Psyche
alle pijlers
Stap voor stap: kleine plannen, grootse toekomst
dinsdag 21 juli 2009 om 16:28
Nou, speciaal voor Moonlight, IrisH en de anderen die Iry's topic een beetje vervuilden met onze plannen en kleine minisuccesjes
Uiteraard voor iedereen bedoeld, niet enkel bovengenoemde.
Waar het om draait? In een dal zitten, lusteloos zijn en eruit willen komen. Over ineens teveel doen en dan weer inzakken. Over faalangst. Je mislukt voelen. Maar ineens beseffen dat je, als je elke dag een klein stapje zet, je doel ook wel bereikt. Carpe diem, en globale plannen. Doelen hebben, maar bewust niet teveel doelen in 1 keer en geen onmogelijke deadlines creeeren.
Dus gooi je stappenplan neer, je wensen, hoe je dat wil bereiken, adviseer en motiveer elkaar, er is plaats om te lachen, te huilen, voor succes en mislukking.
Was getekend: een succesvolle mislukkeling
Uiteraard voor iedereen bedoeld, niet enkel bovengenoemde.
Waar het om draait? In een dal zitten, lusteloos zijn en eruit willen komen. Over ineens teveel doen en dan weer inzakken. Over faalangst. Je mislukt voelen. Maar ineens beseffen dat je, als je elke dag een klein stapje zet, je doel ook wel bereikt. Carpe diem, en globale plannen. Doelen hebben, maar bewust niet teveel doelen in 1 keer en geen onmogelijke deadlines creeeren.
Dus gooi je stappenplan neer, je wensen, hoe je dat wil bereiken, adviseer en motiveer elkaar, er is plaats om te lachen, te huilen, voor succes en mislukking.
Was getekend: een succesvolle mislukkeling
vrijdag 14 augustus 2009 om 12:42
vrijdag 14 augustus 2009 om 20:06
Elmervrouw, er komt een tijd dat het weer lukt met werken. Misschien duurt het nog even, maar als alles in jouw tempo gaat, kun je ooit weer lekker aan de slag
Ikbenik: wat goed dat je zo makkelijk slaapt zonder lormetazepam.
Je bent uit een diep dal gekomen, denk ik. Als ik lees dat je bijna niet over straat durfde. Wat goed dat het nu beter gaat! Je hebt al heel wat overwonnen.
Lastig dat de familie half op de hoogte is, half niet. Hier doet de tam tam zijn werk altijd goed, hele familie op de hoogte en ook het halve dorp. Wat familie betreft kan ik dus vrij open zijn. In het dorp pas ik ook altijd op tegen wie ik wat zeg. Het is wel eens gebeurd dat een (voor mij) onbekende erover begon. In zo'n geval vraag ik wel waar die informatie vandaan komt. Van tante X, bleek. Gelukkig bleek deze persoon veel meer diepgang te hebben dan ik dacht en hebben we eigenlijk wel een fijn gesprek gehad.
Weet je al wat je doet, met de verjaardag?
Ik voelde me vandaag helemaal niet goed. Nog steeds last van mijn darmen, erger dan gisteren. En moe... heel erg moe. Heb niks gedaan behalve in de zon zitten / liggen. Ben nu aan één kant verbrand. Heel stom, normaal smeer ik altijd, maar vandaag dacht ik dat het niet zo hard ging. Heb dus nu een lichtbruine linkerkant van mijn gezicht en een knalrode rechterkant. Zal morgen wel andersom gaan zitten
Iris, al gekookt uit je kookboek?
Ikbenik: wat goed dat je zo makkelijk slaapt zonder lormetazepam.
Je bent uit een diep dal gekomen, denk ik. Als ik lees dat je bijna niet over straat durfde. Wat goed dat het nu beter gaat! Je hebt al heel wat overwonnen.
Lastig dat de familie half op de hoogte is, half niet. Hier doet de tam tam zijn werk altijd goed, hele familie op de hoogte en ook het halve dorp. Wat familie betreft kan ik dus vrij open zijn. In het dorp pas ik ook altijd op tegen wie ik wat zeg. Het is wel eens gebeurd dat een (voor mij) onbekende erover begon. In zo'n geval vraag ik wel waar die informatie vandaan komt. Van tante X, bleek. Gelukkig bleek deze persoon veel meer diepgang te hebben dan ik dacht en hebben we eigenlijk wel een fijn gesprek gehad.
Weet je al wat je doet, met de verjaardag?
Ik voelde me vandaag helemaal niet goed. Nog steeds last van mijn darmen, erger dan gisteren. En moe... heel erg moe. Heb niks gedaan behalve in de zon zitten / liggen. Ben nu aan één kant verbrand. Heel stom, normaal smeer ik altijd, maar vandaag dacht ik dat het niet zo hard ging. Heb dus nu een lichtbruine linkerkant van mijn gezicht en een knalrode rechterkant. Zal morgen wel andersom gaan zitten
Iris, al gekookt uit je kookboek?
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
vrijdag 14 augustus 2009 om 21:15
Hoi,
Propje ik weet eigenlijk niet of ik al gereageerd had op je terugval. Ik hoop dat het vanaf nu weer goed gaat. En dat het niet 'beviel' is natuurlijk beter dan wanneer het een fantastisch gevoel zou geven. Op naar de volgende 20 (?) dagen alcoholvrij!
Elmervrouw, het UWV is ook gewoon vervelend. Dat vind iedereen die ik spreek. Hopelijk gaat je vent nog mee, scheelt toch, zo zwaar is het voor hem niet, voor jou wel heel fijn! De arbeidsdeskundige, die gaat een onderzoek doen naar hoeveel uur je (welk soort) werk zou kunnen doen?
Ik ben in maart nog geweest voor een herkeuring en ach, het was best een aardige mevrouw. En die meneer daarvoor was ook aardig. Eigenlijk valt het reuze mee dat UWV
Maar, altijd weer afwachten hoe het verloopt. Waar 'hoop' je op?
Moon over de tamtam. Hier gaat het ook wel zo. Ik zit niet in het sociale web eigenlijk.
Heel vervelend vond ik dat niet eens.
Ik heb nog niet gekookt uit mijn boek. Het is meer voor als ik weer op kamers ga. Hier kan ik wel koken, maar ik moet rekening houden met anderen.
Hoe is het met de rest?
Propje ik weet eigenlijk niet of ik al gereageerd had op je terugval. Ik hoop dat het vanaf nu weer goed gaat. En dat het niet 'beviel' is natuurlijk beter dan wanneer het een fantastisch gevoel zou geven. Op naar de volgende 20 (?) dagen alcoholvrij!
Elmervrouw, het UWV is ook gewoon vervelend. Dat vind iedereen die ik spreek. Hopelijk gaat je vent nog mee, scheelt toch, zo zwaar is het voor hem niet, voor jou wel heel fijn! De arbeidsdeskundige, die gaat een onderzoek doen naar hoeveel uur je (welk soort) werk zou kunnen doen?
Ik ben in maart nog geweest voor een herkeuring en ach, het was best een aardige mevrouw. En die meneer daarvoor was ook aardig. Eigenlijk valt het reuze mee dat UWV
Maar, altijd weer afwachten hoe het verloopt. Waar 'hoop' je op?
Moon over de tamtam. Hier gaat het ook wel zo. Ik zit niet in het sociale web eigenlijk.
Heel vervelend vond ik dat niet eens.
Ik heb nog niet gekookt uit mijn boek. Het is meer voor als ik weer op kamers ga. Hier kan ik wel koken, maar ik moet rekening houden met anderen.
Hoe is het met de rest?
vrijdag 14 augustus 2009 om 21:22
Dat had ik ook, een heleboel kaarten. Gek genoeg nauwelijks van vrienden, wel veel van familie. Heel lief achteraf, maar toen ik daar zat vond ik t allemaal een beetje overdreven. Was er sowieso nogal nonchalant onder. Dacht steeds: laat me maar gewoon weggaan dan is het hele circus voorbij.
Ik had ook een foto gekregen, van een jong katje dat bij mijn ouders opgegroeid was, maar ook weer weggegeven. Heb uren met dat beest op schoot gezeten, was echt mijn maatje. Ik was depressief, nogal apathisch maar kon tijden met de kat zitten. Was ook ontroostbaar toen de nieuwe eigenaar hem kwam halen
Foto kreeg ik van mijn oudste broertje, met een CD erbij. Twee dagen voor mijn opname had ik met hem enorme problemen gehad... ik heb t hele station bij elkaar geschreeuwd en gescholden en geroepen dat ik hem en de hele familie nooit nooit nooit meer wilde zien.
Zo ben ik normaal echt niet. Maar toen dus even wel.
Vond wel een lief kado van broertje maar t is verder nooit uitgepraat eigenlijk.
Jullie zouden me moeten zien nu... met die half rode, half witte kop. Ik ga niet de straat op voorlopig
Ik had ook een foto gekregen, van een jong katje dat bij mijn ouders opgegroeid was, maar ook weer weggegeven. Heb uren met dat beest op schoot gezeten, was echt mijn maatje. Ik was depressief, nogal apathisch maar kon tijden met de kat zitten. Was ook ontroostbaar toen de nieuwe eigenaar hem kwam halen
Foto kreeg ik van mijn oudste broertje, met een CD erbij. Twee dagen voor mijn opname had ik met hem enorme problemen gehad... ik heb t hele station bij elkaar geschreeuwd en gescholden en geroepen dat ik hem en de hele familie nooit nooit nooit meer wilde zien.
Zo ben ik normaal echt niet. Maar toen dus even wel.
Vond wel een lief kado van broertje maar t is verder nooit uitgepraat eigenlijk.
Jullie zouden me moeten zien nu... met die half rode, half witte kop. Ik ga niet de straat op voorlopig
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
vrijdag 14 augustus 2009 om 21:24
Deze rest heeft een kutdag. Geen details verder, maar blegh. Meneer de militair is weer 's vaag bezig en zo angstig voor de examens. Wel positief nieuws van de baas van waar ik stage deed, een enthousiaste schrijver als ik mag altijd terugkomen. Nou da's dan wel fijn.
Zit nu met een masker op. Een gezichtsmasker Toch een beetje liefjes doen voor de huid enzo. Heb m'n haar al bijna een week niet gewassen (diadeem in, haar in knot) maar morgen komt er een vriend langs als het goed is dus dan heb ik weer een reden te wassen en wat op te ruimen. Heb wel wat aan studie gedaan, wel weinig.
Nog niks gedronken, wel in de weer geweest met valium (was echt verdrietig, rotbui, blegh).
Wat ik zat te denken (al hele tijd), is dat als ik kom te overlijden, dat heel veel mensen dit niet weten. Dus ga ik een lijst met telefoonnummers maken die mijn ouders kunnen bellen. Ja, je kunt -vooral in mijn lompe geval- zo onder een tram komen en dan zouden zoveel mensen denken 'ah Digi wil geen contact meer, takkewijf.' Misschien luguber, maar je weet nooit. Enzo.
Simpele studentenhap gemaakt (macaroni met strooikaas en ketchup) en dan ga ik maar straks nog een eitje bakken ofzo. Niet echt de juiste volgorde, maar goed.
Nu die zooi van mijn gezicht afhalen, lijkt net of ik een bukake heb gehad
Zit nu met een masker op. Een gezichtsmasker Toch een beetje liefjes doen voor de huid enzo. Heb m'n haar al bijna een week niet gewassen (diadeem in, haar in knot) maar morgen komt er een vriend langs als het goed is dus dan heb ik weer een reden te wassen en wat op te ruimen. Heb wel wat aan studie gedaan, wel weinig.
Nog niks gedronken, wel in de weer geweest met valium (was echt verdrietig, rotbui, blegh).
Wat ik zat te denken (al hele tijd), is dat als ik kom te overlijden, dat heel veel mensen dit niet weten. Dus ga ik een lijst met telefoonnummers maken die mijn ouders kunnen bellen. Ja, je kunt -vooral in mijn lompe geval- zo onder een tram komen en dan zouden zoveel mensen denken 'ah Digi wil geen contact meer, takkewijf.' Misschien luguber, maar je weet nooit. Enzo.
Simpele studentenhap gemaakt (macaroni met strooikaas en ketchup) en dan ga ik maar straks nog een eitje bakken ofzo. Niet echt de juiste volgorde, maar goed.
Nu die zooi van mijn gezicht afhalen, lijkt net of ik een bukake heb gehad
vrijdag 14 augustus 2009 om 21:29
Hoe langer het geleden is, hoe meer vragen ik krijg over mijn opnames. De psychiatrie staat in de kinderschoenen, daar kom je pas later achter. Ik heb daar even over gedaan.
Over medicijnen zegt elke psychiater wat anders. De een zegt 'dat duur 6 weken voordat het werkt' de ander over hetzelfde middel 'dat duurt een paar dagen'. Ze hebben ieder hun eigen favoriete middel. Ik vraag me dan altijd af waarom dat is. Het geeft weinig vertrouwen.
Wanneer je klaar bent met behandelen, mag je weg en zit je zonder verdere hulp, zo is het gegaan bij mij en bij anderen. Eigenlijk heel dom. Ik had 24 uur per dag begeleiding in opname. Op bepaalde momenten 1 vpk voor mezelf, toen ging het erg slecht (dit kon natuurlijk niet de hele dag). Ik ging weg, en moest 3 maanden wachten op een vervolggesprek.
Hoe krom. Eerst een paar maanden mij oplappen, vervolgens in het diepe gegooid. Je kan niets krijgen want overal wachtlijsten, maar als je lang genoeg wacht (en je hebt pech) dan ben je slecht genoeg in orde en mag je weer opgenomen worden.
Ook totaal niet economisch. Hoeveel honderden euro's kost een opname per dag. Daar kan je veel begeleiding voor kopen.
Nou ging het goed de laatste keer, maar bij hoeveel mensen gaat het fout. Het is alles of niet (over borderline gesproken ).
Nee daar valt een hoop aan te doen.
Oh en je denkt dat je wel met iemand kan praten in het ziekenhuis. Vergeet het maar. Je kan met Jan en Alleman praten. Elke dag een paar man, het hele team bestaat uit 30 man. Daar mag je je verhaal aan doen. Willekeur wie er rondloopt. Uit ervaring kan ik zeggen, 10% valt mee te praten. Ieder kiest zijn favoriet. Uiteindelijk kies je er een, daar wil je evt. nog wel wat aan zeggen.
Als je wat kwijt wilt, als je aandacht wil, dan wil je dat niet van Jan en Alleman, je gaat je levensverhaal niet aan iedereen vertellen (mocht je dat willen). Heel vreemd.
Maar wekelijks iemand zien? Nee hoor, dat kan bij de verpleegkundigen. Jaja, dat werkt niet...
Ik kan met iedereen praten over het weer. Maar als je in de penarie zit, dan heb je vertrouwen nodig. En dat werkt niet zo: 'zo even na de pauze heb ik wel tijd misschien voor je'. Of 'ja vorige keer heb je het aan Jan verteld maar dat weet ik dus niet, vertel het nog maar een keer'.
Hoog of laag, gesprekken konden niet.
Maar ik had ze wel zover gekregen, uiteindelijk kreeg ik gesprekken wekelijks. Hehe...
Blijkbaar succesvol een paar maanden later had de halve afdeling wekelijkse gesprekken. My two cents.
Nee, wat psychiatrie betreft lopen we achter.
Over medicijnen zegt elke psychiater wat anders. De een zegt 'dat duur 6 weken voordat het werkt' de ander over hetzelfde middel 'dat duurt een paar dagen'. Ze hebben ieder hun eigen favoriete middel. Ik vraag me dan altijd af waarom dat is. Het geeft weinig vertrouwen.
Wanneer je klaar bent met behandelen, mag je weg en zit je zonder verdere hulp, zo is het gegaan bij mij en bij anderen. Eigenlijk heel dom. Ik had 24 uur per dag begeleiding in opname. Op bepaalde momenten 1 vpk voor mezelf, toen ging het erg slecht (dit kon natuurlijk niet de hele dag). Ik ging weg, en moest 3 maanden wachten op een vervolggesprek.
Hoe krom. Eerst een paar maanden mij oplappen, vervolgens in het diepe gegooid. Je kan niets krijgen want overal wachtlijsten, maar als je lang genoeg wacht (en je hebt pech) dan ben je slecht genoeg in orde en mag je weer opgenomen worden.
Ook totaal niet economisch. Hoeveel honderden euro's kost een opname per dag. Daar kan je veel begeleiding voor kopen.
Nou ging het goed de laatste keer, maar bij hoeveel mensen gaat het fout. Het is alles of niet (over borderline gesproken ).
Nee daar valt een hoop aan te doen.
Oh en je denkt dat je wel met iemand kan praten in het ziekenhuis. Vergeet het maar. Je kan met Jan en Alleman praten. Elke dag een paar man, het hele team bestaat uit 30 man. Daar mag je je verhaal aan doen. Willekeur wie er rondloopt. Uit ervaring kan ik zeggen, 10% valt mee te praten. Ieder kiest zijn favoriet. Uiteindelijk kies je er een, daar wil je evt. nog wel wat aan zeggen.
Als je wat kwijt wilt, als je aandacht wil, dan wil je dat niet van Jan en Alleman, je gaat je levensverhaal niet aan iedereen vertellen (mocht je dat willen). Heel vreemd.
Maar wekelijks iemand zien? Nee hoor, dat kan bij de verpleegkundigen. Jaja, dat werkt niet...
Ik kan met iedereen praten over het weer. Maar als je in de penarie zit, dan heb je vertrouwen nodig. En dat werkt niet zo: 'zo even na de pauze heb ik wel tijd misschien voor je'. Of 'ja vorige keer heb je het aan Jan verteld maar dat weet ik dus niet, vertel het nog maar een keer'.
Hoog of laag, gesprekken konden niet.
Maar ik had ze wel zover gekregen, uiteindelijk kreeg ik gesprekken wekelijks. Hehe...
Blijkbaar succesvol een paar maanden later had de halve afdeling wekelijkse gesprekken. My two cents.
Nee, wat psychiatrie betreft lopen we achter.
vrijdag 14 augustus 2009 om 21:32
Haha Moon, de zon bedriegt soms he... Ik ben wel benieuwd hoe je eruit ziet. Plaatje?
Toch wel apart met die kaarten, dat iedereen daar anders mee omgaat. Ik vond het juist heel fijn die kaarten!
Digi, masker had ik een paar dagen geleden. Ik zou niet weten of het nut heeft, maar toch doe ik het... En je bent aan de slag geweest met studie
Jammer dat je een kutdag hebt...
Toch wel apart met die kaarten, dat iedereen daar anders mee omgaat. Ik vond het juist heel fijn die kaarten!
Digi, masker had ik een paar dagen geleden. Ik zou niet weten of het nut heeft, maar toch doe ik het... En je bent aan de slag geweest met studie
Jammer dat je een kutdag hebt...
vrijdag 14 augustus 2009 om 21:34
@Iris.
Ja het is een rare wereld. De farmaceutische industrie weet haar pilletjes ook mooi te verkopen. Kadootje erbij voor de arts en dan maar hopen dat hij het spul vaak gaat voorschrijven.
Bij ons kreeg je 3 verpleegkundigen toegewezen die dan een soort coach waren (ofzoiets). Dus als je het met Jan goed kon vinden, maar hij was niet je coach, dan was het de bedoeling dat je je verhaal niet bij Jan deed, maar bij Truus. Ik had het nog redelijk getroffen met mijn coaches... er waren een paar die ik absoluut niet had willen hebben en die had ik gelukkig ook niet.
Oh... op de tweede afdeling had ik wel pech met mijn coach. Ben eens zo kwaad op haar geweest dat ik mijn tassen heb gepakt om naar huis te gaan.
Ja het is een rare wereld. De farmaceutische industrie weet haar pilletjes ook mooi te verkopen. Kadootje erbij voor de arts en dan maar hopen dat hij het spul vaak gaat voorschrijven.
Bij ons kreeg je 3 verpleegkundigen toegewezen die dan een soort coach waren (ofzoiets). Dus als je het met Jan goed kon vinden, maar hij was niet je coach, dan was het de bedoeling dat je je verhaal niet bij Jan deed, maar bij Truus. Ik had het nog redelijk getroffen met mijn coaches... er waren een paar die ik absoluut niet had willen hebben en die had ik gelukkig ook niet.
Oh... op de tweede afdeling had ik wel pech met mijn coach. Ben eens zo kwaad op haar geweest dat ik mijn tassen heb gepakt om naar huis te gaan.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
vrijdag 14 augustus 2009 om 21:35
Over de gedachte dat als je dood bent: dacht ik ook eens, hoe weten ze nou wie ze een kaart moeten sturen? Ik heb wel een adresboek, jij niet?
Moet je ook sparen he, voor je begrafenis/crematie. Anders zitten ze nog met de handen in het haar, wel kaarten, geen geld.
Als je het doet, doe het dan goed.
Maar he, wel links-rechts-links blijven kijken he (waarom rechts minder gevaarlijk is dan links heb ik nooit begrepen...)
Moet je ook sparen he, voor je begrafenis/crematie. Anders zitten ze nog met de handen in het haar, wel kaarten, geen geld.
Als je het doet, doe het dan goed.
Maar he, wel links-rechts-links blijven kijken he (waarom rechts minder gevaarlijk is dan links heb ik nooit begrepen...)
vrijdag 14 augustus 2009 om 21:43
Wat had ze gedaan dan, dat je boos was (als je het wilt zeggen).
Ik ben eenmaal heel boos geweest, maar dat sloeg meer naar binnen. Was nog veel te verlegen. Maar ze had me kwaad gemaakt, ik was psychotisch en heel heel somber. Ze wilde het 10 minuten gesprek voeren. Ik zei dat ik me niet goed voelde geloof ik. In ieder geval werd ze boos, ze zei 'je gaat expres dwars liggen'. Dat was helemaal niet zo. Het kwam uit het niets.
Ik ben dus weggerend. Later wilde ze weer een gesprek, met iemand erbij om het uit te praten.
Toen gaf ze weer mij de schuld, ze deed alsof ik wat fout deed. Ach mens ik was te ver weg om na te denken. Uiteindelijk dacht ik het is wel best ik wil weg. Als laatste zei ze nog 'hopelijk leer je hiervan'.
Dat voelde als een trap na. Kreng!
Ik ben eenmaal heel boos geweest, maar dat sloeg meer naar binnen. Was nog veel te verlegen. Maar ze had me kwaad gemaakt, ik was psychotisch en heel heel somber. Ze wilde het 10 minuten gesprek voeren. Ik zei dat ik me niet goed voelde geloof ik. In ieder geval werd ze boos, ze zei 'je gaat expres dwars liggen'. Dat was helemaal niet zo. Het kwam uit het niets.
Ik ben dus weggerend. Later wilde ze weer een gesprek, met iemand erbij om het uit te praten.
Toen gaf ze weer mij de schuld, ze deed alsof ik wat fout deed. Ach mens ik was te ver weg om na te denken. Uiteindelijk dacht ik het is wel best ik wil weg. Als laatste zei ze nog 'hopelijk leer je hiervan'.
Dat voelde als een trap na. Kreng!
vrijdag 14 augustus 2009 om 21:43
@Digi:
Ik heb ook een soort masker, maar dan van aftersun. Ziet er ook niet uit
Jammer dat je zo'n kutdag hebt. Maar volgens mij kun je het wel beter handelen dan een paar maanden geleden. Die indruk krijg ik tenminste.
Wat goed dat je stagebaas zo positief is! Ondanks de maag/darm/longproblemen heb je kennelijk kunnen laten zien dat je talent hebt.
Vind het echt super dat je de alcohol kunt laten staan. Op kutdagen is dat vaak het allermoeilijkst. Zelf kan ik op een feestje prima de alcohol afslaan, maar als ik me kut voel kan het me weinig schelen allemaal.
omdat je verdrietig bent.
Ja is misschien handig om ergens het nummer van je ouders te noteren. En van anderen die elkaar niet kennen maar jou wel. Noteer dan ook even dat het Vivaforum op de hoogte moet worden gebracht
Verder lijkt het me beter dat je voorlopig niet doodgaat, dus gewoon goed uitkijken voor de tram
Ik heb dat soort dingen ook helemaal niet overzichtelijk. Nouja, via Hyves zijn de meesten wel te bereiken.
Paar maanden terug toen ik depressief was, kon ik daar ineens gedachten over hebben. "Ja en als ze dan mijn begrafenis moeten regelen, vergeten ze die en die dan niet?"
Blij dat ik daar weer uit ben... Ben gewoon op een festival geweest met de hele dag dat soort dingen in mijn hoofd. Aan de buitenkant zie je niet zoveel dan... maar voor mij is dat een rare dag. De sfeer klopt niet met hoe ik me voel.
Oh wat ben ik blij dat t nu beter gaat.
Nee Iris, ik doe geen plaatje
Ik heb ook een soort masker, maar dan van aftersun. Ziet er ook niet uit
Jammer dat je zo'n kutdag hebt. Maar volgens mij kun je het wel beter handelen dan een paar maanden geleden. Die indruk krijg ik tenminste.
Wat goed dat je stagebaas zo positief is! Ondanks de maag/darm/longproblemen heb je kennelijk kunnen laten zien dat je talent hebt.
Vind het echt super dat je de alcohol kunt laten staan. Op kutdagen is dat vaak het allermoeilijkst. Zelf kan ik op een feestje prima de alcohol afslaan, maar als ik me kut voel kan het me weinig schelen allemaal.
omdat je verdrietig bent.
Ja is misschien handig om ergens het nummer van je ouders te noteren. En van anderen die elkaar niet kennen maar jou wel. Noteer dan ook even dat het Vivaforum op de hoogte moet worden gebracht
Verder lijkt het me beter dat je voorlopig niet doodgaat, dus gewoon goed uitkijken voor de tram
Ik heb dat soort dingen ook helemaal niet overzichtelijk. Nouja, via Hyves zijn de meesten wel te bereiken.
Paar maanden terug toen ik depressief was, kon ik daar ineens gedachten over hebben. "Ja en als ze dan mijn begrafenis moeten regelen, vergeten ze die en die dan niet?"
Blij dat ik daar weer uit ben... Ben gewoon op een festival geweest met de hele dag dat soort dingen in mijn hoofd. Aan de buitenkant zie je niet zoveel dan... maar voor mij is dat een rare dag. De sfeer klopt niet met hoe ik me voel.
Oh wat ben ik blij dat t nu beter gaat.
Nee Iris, ik doe geen plaatje
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
vrijdag 14 augustus 2009 om 21:50
quote:IrisH schreef op 14 augustus 2009 @ 21:43:
Wat had ze gedaan dan, dat je boos was (als je het wilt zeggen).
Ik ben eenmaal heel boos geweest, maar dat sloeg meer naar binnen. Was nog veel te verlegen. Maar ze had me kwaad gemaakt, ik was psychotisch en heel heel somber. Ze wilde het 10 minuten gesprek voeren. Ik zei dat ik me niet goed voelde geloof ik. In ieder geval werd ze boos, ze zei 'je gaat expres dwars liggen'. Dat was helemaal niet zo. Het kwam uit het niets.
Ik ben dus weggerend. Later wilde ze weer een gesprek, met iemand erbij om het uit te praten.
Toen gaf ze weer mij de schuld, ze deed alsof ik wat fout deed. Ach mens ik was te ver weg om na te denken. Uiteindelijk dacht ik het is wel best ik wil weg. Als laatste zei ze nog 'hopelijk leer je hiervan'.
Dat voelde als een trap na. Kreng!
Ik moest heel veel regelen: mensen inlichten over opname, studie stopzetten bij universiteit, spullen terug zien te krijgen die nog ergens in land X lagen, IBG inlichten over de situatie. Maar ik kreeg de gelegenheid niet. Nauwelijks gelegenheid tot telefoneren, geen internet. Ik had ook niet de telefoonnummers die ik nodig had.
Toen ik wat vrijheden kreeg gebruikte ik die meteen om een beetje orde op zaken te stellen. (En ging steeds de stad in om dingen te kopen... dat ook)
Op een gegeven moment had ik een gesprek met de maatschappelijk werkster daar en legde ik uit wat ik allemaal moest doen. Toen heeft zij heel veel gedaan, gelukkig. Maar t gebeurde ook een keer dat ik s middags bij mijn schildergroepje vandaan werd gehaald want ik moest en zou die dag mijn OV inleveren, anders kreeg ik boete. Ik was mijn OV kwijt, wat inhield dat ik eerst aangifte van vermissing moest doen bij politie, daarna nog net op tijd naar postkantoor kon. Stress... terwijl ik al die tijd wist dat ik het moest regelen. Maar het mocht gewoon niet.
Dag erna had ik weer vrijheden en toen zei die bitch: Je moet nu op je kamer blijven en je gaat NIET de stad in. Je gaat altijd de stad in als je een uur vrij hebt.
Terwijl ik dus de dag ervoor ontzettend heb moeten stressen om t in orde te krijgen met die KUT-IBG. Dat soort dingen regel je niet als je op je ziekenhuisbedje blijft zitten.
Dus toen werd ik boos.
Als ik zie wat een power of drive ik toen had, vergeleken met nu... Dat zou ik wel terug willen eigenlijk. Toen wilde ik alles zo snel mogelijk regelen, nu laat ik dingen rustig een jaar versloffen.
Wat had ze gedaan dan, dat je boos was (als je het wilt zeggen).
Ik ben eenmaal heel boos geweest, maar dat sloeg meer naar binnen. Was nog veel te verlegen. Maar ze had me kwaad gemaakt, ik was psychotisch en heel heel somber. Ze wilde het 10 minuten gesprek voeren. Ik zei dat ik me niet goed voelde geloof ik. In ieder geval werd ze boos, ze zei 'je gaat expres dwars liggen'. Dat was helemaal niet zo. Het kwam uit het niets.
Ik ben dus weggerend. Later wilde ze weer een gesprek, met iemand erbij om het uit te praten.
Toen gaf ze weer mij de schuld, ze deed alsof ik wat fout deed. Ach mens ik was te ver weg om na te denken. Uiteindelijk dacht ik het is wel best ik wil weg. Als laatste zei ze nog 'hopelijk leer je hiervan'.
Dat voelde als een trap na. Kreng!
Ik moest heel veel regelen: mensen inlichten over opname, studie stopzetten bij universiteit, spullen terug zien te krijgen die nog ergens in land X lagen, IBG inlichten over de situatie. Maar ik kreeg de gelegenheid niet. Nauwelijks gelegenheid tot telefoneren, geen internet. Ik had ook niet de telefoonnummers die ik nodig had.
Toen ik wat vrijheden kreeg gebruikte ik die meteen om een beetje orde op zaken te stellen. (En ging steeds de stad in om dingen te kopen... dat ook)
Op een gegeven moment had ik een gesprek met de maatschappelijk werkster daar en legde ik uit wat ik allemaal moest doen. Toen heeft zij heel veel gedaan, gelukkig. Maar t gebeurde ook een keer dat ik s middags bij mijn schildergroepje vandaan werd gehaald want ik moest en zou die dag mijn OV inleveren, anders kreeg ik boete. Ik was mijn OV kwijt, wat inhield dat ik eerst aangifte van vermissing moest doen bij politie, daarna nog net op tijd naar postkantoor kon. Stress... terwijl ik al die tijd wist dat ik het moest regelen. Maar het mocht gewoon niet.
Dag erna had ik weer vrijheden en toen zei die bitch: Je moet nu op je kamer blijven en je gaat NIET de stad in. Je gaat altijd de stad in als je een uur vrij hebt.
Terwijl ik dus de dag ervoor ontzettend heb moeten stressen om t in orde te krijgen met die KUT-IBG. Dat soort dingen regel je niet als je op je ziekenhuisbedje blijft zitten.
Dus toen werd ik boos.
Als ik zie wat een power of drive ik toen had, vergeleken met nu... Dat zou ik wel terug willen eigenlijk. Toen wilde ik alles zo snel mogelijk regelen, nu laat ik dingen rustig een jaar versloffen.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
vrijdag 14 augustus 2009 om 22:03
Ja, terecht dat je boos werd. Doe je wat nuttigs, is het nog niet goed. Ik zou ook boos worden... (van binnen of van buiten)
Ik ben ook wel benieuwd wat jij studeerde? He ik weet nog steeds niet hoe ik berichten moet sturen. Met een PM maak ik meer kans...
Maar dat je nu niet zo actief meer bent dat valt in de lijn der verwachting. Als je studeert dan zit je in een soort flow en pak je de koe bij de horens (disclaimer: dit geldt niet voor alle studenten), als je thuis zit dan is die flow anders en is het ritme trager.
Ik ben ook wel benieuwd wat jij studeerde? He ik weet nog steeds niet hoe ik berichten moet sturen. Met een PM maak ik meer kans...
Maar dat je nu niet zo actief meer bent dat valt in de lijn der verwachting. Als je studeert dan zit je in een soort flow en pak je de koe bij de horens (disclaimer: dit geldt niet voor alle studenten), als je thuis zit dan is die flow anders en is het ritme trager.
vrijdag 14 augustus 2009 om 22:06
Klinkt weer heerlijk professioneel allemaal, Iris. Werkelijk om te huilen. Dat las ik ook op de weblog van Harrie-in-de-warrie.
Nou mijn huid voelt wel heerlijk zacht aan! Morgen ga ik een eitje bakken voor die vriend, Digi en koken Kan best koken hoor, en zou het best echt willen leren, wel enkel simpele recepten maar divers (heb vandaag een pak rijst gekocht, er zitten nog kipstukjes in de vriezer en gesneden groenten, 't is wat kloten met die twee pitten maar heb een fijne magnetron dus zou de rijst alvast kunnen koken en die later weer opwarmen, maar meestal gooi ik gewoon alles in een pan hoor).
Ja was echt niet blij vandaag, het begon wel ok, maar militair deed stom en nu ineens wil 'ie een relatie en best wel weg bij z;n vrouw, wat moet ik daar nu mee zeg. Nahja, da's voor later zorg, hij doet maar.
Nou mijn huid voelt wel heerlijk zacht aan! Morgen ga ik een eitje bakken voor die vriend, Digi en koken Kan best koken hoor, en zou het best echt willen leren, wel enkel simpele recepten maar divers (heb vandaag een pak rijst gekocht, er zitten nog kipstukjes in de vriezer en gesneden groenten, 't is wat kloten met die twee pitten maar heb een fijne magnetron dus zou de rijst alvast kunnen koken en die later weer opwarmen, maar meestal gooi ik gewoon alles in een pan hoor).
Ja was echt niet blij vandaag, het begon wel ok, maar militair deed stom en nu ineens wil 'ie een relatie en best wel weg bij z;n vrouw, wat moet ik daar nu mee zeg. Nahja, da's voor later zorg, hij doet maar.
vrijdag 14 augustus 2009 om 22:10
Ik vind het op zich niet raar om te laten weten aan mijn ouders hoe mijn begrafenis er uit dient te zien (en wie er vooral NIET moet komen!) en dat men mensen op de hoogte brengt. Ik ben niet van plan om onder een tram te lopen, maar hey, ik ben de lompheid zelve. Mijn ouders kennen enkel de ouwe vriendengroep, niet de nieuwe mensen, dus sja, hoe moeten die dat ooit te weten komen? Daar dacht ik al heel lang over na en vandaag dacht ik: laat ik dat eens concreet maken. Zul je zien dat ik het over me afroep, die denderende tram over me heen
vrijdag 14 augustus 2009 om 22:15
Digi leuk dat die vriend komt. Wat voor vriend is het? Daarmee bedoel ik, wat doen jullie zoal, ken je hem al lang etc.
Heb je 2 pitten? Ik heb ook 2 pitten. Ik voel een band Digi
Hoe noem je je huis, is het een kamer, is het een flat, een toko/casa of penthouse? Mijn woning is nog steeds een kamer, in een flat. Palazzo di Iris.
Die militair, die klinkt wispelturig... Boeddhisme is wat voor hem!
Moon, wat heb jij eigenlijk aan je darmen vroeg ik me nog af?
Heb je 2 pitten? Ik heb ook 2 pitten. Ik voel een band Digi
Hoe noem je je huis, is het een kamer, is het een flat, een toko/casa of penthouse? Mijn woning is nog steeds een kamer, in een flat. Palazzo di Iris.
Die militair, die klinkt wispelturig... Boeddhisme is wat voor hem!
Moon, wat heb jij eigenlijk aan je darmen vroeg ik me nog af?
vrijdag 14 augustus 2009 om 22:28
Moonlight, Als je het zo opschrijft zie ikzelf ook pas hoeveel ik al overwonnen heb en welk verschil er nu al is. Ik weet dat ik nog veel meer moet doen, maar je hebt gelijk de eerste stappen zijn gezet.
Dat de tamtam zijn werk doet. Ik heb duidelijk gezegd dat het niet nodig is dat de hele familie het weet. Het nadeel van wees (vreselijk woord trouwens) op jonge leeftijd is dat iedereen van de familie zich verantwoordelijk voor je voelt en dat wilde ik niet. Ik ben verantwoordelijk voor mezelf en ik heb geen ouders meer en hoef ook geen vervangers.
Hadden jullie geen doelenuur? Dat was wel heel handig bij ons. Eerst stelde je een doel op dan had je een paar uur om dat uit te voeren en daarna kwamen we weer samen om te bespreken hoe het gegaan was. Zulke regeldingen konden we geweldig in dat blok plaatsen.
Terecht dat je boos werd. Jammer dat dit niet begrepen werd. Er zijn veel misstanden binnen de psychiatrie.
Wij hadden ook een mentor. Eerst was er een mentor aan mij toegewezen, maar ik heb om een andere gevraagd. Dit omdat mijn moeder opgenomen was op dezelfde instelling waar ik was. Mijn moeder was daar opgenomen en aanwezig toen ze plotseling overleed. De mentor die ik toegewezen kreeg was iemand die mijn moeder kende en ook aanwezig was op de dag van haar overleden. Het kwam me te dichtbij en heb om een ander gevraagd wat gelukkig geen probleem was.
Digi,
Wat rot dat het niet lekker ging vandaag. Ik heb wel de indruk dat je dit beter aan kan dan een tijdje geleden . Knap van je. En wat leuk dat je stagegever toch erg tevreden over je was. Die kun je in je zak steken.
Iris,
Wat bizar dat je geen nazorgbegeleiding kreeg. Ik mocht pas met ontslag als de psychiatrische thuiszorg geregeld was. Die kwam 2 keer per week langs.
Dat de tamtam zijn werk doet. Ik heb duidelijk gezegd dat het niet nodig is dat de hele familie het weet. Het nadeel van wees (vreselijk woord trouwens) op jonge leeftijd is dat iedereen van de familie zich verantwoordelijk voor je voelt en dat wilde ik niet. Ik ben verantwoordelijk voor mezelf en ik heb geen ouders meer en hoef ook geen vervangers.
Hadden jullie geen doelenuur? Dat was wel heel handig bij ons. Eerst stelde je een doel op dan had je een paar uur om dat uit te voeren en daarna kwamen we weer samen om te bespreken hoe het gegaan was. Zulke regeldingen konden we geweldig in dat blok plaatsen.
Terecht dat je boos werd. Jammer dat dit niet begrepen werd. Er zijn veel misstanden binnen de psychiatrie.
Wij hadden ook een mentor. Eerst was er een mentor aan mij toegewezen, maar ik heb om een andere gevraagd. Dit omdat mijn moeder opgenomen was op dezelfde instelling waar ik was. Mijn moeder was daar opgenomen en aanwezig toen ze plotseling overleed. De mentor die ik toegewezen kreeg was iemand die mijn moeder kende en ook aanwezig was op de dag van haar overleden. Het kwam me te dichtbij en heb om een ander gevraagd wat gelukkig geen probleem was.
Digi,
Wat rot dat het niet lekker ging vandaag. Ik heb wel de indruk dat je dit beter aan kan dan een tijdje geleden . Knap van je. En wat leuk dat je stagegever toch erg tevreden over je was. Die kun je in je zak steken.
Iris,
Wat bizar dat je geen nazorgbegeleiding kreeg. Ik mocht pas met ontslag als de psychiatrische thuiszorg geregeld was. Die kwam 2 keer per week langs.
Ze bestaan, het is moeilijk te verstaan. Je wilt het niet horen, toch ben je samen met een geest geboren. In je zit een geest die leeft, die je soms moeilijkheden geeft. Eigenlijk is een geest heel fijn, anders zou je toch nooit geboren zijn?
vrijdag 14 augustus 2009 om 22:43
Wat wordt er veel geschreven ineens!
Iris, ik heb 'prikkelbare darm syndroom' oftewel: valt buiten de behandelbare ziektebeelden. Als ze de ernstige dingen uitgesloten hebben en het niet meer weten heb je een prikkelbare darm.
Rijst kun je ook in de pan wegzetten met een grote handdoek eromheen gewikkeld. Dan blijft het een tijd warm en kun je in de tussentijd de rest klaarmaken.
Klopt Iris, van die flow. Ik zit nu niet meer in 'de flow' en alles gaat langzamer. Ben ook rustiger, dat wel, maar er mag wel iets meer actie in.
Digi, apart dat die 'militair' nu ineens bij zijn vrouw weg wil en alles. Maar wat wil jij? Ik krijg niet het idee dat hij je tot nu toe gelukkig heeft gemaakt.
Ikbenik: Jeetje, ik lees nu pas voor het eerst dat jij wees bent. Heftig. Dat maakt je jeugd anders dan bij anderen...
We hadden een keer per week een uur dat je je regeldingen kon regelen. Maar voor mij was dat veel te weinig: er moest zoveel gebeuren in korte tijd, dat kon niet met een uur per week. Bovendien: als je in dat uur al 20 minuten bezig bent met het ziekenhuis uit te komen en naar internetcafé lopen, gaat de tijd wel hard.
Ik kreeg na mijn ontslag nog heel lang therapie in het ziekenhuis. Iedere dag, gewoon daginvulling dus. Werd er niet beter van, het ging meteen veel slechter en duurde heel lang voor ik weer vooruit ging.
Iris, ik heb 'prikkelbare darm syndroom' oftewel: valt buiten de behandelbare ziektebeelden. Als ze de ernstige dingen uitgesloten hebben en het niet meer weten heb je een prikkelbare darm.
Rijst kun je ook in de pan wegzetten met een grote handdoek eromheen gewikkeld. Dan blijft het een tijd warm en kun je in de tussentijd de rest klaarmaken.
Klopt Iris, van die flow. Ik zit nu niet meer in 'de flow' en alles gaat langzamer. Ben ook rustiger, dat wel, maar er mag wel iets meer actie in.
Digi, apart dat die 'militair' nu ineens bij zijn vrouw weg wil en alles. Maar wat wil jij? Ik krijg niet het idee dat hij je tot nu toe gelukkig heeft gemaakt.
Ikbenik: Jeetje, ik lees nu pas voor het eerst dat jij wees bent. Heftig. Dat maakt je jeugd anders dan bij anderen...
We hadden een keer per week een uur dat je je regeldingen kon regelen. Maar voor mij was dat veel te weinig: er moest zoveel gebeuren in korte tijd, dat kon niet met een uur per week. Bovendien: als je in dat uur al 20 minuten bezig bent met het ziekenhuis uit te komen en naar internetcafé lopen, gaat de tijd wel hard.
Ik kreeg na mijn ontslag nog heel lang therapie in het ziekenhuis. Iedere dag, gewoon daginvulling dus. Werd er niet beter van, het ging meteen veel slechter en duurde heel lang voor ik weer vooruit ging.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
vrijdag 14 augustus 2009 om 22:54
Ben pas wees geworden toen ik 20 was. Toen ik 3 was is mijn vader overleden en toen ik 20 was mijn moeder.
Maar toch best jong. Ja 20 min. naar een internetcafé. Zo raar dat ze dat niet op de afdeling hadden bij jullie.
Maar toch best jong. Ja 20 min. naar een internetcafé. Zo raar dat ze dat niet op de afdeling hadden bij jullie.
Ze bestaan, het is moeilijk te verstaan. Je wilt het niet horen, toch ben je samen met een geest geboren. In je zit een geest die leeft, die je soms moeilijkheden geeft. Eigenlijk is een geest heel fijn, anders zou je toch nooit geboren zijn?
vrijdag 14 augustus 2009 om 22:56
Ik geloof trouwens heilig in het feit dat groepstherapieen en opnames niet goed zijn. Je blijft in de negativiteit hangen. Net zoiets als met zware jongens in de gevangenis zitten, ook niet zo goed. Gewoon niet constructief.
Dankje Ikbenik. De rottige tijden duren nu korter. Da's wel fijn, 't is wel hard werken. Had een miniflesje wijn gekocht bij de toko maar die drink ik morgen dan wel met die vriend.
Ach Moon, ik weet niet wat die vent wil. Ik heb al gezegd me niet enkel op hem te concentreren en als er een interessante vrijgezelle vent op mijn pad komt, ik daar gewoon mee in zee ga als ik dat zie zitten.
Morgen een nieuw bosje bloemen scoren maar dan wel zonder libelle want heb alle kleuren al. Heb vanavond nog gekotst, had Marokkaanse thee en moest vrijwel meteen naar de pot rennen. Kwam er vlot uit, teken dat het echt niet goed is voor me. Ik denk dat mijn maag gewoon voorgoed beperkt is, dus koffie en zware thee zit er gewoonweg niet meer in. Maar daar is mee te leven natuurlijk.
Dankje Ikbenik. De rottige tijden duren nu korter. Da's wel fijn, 't is wel hard werken. Had een miniflesje wijn gekocht bij de toko maar die drink ik morgen dan wel met die vriend.
Ach Moon, ik weet niet wat die vent wil. Ik heb al gezegd me niet enkel op hem te concentreren en als er een interessante vrijgezelle vent op mijn pad komt, ik daar gewoon mee in zee ga als ik dat zie zitten.
Morgen een nieuw bosje bloemen scoren maar dan wel zonder libelle want heb alle kleuren al. Heb vanavond nog gekotst, had Marokkaanse thee en moest vrijwel meteen naar de pot rennen. Kwam er vlot uit, teken dat het echt niet goed is voor me. Ik denk dat mijn maag gewoon voorgoed beperkt is, dus koffie en zware thee zit er gewoonweg niet meer in. Maar daar is mee te leven natuurlijk.
vrijdag 14 augustus 2009 om 23:03
Nou ik moet zeggen dat ik echt wel erg opgeknapt ben na de dagbehandeling en de opname. Maar heb idd wel mensen gezien bij wie het echt tegenovergesteld werkte. Die werden zieker door het zien van de zieke andere mensen. Die namen de problemen over zeg maar.
Ze bestaan, het is moeilijk te verstaan. Je wilt het niet horen, toch ben je samen met een geest geboren. In je zit een geest die leeft, die je soms moeilijkheden geeft. Eigenlijk is een geest heel fijn, anders zou je toch nooit geboren zijn?
vrijdag 14 augustus 2009 om 23:07
quote:Moonlight82 schreef op 14 augustus 2009 @ 20:06:
Elmervrouw, er komt een tijd dat het weer lukt met werken. Misschien duurt het nog even, maar als alles in jouw tempo gaat, kun je ooit weer lekker aan de slag Dat hoop ik dan maar, want het is eerder ook al misgegaan (ik zal jullie het hele verhaal van mijn banen en uitval maar besparen). Ik zit er nu dus ook echt tegenaan te hikken, hoe het allemaal moet, kan of wat ik wil. Heb echt een blackout wat het hele item werk betreft.
*gaat bijlezen*
Elmervrouw, er komt een tijd dat het weer lukt met werken. Misschien duurt het nog even, maar als alles in jouw tempo gaat, kun je ooit weer lekker aan de slag Dat hoop ik dan maar, want het is eerder ook al misgegaan (ik zal jullie het hele verhaal van mijn banen en uitval maar besparen). Ik zit er nu dus ook echt tegenaan te hikken, hoe het allemaal moet, kan of wat ik wil. Heb echt een blackout wat het hele item werk betreft.
*gaat bijlezen*
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
