Voel me ontzettend eenzaam

Hoi Kelov, het is vooral een kwestie van je verdriet de tijd geven en jezelf rust geven. Dus zoek hem niet op, bel hem niet op, mail hem niet, ga niet naar die ene kroeg waar hij veel komt, etc. Ga thuis uithuilen op de bank en praat erover, maar probeer ook te luisteren en je in te leven als je vrienden ergens mee zitten. Dat is lastig want het verdriet dat je voelt neemt je in beslag, maar je merkt ook dat het je helpt om dat wel te doen. Gewoon omdat het je kan afleiden. Verder kun je wel goede vrienden gebruiken dus zou het jammer zijn als je die paar van je afstoot. Hoewel ik na een week al vrij snel vind overigens (!!!), maar ik weet natuurlijk niet hoe vaak en intensief jullie contacten zijn.

Heel veel sterkte!

Hoe clicheé ook, het heeft tijd nodig.

Wat jij beschrijft voelde ik ook toen mijn ex me van de 1 op de andere dag de deur uitzette.



Echt, het is nog maar 2 weken geleden, het is zwaar, maar het wordt lichter en je moet er even doorheen.



Dingen zelf blijven doen is het belangrijkste, niet gaan zitten wachten tot het overgaat, want dan gaat t niet over.

Hoeveel moeite het ook kost, ga er uit, al is het maar een blokje om om een ijsje te kopen.



Je zal zien, eens gaat de zon weer schijnen, echt waar..

Och Kelov



Wat vervelend dat je (bijna) niemand hebt om op terug te vallen. dat hij de bloemetjes buiten zet, is zijn manier van verwerken! Denk maar niet dat hij na 4 jaar echt geen verdriet heeft. Hij uit het anders. Staar je daar niet op blind, dat geeft alleen pijn!

Kun je niet gaan praten met een hulpverlener als vrienden dat "te zwaar vinden"? Als je daarover heen kunt stappen, kun je de vriendschap behouden en professionele hulp helpt je weer de goede weg op!



Sterkte!

Dit is een periode waar je doorheen moet, hoe hard dit ook klinkt. Ze zeggen dat het de helft van je relatie duurt om hem te verwerken, dus reken maar uit... Dat is flauw, dat gaat natuurlijk niet voor iedereen op. Belangrijker voor jou is denk ik dat je geen vriendinnen hebt om op terug te vallen. Hoe heeft dat zo kunnen komen? Heb je vriendschappen laten verslappen toen je met nu ex vriend een relatie kreeg? En denk ook na over een "vriendin" die nu al niet meer naar je wil luisteren: is dat een echte vriendin voor jou? Langzaam zul je je beter gaan voelen en dan zal je wellicht ook wat meer energie/durf hebben om je best te doen je vrienden netwerk te vergroten. Succes!

Vraag me af of je van een beste vriendin kunt spreken als ze naar een week het al slopend vindt. Probeer er zoveel tussen uit te gaan en afleiding te zoeken.,maar geef je verdriet ook de ruimte.

En kennissen zijn altijd zo oppervlakkig en dan zijn het ook nog voornamelijk zijn kennissen.Wil jij het contact daarmee instant houden? Je blijft dan onherroepelijk een link leggen met je ex en hoort dingen die je liever eigenlijk niet had willen horen.

Heb je nog vakantieplannen? Zodat je er even lekker tussen uit kunt.

Los van alle wijze dingen die er al gezegd zijn, denk ik ook dat je jezelf niet moet straffen met het beeld dat hij er geen traan om laat omdat hij de bloemetjes buiten zet. Iedereen gaat anders om met een breuk, maar na vier jaar laat zoiets niemand koud. Voor hem komt het alleen niet als donderslag bij heldere hemel zoals bij jou, hij heeft er immers over nagedacht voor hij deze stap zette. In die zin is hij al een stapje verder dan jij. Bovendien hoort bij degene zijn die de relatie beëndigd ook een soort 'druk' om het dan 'dus' weer helemaal super te hebben in je eentje.



Sterkte met je liefdesverdriet, en wees lief voor jezelf.

quote:Kelov schreef op 31 mei 2010 @ 08:43:

Hallo,



Nu ruim twee weken geleden is mijn relatie uit gegaan. Ik heb het niet zien aankomen, en we waren vier jaar samen. Inmiddels is duidelijk dat hij er geen traan om laat en de bloemetjes buitenzet. Ik voel me daarentegen totaal ontwricht. Door mijn thuissituatie was hij meer dan alleen mijn vriend, iets waar ik nu op een keiharde manier achterkom. Ik voel me zo eenzaam, heb niet veel mensen waar ik op terug kan vallen. Mijn, in mijn ogen, beste vriendin zei na een week dat het voor haar ook slopend was, want zij wilde het over haar komende vakantie hebben. Ik kan het niet nu, gezellig zijn. Mijn verleden, heden en toekomst gaan in rook op. Ik probeer veel dingen te ondernemen, maar mijn kennissenkring die ik had, is nu vooral zijn kennissenkring. Hoe ga ik hiermee om? Iemand tips?



Geef jezelf een beetje de tijd. En pas op dat je signalen van anderen wel juist oppakt. Zaken liggen vaak iets genuanceerder dan je op dat moment voelt.



Wat betreft je verleden... die is niet in rook op. Wat is gebeurt staat. Je toekomst staat nog even open als voorheen. Das het mooie van toekomst, je weet niet wat er gaat gebeuren. Wat betreft het heden.. das nu even heel erg kut. Neem die tijd dan ook.

Oei, je zit dus in een situatie dat je je ex en zijn vriendengroep (die ook een beetje jouw vriendengroep is) bijna dagelijks ziet i.v.m. hobby en werk. Ook schrijf je dat je je opleiding net hebt afgerond: gefeliciteerd! Kan je niet opzoek naar ander werk? Een frisse start op één gebied kan je hele leven een positieve draai geven. Ik kan me heel goed voorstellen dat je je dat nu niet in kan denken en dat je je gewoon klote voelt, maar is het een idee om je op solliciteren etc. te richten. En zijn er ook andere plekken waar je je hobby uit kan oefenen? Zo wordt je niet constant met ex + aanhang geconfronteerd en doe je nieuwe contacten op (die wellicht uitlopen of waardevolle vriendschappen).

Behalve dan met die vriendin,voel je er verder niets voor om alleen op vakantie te gaan. Ondertussen leer je ook allemaal nieuwe mensen kennen.

quote:Kelov schreef op 31 mei 2010 @ 09:07:

[...]





Ik vermijd die kennissen nu vooral, maar blijf hen (en hem) ivm hobby/werk nog bijna dagelijks zien. En dat is slopend, maar dat wil ik niet ook nog eens kwijtraken. Het voelt alsof iedereen hem de sociale leuke jongen vindt en hem gelijk geeft. Wat mijn ontzettend onzeker maakt. Ik had graag op vakantie gegaan met die vriendin, maar ik geloof dat ik daar nu toch vanaf zie. Verdere opties zijn er eigenlijk niet.Hoewel dit niet zo voelt op dit moment kunnen zaken van elkaar losstaan he? Iedereen kan hem de leuke sociale jongen vinden die hem gelijk geeft de relatie te beeindigen als hij niet meer gelukkig is en DAARNAAST jou een leuke sociale meid vinden en sneu dat het zo gelopen is.

Hoi Kelov,

Hoe je je nu voelt kan je het zo waarschijnlijk nog niet zien, maar heel vaak kan een crisis in je leven (zoals een relatie die over is) later weleens heel goed voor je blijken te zijn. En leidt het tot meer zelfinzicht, waarna iets veel beters volgt.



Het is goed om de tijd te nemen om te treuren. Dat verdriet niet wegdringen, maar ook niet steeds bij anderen neerleggen, zoveel mogelijk je echte diepe verdriet en gevoelens zelf eruit huilen. Iedereen wil zich tegenwoordig vooral oppeppen in de schaarse vrije tijd, dus vriendinnen hebben dat ook nodig (maar na een week niet meer hierover mogen hebben vind ik ook wat kort). Vriendschappen zijn tegenwoordig heel wederzijds, misschien heeft zij het nodig om heel erg naar leuke dingen als vakantie toe te leven en kan ze het niet goed handellen.



Nadat je jezelf tijd hebt gegund om te treuren en begrip te krijgen van anderen, wordt het zaak er niet in te blijven hangen. Het kan enorm helpen om eea van jezelf af te schrijven. Probeer bij jezelf na te gaan wat het diepe verdriet is, wat je zo mist, dat je je niet langer gewaardeerd en geliefd voelt, wat er zo fijn aan hem was. Schrijf het evt in briefvorm aan hem, zonder dat op te sturen.

Dat kan allicht opluchten.



Je leven en toekomst worden niet langer bepaald door hem. En dat moet je dan ook niet laten gebeuren, door te denken dat je leven over is, niks meer waard is, de moeite niet waard is, zonder hem. Er ligt misschien een veel fijnere relatie in het verschiet of misschien heel ander werk, iets wat je kan ontdekken en ontwikkelen over jezelf.



Ik onderschat je verdriet (en misschien wanhoop) en eenzaamheid zeker niet, ik ben daar ook geweest. Je moet dan accepteren dat wanhoop en diep verdriet bij het leven hoort. Soms raak je de bodem, alleen maar om te ontdekken dat je terugveert. Dan leer je je eigen veerkracht kennen en je eigen waarde en dat is heel wat waard!



Uiteindelijk is het een harde "les", hoe je met grote tegenslagen in het leven, zoals dit, omgaat.. Gooi svp niet je hart dicht, ga verdriet en negatieve emoties niet uit de weg, ga dat verdriet voelen, daarmee houd je je hart vrij voor ook weer fijne emoties. Dus niet "maar gewoon doorgaan", als jij elke avond/nacht wil huilen, dan gewoon dat laten komen zoals het komt. Ga svp niet denken in termen van: "waarom overkomt dit mij, hij heeft me dit aangedaan enz".



Je leven is niet over! Het is shit, het is heel verdrietig, maar dat is het nu. Het blijft niet zo! Een ander kan je uiteindelijk niet gelukkig maken, of daar verantwoordelijk voor zijn..je moet zelf op zoek naar (meer) dingen die jou voldoening geven, die je in jezelf vindt. Dan komen er vaak ook nieuwe mensen op je pad, die bij die nieuwe fase horen.



Na een tijdje kan je misschien dingen bedenken die je altijd al had willen doen, ontdekken wat je dromen zijn, en weer lol erin krijgen, om die na te streven. Nu in deze fase ben je kwetsbaar en heb je juist vrienden/innen nodig, maar zal je merken dat je je sterker zal voelen als je ontdekt dat je het zelf (zoveel mogelijk) kon. Je komt hier ook weer uit. Je zal weer openstaan voor anderen, voor nieuwe mensen, voor nieuwe bezigheden en ook weer voor een nieuwe liefde.



Verdriet is normaal, vecht er niet tegen, deel het waar je kan, houd een open oog voor anderen en hun verhaal. Als je merkt dat je in circeltjes blijft denken/voelen, kan je tzt de hulp van een coach inschakelen. Het idee dat iemand luistert en meedenkt kan je tegen die tijd net dat zetje geven wat je nodig hebt. En een andere richting in slaan.



Het is een rotfase waar je doorheen moet, maar het is fijn te weten dat je hier ook weer uit gaat komen, weer echt plezier gaat hebben in je leven en erachter komt dat deze man het toch niet voor je was, kennelijk. Of misschien wel, gedurende de tijd die jullie samen fijn gehad hebben..maar dat het kennelijk nu de tijd is voor iets of iemand anders.



Ik wens je veel sterkte. Het van je afschrijven is dus al een goed begin, hier op forum en voor jezelf kan je dat ook doen. Misschien kan je via de contactpagina hier op het forum nieuwe vriendinnen vinden in je omgeving en ga je langzamerhand wat leuke dingen doen. Afleiding kan goed helpen en dan voel je je minder afhankelijk van de liefde, om je lekker in je vel te krijgen. Op een gegeven moment zul je zien, dat er overal liefde is om je heen, in de kleinste dingen!



Veel succes!

Kelov, dan kom je gewoon hier praten en uithuilen oké? Sterkte vandaag!

Enne, laat je niet je hobby afnemen doordat hij daar ook is hoor! Als je er al van kleins af aan komt, hóór je daar! Hoofd omhoog, lekker doen wat jij wil!