Paniek door de herbelevingen - deel VII

01-11-2018 10:33 1908 berichten
Alle reacties Link kopieren
Hallo allemaal,

Eind nov 2016 opende ik een topic in verband met paniek klachten, herbelevingen en veel angsten ten gevolge van meerdere trauma's wat zich uit in (c)PTSS.

Nu 2 jaren later open ik met veel positieve, dankbare gevoelens deel 7.

Iedereen is altijd heel erg welkom om mee te schrijven!

Heel graag zelfs, voel je vrij, er schrijven zelfs mensen mee die maar één woord herkennen (.......) tot forummers die alles herkennen; wat je achtergrond en verhaal ook is, voel je welkom!

Onderstaand gedicht van Rumi (gedeeld dankzij EV) verwoordt dit welkom zijn prachtig:

Kom tot mij
Kom weerom
Wie je ook bent
Deze poort leidt niet naar schuld of schaamte
Zelf al deed je duizenden geloften
En verbrak ze alle
Duizend keer
Deze poort is voor ieder open
Kom gewoon weer
Kom zoals je bent


We hopen dat iedereen respecteert dat we het topic graag een veilige plek willen houden voor alle schrijvers en meelezers :heart:

Speciaal voor iedereen die al mee schrijft of meegeschreven heeft: bedankt voor de afgelopen tijd, voor wederom een nieuw topic, waar we elkaar kunnen ontmoeten.
Bedankt voor jullie steun en woorden, jullie begrip, geduld en wijsheid, herkenning, humor en liefde die zelfs door het beeldscherm heen voelbaar is.

Dit topic betekent meer voor mij dan woorden duidelijk kunnen maken.

Als je al wat langer mee schrijft zijn de begrippen LV, ZH en MM je bekend, evenals de betekenis van iets omSnowen en ge-Pruttel.
Maar om het voor iedereen een fijn en leesbaar topic te houden hierbij een verklarende woordenlijst :lijstje: in tabelvorm:

begripbetekenis
LVLieve Vriendin
MMManmens
ZHZak Hooi
BVBeste Vriend
WWDWeggeWaaid Dakraam
OmSnoweniets wat eerst een negatieve lading voor je had veranderen in iets positiefs
GePruttelwoorden en activiteiten die je een vrolijk, fijn gevoel bezorgen
Plantjesdageen dag waarop het niet gaat. Je lichaam werkt niet en heeft liefdevolle berichtjes (via het topic of telefoon of irl), zelfzorg en mensen nodig
Mosdageen dag waarop je je minder dan een plant voelt. Je zit gevangen in een waas van angst en paniek, wat ervoor zorgt dat zelfs de meest basale lichaamsfuncties niet vanzelfsprekend zijn. Er is weinig tot geen taal, wat contact maken moeilijk maakt.
PTPittige Therapie. Zorg voor, tijdens en na een PT extra goed voor jezelf :hug: :heart:
ODS tekenOver De Streep teken. Een lief, warm, steunend gebaar voor iemand die dapper bezig is
DansenEen stapje vooruit, een stapje terug, het gaat niet om alleen maar vooruitgaan, je bent gewoon aan het dansen
Verdwalen in je hoofd Een verdedigingsstrategie van je hersenen waarbij je zaken anders waarneemt dan ze in werkelijkheid zijn.
Domino-effect 1. Dat moment waarop iets je nét teveel wordt en je hele kaartenhuis van zelfzorg, nieuwe inzichten, en nieuw gedrag instort zodat het voelt alsof je weer helemaal opnieuw moet beginnen. Zie ook 'dansen'.
2. Een woord/ervaring/gedachte/gevoel/persoon triggert jou, waarna een negatieve gedachte volgt. Deze wordt vervolgens weer gevolgd door nog een negatieve gedachte. En nog een. Dit gaat door tot je je helemaal overspoeld en wanhopig voelt, waardoor je niet in staat bent nog te relativeren.
nog leegnog leeg

De originele post is terug te lezen in deel 1, 2 en 3.
Al die topics lezen mag, maar is beslist niet verplicht, Kom maar gewoon binnenvallen wanneer je daar aan toe bent :)

Link naar deel 1:

psyche/paniek-door-de-herbelevingen/lis ... 5#25123775

Link naar deel 2:

psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#25448419

Link naar deel 3:

psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#25720379

Link naar deel 4:

psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#26082179

Link naar deel 5:

psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... ges/376579

Link naar deel 6:

psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... p=29194425
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
@Dana, pb ontvangen.

@Selune, nog gecondoleerd en heel veel dikke knuffels.

@Imaginary_Diva, fijn dat je je een stuk beter voelt. Denk eraan dat je ook tijdens (of vooral tijdens) die onderzoeken en zo wat leuke dingen inplant. Ga gezellig met je man uit eten of kijk gezellig een film.

Wat mij betreft is het al lente. Vanuit mijn nieuwe woning kijk ik uit op een klein boompje dat zijn best doet te bloeien. :)
Verder zelf aan de slag met mijn onzekerheid tegenover m'n nieuwe vriend en als ik eerlijk ben strekt die onzekerheid zich uit tot alle contacten die ik heb. Ik ben ergens toch bang dat mensen denken dat ik drama aantrek en daarop gedij of zo. En dat is helemaal niet zo. Liefst had ik een rustig voortkabbelend leventje. Als ik avontuur wil, kies ik dat liever zelf uit dan dat het me overkomt. Maar ja.
@Selune, fijn dat je er weer bent. :hug: Spannend ook, dat het stopt bij de psycholoog. Misschien is het ook goed om te ervaren dat je hem (ik meen dat het een man was, maar zo niet, dan haar) niet meer nodig hebt. En ik weet niet of hij nog aan check up momentjes doet? Korte momentjes waarop je even per mail/telefoon/real life kunt laten weten hoe het met je gaat, en hij eventueel een klein beetje kan bijsturen als dat nodig is? Ik weet ook niet of je dit fijn zou vinden hoor. Mijn psych doet dit en het geeft mij soms net het zetje wat ik nodig heb om te vertrouwen in en op mezelf. Vandaar dat ik het noem.

@Snow: is er iemand die je heeft laten weten te vinden dat je geniet van de ellende waarin je verzeild bent geraakt? Of is het meer een eigen gedachtenspinsel? Want in het eerste geval kan diegene het doen met een dikke middelvinger en een 'we zien elkaar wel weer als je je weer kunt herinneren hoe ik echt in elkaar zit'. In het tweede geval mag je jezelf even lief uitleggen dat je niet over magische eigenschappen bezit waarmee je moeilijkheden naar je toe kunt trekken. Dat je inderdaad nog al wat op je bordje hebt gekregen en dat daar, naast die bittere en zure gerechtjes, ook lekkere zoete gerechtjes tussen liggen. Soms proef je wat meer van het een, soms wat meer van het ander en vaak eet je het gewoon door elkaar heen.
Ik vind je tof en lief en grappig en stoer en een heel mooi mens. Ik zou willen dat je mijn buurvrouw was, dan zou ik je nu een knuffel komen geven!

Met mijzelf is het best goed. Het is niet goed afgelopen met mijn prille relatie. Maar.... niet vanwege oude shit van mijn kant. En dat is zo fijn! Ik heb voor het eerst mogen dealen met 'echte' 'normale' relatie-issues. En daar zijn we op een fijne, volwassen manier uitgekomen, alleen niet met de gewenste: we gaan met elkaar verder manier. Dus heb ik nu, ook voor het eerst in mijn leven, puur liefdesverdriet. Wat niet vertroebeld is door herbelevingen of beperkingen vanuit mijn verleden. Ik word er zowaar, naast verdrietig, ook een beetje gelukkig van :$

:hug: :hug: :heart: :sun: :sun: :sun: :sun: :sun: :sun: :sun: :sun: :sun: :sun: voor jullie allemaal!
@Sofie, het is de soms plichtmatige vragen die ik krijg van mensen over hoe het nu gaat met het een en ander, en hoe ze vervolgens soort van wegkijken of bijna zuchten als ik die vragen beantwoord. Alsof ze het vermoeiend vinden. Alsof ik het niet vermoeiend vind dat ik na zoveel tijd ellende nog steeds maar weinig positiefs te melden heb. En dan vertel ik maar niet dat ik laatst moest huilen omdat ik eigenlijk de afwas nog wilde doen, maar dat dat een ondoenlijk grote taak leek. Ik ben nog steeds zo ontzettend moe.

Wat jammer dat je relatie zo gelopen is, maar fijn dat er een zilveren randje aan zit. Ik hoop dat dit ook de weg vrij maakt voor jou naar meer ervaringen op dit gebied.

Bij mij vrees ik dat de relatie, als je het na zo kort al zo kunt noemen, dezelfde kant op gaat. Ik hoor niks van hem, ik weet niet hoe ik de vele lange stiltes moet interpreteren. Ik vind het allemaal erg moeilijk. Te moeilijk. Ik ben zo toe aan rust en voorspelbaarheid nog steeds. Volgens mij zit ik opnieuw tegen een burn-out aan. Ik weet het allemaal even niet. Ik weet niet waar ik goed aan doe. Tegenover hem, tegenover mezelf. Ik ben nog steeds verliefd, dat wel. Net als vorig jaar denk ik vaak: kon ik maar een paar maanden vooruit spoelen. Dan is het vast beter. Maar ja, dat is ook maar afwachten natuurlijk.
Alle reacties Link kopieren
Verdrietig, Sofie, dat je relatie beëindigd is. Wel een grote stap vooruit dat het vanwege 'gewone' relatieperikelen is ipv trauma en herbeleving. Maar goed, je bent je waarschijnlijk evengoed verdrietig, dus zorg goed voor jezelf. :hug:

Snow, als je ik post lees, denk ik dat je teveel van het negatieve uitgaat. Misschien vinden mensen het niet vermoeiend, maar weten ze zich geen houding te geven. Mensen weten vaak al niet hoe ze om moeten gaan met iemand die 'gewoon' aan het rouwen is (wel/niet vragen, wil die persoon dat wel, misschien gaat het wel goed en rakel je met je vraag vanalles op, etc.). Wat jij hebt meegemaakt, is vele malen groter en zwaarder. Er zijn sowieso geen woorden die ze kunnen zeggen, omdat alles tekort lijkt te schieten. Ze zien misschien je verliefdheid en willen je niet aan pijnlijke tijden herinneren. Zie je, er zijn zoveel redenen waarom mensen 'raar' kunnen reageren en misschien zijn die minder negatief dan jij denkt.

Het lijkt me ook niet raar dat je nog moe bent. Er is zó veel gebeurd in een jaar, dat kost gewoon tijd voor het helemaal uit je systeem is. De basis en waar je energie van krijgt, daar zou ik op focusen. Ik hoop dat je snel duidelijkheid krijgt over je relatie (en ook dat dat positief is). :hug:

Hier trouwens ook een boompje dat heel hard probeert in bloei te komen, en daar elke dag een beetje meer in slaagt! De lente komt eraan :)

:hug: voor jullie allemaal!
Alle reacties Link kopieren
Even egopost.

Vanmiddag was het gesprek met mijn ouders erbij.
Het was toch wel fijn om het ook eens met hen erbij over mij te hebben, zij kennen mij toch het best. Ik heb ook echt wel een paar nieuwe dingen gehoord, waarover ik nog steeds verbaasd ben :O

M'n ouders vonden het ook fijn om kennis te maken met mijn psych én ze vonden het heel goed van mij dat ik de stap gezet heb om überhaupt hulp te zoeken. Mijn aanvankelijke hulpvraag is waar mijn vermoeidheid vandaan komt, maar er speelt nog wel meer, wat vandaag ook weer boven kwam en dat is zit hem vooral in mijn gevoel dat ik altijd buiten de groep val. Dat speelt nu heel erg op gezinsniveau.

Dus waar ik dacht dat we het alleen over mijn ontwikkeling gingen hebben, kreeg het gesprek opeens een hele andere wending, maar de meeste vragen zijn uiteindelijk wel beantwoord.

Daarna moesten ouders meteen weer naar huis, dus zijn man en ik nog maar ergens gaan eten en hebben we het er nog over gehad. Nu maar alles even laten bezinken. Merk ook echt dat ik moe ben.
Je kunt niet meer worden dan jezelf.
Je kunt wel meer jezelf worden.
:hug: :hug: :hug:
Alle reacties Link kopieren
Lijkt me ook heftig, zo'n gesprek. Ik hoop dat je vandaag wat rust kunt nemen, Diva. :hug:
@Sofie: wat jammer dat je relatie is afgelopen, maar wat mooi en goed dat je ook naar het positieve kijkt ervan :hug:

@Snow: Ik snap wat je bedoelt met die reacties, en ik denk dat Tobbert een goed punt heeft. Je weet niet wat de ander denkt. Dat maakt het niet makkelijker natuurlijk... Ik vind het ook lastig om met kennissen in gesprek te zijn nu. Ik heb niet zo gek veel te melden. Geen werk, geen kinderen. Ik heb het ontzettend druk met therapie, maar daar zitten de meeste mensen niet op te wachten en deze mensen ken ik niet goed genoeg om daarover in gesprek te gaan. We zijn nog steeds op het gemak bezig met het huis opknappen (is prima leefbaar, maar alles moet stuk voor stuk de 21e eeuw ingetrokken worden). Dus meestal praat ik daar maar over.

@Diva: fijn dat het gesprek geweest is! Het is ook heel vermoeiend, dus neem je rust :hug:

Bij mij gaat het nu vrij rustig. Even niet werken doet me goed, bedrijfsarts wil de komende 6/8 weken dat ik ook alleen even koffie ga drinken. In de tussentijd krijg ik dan uitsluitsel over de bipolaire stoornis en kan het traject voor ass worden opgestart. En eventueel voor bipolair.

Ik vind wat rust terug en het lukt redelijk goed mijn routines en zelfzorg op te bouwen. Noh ja, eigenlijk lukt het voornamelijk om mezelf niet te veroordelen als het even niet gaat, en dat vind ik een veel mooiere stap! Daarnaast geen migraine gehad en meer energie voor ontspannende activiteiten.

Ik zit nu niet zo lekker thuis. Er komen weer werklui langs, de dakgoot lekt. Ik kan dan mijn draai de hele dag niet vinden. Dus ik settle zometeen op de bank voor wat youtubefilmpjes om niet teveel energie kwijt te raken.
Het kunstgrasfiasco is gekalmeerd, we gooien er een zak grind in and that's that. Dakgoot komt ook wel goed, ik verwacht niks van mezelf verder, ik heb zelfs voor twee dagen gekookt gisteren.

Ik vind dat ik nu best wel goed voor mezelf aan het zorgen ben, en best wel lief ben voor mezelf.

Donderdag de uitslag over bipolaire stoornis en heb ondertussen al wel wat meer rust omtrent die mogelijke diagnose kunnen vinden, behalve dan mbt onze kinderwens. Daar denk ik maar even niet aan.
Herkenbaar dat je je draai niet kan vinden als er werklui langskomen. Wel goed van je dat je het voor jezelf zo aangenaam mogelijk maakt. En zelfs voor 2 dagen koken! Slim!
Sterkte vandaag met de uitslag. Een diagnose krijgen of hem niet krijgen kan allebei best wel heftig zijn. Dikke :hug:
Dankje Snow :hug:

Ik ga zo naar peut. Ik weet niet waarom, maar ik voel me zo ontzettend goed vandaag. Misschien door het goede weer? Misschien een soort misplaatste spanning voor zometeen? Ik kan het niet plaatsen but I'll take it.

Deuren en ramen open, lekker doorwaaien. Meteen aan de poets en auto gestofzuigd voor de vakantie komende week, lekker muziekje op, haar en make up leuk gedaan, heerlijk.
Lekker!
Hier gaat het allemaal ook de goede kant op. Laat de lente maar komen.
Geen bipolaire stoornis! Daar ben ik toch wel heel blij mee. Die periodes zijn toch vanuit de autisme hoek te verklaren. Vandaag dus de behandeling bij angst/stemming gestopt. Volgende week vakantie, en dan de autisme behandeling.

Ik word er weer hoopvol van, laat het over me heen komen, ben trots dat ik zo lief ben voor mezelf de laatste tijd en blij dat t zn vruchten afwerpt.
Gefeliciteerd! :cheer2:
Alle reacties Link kopieren
Fijn dat het geen bipolair is, Green! Dat was toch een heftige stoornis geweest, dus fijn dat het 'gewoon' je autisme is... waar je ook nog eens snel bij geholpen gaat worden. Geniet van je vakantie! :cheer2: :hug:
Alle reacties Link kopieren
Wat fijn Green! Goed nieuws dus!
Ik hoop voor je dat je nog gewoon op je vakantiebestemming kunt komen!

Met mij gaat het ook wel goed. Ik ben ook blij met de betere weersvoorspellingen. Ondanks de corona ga ik er toch maar zoveel mogelijk van proberen te genieten. Desnoods alleen in eigen tuin, maar man en ik willen in het weekend als het even kan nog gewoon gaan wandelen. Helaas hebben we wel een weekendje weg moeten afzeggen, maar dat konden we nog gratis annuleren gelukkig.
Je kunt niet meer worden dan jezelf.
Je kunt wel meer jezelf worden.
Ja het is erg fijn!

Ik ga in eigen land dus tenzij ze noord-brabant volledig op slot gooien gaat dat vast goed komen!
Mijn angst is vanmiddag teruggekomen van lang weggeweest, dus ik durf helemaal niks meer en mijn eetlust is tot een nulpunt gedaald. Ik wil dat het leven weer normaal wordt nu. En dat ik weer normaal kan denken. Ik vind het nu erg moeilijk om alleen thuis te zijn en dus is er niemand die mijn angst tot de orde kan roepen. Ik moet het zelf doen. Maar het lukt me even niet.
Alle reacties Link kopieren
Waar ben je zo bang voor, Snow? Is er iets gebeurd dat maakt dat het nu terug is?
Niet specifiek iets, alleen dat coronagedoe. Het onvoorspelbare daarvan. Hoelang het duurt. Voordat alles weer normaal is. Ik kom er niet uit waar ik goed aan doe. Wel of niet op bezoek gaan, ik moet dan met de trein, en wie weet gaan die straks niet meer. Ben bang vast komen te zitten onderweg of dat mensen agressief gaan doen. Dat ik niet veilig ben. Ik voel me heel onveilig.
Alle reacties Link kopieren
Normaal gesproken is angst een slechte raadgever, en n dus waarschijnlijk ook.

Heb je de komende tijd veel bezoekjes gepland waarvoor je met de trein moet gaan? En ga je dan dezelfde dag terug, of blijf je langer weg?

Ik ga zelf niet naar mensen die een kwetsbare gezondheid hebben (ouderen, longpatiënten). Met de trein naar gezonde mensen zou ik wel durven, zeker als ik dezelfde dag terugreis. De kans dat de NS ineens niet meer rijdt, is klein - zeker als je het KNMI in de gaten houdt, met al die stormen de laatste tijd ;-) Hooguit zullen ze minder treinen laten rijden, en dan kom je écht thuis -- je mag dan alleen wat langer van je reisje genieten.

Niemand weet precies wat er de komende tijd zal gebeuren, dus het kan ook reuze meevallen. Ik vind zelf ook een beetje eng, hoor. Want je wil toch dat alles snel weer normaal is. Als je sommige reacties of sites op internet leest, lijkt het net alsof het nog erger wordt dan het ergst mogelijke scenario. Dus ik probeer zoveel mogelijk informatie van de NOS (en dus het RIVM etc) te volgen, zodat ik geen verontrustende berichten lees (zoals ook wel hier op het forum). Er kan van alles gebeuren, maar erover piekeren en er bang voor zijn helpt niet.

Lukt het om afleiding te zoeken? En dan over een uurtje toch wat proberen te eten? Want als ik niet eet, is het altijd veel moeilijker om uit het kringetje in m'n hoofd te stappen.
Alle reacties Link kopieren
Probeer inderdaad wel om iets te eten. Al is het maar een kopje soep ofzo :hug:

Ik kan ook heel slecht omgaan met al deze onzekerheid. Ik probeer maar zoveel mogelijk routine te houden. Van het weekend wel ergens gaan wandelen. Even naar buiten.
Forever is a hell of a long time
Ik heb uiteindelijk wel wat gegeten gisteravond.
De angst is inmiddels een stuk gezakt. Ik ben geminderd met constant nieuws te volgen. Soms lijkt het of je meer grip op een situatie krijgt door meer informatie te hebben, maar dat geldt in dit geval zeker niet.

Ik ga ook een stuk lopen vandaag. Dat scheelt ook weer een busritje. ;-)
Alle reacties Link kopieren
Hoe ging het vandaag, Snow?
Ik blijf in mijn woonplaats en vermijd mensen. Ik probeer wat meer digitaal contact te hebben en ook wat vaker mensen te bellen. Ik merk dat de angststoornis probeert vat op me te krijgen, maar ja, ik moet maar even doorzetten. Therapie gaat voorlopig ook niet door natuurlijk. Ik durf dat niet. Ik heb twee mensen die, van op afstand, goed op me letten en verder heb ik een schema gemaakt voor komende week met dingen om te doen. Het enige wat ik misschien ga doen is wat leuke plantjes halen voor het balkon, dan kan ik toch soort van naar buiten.

Hoe gaan jullie hiermee om? Vooral mensen die alleen wonen? Risicogroep zijn?
Alle reacties Link kopieren
Mijn angst speelt ook op, merk ik. Vooral door de lege schappen in de winkels en de hamsterende mensen. En ik kan het slechter relativeren omdat ik alleen woon, ik moet speciaal iemand bellen of appen als ik even van me af wil kletsen, wat ik nog steeds een grote drempel vind. De angst probeer ik tegen te gaan door mindfulness toe te passen, afleiding te zoeken (ik doe zelden zoveel op een zondag als vandaag), en relativerende gedachten in te zetten.

Ik hoef komende twee weken niet uit mijn woonplaats, daarna wel (als dat doorgaat). Ik heb wel therapie komende week, en hoop dat dat ook doorgaat. Kan ik nu wel gebruiken, denk ik. Maar misschien is het veiliger van niet.

Ik had ook het idee om plantjes te gaan kopen, maar misschien is het daar nog te vroeg voor in het seizoen? (Of misschien ben ik andere jaren gewoon altijd laat). Vandaag ben ik wel buiten geweest, een stukje wandelen. Het was super rustig. Geen idee of het zo blijft, maar misschien kun je wel proberen te wandelen. als het te druk is, ga je dan gewoon terug naar huis.

Niet quoten ajb

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven