Psyche
alle pijlers
Onzeker en jaloers....
dinsdag 13 juli 2010 om 13:50
quote:Kastanjez schreef op 13 juli 2010 @ 07:15:
Helaas, die huilbui heb ik gisteren gemist!! Daarom nu nog
Thanks voor de hugs!!
Maar..we hebben gepraat gisteravond, was een zware bevalling maar de opuchting is groot!!
Vriend heeft aangegeven het moeilijk te vinden om met mij te praten omdat ik in mijn impulisiviteit soms nogal explosief kan reageren..
Dan flap ik er inderdaad gauw van alles uit wat er in me opkomt..
Daar heb ik dan achteraf vaak spijt van maar dan is het kwaad alweer geschied natuurlijk...
Verder ervaart hij dat ik niet achter hem sta en ik zijn werk niet waardeer en dat vindt hij ook moeilijk..
Nu klopt het inderdaad allemaal wel omdat ik vaak meer tijd voor ons zou willen maar ik zal moeten accepteren dat het anders ligt in onze situatie...
Voel me stuk beter!!
Helaas, die huilbui heb ik gisteren gemist!! Daarom nu nog
Thanks voor de hugs!!
Maar..we hebben gepraat gisteravond, was een zware bevalling maar de opuchting is groot!!
Vriend heeft aangegeven het moeilijk te vinden om met mij te praten omdat ik in mijn impulisiviteit soms nogal explosief kan reageren..
Dan flap ik er inderdaad gauw van alles uit wat er in me opkomt..
Daar heb ik dan achteraf vaak spijt van maar dan is het kwaad alweer geschied natuurlijk...
Verder ervaart hij dat ik niet achter hem sta en ik zijn werk niet waardeer en dat vindt hij ook moeilijk..
Nu klopt het inderdaad allemaal wel omdat ik vaak meer tijd voor ons zou willen maar ik zal moeten accepteren dat het anders ligt in onze situatie...
Voel me stuk beter!!
dinsdag 13 juli 2010 om 17:56
Dat is goed nieuws!!! Hebben jullie nu ook afspraken gemaakt om de communicatielijnen open te houden zeg maar? Gaan jullie binnenkort verder praten over toekomstverwachtingen?
Ik neem tenminste aan dat nu niet alles ineens weer helemaal perfect is. Lees je topic nog eens goed door en zorg dat je bij jezelf blijft.
SUcces!
Ik neem tenminste aan dat nu niet alles ineens weer helemaal perfect is. Lees je topic nog eens goed door en zorg dat je bij jezelf blijft.
SUcces!
woensdag 14 juli 2010 om 07:48
@Kastanjez: Inderdaad hebben we afgesproken dat we meer met elkaar moeten communiceren, vriend gaf aan dit hij dat niet meer deed omdat hij bang was voor mijn reactie en ik durfde op een gegeven moment ook bijna niets meer te zeggen omdat ik telkens zo emotioneel werd!
Ik heb aangegeven dat we juist wel alles met elkaar moeten delen, vooral hetgeen wat zo belangrijk is voor hem, juist ja, zijn werk..
En doordat ik alleen dan maar reageerde van; oh leuk, hebben we nog minder tijd voor elkaar (lekker sarcastische toon) kreeg hij minder zin om dingen te vertellen..
Hij heeft ook gevraagd of dit leven mij wel gelukkig maakt, dus het feit dat hij heel veel weg is...
Ik heb eerlijk gezegd dat ik dat natuurlijk liever anders zou zien maar dat ik voor hem heb gekozen en dus ook voor dit leven..
En wat de toekomst betreft, omdat het de laatste tijd nu eenmaal niet bepaald van een leien dakje is gegaan, vindt hij het nu niet echt een goed idee om aan kinderen te gaan denken en ... ook daar heeft hij gelijk in..
En toen ik verder vroeg hoe hij de toekomst zag en vroeg of hij die wel met mij zag, de intentie had om met mij oud te worden zeg maar, keek hij me verbaasd aan en zei waarom hij anders hier met mij in dit huis zou zitten, het is nogal vanzelfsprekend voor hem!
En tuurlijk weet je nooit wat de toekomst brengt maar ik wil er in elk geval voor gaan!!
Ben zo blij met Vivaforum, lucht zo enorm op!!!
Ik heb aangegeven dat we juist wel alles met elkaar moeten delen, vooral hetgeen wat zo belangrijk is voor hem, juist ja, zijn werk..
En doordat ik alleen dan maar reageerde van; oh leuk, hebben we nog minder tijd voor elkaar (lekker sarcastische toon) kreeg hij minder zin om dingen te vertellen..
Hij heeft ook gevraagd of dit leven mij wel gelukkig maakt, dus het feit dat hij heel veel weg is...
Ik heb eerlijk gezegd dat ik dat natuurlijk liever anders zou zien maar dat ik voor hem heb gekozen en dus ook voor dit leven..
En wat de toekomst betreft, omdat het de laatste tijd nu eenmaal niet bepaald van een leien dakje is gegaan, vindt hij het nu niet echt een goed idee om aan kinderen te gaan denken en ... ook daar heeft hij gelijk in..
En toen ik verder vroeg hoe hij de toekomst zag en vroeg of hij die wel met mij zag, de intentie had om met mij oud te worden zeg maar, keek hij me verbaasd aan en zei waarom hij anders hier met mij in dit huis zou zitten, het is nogal vanzelfsprekend voor hem!
En tuurlijk weet je nooit wat de toekomst brengt maar ik wil er in elk geval voor gaan!!
Ben zo blij met Vivaforum, lucht zo enorm op!!!
woensdag 14 juli 2010 om 07:52
quote:Courage schreef op 13 juli 2010 @ 19:33:
Mooi!
Ik wil er wel even aan toevoegen: ik ben getrouwd geweest en ook weer gescheiden. Inmiddels alweer 10 jaar samen met mijn huidige schat. Toen we 2 jaar geleden een huis samen kochten, vond ik dat een groter commitment dan trouwen. Dus ik snap het gevoel van jouw vriend wel, dat samen een huis gekocht hebben ook een big deal is.
Aha, nou zo zie je maar weer!
Misschien komt het ook wel in mijn geval doordat ik uit een familie kom waar iedereen met elkaar is getrouwd inmiddels en ik de enige ben die dit niet is....
Maar goed, ik weet wel dat het verder niets hoeft uit te maken, we houden van elkaar en das het belangrijkste!
Mooi!
Ik wil er wel even aan toevoegen: ik ben getrouwd geweest en ook weer gescheiden. Inmiddels alweer 10 jaar samen met mijn huidige schat. Toen we 2 jaar geleden een huis samen kochten, vond ik dat een groter commitment dan trouwen. Dus ik snap het gevoel van jouw vriend wel, dat samen een huis gekocht hebben ook een big deal is.
Aha, nou zo zie je maar weer!
Misschien komt het ook wel in mijn geval doordat ik uit een familie kom waar iedereen met elkaar is getrouwd inmiddels en ik de enige ben die dit niet is....
Maar goed, ik weet wel dat het verder niets hoeft uit te maken, we houden van elkaar en das het belangrijkste!
zondag 18 juli 2010 om 23:24
Poeh, ik durf bijna niet meer te posten maar ik doe het toch..
Voel me echt verschrikkelijk, vriend en ik hebben toch weer een escalatie gehad, ja ondanks ons goede gesprek afgelopen maandag..
Zijn hectische weken geweest, hebben elkaar amper gezien zowel 's avonds als in het weekend en zouden vandaag eindelijk weer eens een dag samen doorbrengen...
Normaal gesproken komt hij rond 07:00 uur 's ochtends thuis na zijn werk maar vanochtend werd ik rond 08:30 uur wakker en was hij nog steeds niet thuis..
Ik bel eigenlijk nooit (1 x eerder voorgekomen) maar ik pakte de telefoon om te vragen waarom hij nog niet thuis was...
Terwijl hij opneemt hoor ik een paar meiden gillen op de achtergrond, ik kreeg onmiddellijk buikpijn en vroeg wat hij daar nog deed met die meiden...
FOUT, hij wilde gewoon lekker nazitten met zijn werknemers en zeker geen verantwoording afleggen (tegen wie dan ook)
Hij had een topavond gehad en wilde dit lekker afsluiten met zijn werknemers, dit kan op zich wel begrijpen..
Maar toen ik vroeg of hij dan op zijn minst even kan smsen dat ie later dan normaal thuis zou komen, vond ie dat belachelijk!
"Ik wil niet gebeld worden omdat ik nog niet thuis ben" waren zijn woorden...
Hij was gisteravond zo moe (hij werkt dagen van 7u 's ochtends tot 10 's avonds en moet 's weekends ook nog 2 nachten werken) dat hij er echt niet gezond meer uit zag maar goed, hij kwam thuis om 19:30u vertrok dus weer om 22:30 en kwam vanochtend om 11:00 uur doodleuk en smoorbezopen thuis..
Is gelijk op bed gegaanen ik heb gewacht tot 16:30 uur en ben briezend naar boven gelopen..
Nu wil hij dus niet meer met me verder omdat ik hem niet begrijp en heb geen ruimte geef....
En nee, dat gaat niet alleen om vanochtend natuurlijk maar ook om andere dingen die er gebeurd zijn maar waar we wel uit zijn gekomen!
Alleen wil hij alleen maar zijn eigen ding doen (veel werken) en geeft echt geen boodschap aan wat ik wil; af&toe tijd voor elkaar...
Ik vraag me echt af; is het nu zo erg dat ik hem vanochtend gebeld heb??!
Voel me echt verschrikkelijk, vriend en ik hebben toch weer een escalatie gehad, ja ondanks ons goede gesprek afgelopen maandag..
Zijn hectische weken geweest, hebben elkaar amper gezien zowel 's avonds als in het weekend en zouden vandaag eindelijk weer eens een dag samen doorbrengen...
Normaal gesproken komt hij rond 07:00 uur 's ochtends thuis na zijn werk maar vanochtend werd ik rond 08:30 uur wakker en was hij nog steeds niet thuis..
Ik bel eigenlijk nooit (1 x eerder voorgekomen) maar ik pakte de telefoon om te vragen waarom hij nog niet thuis was...
Terwijl hij opneemt hoor ik een paar meiden gillen op de achtergrond, ik kreeg onmiddellijk buikpijn en vroeg wat hij daar nog deed met die meiden...
FOUT, hij wilde gewoon lekker nazitten met zijn werknemers en zeker geen verantwoording afleggen (tegen wie dan ook)
Hij had een topavond gehad en wilde dit lekker afsluiten met zijn werknemers, dit kan op zich wel begrijpen..
Maar toen ik vroeg of hij dan op zijn minst even kan smsen dat ie later dan normaal thuis zou komen, vond ie dat belachelijk!
"Ik wil niet gebeld worden omdat ik nog niet thuis ben" waren zijn woorden...
Hij was gisteravond zo moe (hij werkt dagen van 7u 's ochtends tot 10 's avonds en moet 's weekends ook nog 2 nachten werken) dat hij er echt niet gezond meer uit zag maar goed, hij kwam thuis om 19:30u vertrok dus weer om 22:30 en kwam vanochtend om 11:00 uur doodleuk en smoorbezopen thuis..
Is gelijk op bed gegaanen ik heb gewacht tot 16:30 uur en ben briezend naar boven gelopen..
Nu wil hij dus niet meer met me verder omdat ik hem niet begrijp en heb geen ruimte geef....
En nee, dat gaat niet alleen om vanochtend natuurlijk maar ook om andere dingen die er gebeurd zijn maar waar we wel uit zijn gekomen!
Alleen wil hij alleen maar zijn eigen ding doen (veel werken) en geeft echt geen boodschap aan wat ik wil; af&toe tijd voor elkaar...
Ik vraag me echt af; is het nu zo erg dat ik hem vanochtend gebeld heb??!
maandag 19 juli 2010 om 08:11
quote:fashionchicky schreef op 18 juli 2010 @ 23:24:
Poeh, ik durf bijna niet meer te posten maar ik doe het toch..
Voel me echt verschrikkelijk, vriend en ik hebben toch weer een escalatie gehad, ja ondanks ons goede gesprek afgelopen maandag..
Zijn hectische weken geweest, hebben elkaar amper gezien zowel 's avonds als in het weekend en zouden vandaag eindelijk weer eens een dag samen doorbrengen...
Normaal gesproken komt hij rond 07:00 uur 's ochtends thuis na zijn werk maar vanochtend werd ik rond 08:30 uur wakker en was hij nog steeds niet thuis..
Ik bel eigenlijk nooit (1 x eerder voorgekomen) maar ik pakte de telefoon om te vragen waarom hij nog niet thuis was...
Terwijl hij opneemt hoor ik een paar meiden gillen op de achtergrond, ik kreeg onmiddellijk buikpijn en vroeg wat hij daar nog deed met die meiden...
FOUT, hij wilde gewoon lekker nazitten met zijn werknemers en zeker geen verantwoording afleggen (tegen wie dan ook)
Hij had een topavond gehad en wilde dit lekker afsluiten met zijn werknemers, dit kan op zich wel begrijpen..
Maar toen ik vroeg of hij dan op zijn minst even kan smsen dat ie later dan normaal thuis zou komen, vond ie dat belachelijk!
"Ik wil niet gebeld worden omdat ik nog niet thuis ben" waren zijn woorden...
Hij was gisteravond zo moe (hij werkt dagen van 7u 's ochtends tot 10 's avonds en moet 's weekends ook nog 2 nachten werken) dat hij er echt niet gezond meer uit zag maar goed, hij kwam thuis om 19:30u vertrok dus weer om 22:30 en kwam vanochtend om 11:00 uur doodleuk en smoorbezopen thuis..
Is gelijk op bed gegaanen ik heb gewacht tot 16:30 uur en ben briezend naar boven gelopen..
Nu wil hij dus niet meer met me verder omdat ik hem niet begrijp en heb geen ruimte geef....
En nee, dat gaat niet alleen om vanochtend natuurlijk maar ook om andere dingen die er gebeurd zijn maar waar we wel uit zijn gekomen!
Alleen wil hij alleen maar zijn eigen ding doen (veel werken) en geeft echt geen boodschap aan wat ik wil; af&toe tijd voor elkaar...
Ik vraag me echt af; is het nu zo erg dat ik hem vanochtend gebeld heb??!Hij vindt het kennelijk erg. En ik kan me daar wel iets bij voorstellen. Jullie hebben andere verwachtingen van een relatie en die laten zich moeilijk combineren.
Poeh, ik durf bijna niet meer te posten maar ik doe het toch..
Voel me echt verschrikkelijk, vriend en ik hebben toch weer een escalatie gehad, ja ondanks ons goede gesprek afgelopen maandag..
Zijn hectische weken geweest, hebben elkaar amper gezien zowel 's avonds als in het weekend en zouden vandaag eindelijk weer eens een dag samen doorbrengen...
Normaal gesproken komt hij rond 07:00 uur 's ochtends thuis na zijn werk maar vanochtend werd ik rond 08:30 uur wakker en was hij nog steeds niet thuis..
Ik bel eigenlijk nooit (1 x eerder voorgekomen) maar ik pakte de telefoon om te vragen waarom hij nog niet thuis was...
Terwijl hij opneemt hoor ik een paar meiden gillen op de achtergrond, ik kreeg onmiddellijk buikpijn en vroeg wat hij daar nog deed met die meiden...
FOUT, hij wilde gewoon lekker nazitten met zijn werknemers en zeker geen verantwoording afleggen (tegen wie dan ook)
Hij had een topavond gehad en wilde dit lekker afsluiten met zijn werknemers, dit kan op zich wel begrijpen..
Maar toen ik vroeg of hij dan op zijn minst even kan smsen dat ie later dan normaal thuis zou komen, vond ie dat belachelijk!
"Ik wil niet gebeld worden omdat ik nog niet thuis ben" waren zijn woorden...
Hij was gisteravond zo moe (hij werkt dagen van 7u 's ochtends tot 10 's avonds en moet 's weekends ook nog 2 nachten werken) dat hij er echt niet gezond meer uit zag maar goed, hij kwam thuis om 19:30u vertrok dus weer om 22:30 en kwam vanochtend om 11:00 uur doodleuk en smoorbezopen thuis..
Is gelijk op bed gegaanen ik heb gewacht tot 16:30 uur en ben briezend naar boven gelopen..
Nu wil hij dus niet meer met me verder omdat ik hem niet begrijp en heb geen ruimte geef....
En nee, dat gaat niet alleen om vanochtend natuurlijk maar ook om andere dingen die er gebeurd zijn maar waar we wel uit zijn gekomen!
Alleen wil hij alleen maar zijn eigen ding doen (veel werken) en geeft echt geen boodschap aan wat ik wil; af&toe tijd voor elkaar...
Ik vraag me echt af; is het nu zo erg dat ik hem vanochtend gebeld heb??!Hij vindt het kennelijk erg. En ik kan me daar wel iets bij voorstellen. Jullie hebben andere verwachtingen van een relatie en die laten zich moeilijk combineren.
