Psyche
alle pijlers
PTSS
zaterdag 22 januari 2011 om 22:06
Hoi dames,
Ik heb een vraagje. Sinds kort heb ik iemand leren kennen, die het post traumatisch stress syndroom had opgelopen, als ex veteraan.
Zoals hij zegt, weet hij er nu goed mee om te gaan, maar mijn vraag is, wat kan ik verwachten? Ik bedoel, ik weet wel wat het betekent, maar heb er verder geen ervaring mee. Iemand ervaring? En dan als 'partner van'?
Alvast bedankt,
Ik heb een vraagje. Sinds kort heb ik iemand leren kennen, die het post traumatisch stress syndroom had opgelopen, als ex veteraan.
Zoals hij zegt, weet hij er nu goed mee om te gaan, maar mijn vraag is, wat kan ik verwachten? Ik bedoel, ik weet wel wat het betekent, maar heb er verder geen ervaring mee. Iemand ervaring? En dan als 'partner van'?
Alvast bedankt,
dinsdag 22 februari 2011 om 15:18
Ah, lees nu de vorige berichten hier nog eens over, en realiseer me dat ik de belangrijkste verschijnselen ben vergeten: slecht slapen, nachtmerries, praten, knarsen, dromen etc. De hele mikmak, 's nachts...daar heb ik wel het meeste last van gehad als partner moet ik zeggen.
En zijn vergeetachtigheid, verschrikkelijk!!! En dat blijft...PTSS tast 3 gebieden in je hersenen aan, je geheugen, stress/angst en nog iets. Dit kan blijvend zijn, maar ook slijten door therapie.
En zijn vergeetachtigheid, verschrikkelijk!!! En dat blijft...PTSS tast 3 gebieden in je hersenen aan, je geheugen, stress/angst en nog iets. Dit kan blijvend zijn, maar ook slijten door therapie.
dinsdag 22 februari 2011 om 21:10
@looklikemerel, bedankt voor je verhaal. Fijn dat je dat wilt delen.
In de korte tijd dat ik hem ken, herken ik bijna alles in wat je schrijft. Zoals: zeer alert zijn, liegen (alhoewel ik dit niet zeker weet). De allereerste keer dat ik met hem had afgesproken, werd zelfs mijn hele tas onderzocht! Letterlijk zei hij: zit jij bij de geheime dienst ofzo? Hij zei zelfs iets van: o geen pistool ok. En hij haalde mijn paspoort uit mijn tas, uit het hoesje en keek erin of ik het was. Echt waar! Ik stond eerlijk gezegd best heel raar te kijken hiervan.
Ook hij zat o.a. in Joegoslavië en heeft erover verteld wat er gebeurd is. Bij defensie kon hij ook niet goed begeleid worden, dus is hij via een andere weg in therapie geweest. Hij is zelfs een tijdje opgenomen geweest, op vrijwillige basis. Dit alles heeft hij op een hele heldere manier verteld. Hij vertelde ook dat hij opvliegerig kan zijn en heeft ook daar dingen over verteld. Zelf heb ik daar niks van gemerkt. Hij is juist superlief. Hij zegt dat zijn therapie nu klaar is, alhoewel hij nog wel naar bijeenkomsten gaat.
Dat wat je zegt van die baan bij de politie, ook dat herken ik. Hier kan ik verder op het forum niet al te veel over uitwijden.
Alleen heb ik nu ineens complete radiostilte. En ik heb geen idee hoe ik daarmee om moet gaan. Ja, enerzijds aan mezelf denken en niet teveel denken van wat zou hij nou fijn vinden. Maar van de andere kant wil ik hem ook zeker niet kwetsen, maar wel het contact behouden natuurlijk. Ik heb ergens het gevoel dat hij niet goed met de situatie weet om te gaan.
In de korte tijd dat ik hem ken, herken ik bijna alles in wat je schrijft. Zoals: zeer alert zijn, liegen (alhoewel ik dit niet zeker weet). De allereerste keer dat ik met hem had afgesproken, werd zelfs mijn hele tas onderzocht! Letterlijk zei hij: zit jij bij de geheime dienst ofzo? Hij zei zelfs iets van: o geen pistool ok. En hij haalde mijn paspoort uit mijn tas, uit het hoesje en keek erin of ik het was. Echt waar! Ik stond eerlijk gezegd best heel raar te kijken hiervan.
Ook hij zat o.a. in Joegoslavië en heeft erover verteld wat er gebeurd is. Bij defensie kon hij ook niet goed begeleid worden, dus is hij via een andere weg in therapie geweest. Hij is zelfs een tijdje opgenomen geweest, op vrijwillige basis. Dit alles heeft hij op een hele heldere manier verteld. Hij vertelde ook dat hij opvliegerig kan zijn en heeft ook daar dingen over verteld. Zelf heb ik daar niks van gemerkt. Hij is juist superlief. Hij zegt dat zijn therapie nu klaar is, alhoewel hij nog wel naar bijeenkomsten gaat.
Dat wat je zegt van die baan bij de politie, ook dat herken ik. Hier kan ik verder op het forum niet al te veel over uitwijden.
Alleen heb ik nu ineens complete radiostilte. En ik heb geen idee hoe ik daarmee om moet gaan. Ja, enerzijds aan mezelf denken en niet teveel denken van wat zou hij nou fijn vinden. Maar van de andere kant wil ik hem ook zeker niet kwetsen, maar wel het contact behouden natuurlijk. Ik heb ergens het gevoel dat hij niet goed met de situatie weet om te gaan.
