Psyche
alle pijlers
PTSS
zaterdag 22 januari 2011 om 22:06
Hoi dames,
Ik heb een vraagje. Sinds kort heb ik iemand leren kennen, die het post traumatisch stress syndroom had opgelopen, als ex veteraan.
Zoals hij zegt, weet hij er nu goed mee om te gaan, maar mijn vraag is, wat kan ik verwachten? Ik bedoel, ik weet wel wat het betekent, maar heb er verder geen ervaring mee. Iemand ervaring? En dan als 'partner van'?
Alvast bedankt,
Ik heb een vraagje. Sinds kort heb ik iemand leren kennen, die het post traumatisch stress syndroom had opgelopen, als ex veteraan.
Zoals hij zegt, weet hij er nu goed mee om te gaan, maar mijn vraag is, wat kan ik verwachten? Ik bedoel, ik weet wel wat het betekent, maar heb er verder geen ervaring mee. Iemand ervaring? En dan als 'partner van'?
Alvast bedankt,
zaterdag 22 januari 2011 om 22:39
zaterdag 22 januari 2011 om 22:41
zaterdag 22 januari 2011 om 22:48
zaterdag 22 januari 2011 om 22:52
Heb zelf ptss, gehad eigenlijk, ik kan zeggen dat ik er voor 80 procent vanaf ben, heb het een plek kunnen geven.
Ik heb pas na 4 jaar hulp gezocht, was er toen best erg aan toe als ik er nu op terug kijk.
Vond mezelf toen ook niet echt de ideale partner, vandaar ook denk ik dat mijn nu expartner met gewoon heeft gedwongen een psych te bellen om een afspraak te maken.
Ik stond toen echt op het randje van omvallen.
Sliep amper, had vreselijke nachtmerries, huilbuien, dwang handelingen (stond met mn dikke jas aan te stofzuigen midden in de zomer ) sloot mezelf op in huis, enz.
Dus ik was wel blij dat hij me toen 'dwong' er wat aan te doen, want voor hem was het ook geen leven meer.
Ik heb toen meerdere EMDR sessies gehad, echt heel veel aan gehad!
Wat je kan verwachten, dat is moeilijk te zeggen, dat is zo verschillend.
Denk dat je met hem erover moet praten, wat voor hem nu nog de moeilijke momenten zijn, wat zijn trigger punten zijn.
Dat helpt jou om hem beter te begrijpen en hem te kunnen steunen op die momenten.
Ik heb pas na 4 jaar hulp gezocht, was er toen best erg aan toe als ik er nu op terug kijk.
Vond mezelf toen ook niet echt de ideale partner, vandaar ook denk ik dat mijn nu expartner met gewoon heeft gedwongen een psych te bellen om een afspraak te maken.
Ik stond toen echt op het randje van omvallen.
Sliep amper, had vreselijke nachtmerries, huilbuien, dwang handelingen (stond met mn dikke jas aan te stofzuigen midden in de zomer ) sloot mezelf op in huis, enz.
Dus ik was wel blij dat hij me toen 'dwong' er wat aan te doen, want voor hem was het ook geen leven meer.
Ik heb toen meerdere EMDR sessies gehad, echt heel veel aan gehad!
Wat je kan verwachten, dat is moeilijk te zeggen, dat is zo verschillend.
Denk dat je met hem erover moet praten, wat voor hem nu nog de moeilijke momenten zijn, wat zijn trigger punten zijn.
Dat helpt jou om hem beter te begrijpen en hem te kunnen steunen op die momenten.
zaterdag 22 januari 2011 om 22:53
Wat je kunt verwachten is niet te voorspellen. Je kent hem natuurlijk ook nog niet zo lang ( althans dat haal ik uit je verhaal) dus ik kan je zo niet vertellen wat hij wel en niet gaat doen. Bij mij uit het zich in boosheid ( geen agressie) , onredelijk zijn, heel erg in paniek raken, nachtmerries, dingen niet meer kunnen onthouden, geen ritme hebben, geen beslissingen meer kunnen maken zonder eerst dagen in dubio te zitten, heel slecht slapen, veel piekeren ( over de meest simpele dingen zoals welke schoenen zal ik kopen, de blauwe of de paarse)
Ga anders eens een gesprek aan met een psycholoog, niet omdat je therapie nodig hebt maar die kan je meer vertellen over hoe en wat. En vraag gewoon aan je vriend hoe hij graag ziet hoe jij er mee omgaat. Zeg hem dat je het moeilijk vind, en niet zo goed weet wat je moet doen.
Ga anders eens een gesprek aan met een psycholoog, niet omdat je therapie nodig hebt maar die kan je meer vertellen over hoe en wat. En vraag gewoon aan je vriend hoe hij graag ziet hoe jij er mee omgaat. Zeg hem dat je het moeilijk vind, en niet zo goed weet wat je moet doen.
zaterdag 22 januari 2011 om 22:54
Ik heb een partner met PTSS. En dat is niet altijd leuk.
De eerste jaren van onze relatie waren best wel een hel. Zo erg dat 'de viva-dames' run -forest zouden roepen. Ik wist z1000% zeker dat er onder die PTSS een hele lieve man zat.
Hij heeft EMDR gekregen ( Aanrader Tut ! Echt waar. ) en sindsdien gaat het beter. Wel slikt hij nog AD.
Als hij zijn pillen vergeet heeft hij een kort lontje. Kan ontploffen om niets. Erg onredelijk, en ontstaat er controledwang\ ernstige achterdocht. Maar, ik geloof dat PTSS in verschillende -eh- mate van heftigheid kan voorkomen.
Wat inmiddels voor ons werkt is dat ik hem laat uitrazen als hij "zo'n bui heeft' , daarna ga ik even een blokje om. En daarna komt hij weer bij, hebben we het erover en is alles weer goed.
Triggers zijn er bij mijn vriend niet echt duidelijk. Sommige mensen kunnen heel erg schrikken van geluiden die hen linkt aan het trauma bijv. Maar dat heeft hij niet. Bij hem is het wat onvoorspelbaarder.
Wat jou te wachten staat is vrij lastig te zeggen Ik weet niet wat hij laat zien van zijn ptss, hoe hij kan gaan reageren. Ik weet alleen dat het echt heel heftig kan zijn \ is geweest bij mijn Vrind.
De eerste jaren van onze relatie waren best wel een hel. Zo erg dat 'de viva-dames' run -forest zouden roepen. Ik wist z1000% zeker dat er onder die PTSS een hele lieve man zat.
Hij heeft EMDR gekregen ( Aanrader Tut ! Echt waar. ) en sindsdien gaat het beter. Wel slikt hij nog AD.
Als hij zijn pillen vergeet heeft hij een kort lontje. Kan ontploffen om niets. Erg onredelijk, en ontstaat er controledwang\ ernstige achterdocht. Maar, ik geloof dat PTSS in verschillende -eh- mate van heftigheid kan voorkomen.
Wat inmiddels voor ons werkt is dat ik hem laat uitrazen als hij "zo'n bui heeft' , daarna ga ik even een blokje om. En daarna komt hij weer bij, hebben we het erover en is alles weer goed.
Triggers zijn er bij mijn vriend niet echt duidelijk. Sommige mensen kunnen heel erg schrikken van geluiden die hen linkt aan het trauma bijv. Maar dat heeft hij niet. Bij hem is het wat onvoorspelbaarder.
Wat jou te wachten staat is vrij lastig te zeggen Ik weet niet wat hij laat zien van zijn ptss, hoe hij kan gaan reageren. Ik weet alleen dat het echt heel heftig kan zijn \ is geweest bij mijn Vrind.
zaterdag 22 januari 2011 om 22:58
Met jullie eigen ervaringsverhalen herinner ik me ineens veel dingen die Vrind "deed" ( of overkwam ) , heftig.
Maar goed, TO , je Vrind zegt dat hij behandeling heeft gehad, dus ik neem aan dat het niet zo heftig zal zijn zoals de eerste paar jaar van mijn relatie met Vrind.
Tut, ik hou echt heel veel van deze man. Heel zweverig, liefde op het eerste gezicht enzo. Ik wist gewoon dat er een prachtige man in zat. Die moest alleen even eruit komen.
Maar goed, TO , je Vrind zegt dat hij behandeling heeft gehad, dus ik neem aan dat het niet zo heftig zal zijn zoals de eerste paar jaar van mijn relatie met Vrind.
Tut, ik hou echt heel veel van deze man. Heel zweverig, liefde op het eerste gezicht enzo. Ik wist gewoon dat er een prachtige man in zat. Die moest alleen even eruit komen.
zaterdag 22 januari 2011 om 23:05
To, ik bedenk me wel iets; ruzie. Als Vrind en ik ruzie hebben kan het flink knetteren.
Op zich logisch, PTSS gezien dan. Hij liep zijn trauma op in een andere relatie. En als wij dus ruzie hebben dan wil hij wel helemaal uit zijn plaat gaan. En dan is het Niet. Leuk.
Schreeuwen, verwijten, hele kwetsende dingen roepen, heel erg onredelijk zijn. ect. Dat hoort er allemaal een beetje bij.
In het begin kon ik er erg van van slag raken. Maar nu weet ik waar het door komt, en dat hij niet meent wat hij roept. Het is als het ware zijn trauma dat hem zo laat reageren.
Op zich logisch, PTSS gezien dan. Hij liep zijn trauma op in een andere relatie. En als wij dus ruzie hebben dan wil hij wel helemaal uit zijn plaat gaan. En dan is het Niet. Leuk.
Schreeuwen, verwijten, hele kwetsende dingen roepen, heel erg onredelijk zijn. ect. Dat hoort er allemaal een beetje bij.
In het begin kon ik er erg van van slag raken. Maar nu weet ik waar het door komt, en dat hij niet meent wat hij roept. Het is als het ware zijn trauma dat hem zo laat reageren.
zaterdag 22 januari 2011 om 23:16
quote:just-juul schreef op 22 januari 2011 @ 23:05:
To, ik bedenk me wel iets; ruzie. Als Vrind en ik ruzie hebben kan het flink knetteren.
Op zich logisch, PTSS gezien dan. Hij liep zijn trauma op in een andere relatie. En als wij dus ruzie hebben dan wil hij wel helemaal uit zijn plaat gaan. En dan is het Niet. Leuk.
Schreeuwen, verwijten, hele kwetsende dingen roepen, heel erg onredelijk zijn. ect. Dat hoort er allemaal een beetje bij.
In het begin kon ik er erg van van slag raken. Maar nu weet ik waar het door komt, en dat hij niet meent wat hij roept. Het is als het ware zijn trauma dat hem zo laat reageren.Das super vervelend, ik herken het wel, maar 7 van de 10x kan ik mezelf tot kalmte manen, puur omdat ik weet dat het een 100% stress reactie is, en totaal niet gerelateerd is aan de ruzie op dat moment. Maar dit is wel iets wat ik heb moeten leren, gelukkig helpt mijn partner me hierbij, we hebben een code woord, op het moment dat hij denkt van dit is ff niet meer de Mesohappy die ik ken dan helpt hij me ff herinneren.
To, ik bedenk me wel iets; ruzie. Als Vrind en ik ruzie hebben kan het flink knetteren.
Op zich logisch, PTSS gezien dan. Hij liep zijn trauma op in een andere relatie. En als wij dus ruzie hebben dan wil hij wel helemaal uit zijn plaat gaan. En dan is het Niet. Leuk.
Schreeuwen, verwijten, hele kwetsende dingen roepen, heel erg onredelijk zijn. ect. Dat hoort er allemaal een beetje bij.
In het begin kon ik er erg van van slag raken. Maar nu weet ik waar het door komt, en dat hij niet meent wat hij roept. Het is als het ware zijn trauma dat hem zo laat reageren.Das super vervelend, ik herken het wel, maar 7 van de 10x kan ik mezelf tot kalmte manen, puur omdat ik weet dat het een 100% stress reactie is, en totaal niet gerelateerd is aan de ruzie op dat moment. Maar dit is wel iets wat ik heb moeten leren, gelukkig helpt mijn partner me hierbij, we hebben een code woord, op het moment dat hij denkt van dit is ff niet meer de Mesohappy die ik ken dan helpt hij me ff herinneren.
zaterdag 22 januari 2011 om 23:28
Ik ben zelf een jaar geleden gediagnotiseerd met PTSS.
De therapie etc werkt wel maar ik merk wel dat ik als persoon veranderd ben. Heel chaotisch en vergeetachtig.
Ongecontroleerde emoties soms en prikkelbaar.
Als je me zou leren kennen merk je er niks van maar mijn naaste omgeving heeft het er soms zwaar mee.
De therapie etc werkt wel maar ik merk wel dat ik als persoon veranderd ben. Heel chaotisch en vergeetachtig.
Ongecontroleerde emoties soms en prikkelbaar.
Als je me zou leren kennen merk je er niks van maar mijn naaste omgeving heeft het er soms zwaar mee.
Het gras aan de overkant is niet groen.
zondag 23 januari 2011 om 09:16
EMDR (zoals anderen ook noemen) is een therapie die heel goed werkt bij PTSS. Het is wetenschappelijk bewezen dat het werkt. Zie voor info en therapeuten op www.emdr.nl Maargoed, misschien heeft hij dat al gehad of iets anders. Succes!
zaterdag 19 februari 2011 om 21:15
Kan iemand mij aangeven in hoeverre je met ptss wel of niet in staat bent gevoelens voor liefde te hebben? Dit omdat hij ineens in de negeermodus is gegaan, zonder reden.
Ik weet dus niet of dit een gevalletje: he's just not that into you is, of dat dit bij ptss hoort. En heb dus ook geen idee hoe ik hier het beste mee kan omgaan.
Ik weet dus niet of dit een gevalletje: he's just not that into you is, of dat dit bij ptss hoort. En heb dus ook geen idee hoe ik hier het beste mee kan omgaan.
zondag 20 februari 2011 om 10:28
Mijn man heeft ook ptss en ik herken ook aantal dingen hier, vooral het chaotische en de vergeetachtigheid. Hij doet 3 dingen tegelijk en vergeet dan waar hij aan begonnen was.
Verder kan hij opeens super geirriteerd zijn en onverwachts streng naar de kinderen toe.
Maar hij kan ontzettend liefhebben en uit dit veelvuldig. Daar tegenover staat dat ie behoorlijk wantrouwend is.
Gelukkig heeft hij veel zelfkennis en kan er goed over praten. Tegenwoordig zit hij in therapie en alhoewel hij dit als zeer zwaar ervaart heeft hij er veel baat bij.
En hoe jouw vriend zal reageren, tja dat is natuurlijk per persoon verschillend. Iemand is natuurlijk veel meer dan zijn ptss.
Probeer vooral niet zijn hulpverlener te worden.
Groetjes!
Verder kan hij opeens super geirriteerd zijn en onverwachts streng naar de kinderen toe.
Maar hij kan ontzettend liefhebben en uit dit veelvuldig. Daar tegenover staat dat ie behoorlijk wantrouwend is.
Gelukkig heeft hij veel zelfkennis en kan er goed over praten. Tegenwoordig zit hij in therapie en alhoewel hij dit als zeer zwaar ervaart heeft hij er veel baat bij.
En hoe jouw vriend zal reageren, tja dat is natuurlijk per persoon verschillend. Iemand is natuurlijk veel meer dan zijn ptss.
Probeer vooral niet zijn hulpverlener te worden.
Groetjes!
zondag 20 februari 2011 om 14:20
Negeermodus.....nee, geen ervaring mee. (eerder het omgekeerde) Ik zou me niet opdringen (zou ik sowieso nooit doen) en verder lijkt het me het beste om te luisteren naar je gevoel, want wel of geen ptss, ik vind dat je niet aan je eigen gevoel voorbij moet gaan. Vroeg of laat krijg je daar zelf last van.
Succes!
Succes!
dinsdag 22 februari 2011 om 15:12
Hallo butterlfy! Ik had je mijn/ons verhaal nog beloofd, bij deze. 8 jaar geleden leerde ik mijn huidige vriend kennen. Vanaf ons eerste gesprek, in de kroeg, was hij eerlijk tegen me over zijn PTSS.
Hij heeft PTSS opgelopen als militair op uitzending in voormalig Joegoslavië (als je het goed vind laat ik de details weg, ivm herkenbaarheid). Op het moment dat we begonnen met daten was hij in therapie via defensie (hij was toen al uit dienst), dat beviel blijkbaar niet goed, hij ging spijbelen van z'n therapie. Zijn ouders en ik wisten niet dat hij niet meer ging. Op een gegeven moment kwam dat uit, en na wat gedoe heeft hij toen besloten te stoppen met die therapie.
Ik was 18 toen ik hem leerde kennen, zat nog op de middelbare school. Wat PTSS inhield wist ik niet precies, en eigenlijk merkte ik niet zoveel aan hem. Let wel: ik ken hem niet zonder PTSS. Wel heeft hij altijd veel verteld over wat hij heeft meegemaakt op uitzending, incl details, waardoor ik me wel kon voorstellen dat zoiets invloed op je heeft. Van horen zeggen wist ik dat hij behoorlijk opvliegend kon zijn, maar daar heb ik zelf nooit iets van gemerkt.
Een aantal jaar na onze eerste date, en nog steeds helemaal happy samen, solliciteerde vriendlief bij de politie en werd aangenomen. Dat vond ik toen wel vreemd, dat ze iemand met PTSS aanamen voor zo'n beroep. Maar goed, hij was blijkbaar door de psychologische test heengekomen, ergens was dat ook wel goed nieuws. Dat ging vervolgens hartstikke goed, tot een bepaalde gebeurtenis (die ik niet nader wil noemen, want zeer herkenbaar) waardoor hij erg in de put is geraakt. Het ging heel geleidelijk, in het begin merkte ik er ook niets van (we woonden nog niet samen).
Terugkijkend had hij last van de volgende dingen (al begonnen voor de gebeurtenis): schulden (die werden genegeerd, post werd niet meer geopend, liegen (de vreemdste dingen), angst, hoge stress (zeer allert op alles om zich heen op straat, ik dacht dat het bij zijn beroep hoorde).
Als je het kort zou samenvatten was hij bezig met het negeren van zijn leven, hij zat volledig in de overleefmodus.
Het vervolg: natuurlijk kwam ik in de hulpverlenersrol terecht, waar ik aan mn haren uitgetrokken ben door vriendinnen. Dit moest hij toch echt zelf doen. Met zijn schulden heb ik wel geholpen. Ik ben goed in administratie en hij kreeg er stress van, tot paniek aan toe. Ik ben er mee begonnen, en we hebben het samen afgemaakt. Ik heb alles geordend, maar hij heeft bijvoorbeeld wel zelf met schuldeisers gebeld.
Via zijn werk is hij terechtgekomen bij professor Gersons in het AMC (staat bekend om PTSS onderzoek, vandaar dat ik die hier noem) en via hem bij een therapeut. Er volgde een intensieve therapie die nu ruim een jaar geleden is afgerond.
Tot zover het verhaal, het gaat nu erg goed. Komende zomer gaan we trouwen Je hebt vast nog wel wat vragen, ik denk dat ik nog niet helemaal volledig ben geweest, vooral niet over wat het voor mij heeft betekend. Moet zeggen dat het de eerste keer is dat ik het zo opschrijf...moeilijk om te bepalen wat ik wel en niet wil delen.
Hij heeft PTSS opgelopen als militair op uitzending in voormalig Joegoslavië (als je het goed vind laat ik de details weg, ivm herkenbaarheid). Op het moment dat we begonnen met daten was hij in therapie via defensie (hij was toen al uit dienst), dat beviel blijkbaar niet goed, hij ging spijbelen van z'n therapie. Zijn ouders en ik wisten niet dat hij niet meer ging. Op een gegeven moment kwam dat uit, en na wat gedoe heeft hij toen besloten te stoppen met die therapie.
Ik was 18 toen ik hem leerde kennen, zat nog op de middelbare school. Wat PTSS inhield wist ik niet precies, en eigenlijk merkte ik niet zoveel aan hem. Let wel: ik ken hem niet zonder PTSS. Wel heeft hij altijd veel verteld over wat hij heeft meegemaakt op uitzending, incl details, waardoor ik me wel kon voorstellen dat zoiets invloed op je heeft. Van horen zeggen wist ik dat hij behoorlijk opvliegend kon zijn, maar daar heb ik zelf nooit iets van gemerkt.
Een aantal jaar na onze eerste date, en nog steeds helemaal happy samen, solliciteerde vriendlief bij de politie en werd aangenomen. Dat vond ik toen wel vreemd, dat ze iemand met PTSS aanamen voor zo'n beroep. Maar goed, hij was blijkbaar door de psychologische test heengekomen, ergens was dat ook wel goed nieuws. Dat ging vervolgens hartstikke goed, tot een bepaalde gebeurtenis (die ik niet nader wil noemen, want zeer herkenbaar) waardoor hij erg in de put is geraakt. Het ging heel geleidelijk, in het begin merkte ik er ook niets van (we woonden nog niet samen).
Terugkijkend had hij last van de volgende dingen (al begonnen voor de gebeurtenis): schulden (die werden genegeerd, post werd niet meer geopend, liegen (de vreemdste dingen), angst, hoge stress (zeer allert op alles om zich heen op straat, ik dacht dat het bij zijn beroep hoorde).
Als je het kort zou samenvatten was hij bezig met het negeren van zijn leven, hij zat volledig in de overleefmodus.
Het vervolg: natuurlijk kwam ik in de hulpverlenersrol terecht, waar ik aan mn haren uitgetrokken ben door vriendinnen. Dit moest hij toch echt zelf doen. Met zijn schulden heb ik wel geholpen. Ik ben goed in administratie en hij kreeg er stress van, tot paniek aan toe. Ik ben er mee begonnen, en we hebben het samen afgemaakt. Ik heb alles geordend, maar hij heeft bijvoorbeeld wel zelf met schuldeisers gebeld.
Via zijn werk is hij terechtgekomen bij professor Gersons in het AMC (staat bekend om PTSS onderzoek, vandaar dat ik die hier noem) en via hem bij een therapeut. Er volgde een intensieve therapie die nu ruim een jaar geleden is afgerond.
Tot zover het verhaal, het gaat nu erg goed. Komende zomer gaan we trouwen Je hebt vast nog wel wat vragen, ik denk dat ik nog niet helemaal volledig ben geweest, vooral niet over wat het voor mij heeft betekend. Moet zeggen dat het de eerste keer is dat ik het zo opschrijf...moeilijk om te bepalen wat ik wel en niet wil delen.
