Zelfsussen

Nou als een onopgeruimd huis een reden is om je kind uit huis te plaatsen, moeten heel wat kinderen op zoek naar een nieuw huis. Zolang je geen horder bent of dat je huis een gevaar voor de veiligheid of gezondheid van je kind betekent, lijkt me dat echt geen reden om een kind uit huis te plaatsen. Kun je dat voor jezelf niet rationaliseren?

Cestlavie83 schreef: ↑

30-10-2018 18:13

De reden dat ik dat vroeg is, omdat ik een linkje maakte in gedachten, nl van jezelf laten zien met alles erop en eraan. Dus delen van beleving, zodat gevoelens meer ruimte krijgen......
Misschien geld dit vooral voor mezelf... omdat ik ook heel zoekend ben naar antwoorden en manieren om om te gaan met gevoelens, gedachten, emoties. Ik ervaar altijd onrust en leegte ook omdat ik mezelf niet 'goed/oke' genoeg vind en altijd bang ben dat anderen mij zullen afwijzen. Ik krop alles op, waardoor ik misschien continu onrustig en ontevreden en dat weer weg wil halen. Tijdens therapie, maar ook oa. de reacties van Tuinhek en Stroman gaan over acceptatie, en vedragen. Ik weet alleen niet hoe je dat moet doen.
Ik ben denk ik bang dat ik mezelf verlies in alle gevoelens, misschien wel doordraai.
Is dit iets wat je (of iemand anders) ook herkent of werkt dat voor mij helemaal anders...

.
Als je kijkt vanuit een schematherapie bril is dit heel logisch en klopt het ook wat je zegt. De theorie is dat dit soort gevoelens eigenlijk gevoelens van 'vroeger' zijn - zoals je geleerd hebt je te voelen, te denken en te reageren door de ervaringen die je hebt opgedaan. Als kind ben je ook kwetsbaarder, heb je ook iemand nodig die je begeleidt, die je warmte, liefde en erkenning geeft, die voor je zorgt. Als je dit niet leert dan bouw je een heel instabiele en kwetsbare basis op. De 'oude gevoelens' worden steeds getriggerd waardoor je in je volwassenleven ook in een kindmodus kan schieten waarbij je net zulke overweldigende gevoelens ervaart als vroeger.

Het is dus niet gek dat je schrijft "Ik ben denk ik bang dat ik mezelf verlies in alle gevoelens". De gevoelens zijn heel overweldigend. In (schema) therapie leer je deze gevoelens te plaatsen in de patronen die je hebt geleerd in het verleden. Je leert om te (h)erkennen wat je gemist hebt en wat je dus eigenlijk nodig had gehad, en nodig hebt. Dat is vaak pijnlijk, want nu, in het volwassen leven, zit jij met je emotionele problemen opgescheept en het is vaak pijnlijk om te (h)erkennen dat je iets nodig had als kind wat je niet kreeg. Of misschien zelfs dat je iets is aangedaan. En dat jij het nu moet oplossen.

Als je hier doorheen werkt kan je leren om minder in de kindmodus te schieten en meer de 'volwassen vrouw' te blijven in zulke situaties zodat de gevoelens minder overweldigend zijn en je niet zo overnemen. Eigenlijk ga je jezelf een beetje bieden wat je nodig had als kind. Daarnaast zet je de werkelijkheid van het hier en nu ernaast, dat je geen kwetsbaar kind meer bent dat 'niet goed genoeg' is, of 'verkeerde gevoelens' heeft of 'het niet aankan' - of wat je overtuigingen ook zijn. Dit is alleen echt hard werken en vaak ook heel eng, want je moet tegen je eigen sterke overtuigingen ingaan. JIJ moet opstaan als volwassen vrouw en voor die 'oude gevoelens' van een klein meisje zorgen. En dat terwijl je je zo overweldigd voelt. Maar dat doe je als het goed is niet alleen en je therapeut (en als je een groep volgt je groepsgenoten) kunnen je daarin helpen, ook om stappen te zetten om meer steun en verbinding in je omgeving te vinden. Want verbinding is belangrijk in het hier en nu, ervaringen opdoen die de oude overtuigingen corrigeren. Vaak gaan we die ervaringen uit de weg, of laten we ze simpelweg niet toe, omdat we zo geprogrammeerd zijn op de (verwachte negatieve) uitkomst. Dan krijgt een ervaring die corrigerend had kunnen zijn gewoon geen kans, of we vullen het alsnog negatief in volgens onze oude patronen. Hoe paradoxaal ook, soms is het zelfs fijner om negatieve ervaringen steeds op te doen, omdat positieve ervaringen zo onbekend en daardoor onwennig en pijnlijk zijn. Maar vaker herkennen we die positieve ervaringen gewoon niet of vullen we ze negatief in om in onze patronen te passen. En zo versterk je steeds die negatieve overtuigingen die je hebt. En dat is ook wel veilig, om de bekende weg te zoeken. Als je niet anders hebt geleerd of gekend, dan val je toch terug op hoe je het geleerd hebt.

Maar je zult jezelf écht de kans moeten geven om goed genoeg te zijn. Je zult jezelf moeten troosten, moeten pushen, moeten ondersteunen op momenten waarop je je angstig, boos en niet goed genoeg voelt. Je doet het niet alleen, maar het begint bij jou. Je moet dapper genoeg zijn om te overwegen dat je misschien wél goed genoeg bent en welke implicaties dat heeft voor je leven, je gedrag en je keuzes.

Ik hoop dat het een beetje te volgen is, het voelt altijd een beetje zweverig als ik dit soort dingen typ misschien kan je er wat uit halen. Het gaat dus niet alleen over verdragen, maar óók er iets anders naast zetten.

snorriemorrie schreef: ↑

31-10-2018 07:25

Inmiddels wel. Gisteravond duurde het wel even.

.
Goed gedaan

Je hebt denk ik al een hoop stappen gezet snorriemorrie
Het is soms zo veel hè, dan ben je al een eind op weg en dan zijn er nog dingen om aan te werken. Nog dingen die moeite en energie kosten en hard werken zijn, nog dingen die je enorm raken.

snorriemorrie schreef: ↑

30-10-2018 14:10

Ik heb iets teruggestuurd hoor, snowkitty. Bedankt voor je PB

@Valdemar: goed idee om vaker naar buiten te gaan. Niet mijn sterkste kant, echter. Maar ga ik zeker eens proberen..

Ik herken het ook..het liefst heb ik een werkdag want ik merk dat als ik meteen in actie ben ik me beter voel. Op een vrije dag voel ik me vaak niet fijn (heb een angststoornis) en kan dan ook heel lang op de bank blijven 'hangen' met mobiel. Maar we hebben een hond dus eruit moet ik wel en dat helpt zeker!

@Tu1nhek, mooie post. Ik pik deze er even uit:
"Hoe paradoxaal ook, soms is het zelfs fijner om negatieve ervaringen steeds op te doen, omdat positieve ervaringen zo onbekend en daardoor onwennig en pijnlijk zijn."

Wat ik soms pijnlijk vind aan positieve ervaringen is dat ze nog eens benadrukken wat ik vroeger zo heb gemist.

matz schreef: ↑

31-10-2018 09:36

Ik herken het ook..het liefst heb ik een werkdag want ik merk dat als ik meteen in actie ben ik me beter voel. Op een vrije dag voel ik me vaak niet fijn (heb een angststoornis) en kan dan ook heel lang op de bank blijven 'hangen' met mobiel. Maar we hebben een hond dus eruit moet ik wel en dat helpt zeker!

Dat heb ik ook. Te veel vrije tijd is niet goed voor mij.

snorriemorrie schreef: ↑

31-10-2018 09:44

Datzelfde heb ik, alleen dan met mijn zoon. Ik weet niet hoe ik zou functioneren als hij er niet was. Wellicht was ik dan ook niet in therapie gegaan overigens, nu vind ik dat ik echt de beste moeder voor hem moet zijn / worden die ik maar kan zijn

Ja dat herken ik..ik heb zelf 2 kinderen. Dat maakt inderdaad dat je een hele goede reden hebt om.aan jezelf te werken. Ik heb vorig jaar schematherapie gedaan en vond het heel verhelderend. Kon het helaas niet afmaken omdat ik ziek was.

Snowkitty schreef: ↑

31-10-2018 09:49

Dat heb ik ook. Te veel vrije tijd is niet goed voor mij.

Nee voor mij ook niet ..en daarom vind ik het ook fijn dat het druk is op het werk (zonder dat het me veel stress oplevert)..

Tulnhek; wat een heldere omschrijving van de schematherapie! Zelf ook gevolgd maar helaas niet af kunnen maken. Maar inderdaad..je oude gewoontes voelen vreemd genoeg veilig ook al voelen ze niet fijn.

Snowkitty schreef: ↑

31-10-2018 09:48

@Tu1nhek, mooie post. Ik pik deze er even uit:
"Hoe paradoxaal ook, soms is het zelfs fijner om negatieve ervaringen steeds op te doen, omdat positieve ervaringen zo onbekend en daardoor onwennig en pijnlijk zijn."

Wat ik soms pijnlijk vind aan positieve ervaringen is dat ze nog eens benadrukken wat ik vroeger zo heb gemist.

.
Dat is het precies, en dan zijn negatieve ervaringen toch ergens nog beschermend

snorriemorrie schreef: ↑

31-10-2018 09:12

Ja, klopt. Ik heb ook een stuk of 5 schema's waar ik hoog op scoorde. Met verstrengeling ben ik op een schaal van 1 tot 6 van een 5,18 naar een 4,18 gegaan de afgelopen tijd, Dus dat is echt al een flinke verandering. Andere schema's kosten wat meer tijd, denk ik. Maar ben wel op de goede weg.

Maar het lijkt wel alsof je het ene probleem oplost en daarachter zat dan weer iets anders verstopt wat dan op dat moment op de voorgrond komt en soms vraag ik me dan af: wanner houdt het op?

.
Hard werken hè. Volgens mij ben je onwijs goed bezig, het is niet niks. Ik zag dat je een kletstopic had geopend, goed idee!

@Matz, misschien pak je het nog een keertje op als je het nodig vindt

@Tu1nhek
Bedankt voor de waardevolle post. Je omschrijft het heel helder en duidelijk. ( eigenlijk dat wat mijn therapeut me verteld, alleen samengevat en op papier erg fijn, kan het steeds weer even lezen )
Ik schat zo in dat ik wel op een goede weg zit, maar er is nog veel werk aan de winkel. Op het moment dat er geen prikkels zijn en ik in mijn 'gezonde volwassen modus zit begrijp ik mijn eigen patronen steeds beter. Ik kan met een afstand er naar kijken. Ik heb nog te leren, te doorwerken / te doorleven om mezelf 'kleine kwetsbare cestlavie83' aan de hand mee te nemen, te troosten, moed in te praten, op de momenten dat mijn emoties hoog zijn en ik in kind modus schiet.
Wat ik vooral lastig blijf vinden is inderdaad kunnen vertrouwen op positieve ervaringen en vertrouwen te hebben in mensen dat ze het daadwerkelijk echt goed bedoelen met mij, zonder een eigen belang of zonder dat je uiteindelijk toch gekwetst achter blijft ( ben mij bewust van deze foute overtuiging)
@snorriemorrie, ik vind het super knap hoe jij al je stappen maakt met schematherapie.

Snorriemorrie, misschien ga ik ook wel meekletsen op je andere topic!

Ik herken wel stukjes van wat je schrijft. Mij helpt het om eerst te beseffen dat ik aan het zelfsussen ben. Vervolgens probeer ik de modi te identificeren door 'keywords', bijv. de straffende ouder zegt altijd iets in de trant van: jij bent het probleem. Dat hardop uitspreken, brengt bij mij emoties los.

Sterkte met je proces. Het is hard werken!

@Cestlavie83, ik kom er net geheel toevallig achter dat je mij een PB hebt gestuurd in april!! Daar krijg je helemaal geen melding van, dus ik wist het niet en heb dan ook nooit geantwoord. Ik ga je nu een bericht terugschrijven, dus bij deze, als je hier kijkt zie je hopelijk dat je een PB hebt

@ Tu1nhek Nu snap ik ook waarom men altijd in de topic aangeeft dat ze een PB hebben gedaan... dat had ik toen moeten doen.
Ik durfde niet te vragen of je het wel of niet had ontvangen, (straffende ouder aannames)
Super bedankt voor je reactie!

tu1nhek schreef: ↑

31-10-2018 08:45

.
....... Je leert om te (h)erkennen wat je gemist hebt en wat je dus eigenlijk nodig had gehad, en nodig hebt. Dat is vaak pijnlijk, want nu, in het volwassen leven, zit jij met je emotionele problemen opgescheept en het is vaak pijnlijk om te (h)erkennen dat je iets nodig had als kind wat je niet kreeg. Of misschien zelfs dat je iets is aangedaan. En dat jij het nu moet oplossen.

........

Ik moet huilen om dit stukje. Ik weet (zonder therapie) heel goed wat ik als kind heb gemist, wat mij is aangedaan en wat ik nodig had. En ik weet dat het me heeft gevormd tot wie ik nu ben. De meeste tijd lukt het me stabiel te zijn en heb ik weinig last van die dingen.
Maar ik lees dit en bam, het komt allemaal weer binnen. Shit zeg...

snorriemorrie schreef: ↑

31-10-2018 17:05

Ik kwam dit toevallig tegen (ok, ik was weer aan het sussen ) https://www.depressievereniging.nl/erva ... -kind-toe/

Heel duidelijke uitleg ook

Bedankt Snorriemorrie, coir het delen vd link. Wat er staat herken ik..cognitieve gedragstherapie helpt mij ook niet echt. Ik kan wel 'helpende gedachten' denken maar ze komen niet echt binnen zeg maar.

Schematherapie leert je waar die gedachten vandaan komen..