(Alleenzijn en) gelukkig zijn met jezelf, deel VII

Eind 2011 opende Lisanne een topic omdat Lisanne maar niet gelukkig kon worden met zichzelf. Haar eigenwaarde was gebaseerd op de bevestiging die ze kreeg van anderen. In een relatie werd Lisanne afhankelijk en cijferde ze zichzelf weg, als vrijgezel was Lisanne altijd op zoek naar afleiding en naar een potentiële relatie. Na een relatie met een foute man waarin ze zichzelf compleet verloren was wist ze dat er iets moest veranderen, maar hoe?

Inmiddels is dit topic uitgegroeid tot een plek waar mensen hun verhaal kwijt kunnen, maar vooral tot een plek waar men elkaar advies geeft en elkaar helpt om gelukkig(er) te worden. Het topic biedt praktische tips voor een aangenamer leven met jezelf en brengt lotgenoten samen. Het doel van dit topic is niet om de uiterste staat van kijk-mij-alleen-eens-gelukkig-zijn te bereiken.

Iedereen die zich op de een of andere manier verbonden voelt met dit onderwerp is hier welkom, of je nou net ontdekt hebt dat je anderen nodig hebt om je goed te voelen, altijd op zoek bent naar afleiding om maar niet alleen te zijn, al bezig bent om je eigenwaarde in jezelf (terug) te vinden of al helemaal gelukkig met jezelf bent. Eveneens is eenieder welkom die ongelukkig is in een relatie. Iets wat in deel III regelmatig ter sprake kwam.

Let op: dit nieuwe topic is verplaatst naar de Relatiepijler!

Ten eerste omdat er eerder stemmen zijn opgegaan dat je niet per se alleenstaand hoeft te zijn om te streven naar "Gelukkig zijn met jezelf" zodat mensen mét relatie die hun eigen aandeel willen vergroten in gelukkig zijn zich ook welkom voelen. Het is namelijk iets wat een eigen uitdaging is en blijft, met of zonder relatie.
Ten 2e omdat eigen geluk zo onlosmakelijk blijkt samen te hangen met de (alle/allerlei) relaties met andere mensen, en zeker ook liefde en lust (of het ontbreken ervan, of die al dan niet recent voorbij zijn of nog gewenst zijn in de toekomst) de nodige invloed hebben daarop.

De puur eigen invloed is en blijft het "binnenwerk" en dat is waar we elkaar hooguit in kunnen stimuleren, tips, zetjes en aanwijzingen voor kunnen geven en waar nodig in te ondersteunen, betrokkenheid te tonen, andere perspectieven (van buitenaf, van een afstandje) op los te laten, ervaringen te delen, enz.

Uit feedback bleek dat personen het waardevol vinden om de eerste zes delen van het topic te lezen:

Deel I Alleen zijn en gelukkig zijn met jezelf

Deel II Alleen zijn en gelukkig zijn met jezelf - deel 2

Deel III foru ... -3/list_messages/215279/0

Deel IV Alleen zijn en gelukkig zijn met jezelf, deel IV

Deel V- Alleenzijn en gelukkig zijn met jezelf deel V

Deel VI- Alleenzijn en gelukkig zijn met jezelf deel VI vind je hier de link: psyche/alleenzijn-en-gelukkig-zijn-met- ... 1#22183041

Juni 2017 bestaat de literatuurlijst uit de volgende stukken:

Als hij maar gelukkig is – Robin Norwood

De ideale vrouw is een bitch – Sherry Argov

Coach jezelf naar succes – Talene Miedaner

Verslaafd aan liefde – Jan Geurtz (eigenlijk wel alle boeken van hem)

Je kunt je leven helen – Louise L. Hay

Het monsterverbod – Carolien Roodvoets

Liefhebben zonder voorwaarden – Paul Ferrini

De Kracht van het Nu – Eckhart Tolle

Als succes een spel is, dan zijn dit de regels – Cherie Carter-Scott

Als liefde een spel is, dan zijn dit de regels - Cherie Carter- Scott

De zeven spirituele wetten van succes – Deepak Chopra

Superbrein – Deepak Chopra

Emotionele afhankelijkheid - Dr. Rudolf Snel.

Houd me vast - Dr Sue Johnson

Liefdesbang- Hannah Cuppen

Lisanne: bedankt voor het openen van het oorspronkelijke topic! Alhoewel Lisanne minder actief is, is er nog altijd een ‘harde kern’ actief aangevuld met (eveneens welkome) passanten.

Wat een fijne dag weer mogen meemaken en intussen nog lucratief ook!
En het beste moet nog komen, hoogtepunt is denk ik morgen
Zoveel prettige mensen, veel waardering hardop, saamhorigheid en leuke, warme contacten, mijn extraverte kant maakt overuren haha en wie kan nou oprecht zeggen zo ongeveer dansend zijn/haar werk te kunnen doen (behalve dansers/danseressen natuurlijk haha)?
En buiten ook nog, met bijna volle maan erbij, de weergoden die ons gunstig gezind zijn, men in feeststemming is, en iedereen eraan meewerkt om er een fijne ervaring van te maken, blij is en het zorgeloze en speelse een paar dagen voorrang te geven, iedereen vriendelijk is en zin in een praatje/contact heeft enz?
Dat wordt nog afkicken volgende week als het alledaagse weer de overhand neemt!

En nee, ik ben niet naief, het fijne overheerst en concentreet zich op dit soort dagen, je maakt met zijn allen zo'n sfeertje.
En hier is dit avontuur ook voor ons allemaal begonnen, hard werken (met intussen een hoop gezelligheid en affectie) maar hier doe je het allemaal voor!

Nu gauw slapen, tis elke dag toch een eindje rijden ook, en onderweg neem je die relaxte sfeer mee naar huis, vakantiegevoel terwijl je aan het werk bent, en voel je de vermoeidheid bijna niet eens!
Beetje rekken en strekken, ben wel beetje stijfjes nu, maar het gaat goed, gelukkig.
Al dat bewegen, haha, mijn lijf begint eraan te wennen geloof ik!
(ik gedei best wel met drukte, merk ik, uitgedaagd op je mentale en fysieke krachten, al moet ik erbij zeggen dat dit geen dagelijkse kost moet zijn, want dat zou ook weer té intensief zijn.
Ach, en daarna paar dagen bijkomen, dan is het ff verantwoord om te niksen, haha.

Weer een happy dag iig.

Fijn weekend allemaal!

Goed gedaan, Alice!
Weer eens iets om trots op jezelf te zijn: je hebt het tóch maar gedaan!
Zo zie je, je comfortzone uit kan zomaar zo fijn uitpakken, he?

Ben net thuis, was weer een topdruke dag (ook al had ik me verslapen ook nog, dus begon met haasten, en dan merk je dat je toch wel vermoeid bent, haha, had vanochtend koffie to go dan maar, zette het ff op mijn autodakje en zo weggereden dus bij de 1e bocht al omgekieperd natuurlijk. Heb bij de pomp alsnog kof en paar broodjes gehaald, nou ja, dat soort dingen.
En daarna grote drukte, dan ben je weer superalert en is het de hele dag gaan, gaan en nog eens gaan.

Leuke van zo'n meerdaags festival is dat we eindelijk vaste klanten hebben haha, en tevreden ook nog, complimenten en als het ff rustig was ook leuke gesprekjes (ook met leuke mannen).
Ongelooflijk, maar zolang je open blijft blijven de mensen komen, je moet echt zelf stoppen, konden nog wel langer doorgaan maar morgen ook weer een lange dag.
Morgen kan ik wel een beetje uitslapen (al is dat geen uitslapen, maar beetje normale nacht maken. en zal niet eens 8 uur zijn. Gelukkig ben ik van nature best een nachtbraker, dus komt goed.
Het vliegt voorbij iiig, helaas, want is ook zo leuk en familiale sfeer daar, en vandaag ook hele gezin present, incl ex, dit is iets wat wij met elkaar gemeen hebben, helemaal fijn dus.

En ook goed voor de omzet, dit soort dagen, dat is ook wel prettig in deze toch erg onvoorspelbare branche, al weet je eigenlijk bij deze al van tevoren dat het een toppertje zal wordemn

Nu gauw slapen!

Koester dat soort mensen maar, Alice, van die warme personen in je leven, zo zie je dat als je er zelf voor open staat, je óók zulke hartelijke lui op je pad krijgt. Blijven doen, dit soort dingen, je ziet dat het loont!

Summer: welkom, je (en Alice ook) merkt dat het topic zo goed als stilligt.

Om toch even te reageren op jouw post: je maakt zoals je zelf al zegt en Alice ook imo idd teveel eigen aannames over wat bedoeld wordt door de ander.
Dat het bijv geen oprechte interesse is als hij vraagt hoe het gaat, alleen maar omdat het naar aanleiding van iets is, waar jij contact over opnam. >>> DUS jouw aanname dat omdat het niet spontaan vanuit zichzelf kwam, niet echt is en niks betekent, hij dús niet (of niet werkelijk) geinteresseerd is in hoe het met jou gaat.

Ten eerste maak je dan de klassieke denkfout dat als iemand het niet uit/appt/laat weten, hij ten eerste niet aan je denkt en ten 2e het hem ook niet interesseert hoe het met jou gaat.
Dat weet je helemaal niet!
Wie weet hoe vaak hij nog aan je denkt, ook al is het op afstand en ook al hóudt ie om bepaalde redenen die afstand ook.
Wie weet hoe moeilijk hij dat vindt, ook al staat ie er zelf helemaal achter dat het uit is (gezien zijn omstandigheden en hoe hij met zichzelf in de knoop zit oid): dat wil helemaal niet zeggen dat hij daar geen moeite mee heeft en jou vergeten is of hem niet boeit hoe het met jou gaat!

Daarnaast dus dat niks horen of laten horen gelijk staat aan negeren.
Ook dat is dus niet waar, dat is hoe jij zélf een contactstilte en niks horen van iemand zelf waarschijnlijk al snel interpreteert en dat is hoe je het zelf ziet en wat jij er zelf aan betekenis aan geeft!
Er zijn zat mensen (zoals ik) die dat er niet van maken en die betekenis daar niet aan hechten (dat dat negeren is, iemand je niet belangrijk vindt of geen prioriteit vindt of geen zin/tijd voor jou (antwoorden) heeft).
Of expres met eoa bedoeling niet (meer) antwoordt of niet snel (genoeg).

Maw: jij betrekt eea nogal op jezelf, dat ie alleen uit verplichting vraagt hoe het gaat, of fatsoen, omdat ie dan ff contact heeft om iets anders.

Quote:
"Hoe kan ik ooit iemand weer vertrouwen als hij dit al doet, kan iedereen je dit aan doen. Ik vind het zo bizar, zo eng dat iemand dit zomaar kan doen.

en
"Enerzijds wil ik nooit meer een relatie, want dit is zo ongelooflijk pijnlijk dat ik dit nooit meer wil voelen.
Anderzijds, wil ik niet verbitterd raken en weet ik dat niet iedereen dit zal doen en hij dit deed uit "paniek".
En nu, voel ik me alleen, verdrietig, bedrogen."

Ik zie niet helemaal wat dit met vertrouwen te maken heeft?
Zou je mij kunnen uitleggen waarom je die link legt met vertrouwen, als het gaat om dat hij met zichzelf in de war en in de weer is, en allereerst zichzelf op de rit wil hebben met zijn eigen verwarde gevoelens en verleden en dat in de knoop raakt met gevoelens voor jou, dat hij zich misschien depressief of anderszins niet happy kán voelen ondanks dat hij misschien wel verliefd is op jou en zich dus happy en blij en vol vertrouwen zou moeten voelen in de liefde en zich geliefd weten/voelen, maar dat dus niet kan voelen omdat er andere oorzaken zijn die dat nu blokkeren en hij dus niet "vol verliefd" kan zijn of naar jou kan zijn, zonder zijn eigen belemmeringen uit zijn verleden die zijn stemming overheersen?
Misschien had hij zelf ook gedacht en gehoopt dat verliefdheid dat zou overstemmen/ overheersen en blijkt nu dat daarmee eigen oud zeer en wat hij nog meer met zich meedraagt aan stemmingen, mechanismen en gevoelens niet verdwijnen of opgeheven worden.

Heel veel mensen denken onterecht van wel, denken dat liefde van buitenaf zou compenseren voor allerlei gebreken en tekorten uit hun verleden en hun oude pijnen wel zullen kunnen bedekken.
Lees svp het boek van Jan Geurtz over "Verslaafd aan liefde", die legt dat heel goed uit vind ik, dat dat idd hooguit "bedekken" zou zijn: oud zeer en eigen gebreken/ tekorten/ tekortkomingen worden niet "goedgemaakt" door verliefdheid of liefde van buitenaf!
Dat kán namelijk helemaal niet, en zeker niet blijvend, want mechanismen zijn misschien ontstaan in het verleden, en ervaringen, maar die veranderen niet als de omstandigheden nu anders zijn en je (hij) nu wél liefde en zorgzaamheid enz ontvangt.

En dat kan best een domper zijn, als je dat min of meer geloofd hebt, dat het enige wat ervoor nodig was om wat in het verleden eraan ontbrak (in liefde en zorgzaamheid ontvangen) liefde van een geliefde is, dat dat alle ellende laat smelten en oplossen, en je (hij) je/zich eindelijk gelukkig, zorgeloos en blij zou voelen als er eenmaal een geliefde aandiende, samen leuke dingen deden, voor elkaar gezorgd wordt, dat dat evt problemen en issues zou wegvagen of minstens makkelijker maken.

Maar verliefdheid is een tijdelijke omstandigheid, net zoals de loterij winnen: je raakt eraan gewend, het wordt vanzelfsprekender en vertrouwder, het blíjft geen kick die je meer kracht of een boost blijft geven, zodat je je eigen issues beter kunt hebben of handellen oid!
Het is geen blijvende goed-gevoelsinjectie die je bij de ander kunt blijven halen of aan de ander kunt ontlenen om jezelf gelukkig te kunnen voelen en die ervoor zorgt dat je je issues en problemen niet voelt of je niet langer lastig vallen als je andere, leukere gevoelens hebt om je op te kunnen focussen: problemen en issues kunnen er hooguit mee afgeleid en verzacht worden, wat meer naar de achtergrond verdwijnen, maar ze zijn daarmee niet wég of vergeten!

En het is ook niet jouw taak of verantwoordelijkheid om met jouw liefde en zorgzaamheid te moeten zorgen dat hij zich goed voelt, ondanks een naar verleden, en dat jij dat maar moet zien af te leiden door er te zijn voor hem en met alle liefde toe te dekken, net zoals dat niet zijn taak is om jou gelukkig gevoel te geven, en hij ook nog eens de enige op de wereld is van wie dat afhangt.

Als je dit gaat beschrijven of beschouwen voor jezelf als dat hij je iets aangedaan heeft (door niet langer jou die liefde te "geven" en zelfs weinig tot geen contact, liefs, aandacht, betrokkenheid enz meer "geeft", dus niet langer fungeert als jouw goed-gevoelsinfuus, omdat hij dat naar eigen zeggen momenteel niet te geven hééft, hij dat zelf niet voelt en zelf niet toe in staat is dus om die betrokken, liefdevolle, volwaardige partner voor jou te kunnen zijn, vind ik het nogal wat dat jij daarvan maakt "nooit meer iemand vertrouwen" en "jou iets aangedaan hebben" (alsof hij jou eoa stof/middel onthoudt waar je recht op hebt door verliefd op iemand te worden die dat ook op jou was, dat dat iets gemeens is dat ie dat niet volhoudt oid. Het is niet zo dat als je elkaar eenmaal gevonden hebt je dan iemands liefde bezit of kunt claimen en anders verontwaardigd kunt zijn dat hij daarmee ophoudt, als het al werkelijk opgehouden ís, he, want het kan heel goed zijn dat het niet weg is, maar overwoekerd is door andere (vroegere) gevoelens die misschien wel júist bovenkomen nu hij wel liefde en verliefdheid/ geliefd voelen meemaakte met jou.

Niet te snel concluderen dus, en ook niet dat er iets aan jou zou mankeren: iedereen heeft zijn eigen kruisje wat ie met zich meedraagt, hij ook, jij ook, en moet daarmee dealen en zien te leven, en zijn/haar eigen mechanismen daarvoor, die waarschijnlijk door deels aanleg en deels vroege jeugd en ervaringen daarna zijn ontstaan. En opspelen of opgeroepen worden in bepaalde situaties, die getriggerd zijn geweest door liefde of gebrek daaraan (afwijzing van liefde door bijv de ouder(s) of gekoppeld aan bepaald gedrag wat beloond werd of juist niet, of gekoppeld alleen al aan het humeur en (mentale) gesteldheid van die ouder die niets met het kind te maken hadden, maar die ouders zelf door andere oorzaken niks konden hebben, afreageerden op het kind, en dat kind eea (voor zover die een verklaring zocht en een draai moest geven aan wat ie nog niet kon begrijpen, alleen wat ie voelde) op zichzelf betrok.

Net zoals jij dus dingen op jezelf betrekt, die in jouw (ex)vriend omgaan van binnen en waarschijnlijk niks met jou te maken hebben maar met de innerlijke warboel die hij daar heeft zitten vanuit zijn jeugd en ervaringen daarna.

Als jij dat in termen gaat gieten als "wat doet hij me aan" en "hoe kan ik iemand nog vertrouwen" en dergelijke, maak je jezelf slachtoffer van iets wat de issue helemaal niet is.
Je weet rationeel zelf ook wel dat die paniek niet bij iedere andere man/potentiele partner in de toekomst er is, en hoogstwaarschijnlijk
komt door een onveilige hechting vanuit huis en gebeurtenissen die hij zelf heeft meegemaakt en de mechanismen en strategieen waarmee hij dat geleerd heeft te onderdrukken en door te leven zo goed en kwaad als het ging.

Dat jij verliefd werd op iemand die onveilig gehecht is betekent dat hij niet in staat is om zelf momenteel een partner te kunnen zijn met wie dan ook, voor wie hij van zijn kant die veilige hechting in de relatie kan inbrengen.
En hij beseft dat blijkbaar zelf ook, dat ie dat niet te bieden heeft.
Geloof het dan maar, als hij dat zelf aangeeft.
De belemmering ligt aan zijn kant dus, dat hij (nu) niet in staat is tot een gezonde, veilig gehechte relatie, waarin hij er emotioneel voor jou kan zijn en jou ondersteunen waar nodig, en van zijn kant die liefde niet erin kan stoppen die hij jou gunt.

Quote:
"Ja, de sprookjes.. zucht. Ik droom van een prachtige sprookjes bruiloft en huisje boompje beestje. Vooral omdat iedereen in m'n omgeving nu gaat trouwen/ samenwonen/ kinderen krijgt.
Bang dat ik achterblijf, altijd alleen blijf en dus "het" levensdoel niet haal. Maar waarschijnlijk is mijn "levensdoel" om gelukkig alleen te zijn. Ik ben niet ongelukkig ( nu even wel, omdat hij echt mijn hart in duizend stukjes heeft gebroken) maar opzich het "alleen" zijn zelf vind ik niet erg. Maar toch, ben ik er niet 100% ok mee en wil ik wel die relatie uiteindelijk."

Ik denk dat jij zelf ook een geromantiseerd beeld hebt van liefde en vooral eoa ideaalplaatje van gemaakt heeft, in navolging van anderen die het geluk daarin zoeken.
En dan ook nog je levensdoel daaraan te hangen, waarbij je je gelukkig voelen afhankelijk maakt van wel of niet daarin "slagen", dus dat al zodanig voor jezelf omkaderd en ingeperkt hebt, dat je ook echt denkt dat het geluk daarin zit (man, kinderen, huis en tuin, stationwagen en hond). Allemaal dingen waar je zelf niet direct invloed op hebt, die je wel of niet overkomen, he. En daar dan jezelf in vinden "falen": hoe kán dat nou als je dat soort dingen niet zelf in de hand hebt, toeval een rol speelt, of de voorzienigheid, of het lot, of er een vonk overspringt, of je hem zult herkennen en hij jou als zijnde een "grote Liefde" (of de "ware"), je hebt alleen allebei deels invloed op of je een gezonde, overwegend fijne en stabiele, liefdevolle relatie zult hebben en kunnen behouden, en deels ook niet, omdat je geen zeggenschap of controle hebt over de gevoelens van de ander, en trouwens ook niet over die van jezelf in de toekomst, of dat zo blijft, of je ook samen een leuk leven weet te op te bouwen, elkaar blijft boeien, zwanger kunt raken, gezonde kinderen op de wereld zet, en daar goede relaties mee zult hebben en houden, het is niet gezegd dat "een" relatie en "gezin" ook een gelukkige relatie en gelukkig probleemloos gezin zullen zijn of een "rotleven" samen, vol moeilijkheden, tegenslagen en problemen tegemoet gaat samen.

Je focussen op iets wat je niet weet en maar deels invloed zelf op hebt, maar daar wel je geluk van laat afhangenen of dat je wel of niet geslaagd bent als mens (levensdoel) is je afhankelijk daarvan maken.
Natuurlijk mag je dromen en streven en fantaseren over een gelukkige liefdevolle partner die zich ook thuis voelt en gelukkig met jou is, maar het is niet zo dat iemand anders jou elke dag een gelukkig gevoel gaat geven, als je maar een partner hebt, en zelfs niet als je heel erg gek op elkaar bent: je gelukkig voelen hangt van veel meer factoren af (en gelukkig maar, anders zou iedereen stuk zitten en zichzelf mislukt enz voelen die single is of weer single wordt).

Neem dus ook je eigen definities van geluk en liefde onder de loep: veel wat mensen opnoemen die zichzelf als een gelukkig mens beschouwen gaat over heel andere dingen, ongeacht of ze een partner hebben (of verloren hebben), namelijk die een bepaald soort voldoening kennen waar ze zelf wél invloed op hebben (of gehad hebben), en bijv hoge kwaliteit van relaties hebben, betrokkenheid voelen met het leven en begaan zijn met mensen, dieren en natuur, milieu enz, die noemen heel andere factoren dan het "hebben" van vanalles (een relatie, gezin, materieel het goed voor elkaar hebben, inkomen, bezit, status, uiterlijke zaken, populair zijn, enz wat mensen doorgaans denken dat het geluk in zit, als ze maar dit of dat zouden hebben

Ook mensen die veel meegemaakt of verloren hebben en aan tegenslag meegemaakt kunnen (toch weer) echt gelukkig zijn, en dat ligt dan in heel andere dingen, dingen die te maken hebben met hun eigen veerkracht en betekenis aan hun eigen leven geven, of dat nu is met of zonder partner/gezin, in allerlei omstandigheden zijn het mensen die bepaalde overeenkomsten en eigenschappen of manier van denken/ in het leven staan met elkaar gemeen hebben die blijkbaar er (veel meer) toe doen dan dat droombeeld.
Het zijn vaak niet eens de mensen die "alles meehebben" of goed voor elkaar hebben en tegenslag ontbreekt, die het gelukkigst zijn.
Het zijn die mensen die hun veerkracht kennen, die dealen met fijne omstandigheden én tegenslagen en verliezen in hun leven, die daar niet hun leven door laten vergallen voorgoed, maar vroeg of laat weer op weten te krabbelen/staan en er altijd proberen weer iets van te maken, die zich betrokken voelen bij en verbonden voelen met anderen en zichzelf niet identificeren met hun (vaak vergankelijke) eigenwaarde/economische waarde/ maatschappelijke waarde (en waar dat in zit om jezelf te voelen "meetellen" en "iemand" te zijn is ook nog cultureel en naar tijd(geest) bepaald, als het om status gaat of jij een geslaagd mens voelt.

Ik denk dat je al een geslaagd mens mag noemen als je iets bijdraagt aan deze wereld, ergens of voor iemand een verschilletje maakt, of hebt gemaakt, bijdraagt in de vorm van liefde alleen al, of op welke manier dan ook van enige betekenis bent geweest aan het "goede" van de wereld, of menselijke ontwikkeling of alles waar je deel van uitmaakt zolang je leeft (en wie weet daarna nog sporen nalaat in de wereld achterlaat bijv in de harten van mensen, dieren die je hebt liefgehad en zij jou, of iéts in je eigen ogen goed hebt gedaan in/ met je leven).

Als je wilt, stap dan af van je beperkte (huisje boompje beestje-)visie op geluk, alleen maar omdat je dat kent of aanneemt van anderen als wat jou het allergelukkigst zou maken, want dat weet je niet vooraf en daarmee richt je je niet op dingen die evengoed belangrijk bijdragen aan voldoening en tevredenheid (ipv wat je mist of denkt te missen als maatstaf te nemen).
Alles wat je zelf kunt, doet of onderneemt en iig probeert om je leven kwaliteit en betekenis te geven geeft al een goed gevoel, het is echt niet zo dat dat alleen maar door een geliefde kan worden aangeleverd.

en
"zie ik het hebben van een relatie en zo als "hoogst haalbare" van het geluk.. ik ben écht op m'n allergelukkigst als ik een leuke partner heb. Ik wéét dat dit onzin is, ik heb mezelf en single zijn heeft zo zijn voordelen. Maar hoe verander ik dat beeld? Enerzijds wil ik nooit meer een relatie, want dit is zo ongelooflijk pijnlijk dat ik dit nooit meer wil voelen. "

Het kan zinvol zijn voor jezelf om je af te vragen waar de liefde mbt hem nou (het meest) in zit: is het liefde ván hem (krijgen/ ontvangen) die nu zorgt dat je hart in duizend stukken is gebroken doordat je die aandacht, liefde enz nu niet langer ontvangt en moet missen?
Als het gaat om liefde (voelen) vóór hem: hoe begaan ben jij bij hém, hoe geinteresseerd in hoe het met hém gaat, met zijn worstelingen, met zijn gevoelens en oud zeer (en misschien heeft hij ook evengoed wel last van verlies en moeite met jou missen en de breuk) , met zijn gevoel van onvermogen/te falen naar jou toe in niet die liefde, steun en zorgzaamheid te kunnen bieden, hoezeer begrijp jij hém en gun je hem wat hij nu voor zijn gesteldheid en gezondheid nodig heeft (ook als dat afstand houden en rust gunnen is, ff niks hoeven, geen rekening hoeven houden met een partner, geen relatieverwachtingen die hij niet kan waarmaken)?

Hoe belangrijk is het voor jou dat hij (weer/ eens) lekker in zijn vel komt te zitten, of dat nu met of zonder jou is?
Had hij plannen voor therapie voor eea wat hij niet kan handellen momenteel?
Of denkt hij dat dat op te lossen is door zo min mogelijk aan zijn kop te hebben en dat dat beter gaat als hij geen relatie heeft om energie in te moeten stoppen?

Draai het dus af en toe om: in hoeverre was/is jouw interesse in hem oprecht en spontaan en echt óm hem (uit zorgzaamheid, betrokkenheid aandacht/steun hoe het hem gaat, voor hém, gevend dus) en in hoeverre om eigen gemis en belangstelling/aandacht ván hem (krijgen)?

Alicereturns schreef: ↑

10-08-2017 16:47

Ik ben ook even trots op mezelf, ik heb namelijk vanmorgen besloten dat ik op ga houden
met eigenwijs zijn en naar 'Tante Suzy' ga luisteren...
Ik heb de huisarts gebeld voor een afspraak met de GGZ mevrouw,
waar ik aan ga geven dat ik een paar gesprekken met een psycholoog wil hebben. (doorverwijzen naar een psycholoog
gaat tegenwoordig via de, eehhh hoe heet zo iemand... psychiatrisch verpleegkundige die bij de huisarts werkt voor dit soort dingen. Daar kan ik het dan wel niet mee eens zijn, maar de assistente vertelde mij vanmorgen dat zo'n persoon goed in kan schatten wat voor psycholoog goed is voor jou enz.)

Ik weet helemaal niet of dat gaat werken en of ik daar wat aan heb, maar niet geschoten is altijd mis.
Wat betreft mijn waarschijnlijke verlatingsangst begin ik aardig door te hebben hoe en wat, maar ik weet
gewoon niet of enkel het spirituele en alternatieve pad genoeg is.
Dan kan ik wel koppig vol blijven houden dat ik het perse op die manier wil, maar ik begin bepaalde patronen
aardig zat te worden.
Ik ga er gewoon voor en ik zie wel waar het schip strand.

Ik ben best wel trots op mezelf...

Fijn weekend alvast allen!

oooooo wat mag je trots zijn op jezelf idd, Alice!
Drempel was misschien hoog voor je, maar wie weet hoeveel je eraan gaat hebben met misschien maar een paar gesprekken!
Echt top, het is naar mijn mening iets wat je jezelf moet gunnen als je tegen terugkerende dingen aanloopt.
Top van je

Ik ga zelf ook binnenkort er weer eens een paar sessietjes tegenaangooien voor mij waar ik soms tegenaan loop, ik deed dat sowieso regelmatig en kan geen kwaad om weer ff eea op te schonen.
Weet je, je kunt het vaak zelf ook, maar zolang je er middenin zit kun je zelf sommige dingen niet zien die van buitenaf veel duidelijker zijn, denk maar eens aan een hand vlak voor je ogen houden, dan zie je niet dat het een hand is, pas van verderaf zie je dat.
Het duurt gewoon dus zoveel langer dan wanneer je een onafhankelijk en objectief iemand die er verstand van heeft in de arm neemt.
Het zal je opluchten, let maar op!
En het is juist sterk en effectief, waar je zelf soms niet opkomt, je gaat ook niet zelf je computer repareren oid als je daar geen verstand van hebt, het is zó'n misvatting dat mensen denken dat ze het zelf altijd maar het beste zouden moeten weten als het om de eigen psyche en mechanismen gaat, terwijl je daar geen scholing in krijgt en de menselijke psyche zoveel ingewikkelder in elkaar zit dan een pc, en we nog lang niet alles weten hoe de mens "werkt", he.

Ben heel benieuwd hoe het bevalt, Alice, en houd rekening met wachttijden, ook als je een verwijzing krijgt.
Die praktijkondersteuners zijn dacht ik zelf ook psychologen, maar zeker weten doe ik het niet.
Belangrijkst is wel dat je een klik voelt en je dus vrij voelt om vanalles te kunnen en durven bespreken, en die praktijkondersteuner moet dacht ik zo'n beetje inschatten of je idd zwaar genoeg bent om doorverwezen te worden of dat het ook wel met hem/haar af kan.
Dus niet bagatelliseren daar, want dan loop je kans dat hij/zij het niet nodig vindt om door te verwijzen en het zelf wel af kan.

Ik vind het alvast heel sterk van je!

Summer, dat is wel heel zuur voor jou.
Ik begrijp dat het voor jou als een donderslag kwam en hij er niet over praatte met jou, tot hij overliep en het hem allemaal teveel werd? Dan ben je ook totaal niet voorbereid hierop, en kan ik me voorstellen dat je je dan toch knap bedonderd voelt, zeker nu boven water komt dat ie al jaren zo geweest is voor hij met jou ging, en door/met jou een tijdelijke opleving had, en dat is zoals jij hem kende.

Dat toont ook meteen even wel weer aan dat een relatie nooit de oplossing is voor eigen issues: het verliefde werkt maar tijdelijk, pept de boel weer eens op en geeft vleugels, maar het blijft niet een boost geven.
Ik zeg het vaker hier en het blijkt maar weer: vroeg of laat wordt ook een relatie gewoner en komen oude issues gewoon weer opzetten. Verliefdheid lijkt zo wenselijk maar het lost eea niet op, het raakt hooguit naar de achtergrond en dat is tijdelijk.
Genoeg stellen waar 1 of beiden te maken heeft met problemen vanuit jeugd of recenter, het is dus duidelijk géén garantie op geluk, dus het blijft (slechts) 1 van die dingen die kúnnen bijdragen tot voldoening en geluk, stabiliteit in je leven enz, maar kan ook juist je leven zeer belasten als er vanalles loos is.

Er is tegelijkertijd ook weer niks raars aan om dat als 1 van je levensdoelen te zien: het is een universele menselijke behoefte om je te willen verbinden met een geliefde en ook om een gezin te stichten, enz, de meeste mensen op de wereld vinden dat fijn en belangrijk dus laten we dat vooral heel normaal vinden, ook al is dat niet het enige wat betekenis geeft aan je leven en ook niet eoa falen als dat niét gebeurt.
Ik wou ook een gezin en dat heb ik ook allemaal mogen meemaken en nog steeds, en ja, dat staat ook hoog op mijn prioriteitenlijstje, dat het goed gaat met je meest close geliefde mensen, en gaat niet altijd over rozen, geeft ook soms zorgen en verantwoordelijkheden, en is supermooi tegelijkertijd.
Niet eoa sprookje met man, huis en roze baby's, daar houdt het sprookje niet op en het is ook geen sprookje, maak die voorstelling iig reeler voor jezelf dan het plaatje wat je ziet als vriendinnen trouwen, dat is maar een bruiloft en dat is de buitenkant ervan, het gaat om de inhoud van dat leven samen en net als het leven in je eentje kent dat de nodige ups en downs en moet je er nog steeds zelf (en samen) iets van maken!

Sterkte met het liefdesverdriet, en hopelijk krijgt hij zich op de rit, evt met hulp daarbij.
Richt je nu op jezelf, het is niet anders, je zult deze teleurstelling te behappen hebben en weer moeten wennen aan een leventje zonder voorlopig een partner, en dat zal niet meevallen.
Ook al zeggen zijn vrienden dat je beter af bent, je gevoel moet "afkicken" en dat zal nog wel even duren ook.
Sterkte iig!

Quincy: ik heb je topic gelezen en je bent verre van een sukkelaar, hoor!
Praat jezelf dat soort dingen gewoon niet aan, je hebt een verkeerde vrouw getroffen en meer niet, het komt helemaal goed met jou!
Goed dat je het heft nu in eigen handen neemt voor je eigen geluk, ipv af te wachten wat zij nog wel of niet van plan is, je moet zelf zo iemand niet (langer) willen, focus idd op je eigen leven en waar je wél helemaal zelf invloed op hebt, waar je jezelf mee ontwikkelt, iets kunt betekenen en plezier in hebt.

Succes!