Niet durven bestaan

27-02-2024 07:59 32 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Hi forummers,
Ik hoop op wat tips/herkenning/succesverhalen...
Ik heb al heel lang het gevoel er niet te mogen zijn. Geen ruimte mogen innemen, onzichtbaar moeten zijn, geen aandacht vragen. Ook emoties laten zien (blij zijn, vrolijk, verdrietig, boos) is doodeng.
Komt duidelijk vanuit opvoeding en verschillende trauma's. Ik weet dat ik geen reden (meer) heb om het zo sterk te voelen, maar ja, hoe doorbreek ik dat?
Hoe leer je contact maken als je al rond de 40 bent? Hoe leer je delen, ruimte innemen, bestaan?
Alle reacties Link kopieren Quote
Via WMO heb ik een maand of 4 hulp gehad. Dan kwam er eens per week iemand bij me thuis op bezoek. We konden even wat praten, iets huishoudelijks aanpakken of even naar buiten. Later is ze ook met me meegegaan naar een creatieve activiteit in de buurt. Ik durfde dat niet alleen. Ik heb heel veel aan haar hulp gehad. Ik was net alleen komen te staan toen corona kwam.

https://www.rijksoverheid.nl/onderwerpe ... s/wmo-2015
Alle reacties Link kopieren Quote
Mooi dat je wil gaan oefenen met nieuw gedrag, tegen de oude overtuigingen in.
Ik zit ook in dat proces. Doodeng, maar ik hoop dat het me op gaat leveren.
Kan me indenken dat er ook binnen je relatie verschuivingen gaan ontstaan. Nu je je bewust bent van hoe het zit, en er langzaam wat ruimte komt om te ontdekken wat je zelf wilt of nodig hebt.

Wat betreft voorbeeld: ik kijk ook af bij mensen in de winkel, leer van hoe collegas met elkaar en met mij omgaan.

De buddy zal per regio verschillen. Misschien dat je dat kan googelen?
Begeleiding via de WMO is sowieso al een fijne stap denk ik ook. Die kan ook meedenken met dit soort dingen. Je tips geven wat sociaal gedrag betreft. En meekijken naar die buddy?

Er lopen momenteel trouwens meerdere maatjesprojecten/projecten tegen eenzaamheid overal volgens mij.
In mijn woonplaats heb je al twee verschillende plekken waar ze inloopuren hebben koffie/thee. Wandelingen, knutselcafe, repaircafe, samen lunch project, bewegen/spel.
Veel heel laagdrempelig en zonder inschrijving.

Een maatschappelijk werkster of het wijkteam weet dit soort dingen vaak ook.
Hier valt er veel onder een welzijnsorganisatie.
Google eens, wie weet wat je zelf al vindt.
Alle reacties Link kopieren Quote
Bedankt voor alle reacties allemaal.
Sowieso fijn om even te kunnen spuien en gelijk te oefenen met ruimte innemen.
Familieopstellingen heeft m'n interesse wel gewekt, klinkt in mijn oren wat vaag, maar zou zomaar precies kunnen helpen. WMO kom ik niet zo goed uit. En lijkt alsof ik daar niet voor in aanmerking kom. Maar hou ik in gedachten.
En ik merkte na therapie vandeweek dat het eigenlijk ook pure vermijding van mijn kant is. Ik durf gewoon niet. Nou ja gewoon, doodsbang word ik ervan.
We zijn in voorbereiding voor weer emdr voor periode voor het stalken, en de vraag hoe kan je voor jezelf zorgen daarna en in de tussentijd en wie kan je daarvoor inschakelen is al paniek. Want niemand mag aan mij merken dat ik er last van heb, ik mag niet om hulp vragen, ik stel me aan, enz.
lovebird1983 wijzigde dit bericht op 09-03-2024 19:14
Reden: Toch te eng
48.63% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
Lovebird1983 schreef:
27-02-2024 14:19
Maar ik heb dus geen idee hoe ik het weer in kleine stapjes op kan pakken.
Hoe doe je dat? Ik dacht bijv aan vrijwilligerswerk, of op een sport gaan, cursus, dat soort dingen. Maar ik durf amper boodschappen te doen, laat staan ergens mijn gegevens te noteren of mezelf te laten zien...
Herkent iemand dit? Hoe heb je dit kunnen doorbreken?
en
Lovebird1983 schreef:
27-02-2024 15:36
Het liefst zou ik met steun van iemand steeds wat kleine stapjes willen maken, succesjes vieren zonder teveel over grenzen heen te gaan.
Eigenlijk iemand die me als een kind mee aan de hand neemt en me langzaam laat wennen aan de wereld. Iemand die me kan begeleiden naar (vrijwilligers)werk zonder de druk van het moet presteren en verantwoordelijkheid.

Dit is eigenlijk precies wat ik heb gedaan met de juiste therapeut. Ik heb zelf heel veel aan CGT (cognitieve gedragstherapie), wat voor mij betekent onder begeleiding van een psycholoog telkens nieuwe dingen aan te gaan, steeds een stukje spannender, en de psycholoog daagt me ook uit op mijn perceptie van de "werkelijkheid" van de wereld ("ik moet x", "men vindt vast y van mij", "als ik dit niet doe dan z").

Belangrijk dat je een psycholoog vind waar je je veilig bij voelt. Waar je samen kan kijken wat werkt (CGT, EMDR, familieopstellingen, etc etc, zoveel opties). Als je je bij de therapeut veilig voelt, kan je ook aangeven als iets te spannend voelt of te snel gaat, en kan je samen kijken hoe je daar wel naar toe kan werken. Dat is in ieder geval mijn ervaring met CGT bij de juiste professional, dat was ook even verschillende therapeuten uitproberen.

Als je dan toch op zoek bent naar een buddy, kies dan voor een professional. Eigenlijk is een psycholoog hierin een soort buddy die er voor gestudeerd heeft ;) Niet dat therapie magisch alles op lost of een wondermiddel is, maar het kan wel veel doen als je vindt wat voor jou werkt.

Ik ben er ook op latere leeftijd, eind 30, heel hard met mezelf bezig. Doodeng allemaal, maar oh, wat levert het me momenteel veel op! Ik gun jou ook meer lichtheid. En vooral levensgeluk.

En superknap dat je jezelf en je wereldbeeld en gedachten hierover uitdaagt en je jezelf meer gunt! Jij mag ook ruimte innemen!!!
tripsie wijzigde dit bericht op 12-03-2024 05:15
37.04% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
Avocadeau schreef:
28-02-2024 18:52
Mooi dat je wil gaan oefenen met nieuw gedrag, tegen de oude overtuigingen in.
Ik zit ook in dat proces. Doodeng, maar ik hoop dat het me op gaat leveren.
Kan me indenken dat er ook binnen je relatie verschuivingen gaan ontstaan. Nu je je bewust bent van hoe het zit, en er langzaam wat ruimte komt om te ontdekken wat je zelf wilt of nodig hebt.

Dat is zeker een goed punt!
Alle reacties Link kopieren Quote
En iets als lotgenotencontact?

Ik weet dat er organisaties bestaan als Angst, Dwang en Fobie Stichting (ADF), die ook laagdrempelige en vrijblijvende activiteiten organiseren.
Verder geen ervaring met specifiek dat soort organisaties, maar ik voelde me heel lang "gek" of "anders", en het kan zo verhelderend en relativerend zijn om te zien dat je niet de enige bent in een bepaalde situatie of met bepaalde gedachtes en uitdagingen. En dat ben je niet, kijk alleen maar naar de reacties in dit topic! :)
tripsie wijzigde dit bericht op 12-03-2024 05:16
5.41% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik durf hierover ook niet met al mijn vrienden heel open te zijn, maar ik heb heel veel aan 2 vriendinnen waar ik heel erg veel van mijn diepe angsten kan delen, en waar ik me heel veilig voel in de vriendschap. Dat is wel heel langzaam gegroeid over de jaren.
Nu durf ik dat ook steeds meer in andere vriendschappen te bespreken, en dat levert vaak mooie dingen op. Ook niet altijd, maar soit.

Heb je dat soort vriendschappen of een partner waar je voelt dat je er wel mag zijn als jezelf?

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven