Psyche
alle pijlers
Raad gevraagd aan mama's
dinsdag 25 januari 2011 om 10:48
Een aantal maanden geleden heb ik in een postnatale depressie gezeten. Ik heb hier nog steeds last van, zeker als de maandelijkse hormomen weer opkomen
We hebben 3 kleine kindjes en ik ben thuisblijfmama. Nu denk ik dat mijn postnatale depressie daar ook voor een groot deel aan te wijten is. Gebrek aan sociale contacten, mij niet nuttig voelen buiten het huishouden, te veel tijd om te piekeren...
Vraag mij nu af of het nu al verstandig zou zijn om werk te zoeken. Moet je eerst volkomen uit je depressie zijn. Of zou het mij helpen om terug te beginnen werken...Moeilijk te zeggen natuurlijk...Nog mama's die dit hebben meegemaakt? Kan je depressief worden van thuisblijfmama te zijn??
We hebben 3 kleine kindjes en ik ben thuisblijfmama. Nu denk ik dat mijn postnatale depressie daar ook voor een groot deel aan te wijten is. Gebrek aan sociale contacten, mij niet nuttig voelen buiten het huishouden, te veel tijd om te piekeren...
Vraag mij nu af of het nu al verstandig zou zijn om werk te zoeken. Moet je eerst volkomen uit je depressie zijn. Of zou het mij helpen om terug te beginnen werken...Moeilijk te zeggen natuurlijk...Nog mama's die dit hebben meegemaakt? Kan je depressief worden van thuisblijfmama te zijn??
dinsdag 25 januari 2011 om 10:50
Ik geloof absoluut dat je depressief kunt worden van thuis blijven zitten. Dit uiteraard in combinatie met hormoonschommelingen. Waarom niet vrijwilligerswerk gaan doen, gewoon een middagje per week, om er even uit te zijn.
\
Ik werd zelf knettergek toen ik niet werkte en alleen maar voor de kinderen zorgde
\
Ik werd zelf knettergek toen ik niet werkte en alleen maar voor de kinderen zorgde
dinsdag 25 januari 2011 om 10:52
Ik zou zeker degressief worden van thuis zitten. Ik bloeide weer op toen ik na mijn verlof aan de slag ging, een ander zorgde voor mijn kind, wetende dat dat ook goed ging en ik had wat anders aan mijn hoofd dan voedingstijden. Maar daar heb jij niets aan.
Misschien eens overleggen met de arts die ook jouw postnatale depressie geconstateerd heeft?
En anders gewoon eens part-time beginnen. Als je man en jij de opvang op die dagen goed kunnen regelen, lijkt me dat zeker goed voor je.
Misschien eens overleggen met de arts die ook jouw postnatale depressie geconstateerd heeft?
En anders gewoon eens part-time beginnen. Als je man en jij de opvang op die dagen goed kunnen regelen, lijkt me dat zeker goed voor je.
dinsdag 25 januari 2011 om 11:00
Ik heb ook een postpartumdepresse gehad en knapte zienderogen op door 2 dagen in de week lekker te gaan werken.
Ik kwam weer onder de mensen, maakte mij nuttig en had gewoon een taak/verantwoording voor iets.
Toen kon ik het thuis ook allemaal véél beter aan. Werken leek wel een soort van rustpunt voor mij.
Helaas ben ik ziek geworden, hernia en nog wat ruggedoe, en moest ik weer een jaar thuis zitten waardoor de muren letterlijk op mij afkwamen en ik eigenlijk alles afreageerde op de rest van mijn gezin. Nu ben ik sinds januari lekker aan de slag, 3 dagen per week. Eenvoudige baan, verdiend geen supersalaris, maar ik vind het toch leuk! Ik run een zaakje, begin klanten te kennen en ik doe er toe. Ik ben nuttig!
Een aanrader dus. Ook al is het voor 2 of 3 ochtenden per week. Vooral om even uit die cirkel van huishouden en kind te koen.
Ik kwam weer onder de mensen, maakte mij nuttig en had gewoon een taak/verantwoording voor iets.
Toen kon ik het thuis ook allemaal véél beter aan. Werken leek wel een soort van rustpunt voor mij.
Helaas ben ik ziek geworden, hernia en nog wat ruggedoe, en moest ik weer een jaar thuis zitten waardoor de muren letterlijk op mij afkwamen en ik eigenlijk alles afreageerde op de rest van mijn gezin. Nu ben ik sinds januari lekker aan de slag, 3 dagen per week. Eenvoudige baan, verdiend geen supersalaris, maar ik vind het toch leuk! Ik run een zaakje, begin klanten te kennen en ik doe er toe. Ik ben nuttig!
Een aanrader dus. Ook al is het voor 2 of 3 ochtenden per week. Vooral om even uit die cirkel van huishouden en kind te koen.
dinsdag 25 januari 2011 om 11:00
ik kan alleen maar zeggen wat voor mij werkte en dat is geen garantie of het voor jou ook zo werkt.
Ik heb geen PND gehad, maar ben lang geleden wel een flinke tijd thuis geweest met depressieve klachten. Weer aan de slag gaan (en sporten!) heeft mij toen enorm geholpen. Juist omdat ik me niet nuttig voelde, zakte ik dieper weg.
Als ik jou was zou ik het inderdaad niet te voortvarend oppakken allemaal, ga eerst een een middag wat doen (vrijwilligerswerk inderdaad) kijk hoe het voelt en bouw het wat uit als het bevalt.
Ik heb geen PND gehad, maar ben lang geleden wel een flinke tijd thuis geweest met depressieve klachten. Weer aan de slag gaan (en sporten!) heeft mij toen enorm geholpen. Juist omdat ik me niet nuttig voelde, zakte ik dieper weg.
Als ik jou was zou ik het inderdaad niet te voortvarend oppakken allemaal, ga eerst een een middag wat doen (vrijwilligerswerk inderdaad) kijk hoe het voelt en bouw het wat uit als het bevalt.
dinsdag 25 januari 2011 om 11:04
Weet je waar ik het ook aan merk? Als ik thuis alleen nog maar in een joggingpak met een paar sloffen wil rondlopen en niet eens de moeite meer neem om 's ochtends kleding aan te trekken en dus in en uit bed stap in hetzelfde kloffie.
En dat niet één dag. Maar de hele week. Weken achtereen. Dat ik niet meer weet welke dag het ook alweer is en alleen nog maar boterhamen eet of snoep.
Nu ik weer werk heb ik zin om leuke kleding aan te trekken, make-up op te kwakken en ga ik eens in de 4 weken naar de kapper. Opstaan om half 7 kost mij geen enkele moeite en ik heb veel meer geduld en plezier met mijn kind.
Geen huilbuien, woedeaanvallen, zelfmoordneigingen en eenzame opsluiting in mijn huis en totaal verwaarlozing van mijn lichaam en uiterlijk.
En dat niet één dag. Maar de hele week. Weken achtereen. Dat ik niet meer weet welke dag het ook alweer is en alleen nog maar boterhamen eet of snoep.
Nu ik weer werk heb ik zin om leuke kleding aan te trekken, make-up op te kwakken en ga ik eens in de 4 weken naar de kapper. Opstaan om half 7 kost mij geen enkele moeite en ik heb veel meer geduld en plezier met mijn kind.
Geen huilbuien, woedeaanvallen, zelfmoordneigingen en eenzame opsluiting in mijn huis en totaal verwaarlozing van mijn lichaam en uiterlijk.
dinsdag 25 januari 2011 om 11:21
Ik ben ook een thuisblijfmoeder met drie kids, en herken je frustraties. Word er zelf niet depressief van, maar ik denk ook dat een echte depressie iets is waar je 'aanleg' voor hebt vanaf een bepaalde draagkracht die je aankan (niet raar bedoeld..meer mijn visie op jouw hoofdvraag)
Wel ervaar ik bij tijd en wijle dippen, die veroorzaakt worden door hetgeen wat jij omschrijft.
De tip van vrijwilligerswerk klinkt logisch en goed maar is zo makkelijk nog niet, want voor vrijwilligerswerk krijg je geen kinderopvangvergoeding oid. dus moet je maar net oppas hebben. (heb ik zelf niet waardoor het in mijn situatie niet mogelijk is.)
Persoonlijk heb ik net de laatste tijd veel gesolliciteert naar betaalde functies, maar ik ben niet echt eerste keuze in de arbeidsmarkt (heb gezondheidsproblematiek die ik niet kan verzwijgen, maar die werkgevers wel afschrikt, en heb niets meer aan mijn oude diploma's doordat ik voor mijn oude beroep afgekeurd ben, omscholing zal ik zelf moeten bekostigen wat weer financieel niet haalbaar is )
Voor t.o, het is gewoon heel belangrijk om jezelf zo nu en dan op te laden. Ik weet dat het moeilijk is, want ik doe het zelf ook te weinig... En juist met minder inkomen geef je minder makkelijk geld aan jezelf uit (ik weet niet hoeveel jouw man verdiend?)
Probeer te bedenken wat voor jou persoonlijk de reden was om thuis te blijven bij je kinderen, en ga eens na of die redenen nogsteeds gelden, of dat je inmiddels van gedachten bent verandert, iets wat heel goed kan gebeuren en wat ook gewoon mag (je hoeft je niet te schamen als je van een beslissing terugkomt)
3 kinderen constant verzorgen is niet niks. 'Vroegah' toen moeders meer standaard thuis waren hadden ze hulp van elkaar, nu ben je als thuisblijver vaak de enige in de hele buurt, je kan nooit eens op iemand terugvallen, al is het voor een snelle oppas of een bakje koffie, en het is soms verdomd eenzaam.
Mij helpt het altijd door toch ook de voordelen niet uit het oog te verliezen, en vooral te beseffen dat de tijd ook nog eens heel snel gaat waardoor je jongste voor je het weet alweer naar school gaat (bij mij is het over een jaar zover...)
Wel ervaar ik bij tijd en wijle dippen, die veroorzaakt worden door hetgeen wat jij omschrijft.
De tip van vrijwilligerswerk klinkt logisch en goed maar is zo makkelijk nog niet, want voor vrijwilligerswerk krijg je geen kinderopvangvergoeding oid. dus moet je maar net oppas hebben. (heb ik zelf niet waardoor het in mijn situatie niet mogelijk is.)
Persoonlijk heb ik net de laatste tijd veel gesolliciteert naar betaalde functies, maar ik ben niet echt eerste keuze in de arbeidsmarkt (heb gezondheidsproblematiek die ik niet kan verzwijgen, maar die werkgevers wel afschrikt, en heb niets meer aan mijn oude diploma's doordat ik voor mijn oude beroep afgekeurd ben, omscholing zal ik zelf moeten bekostigen wat weer financieel niet haalbaar is )
Voor t.o, het is gewoon heel belangrijk om jezelf zo nu en dan op te laden. Ik weet dat het moeilijk is, want ik doe het zelf ook te weinig... En juist met minder inkomen geef je minder makkelijk geld aan jezelf uit (ik weet niet hoeveel jouw man verdiend?)
Probeer te bedenken wat voor jou persoonlijk de reden was om thuis te blijven bij je kinderen, en ga eens na of die redenen nogsteeds gelden, of dat je inmiddels van gedachten bent verandert, iets wat heel goed kan gebeuren en wat ook gewoon mag (je hoeft je niet te schamen als je van een beslissing terugkomt)
3 kinderen constant verzorgen is niet niks. 'Vroegah' toen moeders meer standaard thuis waren hadden ze hulp van elkaar, nu ben je als thuisblijver vaak de enige in de hele buurt, je kan nooit eens op iemand terugvallen, al is het voor een snelle oppas of een bakje koffie, en het is soms verdomd eenzaam.
Mij helpt het altijd door toch ook de voordelen niet uit het oog te verliezen, en vooral te beseffen dat de tijd ook nog eens heel snel gaat waardoor je jongste voor je het weet alweer naar school gaat (bij mij is het over een jaar zover...)
dinsdag 25 januari 2011 om 11:42
Ik vind het inderdaad enorm eenzaam, thuis zijn. Ik ben iemand die zich goed voelt bij veel sociale contacten, samen plezier maken,...Kan gewoon mijn ei niet kwijt overdag...Maar langs de andere kant gaat het er niet gemakkelijker op worden als ik begin te werken. Je moet dan ook nog het huishouden draaiende houden. Wel zou ik dan even zoeken naar een poetshulp.
dinsdag 25 januari 2011 om 11:42
dinsdag 25 januari 2011 om 11:46
quote:Lisa24 schreef op 25 januari 2011 @ 11:42:
Ik vind het inderdaad enorm eenzaam, thuis zijn. Ik ben iemand die zich goed voelt bij veel sociale contacten, samen plezier maken,...Kan gewoon mijn ei niet kwijt overdag...Maar langs de andere kant gaat het er niet gemakkelijker op worden als ik begin te werken. Je moet dan ook nog het huishouden draaiende houden. Wel zou ik dan even zoeken naar een poetshulp.
Dat vindt ik nou juist het grote voordeel van wél werken, op die momenten dat jij en je kids niet thuis zijn, blijft het huis gewoon in de staat waarin je hem hebt achtergelaten, echt wonderbaarlijk..
Op dit moment is het niets meer dan dweilen met de kraan open...
Maar als je een baan hebt is het wel heerlijk om dmv een poetshulp wat meer quality time over te houden!
Aan wat voor opvang voor je kinderen zit je aan te denken?
Ik vind het inderdaad enorm eenzaam, thuis zijn. Ik ben iemand die zich goed voelt bij veel sociale contacten, samen plezier maken,...Kan gewoon mijn ei niet kwijt overdag...Maar langs de andere kant gaat het er niet gemakkelijker op worden als ik begin te werken. Je moet dan ook nog het huishouden draaiende houden. Wel zou ik dan even zoeken naar een poetshulp.
Dat vindt ik nou juist het grote voordeel van wél werken, op die momenten dat jij en je kids niet thuis zijn, blijft het huis gewoon in de staat waarin je hem hebt achtergelaten, echt wonderbaarlijk..
Op dit moment is het niets meer dan dweilen met de kraan open...
Maar als je een baan hebt is het wel heerlijk om dmv een poetshulp wat meer quality time over te houden!
Aan wat voor opvang voor je kinderen zit je aan te denken?
dinsdag 25 januari 2011 om 11:52
dinsdag 25 januari 2011 om 11:55
quote:Lisa24 schreef op 25 januari 2011 @ 11:42:
Ik vind het inderdaad enorm eenzaam, thuis zijn. Ik ben iemand die zich goed voelt bij veel sociale contacten, samen plezier maken,...Kan gewoon mijn ei niet kwijt overdag...Maar langs de andere kant gaat het er niet gemakkelijker op worden als ik begin te werken. Je moet dan ook nog het huishouden draaiende houden. Wel zou ik dan even zoeken naar een poetshulp.
Dit doe je toch samen? Waarom moet het jouw verantwoordelijkheid zijn om dat te doen? Zou je partner niet minder kunnen gaan werken als jij weer gaat werken?
Verder ben ik geschrokken van de post over vrijwilligerswerk. Ik heb daar nooit over nagedacht, dat het natuurlijk niet helemaal zo makkelijk is om dat te gaan doen, aangezien je dan geen kinderopvang hebt. Aan de andere kant, kan ik me niet voorstellen dat er geen vrijwilligerswerk te vinden is waarbij je bijvoorbeeld 's avonds vergadert en overdag dingen uitwerkt, of waarbij je je kinderen gewoon mee kunt nemen.
Ik vind het inderdaad enorm eenzaam, thuis zijn. Ik ben iemand die zich goed voelt bij veel sociale contacten, samen plezier maken,...Kan gewoon mijn ei niet kwijt overdag...Maar langs de andere kant gaat het er niet gemakkelijker op worden als ik begin te werken. Je moet dan ook nog het huishouden draaiende houden. Wel zou ik dan even zoeken naar een poetshulp.
Dit doe je toch samen? Waarom moet het jouw verantwoordelijkheid zijn om dat te doen? Zou je partner niet minder kunnen gaan werken als jij weer gaat werken?
Verder ben ik geschrokken van de post over vrijwilligerswerk. Ik heb daar nooit over nagedacht, dat het natuurlijk niet helemaal zo makkelijk is om dat te gaan doen, aangezien je dan geen kinderopvang hebt. Aan de andere kant, kan ik me niet voorstellen dat er geen vrijwilligerswerk te vinden is waarbij je bijvoorbeeld 's avonds vergadert en overdag dingen uitwerkt, of waarbij je je kinderen gewoon mee kunt nemen.
dinsdag 25 januari 2011 om 11:59
Heb ik ook heel lang mee gezeten (eenzaamheid én dweilen met de kraan open)
Maar doordat er in mijn persoonlijke geval weinig uitzicht is op een baan, moest ik mij wel er echt toe aanzetten om er toch het beste van te maken (klinkt zwaar, maar tijdens de mindere dagen begrijp je vast wat ik bedoel..)
In jou geval is het duidelijk, jij moet zo snel mogelijk wat voor jezelf zien te vinden, daar knap je vast van op...
Probeer je er wel van te doordringen dat je wellicht niet 1,2,3 een baan hebt,en probeer om in die tussentijd toch extra te genieten van je kleintjes (met in je achterhoofd dat het een tijdelijke situatie is, dan voelt het ineens heel anders)
succes!
Maar doordat er in mijn persoonlijke geval weinig uitzicht is op een baan, moest ik mij wel er echt toe aanzetten om er toch het beste van te maken (klinkt zwaar, maar tijdens de mindere dagen begrijp je vast wat ik bedoel..)
In jou geval is het duidelijk, jij moet zo snel mogelijk wat voor jezelf zien te vinden, daar knap je vast van op...
Probeer je er wel van te doordringen dat je wellicht niet 1,2,3 een baan hebt,en probeer om in die tussentijd toch extra te genieten van je kleintjes (met in je achterhoofd dat het een tijdelijke situatie is, dan voelt het ineens heel anders)
succes!
dinsdag 25 januari 2011 om 12:05
quote:Kastanjez schreef op 25 januari 2011 @ 11:55:
[...]
Dit doe je toch samen? Waarom moet het jouw verantwoordelijkheid zijn om dat te doen? Zou je partner niet minder kunnen gaan werken als jij weer gaat werken?
Verder ben ik geschrokken van de post over vrijwilligerswerk. Ik heb daar nooit over nagedacht, dat het natuurlijk niet helemaal zo makkelijk is om dat te gaan doen, aangezien je dan geen kinderopvang hebt. Aan de andere kant, kan ik me niet voorstellen dat er geen vrijwilligerswerk te vinden is waarbij je bijvoorbeeld 's avonds vergadert en overdag dingen uitwerkt, of waarbij je je kinderen gewoon mee kunt nemen.
Ik spreek alleen voor mijzelf hoor, maar je kinderen meenemen geeft nog een gevoel van gebondenheid, ik ervaar dat persoonlijk juist als een te grote druk, als ik eruit wil om voor mijzelf wat te ondernemen, dan wil ik die tijd ook écht voor mijzelf.
Hetzelfde geld voor 's avonds (vrwijwilligers) werken, dat heb ik een poosje gedaan maar raakte al snel oververmoeid aangezien ik het werk niet in plaats van, maar nog weer náást het gezin moest doen. dus alles draait gewoon door, maar dan met wat extra taken.
Maar ik kan natuurlijk niet voor anderen spreken...
[...]
Dit doe je toch samen? Waarom moet het jouw verantwoordelijkheid zijn om dat te doen? Zou je partner niet minder kunnen gaan werken als jij weer gaat werken?
Verder ben ik geschrokken van de post over vrijwilligerswerk. Ik heb daar nooit over nagedacht, dat het natuurlijk niet helemaal zo makkelijk is om dat te gaan doen, aangezien je dan geen kinderopvang hebt. Aan de andere kant, kan ik me niet voorstellen dat er geen vrijwilligerswerk te vinden is waarbij je bijvoorbeeld 's avonds vergadert en overdag dingen uitwerkt, of waarbij je je kinderen gewoon mee kunt nemen.
Ik spreek alleen voor mijzelf hoor, maar je kinderen meenemen geeft nog een gevoel van gebondenheid, ik ervaar dat persoonlijk juist als een te grote druk, als ik eruit wil om voor mijzelf wat te ondernemen, dan wil ik die tijd ook écht voor mijzelf.
Hetzelfde geld voor 's avonds (vrwijwilligers) werken, dat heb ik een poosje gedaan maar raakte al snel oververmoeid aangezien ik het werk niet in plaats van, maar nog weer náást het gezin moest doen. dus alles draait gewoon door, maar dan met wat extra taken.
Maar ik kan natuurlijk niet voor anderen spreken...
dinsdag 25 januari 2011 om 12:13
Hier geen postnatale depressie maar wel tegen een burn out aan door het thuisblijfmoederen. Voor mij was werken de uitkomst. Het is niet makkelijk en iedereen moet wenen aan een steentje bijdragen. Ik zou nooit echt nooit meer thuis wille blijven. De kinderen zijn ook er gebaat bij. Aan de ene kant zijn ze zelfstandiger geworden en aan de andere ben ik een leukere moeder.
Veel succes met je dan ook beslist
Veel succes met je dan ook beslist
dinsdag 25 januari 2011 om 12:17
Het huishouden wordt enorm overschat. Onze hulp doet in 3 uur het hele huis, (gewone eengezinswoning) en boodschappen doen we 2 keer per week 's avonds, als kind slaapt. Was gooi je er 's avonds in en komt 's morgens droog uit de droger. Strijken doen we ieder eens per week. Koken kost een half uurtje per dag.
Dus met wat overleg moet dat zo gepiept zijn door jou en je man.
Lekker gaan werken, TO! Een dag of 2 beginnen bij een leuk bedrijf en maar zien waar het schip strand. Van thuisblijven wordt jij niet beter!
Dus met wat overleg moet dat zo gepiept zijn door jou en je man.
Lekker gaan werken, TO! Een dag of 2 beginnen bij een leuk bedrijf en maar zien waar het schip strand. Van thuisblijven wordt jij niet beter!
dinsdag 25 januari 2011 om 12:27
quote:Kastanjez schreef op 25 januari 2011 @ 11:55:
[...]
Verder ben ik geschrokken van de post over vrijwilligerswerk. Ik heb daar nooit over nagedacht, dat het natuurlijk niet helemaal zo makkelijk is om dat te gaan doen, aangezien je dan geen kinderopvang hebt. Aan de andere kant, kan ik me niet voorstellen dat er geen vrijwilligerswerk te vinden is waarbij je bijvoorbeeld 's avonds vergadert en overdag dingen uitwerkt, of waarbij je je kinderen gewoon mee kunt nemen.je kunt vrijwilliger worden bij de plaatselijke speelotheek of bij een peuterspeelzaal, kunnen de kinderen vast wel mee.
[...]
Verder ben ik geschrokken van de post over vrijwilligerswerk. Ik heb daar nooit over nagedacht, dat het natuurlijk niet helemaal zo makkelijk is om dat te gaan doen, aangezien je dan geen kinderopvang hebt. Aan de andere kant, kan ik me niet voorstellen dat er geen vrijwilligerswerk te vinden is waarbij je bijvoorbeeld 's avonds vergadert en overdag dingen uitwerkt, of waarbij je je kinderen gewoon mee kunt nemen.je kunt vrijwilliger worden bij de plaatselijke speelotheek of bij een peuterspeelzaal, kunnen de kinderen vast wel mee.
dinsdag 25 januari 2011 om 12:30
Wel ja, dat vind ik dus ook, dat het huishouden in veel minder tijd gaat. Heb een tijdje nog voltijds gewerkt toen ons eerste er was en dat liep prima. Nu ben ik voltijds thuis en doe gewoon veel langer over mijn huishoudelijke taken + na een tijdje heb ik geen zin meer en dan slaat de verveling toe!
Zo maar even 2 dagen beginnen gaat moelijk gaan. Een deeltijdse job vinden is heel moeilijk. Ik heb nu een job gezien waar ik van maandag tot donderdag zou moeten werken.
Zo maar even 2 dagen beginnen gaat moelijk gaan. Een deeltijdse job vinden is heel moeilijk. Ik heb nu een job gezien waar ik van maandag tot donderdag zou moeten werken.
