Psyche
alle pijlers
Wat hielp jou tijdens rouw
maandag 12 februari 2018 22:52
Zoals in mijn andere topic staat is mijn moeder 4;5 week geleden overleden, heel onverwachts .
Nu vind ik het heel moeilijk dat rouwen, ik wil eigenlijk niks behalve in mijn Pyama zitten en huilen.
Maar dat helpt niet dat snap ik ook maar wat vind ik het moeilijk om iets te gaan doen, dingen die ik normaal leuk vind boeien me niet,
Ik werk niet dus daar vind ik geen afleiding, wandelen doe ik wel veel want ik heb honden. Maar wat heeft jullie geholpen ik zoek tips van jullie, was het een boek of breien terwijl je dat eerst nooit deed?
Ik hoor het graag!
Nu vind ik het heel moeilijk dat rouwen, ik wil eigenlijk niks behalve in mijn Pyama zitten en huilen.
Maar dat helpt niet dat snap ik ook maar wat vind ik het moeilijk om iets te gaan doen, dingen die ik normaal leuk vind boeien me niet,
Ik werk niet dus daar vind ik geen afleiding, wandelen doe ik wel veel want ik heb honden. Maar wat heeft jullie geholpen ik zoek tips van jullie, was het een boek of breien terwijl je dat eerst nooit deed?
Ik hoor het graag!
donderdag 15 februari 2018 21:15
Mooi zeer treffend stukje over de zee en de golven
Ik denk dat mijn hoofd teveel zegt dat het nooit meer overgaat en dat ik me altijd zo blijf voelen als nu en dat is het gene wat me zo bang maakt.
En dan ik het kinderlijke soms van, ik wil dit niet ik wil niet dat zo is punt kom gewoon terug klaar nu
Ik vind rouw enorm zwaar en eenzaam en kan heel moeilijk er over heen kijken en zoek bevestiging dat het echt anders en of beter wordt.
Ik denk dat andere mensen dat allemaal niet hebben die zijn allemaal sterker enzovoort.
Ik was vandaag nog niet wakker of daar was het verdriet al ik schrok ervan en dacht ik ga niet mijn bed uit ik wil niks. Uiteindelijk ben ik toch uitgegaan met een halve oxazepam pffff
Ik denk dat mijn hoofd teveel zegt dat het nooit meer overgaat en dat ik me altijd zo blijf voelen als nu en dat is het gene wat me zo bang maakt.
En dan ik het kinderlijke soms van, ik wil dit niet ik wil niet dat zo is punt kom gewoon terug klaar nu
Ik vind rouw enorm zwaar en eenzaam en kan heel moeilijk er over heen kijken en zoek bevestiging dat het echt anders en of beter wordt.
Ik denk dat andere mensen dat allemaal niet hebben die zijn allemaal sterker enzovoort.
Ik was vandaag nog niet wakker of daar was het verdriet al ik schrok ervan en dacht ik ga niet mijn bed uit ik wil niks. Uiteindelijk ben ik toch uitgegaan met een halve oxazepam pffff
donderdag 15 februari 2018 22:26
Ik heb me volledig op mijn werk en studies gestort, heb me ingeschreven voor een talencursus in het weekend, verder veel films gekeken en een rouwhoekje ingericht. Daar staan foto's en spullen van haar. In het begin stond ik er elke avond wel bij stil, overdag liet ik mezelf dan toe om met andere dingen bezig te zijn.
donderdag 15 februari 2018 22:42
@bloodymary zon hoekje zit ik ook over te denken, maar zon foto is zo confronterend of went dat snel?
We hebben ook nog de as thuis weet ik ook nog niet wat wil klein beetje in mooi iets hartje ofzo
Kaarsje erbij ook wel mooi.
Foto’s kijken doe ik wel iedere dag even bij mijn vader heb ik niet gedaan en vind het nu wel fijn om te kijken maar ook niet altijd want dan is het zo bizar vind ik zo zitten we gezellig te wezen op de foto en zo ben je weg......
Vonden jullie de eerste tijd het rauwst?
We hebben ook nog de as thuis weet ik ook nog niet wat wil klein beetje in mooi iets hartje ofzo
Kaarsje erbij ook wel mooi.
Foto’s kijken doe ik wel iedere dag even bij mijn vader heb ik niet gedaan en vind het nu wel fijn om te kijken maar ook niet altijd want dan is het zo bizar vind ik zo zitten we gezellig te wezen op de foto en zo ben je weg......
Vonden jullie de eerste tijd het rauwst?
donderdag 15 februari 2018 22:48
Toen een nabij familielid overleed vond ik de eerste tijd echt het rauwst. Toen mijn moeder overleed kostte alles vooral veel energie maar kwam de echte klap pas later.
Foto's vind ik nu juist fijn, die geven me een handvat/momenten om te rouwen.
De Action heeft van die elektrische kaarsen die je zo kan instellen dat ze iedere avond aangaan. Dat vond ik in de eerste periode heel fijn want dan was er nog een kaarsje aan als ik beneden kwam omdat ik niet kon slapen.
Foto's vind ik nu juist fijn, die geven me een handvat/momenten om te rouwen.
De Action heeft van die elektrische kaarsen die je zo kan instellen dat ze iedere avond aangaan. Dat vond ik in de eerste periode heel fijn want dan was er nog een kaarsje aan als ik beneden kwam omdat ik niet kon slapen.
Als je bang bent dat alles in de soep loopt, neem dan een pannetje mee.
donderdag 15 februari 2018 22:54
Mooi.Engelsdropspikkels schreef: ↑14-02-2018 21:37Ladyday , ja dat nooit meer snijd enorm door je ziel, het ontneemt me mijn adem.
Sorry ik weet het even niet meer is jouw vader ook kortgeleden overleden?
Fijn dat je steun hebt in je directe omgeving die weten hoe voelt, ik mis dat heel erg, voel me al zo alleen maar ik heb geen mensen die het al meegemaakt hebben gelukkig voor hun hoor ,
Maar dat voelt toch anders dan denk ik ja ik spreek jou ooit nog wel, met al die goede adviezen....ik weet dat het goed bedoeld is hoor.
Maar ik kan zinnen je moet eruit, jouw leven gaat door, niet meer horen
The attitude of others towards you is the reflection of their state of mind.
donderdag 15 februari 2018 23:00
Ik vond een foto juist fijn, nou ja, er hing altijd al een foto van mij en mijn moeder in mijn woonkamer, dus die is blijven hangen. Niet dat ik er veel naar kijk, maar ze is er wel.
Fijner vond ik een deken die ze voor mij gebreid heeft van restjes wol. Heerlijk om 's avonds in bed in te kruipen. Alsof ze dan een beetje bij me was ofzo.
4 jaar nadat ze overleden was ging ik een paar maanden reizen, toen mijn vader me naar Schiphol bracht vroeg hij of ik het vest mee wilde dat mijn moeder in haar laaste weken vaak aan had. Mijn eerste gedachte was, nee, ben je gek. Maar toch meegenomen en achteraf wel blij mee. Dus ja, die dingen vind en vond ik wel fijn.
Heb ook nog een paar jaar haar trouwring gedragen (bewerkt) en een kettinkje met haar as. Helaas beiden kwijt geraakt met het te fanatiek opruimen van mijn huis
Welke periode het rauwst is vind ik lastig om te zeggen. Maar misschien komt dat bij mij ook doordat mijn moeder door kanker overleed en zelf niet meer wilde. Daar kon en kan ik vrede mee hebben.
Wat ik wel nog steeds moeilijk vind is dat mijn vader alleen op Schiphol staat. Ik reis graag en ze haalden me altijd samen op als ik terug kwam van een reisje. Al was het een weekendje Londen. Nu staat mijn vader er dus altijd alleen, dat doet nog wel pijn.
Hartverscheurend vind ik soms mijn neefje, die was 2,5 toen mijn moeder, zijn oma overleed. Hij is nu bijna 10 en zit vol vragen over haar, omdat zij de enige ontbrekende oma is. En hij is haar logischerwijs vergeten. Zij was echt stapelgek op hem, eindelijk het lang verwachte kleinkind. Dus dat vertel ik hem dan ook maar.
Hij heeft wel nog heel lang volgehouden dat moest weten waar oma was. Want ik zorgde voor haar in haar laatste week. En dat heeft hij onthouden. Als jij haar niet helpt, wie dan????
Fijner vond ik een deken die ze voor mij gebreid heeft van restjes wol. Heerlijk om 's avonds in bed in te kruipen. Alsof ze dan een beetje bij me was ofzo.
4 jaar nadat ze overleden was ging ik een paar maanden reizen, toen mijn vader me naar Schiphol bracht vroeg hij of ik het vest mee wilde dat mijn moeder in haar laaste weken vaak aan had. Mijn eerste gedachte was, nee, ben je gek. Maar toch meegenomen en achteraf wel blij mee. Dus ja, die dingen vind en vond ik wel fijn.
Heb ook nog een paar jaar haar trouwring gedragen (bewerkt) en een kettinkje met haar as. Helaas beiden kwijt geraakt met het te fanatiek opruimen van mijn huis
Welke periode het rauwst is vind ik lastig om te zeggen. Maar misschien komt dat bij mij ook doordat mijn moeder door kanker overleed en zelf niet meer wilde. Daar kon en kan ik vrede mee hebben.
Wat ik wel nog steeds moeilijk vind is dat mijn vader alleen op Schiphol staat. Ik reis graag en ze haalden me altijd samen op als ik terug kwam van een reisje. Al was het een weekendje Londen. Nu staat mijn vader er dus altijd alleen, dat doet nog wel pijn.
Hartverscheurend vind ik soms mijn neefje, die was 2,5 toen mijn moeder, zijn oma overleed. Hij is nu bijna 10 en zit vol vragen over haar, omdat zij de enige ontbrekende oma is. En hij is haar logischerwijs vergeten. Zij was echt stapelgek op hem, eindelijk het lang verwachte kleinkind. Dus dat vertel ik hem dan ook maar.
Hij heeft wel nog heel lang volgehouden dat moest weten waar oma was. Want ik zorgde voor haar in haar laatste week. En dat heeft hij onthouden. Als jij haar niet helpt, wie dan????
"Want iedereen verdient een 23ste kans"
Remco Veldhuis (Een lang verhaal kort)
Remco Veldhuis (Een lang verhaal kort)
donderdag 15 februari 2018 23:10
Goh in het begin botst je er wel vaak tegenaan maar voor mij gaf dat veel troost dat dat er was/is. Ik zie het als een soort eerbetoon, staan ook kaarsen bij enz. Ik was er vrij snel aan gewend maar ik zat in mijn laatste jaar van mijn studies en werkte me te pletter dus had veel afleiding.Engelsdropspikkels schreef: ↑15-02-2018 22:42@bloodymary zon hoekje zit ik ook over te denken, maar zon foto is zo confronterend of went dat snel?
We hebben ook nog de as thuis weet ik ook nog niet wat wil klein beetje in mooi iets hartje ofzo
Kaarsje erbij ook wel mooi.
Foto’s kijken doe ik wel iedere dag even bij mijn vader heb ik niet gedaan en vind het nu wel fijn om te kijken maar ook niet altijd want dan is het zo bizar vind ik zo zitten we gezellig te wezen op de foto en zo ben je weg......
Vonden jullie de eerste tijd het rauwst?
donderdag 15 februari 2018 23:34
@neweve hoe bedoel je dat dat het in het begin veel energie kostte maar de klap pas later kwam? Dat je in begin maar doorging tot het niet meer ging?
Thx voor de tip van die Action kaarsjes nooit geweten....
@lamchop wat erg dat je die sieraden kwijt bent, ik wil denk ik ook haar trouwring gaan dragen maar ik heb er nog geen zin in
Ja heel confronterend als dan alleen je vader er staat bah
Ik weef niet of je moeder lang ziek is geweest, maar is dat mss jouw rauwste tijd geweest ?
Ja met kleinkinderen is het hartbrekend ik zie het bij de kinderen van mijn broer
Thx voor de tip van die Action kaarsjes nooit geweten....
@lamchop wat erg dat je die sieraden kwijt bent, ik wil denk ik ook haar trouwring gaan dragen maar ik heb er nog geen zin in
Ja heel confronterend als dan alleen je vader er staat bah
Ik weef niet of je moeder lang ziek is geweest, maar is dat mss jouw rauwste tijd geweest ?
Ja met kleinkinderen is het hartbrekend ik zie het bij de kinderen van mijn broer
donderdag 15 februari 2018 23:57
Ja, toen ze er achter kwamen dat mijn moeder kanker had was het enige advies van de dokter, ga goed afscheid nemen. Ze had toen al zoveel uitzaaiingen dat ze niets meer konden doen. Dus dat hebben we gedaan...
Was een moeilijke tijd, maar eigenlijk ook een mooie tijd. Vaak hoor je dat mensen moeilijk en kattig worden van morfine en andere medicijnen. Mijn moeder was altijd al een moeilijke vrouw en werd juist heel lief.
Denk inderdaad dat het grootste verwerken toen al is gebeurd. Heb de laatste twee weken ook overal bij geholpen, als de thuiszorg kwam. Inclusief wassen en aankleden en in de kist leggen toen ze overleden was. Dat helpt ook wel bij het besef zeg maar.
Geen twijfel meer in elk geval, het is echt zo. Wist ik toen al....
Was een moeilijke tijd, maar eigenlijk ook een mooie tijd. Vaak hoor je dat mensen moeilijk en kattig worden van morfine en andere medicijnen. Mijn moeder was altijd al een moeilijke vrouw en werd juist heel lief.
Denk inderdaad dat het grootste verwerken toen al is gebeurd. Heb de laatste twee weken ook overal bij geholpen, als de thuiszorg kwam. Inclusief wassen en aankleden en in de kist leggen toen ze overleden was. Dat helpt ook wel bij het besef zeg maar.
Geen twijfel meer in elk geval, het is echt zo. Wist ik toen al....
"Want iedereen verdient een 23ste kans"
Remco Veldhuis (Een lang verhaal kort)
Remco Veldhuis (Een lang verhaal kort)
vrijdag 16 februari 2018 07:06
Ik heb de laatste weken van mijn vader ook als moeilijk maar ook heel mooi ervaren. Mijn vader was altijd al heel lief, maar ik denk dat hij door de grote hoeveelheden morfine nog liever werd. Hij zei ook heel veel lieve dingen tegen ons, bijna kinderlijk soms. Ik denk dat als de scherpe randjes er vanaf zijn dat ik heel gelukkig kan zijn dat hij zo gegaan is. Ja, het was uitgezaaide kanker en het ging heel snel, maar we hebben echt goed afscheid kunnen nemen en alles kunnen zeggen wat we wilden zeggen.Lambchop schreef: ↑15-02-2018 23:57Ja, toen ze er achter kwamen dat mijn moeder kanker had was het enige advies van de dokter, ga goed afscheid nemen. Ze had toen al zoveel uitzaaiingen dat ze niets meer konden doen. Dus dat hebben we gedaan...
Was een moeilijke tijd, maar eigenlijk ook een mooie tijd. Vaak hoor je dat mensen moeilijk en kattig worden van morfine en andere medicijnen. Mijn moeder was altijd al een moeilijke vrouw en werd juist heel lief.
Denk inderdaad dat het grootste verwerken toen al is gebeurd. Heb de laatste twee weken ook overal bij geholpen, als de thuiszorg kwam. Inclusief wassen en aankleden en in de kist leggen toen ze overleden was. Dat helpt ook wel bij het besef zeg maar.
Geen twijfel meer in elk geval, het is echt zo. Wist ik toen al....
Toen het duidelijk werd dat het einde verhaal was was mijn vader zo ontzettend boos en verdrietig dat hij ons 'in de steek' ging laten, maar ook dat hebben we kunnen wegnemen. Voor hem was alles goed. Hij kon ons met een gerust hart achter laten, wetende dat het met ons wel goed zou komen. Dat vond ik heel fijn voor hem, dat hij zorgeloos en omringd door liefde kon sterven.
Maar het gemis... dat is hartverscheurend groot. Ik merk dat ik nu, 4 weken later, veel verdrietiger ben dan in de eerste week na zijn overlijden. Toen was ik vooral opgelucht dat de crisis voorbij was (voor hem en voor ons). Nu merk ik dat ik zijn pijn en alle ellende een beetje aan het vergeten ben, althans het lijkt meer op de achtergrond te komen, en dat maakt het voor mij een stuk moeilijker. Vandaar dat ik ook in een dagboek schrijf en als het gemis en de vragen (waarom??) weer komen, dan kan ik makkelijk terug lezen hoeveel nachten hij huilend van de pijn in zijn stoel gezeten heeft. En dan ben ik weer dankbaar dat hij niet meer hoeft te lijden.
Van anderen weet ik dat de scherpe randjes er echt wel af gaan. Vertrouw daar maar op. Doe ik ook.
vrijdag 16 februari 2018 09:41
In het begin was ik verdrietig en moe maar was het besef er nog niet. Pas na een maand of 2 besefte ik me welke dingen allemaal niet meer kunnen. Toen kwam voor mij het echte rouwen pas.Engelsdropspikkels schreef: ↑15-02-2018 23:34@neweve hoe bedoel je dat dat het in het begin veel energie kostte maar de klap pas later kwam? Dat je in begin maar doorging tot het niet meer ging?
Thx voor de tip van die Action kaarsjes nooit geweten....
Als je bang bent dat alles in de soep loopt, neem dan een pannetje mee.
vrijdag 16 februari 2018 09:59
Mijn broertje komt nu, logischerwijs, met veel vragen over onze moeder. Hij was 8, bijna 9 toen ze overleed. Het afgelopen jaar was voor mij ook niet heel makkelijk en daardoor mis ik m'n moeder ook steeds meer.
De scherpe randjes zijn er inmiddels wel af, maar de toekomst vind ik heel moeilijk.
Op dat soort momenten praat ik met vriend (die dit allemaal niet heeft meegekregen/meegemaakt en mijn moeder niet zal leren kennen), gaan we wandelen/strand/bos of juist iets anders doen.
Als ik alleen ben, ga ik lezen of gewoon lekker een potje janken.
De scherpe randjes zijn er inmiddels wel af, maar de toekomst vind ik heel moeilijk.
Op dat soort momenten praat ik met vriend (die dit allemaal niet heeft meegekregen/meegemaakt en mijn moeder niet zal leren kennen), gaan we wandelen/strand/bos of juist iets anders doen.
Als ik alleen ben, ga ik lezen of gewoon lekker een potje janken.
vrijdag 16 februari 2018 17:19
Heb ook een foto van mijn vader staan met kaarsje. Hij is 5 jaar geleden overleden, heel onverwacht aan een ongeluk. Het is een foto waar hij heel vrolijk op staat. Vroeger kon ik er niet naar kijken, het deed zo'n pijn. Ik had hem nog zo veel jaar gegund maar nu ben ik er aan gewend en vind ik het fijn dat de foto er staat. Hij hoort er bij.
vrijdag 16 februari 2018 17:22
vrijdag 16 februari 2018 17:28
Voor mij helpt dit wel. Ik heb het hele verhaal al aan meerdere vrienden en collega's verteld. En ook in mijn dagboek geschreven. Meerdere malen zelfs. Ik word er gek genoeg heel rustig van als ik het vertel. Mensen hebben wel opmerkingen er over gemaakt hoe ik zo 'sterk' dat verhaal kan vertellen. Ik ben helemaal niet zo sterk, maar als ik het vertel dan voelt het toch goed dat het gegaan is zoals het gegaan is. Een soort van bevestiging dat verder leven geen optie voor hem was. Hij was te ziek, hij had te veel pijn. Hij was gewoon op.JollyRider schreef: ↑16-02-2018 17:22Vgens mijn cursus rouwbegeleiding helpt het om je verhaal regelmatig te doen, een soort beheerst herbeleven.
Maar of dat waar is weet ik niet.
vrijdag 16 februari 2018 18:49
Wat zijn er veel mensen die afscheid hebben moeten nemen van hun ouder.
Ook ik heb een ouder moeten verliezen alleen gaat iedereen anders om met verlies en rouw.
Engeltje, de scherpe kantjes worden minder, het gevoel van eenzaamheid ook.
Blijf schrijven. Je wordt zo begrepen.
Laat de moed niet zakken.
Ook ik heb een ouder moeten verliezen alleen gaat iedereen anders om met verlies en rouw.
Engeltje, de scherpe kantjes worden minder, het gevoel van eenzaamheid ook.
Blijf schrijven. Je wordt zo begrepen.
Laat de moed niet zakken.
vrijdag 16 februari 2018 20:23
Dank je, je ervaring helpt meLady_Day schreef: ↑16-02-2018 17:28Voor mij helpt dit wel. Ik heb het hele verhaal al aan meerdere vrienden en collega's verteld. En ook in mijn dagboek geschreven. Meerdere malen zelfs. Ik word er gek genoeg heel rustig van als ik het vertel. Mensen hebben wel opmerkingen er over gemaakt hoe ik zo 'sterk' dat verhaal kan vertellen. Ik ben helemaal niet zo sterk, maar als ik het vertel dan voelt het toch goed dat het gegaan is zoals het gegaan is. Een soort van bevestiging dat verder leven geen optie voor hem was. Hij was te ziek, hij had te veel pijn. Hij was gewoon op.
Like a great eternal Klansman
With his two flashing red eyes
Turn around he's always watching
(Dead Kennedys)
With his two flashing red eyes
Turn around he's always watching
(Dead Kennedys)
vrijdag 16 februari 2018 21:26
Voor mij gold/geldt dit wel ja. Na verloop van tijd, en dat verschilt per persoon uiteraard, kun je het ook steeds wat meer feitelijker vertellen, tenminste, zo ging/gaat het bij mij wel.JollyRider schreef: ↑16-02-2018 17:22Vgens mijn cursus rouwbegeleiding helpt het om je verhaal regelmatig te doen, een soort beheerst herbeleven.
Maar of dat waar is weet ik niet.
wij slapen nooit.
vrijdag 16 februari 2018 21:28
Fijn te horen. Ik vind het, cursus of niet, een lastig iets. Je wil het niet fout doen heiceteapeach schreef: ↑16-02-2018 21:26Voor mij gold/geldt dit wel ja. Na verloop van tijd, en dat verschilt per persoon uiteraard, kun je het ook steeds wat meer feitelijker vertellen, tenminste, zo ging/gaat het bij mij wel.
Like a great eternal Klansman
With his two flashing red eyes
Turn around he's always watching
(Dead Kennedys)
With his two flashing red eyes
Turn around he's always watching
(Dead Kennedys)
vrijdag 16 februari 2018 21:31
JollyRider schreef: ↑16-02-2018 21:28Fijn te horen. Ik vind het, cursus of niet, een lastig iets. Je wil het niet fout doen he
Nu ben ik nieuwsgierig geworden: jij volgt een cursus in rouwbegeleiding?
wij slapen nooit.
vrijdag 16 februari 2018 21:32
Al een aantal jaar terug weer.iceteapeach schreef: ↑16-02-2018 21:31Nu ben ik nieuwsgierig geworden: jij volgt een cursus in rouwbegeleiding?
Like a great eternal Klansman
With his two flashing red eyes
Turn around he's always watching
(Dead Kennedys)
With his two flashing red eyes
Turn around he's always watching
(Dead Kennedys)
vrijdag 16 februari 2018 21:44
Je kunt het toch niet 'fout' doen? Ik heb er echt heel veel baat bij dat ik 'mijn verhaal' kan doen. Het geeft me aan de ene kant het besef dat het écht zo is dat mijn vader dood is en aan de andere kant ook geruststelling dat, ondanks het grote verdriet (en dat is echt heel groot), het goed zo is.JollyRider schreef: ↑16-02-2018 21:28Fijn te horen. Ik vind het, cursus of niet, een lastig iets. Je wil het niet fout doen he
vrijdag 16 februari 2018 21:45
Als je iemand begeleidt die rouwt wil je dat zo goed mogelijk doen, dus vandaarLady_Day schreef: ↑16-02-2018 21:44Je kunt het toch niet 'fout' doen? Ik heb er echt heel veel baat bij dat ik 'mijn verhaal' kan doen. Het geeft me aan de ene kant het besef dat het écht zo is dat mijn vader dood is en aan de andere kant ook geruststelling dat, ondanks het grote verdriet (en dat is echt heel groot), het goed zo is.
Like a great eternal Klansman
With his two flashing red eyes
Turn around he's always watching
(Dead Kennedys)
With his two flashing red eyes
Turn around he's always watching
(Dead Kennedys)
