Psyche
alle pijlers
Neurodiversiteit --> Algemeen topic ❤
woensdag 22 februari 2023 om 11:16
OP met info
= 6e reactie op pagina 1
philó wijzigde dit bericht op 07-03-2023 12:45
93.22% gewijzigd
donderdag 17 juli 2025 om 19:53
Hier op zich prima. Maar ben ook met veel dingen tegelijk bezig en soms moet ik een stap terugnemen. Het is herkenbaar voor mij. Mijn autismebetweenthewaves schreef: ↑16-07-2025 21:11Het gevoel dat je lichaam constant onder spanning staat, een soort van achtergrondstress dat op en neer gaat zonder dat je er zelf echt controle over hebt, niet altijd heftig (en soms wel), maar er eigenlijk altijd aanwezig is totdat je stopt met werken, thuis komt en alles uit wordt gezet waardoor je alsnog een soort van 'klap' krijgt (en dus moet ontprikkelen / op bed liggen / weinig meer kan doen behalve alles verwerken en rustig aan doen).
Dank je! Ben er ook blij mee, maar het is ook zeker wel nog zoeken en voelen wat werkt (maar dat zal voor iedereen met een nieuwe baan wel zo zijn denk ik) en waar ik mijn ritme in kan vinden. Merk al wel dat er iets meer routine bij komt kijken wat eigenlijk best wel fijn is, dan hoeft niet alles meer overdacht/na-geanalyseerd te worden.
Het conflict tussen tussen overprikkeling en jezelf voorbij lopen maar toch ook het beste voor jezelf willen (uitdaging, nieuwe situaties, meer van de wereld willen zien, nieuwe mensen en ervaringen) zal altijd wel een lastige blijven. Waar die grens is weet je niet altijd zelf, en van thuis blijven zitten wordt je ook niet gelukkig, althans, sommige mensen misschien wel maar ik niet.
Hoop dat het met jullie ook goed gaat!
wil structuur en routine,maar mijn ADHD wil afwisseling en prikkels. Tegenstrijdig,maar aan de andere kant ook weer voordelen vanuit twee aandoeningen. Thuis zitten is ook niets voor mij omdat ik anders alleen met sporten mijn energie kwijt kan. Wat voor werk doe je trouwens?
Je pense donc je suis
donderdag 17 juli 2025 om 20:04
Ik maak trouwens wel eens mee,dat als ik aan mensen vertel dat ik autisme en ADHD heb,dat ze zeggen dat het niet aan me te zien is. Hoe gaan jullie daar eigenlijk mee om? Bij mij gaat het om de toon die iemand gebruikt.
Als iemand zegt ´ik zie het niet aan je en als je druk bent dan neem je toch gewoon een Ritalinetje´ en dan gewoon op een betweterige toon alsof het er niet is dan vind ik dat wel vervelend want ze beseffen niet hoe complex het is. Maar als iemand vriendelijk zegt ´het is niet aan je te zien maar ik snap dat bepaalde dingen lastig voor je kunnen zijn´en interesse toont dat vind ik dan weer veel begrijpvoller overkomen.
Natuurlijk kan niet iedereen alles weten en vragen stellen en interesse tonen is sowieso goed. Ik weet b.v. ook niet hoe het is om een eetstoornis te hebben maar het zal ook nooit in me opkomen om te zeggen dat het een modeziekte of aandachttrekkerij is. Dat heb ik ook al een keer iemand horen zeggen...vreselijk en zo kort door de bocht!
Als iemand zegt ´ik zie het niet aan je en als je druk bent dan neem je toch gewoon een Ritalinetje´ en dan gewoon op een betweterige toon alsof het er niet is dan vind ik dat wel vervelend want ze beseffen niet hoe complex het is. Maar als iemand vriendelijk zegt ´het is niet aan je te zien maar ik snap dat bepaalde dingen lastig voor je kunnen zijn´en interesse toont dat vind ik dan weer veel begrijpvoller overkomen.
Natuurlijk kan niet iedereen alles weten en vragen stellen en interesse tonen is sowieso goed. Ik weet b.v. ook niet hoe het is om een eetstoornis te hebben maar het zal ook nooit in me opkomen om te zeggen dat het een modeziekte of aandachttrekkerij is. Dat heb ik ook al een keer iemand horen zeggen...vreselijk en zo kort door de bocht!
Je pense donc je suis
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
