Psyche
alle pijlers
Wel of niet bij euthanasie zijn
vrijdag 24 mei 2019 12:14
Mijn moeder heeft euthanasie gevraagd en de arts is akkoord gegaan. Ze wacht nu op een plekje in een hospice en zodra ze daar is kan het snel zijn. Nu had ik vanmorgen mijn tante aan de telefoon en zij vroeg of ik bij de euthanasie aanwezig wil zijn. Pfff...helemaal niet over nagedacht.
Mijn moeder en ik hebben geen goede band met elkaar, ik zou dus echt niet weten wat zij zou willen. Ik denk ook niet dat ze kenbaar gaat maken wat ze wel of niet wil. En wat wil ik? Ik heb echt geen idee. Ik ben een vrij emotioneel persoon en weet echt niet of ik hier mee om kan gaan. Maar ik krijg liever spijt van iets dat ik heb gedaan, dan spijt van iets dat ik niet heb gedaan. Ik kan het nooit meer terugdraaien als ik het niet doe.
Zijn er mensen die hier ervaring mee hebben? Wat raden jullie aan?
Mijn moeder en ik hebben geen goede band met elkaar, ik zou dus echt niet weten wat zij zou willen. Ik denk ook niet dat ze kenbaar gaat maken wat ze wel of niet wil. En wat wil ik? Ik heb echt geen idee. Ik ben een vrij emotioneel persoon en weet echt niet of ik hier mee om kan gaan. Maar ik krijg liever spijt van iets dat ik heb gedaan, dan spijt van iets dat ik niet heb gedaan. Ik kan het nooit meer terugdraaien als ik het niet doe.
Zijn er mensen die hier ervaring mee hebben? Wat raden jullie aan?
vrijdag 24 mei 2019 12:51
Er zal ongetwijfeld iemand in het hospice zijn, waar jij je vragen aan kan stellen.
Afscheid nemen van iemand, is natuurlijk niet alleen op het moment van overlijden zelf. Probeer je af te vragen waarom jij erbij zou willen zijn. Wat zou het voor jou toevoegen?
Zou je in een gesprek met je moeder kunnen vragen, hoe zij dit voor zich ziet? En het dan wat algemeen houden. Bijvoorbeeld: zijn er nog wensen voor je afscheid, wil je dit alleen met de arts doen of wil je er nog andere mensen bij? In plaats van: wat kan ik voor je afscheid regelen of wil je mij bij je afscheid hebben? Als je dit überhaupt zou willen en kunnen natuurlijk.
Heel veel sterkte.
Afscheid nemen van iemand, is natuurlijk niet alleen op het moment van overlijden zelf. Probeer je af te vragen waarom jij erbij zou willen zijn. Wat zou het voor jou toevoegen?
Zou je in een gesprek met je moeder kunnen vragen, hoe zij dit voor zich ziet? En het dan wat algemeen houden. Bijvoorbeeld: zijn er nog wensen voor je afscheid, wil je dit alleen met de arts doen of wil je er nog andere mensen bij? In plaats van: wat kan ik voor je afscheid regelen of wil je mij bij je afscheid hebben? Als je dit überhaupt zou willen en kunnen natuurlijk.
Heel veel sterkte.
vrijdag 24 mei 2019 12:53
Bij mij is het nu ook een complete wirwar van gevoelens. Had ik maar een betere band met mijn moeder, heel de film van mijn jeugd tot aan nu draait constant. Ze is toch mijn moeder en ik hoewel we geen goede band hebben, heb ik geen hekel aan haar. En als zij specifiek zou aangeven dat ze me erbij wil hebben, dan hoef ik daar geen seconde over na te denken. Maar ik weet niet wat zij wil en ik denk niet dat ze het gaat aangeven.Merl0t schreef: ↑24-05-2019 12:35Iemand zien sterven is heel intens. Dat raakt aan zoveel emoties. Als je veel onverwerkte gevoelens rondom je moeder hebt, kan dit twee kanten op gaan, denk ik. Of je vind het fijn erbij te zijn zodat je het een plek kunt geven, of het is heel confronterend omdat je nu nooit meer een andere relatie kunt opbouwen.
Ik ben bij een euthanasie geweest, van een ouder van mijn toenmalige geliefde. Het is iets wat in mijn hart staat gegrift. Zo intens. Zelf heb ik geen goede band/contact met mijn moeder. Ik zou door die eerdere ervaring, nu de keuze maken er niet bij te willen zijn als haar leven eindigt. Ik zou me geen raad weten met alles wat ik voel.
Ik zou niet aan anderen vragen of je erbij moet zijn. Maar heel diep van binnen bij jezelf te raden gaan: wat verwacht je ervan en wat doet het met jouw emoties?
Veel sterkte, het is een moeilijke proces van loslaten en een moeilijke keuze.
vrijdag 24 mei 2019 12:54
Nee dat wil ik niet. Het is aan haar om het wel of niet te vragen.Lucifer2018 schreef: ↑24-05-2019 12:36Dan geef je eigenlijk al het antwoord toch?
Of wil je echt dat zij zelf aan jou vraagt of je erbij wil zijn?
vrijdag 24 mei 2019 12:55
Ik ga het zeker wel een keer vragen, als ik alleen maar haar ben. Bedankt voor de tip.viva-life22 schreef: ↑24-05-2019 12:51Er zal ongetwijfeld iemand in het hospice zijn, waar jij je vragen aan kan stellen.
Afscheid nemen van iemand, is natuurlijk niet alleen op het moment van overlijden zelf. Probeer je af te vragen waarom jij erbij zou willen zijn. Wat zou het voor jou toevoegen?
Zou je in een gesprek met je moeder kunnen vragen, hoe zij dit voor zich ziet? En het dan wat algemeen houden. Bijvoorbeeld: zijn er nog wensen voor je afscheid, wil je dit alleen met de arts doen of wil je er nog andere mensen bij? In plaats van: wat kan ik voor je afscheid regelen of wil je mij bij je afscheid hebben? Als je dit überhaupt zou willen en kunnen natuurlijk.
Heel veel sterkte.
vrijdag 24 mei 2019 12:56
Thuis is er alleen haar partner, die kan ook niet meer voor haar zorgen. Ze kreeg wel 2 keer per dag thuiszorg, maar dat is eigenlijk te weinig voor iemand die niet meer alleen naar de wc kan en ook alles laat lopen. Ze ligt nu alweer een week in een zorghotel en daarvoor een paar dagen in het ziekenhuis.
vrijdag 24 mei 2019 13:00
Waarom?? Dit lijkt me niet meer het moment om trots, of zo-zijn-we-nooit-met-elkaar-omgegaan-dus-durf-niet, de boventoon te laten voeren... Zeker niet als je achteraf geen 'wat als'-gevoelens wilt krijgen. Dit is je enige kans nog voor contact en een afscheid dat voor beiden passend is. Als zij daar het initiatief niet voor neemt, ben jij en is jouw welzijn, en dus stem, er nog steeds.Daantje1970 schreef: ↑24-05-2019 12:54Nee dat wil ik niet. Het is aan haar om het wel of niet te vragen.
vrijdag 24 mei 2019 13:02
Je vraagt of ik wil dat ze het vraagt. Ik zou het fijn vinden als ze het specifiek zou vragen, maar ik wil het niet direct.Koffiehagedis schreef: ↑24-05-2019 13:00Waarom?? Dit lijkt me niet meer het moment om trots, of zo-zijn-we-nooit-met-elkaar-omgegaan-dus-durf-niet, de boventoon te laten voeren... Zeker niet als je achteraf geen 'wat als'-gevoelens wilt krijgen. Dit is je enige kans nog voor contact en een afscheid dat voor beiden passend is. Als zij daar het initiatief niet voor neemt, ben jij en is jouw welzijn, en dus stem, er nog steeds.
vrijdag 24 mei 2019 13:03
Dus dan wil je het wel. Zij moet er specifiek om vragen?Daantje1970 schreef: ↑24-05-2019 12:54Nee dat wil ik niet. Het is aan haar om het wel of niet te vragen.
vrijdag 24 mei 2019 13:05
Ik zou het ook niet alleen willen doen. Zou sowieso mijn partner erbij willen hebben. Kinderen heb ik niet, dus die zouden er sowieso niet bij zijn.
Als ik het direct aan haar zou vragen, krijg ik als antwoord dat ik dat zelf moet weten. Daar ken ik mijn moeder goed genoeg voor. De eerdere opties die aangegeven werden vragen of zij nog wensen heeft, dat lijkt mij een betere manier om het te vragen.
vrijdag 24 mei 2019 13:05
Ik denk dat jij niet helemaal snapt wat ik bedoel.
vrijdag 24 mei 2019 13:08
Je wil dat zij initiatief neemt om haar wensen uit te spreken, maar kent haar kennelijk goed genoeg om te weten dat ze dat waarschijnlijk niet zal doen. Jouw reactie daarop is niet om zelf het initiatief te nemen, maar even vermijdend te zijn als zij. Dat is voor jullie beiden zonde. Je kan dit nooit meer over doen en jij moet leven straks met de manier waarop je afscheid hebt genomen. Ik zeg niet dat je erbij moet willen zijn, enkel dat je de plicht aan jezelf hebt om vorm te geven wat jij nodig hebt voor het afscheid van haar. En een gesprek over wat zij wil en wat jij wil lijkt me dan toch wel essentieel, hoe moeilijk ook. 'Zij moet het vragen of het gesprek gaat er niet over, tot ze dood is' vind ik gek en ongezond voor met name jouw eigen welzijn.Daantje1970 schreef: ↑24-05-2019 13:02Je vraagt of ik wil dat ze het vraagt. Ik zou het fijn vinden als ze het specifiek zou vragen, maar ik wil het niet direct.
vrijdag 24 mei 2019 13:09
Misschien durft ze dat wel niet. Als jij het ook niet wil vragen omdat je je niet wil opdingen of niet durft of gewoon niet wil.. kan je misschien tante laten peilen?
Maar alleen als jij er bij wil zijn omdat je erbij wil zijn. Als het puur afhangt of je moeder er specifiek om vraagt ( via welke weg dan ook) en anders wil je niet .. tja dan zou ik sowieso niet gaan.
Maar alleen als jij er bij wil zijn omdat je erbij wil zijn. Als het puur afhangt of je moeder er specifiek om vraagt ( via welke weg dan ook) en anders wil je niet .. tja dan zou ik sowieso niet gaan.
anoniem_370013 wijzigde dit bericht op 24-05-2019 13:12
37.94% gewijzigd
vrijdag 24 mei 2019 13:10
Ik denk dat ik het wel snap. maar jij mijn eerder bericht anders uitlegt dan dat ik bedoelde.
vrijdag 24 mei 2019 13:11
Ik heb nergens geschreven dat zij het moet vragen of het gesprek gaat er niet over. ik heb geschreven dat als zij het specifiek zou vragen, ik er dan niet over hoeft te na te denken.
Zoals ik net ook al schreef, kwam iemand anders met de optie om de vraag te stellen of zij nog wensen heeft. Als ik rechtstreeks aan haar vraag of ze wil dat ik erbij ben weet ik nu al dat antwoord is dat ik dat zelf moet weten.
Zoals ik net ook al schreef, kwam iemand anders met de optie om de vraag te stellen of zij nog wensen heeft. Als ik rechtstreeks aan haar vraag of ze wil dat ik erbij ben weet ik nu al dat antwoord is dat ik dat zelf moet weten.
vrijdag 24 mei 2019 13:11
Dat kan ook nog!Lucifer2018 schreef: ↑24-05-2019 13:10Ik denk dat ik het wel snap. maar jij mijn eerder bericht anders uitlegt dan dat ik bedoelde.
vrijdag 24 mei 2019 13:14
Jeetje, wat verdrietig dat het nu toch die kant op gaat. 
Ik denk dat de tip “vragen naar haar wensen” de beste is.
En voor jezelf kun je het denk ik niet fout of goed doen, welke beslissing je ook neemt.
Je kunt spijt krijgen van erbij blijven en spijt krijgen van weggaan. Je kunt ook opgelucht zijn omdat je er niet bij was, of het juist heel mooi en dierbaar vinden dat je er toch wel bij was.
Ik denk dat jouw gevoel over jouw moeder en het afscheid vooral gevoed zal worden door alle emoties die sowieso al spelen, en die zorgen ervoor dat jij het afscheid straks gevoelsmatig positief of negatief inkleurt, ongeacht de keuzes die je daar in maakt.
En besef ook dat je eigenlijk geen keuze hoeft te maken. Je kunt ook gewoon meegaan in het moment en doen of laten wat ter plekke het beste voor jou voelt.
Ik denk dat de tip “vragen naar haar wensen” de beste is.
En voor jezelf kun je het denk ik niet fout of goed doen, welke beslissing je ook neemt.
Je kunt spijt krijgen van erbij blijven en spijt krijgen van weggaan. Je kunt ook opgelucht zijn omdat je er niet bij was, of het juist heel mooi en dierbaar vinden dat je er toch wel bij was.
Ik denk dat jouw gevoel over jouw moeder en het afscheid vooral gevoed zal worden door alle emoties die sowieso al spelen, en die zorgen ervoor dat jij het afscheid straks gevoelsmatig positief of negatief inkleurt, ongeacht de keuzes die je daar in maakt.
En besef ook dat je eigenlijk geen keuze hoeft te maken. Je kunt ook gewoon meegaan in het moment en doen of laten wat ter plekke het beste voor jou voelt.
vrijdag 24 mei 2019 13:15
Als ze akkoord heeft op euthanasie dan kan dat toch per direct?
Tenminste ik ken euthanasie alleen van in slaap brengen en overlijden.
Waarom wil ze dan naar een Hospice?
Is ze daar bij wijze van een uur en overlijd ze dezelfde ochtend/middag/avond.
Of wil ze het gewoon echt niet thuis?
In ieder geval heel veel sterkte. Goede of niet goede band. Het is verschrikkelijk natuurlijk. Doe vooral waar jij je goed bij voelt het gebeurd maar 1x.
Sterkte de komende tijd!
Tenminste ik ken euthanasie alleen van in slaap brengen en overlijden.
Waarom wil ze dan naar een Hospice?
Is ze daar bij wijze van een uur en overlijd ze dezelfde ochtend/middag/avond.
Of wil ze het gewoon echt niet thuis?
In ieder geval heel veel sterkte. Goede of niet goede band. Het is verschrikkelijk natuurlijk. Doe vooral waar jij je goed bij voelt het gebeurd maar 1x.
Sterkte de komende tijd!
vrijdag 24 mei 2019 13:20
Ik vind dit een hele mooie insteek . Vraag je moeder wat zij het liefste wilt en dat je haar wens zal ondersteunen.Daantje1970 schreef: ↑24-05-2019 12:32Natuurlijk ben ik betrokken, ik moet wel. Ze is wel mijn moeder, ondanks alles uit verleden, kan ik haar nu niet in de steek laten. In vind het verleden dan even niet meer belangrijk.
Ik weet dat ik de enige ben die de beslissing kan nemen. Als ze het echt zou vragen en willen, dan zou ik meteen ja zeggen natuurlijk. Het draai dan niet om mij.
vrijdag 24 mei 2019 13:22
sterkte met alles overwegen met wat je beslissingen gaat worden.
Even over de hospice.
Kijk even goed naar de verzekeringspapieren van je moeder hoé ze verzekerd is voor de hospice anders kunnen alle onkosten flink oplopen.
Er zijn bepaalde onkosten die er niet onder vallen.
Goed in overleg gaan met de verzekering! Bij mensen met een laag inkomen wil de gemeente nog wel eens bij springen.
Even over de hospice.
Kijk even goed naar de verzekeringspapieren van je moeder hoé ze verzekerd is voor de hospice anders kunnen alle onkosten flink oplopen.
Er zijn bepaalde onkosten die er niet onder vallen.
Goed in overleg gaan met de verzekering! Bij mensen met een laag inkomen wil de gemeente nog wel eens bij springen.
vrijdag 24 mei 2019 13:25
Ze willen het niet in het zorghotel doen, daarom moet ze naar een hospice en dan wordt het traject opgestart. Dat kan pas als ze in een hospice is, naar huis is geen optie dan zou ze 24 uur dag verzorging nodig hebben en dat gaat niet.Vanessakusje1987 schreef: ↑24-05-2019 13:15Als ze akkoord heeft op euthanasie dan kan dat toch per direct?
Tenminste ik ken euthanasie alleen van in slaap brengen en overlijden.
Waarom wil ze dan naar een Hospice?
Is ze daar bij wijze van een uur en overlijd ze dezelfde ochtend/middag/avond.
Of wil ze het gewoon echt niet thuis?
In ieder geval heel veel sterkte. Goede of niet goede band. Het is verschrikkelijk natuurlijk. Doe vooral waar jij je goed bij voelt het gebeurd maar 1x.
Sterkte de komende tijd!
daantje1970 wijzigde dit bericht op 24-05-2019 13:30
0.95% gewijzigd
vrijdag 24 mei 2019 13:26
Ja, heel verdrietig, maar eigenlijk niet onverwacht. Sowieso ga ik eerst vragen wat haar wensen zijn. Als ze het niet kan aangeven, kan ik daarna altijd nog kijken hoe en wat. Ook even afhankelijk wat haar zus gaat doen. Zij is verpleegkundige geweest, dus ook wel wat gewend. Zou het fijn vinden als zij er sowieso bij is.Nummer*Zoveel schreef: ↑24-05-2019 13:14Jeetje, wat verdrietig dat het nu toch die kant op gaat.
Ik denk dat de tip “vragen naar haar wensen” de beste is.
En voor jezelf kun je het denk ik niet fout of goed doen, welke beslissing je ook neemt.
Je kunt spijt krijgen van erbij blijven en spijt krijgen van weggaan. Je kunt ook opgelucht zijn omdat je er niet bij was, of het juist heel mooi en dierbaar vinden dat je er toch wel bij was.
Ik denk dat jouw gevoel over jouw moeder en het afscheid vooral gevoed zal worden door alle emoties die sowieso al spelen, en die zorgen ervoor dat jij het afscheid straks gevoelsmatig positief of negatief inkleurt, ongeacht de keuzes die je daar in maakt.
En besef ook dat je eigenlijk geen keuze hoeft te maken. Je kunt ook gewoon meegaan in het moment en doen of laten wat ter plekke het beste voor jou voelt.
vrijdag 24 mei 2019 13:27
Waarom moet iemand die heel ziek is nog vervoerd worden? Dat is toch best wel heel belastend voor je moeder.
Je geeft aan dat haar partner haar niet kan verzorgen. Maar heel cru gezegd als je dood bent heb je ook geen verzorging meer nodig.
Komt de vraag van je tante of je er bij wil zijn eigenlijk van je moeder vandaan? En zit in jouw familie iedereen op iedereen te wachten tot er meer duidelijkheid is over wat men nu wil. Due duidelijkheid komt er niet als niemand het gesprek durft aan te gaan.
Je geeft aan dat haar partner haar niet kan verzorgen. Maar heel cru gezegd als je dood bent heb je ook geen verzorging meer nodig.
Komt de vraag van je tante of je er bij wil zijn eigenlijk van je moeder vandaan? En zit in jouw familie iedereen op iedereen te wachten tot er meer duidelijkheid is over wat men nu wil. Due duidelijkheid komt er niet als niemand het gesprek durft aan te gaan.
vrijdag 24 mei 2019 13:27
Ze hebben geen aanvullende verzekering, dus de eigen bijdrage van 30 euro per dag moeten ze zelf betalen. Dat is al bekend.2019 schreef: ↑24-05-2019 13:22sterkte met alles overwegen met wat je beslissingen gaat worden.
Even over de hospice.
Kijk even goed naar de verzekeringspapieren van je moeder hoé ze verzekerd is voor de hospice anders kunnen alle onkosten flink oplopen.
Er zijn bepaalde onkosten die er niet onder vallen.
Goed in overleg gaan met de verzekering! Bij mensen met een laag inkomen wil de gemeente nog wel eens bij springen.
