Psyche
alle pijlers
Schema therapie kletspraat
woensdag 31 oktober 2018 09:32
Omdat er hier toch wel een flink aantal dames zijn die:
- Schematherapie volgen
- Van plan zijn schematherapie te gaan volgen
- Schematherapie hebben gevolgd
Leek het me leuk om hierover met elkaar te kletsen. Wat je meemaakt, hebt geleerd, waar je tegenaan loopt... Wie weet kunnen we dingen bij elkaar herkennen of tips met elkaar uitwisselen.
Over mezelf:
Ik volg groepsschematherapie. Ben hier nu iets meer dan een half jaar mee bezig en tot nu toe met goed resultaat, maar elke keer als ik iets oplos komt er wel weer iets anders naar boven. Maar ik ga door tot ik het gevoel heb dat ik er echt klaar mee ben.
- Schematherapie volgen
- Van plan zijn schematherapie te gaan volgen
- Schematherapie hebben gevolgd
Leek het me leuk om hierover met elkaar te kletsen. Wat je meemaakt, hebt geleerd, waar je tegenaan loopt... Wie weet kunnen we dingen bij elkaar herkennen of tips met elkaar uitwisselen.
Over mezelf:
Ik volg groepsschematherapie. Ben hier nu iets meer dan een half jaar mee bezig en tot nu toe met goed resultaat, maar elke keer als ik iets oplos komt er wel weer iets anders naar boven. Maar ik ga door tot ik het gevoel heb dat ik er echt klaar mee ben.
zaterdag 22 augustus 2020 17:51
Donut, pfff wat ontzettend balen van de onzekerheid zeg!DonutMetChocolade schreef: ↑21-08-2020 11:09Martje55 ondanks dat je er dus verdrietig van wordt vind ik het wel knap dat je je toch aan je grenzen houd. Echt heel knap van je.
Ik kom net bij de psycholoog vandaan. Ze kon me nog steeds niet vertellen hoe lang de wachtlijst was en heeft nu een mailtje daarover gestuurd. Ik heb gezegd dat ik het belachelijk vind hoe lang dit duurt.
We hebben vandaag mijn eerste schema therapie gedaan, met stoelen. Ik heb erg gehuild. Ik moet mijn emoties meer toelaten en dan me maar even slecht voelen. Doodeng vind ik het. Ik ben bang dat ik vast kom te zitten in dat verdriet terwijl ik gewoon mijn leven terugwil. Maar ik moet de controle maar los laten zegt zij. Ik voel me er allemaal niet echt fijn bij
Ik haal dit stukje er even uit. Ik ken de stoelentechniek, ik heb m ook vaak gedaan. Wat de therapeut waarschijnlijk bedoelt, is dat het goed is om alle emoties te doorvoelen die bij elke stoel horen.
Zoals je schrijft, lijk je wel een beetje op mij. Ik heb tientallen jaren in een overlevingsstand gestaan, waarbij ik al mijn gevoel afsloot. Weer gaan voelen is doodeng, ik dacht ook te verdrinken in verdriet. Maar gaandeweg leer je vertrouwen dat je de emoties er gewoon kan laten zijn. Hoewel ze nog steeds bij tijd en wijle vreselijk heftig voelen.
Weet je, je mag trots op jezelf zijn, want je hebt een eerste stapje gezet.
vrijdag 18 september 2020 21:29
natuurlijk mag je meeschrijven. Welkom 
Heel herkenbaar, de schema's en modi herkennen maar er nog niks mee kunnen qua veranderen. Het is een vervelende fase van de therapie, erg frustrerend. Maar het gaat voorbij, daar mag je op vertrouwen.
Ik ken niet echt de namen van alle technieken die worden gebruikt in schema therapie, wij hebben wel veel visualisatie oefeningen gedaan waarbij je dan een situatie van vroeger in gedachten nam en dan als het ware de gezonde volwassene meenam in die situatie die dan bijvoorbeeld voor je opkwam, je uit die situatie haalde of iets deed om in je behoefte te voorzien. Ik vond dit altijd heel fijne oefeningen, amar ik weet niet of dit hetzelfde is als wat jij bedoelt.
Heel herkenbaar, de schema's en modi herkennen maar er nog niks mee kunnen qua veranderen. Het is een vervelende fase van de therapie, erg frustrerend. Maar het gaat voorbij, daar mag je op vertrouwen.
Ik ken niet echt de namen van alle technieken die worden gebruikt in schema therapie, wij hebben wel veel visualisatie oefeningen gedaan waarbij je dan een situatie van vroeger in gedachten nam en dan als het ware de gezonde volwassene meenam in die situatie die dan bijvoorbeeld voor je opkwam, je uit die situatie haalde of iets deed om in je behoefte te voorzien. Ik vond dit altijd heel fijne oefeningen, amar ik weet niet of dit hetzelfde is als wat jij bedoelt.
zaterdag 19 september 2020 08:37
Ik ben zelf momenteel een boek aan het lezen dat heel duidelijk uitleg gaf over dit soort dingen.
Eigenlijk zijn je hersens een heel groot archief waar dozen instaan met informatie over jezelf, anderen en de wereld. Bij mensen met een negatief beeld over zichzelf is er een heel grote negatief zelfbeeld doos. Die doos gaat helaas niet meer weg. Maar je kan wél naast die doos een tweede doos gaan opbouwen, genaamd positief zelfbeeld. Dat kost heel veel tijd en in het begin zul je automatisch informatie grijpen uit de negatieve doos. Maar naarmate de positieve ook groter wordt, zal die ook een steeds grotere rol gaan spelen.
Ik hoop voor je dat je snel verbetering gaat merken
Eigenlijk zijn je hersens een heel groot archief waar dozen instaan met informatie over jezelf, anderen en de wereld. Bij mensen met een negatief beeld over zichzelf is er een heel grote negatief zelfbeeld doos. Die doos gaat helaas niet meer weg. Maar je kan wél naast die doos een tweede doos gaan opbouwen, genaamd positief zelfbeeld. Dat kost heel veel tijd en in het begin zul je automatisch informatie grijpen uit de negatieve doos. Maar naarmate de positieve ook groter wordt, zal die ook een steeds grotere rol gaan spelen.
Ik hoop voor je dat je snel verbetering gaat merken
vrijdag 25 september 2020 20:43
Dames, heel erg bedankt voor alle advies. Vanmiddag stond ik even op het punt van koken door een topic hier op Viva. En toen besefte ik me dat ik op zondag, toen ik zo flipte, ook vlak daarvoor in een verhitte discussie hier zat (hierover is meer te lezen in een ander topic, maar het ging echt heel slecht!!). Ik wil het forum niet de schuld geven, maar blijkbaar kan ik hier niet goed mee omgaan momenteel.
Mijn man gaat nu iets via de router instellen waardoor ik niet meer (teveel) op het forum kan. Buiten de deur zou ik dan nog wel kunnen forummen, maar aangzien 99% van de tijd ik thuis forum, zal ik dus veel minder gaan reageren. Ik wilde dit toch even plaatsen vanwege mijn psychische gesteldheid van de laatste tijd, ik wil niet dat jullie denken dat ik toch nog naar de brug ben gegaan
Mocht iemand nog interesse hebben om contact te houden, mijn telefoonnummer is bekend bij Westerpavilioen.
Wie weet tot ziens (ik denk dat ik het toch niet kan laten om heel af en toe nog te kijken, maar hoop wel dat het op deze manier meer binnen de perken blijft!).
Mijn man gaat nu iets via de router instellen waardoor ik niet meer (teveel) op het forum kan. Buiten de deur zou ik dan nog wel kunnen forummen, maar aangzien 99% van de tijd ik thuis forum, zal ik dus veel minder gaan reageren. Ik wilde dit toch even plaatsen vanwege mijn psychische gesteldheid van de laatste tijd, ik wil niet dat jullie denken dat ik toch nog naar de brug ben gegaan
Mocht iemand nog interesse hebben om contact te houden, mijn telefoonnummer is bekend bij Westerpavilioen.
Wie weet tot ziens (ik denk dat ik het toch niet kan laten om heel af en toe nog te kijken, maar hoop wel dat het op deze manier meer binnen de perken blijft!).
maandag 28 september 2020 20:32
Jammer MvM, maar ik snap het wel, ik denk dat ik me ook kwaad zou maken als ik teveel op dit forum mee zou schrijven in bepaalde topics waar sterke gedachten worden uitgesproken over bepaalde onderwerpen. Mij niet gezien, ach vaak zijn het ook mensen die in het echt helemaal niet zouden durven (dat is de enige “sterke gedachte”. die ik dan even ventileer).
Maar ik hoop echt van harte dat het je wat rust zal brengen maar ik zal het leven dat je dit forum geeft wel missen. Ik lees nog wel actief mee, al houd ik me wb schrijven wat afzijdig. Ben er nog wel en ga graag weer wat actiever deelnemen *onderdrukt de neiging om zich te verontschuldigen*
Hoe is het verder met iedereen?
Maar ik hoop echt van harte dat het je wat rust zal brengen maar ik zal het leven dat je dit forum geeft wel missen. Ik lees nog wel actief mee, al houd ik me wb schrijven wat afzijdig. Ben er nog wel en ga graag weer wat actiever deelnemen *onderdrukt de neiging om zich te verontschuldigen*
Hoe is het verder met iedereen?
zondag 18 oktober 2020 20:17
Hoi dames,
Ik dacht ik ga even een update geven qua therapie en alles.
Gelukkig gaat het een stuk beter met me dan een maand geleden. Al loopt niet alles geweldig (manlief heeft corona, dus we zitten in quarantaine, feestje van mijn zoon gaat niet door etc), toch voel ik me beter dan een maand geleden.
Dit komt vooral door de gesprekken die ik nu heb met een therapeut en wat me wel weer een stuk de goede richting in helpt. De afgelopen weken toch een aantal Eye openers over dingen die ik toch weer liet versloffen (hallo, willoze inschikkelijke, was u daar weer?) En geen steun durven te vragen aan mijn partner, waar ik nu toch wel erg op teruggeworpen ben door de corona.
Volgens de therapeut is die PMDD toch een moment waarop de dingen waar ik eigenlijk de hele maand tegenaan loop als het ware uitbarsten, en ik denk verdorie dat ze nog gelijk heeft ook. Ik accepteer teveel bullshit van mijn partner, die toch ook wel veel profiteert van mijn dwangmatige kant, maar tegelijkertijd er heel vaak tegenaan schopt, wat eigenlijk niet echt eerlijk is. Ik krijg nooit te horen dat het toch wel heel geweldig is dat ik bepaalde dingen tot in de puntjes regel. Ik krijg alleen te horen wanneer ik te control freakerig ben. Tsja, dat is niet helemaal eerlijk natuurlijk.
Ik denk soms te laag van mezelf, cijfer mezelf compleet weg voor anderen. Irriteer me aan dingen maar spreek die niet uit. En daarmee ben ik nu aan de slag aan het gaan. En hoop dat dit helpt. Want als die kleine irritaties minder worden, hoop ik meer energie over te houden om beter om te gaan met de dingen die ik echt niet kan veranderen.
Ik dacht ik ga even een update geven qua therapie en alles.
Gelukkig gaat het een stuk beter met me dan een maand geleden. Al loopt niet alles geweldig (manlief heeft corona, dus we zitten in quarantaine, feestje van mijn zoon gaat niet door etc), toch voel ik me beter dan een maand geleden.
Dit komt vooral door de gesprekken die ik nu heb met een therapeut en wat me wel weer een stuk de goede richting in helpt. De afgelopen weken toch een aantal Eye openers over dingen die ik toch weer liet versloffen (hallo, willoze inschikkelijke, was u daar weer?) En geen steun durven te vragen aan mijn partner, waar ik nu toch wel erg op teruggeworpen ben door de corona.
Volgens de therapeut is die PMDD toch een moment waarop de dingen waar ik eigenlijk de hele maand tegenaan loop als het ware uitbarsten, en ik denk verdorie dat ze nog gelijk heeft ook. Ik accepteer teveel bullshit van mijn partner, die toch ook wel veel profiteert van mijn dwangmatige kant, maar tegelijkertijd er heel vaak tegenaan schopt, wat eigenlijk niet echt eerlijk is. Ik krijg nooit te horen dat het toch wel heel geweldig is dat ik bepaalde dingen tot in de puntjes regel. Ik krijg alleen te horen wanneer ik te control freakerig ben. Tsja, dat is niet helemaal eerlijk natuurlijk.
Ik denk soms te laag van mezelf, cijfer mezelf compleet weg voor anderen. Irriteer me aan dingen maar spreek die niet uit. En daarmee ben ik nu aan de slag aan het gaan. En hoop dat dit helpt. Want als die kleine irritaties minder worden, hoop ik meer energie over te houden om beter om te gaan met de dingen die ik echt niet kan veranderen.
zaterdag 7 november 2020 10:48
Beste Allemaal,
Ik lees al een tijdje mee, maar vind het lastig om aan te haken omdat ik net begonnen ben (sinds Augustus).
Even kort over mijzelf: Ik ben 34, alleenstaand met 2 jonge kids. sinds 3,5 jaar uitelkaar.
Sinds 2016 begonnen de psychische klachten met postnatale depressie. Sinds vorig jaar loop ik bij GGZ. En vanaf vorig jaar juli tot jan in de ziektewet geweest wegens depressie sinds januari werk ik weer 32 uur.
bij S-ggz onderzoek gestart naar oorzaak nu kenmerken van adhd en persoonlijkheidstrekken van vermijdend en borderline vastgesteld. nu dus schema therapie.
Ik ben dus nu vooral bezig met schemas herkennen en modi's we doen die imaginatie oefeningen.
Vorige sessie kwam er ineens na de therapie een ander beeld bij mij naar boven, wat ik lastig vond om te bespreken, ik heb gister aangegeven dat ik het moeilijk vind om weer zo'n oefening te doen omdat ik bang ben dat het beeld weer boven kwam en ik er nog niet zo goed wist wat ik er mee moest doen.. en ik het niet durfde te vertellen.
Uiteindelijk wel verteld (ze deed heel lief en begripvol), maar merk dat het heel veel los heeft gemaakt bij mij en nu beetje van slag ben.
vroeg mij af of jullie dat herkennen? (deze herinnering heb ik 26 jaar niet meer aan gedacht en komt nu boven).
Ben ook bang dat ik mij aanstel en het helemaal niet zo erg is etc.. (streng/ straffende ouder denk ik)
ik hoop dat ik ondanks ik net begonnen ben toch kan aanhaken, merk dat ik behoefte heb om het van mij af te schrijven en ik niet echt mensen heb waarmee ik het kan delen
Ik lees al een tijdje mee, maar vind het lastig om aan te haken omdat ik net begonnen ben (sinds Augustus).
Even kort over mijzelf: Ik ben 34, alleenstaand met 2 jonge kids. sinds 3,5 jaar uitelkaar.
Sinds 2016 begonnen de psychische klachten met postnatale depressie. Sinds vorig jaar loop ik bij GGZ. En vanaf vorig jaar juli tot jan in de ziektewet geweest wegens depressie sinds januari werk ik weer 32 uur.
bij S-ggz onderzoek gestart naar oorzaak nu kenmerken van adhd en persoonlijkheidstrekken van vermijdend en borderline vastgesteld. nu dus schema therapie.
Ik ben dus nu vooral bezig met schemas herkennen en modi's we doen die imaginatie oefeningen.
Vorige sessie kwam er ineens na de therapie een ander beeld bij mij naar boven, wat ik lastig vond om te bespreken, ik heb gister aangegeven dat ik het moeilijk vind om weer zo'n oefening te doen omdat ik bang ben dat het beeld weer boven kwam en ik er nog niet zo goed wist wat ik er mee moest doen.. en ik het niet durfde te vertellen.
Uiteindelijk wel verteld (ze deed heel lief en begripvol), maar merk dat het heel veel los heeft gemaakt bij mij en nu beetje van slag ben.
vroeg mij af of jullie dat herkennen? (deze herinnering heb ik 26 jaar niet meer aan gedacht en komt nu boven).
Ben ook bang dat ik mij aanstel en het helemaal niet zo erg is etc.. (streng/ straffende ouder denk ik)
ik hoop dat ik ondanks ik net begonnen ben toch kan aanhaken, merk dat ik behoefte heb om het van mij af te schrijven en ik niet echt mensen heb waarmee ik het kan delen
dinsdag 10 november 2020 13:48
Hey!
Ja dat herken ik wel dat er soms herinneringen bovenkomen die ik niet eerder heb gehad en dat het dan soms flink pijn kan doen. Want het is ook niet voor niets dat je er niet teveel aan denkt natuurlijk en als de deksel eenmaal van die beerput af is, krijg je hem er niet zo makkelijk meer op en zul je toch er doorheen moeten…. Heel lastig, maar hopelijk uiteindelijk wel het beste.
Ik zit niet zo vaak meer op het forum, omdat het me geen goed deed. Maar soms reageer ik nog via mijn telefoon. Al wordt dat ook steeds minder, want hoe minder vaak ik reageer, hoe minder de behoefte ook wordt om te kijken of er nog op me is gereageerd… Dus langzaam aan ben ik aan het afkicken haha.
Hier druk bezig met het schema verstrengeling wat toch nog wel een grotere rol speelt in alles wat ik doe dan ik dacht. De gedachte dat ik verantwoordelijk ben voor andermans geluk is heel erg groot en bepaalt voor een groot gedeelte hoe ik in het leven sta en zorgt er ook vaak voor dat ik keuzes maak die ik zelf eigenlijk helemaal niet fijn vindt. Maar tegelijk vind ik het ook lastig te bepalen wat ik dan wél wil, dus dat maakt het wel lastig.
Ja dat herken ik wel dat er soms herinneringen bovenkomen die ik niet eerder heb gehad en dat het dan soms flink pijn kan doen. Want het is ook niet voor niets dat je er niet teveel aan denkt natuurlijk en als de deksel eenmaal van die beerput af is, krijg je hem er niet zo makkelijk meer op en zul je toch er doorheen moeten…. Heel lastig, maar hopelijk uiteindelijk wel het beste.
Ik zit niet zo vaak meer op het forum, omdat het me geen goed deed. Maar soms reageer ik nog via mijn telefoon. Al wordt dat ook steeds minder, want hoe minder vaak ik reageer, hoe minder de behoefte ook wordt om te kijken of er nog op me is gereageerd… Dus langzaam aan ben ik aan het afkicken haha.
Hier druk bezig met het schema verstrengeling wat toch nog wel een grotere rol speelt in alles wat ik doe dan ik dacht. De gedachte dat ik verantwoordelijk ben voor andermans geluk is heel erg groot en bepaalt voor een groot gedeelte hoe ik in het leven sta en zorgt er ook vaak voor dat ik keuzes maak die ik zelf eigenlijk helemaal niet fijn vindt. Maar tegelijk vind ik het ook lastig te bepalen wat ik dan wél wil, dus dat maakt het wel lastig.
zondag 15 november 2020 10:59
Hi girl1986 (en anderen natuurlijk!)
Ik weet niet of je dit nog leest. Ik ben ook niet zo veel op het forum, maar ik wilde je wel laten weten dat dit zó normaal is. De behoefte om te delen als je in therapie bent, dat herinneringen in je opkomen waar je heel lang niet meer aan gedacht hebt, het idee je 'aan te stellen'. Sommige herinneringen waren al beladen, andere leken misschien helemaal niet beladen maar komen opeens omhoog met een andere associatie of betekenis, sommige leek je misschien wel helemaal 'vergeten'.
Goed en heel dapper van je dat je dit toch hebt gedeeld met je therapeut. Dat is echt zó waardevol, misschien besef je nog niet eens hoe belangrijk het is dat je dit gedaan hebt - iets anders dan je (oude) overtuigingen je waarschijnlijk hebben ingegeven. Blijf bespreken. Misschien helpt het je om deze fase te zien als een onderzoek, als je jezelf even de kans kan geven om het oordeel op je gevoelens/gedachten/behoeftes/verlangens/gedrag uit te stellen heb je de kans om te onderzoeken. Je hebt altijd je overtuigingen gevolgd, dat heeft je ergens heen geleid, waar je uit eindelijk niet zo blij mee bent, het heeft je ook (behoorlijk) wat gekost. Wat is er dan nog meer? Voor een onderzoek is het zinvol om alle 'data' op tafel te hebben. Dan kan je ernaar kijken, samen met je therapeut, wat heeft betekenis, welke betekenis, hoe zit het in elkaar? Als je al geoordeeld hebt, dan kan je geen zuiver beeld meer krijgen. Je hebt zelf kinderen, probeer erbij te halen wat je hen zou gunnen als zij in dezelfde situatie zou zitten als jij. Wat je nu gedaan hebt, het bespreken, voelt misschien verkeerd en ultiem kwetsbaar, maar je hebt echt iets goeds voor jezelf gedaan, echt waar. (Wat als je eigen kind met zoiets zou zitten, zou hij/zij het moeten verzwijgen of gun je hem/haar iets anders?)
Succes
Voor de rest, ik hoop dat het met jullie goed gaat. Het gaat hier goed...hetzelfde denk ik, soms heel goed, sommige momenten zijn moeilijk. Zoals het leven gaat. Mijn bootje doet het niet (oeps, foutje!) goed, soms stormt het.
Ik weet niet of je dit nog leest. Ik ben ook niet zo veel op het forum, maar ik wilde je wel laten weten dat dit zó normaal is. De behoefte om te delen als je in therapie bent, dat herinneringen in je opkomen waar je heel lang niet meer aan gedacht hebt, het idee je 'aan te stellen'. Sommige herinneringen waren al beladen, andere leken misschien helemaal niet beladen maar komen opeens omhoog met een andere associatie of betekenis, sommige leek je misschien wel helemaal 'vergeten'.
Goed en heel dapper van je dat je dit toch hebt gedeeld met je therapeut. Dat is echt zó waardevol, misschien besef je nog niet eens hoe belangrijk het is dat je dit gedaan hebt - iets anders dan je (oude) overtuigingen je waarschijnlijk hebben ingegeven. Blijf bespreken. Misschien helpt het je om deze fase te zien als een onderzoek, als je jezelf even de kans kan geven om het oordeel op je gevoelens/gedachten/behoeftes/verlangens/gedrag uit te stellen heb je de kans om te onderzoeken. Je hebt altijd je overtuigingen gevolgd, dat heeft je ergens heen geleid, waar je uit eindelijk niet zo blij mee bent, het heeft je ook (behoorlijk) wat gekost. Wat is er dan nog meer? Voor een onderzoek is het zinvol om alle 'data' op tafel te hebben. Dan kan je ernaar kijken, samen met je therapeut, wat heeft betekenis, welke betekenis, hoe zit het in elkaar? Als je al geoordeeld hebt, dan kan je geen zuiver beeld meer krijgen. Je hebt zelf kinderen, probeer erbij te halen wat je hen zou gunnen als zij in dezelfde situatie zou zitten als jij. Wat je nu gedaan hebt, het bespreken, voelt misschien verkeerd en ultiem kwetsbaar, maar je hebt echt iets goeds voor jezelf gedaan, echt waar. (Wat als je eigen kind met zoiets zou zitten, zou hij/zij het moeten verzwijgen of gun je hem/haar iets anders?)
Succes
Voor de rest, ik hoop dat het met jullie goed gaat. Het gaat hier goed...hetzelfde denk ik, soms heel goed, sommige momenten zijn moeilijk. Zoals het leven gaat. Mijn bootje doet het niet (oeps, foutje!) goed, soms stormt het.
anoniem_365339 wijzigde dit bericht op 16-11-2020 17:21
Reden: fout hersteld
Reden: fout hersteld
0.56% gewijzigd
zondag 15 november 2020 21:10
tu1nhek schreef: ↑15-11-2020 10:59Hi girl1986 (en anderen natuurlijk!)
Ik weet niet of je dit nog leest. Ik ben ook niet zo veel op het forum, maar ik wilde je wel laten weten dat dit zó normaal is. De behoefte om te delen als je in therapie bent, dat herinneringen in je opkomen waar je heel lang niet meer aan gedacht hebt, het idee je 'aan te stellen'. Sommige herinneringen waren al beladen, andere leken misschien helemaal niet beladen maar komen opeens omhoog met een andere associatie of betekenis, sommige leek je misschien wel helemaal 'vergeten'.
Goed en heel dapper van je dat je dit toch hebt gedeeld met je therapeut. Dat is echt zó waardevol, misschien besef je nog niet eens hoe belangrijk het is dat je dit gedaan hebt - iets anders dan je (oude) overtuigingen je waarschijnlijk hebben ingegeven. Blijf bespreken. Misschien helpt het je om deze fase te zien als een onderzoek, als je jezelf even de kans kan geven om het oordeel op je gevoelens/gedachten/behoeftes/verlangens/gedrag uit te stellen heb je de kans om te onderzoeken. Je hebt altijd je overtuigingen gevolgd, dat heeft je ergens heen geleid, waar je uit eindelijk niet zo blij mee bent, het heeft je ook (behoorlijk) wat gekost. Wat is er dan nog meer? Voor een onderzoek is het zinvol om alle 'data' op tafel te hebben. Dan kan je ernaar kijken, samen met je therapeut, wat heeft betekenis, welke betekenis, hoe zit het in elkaar? Als je al geoordeeld hebt, dan kan je geen zuiver beeld meer krijgen. Je hebt zelf kinderen, probeer erbij te halen wat je hen zou gunnen als zij in dezelfde situatie zou zitten als jij. Wat je nu gedaan hebt, het bespreken, voelt misschien verkeerd en ultiem kwetsbaar, maar je hebt echt iets goeds voor jezelf gedaan, echt waar. (Wat als je eigen kind met zoiets zou zitten, zou hij/zij het moeten verzwijgen of gun je hem/haar iets anders?)
Succes
Voor de rest, ik hoop dat het met jullie goed gaat. Het gaat hier goed...hetzelfde denk ik, soms heel goed, sommige momenten zijn moeilijk. Zoals het leven gaat. Mijn bootje doet het niet goed, soms stormt het.
Dankje Tuinhek! voor je bemoedigende woorden!
en mindervanmij fijn dat jij het ook herkent..
En verder is het idd wel stil hier verder..
maandag 16 november 2020 17:22
Jammer voor jou inderdaad dat het hier stil is girl. Misschien een nieuw topic openen als je behoefte hebt om te kletsen met mensen die ook in therapie zijn?
Ik wens je een mooi proces toe! (ook al zal het soms voelen of je nergens heen gaat)
Oh, ik zie dat ik iets verkeerd heb getypt in mijn vorige bericht. Mijn bootje doet het nog wél goed
Ik wens je een mooi proces toe! (ook al zal het soms voelen of je nergens heen gaat)
Oh, ik zie dat ik iets verkeerd heb getypt in mijn vorige bericht. Mijn bootje doet het nog wél goed
maandag 16 november 2020 21:40
Ja, ik vind het ook jammer maar dit topic is een beetje stil inderdaad. Vroeger zou ik me dan heel verantwoordelijk voelen om het weer in leven te blazen, maar ik ben net een beetje aan het leren om niet meer te leven voor anderen, maar vooral voor mezelf. En ik merk dat ik er gelukkiger van word om niet te vaak op Viva rond te hangen. Ik krijg meer gedaan en voel me rustiger / kalmer. Dus eens per week inloggen en reageren is voor mij echt de max.
Bij mijn nieuwe therapie ga ik toch weer een laagje dieper, vooral met de modus veeleisende ouder die toch wel heel diep geworteld zit. Ik ben vandaag erg boos geworden op die veeleisende ouder kant en probeer hem nu ook echt als iets te zien dat losstaat van mijzelf. Op momenten dat het lukt om die stem weg te sturen voel ik me wel beter.
Bij mijn nieuwe therapie ga ik toch weer een laagje dieper, vooral met de modus veeleisende ouder die toch wel heel diep geworteld zit. Ik ben vandaag erg boos geworden op die veeleisende ouder kant en probeer hem nu ook echt als iets te zien dat losstaat van mijzelf. Op momenten dat het lukt om die stem weg te sturen voel ik me wel beter.
donderdag 24 december 2020 17:53
Hi allemaal,
Ik was weer eens op het forum en, gezien de kerstdagen dacht ik, zal toch nog jullie even een fijne kerst wensen en veel geluk in het nieuwe jaar. Haha...eigenlijk moet ik lachen als ik dit typ....goh, fijne kerstdagen....lekker belangrijk! Zorg vooral goed voor jezelf, wees mild en compassievol en kerstdagen hoeven helemaal niet fijn te zijn (zeker niet in deze tijden), dat legt alleen maar druk op je. Heerlijk als het wel zo is, maar zo niet, ook prima. Blijf goed voor jezelf zorgen.
Wat ik jullie vooral wens is wel veel geluk in het nieuwe jaar. Ik weet dat het beladen kan zijn, confronterend...zo'n nieuw jaar. Ik hoop toch dat het voor iedereen een makkelijker jaar wordt dan 2020, dat je mag groeien en meer rust en ontspanning mag vinden
Ik was weer eens op het forum en, gezien de kerstdagen
dacht ik, zal toch nog jullie even een fijne kerst wensen en veel geluk in het nieuwe jaar. Haha...eigenlijk moet ik lachen als ik dit typ....goh, fijne kerstdagen....lekker belangrijk! Zorg vooral goed voor jezelf, wees mild en compassievol en kerstdagen hoeven helemaal niet fijn te zijn (zeker niet in deze tijden), dat legt alleen maar druk op je. Heerlijk als het wel zo is, maar zo niet, ook prima. Blijf goed voor jezelf zorgen.Wat ik jullie vooral wens is wel veel geluk in het nieuwe jaar. Ik weet dat het beladen kan zijn, confronterend...zo'n nieuw jaar. Ik hoop toch dat het voor iedereen een makkelijker jaar wordt dan 2020, dat je mag groeien en meer rust en ontspanning mag vinden
