Zorgen om moeder van 84

Graag wil ik jullie advies over een kwestie met mijn moeder.
Zij is 84, wordt volgende maand 85. Woont nog zelfstandig in een seniorenwoning.
Haar gezondheid is nog best goed voor haar leeftijd, de gebruikelijk ouderdomskwaaltjes en helaas een duizeligheid waardoor ze regelmatig valt.
Nu is ze in mei dit jaar gevallen en haar bovenarm net onder de schouder gebroken. SIndsdien krijgt ze nu 2x daags hulp bij wassen en aan- en uitkleden. 1x per week komt er iemand om het huishouden te doen. De thuishulp begint zich met steeds meer dingen te bemoeien, ze hebben haar medicatie omgegooid zodat mijn moeder er zelf niets meer van snapt wat ze wanneer in moet nemen, daarvoor ging dat allemaal prima.
Sinds dat ze gevallen is en met haar arm zit is ze door de thuishulp niet meer onder de douche gezet (ze heeft een vaste douchestoel aan de muur met beugels) en dat vind ik niet echt fris meer na al die maanden. Mijn moeder heeft een alarm om voor als ze gevallen is, dan kan ze daar op drukken en dan kan ik haar komen helpen. Nu heeft de thuiszorg er met haar over gepraat dat ze beter hun nummer als eerste er in kan laten zetten, dan komen zij wel naar haar toe. De thuiszorg moet van verder komen dan dat ik moet, maar daar buiten om is mijn moeder te eigenwijs om er op te drukken als ze gevallen is...
Afgelopen zomer is ze getest op dementie door een geriatrische arts, althans hij had daar hulp voor ingeroepen, de huisarts en de geriatrische arts en ik ( en meerdere in de omgeving van mijn moeder) vinden toch wel dat ze beginnend dementerend is. De dames die haar hebben getest vinden dat van niet.
Nu merk ik dat mijn moeder eenzaam is, geeft ze ook aan. Dit komt mede door haar lastige karakter, alles is eenrichtingsverkeer bij haar, ze vindt het leuk als je bij haar op visite komt maar terug komen doet ze niet, ze vindt het leuk als je haar opbelt om te horen hoe het gaat maar dat telefoontje komt niet echt terug. Zo gaat dat met alles. Veel mensen krijgen daar genoeg van op den duur en zo komt ze er steeds meer alleen voor te staan. Ze is ook erg klagerig geworden de laatste paar jaar, iets wat ze voorheen nooit was.
Nu zit ik met het volgende, ze zegt dus vanalles wat niet echt klopt, ook dingen over mij. Ben afgelopen week door de thuiszorg gebeld en kreeg wat beschuldigingen aan mijn broek. Als ze correct zijn prima maar deze in elk geval niet. Nu twijfel ik om er met mijn moeder over te gaan praten, het zit me aan de ene kant dwars omdat ze dit soort dingen rond verteld maar aan de andere kant denk ik laat maar gaan. Ik weet dat als ik met haar ga praten daar over dat het 2 kanten op kan gaan, of ze ontkent het of ze wordt boos en dan is dat niet zo snel weer goed zeg maar. Wat zouden jullie doen? Laten of toch gaan praten?

Ze kunnen er altijd in bij mijn moeder, ze weten waar de sleutel is. Dus dat kan het probleem niet zijn. Het ging in het begin heel vaak fout, dat werd dan met een lach afgedaan en: we zijn het vergeten in te plannen... Nu kreeg ik geen uitleg, ze stond er weer in dus daar was het klaar mee.
Ik ben er achter gekomen dat de medicijnen inderdaad op een baxterrol zitten, de huisarts wilde dit aanvragen bij de apotheek en kreeg toen van hun te horen dat het al zo wordt verstrekt. Dit was voor de huisarts ook nieuw, werd er nog over terug gebeld dat het niet meer geregeld hoefde te worden maar dus al zo is.
Een aantal medicatie zit in de rol en een gedeelte ook niet, dit zijn medicijnen die al 4 maanden worden gegeven.

We zijn een tijdje verder, afgelopen week heb ik een gesprek aangevraagd met de geriatrische arts. Dit omdat ik toch echt heel erg twijfel aan de uitslag geen dementie. Ze begint in haar karakter ook erg te veranderen. Mijn zus is over uit het buitenland, je zou zeggen dat je blij bent iemand weer terug te zien die je 1½ jaar niet hebt gezien, tegen mijn zus is ze net zo kort af en verkeerd als tegen mij. Je mag haar nergens meer mee helpen, veel dingen gaan fout, afspraken in het ziekenhuis, afspraken met de taxi om daar naar toe te gaan. Ze zegt dat ze eet maar als ik naar de maaltijden kijk doet ze dat dus niet. Ik spreek haar er niet op aan omdat ik niets goed kan doen in haar ogen op dit moment. Het maakt het heel lastig. Kom ik aan met een bak vers gemaakte soep, is de reactie ik moet geen soep, nee dat hoef je nu ook niet eten maar misschien later vandaag wel of morgen, ik zeg toch ik moet geen soep....
Met de thuiszorg is het contact wisselend, ik merk aan hun dat ze het lastig vinden, ze komen alleen nog voor de medicatie maar ook dat hoeft eigenlijk niet meer. Ik hoop dat het gesprek met de geriatrische arts hem een ander inzicht geeft in hoe het nu thuis en met de contacten om haar heen verloopt. Of het zin heeft ik weet het niet.

Ja ik heb veel steun van mijn zus, altijd wel gehad ook toen ze niet over was voor vakantie maar dan op een andere manier. We kunnen er samen goed over praten. Herkennen ook het gevoel wat we erbij hebben van elkaar.
Ja ze is afgevallen, maar dat is natuurlijk niet vreemd als je zo slecht eet, ze krijgt nu van de diëtiste speciale voeding als extra maar dat neemt ze niet als extra maar als enige voeding, dan heeft het natuurlijk ook weinig nut.

Miekemv je bedoelt een hele andere organisatie als eerst?

Ja dat klopt, daar ben ik inmiddels ook achter, ben bang dat ze er niet voor open staat. De thuiszorg heeft tegen mijn moeder gezegd dat als zij niet meer komen de huishoudelijke hulp dan ook weg valt? Klopt dat? De huishoudelijke hulp loopt wel via een andere organisatie als de thuiszorg.
Mijn moeder vat het op alsof dit helemaal aan hun is gekoppeld. Daarom is ze bang dat ze niet meer gaan komen. Het is voor nu ook niet meer nodig, er is gebleken dat ze het best snapt met de medicatie maar zich van de domme houdt.

De thuiszorg belde net, ze willen dat ik van alles ga regelen omdat het hun taak niet is. Ook dingen waar mijn moeder geen weet van heeft. Ik heb aangegeven dat ze dat eerst maar eens met haar gaan bespreken ipv mij er mee op proberen te zadelen. Ik wil best dingen aanpassen/veranderen maar niet achter de rug om van mijn moeder.

Inmiddels ben ik samen met mijn moeder naar de Geriatrische arts geweest in het ziekenhuis. Vooraf heb ik een telefonisch consult gehad met de arts, hij vond het fijn dat ik gebeld had en was blij met de extra informatie. Tevens kreeg ik van hem te horen dat ze mij als contactpersoon had laten verwijderen. Iets wat me niet verbaasd, ik weet dan te veel en dat staat haar dan niet aan. Ze kan dan niet de dingen vertellen hoe het haar past.
Er is weer een test afgenomen bij haar, dezelfde test als een jaar ervoor. Vorig jaar maakte ze de test nog heel aardig, van de 30 punten had ze er toen 27, nu had ze er uiteindelijk 21. Veel dingen lukten niet meer, die de vorige keer vloeiend gingen. Ze werd ook erg dwars bij de arts. Ze vindt het niet leuk dat dingen niet meer gaan zoals toen ze 50 was, ze denkt dat ik haar op wil laten sluiten terwijl ik ( en mijn man en zus en zwager) er juist een groot voorstander voor zijn haar zo lang mogelijk zelfstandig te laten wonen en door dit soort testen kunnen we dan voortijdig dingen ondervangen en hulp inschakelen. Arts heeft het haar ook proberen uit te leggen maar die was ineens ook niet meer goed want hij stond aan onze kant volgens haar.
Haar eigenwijze karakter is in deze niet echt makkelijk. Ze laat zich niet overtuigen dat we het beste met haar voor hebben en dat we ons soms best wel zorgen maken.
Ze krijgt nu nog een andere test en daaruit zal blijken of we extra hulp in kunnen gaan schakelen of niet.