Psyche
alle pijlers
Wat hielp jou tijdens rouw
maandag 12 februari 2018 22:52
Zoals in mijn andere topic staat is mijn moeder 4;5 week geleden overleden, heel onverwachts .
Nu vind ik het heel moeilijk dat rouwen, ik wil eigenlijk niks behalve in mijn Pyama zitten en huilen.
Maar dat helpt niet dat snap ik ook maar wat vind ik het moeilijk om iets te gaan doen, dingen die ik normaal leuk vind boeien me niet,
Ik werk niet dus daar vind ik geen afleiding, wandelen doe ik wel veel want ik heb honden. Maar wat heeft jullie geholpen ik zoek tips van jullie, was het een boek of breien terwijl je dat eerst nooit deed?
Ik hoor het graag!
Nu vind ik het heel moeilijk dat rouwen, ik wil eigenlijk niks behalve in mijn Pyama zitten en huilen.
Maar dat helpt niet dat snap ik ook maar wat vind ik het moeilijk om iets te gaan doen, dingen die ik normaal leuk vind boeien me niet,
Ik werk niet dus daar vind ik geen afleiding, wandelen doe ik wel veel want ik heb honden. Maar wat heeft jullie geholpen ik zoek tips van jullie, was het een boek of breien terwijl je dat eerst nooit deed?
Ik hoor het graag!
zondag 20 mei 2018 15:43
Christiana, ik ga beide nummers een opzoeken als ik ietsje stabieler ben. Ik ken beiden niet. Muziek komt zo hard binnen tegenwoordig. Ik kan er wel van genieten en er troost in vinden. En soms ook heel erg hard om huilen.
Ik ben helemaal onrustig weer. Ik wil mijn vader nu gewoon ZIEN. Het is al 4 maanden geleden. Ik probeer zijn afwezigheid te plaatsen. Het lukt me gewoon niet. Raar gevoel is dit: weten dat het waar is en tegelijkertijd zo'n ongeloof.
Ik ben helemaal onrustig weer. Ik wil mijn vader nu gewoon ZIEN. Het is al 4 maanden geleden. Ik probeer zijn afwezigheid te plaatsen. Het lukt me gewoon niet. Raar gevoel is dit: weten dat het waar is en tegelijkertijd zo'n ongeloof.
zondag 20 mei 2018 17:20
"Geen kind meer"Christiana schreef: ↑20-05-2018 13:13(knip)
Het nummer nooit meer van Karin Bloemen vind ik heel mooi nu mijn moeder is overleden. En dan de zin : de dag nadat je moeder sterft en jij wordt losgelaten..
Ik vind de vertolking van Brigitte Kaandorp ook heel mooi:
https://www.youtube.com/watch?v=R2ynO7UP07c
Wat een vakvrouw.
Ik denk dat haar zussen in het publiek zitten. Ze geeft hun aan het einde een knipoogje.
zondag 20 mei 2018 23:20
Abigail, die versie had ik een paar jaar geleden gezien eigenlijk de mooiste versie vind haar net iets beter qua zang.. nu mijn moeder vorige maand is overleden komt het echt binnen. Ook omdat ik veel voor mijn moeder heb moeten beslissen de laatste 2 jaar omdat zij getroffen door hersenbloedingen niet meer kon..Abigail__ schreef: ↑20-05-2018 17:20"Geen kind meer"
Ik vind de vertolking van Brigitte Kaandorp ook heel mooi:
https://www.youtube.com/watch?v=R2ynO7UP07c
Wat een vakvrouw.
Ik denk dat haar zussen in het publiek zitten. Ze geeft hun aan het einde een knipoogje.
zondag 20 mei 2018 23:22
Lady_Day schreef: ↑20-05-2018 15:43Christiana, ik ga beide nummers een opzoeken als ik ietsje stabieler ben. Ik ken beiden niet. Muziek komt zo hard binnen tegenwoordig. Ik kan er wel van genieten en er troost in vinden. En soms ook heel erg hard om huilen.
Ik ben helemaal onrustig weer. Ik wil mijn vader nu gewoon ZIEN. Het is al 4 maanden geleden. Ik probeer zijn afwezigheid te plaatsen. Het lukt me gewoon niet. Raar gevoel is dit: weten dat het waar is en tegelijkertijd zo'n ongeloof.
je weet dat het zo Is, maar accepteren is iets anders..
maandag 21 mei 2018 11:25
Ik ga de nummers die jullie noemen vast ook luisteren. Nu niet want moet zo weg.
Ik bedoelde ook het nummer van Edsheeran supermarket flowers.
En ook het nummer van Donna taggert jealous of the angels kwam ik tegen en raakte mn verdriet.
Hier best goede dagen gehad. Merk wel dat er nu verdriet vast zit en dat wil ik er graag uit hebben. Even wat schrijven, toch even een liedje luisteren en dan zo weg. Sterkte allemaal!!
Gaan jullie nog wat ‘leuks’ doen? Wij gaan zo naar zee met kids en hond.
Ik bedoelde ook het nummer van Edsheeran supermarket flowers.
En ook het nummer van Donna taggert jealous of the angels kwam ik tegen en raakte mn verdriet.
Hier best goede dagen gehad. Merk wel dat er nu verdriet vast zit en dat wil ik er graag uit hebben. Even wat schrijven, toch even een liedje luisteren en dan zo weg. Sterkte allemaal!!
Gaan jullie nog wat ‘leuks’ doen? Wij gaan zo naar zee met kids en hond.
maandag 21 mei 2018 11:27
maandag 21 mei 2018 12:54
Christiana, dat is raar he? Dat voelt zo incompleet dan. Dat had ik heel erg met mijn moeders verjaardag, en zeker met mijn vaders verjaardag. Zo gaan er nog vele komen en ik denk echt dat dat op een gegeven moment het nieuwe 'normaal' wordt. Niet dat je ze zult vergeten, dat nooit, maar niet dat het nog gek is.
Ik ben gisteren naar mijn moeder gegaan. Ik vind het heel prettig om in mijn ouderlijk huis te zijn. Ik ben altijd vrij rustig hier, minder verdrietig ook. Het voelt gewoon alsof mijn vader hier heel dichtbij mij is. Ook lekker veel met de hond in de natuur wandelen. Het werkt heel helend.
Ik ben gisteren naar mijn moeder gegaan. Ik vind het heel prettig om in mijn ouderlijk huis te zijn. Ik ben altijd vrij rustig hier, minder verdrietig ook. Het voelt gewoon alsof mijn vader hier heel dichtbij mij is. Ook lekker veel met de hond in de natuur wandelen. Het werkt heel helend.
maandag 21 mei 2018 17:10
Stille mee-lezer hier maar ik zie dat het over rouw-/huil nummers gaat en ik wil jullie ''Leun op mij'' van Ruth Jacobs niet onthouden.
Mijn moeder is morgen drie weken geleden overleden. Ze heeft onwijs lang in een koor gezongen en dat koor zong ook op haar uitvaart. Dit nummer moest en zou er bij zitten. Zo'n onwijs mooi nummer en ook zo toepasselijk voor mijn moeder omdat we altijd op haar konden leunen.
Of ik vaker de behoefte heb om mee te schrijven weet ik nog niet, dat ik de behoefte had om dit nummer te delen weet ik wel.
Bedankt dat jullie wel verder zijn blijven schrijven want ik haal er heel veel steun aan. We kunnen het. 
Mijn moeder is morgen drie weken geleden overleden. Ze heeft onwijs lang in een koor gezongen en dat koor zong ook op haar uitvaart. Dit nummer moest en zou er bij zitten. Zo'n onwijs mooi nummer en ook zo toepasselijk voor mijn moeder omdat we altijd op haar konden leunen.
Of ik vaker de behoefte heb om mee te schrijven weet ik nog niet, dat ik de behoefte had om dit nummer te delen weet ik wel.
Bedankt dat jullie wel verder zijn blijven schrijven want ik haal er heel veel steun aan. We kunnen het.
maandag 21 mei 2018 17:50
https://m.youtube.com/watch?v=fkwTEucJrEY
Ik vind deze altijd erg fijn. Ren Lenny Ren van Acda en de Munnik. Ze hebben het hier over "je vader is de wind". Maar regendruppels doen het voor mij ook
Ik vind deze altijd erg fijn. Ren Lenny Ren van Acda en de Munnik. Ze hebben het hier over "je vader is de wind". Maar regendruppels doen het voor mij ook
"Want iedereen verdient een 23ste kans"
Remco Veldhuis (Een lang verhaal kort)
Remco Veldhuis (Een lang verhaal kort)
dinsdag 22 mei 2018 03:57
Op bepaalde momenten kan muziek zo goed helpen in je verdriet. Vooral als je in een bepaalde stemming bent. Het lukt me nog niet om al jullie liedjes te gaan luisteren. Te confronterend nog. Het gaat recht mijn hart in. Rouw en verlies zijn universeel, blijkt wel. Iedereen krijgt er helaas vroeg of laat mee te maken.
Woepsie: Welkom en condoleerd. Mooi van het koor. Dat moet heel bijzonder zijn geweest voor jullie. Zo'n liedje blijft je altijd bij.
Hier blijft het wisselvallig. Al ging het de laatste dagen best goed. Maar nu komt mijn verjaardag er weer aan. Zucht. Zo geen zin in. Ik ben nog echt in de rouw, merk ik.
Woepsie: Welkom en condoleerd. Mooi van het koor. Dat moet heel bijzonder zijn geweest voor jullie. Zo'n liedje blijft je altijd bij.
Hier blijft het wisselvallig. Al ging het de laatste dagen best goed. Maar nu komt mijn verjaardag er weer aan. Zucht. Zo geen zin in. Ik ben nog echt in de rouw, merk ik.
dinsdag 22 mei 2018 06:59
Teun, zelfde hier. Ik ben er nu wel echt op verdacht hoor. De eerste keer dat ik een paar redelijke dagen had dacht ik echt 'en nu gaat het beter' en had ik een enorme terugval die weken duurde. Het overviel me gewoon.
Nu weet ik dat als ik een paar goede dagen heb gehad, dat het verdriet toch weer komt. Dat is wel beter, want dan komt het verdriet niet meer geheel onverwacht.
Verder gaat het hier wel redelijk. Ik ben een paar dagen bij mijn moeder geweest. Behalve de afleiding van haar gezelschap en het wandelen met de hond word ik altijd rustig van het gewoon daar zijn. Mijn vader heeft zoveel gelukkige jaren gehad in dat huis.
Nu weet ik dat als ik een paar goede dagen heb gehad, dat het verdriet toch weer komt. Dat is wel beter, want dan komt het verdriet niet meer geheel onverwacht.
Verder gaat het hier wel redelijk. Ik ben een paar dagen bij mijn moeder geweest. Behalve de afleiding van haar gezelschap en het wandelen met de hond word ik altijd rustig van het gewoon daar zijn. Mijn vader heeft zoveel gelukkige jaren gehad in dat huis.
dinsdag 22 mei 2018 09:09
Ik merk dat ik wel behoefte heb om mee te schrijven maar dat ik mezelf er ook weer niet helemaal ''tussen'' vind passen ofzo.
Ik voel me over het algemeen wel prima namelijk, ik ben heel (snel) moe en alles kost veel meer energie maar ik ben niet heel verdrietig, ondanks dat het pas 3 weken geleden is. Daardoor voel ik me trouwens ook wel een beetje abnormaal, alsof ik niet verdrietig genoeg ben ofzo. Dat vind ik ook wel lastig. Was hier maar een handboek voor geschreven wat je af kon strepen, dat zou fijn zijn!
Toch merk ik dat ik zoekende ben, maar dat heeft er ook mee te maken dat ik bijna afstudeer en niet helemaal weet wat ik wil. Voorheen dacht ik het te willen; op deze plek blijven werken en zorgen dat ik mijn vaste lasten kan betalen zodat ik veel tijd bij mama kan zijn maar ja, dat hoeft nu niet meer..
Mijn moeder is in totaal 8 maanden ziek geweest en is overleden middels euthanasie. Ik denk dat ik daarom ook al een hoop heb verwerkt, onbewust. Alles wat ik wilde zeggen is gezegd en ik kan alleen maar terugkijken op een zware, maar mooie periode.
In die 8 maanden heb ik haar (spiksplinternieuwe) auto mogen lenen en rijden maar nu moet die natuurlijk op een andere naam gezegd wordt. Om de auto te kunnen betalen moet ik ergens anders werken, wat ik op zich ook wel wil maar ik weet niet of ik er klaar voor ben.
TeunTeun, dat was inderdaad heel mooi en bijzonder, zij vonden het gelukkig ook mooi om te doen. Wanneer is je verjaardag, ben je iets van plan wat afleiding geeft of juist geen behoefte aan?
Ik twijfel ineens zo erg aan mezelf en alles wat ik doe, hebben jullie dat ook?
En hoe vond jij dat, lady_day, een nieuwe baan gecombineerd met dit hele proces? Heb je er spijt van of is het wel te doen?
Ik voel me over het algemeen wel prima namelijk, ik ben heel (snel) moe en alles kost veel meer energie maar ik ben niet heel verdrietig, ondanks dat het pas 3 weken geleden is. Daardoor voel ik me trouwens ook wel een beetje abnormaal, alsof ik niet verdrietig genoeg ben ofzo. Dat vind ik ook wel lastig. Was hier maar een handboek voor geschreven wat je af kon strepen, dat zou fijn zijn!
Toch merk ik dat ik zoekende ben, maar dat heeft er ook mee te maken dat ik bijna afstudeer en niet helemaal weet wat ik wil. Voorheen dacht ik het te willen; op deze plek blijven werken en zorgen dat ik mijn vaste lasten kan betalen zodat ik veel tijd bij mama kan zijn maar ja, dat hoeft nu niet meer..
Mijn moeder is in totaal 8 maanden ziek geweest en is overleden middels euthanasie. Ik denk dat ik daarom ook al een hoop heb verwerkt, onbewust. Alles wat ik wilde zeggen is gezegd en ik kan alleen maar terugkijken op een zware, maar mooie periode.
In die 8 maanden heb ik haar (spiksplinternieuwe) auto mogen lenen en rijden maar nu moet die natuurlijk op een andere naam gezegd wordt. Om de auto te kunnen betalen moet ik ergens anders werken, wat ik op zich ook wel wil maar ik weet niet of ik er klaar voor ben.
TeunTeun, dat was inderdaad heel mooi en bijzonder, zij vonden het gelukkig ook mooi om te doen. Wanneer is je verjaardag, ben je iets van plan wat afleiding geeft of juist geen behoefte aan?
Ik twijfel ineens zo erg aan mezelf en alles wat ik doe, hebben jullie dat ook?
En hoe vond jij dat, lady_day, een nieuwe baan gecombineerd met dit hele proces? Heb je er spijt van of is het wel te doen?
dinsdag 22 mei 2018 09:51
Woepsie, ook als je niet gebroken van verdriet op de badkamervloer ligt te snikken pas je hier tussen hoor. Ik vind het juist wel mooi dat we er allemaal op een andere manier mee omgaan, maar tegelijkertijd precies begrijpen wat het is.
Omdat je moeder 8 maanden ziek is geweest en euthanasie gekregen heeft denk ik dat je het proces van rouwen al veel eerder begonnen bent, toen ze er nog was. Bij mijn vader had ik 5 dagen de tijd. Dat was niet lang, maar wel lang genoeg om goed afscheid te kunnen nemen. Ik ben daar echt heel dankbaar voor.
Ik twijfel niet aan alles wat ik doe, maar ik zit denk ik ook in een andere levensfase: ik ben mid 40. Ik heb al een huisje en een redelijk stabiele 'carriere'. Ik kan mij voorstellen dat als me dit 20 jaar geleden overkomen was dat ik die twijfel wel zou hebben.
Toen ik aan mijn nieuwe baan begon, was het begin van mijn vaders ziekte. We wisten toen nog niet hoe erg het was. Het was ook goede afleiding want ik vond mijn nieuwe baan erg leuk. Toen het slechter met mijn vader ging kreeg ik ook erg veel vrijheid om naar hem toe te gaan. Ik heb bijna een maand vanuit het ziekenhuis gewerkt. Gelukkig kon dat.
Als ik jou was zou ik gewoon een nieuwe baan zoeken. Ja, het is vermoeiend, zeker als je al zo moe bent, maar het geeft je ook weer nieuwe inspiratie en energie. Als het kan zou ik wel een aantal weken 'vakantie' tussen beide banen inlassen. Je hebt natuurlijk wel een heel roerige periode achter de rug.
Omdat je moeder 8 maanden ziek is geweest en euthanasie gekregen heeft denk ik dat je het proces van rouwen al veel eerder begonnen bent, toen ze er nog was. Bij mijn vader had ik 5 dagen de tijd. Dat was niet lang, maar wel lang genoeg om goed afscheid te kunnen nemen. Ik ben daar echt heel dankbaar voor.
Ik twijfel niet aan alles wat ik doe, maar ik zit denk ik ook in een andere levensfase: ik ben mid 40. Ik heb al een huisje en een redelijk stabiele 'carriere'. Ik kan mij voorstellen dat als me dit 20 jaar geleden overkomen was dat ik die twijfel wel zou hebben.
Toen ik aan mijn nieuwe baan begon, was het begin van mijn vaders ziekte. We wisten toen nog niet hoe erg het was. Het was ook goede afleiding want ik vond mijn nieuwe baan erg leuk. Toen het slechter met mijn vader ging kreeg ik ook erg veel vrijheid om naar hem toe te gaan. Ik heb bijna een maand vanuit het ziekenhuis gewerkt. Gelukkig kon dat.
Als ik jou was zou ik gewoon een nieuwe baan zoeken. Ja, het is vermoeiend, zeker als je al zo moe bent, maar het geeft je ook weer nieuwe inspiratie en energie. Als het kan zou ik wel een aantal weken 'vakantie' tussen beide banen inlassen. Je hebt natuurlijk wel een heel roerige periode achter de rug.
dinsdag 22 mei 2018 10:41
Ik laat ook even iets van me horen. Ik ben ook wat stiller omdat ik me niet zo verdrietig voel als ik in jullie verhalen lees. Ik herken je verhaal dus wel Woepsie. Maar het is nog maar drie weken geleden, het gaat gewoon op en af en kan zo maar veranderen.
Ik denk dat ik een deel van de rouw ook al gehad heb tijdens de ziekte van mijn moeder. Ik ben af en toe wel even verdrietig, maar het somber voor me uit staren heb ik al een aantal weken niet meer gehad. Over het algemeen voel ik me wel goed.
Ik had ook niet een hele goede band met mijn moeder en om die reden voel ik me vaak ook beter dan voor haar overlijden. Er is heel veel van me afgevallen, ik voel me vrijer, geniet meer en pieker minder. En daarnaast mis ik haar en op momenten ben ik daar verdrietig om.
Ik ben ook een aantal maanden voor haar overlijden aan een nieuwe baan begonnen en vind het eigenlijk wel lekker. Het geeft meer uitdaging dan mijn vorige baan waardoor ik echt wat afleiding heb.
voor iedereen die hem kan gebruiken.
Ik denk dat ik een deel van de rouw ook al gehad heb tijdens de ziekte van mijn moeder. Ik ben af en toe wel even verdrietig, maar het somber voor me uit staren heb ik al een aantal weken niet meer gehad. Over het algemeen voel ik me wel goed.
Ik had ook niet een hele goede band met mijn moeder en om die reden voel ik me vaak ook beter dan voor haar overlijden. Er is heel veel van me afgevallen, ik voel me vrijer, geniet meer en pieker minder. En daarnaast mis ik haar en op momenten ben ik daar verdrietig om.
Ik ben ook een aantal maanden voor haar overlijden aan een nieuwe baan begonnen en vind het eigenlijk wel lekker. Het geeft meer uitdaging dan mijn vorige baan waardoor ik echt wat afleiding heb.
voor iedereen die hem kan gebruiken.
dinsdag 22 mei 2018 11:40
Tinkeltje, hoe gek het misschien ook klinkt, wat fijn dat er toch wat moois is voortgekomen uit de dood van je moeder. Heerlijk toch dat je je vrijer kunt voelen?!
Ik had een heel goede band met mijn vader, en dat mis ik gewoon heel erg. Ik voel me juist kwetsbaarder. Dat is dan de keerzijde.
Ik ben wel bewuster wat afstand aan het nemen (al zou je dat niet denken want ik schrijf hier nog veel). Maar ik doe niet meer zodra ik thuis kom een kaarsje aan. Ik schrijf nog maar weinig in mijn dagboek, ik kijk niet meer continu naar zijn foto's en ik druk het verdriet soms ook gewoon weg. 's Avonds en 's ochtends onder de douche mag ik even huilen en daarna moet het klaar zijn. Er zullen ongetwijfeld momenten komen dat ik hier van afwijk maar ik heb echt het gevoel dat ik niet kan blijven dobberen op mijn gemis en verdriet en er ook actief mee aan de gang moet. Niet dat ik verwacht dat het zo makkelijk beter zal gaan hoor... de komende maanden zullen moeilijk blijven maar ik doe mijn best.
Ik had een heel goede band met mijn vader, en dat mis ik gewoon heel erg. Ik voel me juist kwetsbaarder. Dat is dan de keerzijde.
Ik ben wel bewuster wat afstand aan het nemen (al zou je dat niet denken want ik schrijf hier nog veel). Maar ik doe niet meer zodra ik thuis kom een kaarsje aan. Ik schrijf nog maar weinig in mijn dagboek, ik kijk niet meer continu naar zijn foto's en ik druk het verdriet soms ook gewoon weg. 's Avonds en 's ochtends onder de douche mag ik even huilen en daarna moet het klaar zijn. Er zullen ongetwijfeld momenten komen dat ik hier van afwijk maar ik heb echt het gevoel dat ik niet kan blijven dobberen op mijn gemis en verdriet en er ook actief mee aan de gang moet. Niet dat ik verwacht dat het zo makkelijk beter zal gaan hoor... de komende maanden zullen moeilijk blijven maar ik doe mijn best.
lady_day wijzigde dit bericht op 22-05-2018 16:18
0.10% gewijzigd
woensdag 23 mei 2018 08:12
Ik werd vanochtend huilend wakker. Bijna niet te stoppen. Dat heb ik echt al heel lang niet meer gehad. Meestal voel ik me 's ochtends wel okay. Het is meer 's avonds dat ik er last van heb.
Ik heb hele rare, tegenstrijdige gevoelens. Aan de ene kant kan ik er vrede mee hebben dat mijn vader dood is, en ook hoe het gegaan is. Er is hem veel lijden bespaard gebleven. Aan de andere kant kan ik het nog steeds niet geloven.
Het voelt soms alsof ik in een klein kamertje opgesloten zit. Er zit wel een deur in, maar die kan niet open. Ik had niet gedacht dat ik me na 4 maanden nog steeds zo ontzettend klote zou voelen.
Als ik bij mijn moeder of vriend ben dan gaat het eigenlijk heel goed. Daarom verbaast het me ook steeds dat zodra ik weer alleen thuis ben, dat ik weer instort. Dan voelt het elke keer weer alsof ik 3 stappen terug doe. Ik voel me vaak zo ontzettend alleen en dat is heel gek want ik kan juist heel goed alleen zijn.
Ik ga volgende week een lang weekend weg. Ik had er eigenlijk helemaal geen zin in maar nu kijk ik er naar uit. Ik presteer ook slecht op mijn werk. Heb een concentratie van nul. Even er uit zal me goed doen.
Ik heb hele rare, tegenstrijdige gevoelens. Aan de ene kant kan ik er vrede mee hebben dat mijn vader dood is, en ook hoe het gegaan is. Er is hem veel lijden bespaard gebleven. Aan de andere kant kan ik het nog steeds niet geloven.
Het voelt soms alsof ik in een klein kamertje opgesloten zit. Er zit wel een deur in, maar die kan niet open. Ik had niet gedacht dat ik me na 4 maanden nog steeds zo ontzettend klote zou voelen.
Als ik bij mijn moeder of vriend ben dan gaat het eigenlijk heel goed. Daarom verbaast het me ook steeds dat zodra ik weer alleen thuis ben, dat ik weer instort. Dan voelt het elke keer weer alsof ik 3 stappen terug doe. Ik voel me vaak zo ontzettend alleen en dat is heel gek want ik kan juist heel goed alleen zijn.
Ik ga volgende week een lang weekend weg. Ik had er eigenlijk helemaal geen zin in maar nu kijk ik er naar uit. Ik presteer ook slecht op mijn werk. Heb een concentratie van nul. Even er uit zal me goed doen.
woensdag 23 mei 2018 08:57
Lady-Day,
ik ben inmiddels vooral een meelezer, maar ik wilde toch even reageren op je laatste berichtje. Dat is zo ontzettend herkenbaar namelijk.
Ik kon altijd heel goed alleen zijn en vond het ook heel fijn om tijd voor mezelf te hebben. Maar na het overlijden van onze dochter, kon ik dat ook heel lang niet meer. Het wordt inmiddels wel gemakkelijker en gaat steeds beter, maar dat heeft best lang geduurd (is 1,5 jaar geleden). Ik was ook vreselijk bang dat er iets met mijn man zou gebeuren als hij weg was en als ik hoorde dat er in de buurt een ongeluk was geweest, raakte ik al half ik paniek dat dat wellicht iemand was die ik kende. Ik was zo ontzettend bang dat ik nog meer zou kwijt raken. Ontzettend naar was dat.
Je hebt er niets aan, maar misschien troost het je een beetje dat het niet gek is (of ik was ook gek
) en dat het weer voorbij gaat.
ik ben inmiddels vooral een meelezer, maar ik wilde toch even reageren op je laatste berichtje. Dat is zo ontzettend herkenbaar namelijk.
Ik kon altijd heel goed alleen zijn en vond het ook heel fijn om tijd voor mezelf te hebben. Maar na het overlijden van onze dochter, kon ik dat ook heel lang niet meer. Het wordt inmiddels wel gemakkelijker en gaat steeds beter, maar dat heeft best lang geduurd (is 1,5 jaar geleden). Ik was ook vreselijk bang dat er iets met mijn man zou gebeuren als hij weg was en als ik hoorde dat er in de buurt een ongeluk was geweest, raakte ik al half ik paniek dat dat wellicht iemand was die ik kende. Ik was zo ontzettend bang dat ik nog meer zou kwijt raken. Ontzettend naar was dat.
Je hebt er niets aan, maar misschien troost het je een beetje dat het niet gek is (of ik was ook gek
) en dat het weer voorbij gaat.
