Psyche
alle pijlers
Weet even geen raad meer ...
vrijdag 11 januari 2019 11:42
Ik zou graag advies van jullie willen over dit onderwerp.
Er zijn wat dingetjes gebeurd deze week en daar door moest ik de Volgende dag naar de crisisdienst gaan voor een gesprek, ik had alles op papier opgeschreven waar ik tegen aanloop/mee zit (o.a. probleem met liegen, slecht met geld kunnen omgaan/veel schulden, depressief, veel gepest vroeger, laag zelfbeeld, slechte eetlust/slecht slaapritme enz.)
Omdat ik mezelf goed kon onderbouwen kreeg ik het gevoel dat ze me niet serieus namen. Mijn doel was van het gesprek dat er tenminste een oplossing zou komen, ik zat zelf te denken aan een opname voor mijn problemen maar dat idee werd al snel uit mijn hoofd gehaald omdat ik niet verward genoeg zou zijn. Later kwam er een psychiater bij het gesprek en die wou mij slaapmedicatie voorschrijven maar ik zei dat dat mijn problemen niet zou oplossen. Het enige wat ze zeiden was we zien je volgende week voor een nieuw gesprek. Ik had aan beide uitgelegd (verpleegkundige en psychiater) dat ik moeilijk naar de crisisdienst kan komen omdat ik geen rijbewijs heb en geen geld om met het OV te gaan maar dat maakte hun niet zoveel uit volgens mij. Ze gaven mij een nummer, als er iets was kon ik dat nummer bellen.
Ik gister avond dus het nummer bellen wat ze me hadden gegeven, ik het hele verhaal uitleggen van wat er was gebeurd maar de man die ik aan de telefoon had was me meer aan het afleiden ( wat ik wel door had) en hij noemde meerdere keren de oplossing dat ik moest wachten tot morgen (vandaag) en weer gebeld zou worden door de verpleegkundige (nog steeds niet gebeld trouwens ...)
Ik heb het gevoel dat ze me bij de crisisdienst niet serieus nemen en ze komen niet echt met een concreet plan met hoe en wat, nu heb ik maandag een telefonische afspraak maar ik heb er weinig vertrouwen in.
Mijn eigen oplossing is dat ik weg uit mijn omgeving wil, het liefst ver weg aan mijn problemen kan werken en mijn studie weer kan beginnen (wat daar makkelijker kan en ik woon in het noorden van het land). Ik heb al eerder op mezelf gewoond maar dat werkte niet omdat ik slecht met geld kan omgaan en omdat ik depressief ben ging ik amper naar school.
UPDATE:
Heb met de sociale dienst gesproken, die weet niet echt wat ze moet doen, die gaat het bespreken met een collega.
Heb ook een gesprek gehad bij de basis ggz en omdat ik zoveel problemen heb kan ze me maar voor een klein deel helpen (depressie en laag zelfbeeld) en ik wil eigenlijk doorverwezen worden naar de specialistische ggz. Heb een sollicitatie morgen, dan werk ik 20 uur in de week in de horeca, verdien slecht maar wat moet dat moet. Omdat ik ga werken betekent dat ik ook niet kan behandeld worden bij de specialistische ggz want die wouden dat ik een deeltijd ging volgen.
Uitkering wou ik aanvragen maar omdat iemand in mijn huishouden ook een uitkering heeft kan ik dat niet doen want dan wordt die gene gekort op zijn uitkering.
Nu sta ik dus op een punt dat ik moet kiezen om uit de schulden te komen of mijn eigen gezondheid te gaan fixen ....
Er zijn wat dingetjes gebeurd deze week en daar door moest ik de Volgende dag naar de crisisdienst gaan voor een gesprek, ik had alles op papier opgeschreven waar ik tegen aanloop/mee zit (o.a. probleem met liegen, slecht met geld kunnen omgaan/veel schulden, depressief, veel gepest vroeger, laag zelfbeeld, slechte eetlust/slecht slaapritme enz.)
Omdat ik mezelf goed kon onderbouwen kreeg ik het gevoel dat ze me niet serieus namen. Mijn doel was van het gesprek dat er tenminste een oplossing zou komen, ik zat zelf te denken aan een opname voor mijn problemen maar dat idee werd al snel uit mijn hoofd gehaald omdat ik niet verward genoeg zou zijn. Later kwam er een psychiater bij het gesprek en die wou mij slaapmedicatie voorschrijven maar ik zei dat dat mijn problemen niet zou oplossen. Het enige wat ze zeiden was we zien je volgende week voor een nieuw gesprek. Ik had aan beide uitgelegd (verpleegkundige en psychiater) dat ik moeilijk naar de crisisdienst kan komen omdat ik geen rijbewijs heb en geen geld om met het OV te gaan maar dat maakte hun niet zoveel uit volgens mij. Ze gaven mij een nummer, als er iets was kon ik dat nummer bellen.
Ik gister avond dus het nummer bellen wat ze me hadden gegeven, ik het hele verhaal uitleggen van wat er was gebeurd maar de man die ik aan de telefoon had was me meer aan het afleiden ( wat ik wel door had) en hij noemde meerdere keren de oplossing dat ik moest wachten tot morgen (vandaag) en weer gebeld zou worden door de verpleegkundige (nog steeds niet gebeld trouwens ...)
Ik heb het gevoel dat ze me bij de crisisdienst niet serieus nemen en ze komen niet echt met een concreet plan met hoe en wat, nu heb ik maandag een telefonische afspraak maar ik heb er weinig vertrouwen in.
Mijn eigen oplossing is dat ik weg uit mijn omgeving wil, het liefst ver weg aan mijn problemen kan werken en mijn studie weer kan beginnen (wat daar makkelijker kan en ik woon in het noorden van het land). Ik heb al eerder op mezelf gewoond maar dat werkte niet omdat ik slecht met geld kan omgaan en omdat ik depressief ben ging ik amper naar school.
UPDATE:
Heb met de sociale dienst gesproken, die weet niet echt wat ze moet doen, die gaat het bespreken met een collega.
Heb ook een gesprek gehad bij de basis ggz en omdat ik zoveel problemen heb kan ze me maar voor een klein deel helpen (depressie en laag zelfbeeld) en ik wil eigenlijk doorverwezen worden naar de specialistische ggz. Heb een sollicitatie morgen, dan werk ik 20 uur in de week in de horeca, verdien slecht maar wat moet dat moet. Omdat ik ga werken betekent dat ik ook niet kan behandeld worden bij de specialistische ggz want die wouden dat ik een deeltijd ging volgen.
Uitkering wou ik aanvragen maar omdat iemand in mijn huishouden ook een uitkering heeft kan ik dat niet doen want dan wordt die gene gekort op zijn uitkering.
Nu sta ik dus op een punt dat ik moet kiezen om uit de schulden te komen of mijn eigen gezondheid te gaan fixen ....
anoniem_381280 wijzigde dit bericht op 14-02-2019 15:23
Reden: -
Reden: -
21.46% gewijzigd
zaterdag 12 januari 2019 22:51
Het kan echt zo zijn dat het huren van een kamer goedkoper is. En dan heb ik het nog niet eens over de wachtlijst die er is bij begeleid wonen..heyhallojijdaaar123 schreef: ↑12-01-2019 22:44Mij zie je niet 30 km heen en weer fietsen meerdere keren in de week, ik heb al geen energie om überhaupt iets te doen + dit is niet het seizoen om te fietsen.
Ik verwacht dat ik op een wachtlijst kom te staan met maatschappelijk werker, ik woon in een gemeente waar veel mensen gebruik maken van de hulp dus tot die tijd kan ik niks. Ik kan wel een uitkering aanvragen maar dat betekent dat mijn moeder haar uitkering minder wordt en ik een deel van de vaste lasten moet betalen, terwijl mijn plan is dat ik eerst mijn schulden wil afbetalen. Dan kom ik weer terug op begeleid wonen. Ik weet dat het niet gratis is maar de huur is goedkoper dan een kamer/huurhuis + ik hoef dan geen borg te betalen.
Als ik een scooter wil moet ik een rijbewijs hebben die ik niet heb, een elektrische fiets is duur.
zaterdag 12 januari 2019 22:54
Nou nee, Bij begeleid wonen heb je niet te maken met de belachelijke kamer prijzen die ze in grote steden vragen. Als mijn diagnose is vastgesteld kan het zo zijn dat ik met urgentie het kan krijgen (ik zeg niet dat het bij mij gaat gebeuren maar het kan wel zo zijn)Amarante1985 schreef: ↑12-01-2019 22:51Het kan echt zo zijn dat het huren van een kamer goedkoper is. En dan heb ik het nog niet eens over de wachtlijst die er is bij begeleid wonen..
zaterdag 12 januari 2019 22:55
Het lost tenminste een deel van mijn problemen op + ik wordt dan geholpen om eindelijk onafhankelijk te zijn.Amarante1985 schreef: ↑12-01-2019 22:49Ik zie dat je het steeds over begeleid wonen hebt. Het lijkt alsof je niet helemaal helder hebt wat het inhoudt. Begeleid wonen betekent dat er niet 24/7 per dag begeleiding is. Je krijgt 2 tot 8 uur ambulante begeleiding per week. Daarnaast zul je ook huur moeten afdragen voor de wooneenheid die je toegewezen krijgt. Begeleid wonen is geen magische oplossing. Het lijkt erop dat je meer hulp nodig hebt dan dat
zaterdag 12 januari 2019 22:58
Hoe wil je je schulden afbetalen zonder inkomen?heyhallojijdaaar123 schreef: ↑12-01-2019 22:44Mij zie je niet 30 km heen en weer fietsen meerdere keren in de week, ik heb al geen energie om überhaupt iets te doen + dit is niet het seizoen om te fietsen.
Ik verwacht dat ik op een wachtlijst kom te staan met maatschappelijk werker, ik woon in een gemeente waar veel mensen gebruik maken van de hulp dus tot die tijd kan ik niks. Ik kan wel een uitkering aanvragen maar dat betekent dat mijn moeder haar uitkering minder wordt en ik een deel van de vaste lasten moet betalen, terwijl mijn plan is dat ik eerst mijn schulden wil afbetalen. Dan kom ik weer terug op begeleid wonen. Ik weet dat het niet gratis is maar de huur is goedkoper dan een kamer/huurhuis + ik hoef dan geen borg te betalen.
Als ik een scooter wil moet ik een rijbewijs hebben die ik niet heb, een elektrische fiets is duur.
En je dus maar niet aanmelden bij mw omdat er een wachtlijst is?
Weet je, als je echt wilt dan zet je niet constant je hakjes in het zand.
Je gaat niet opgenomen worden ivm gebrek aan geld of omdat je anders 15km moet fietsen en als mijn collega dat wél zou doen om die reden verklaar ik hem/haar voor gek... zomaar in een kamerproject gaat ook niet ineens, je komt op een wachtlijst en zult alsnog een inkomen moeten hebben... en vanuit daar óók een weg moeten vinden naar je behandeling. En dat kan ook een flinke afstand zijn.
En ja, logisch dat je moet gaan bijdragen aan de vaste lasten, maar je houdt echt wel wat over voor schulden aflossing etc.
Heb je er al aan gedacht om ter overbrugging naar een psycholoog te gaan dichter bij huis? Je zult op voor een intensieve behandeling ook op een wachtlijst komen.
Just because you have the emotional range of a teaspoon doesn’t mean we all have.
zaterdag 12 januari 2019 23:02
Laat je eens goed adviseren over begeleid wonen. De huur bij begeleid wonen begint vaak vanaf 500 euro. En je kan alleen terecht bij de gemeente waar je ingeschreven staat. Woon je bijvoorbeeld in Utrecht, dan kan je niet in Rotterdam of Amsterdam begeleid gaan wonen. En er wordt helaas nauwelijks tot niet gewerkt met urgentie want iedereen die wordt aangemeld voor begeleid wonen is urgent. Er staan jongeren op straat vanwege een wachtlijst. Zolang jij onderdak hebt val je niet onder urgentieheyhallojijdaaar123 schreef: ↑12-01-2019 22:54Nou nee, Bij begeleid wonen heb je niet te maken met de belachelijke kamer prijzen die ze in grote steden vragen. Als mijn diagnose is vastgesteld kan het zo zijn dat ik met urgentie het kan krijgen (ik zeg niet dat het bij mij gaat gebeuren maar het kan wel zo zijn)
zaterdag 12 januari 2019 23:03
Zoals ik zeg, een uitkering aanvragen. Ik zeg ook niet dat ik in 1,2,3 in een project kom. Als ik in een grote stad terecht kom is de afstand ook veeeeeeel kleiner naar een psych. Ik heb liever niet dat mn moeder wordt gekort op haar uitkering want dan heeft zij ook minder te besteden en ze heeft het al moeilijk. Ter overbrugging weet ik niet wat ik kan doen, zoals ik zei ik woon in een dorp in Groningen dus alles is ver weg.Kia•Ora schreef: ↑12-01-2019 22:58Hoe wil je je schulden afbetalen zonder inkomen?
En je dus maar niet aanmelden bij mw omdat er een wachtlijst is?
Weet je, als je echt wilt dan zet je niet constant je hakjes in het zand.
Je gaat niet opgenomen worden ivm gebrek aan geld of omdat je anders 15km moet fietsen en als mijn collega dat wél zou doen om die reden verklaar ik hem/haar voor gek... zomaar in een kamerproject gaat ook niet ineens, je komt op een wachtlijst en zult alsnog een inkomen moeten hebben... en vanuit daar óók een weg moeten vinden naar je behandeling. En dat kan ook een flinke afstand zijn.
En ja, logisch dat je moet gaan bijdragen aan de vaste lasten, maar je houdt echt wel wat over voor schulden aflossing etc.
Heb je er al aan gedacht om ter overbrugging naar een psycholoog te gaan dichter bij huis? Je zult op voor een intensieve behandeling ook op een wachtlijst komen.
zaterdag 12 januari 2019 23:05
Ik zeg ook niet dat ik met urgentie op die lijst kom te staan, ik zeg alleen dat er een kans is dat het kan. Maar wat je nu uitlegt klopt waarschijnlijk dan.Amarante1985 schreef: ↑12-01-2019 23:02Laat je eens goed adviseren over begeleid wonen. De huur bij begeleid wonen begint vaak vanaf 500 euro. En je kan alleen terecht bij de gemeente waar je ingeschreven staat. Woon je bijvoorbeeld in Utrecht, dan kan je niet in Rotterdam of Amsterdam begeleid gaan wonen. En er wordt helaas nauwelijks tot niet gewerkt met urgentie want iedereen die wordt aangemeld voor begeleid wonen is urgent. Er staan jongeren op straat vanwege een wachtlijst. Zolang jij onderdak hebt val je niet onder urgentie
Is er überhaupt een andere optie om uit huis te gaan en begeleiding te krijgen?
zaterdag 12 januari 2019 23:08
Neem contact op met het wijkteam of sociaal team in de gemeente waar je ingeschreven staat. Zij gaan met jou kijken wat er nodig is om jou de juiste ondersteuning te bieden.heyhallojijdaaar123 schreef: ↑12-01-2019 23:05Ik zeg ook niet dat ik met urgentie op die lijst kom te staan, ik zeg alleen dat er een kans is dat het kan. Maar wat je nu uitlegt klopt waarschijnlijk dan.
Is er überhaupt een andere optie om uit huis te gaan en begeleiding te krijgen?
Dit betekent ook dat je zelf aan de slag moet om jouw problemen aan te pakken.
zaterdag 12 januari 2019 23:10
ik wil graag weg uit mn dorp omdat alles ver weg is en moeilijk te bereiken, dus als voorbeeld, ik ga bij een familielid wonen en mij daar laten inschrijven (ik zeg maar wat, Utrecht) kan dan het sociaal team in Utrecht bellen?Amarante1985 schreef: ↑12-01-2019 23:08Neem contact op met het wijkteam of sociaal team in de gemeente waar je ingeschreven staat. Zij gaan met jou kijken wat er nodig is om jou de juiste ondersteuning te bieden.
Dit betekent ook dat je zelf aan de slag moet om jouw problemen aan te pakken.
zaterdag 12 januari 2019 23:12
Ja, er zijn opties...heyhallojijdaaar123 schreef: ↑12-01-2019 23:05Ik zeg ook niet dat ik met urgentie op die lijst kom te staan, ik zeg alleen dat er een kans is dat het kan. Maar wat je nu uitlegt klopt waarschijnlijk dan.
Is er überhaupt een andere optie om uit huis te gaan en begeleiding te krijgen?
Als jij moet gaan bijdragen in het huishouden dan heeft je moeder toch nog gewoon hetzelfde te besteden?
Laat dat opnameverhaal en op jezelf gaan eerst eens los. Dat is niet(!) de oplossing...
Just because you have the emotional range of a teaspoon doesn’t mean we all have.
zaterdag 12 januari 2019 23:17
Ik zie het wel als een oplossing. Er zijn meer voordelen dan nadelen aan het verhuizen naar een andere stad. Het opname gedoe heb ik me al bij stil gelegd omdat ik daar niet verward genoeg voor ben, maar het op mezelf gaan met begeleiding ga ik zeker doen want:
voordelen:
- alles is dichterbij
- ik ben geen last meer voor mijn moeder en broer
- ik ben eindelijk dan weg uit mijn omgeving
- ik kan ergens een nieuwe frisse start maken
- ik heb het gevoel dat psychische zorg daar ook beter is (grote steden)
- ik zie mijn moeder en broer niet
zaterdag 12 januari 2019 23:24
Je kan het proberen. Hou er rekening mee dat er in de regio Utrecht een wachttijd van 1,5 tot 2 jaar is.heyhallojijdaaar123 schreef: ↑12-01-2019 23:10ik wil graag weg uit mn dorp omdat alles ver weg is en moeilijk te bereiken, dus als voorbeeld, ik ga bij een familielid wonen en mij daar laten inschrijven (ik zeg maar wat, Utrecht) kan dan het sociaal team in Utrecht bellen?
En dat je dus 2 jaar bij het familielid ingeschreven moet staan. En dat dit gevolgen kan hebben voor het aanvragen van een uitkering, financiële gevolgen kan hebben voor degene bij wie je ingeschreven staat etc.
zaterdag 12 januari 2019 23:33
Een uitkering aanvragen terwijl je geen startkwalificatie hebt gaat je echt niet lukken.
Dan wordt je echt eerst naar school gestuurd om daar maar voor te gaan zorgen zodat je betere kansen hebt op de arbeidsmarkt. Heb je die startkwalificatie dan kan je opnieuw komen om een uitkering aan te vragen maar zelfs dan is er eerst nog een wachttijd.
Dan wordt je echt eerst naar school gestuurd om daar maar voor te gaan zorgen zodat je betere kansen hebt op de arbeidsmarkt. Heb je die startkwalificatie dan kan je opnieuw komen om een uitkering aan te vragen maar zelfs dan is er eerst nog een wachttijd.
Niet geschoten is altijd mis
zaterdag 12 januari 2019 23:47
alleen in bijzondere gevallen kan je wel een uitkering krijgen toch? want ik kan wel terug naar naar school maar ik denk niet dat ik lang een opleiding zal kunnen volgen i.v.m. depressie en andere factoren.Bitje93 schreef: ↑12-01-2019 23:33Een uitkering aanvragen terwijl je geen startkwalificatie hebt gaat je echt niet lukken.
Dan wordt je echt eerst naar school gestuurd om daar maar voor te gaan zorgen zodat je betere kansen hebt op de arbeidsmarkt. Heb je die startkwalificatie dan kan je opnieuw komen om een uitkering aan te vragen maar zelfs dan is er eerst nog een wachttijd.
zaterdag 12 januari 2019 23:47
Als je wil verhuizen zal je toch geld moeten hebben voor spullen en om je huurcontract af te sluiten.
Pak je baan op, of zoek een andere baan, dan heb je dagstructuur en inkomen. Je hebt nu geen studie meer, dus die stress heb je niet. Paar maanden sparen en op naar een kamer in de grote stad waar je weer een baan kan zoeken of de bijstand kan proberen aan te vragen (maar de gemeente gaat je dan waarschijnlijk naar werk/school sturen).
Hou rekening met veel meer drukte als je naar de stad gaat, lange wachtlijsten voor psychische hulp en ondersteuning. Je zult jezelf dus over deze tijd heen moeten kunnen tillen. De psychische zorg is overigens niet beter in grote steden of in het westen. Er is wel altijd, net als in Groningen, een sociaal team (of wijkteam, maatschappelijk werk) die je kan helpen met wat dingen. Je hebt kans dat daar ook wachttijd voor is.
Pak je baan op, of zoek een andere baan, dan heb je dagstructuur en inkomen. Je hebt nu geen studie meer, dus die stress heb je niet. Paar maanden sparen en op naar een kamer in de grote stad waar je weer een baan kan zoeken of de bijstand kan proberen aan te vragen (maar de gemeente gaat je dan waarschijnlijk naar werk/school sturen).
Hou rekening met veel meer drukte als je naar de stad gaat, lange wachtlijsten voor psychische hulp en ondersteuning. Je zult jezelf dus over deze tijd heen moeten kunnen tillen. De psychische zorg is overigens niet beter in grote steden of in het westen. Er is wel altijd, net als in Groningen, een sociaal team (of wijkteam, maatschappelijk werk) die je kan helpen met wat dingen. Je hebt kans dat daar ook wachttijd voor is.
anoniem_365339 wijzigde dit bericht op 12-01-2019 23:49
10.97% gewijzigd
zaterdag 12 januari 2019 23:47
Goed om te weten, dankjewel!Amarante1985 schreef: ↑12-01-2019 23:24Je kan het proberen. Hou er rekening mee dat er in de regio Utrecht een wachttijd van 1,5 tot 2 jaar is.
En dat je dus 2 jaar bij het familielid ingeschreven moet staan. En dat dit gevolgen kan hebben voor het aanvragen van een uitkering, financiële gevolgen kan hebben voor degene bij wie je ingeschreven staat etc.
zaterdag 12 januari 2019 23:49
Ik kan moeilijk werken omdat elke keer als ik een baan heb neem ik ontslag door allemaal factoren (mezelf vast liegen, slechte band met collega's en of manager en ik raak heel snel over strest).tu1nhek schreef: ↑12-01-2019 23:47Als je wil verhuizen zal je toch geld moeten hebben voor spullen en om je huurcontract af te sluiten.
Pak je baan op, of zoek een andere baan, dan heb je dagstructuur en inkomen. Je hebt nu geen studie meer, dus die stress heb je niet. Paar maanden sparen en op naar een kamer in de grote stad waar je weer een baan kan zoeken of de bijstand kan proberen aan te vragen (maar de gemeente gaat je dan waarschijnlijk naar werk/school sturen).
Hou rekening met veel meer drukte als je naar de stad gaat, lange wachtlijsten voor psychische hulp en ondersteuning. Je zult jezelf dus over deze tijd heen moeten kunnen tillen. De psychische zorg is overigens niet beter in grote steden of in het westen.
Ik weet dat het druk is in de stad maar in de stad Groningen valt dat reuze mee.
zaterdag 12 januari 2019 23:50
heyhallojijdaaar123 schreef: ↑12-01-2019 23:49Ik kan moeilijk werken omdat elke keer als ik een baan heb neem ik ontslag door allemaal factoren (mezelf vast liegen, slechte band met collega's en of manager en ik raak heel snel over strest).
Ik weet dat het druk is in de stad maar bijvoorbeeld in de stad Groningen valt dat reuze mee.
zaterdag 12 januari 2019 23:52
.heyhallojijdaaar123 schreef: ↑12-01-2019 23:49Ik kan moeilijk werken omdat elke keer als ik een baan heb neem ik ontslag door allemaal factoren (mezelf vast liegen, slechte band met collega's en of manager en ik raak heel snel over strest).
Ik weet dat het druk is in de stad maar in de stad Groningen valt dat reuze mee.
Maar je wilde toch naar het westen verhuizen? Bedoel je daar ook Groningen mee?
Hoe wil je verhuizen zonder geld?
zaterdag 12 januari 2019 23:57
ik had de post nog veranderd, er moest nog bijvoorbeeld tussen staan.
Maar ik zou wel willen wonen in een stad zoals Groningen (steden zoals Gouda, Zoetemeer ect. niet te groot maar ook niet te klein)
ik moet eerst een uitkering hebben voordat ik dus kan verhuizen.
zaterdag 12 januari 2019 23:59
Ik zoek gewoon een optie hoe ik zsm hier weg kan komen, opname is geen optie, begeleid wonen heeft dus lange wachtlijsten waar ik dus geen zin in heb. Ik ben ook lastig, maar dat komt omdat ik vaak teleur ben gesteld en niet meer teleurgesteld wil worden.
zondag 13 januari 2019 00:33
Ik denk oprecht dat jij oplossingen in de verkeerde hoek zoekt.heyhallojijdaaar123 schreef: ↑12-01-2019 23:59Ik zoek gewoon een optie hoe ik zsm hier weg kan komen, opname is geen optie, begeleid wonen heeft dus lange wachtlijsten waar ik dus geen zin in heb. Ik ben ook lastig, maar dat komt omdat ik vaak teleur ben gesteld en niet meer teleurgesteld wil worden.
Just because you have the emotional range of a teaspoon doesn’t mean we all have.
