Relaties
alle pijlers
4 woordjes...na 2 weken!
maandag 8 december 2008 om 21:39
Lieve forummers,
Misschien dat jullie me nog kennen van het topic "stoute schoenen", of niet, dan kan ook natuurlijk...
Tijd voor een vers dilemma. Mijn dates bestaan echt uit tegenstellingen.
Hier weer een nieuw verhaal uit het leven van Piekerientje.
Sinds een week of 2 ben ik aan het daten met D. Een hele lieve, grappige, goeduitziende man.
Voor de beeldvorming: Ik ben 28 en hij is 27. Ik kan zeggen dat hij in de eerste instantie niet de jongen is waar ik normaliter op af zou stappen qua uiterlijk. We hebben elkaar inmiddels zo'n 5 keer gezien nu en iedere keer is het hartstikke leuk. Behalve wat zoentjes en het betere friemelwerk (hihi) zijn we nog niet gekomen.
Ik vind het leuk om hem beter te leren kennen, maar ik ben dus niet hotel de botel verliefd op hem. Hij wel op mij. Dit is de eerste jongen die mij echt op handen draagt en alles aan me geweldig vind.
Dit is ook hetgene wat me enorm benauwd. Af en toe kijk ik hem aaan en dan denk ik...Wat voel ik nu voor je. Is het lust, of is het verliefdheid. Normaal word ik dit vrij gemakkelijk namelijk, maar nu niet. Vind dit erg frustrerend, aangezien het zo'n lieve knuffelbeer is.
Vanochtend kreeg ik een knoop in m'n maag naar aanleiding van een sms: "Ik mis je nu al en ik zou graag de vier woordjes tegen je willen zeggen, maar ik wil je niet afschrikken, haha met een smiley erachter"
Hier gingen m'n armharen van rechtop staan. Na twee weken kun je zoiets toch niet zeggen? Ook al zet je er "haha" en een smiley achter?
Inmiddels heb ik hem aan de telefoon gehad en ik heb het met hem gehad over de snelheid van ons datingverhaal. Als het aan hem ligt ben ik zijn vriendin, maar ik weet helemaal nog niet of ik dit wil...Heb hem aangegeven dat we wel zien waar het schip strand en dat hij zich niet teveel zorgen moet maken...
Til ik nu te zwaar aan dit verhaal, of moet ik gaan rennen voordat ik deze jongen z'n hart helemaal ga breken. Ik vraag me af of ik na 5 dates al kan zeggen of dit iets kan worden, maar dat kan ik niet. Zou het nog kunnen komen, of denken jullie dat hij het gewoon niet is. Geloven jullie dat dit nog kan groeien? Ik vind hem namelijk wel een schat. Op dit moment voel ik wel iets, maar door die sms van vanochtend ben ik volledig uit m'n huisje. Hebben jullie misschien nog tips of adviezen voor me?
Bah bah, heb ik weer. Andere dates wilden alleen maar sex en geen relatie. En deze jongen is hartstikke lief, aardig, spontaan, en grappig en nu krijg ik het benauwd...
Wat moet ik hiermee? Ik weet het even niet....
Misschien dat jullie me nog kennen van het topic "stoute schoenen", of niet, dan kan ook natuurlijk...
Tijd voor een vers dilemma. Mijn dates bestaan echt uit tegenstellingen.
Hier weer een nieuw verhaal uit het leven van Piekerientje.
Sinds een week of 2 ben ik aan het daten met D. Een hele lieve, grappige, goeduitziende man.
Voor de beeldvorming: Ik ben 28 en hij is 27. Ik kan zeggen dat hij in de eerste instantie niet de jongen is waar ik normaliter op af zou stappen qua uiterlijk. We hebben elkaar inmiddels zo'n 5 keer gezien nu en iedere keer is het hartstikke leuk. Behalve wat zoentjes en het betere friemelwerk (hihi) zijn we nog niet gekomen.
Ik vind het leuk om hem beter te leren kennen, maar ik ben dus niet hotel de botel verliefd op hem. Hij wel op mij. Dit is de eerste jongen die mij echt op handen draagt en alles aan me geweldig vind.
Dit is ook hetgene wat me enorm benauwd. Af en toe kijk ik hem aaan en dan denk ik...Wat voel ik nu voor je. Is het lust, of is het verliefdheid. Normaal word ik dit vrij gemakkelijk namelijk, maar nu niet. Vind dit erg frustrerend, aangezien het zo'n lieve knuffelbeer is.
Vanochtend kreeg ik een knoop in m'n maag naar aanleiding van een sms: "Ik mis je nu al en ik zou graag de vier woordjes tegen je willen zeggen, maar ik wil je niet afschrikken, haha met een smiley erachter"
Hier gingen m'n armharen van rechtop staan. Na twee weken kun je zoiets toch niet zeggen? Ook al zet je er "haha" en een smiley achter?
Inmiddels heb ik hem aan de telefoon gehad en ik heb het met hem gehad over de snelheid van ons datingverhaal. Als het aan hem ligt ben ik zijn vriendin, maar ik weet helemaal nog niet of ik dit wil...Heb hem aangegeven dat we wel zien waar het schip strand en dat hij zich niet teveel zorgen moet maken...
Til ik nu te zwaar aan dit verhaal, of moet ik gaan rennen voordat ik deze jongen z'n hart helemaal ga breken. Ik vraag me af of ik na 5 dates al kan zeggen of dit iets kan worden, maar dat kan ik niet. Zou het nog kunnen komen, of denken jullie dat hij het gewoon niet is. Geloven jullie dat dit nog kan groeien? Ik vind hem namelijk wel een schat. Op dit moment voel ik wel iets, maar door die sms van vanochtend ben ik volledig uit m'n huisje. Hebben jullie misschien nog tips of adviezen voor me?
Bah bah, heb ik weer. Andere dates wilden alleen maar sex en geen relatie. En deze jongen is hartstikke lief, aardig, spontaan, en grappig en nu krijg ik het benauwd...
Wat moet ik hiermee? Ik weet het even niet....
dinsdag 16 december 2008 om 22:08
woensdag 17 december 2008 om 07:57
Hallo lieve forummers,
Hartstikke bedankt voor al jullie berichtjes. Bij sommige heb ik weer hard moeten lachen
Ik ben een tijdje op vakantie geweest, vandaar mijn verlate reactie....
Inmiddels zijn we weer een korte tijd verder en ik moet zeggen dat mijn gevoel jegens D. helemaal omgeslagen is. In de positieve zin dan.
Naar aanleiding van jullie reacties en tips heb ik nog een goed gesprek onder 4 ogen met hem gehad. Hij gaf aan dat hij inderdaad helemaal hoteldebotel van me is en dat hij dit nog nooit eerder heeft gehad. Doordat hij zo overrompeld was door zijn gevoel, heeft hij mij dat sms berichtje gestuurd.
Het hele berichtje heeft me wel aan het denken gezet. Wat voel ik nu, waarom reageer ik zo en ga zo maar door.
Het komt hier op neer. In mijn (date) verleden ben ik een paar keer gekwetst. Ik werd volledig helemaal verliefd en de ander ook, maar na een paar weken was de liefde aan de andere kant weer voorbij waardoor mijn hartje dus gebroken was.
Dit heb ik D. ook gezegd. Waarschijnlijk kon ( lees kon ) ik hem daarom niet toelaten. Dit is inmiddels volledig omgeslagen. Na ons gesprek heb ik dit op één of andere manier los kunnen laten en heb ik besloten eens lekker te gaan genieten. Er is nog nooit iemand zo verliefd op me geweest en ik heb dit nu ook bij hem. Echt zo vreemd dit...
Toen ik hem een paar dagen na ons gesprek zag, was het net alsof er een scheut door m'n buik ging en ik dacht. Wauw, hij is echt helemaal perfect.
Vanavond komt hij weer. We hebben elkaar een paar dagen niet gezien en ik mis hem enorm....En hij mij ook. zucht....
Hebben jullie bovenstaande ook wel eens meegemaakt? Dat je in de eerste instantie niet verliefd was en dat het opeens omsloeg als een blad aan een boom?
Hele dikke knuffels voor jullie. Heb echt heel veel aan jullie berichten gehad. Ook een de 4 woorden variaties, haha....
Hartstikke bedankt voor al jullie berichtjes. Bij sommige heb ik weer hard moeten lachen
Ik ben een tijdje op vakantie geweest, vandaar mijn verlate reactie....Inmiddels zijn we weer een korte tijd verder en ik moet zeggen dat mijn gevoel jegens D. helemaal omgeslagen is. In de positieve zin dan.
Naar aanleiding van jullie reacties en tips heb ik nog een goed gesprek onder 4 ogen met hem gehad. Hij gaf aan dat hij inderdaad helemaal hoteldebotel van me is en dat hij dit nog nooit eerder heeft gehad. Doordat hij zo overrompeld was door zijn gevoel, heeft hij mij dat sms berichtje gestuurd.
Het hele berichtje heeft me wel aan het denken gezet. Wat voel ik nu, waarom reageer ik zo en ga zo maar door.
Het komt hier op neer. In mijn (date) verleden ben ik een paar keer gekwetst. Ik werd volledig helemaal verliefd en de ander ook, maar na een paar weken was de liefde aan de andere kant weer voorbij waardoor mijn hartje dus gebroken was.
Dit heb ik D. ook gezegd. Waarschijnlijk kon ( lees kon ) ik hem daarom niet toelaten. Dit is inmiddels volledig omgeslagen. Na ons gesprek heb ik dit op één of andere manier los kunnen laten en heb ik besloten eens lekker te gaan genieten. Er is nog nooit iemand zo verliefd op me geweest en ik heb dit nu ook bij hem. Echt zo vreemd dit...
Toen ik hem een paar dagen na ons gesprek zag, was het net alsof er een scheut door m'n buik ging en ik dacht. Wauw, hij is echt helemaal perfect.
Vanavond komt hij weer. We hebben elkaar een paar dagen niet gezien en ik mis hem enorm....En hij mij ook. zucht....
Hebben jullie bovenstaande ook wel eens meegemaakt? Dat je in de eerste instantie niet verliefd was en dat het opeens omsloeg als een blad aan een boom?
Hele dikke knuffels voor jullie. Heb echt heel veel aan jullie berichten gehad. Ook een de 4 woorden variaties, haha....
anoniem_6459539699668 wijzigde dit bericht op 17-12-2008 07:59
Reden: spelfoutje
Reden: spelfoutje
% gewijzigd
woensdag 17 december 2008 om 10:22
hoi Piekerien,
Ik vind het heel herkenbaar. Op basis van je eerste bericht wilde ik je mijn verhaal vertellen, maar na je laatste berichtje helemaal.
Ook ik kwam een leuke vent tegen met wie het goed klikte. In eerste instantie misschien niet diegene waar ik normaal op zou vallen, maar wel leuk. Hij was echt een oerdegelijke hollandse vent. Niet stoer, waar ik normaal op viel, maar echt oerdegelijk. Een serieuze vent dus.
Ook hij zei na nog geen twee 2 weken dat hij van me hield. Daar was ik ook overdonderd door. Elke keer als hij het zei antwoorde ik : “ik vind jou ook heel lief”. Dat heb ik vrij lang volgehouden.
Na een aantal maanden had ik een gesprek met een vriendin. Door wat zij zei, zijn mijn ogen geopend. Ze gaf aan dat als ik hem echt leuk vond (en dat vond ik) dat ik hem wel echt een kans moest geven. En dat had ik tot moment niet gedaan, mede doordat ik tijdens een eerdere relatie flink het lid op mijn neus had gekregen. Ik had gewoon een muurtje om mijn hart gebouwd. Na dat gesprek met die vriendin is het muurtje snel afgebrokkeld. Ik heb mijn vriend gebeld en verteld dat ik hem niet kwijt wilde.
Het vervolg…..na een half jaar woonden we samen, 2 jaar daarna zijn we getrouwd (inmiddels al bijna 10 jaar) en ben ik zwanger van ons 2e kindje. We zijn nog steeds samen en erg gelukkig.
Mijn advies: geef het echt een kans en wie weet wat de toekomst brengt.
Ik vind het heel herkenbaar. Op basis van je eerste bericht wilde ik je mijn verhaal vertellen, maar na je laatste berichtje helemaal.
Ook ik kwam een leuke vent tegen met wie het goed klikte. In eerste instantie misschien niet diegene waar ik normaal op zou vallen, maar wel leuk. Hij was echt een oerdegelijke hollandse vent. Niet stoer, waar ik normaal op viel, maar echt oerdegelijk. Een serieuze vent dus.
Ook hij zei na nog geen twee 2 weken dat hij van me hield. Daar was ik ook overdonderd door. Elke keer als hij het zei antwoorde ik : “ik vind jou ook heel lief”. Dat heb ik vrij lang volgehouden.
Na een aantal maanden had ik een gesprek met een vriendin. Door wat zij zei, zijn mijn ogen geopend. Ze gaf aan dat als ik hem echt leuk vond (en dat vond ik) dat ik hem wel echt een kans moest geven. En dat had ik tot moment niet gedaan, mede doordat ik tijdens een eerdere relatie flink het lid op mijn neus had gekregen. Ik had gewoon een muurtje om mijn hart gebouwd. Na dat gesprek met die vriendin is het muurtje snel afgebrokkeld. Ik heb mijn vriend gebeld en verteld dat ik hem niet kwijt wilde.
Het vervolg…..na een half jaar woonden we samen, 2 jaar daarna zijn we getrouwd (inmiddels al bijna 10 jaar) en ben ik zwanger van ons 2e kindje. We zijn nog steeds samen en erg gelukkig.
Mijn advies: geef het echt een kans en wie weet wat de toekomst brengt.
vrijdag 2 januari 2009 om 00:18
Wat heerlijk Piekerien! Gaat het nog steeds zo goed?
Met mij inmiddels niet meer. Twijfelde toch teveel, en met veel pijn in het hart er toch een einde aan gemaakt (op een nogal ongelukkig tijdstip, namelijk gisteren, oudjaarsdag). Auw omdat ik de mooie dingen echt ga missen, maar de twijfel bleef overheersen, en dat vond ik niet eerlijk naar hem toe. Zeker omdat hij steeds duidelijker aangaf er wel wat in te zien, en ik dan telkens op de vlakte bleef. Vind het heel jammer, had graag hetzelfde als jij gevoeld.
Met mij inmiddels niet meer. Twijfelde toch teveel, en met veel pijn in het hart er toch een einde aan gemaakt (op een nogal ongelukkig tijdstip, namelijk gisteren, oudjaarsdag). Auw omdat ik de mooie dingen echt ga missen, maar de twijfel bleef overheersen, en dat vond ik niet eerlijk naar hem toe. Zeker omdat hij steeds duidelijker aangaf er wel wat in te zien, en ik dan telkens op de vlakte bleef. Vind het heel jammer, had graag hetzelfde als jij gevoeld.
vrijdag 2 januari 2009 om 11:26
Hoi hoi,
Jongens, hartstikke bedankt voor al jullie berichtjes. Helaas is het me nog steeds niet gegund in de liefde.
Komt ie. Nadat ik mijn gevoel op de vrije loop heb laten gaan, zijn er wat dingetjes veranderd. Hij Smste me minder, hij was niet meer zo enthousiast en ik kreeg het idee dat hij minder geinteresseerd in me werd. Dit heb ik overigens wel naar hem uitgesproken, maar hij deed er niks mee.
Kerstavond is hij nog bij me geweest en hebben we ook heerlijke sex samen gehad. Dit voelde zo intens goed en was gewoonweg fantastisch.
De dagen erna heb ik hem nog een tweetal smsjes gestuurd en daar heeft hij 1 keer op gereageerd. Afgelopen zaterdagmiddag hebben we ook nog even gesmst, maar vanaf die middag was het volledige radiostilte.
Zaterdagavond ben ik gewoon gaan stappen omdat ik voor geen enkele kerel thuis blijf zitten tot dat ik iets hoor. Die nacht heb ik hem nog een berichtje gestuurd waarin ik vroeg of hij een fijne avond heeft gehad. Niks meer op gehoord!
Tot afgelopen woensdag. Ik dacht stuur hem eens een smsje waarin ik vraag waarom hij niets meer laat horen,. Hij stuurde dit terug: Hey, ik dacht al waarom hoor ik niks meer. Is er iets aan de hand?
Blijkbaar heeft hij mijn zaterdagnacht smsje gelezen in z'n slaap en is het daarna vergeten. Dit viel me enigzins verkeerd, aangezien hij mij toch ook kan benaderen??? Nee, hij wacht 4 dagen tot dat ik de eerste ben die hem een berichtje stuurt.
Heb hem dit ook aangegeven. Ook heb ik hem duidelijk gemaakt dat ik gewoon een stukje waardering mis vanuit zijn kant. Is dat nu teveel gevraagd? Ik ben ook alles behalve claimerig, dus daar ligt het niet aan. Nadat ik hem dit berichtje heb gestuurd heb ik niets meer gehoord, dus ga ervan uit dat dit alles nu voorbij is.
Aangezien ik merk dat ik er niet zoveel pijn van heb, denk ik ook dat dit beter is zo. Hij is het gewoon niet voor mij.
Wilde dit gewoon eventjes van me afschrijven...Echt waar jongens, ik heb het echt zo goed voor met de mensen om me heen en ik hou ook van wederzijds respect naar elkaar, maar op de 1 of andere manier gaat het bij mij iedere keer mis.
Volgens mij zoek ik gewoon de zogenaamde jagers uit. Zodra ze je "hebben" nemen ze afstand.
Ben er nog steeds een beetje boos over....
@Mozarella: Je hebt het goed gedaan meid. Er lopen zoveel leuke mannen rond op deze wereld. Hij was het niet voor je en daar moet je eventjes doorheen. Knap dat je dit op deze manier hebt aangepakt.
Zo, nu ga ik een heerlijke mok hot choco voor mezelf maken omdat ik vind dat ik dit verdiend heb...
Heel veel knuffels voor jullie allemaal en natuurlijk de beste wensen voor 2009 met heel veel liefde en goede gezondheid....
Jongens, hartstikke bedankt voor al jullie berichtjes. Helaas is het me nog steeds niet gegund in de liefde.
Komt ie. Nadat ik mijn gevoel op de vrije loop heb laten gaan, zijn er wat dingetjes veranderd. Hij Smste me minder, hij was niet meer zo enthousiast en ik kreeg het idee dat hij minder geinteresseerd in me werd. Dit heb ik overigens wel naar hem uitgesproken, maar hij deed er niks mee.
Kerstavond is hij nog bij me geweest en hebben we ook heerlijke sex samen gehad. Dit voelde zo intens goed en was gewoonweg fantastisch.
De dagen erna heb ik hem nog een tweetal smsjes gestuurd en daar heeft hij 1 keer op gereageerd. Afgelopen zaterdagmiddag hebben we ook nog even gesmst, maar vanaf die middag was het volledige radiostilte.
Zaterdagavond ben ik gewoon gaan stappen omdat ik voor geen enkele kerel thuis blijf zitten tot dat ik iets hoor. Die nacht heb ik hem nog een berichtje gestuurd waarin ik vroeg of hij een fijne avond heeft gehad. Niks meer op gehoord!
Tot afgelopen woensdag. Ik dacht stuur hem eens een smsje waarin ik vraag waarom hij niets meer laat horen,. Hij stuurde dit terug: Hey, ik dacht al waarom hoor ik niks meer. Is er iets aan de hand?
Blijkbaar heeft hij mijn zaterdagnacht smsje gelezen in z'n slaap en is het daarna vergeten. Dit viel me enigzins verkeerd, aangezien hij mij toch ook kan benaderen??? Nee, hij wacht 4 dagen tot dat ik de eerste ben die hem een berichtje stuurt.
Heb hem dit ook aangegeven. Ook heb ik hem duidelijk gemaakt dat ik gewoon een stukje waardering mis vanuit zijn kant. Is dat nu teveel gevraagd? Ik ben ook alles behalve claimerig, dus daar ligt het niet aan. Nadat ik hem dit berichtje heb gestuurd heb ik niets meer gehoord, dus ga ervan uit dat dit alles nu voorbij is.
Aangezien ik merk dat ik er niet zoveel pijn van heb, denk ik ook dat dit beter is zo. Hij is het gewoon niet voor mij.
Wilde dit gewoon eventjes van me afschrijven...Echt waar jongens, ik heb het echt zo goed voor met de mensen om me heen en ik hou ook van wederzijds respect naar elkaar, maar op de 1 of andere manier gaat het bij mij iedere keer mis.
Volgens mij zoek ik gewoon de zogenaamde jagers uit. Zodra ze je "hebben" nemen ze afstand.
Ben er nog steeds een beetje boos over....
@Mozarella: Je hebt het goed gedaan meid. Er lopen zoveel leuke mannen rond op deze wereld. Hij was het niet voor je en daar moet je eventjes doorheen. Knap dat je dit op deze manier hebt aangepakt.
Zo, nu ga ik een heerlijke mok hot choco voor mezelf maken omdat ik vind dat ik dit verdiend heb...
Heel veel knuffels voor jullie allemaal en natuurlijk de beste wensen voor 2009 met heel veel liefde en goede gezondheid....
vrijdag 2 januari 2009 om 12:30
Piekerien, je zegt dat dit je iedere keer overkomt. Als je slim bent zoek je uit waar dat aan ligt. Misschien is het een groot verschil tussen hoe je je opstelt/bent als je iemand net leert kennen en hoe je je opstelt als je gevoelens hebt?
Je bent niet claimerig zei je, maar je stuurt wel veel smsjes. Als je met elkaar hebt liggen ballen kun je dingen toch ook gewoon persoonlijk en rechtstreeks bespreken? En waarom ren je erachteraan als hij niets meer laat horen? Dan ligt de bal bij hem hoor. Maar goed, het is waarschijnlijk beter zo. Al dat gedoe meteen al. Verliefd zijn is leuk en samen verliefd zijn moet leuk zijn. Begint dat al met veel isues, dan is meestal geen lang leven beschoren en komen de afknappers al erg snel.
Je bent niet claimerig zei je, maar je stuurt wel veel smsjes. Als je met elkaar hebt liggen ballen kun je dingen toch ook gewoon persoonlijk en rechtstreeks bespreken? En waarom ren je erachteraan als hij niets meer laat horen? Dan ligt de bal bij hem hoor. Maar goed, het is waarschijnlijk beter zo. Al dat gedoe meteen al. Verliefd zijn is leuk en samen verliefd zijn moet leuk zijn. Begint dat al met veel isues, dan is meestal geen lang leven beschoren en komen de afknappers al erg snel.
vrijdag 2 januari 2009 om 12:46
Hoi Madhe,
Dankjewel voor je reactie. Je hebt volledig gelijk hoor. Uiteraard heb ik ook al heel goed naar mezelf gekeken. Maar ik ben tot de conclusie gekomen dat het gewoonweg niet aan mij ligt. Ben normaal altijd diegene die alles op zichzelf betrekt.
Denk altijd dat het dan wel aan mij zal liggen. Dit is niet zo! Misschien ligt het er wel aan dat ik TE aardig ben. Heb al vaak genoeg over me heen laten lopen en dat doe ik niet meer.
En veel smsjes sturen deed ik helemaal niet. Ik begrijp wat je zegt als je aangeeft dat ik niet achter hem aan moet rennen, maar als ik 4 dagen niets meer hoor mag ik toch wel om een verklaring vragen? Dit heb ik overigens netjes gedaan en niet verwijtend.
En ja, als het zo moet dan is het inderdaad maar beter dat het voorbij is.
Eigenlijk ben ik ook verkeerd geweest als je het hebt over dingen rechtstreeks bespreken! Hierin ben ik fout geweest. Sms is niet echt het middel om zaken uit te spreken...Goeie les....
Nogmaals bedankt voor je reactie
Dankjewel voor je reactie. Je hebt volledig gelijk hoor. Uiteraard heb ik ook al heel goed naar mezelf gekeken. Maar ik ben tot de conclusie gekomen dat het gewoonweg niet aan mij ligt. Ben normaal altijd diegene die alles op zichzelf betrekt.
Denk altijd dat het dan wel aan mij zal liggen. Dit is niet zo! Misschien ligt het er wel aan dat ik TE aardig ben. Heb al vaak genoeg over me heen laten lopen en dat doe ik niet meer.
En veel smsjes sturen deed ik helemaal niet. Ik begrijp wat je zegt als je aangeeft dat ik niet achter hem aan moet rennen, maar als ik 4 dagen niets meer hoor mag ik toch wel om een verklaring vragen? Dit heb ik overigens netjes gedaan en niet verwijtend.
En ja, als het zo moet dan is het inderdaad maar beter dat het voorbij is.
Eigenlijk ben ik ook verkeerd geweest als je het hebt over dingen rechtstreeks bespreken! Hierin ben ik fout geweest. Sms is niet echt het middel om zaken uit te spreken...Goeie les....
Nogmaals bedankt voor je reactie
vrijdag 2 januari 2009 om 12:57
Natuurlijk mag je om een verklaring vragen jullie hadden een relatie, toch? Of waren jullie nog aan het aankijken óf er een relatie inzat? Want dat maakt een verschil (mijn mening hoor).
Je zegt dat je TE aardig bent, dat is eigenlijk gewoon een andere benaming voor; ' ik bewaak mijn eigen grenzen niet goed'. Je wordt uiteindelijk altijd behandeld zoals je je laat behandelen. Het niet pikken van bepaald gedrag is goed voor jezelf, én dwingt respect af. Twee vliegen in één klap. Misschien moet je niet meer zo aardig zijn. Verder noemde ik het ook niet als feit, maar als optie hoor. Wat er kon zijn, want als JIJ steeds in dit soort situaties (problemen) komt, is het tóch iets waar JIJ invloed op hebt. Niet het probleem je probleem is, maar je reactie op het probleem is je probleem. En een reactie is een keuze.(in dit soort gevallen dan toch).
Maar dat communiceren via sms, dat is altijd weer een goeie les he
Je zegt dat je TE aardig bent, dat is eigenlijk gewoon een andere benaming voor; ' ik bewaak mijn eigen grenzen niet goed'. Je wordt uiteindelijk altijd behandeld zoals je je laat behandelen. Het niet pikken van bepaald gedrag is goed voor jezelf, én dwingt respect af. Twee vliegen in één klap. Misschien moet je niet meer zo aardig zijn. Verder noemde ik het ook niet als feit, maar als optie hoor. Wat er kon zijn, want als JIJ steeds in dit soort situaties (problemen) komt, is het tóch iets waar JIJ invloed op hebt. Niet het probleem je probleem is, maar je reactie op het probleem is je probleem. En een reactie is een keuze.(in dit soort gevallen dan toch).
Maar dat communiceren via sms, dat is altijd weer een goeie les he
zaterdag 3 januari 2009 om 15:26
Hoi Madhe,
Dankjewel voor je berichtje. Er zijn ook absoluut dingen waar ik invloed op heb en heb gehad. Daar ben ik mezelf terdege van bewust. Moet maar eens met een kritische blik naar mezelf gaan kijken.
Heb me inmiddels wel voorgenomen om het een volgende keer anders aan te pakken. Anders in de zin van verwachtingen scheppen die er niet toe doen op een betreffend moment. Heb het idee als ik dat los kan laten, dat het dan een stuk gemakkelijker gaat.
Misschien wil ik wel TE graag een relatie, waardoor de ander dit toch door heeft. Het onbewuste speelt daar ook in mee. Mannen voelen dat volgens mij, haha.
@Mozarella: Meid, hoe is het nu met je? Ben toch eens benieuwd. We zitten toch enigzins in hetzelfde schuitje.
-x- Piekerien
Dankjewel voor je berichtje. Er zijn ook absoluut dingen waar ik invloed op heb en heb gehad. Daar ben ik mezelf terdege van bewust. Moet maar eens met een kritische blik naar mezelf gaan kijken.
Heb me inmiddels wel voorgenomen om het een volgende keer anders aan te pakken. Anders in de zin van verwachtingen scheppen die er niet toe doen op een betreffend moment. Heb het idee als ik dat los kan laten, dat het dan een stuk gemakkelijker gaat.
Misschien wil ik wel TE graag een relatie, waardoor de ander dit toch door heeft. Het onbewuste speelt daar ook in mee. Mannen voelen dat volgens mij, haha.
@Mozarella: Meid, hoe is het nu met je? Ben toch eens benieuwd. We zitten toch enigzins in hetzelfde schuitje.
-x- Piekerien
zaterdag 3 januari 2009 om 18:17
quote:piekerien schreef op 03 januari 2009 @ 15:26:
Hoi Madhe,
Dankjewel voor je berichtje. Er zijn ook absoluut dingen waar ik invloed op heb en heb gehad. Daar ben ik mezelf terdege van bewust. Moet maar eens met een kritische blik naar mezelf gaan kijken.
Heb me inmiddels wel voorgenomen om het een volgende keer anders aan te pakken. Anders in de zin van verwachtingen scheppen die er niet toe doen op een betreffend moment. Heb het idee als ik dat los kan laten, dat het dan een stuk gemakkelijker gaat.
Misschien wil ik wel TE graag een relatie, waardoor de ander dit toch door heeft. Het onbewuste speelt daar ook in mee. Mannen voelen dat volgens mij, haha.
@Mozarella: Meid, hoe is het nu met je? Ben toch eens benieuwd. We zitten toch enigzins in hetzelfde schuitje.
-x- Piekerien
Ach Piekerien, er zijn ook mannen genoeg die graag een relatie willen. Het gaat er niet eens zozeer om of je een relatie wilt, als je maar lekker in je vel zit met de situatie zoals die is. Zolang een relatie een aanvulling ipv invulling is, zul je er niet snel iemand mee op de loop jagen.
Het zal makkelijker gaan als je je verwachtingen wat los kunt laten. Je mag dus best een relatie willen, maar besluit dan dat je ook echt alleen een LEUKE relatie wilt!
Toen ik mijn vriend ontmoette zat ik in een fase waarin ik me lekker voelde bij gewoon wat daten, mensen ontmoeten, lol hebben. En (natuurlijk) wilde ik wel een relatie, maar dat hoefde niet meteen en niet persé. Mijn leven was al leuk genoeg zoals het was. Mijn vriend hoefde ook niet perse een relatie, vond het ook wel prima als het nog niet kwam. Maar wij vonden elkaar erg leuk, en wilden allebei samen een leuke relatie. Met elkaar ook nog. Hoe beter kun je het krijgen.
Nu hebben we een LEUKE relatie (tja, 2 leuke mensen, leuke ideeën, leuke tijd, en dan nog de dingen die nodig zijn voor een relatie erbij. Dan krijg je dat). Maar weet je wat het relaxte is? Als onze relatie over zou zijn, dan is mijn leven nog steeds leuk. Ik zou hem ontzettend missen en even heel verdrietig zijn. Geen twijfel over mogelijk, maar dan nóg is mijn leven leuk. En daarom hoef ik hem niet te claimen. Hij blijft uit zichzelf wel zolang hij dat wil.
Hoi Madhe,
Dankjewel voor je berichtje. Er zijn ook absoluut dingen waar ik invloed op heb en heb gehad. Daar ben ik mezelf terdege van bewust. Moet maar eens met een kritische blik naar mezelf gaan kijken.
Heb me inmiddels wel voorgenomen om het een volgende keer anders aan te pakken. Anders in de zin van verwachtingen scheppen die er niet toe doen op een betreffend moment. Heb het idee als ik dat los kan laten, dat het dan een stuk gemakkelijker gaat.
Misschien wil ik wel TE graag een relatie, waardoor de ander dit toch door heeft. Het onbewuste speelt daar ook in mee. Mannen voelen dat volgens mij, haha.
@Mozarella: Meid, hoe is het nu met je? Ben toch eens benieuwd. We zitten toch enigzins in hetzelfde schuitje.
-x- Piekerien
Ach Piekerien, er zijn ook mannen genoeg die graag een relatie willen. Het gaat er niet eens zozeer om of je een relatie wilt, als je maar lekker in je vel zit met de situatie zoals die is. Zolang een relatie een aanvulling ipv invulling is, zul je er niet snel iemand mee op de loop jagen.
Het zal makkelijker gaan als je je verwachtingen wat los kunt laten. Je mag dus best een relatie willen, maar besluit dan dat je ook echt alleen een LEUKE relatie wilt!
Toen ik mijn vriend ontmoette zat ik in een fase waarin ik me lekker voelde bij gewoon wat daten, mensen ontmoeten, lol hebben. En (natuurlijk) wilde ik wel een relatie, maar dat hoefde niet meteen en niet persé. Mijn leven was al leuk genoeg zoals het was. Mijn vriend hoefde ook niet perse een relatie, vond het ook wel prima als het nog niet kwam. Maar wij vonden elkaar erg leuk, en wilden allebei samen een leuke relatie. Met elkaar ook nog. Hoe beter kun je het krijgen.
Nu hebben we een LEUKE relatie (tja, 2 leuke mensen, leuke ideeën, leuke tijd, en dan nog de dingen die nodig zijn voor een relatie erbij. Dan krijg je dat). Maar weet je wat het relaxte is? Als onze relatie over zou zijn, dan is mijn leven nog steeds leuk. Ik zou hem ontzettend missen en even heel verdrietig zijn. Geen twijfel over mogelijk, maar dan nóg is mijn leven leuk. En daarom hoef ik hem niet te claimen. Hij blijft uit zichzelf wel zolang hij dat wil.
zaterdag 3 januari 2009 om 19:22
Hoi Piekerien,
Wat jammer dat jouw situatie nu toch zo omgeslagen is. Zou het dan echt een jager zijn geweest, buit binnen en wegwezen? Wat zonde. Maar blijkbaar zat je gevoel toch niet zo erg diep gelukkig. Wel klote natuurlijk, maar het klinkt niet alsof je nu al dagen aan het huilen bent van luduvudu, toch?
En ja, je leert weer wat bij over jezelf, over het TE graag willen misschien, of bepaalde verwachtingen. Madhe heeft wel gelijk dat je het beste zonder verwachtingen erin kunt stappen. Als het leuk is, gaat het vanzelf.
Lief dat je naar mij vraagt.
Voel me wel beetje vreemd. De twijfels die er steeds waren zijn er nog steeds eigenlijk. Hij (ik noem hem hier maar even PD, zoals ik m ook in een ander topic noem) heeft echt leuke kanten, die ik nu mis dus. Maar die twijfels waren er niet voor niks moet ik maar denken.
Ik voel me toch ook schuldig naar hem toe, vanwege het tijdstip van uitmaken, en ook vanwege de verwachtingen die ik blijkbaar bij hem had geschept. (moet er wel bij zeggen dat hij al in de eerste week zei dat 'ie erg toe was aan een echte relatie... over TE graag willen gesproken, en teveel verwachtingen hebben, vandaar ook dat ik in dit topic kwam kijken natuurlijk)
Maar dat schuldgevoel is iets wat ik af moet leren eigenlijk. Ben al te vaak bij iemand gebleven omdat ik degene geen pijn wou doen. Dat heeft geresulteerd in relaties van 4 en 7 jaar waarin ik op de helft eigenlijk al niet meer gelukkig was. En dat wil ik niet nog een keer. Ik wil nu ook weleens die LEUKE relatie waar Madhe het over heeft. En niet: ik hou het wel vol, ik geef niet op, ik moet er doorheen kijken, anderen mogen denken wat ze willen, die zien zijn kwaliteiten gewoon niet etc... Mijn overbuurvrouw had wel gelijk toen ze er laatst uitflapte over mijn relatie van 7 jr: jij kon wel wat beters krijgen! Dus als ik me bij deze man na 2 maanden al/nog zo voel, dan moet ik maar hard voor hem en voor mezelf zijn, en voor MIJ kiezen.
Vanavond zie ik PD nog. Hij is vandaag jarig en ik zou eerst mee gaan naar zijn familie, maar nu dus niet. Maar hij wilde toch nog graag langskomen vanavond. Weet niet helemaal zijn bedoeling, wellicht wil 'ie proberen of ik niet toch nog door wil. Voor mezelf vind ik het wel fijn om hem nog een keer te zien. Kijken wat het met me doet om hem weer te zien. Of ik nog steeds achter mijn besluit sta. Helaas zit vrienden blijven er niet in denk ik, omdat hij teveel voelt. Maar nog eens goed praten kan nooit kwaad. Goed afsluiten vind ik altijd wel belangrijk. (in tegenstelling tot gewoon niks meer laten horen, vind het echt stom voor je dat die van jou het zo aanpakt)
Wat jammer dat jouw situatie nu toch zo omgeslagen is. Zou het dan echt een jager zijn geweest, buit binnen en wegwezen? Wat zonde. Maar blijkbaar zat je gevoel toch niet zo erg diep gelukkig. Wel klote natuurlijk, maar het klinkt niet alsof je nu al dagen aan het huilen bent van luduvudu, toch?
En ja, je leert weer wat bij over jezelf, over het TE graag willen misschien, of bepaalde verwachtingen. Madhe heeft wel gelijk dat je het beste zonder verwachtingen erin kunt stappen. Als het leuk is, gaat het vanzelf.
Lief dat je naar mij vraagt.
Voel me wel beetje vreemd. De twijfels die er steeds waren zijn er nog steeds eigenlijk. Hij (ik noem hem hier maar even PD, zoals ik m ook in een ander topic noem) heeft echt leuke kanten, die ik nu mis dus. Maar die twijfels waren er niet voor niks moet ik maar denken.
Ik voel me toch ook schuldig naar hem toe, vanwege het tijdstip van uitmaken, en ook vanwege de verwachtingen die ik blijkbaar bij hem had geschept. (moet er wel bij zeggen dat hij al in de eerste week zei dat 'ie erg toe was aan een echte relatie... over TE graag willen gesproken, en teveel verwachtingen hebben, vandaar ook dat ik in dit topic kwam kijken natuurlijk)
Maar dat schuldgevoel is iets wat ik af moet leren eigenlijk. Ben al te vaak bij iemand gebleven omdat ik degene geen pijn wou doen. Dat heeft geresulteerd in relaties van 4 en 7 jaar waarin ik op de helft eigenlijk al niet meer gelukkig was. En dat wil ik niet nog een keer. Ik wil nu ook weleens die LEUKE relatie waar Madhe het over heeft. En niet: ik hou het wel vol, ik geef niet op, ik moet er doorheen kijken, anderen mogen denken wat ze willen, die zien zijn kwaliteiten gewoon niet etc... Mijn overbuurvrouw had wel gelijk toen ze er laatst uitflapte over mijn relatie van 7 jr: jij kon wel wat beters krijgen! Dus als ik me bij deze man na 2 maanden al/nog zo voel, dan moet ik maar hard voor hem en voor mezelf zijn, en voor MIJ kiezen.
Vanavond zie ik PD nog. Hij is vandaag jarig en ik zou eerst mee gaan naar zijn familie, maar nu dus niet. Maar hij wilde toch nog graag langskomen vanavond. Weet niet helemaal zijn bedoeling, wellicht wil 'ie proberen of ik niet toch nog door wil. Voor mezelf vind ik het wel fijn om hem nog een keer te zien. Kijken wat het met me doet om hem weer te zien. Of ik nog steeds achter mijn besluit sta. Helaas zit vrienden blijven er niet in denk ik, omdat hij teveel voelt. Maar nog eens goed praten kan nooit kwaad. Goed afsluiten vind ik altijd wel belangrijk. (in tegenstelling tot gewoon niks meer laten horen, vind het echt stom voor je dat die van jou het zo aanpakt)
