Relaties
alle pijlers
bijna kruipen voor liefde bij je eigen man
vrijdag 4 juli 2008 om 16:26
Hallo allemaal,
Al 14 jaar zit ik in een relatie, waarvan wij wij 3 jaar zijn getrouwd en een zoontje hebben van 8 maanden.
5 jaar geleden ben ik een x in de fout gegaan, met een bekende nog wel en we zijn toch bij elkaar gebleven en dus zelfs getrouwd en een kind gekregen.
We zijn destijds ook in relatietherapy geweest en dat heeft alles wel wat duidelijker gemaakt tussen ons.
Nu dus 5 jaar verder en sinds mijn bevalling heb ik het idee dat mijn man zich weer net voeld als toen ik net was vreemdgegaan, hij zegt wel dat ie van me houdt, maar meer omdat het moet volgens mij, verder heb ik het gevoel alsof hij me negeert, raakt me niet aan (het doet hem ook niks of ik hem nu wel of niet aanraak), verteld me niks over werk, wat hij denkt, voelt, wilt niks met me ondernemen, is alleen met zijn zoon bezig(waar ik wel blij om ben), maar ben zelfs jaloers:-(
Wel weet ik dat hij goed contact heeft met een turkse vrouw van het werk(sms contact), zij is nog getrouwd maar wil van haar man af begreep ik, maar er zou geen reden voor zijn volgens mij man.
Ze smsen alleen omdat ze bang is voor haar man dat hij haar iets aandoet of wat dan ook, zijn telefoonrekening is dus best hoog, wel 400 smsjes per maand, alleen naar haar!
Nu heb ik niet het idee dat ze sex hebben ofzo, maar voor mijn gevoel gaan ze geestelijk wel degelijk vreemd zeg maar, ze delen alles met elkaar en ben bang dat hij daarom niks meer met mij wilt delen.
Laatst belde ik hem en vroeg hem hoe het met haar ging (wel sarcastisch, fout van mij), maar toen noemde hij mij een snol en hij ging verder met haar smsen want hij had geen zin om zijn tijd aan mij te verslinden.
Wel heeft mijn man toekomstdromen, en dan spreekt ie uit dat het een droom voor ons gezin is, een groter huis, andere auto, vakanties etc.... maar als ie boos is, zegt ie dat ik niet in die dromen voorkom en dat ie dat soms alleen zegt om mij gerust te stellen.
Dan vraag ik hem wat hij nou wil van mij en dan geeft ie aan dat hij de relatie allang heeft opgegeven en dat als ik verder met hem wil maar mijn best moet doen, want hij zal er geen energie meer in steken.
Nou kortgezegt, ik ben voor hem gaan kruipen als het ware, elke dag ontbijt op bed, ik laat de hond uit om hem te ontzien, geef de kleine eten en drinken om hem te ontzien,masseer hem als hij uit het werk komt, kook voor hem, bevredig hem sexueel zonder er iets voor terug te vragen noch te krijgen, ik ben dus aan het smeken eigenlijk om een beetje reactie, liefde, genegenheid, geborgenheid, sex, communicatie!!, helaas zonder resultaat!!
Het enige wat ik merk is dat hij niet meer zomaar boos word of mij een snol, hoer of wat dan ook noemt, soms verteld ie wel wat (onzinnige dingen dan),en dat maakt mij dan alweer blij eigenlijk!
Soms fantaseer ik om met die kleine alleen verder te gaan en hoe mijn leven er dan uit zal zien, maar dan al heel snel krijg ik het benauwd en denk ik, dat kan ik die kleine niet aan doen, moeten we op een flatje gaan zitten ofzo, kan mijn man ook niet missen, het idee dat ie dan misschien een ander krijgt waar die wel alle liefde aan zal geven, ppfff
Vreemdgaan zal ik nooit en tenimmer meer kunnen, weet wat het aanricht, weggaan bij mijn man durf en kan ik dus ook niet, maar van blijven zak ik steeds dieper in een put!
Heb ook gedacht aan hulp bij een psygoloog ofzo, besproken met mijn man, maar hij vind mensen die daar hulp gaan zoeken, zwakke mensen, en vind dat ik dan niet meer instaat zou zijn voor mijn zoontje te zorgen, terwijl als ik hulp zou krijgen het juist beter aankan denk ik, maarja, dat is een wellis nietes verhaal en dat word hem dus ook niet.
Nou, ik ben in iedergeval mijn verhaal even kwijt, maar weet me eigenlijk geen raad meer!
Voor diegene die het hebben gelezen, in iedergeval bedankt dat je de moeite nam.
Groetjes me
Al 14 jaar zit ik in een relatie, waarvan wij wij 3 jaar zijn getrouwd en een zoontje hebben van 8 maanden.
5 jaar geleden ben ik een x in de fout gegaan, met een bekende nog wel en we zijn toch bij elkaar gebleven en dus zelfs getrouwd en een kind gekregen.
We zijn destijds ook in relatietherapy geweest en dat heeft alles wel wat duidelijker gemaakt tussen ons.
Nu dus 5 jaar verder en sinds mijn bevalling heb ik het idee dat mijn man zich weer net voeld als toen ik net was vreemdgegaan, hij zegt wel dat ie van me houdt, maar meer omdat het moet volgens mij, verder heb ik het gevoel alsof hij me negeert, raakt me niet aan (het doet hem ook niks of ik hem nu wel of niet aanraak), verteld me niks over werk, wat hij denkt, voelt, wilt niks met me ondernemen, is alleen met zijn zoon bezig(waar ik wel blij om ben), maar ben zelfs jaloers:-(
Wel weet ik dat hij goed contact heeft met een turkse vrouw van het werk(sms contact), zij is nog getrouwd maar wil van haar man af begreep ik, maar er zou geen reden voor zijn volgens mij man.
Ze smsen alleen omdat ze bang is voor haar man dat hij haar iets aandoet of wat dan ook, zijn telefoonrekening is dus best hoog, wel 400 smsjes per maand, alleen naar haar!
Nu heb ik niet het idee dat ze sex hebben ofzo, maar voor mijn gevoel gaan ze geestelijk wel degelijk vreemd zeg maar, ze delen alles met elkaar en ben bang dat hij daarom niks meer met mij wilt delen.
Laatst belde ik hem en vroeg hem hoe het met haar ging (wel sarcastisch, fout van mij), maar toen noemde hij mij een snol en hij ging verder met haar smsen want hij had geen zin om zijn tijd aan mij te verslinden.
Wel heeft mijn man toekomstdromen, en dan spreekt ie uit dat het een droom voor ons gezin is, een groter huis, andere auto, vakanties etc.... maar als ie boos is, zegt ie dat ik niet in die dromen voorkom en dat ie dat soms alleen zegt om mij gerust te stellen.
Dan vraag ik hem wat hij nou wil van mij en dan geeft ie aan dat hij de relatie allang heeft opgegeven en dat als ik verder met hem wil maar mijn best moet doen, want hij zal er geen energie meer in steken.
Nou kortgezegt, ik ben voor hem gaan kruipen als het ware, elke dag ontbijt op bed, ik laat de hond uit om hem te ontzien, geef de kleine eten en drinken om hem te ontzien,masseer hem als hij uit het werk komt, kook voor hem, bevredig hem sexueel zonder er iets voor terug te vragen noch te krijgen, ik ben dus aan het smeken eigenlijk om een beetje reactie, liefde, genegenheid, geborgenheid, sex, communicatie!!, helaas zonder resultaat!!
Het enige wat ik merk is dat hij niet meer zomaar boos word of mij een snol, hoer of wat dan ook noemt, soms verteld ie wel wat (onzinnige dingen dan),en dat maakt mij dan alweer blij eigenlijk!
Soms fantaseer ik om met die kleine alleen verder te gaan en hoe mijn leven er dan uit zal zien, maar dan al heel snel krijg ik het benauwd en denk ik, dat kan ik die kleine niet aan doen, moeten we op een flatje gaan zitten ofzo, kan mijn man ook niet missen, het idee dat ie dan misschien een ander krijgt waar die wel alle liefde aan zal geven, ppfff
Vreemdgaan zal ik nooit en tenimmer meer kunnen, weet wat het aanricht, weggaan bij mijn man durf en kan ik dus ook niet, maar van blijven zak ik steeds dieper in een put!
Heb ook gedacht aan hulp bij een psygoloog ofzo, besproken met mijn man, maar hij vind mensen die daar hulp gaan zoeken, zwakke mensen, en vind dat ik dan niet meer instaat zou zijn voor mijn zoontje te zorgen, terwijl als ik hulp zou krijgen het juist beter aankan denk ik, maarja, dat is een wellis nietes verhaal en dat word hem dus ook niet.
Nou, ik ben in iedergeval mijn verhaal even kwijt, maar weet me eigenlijk geen raad meer!
Voor diegene die het hebben gelezen, in iedergeval bedankt dat je de moeite nam.
Groetjes me
dinsdag 9 september 2008 om 17:25
quote:tally888 schreef op 04 juli 2008 @ 16:26:
Hallo allemaal,
Heb ook gedacht aan hulp bij een psygoloog ofzo, besproken met mijn man, maar hij vind mensen die daar hulp gaan zoeken, zwakke mensen, en vind dat ik dan niet meer instaat zou zijn voor mijn zoontje te zorgen, terwijl als ik hulp zou krijgen het juist beter aankan denk ik, maarja, dat is een wellis nietes verhaal en dat word hem dus ook niet.
Groetjes me
Ik heb nog geen reacties gelezen, dus waarschijnlijk wordt dit de zoveelste:
lieve TO, ga alsjeblieft naar een psycholoog! Laat je NIET aanpraten dat dit 'zwak' is!
ik denk dat je alleen maar zwakker wordt als je jezelf in deze situatie laat zitten. Laat je niet als voetveeg gebruiken. Sorry dat ik het zeg, maar dit gedrag van je man is echt hufterig. Pik dit nooit van iemand, zelfs al ben je al 14 jaar bij elkaar, en zelfs al heeft ie je vergeven dat je bent vreemdgegaan. (Wrsch. heeft hij het je niet echt vergeven en is dit gedrag zijn manier van wraak?)
Ik wens je een gezonde dosis eigenwaarde toe. succes!
Hallo allemaal,
Heb ook gedacht aan hulp bij een psygoloog ofzo, besproken met mijn man, maar hij vind mensen die daar hulp gaan zoeken, zwakke mensen, en vind dat ik dan niet meer instaat zou zijn voor mijn zoontje te zorgen, terwijl als ik hulp zou krijgen het juist beter aankan denk ik, maarja, dat is een wellis nietes verhaal en dat word hem dus ook niet.
Groetjes me
Ik heb nog geen reacties gelezen, dus waarschijnlijk wordt dit de zoveelste:
lieve TO, ga alsjeblieft naar een psycholoog! Laat je NIET aanpraten dat dit 'zwak' is!
ik denk dat je alleen maar zwakker wordt als je jezelf in deze situatie laat zitten. Laat je niet als voetveeg gebruiken. Sorry dat ik het zeg, maar dit gedrag van je man is echt hufterig. Pik dit nooit van iemand, zelfs al ben je al 14 jaar bij elkaar, en zelfs al heeft ie je vergeven dat je bent vreemdgegaan. (Wrsch. heeft hij het je niet echt vergeven en is dit gedrag zijn manier van wraak?)
Ik wens je een gezonde dosis eigenwaarde toe. succes!
woensdag 10 september 2008 om 12:01
Hallo,
Gister was mijn vrije dag dus heb ik lekker met mijn zoontje doorgebracht, deed nog een poging goed gehumeurd over te komen door lekker uitgebreid te koken, maar meneer kwam thuis en groette mij niet eens en ging de hond uitlaten.
Ik stuurde sms van waarom die niet eens meer kangroeten, is de liefde over? hij reageerde niet, en kwam thuis, deed vrolijk alsof zijn neus bloedde!
Waarop ik dus sacho tegen hem deed, hij waarom ben je boos, is er iets? is ie nou werkelijk zo dom dacht ik, nou goed, we gingen naar bed en toen begon ie ineens, wat zit je nou weer te zeuren mens, jij gaf mij laatst ook geenm kus toen ik je ophaalde blabla.
Ik was moe en zei, ik ga nu slapen, geen zin meer om te praten, weltrusten!
Hij draaide zich om en begon: ben je boos, waarom ben je boos, ben je gelukkig? zoniet, waarom zijn we dan samen? ik wil scheiden etc... ik zeg, regel het dan, ik ga nu slapen,
een paar minuten verder, ben je boos, waarom ben je boos, mij kribelen etc...., maar ik wist wel waarom, hij wilde even aan zijn trekken komen, ik gaf er geen gehoor aan, en ging meneer naast mij in bed zelf aan de slag, RESPECTLOOS!!
Vannochtend, normaal ga ik er om 5 uur uit om zijn brood en thee klaar te zetten, vannochtend dacht ik voor het eerst, fuck you, jij wil scheiden, ik doe niks meer voor je, meneer deed vrolijk, stond te zingen in de douche, en riep naar mij,moet jij die kleine geen fles geven, leef je nog, ben je dood ofzo? blabla en ging vervolgens naar beneden, ik kreeg het al spaand benauwd, en terecht, hij kwam naar boven met deze zin:
(mijn naam), regel jij vanmiddag even de scheiding, ik heb er geen tijd voor!!! ik zei, dat heb ik ook niet, regel jij het maar, is goed zei hij!
Ging vervolgens naar mijn werk en smste hem toch nog even dat hij misschien beter zelf ook hulp kan zoeken bij Psyq, dat heb ik ook gedaan vertelde ik hem, en we kunnen ook samen gaan etc.. nou, dat is voor gekken reageerde hij, ik ga niet in relatietherapy, want dan ga je mij zwartmaken, slachttoffertje uithangen, hun aan jou kant proberen te krijgen etc.... als jij daar heen wil, succes, maar ik werk er niet aan mee, ik heb wel belangrijkere dingen aan me hoofd die echt moeten gebeuren zoals autobanden vervangen, lichten vervangen belastingdingen regelen etc....
Ik heb het daar maar bij gelaten, maar heb zo een afspraak bij de bank om dingen te regelen, als dat gebeurd is kan ik verder, wil eerst de zekerheid hebben van inkomsten, pasje etc.. heb nu niks namelijk.
Bedankt weer voor het lezen van mijn (dagboek)?
Gister was mijn vrije dag dus heb ik lekker met mijn zoontje doorgebracht, deed nog een poging goed gehumeurd over te komen door lekker uitgebreid te koken, maar meneer kwam thuis en groette mij niet eens en ging de hond uitlaten.
Ik stuurde sms van waarom die niet eens meer kangroeten, is de liefde over? hij reageerde niet, en kwam thuis, deed vrolijk alsof zijn neus bloedde!
Waarop ik dus sacho tegen hem deed, hij waarom ben je boos, is er iets? is ie nou werkelijk zo dom dacht ik, nou goed, we gingen naar bed en toen begon ie ineens, wat zit je nou weer te zeuren mens, jij gaf mij laatst ook geenm kus toen ik je ophaalde blabla.
Ik was moe en zei, ik ga nu slapen, geen zin meer om te praten, weltrusten!
Hij draaide zich om en begon: ben je boos, waarom ben je boos, ben je gelukkig? zoniet, waarom zijn we dan samen? ik wil scheiden etc... ik zeg, regel het dan, ik ga nu slapen,
een paar minuten verder, ben je boos, waarom ben je boos, mij kribelen etc...., maar ik wist wel waarom, hij wilde even aan zijn trekken komen, ik gaf er geen gehoor aan, en ging meneer naast mij in bed zelf aan de slag, RESPECTLOOS!!
Vannochtend, normaal ga ik er om 5 uur uit om zijn brood en thee klaar te zetten, vannochtend dacht ik voor het eerst, fuck you, jij wil scheiden, ik doe niks meer voor je, meneer deed vrolijk, stond te zingen in de douche, en riep naar mij,moet jij die kleine geen fles geven, leef je nog, ben je dood ofzo? blabla en ging vervolgens naar beneden, ik kreeg het al spaand benauwd, en terecht, hij kwam naar boven met deze zin:
(mijn naam), regel jij vanmiddag even de scheiding, ik heb er geen tijd voor!!! ik zei, dat heb ik ook niet, regel jij het maar, is goed zei hij!
Ging vervolgens naar mijn werk en smste hem toch nog even dat hij misschien beter zelf ook hulp kan zoeken bij Psyq, dat heb ik ook gedaan vertelde ik hem, en we kunnen ook samen gaan etc.. nou, dat is voor gekken reageerde hij, ik ga niet in relatietherapy, want dan ga je mij zwartmaken, slachttoffertje uithangen, hun aan jou kant proberen te krijgen etc.... als jij daar heen wil, succes, maar ik werk er niet aan mee, ik heb wel belangrijkere dingen aan me hoofd die echt moeten gebeuren zoals autobanden vervangen, lichten vervangen belastingdingen regelen etc....
Ik heb het daar maar bij gelaten, maar heb zo een afspraak bij de bank om dingen te regelen, als dat gebeurd is kan ik verder, wil eerst de zekerheid hebben van inkomsten, pasje etc.. heb nu niks namelijk.
Bedankt weer voor het lezen van mijn (dagboek)?
woensdag 10 september 2008 om 12:47
quote:tally888 schreef op 10 september 2008 @ 12:01:
hij kwam naar boven met deze zin:
(mijn naam), regel jij vanmiddag even de scheiding, ik heb er geen tijd voor!!! ik zei, dat heb ik ook niet, regel jij het maar, is goed zei hij!
Tally, en nu ook echt regelen, hè! Dat lijkt me gewoon veeeeeeeeeeel beter. Jij verdiend 1000X meer dan dit! Hou vol, meid! Kies voor jezelf! Regel het zo snel mogelijk!!!!!!! En.... regel het gewoon zelf! Ik zou hem niet meer vertrouwen, ik zou zelf de touwtjes in handen nemen. En voor zoiets belangrijks heb jij heus wel tijd.
hij kwam naar boven met deze zin:
(mijn naam), regel jij vanmiddag even de scheiding, ik heb er geen tijd voor!!! ik zei, dat heb ik ook niet, regel jij het maar, is goed zei hij!
Tally, en nu ook echt regelen, hè! Dat lijkt me gewoon veeeeeeeeeeel beter. Jij verdiend 1000X meer dan dit! Hou vol, meid! Kies voor jezelf! Regel het zo snel mogelijk!!!!!!! En.... regel het gewoon zelf! Ik zou hem niet meer vertrouwen, ik zou zelf de touwtjes in handen nemen. En voor zoiets belangrijks heb jij heus wel tijd.
woensdag 10 september 2008 om 12:51
quote:tally888 schreef op 10 september 2008 @ 12:01:
Ging vervolgens naar mijn werk en smste hem toch nog even dat hij misschien beter zelf ook hulp kan zoeken bij Psyq, dat heb ik ook gedaan vertelde ik hem, en we kunnen ook samen gaan etc.. Dat zou ik dus allemaal niet eens meer doen. Zo te lezen wil deze man niet geholpen worden! Ik zou er (hoe hard dat ook klinkt) geen energie meer in steken. Relatietherapie stel je alleen voor als je er nog voor wil gaan. Maar.... dat wil je toch niet meer?
Ging vervolgens naar mijn werk en smste hem toch nog even dat hij misschien beter zelf ook hulp kan zoeken bij Psyq, dat heb ik ook gedaan vertelde ik hem, en we kunnen ook samen gaan etc.. Dat zou ik dus allemaal niet eens meer doen. Zo te lezen wil deze man niet geholpen worden! Ik zou er (hoe hard dat ook klinkt) geen energie meer in steken. Relatietherapie stel je alleen voor als je er nog voor wil gaan. Maar.... dat wil je toch niet meer?
woensdag 10 september 2008 om 12:53
quote:tally888 schreef op 10 september 2008 @ 12:01:
als jij daar heen wil, succes, maar ik werk er niet aan mee, ik heb wel belangrijkere dingen aan me hoofd die echt moeten gebeuren zoals autobanden vervangen, lichten vervangen belastingdingen
Nou, dit zegt geloof ik wel genoeg.....
Hang in there! En blijf erover schrijven/praten, hè! Want het is niet niks, die situatie waar jij nu in zit.
als jij daar heen wil, succes, maar ik werk er niet aan mee, ik heb wel belangrijkere dingen aan me hoofd die echt moeten gebeuren zoals autobanden vervangen, lichten vervangen belastingdingen
Nou, dit zegt geloof ik wel genoeg.....
Hang in there! En blijf erover schrijven/praten, hè! Want het is niet niks, die situatie waar jij nu in zit.
woensdag 10 september 2008 om 13:39
tjonge jonge, je moet banden vervangen,lichten vervangen en je hebt geen tijd om naar een advocaat te gaan, meid waarom geef je hier niet gewoon toe dat jij NIET iets wilt ondernemen, een telefoontje naar een advocaat om een afspraak te maken duurd hooguit 10 minuten, werkelijk waar zeg ik heb dit topic hele maal door zitten lezen en je laat je lekker als een deurmat behandelen en ondertussen blijf je klagen over zijn gedrag,terwijl jij daaruit kan stappen!,je hoeft je niet als een deurmat te laten behandelen en zolang jij blijft bij hem, geen stappen onderneemt laat jij het zelf toe,je smeekt er bijna om om zo behandeld te worden!
woensdag 10 september 2008 om 14:44
roxymitchel, mijn man zei vannochtend tegen mij dat hij de scheiding zou regelen, nadat ik vertelde er geen tijd voor te hebben, maar later smste hij dus dat hij veel dingen aan zijn hoofd had en bovenstaande moest regelen (even voor de duidelijkheid) ik wil inderdaad de scheiding niet zelf regelen, omdat ik vind dat hij dat maar moet doen, hij wil het, dus mag hij het regelen en verhuizen!
Maar goed rekening is geregeld, nu nog ons spaargeld zien los te peuteren:-)
Hij heeft me nog een mail gestuurd met:
Jemoet ophouden met zeuren, laat dingen lopen zoals ze lopen ipv verandering willen forceren,opdringen,zeuren en zeiken,daarheb k geen behoefte aan,keb gnoeg aanme hoofd, ben bezig met voormezelf te beginnen,jy zeurt alleenmaar,ik wil vooruit,jy vertraagd t alleen maar met zeuren blablabla
Daar kan ik ook nik smee toch?!
Ga zo mijn kleine man halen en even naar een vriendin vannavond, kan die mooi even nadenken en voor zichzelf zorgen.
Maar goed rekening is geregeld, nu nog ons spaargeld zien los te peuteren:-)
Hij heeft me nog een mail gestuurd met:
Jemoet ophouden met zeuren, laat dingen lopen zoals ze lopen ipv verandering willen forceren,opdringen,zeuren en zeiken,daarheb k geen behoefte aan,keb gnoeg aanme hoofd, ben bezig met voormezelf te beginnen,jy zeurt alleenmaar,ik wil vooruit,jy vertraagd t alleen maar met zeuren blablabla
Daar kan ik ook nik smee toch?!
Ga zo mijn kleine man halen en even naar een vriendin vannavond, kan die mooi even nadenken en voor zichzelf zorgen.
woensdag 10 september 2008 om 14:51
Jawel, daar kan je wel iets mee, je kan naar de bank een eigen rekening openen, je kan een advocaat bellen en een scheiding in gang zetten, zoek een baan, je kan beter voor jezelf maar zeker ook voor jullie kind zorgen, je kan heel veel met wat hij allemaal zegt: de conclussie trekken dat het over en voorbij is,en dat jij aan je eigen leven moet gaan beginnen en je zoontje in de opvoeding mee geven dat een vrouw geen deurmat is,jij kan niks rekken want er valt niks te rekken, hou op met trekken maar zet nu eens eindelijk de stappen naar onafhankelijkheid en volwassenheid!
woensdag 10 september 2008 om 14:55
woensdag 10 september 2008 om 14:56
quote:Roxymitchel schreef op 10 september 2008 @ 14:51:
Jawel, daar kan je wel iets mee, je kan naar de bank een eigen rekening openen, je kan een advocaat bellen en een scheiding in gang zetten, zoek een baan, je kan beter voor jezelf maar zeker ook voor jullie kind zorgen, je kan heel veel met wat hij allemaal zegt: de conclussie trekken dat het over en voorbij is,en dat jij aan je eigen leven moet gaan beginnen en je zoontje in de opvoeding mee geven dat een vrouw geen deurmat is,jij kan niks rekken want er valt niks te rekken, hou op met trekken maar zet nu eens eindelijk de stappen naar onafhankelijkheid en volwassenheid!
Amen!
Heej TO, als ik in m`n upje uit Griekenland terug naar Nederland kan komen met een baby van 5 maanden terwijl er hier niemand op me stond te wachten om me te helpen, en het kan REDDEN in m`n eentje, dan kan jij zéker wel voor jezelf en je kind zorgen. Hou op met dat zelfbeklag maar DOE iets!
Jawel, daar kan je wel iets mee, je kan naar de bank een eigen rekening openen, je kan een advocaat bellen en een scheiding in gang zetten, zoek een baan, je kan beter voor jezelf maar zeker ook voor jullie kind zorgen, je kan heel veel met wat hij allemaal zegt: de conclussie trekken dat het over en voorbij is,en dat jij aan je eigen leven moet gaan beginnen en je zoontje in de opvoeding mee geven dat een vrouw geen deurmat is,jij kan niks rekken want er valt niks te rekken, hou op met trekken maar zet nu eens eindelijk de stappen naar onafhankelijkheid en volwassenheid!
Amen!
Heej TO, als ik in m`n upje uit Griekenland terug naar Nederland kan komen met een baby van 5 maanden terwijl er hier niemand op me stond te wachten om me te helpen, en het kan REDDEN in m`n eentje, dan kan jij zéker wel voor jezelf en je kind zorgen. Hou op met dat zelfbeklag maar DOE iets!
woensdag 10 september 2008 om 15:19
quote:tally888 schreef op 10 september 2008 @ 14:44:
(even voor de duidelijkheid) ik wil inderdaad de scheiding niet zelf regelen, omdat ik vind dat hij dat maar moet doen, hij wil het, dus mag hij het regelen en verhuizen!
Hij wil het?????? En jij dan? Jij wil toch ook scheiden?????? Ik snap dit niet! Ik was vandaag nog alles gaan regelen. Waarom op hem wachten als jij het veel sneller kan? Dan ben je toch alleen maar sneller van hem af?
(even voor de duidelijkheid) ik wil inderdaad de scheiding niet zelf regelen, omdat ik vind dat hij dat maar moet doen, hij wil het, dus mag hij het regelen en verhuizen!
Hij wil het?????? En jij dan? Jij wil toch ook scheiden?????? Ik snap dit niet! Ik was vandaag nog alles gaan regelen. Waarom op hem wachten als jij het veel sneller kan? Dan ben je toch alleen maar sneller van hem af?
woensdag 10 september 2008 om 19:12
Tally,
Probeer alsjeblieft te stoppen met je pogingen met hem in gesprek te gaan, stop met zorgen voor hem, stop met je verantwoorden tegenover hem. Het heeft geen, geen enkele zin om met je man in gesprek te gaan.
Heb het ook niet over gezamenlijke therapie, je wilt ZELF verder, dus betrek hem NIET bij jouw plannen.
Je hebt het nu redelijk in je hoofd, nu nog ACTIE Tally. Kom op, nu gaan DOEN!
Probeer alsjeblieft te stoppen met je pogingen met hem in gesprek te gaan, stop met zorgen voor hem, stop met je verantwoorden tegenover hem. Het heeft geen, geen enkele zin om met je man in gesprek te gaan.
Heb het ook niet over gezamenlijke therapie, je wilt ZELF verder, dus betrek hem NIET bij jouw plannen.
Je hebt het nu redelijk in je hoofd, nu nog ACTIE Tally. Kom op, nu gaan DOEN!
Peas on earth!
woensdag 10 september 2008 om 20:42
Tally, ik heb net een beetje dit topic doorgelezen en volgens mij wil jij niet ECHT scheiden van deze man. Als je het echt zou willen dan ga je er gewoon zelf achteraan ipv erop te wachten totdat hij actie neemt. Ik begrijp ook dat het moeilijk is om alles op te geven maar je moet echt zelf een keuze maken anders weet je dat dit heel lang zo door kan blijven gaan. Laat hem toch in z'n sop gaarkoken en kies voor jezelf en je zoontje! Ik wens je echt veel kracht en wijsheid toe om eindelijk eens een stap te wagen.
woensdag 10 september 2008 om 21:44
Tally, ik heb net alles gelezen (wooow wat n verhaal)
Maar... Asjeblieft, ga achter die scheiding aan. Want ik kan je op een briefje geven, hij doet het niet! En hij denkt van jou dat je het ook mooi niet doet!
Als ik die vriendin van je was geweest, had k je allang aan je haren meegesleurt. Maarach.
Toe, ga er achteraan, regel het en zorg dat je hem Noooooooooit meer ziet!
Maar... Asjeblieft, ga achter die scheiding aan. Want ik kan je op een briefje geven, hij doet het niet! En hij denkt van jou dat je het ook mooi niet doet!
Als ik die vriendin van je was geweest, had k je allang aan je haren meegesleurt. Maarach.
Toe, ga er achteraan, regel het en zorg dat je hem Noooooooooit meer ziet!
donderdag 11 september 2008 om 12:15
Ik ben het eens met Roxymitchel.
Het is vreselijk wat deze man jou en je kind aandoet, maar je hebt al ZO vaak het advies en de mogelijkheid gehad om weg te gaan. En telkens roep je dat je dit niet meer wil, maar telkens weer pik je het, telkens weer laat je het toe, en telkens weer laat je je kind geestelijk mishandelen. Wat DAT is wat het is.
Weet je wat ik denk? Ik denk dat jij als de dood bent voor die verandering die zo hard nodig is. Ik denk dat JIJ bang bent voor het onbekende, en daar moet je kind maar voor boeten. Als jij in een relatie wil zitten waarin je zo vernederd en onderdrukt wil worden moet je dat geheel en al zelf weten, maar je bent het aan je kind VERPLICHT om hem daar weg te halen. Direct.
Oh, en als je man de scheiding regelt, dan regelt hij het ongetwijfeld op dezelfde manier als alles gaat in jullie huwelijk: zijn kant op. Hij krijgt het huis, hij krijgt het kind, en jij krijgt helemaal niets. Want zeg nou zelf: heeft deze meneer ooit ook maar IETS gegeven aan jou? Hij kan nog niet eens beleefdheid opbrengen naar jou toe, denk je nou echt dat hij dan aan JOUW bestwil gaat denken of die van je zoontje?
Maar nee, jij wil de scheiding niet regelen dus jij laat het allemaal maar lekker gebeuren.
Ik vind het heel naar voor je dat je zo behandeld wordt, maar ik vind het nog veel naarder voor jullie kind dat hij zo'n achterlijke egoist van een vader heeft, en een ruggengraatloze struisvogel van een moeder.
Het is vreselijk wat deze man jou en je kind aandoet, maar je hebt al ZO vaak het advies en de mogelijkheid gehad om weg te gaan. En telkens roep je dat je dit niet meer wil, maar telkens weer pik je het, telkens weer laat je het toe, en telkens weer laat je je kind geestelijk mishandelen. Wat DAT is wat het is.
Weet je wat ik denk? Ik denk dat jij als de dood bent voor die verandering die zo hard nodig is. Ik denk dat JIJ bang bent voor het onbekende, en daar moet je kind maar voor boeten. Als jij in een relatie wil zitten waarin je zo vernederd en onderdrukt wil worden moet je dat geheel en al zelf weten, maar je bent het aan je kind VERPLICHT om hem daar weg te halen. Direct.
Oh, en als je man de scheiding regelt, dan regelt hij het ongetwijfeld op dezelfde manier als alles gaat in jullie huwelijk: zijn kant op. Hij krijgt het huis, hij krijgt het kind, en jij krijgt helemaal niets. Want zeg nou zelf: heeft deze meneer ooit ook maar IETS gegeven aan jou? Hij kan nog niet eens beleefdheid opbrengen naar jou toe, denk je nou echt dat hij dan aan JOUW bestwil gaat denken of die van je zoontje?
Maar nee, jij wil de scheiding niet regelen dus jij laat het allemaal maar lekker gebeuren.
Ik vind het heel naar voor je dat je zo behandeld wordt, maar ik vind het nog veel naarder voor jullie kind dat hij zo'n achterlijke egoist van een vader heeft, en een ruggengraatloze struisvogel van een moeder.
vrijdag 12 september 2008 om 10:34
Hallo allemaal,
Ondanks de harde opmerkingen, toch bedankt voor jullie eerlijkheid!
Ja, ik ben als de doods voor veranderingen, dit omdat we elkaar ons halve leven al kennen, en ik niet anders weet dan met hem samen te leven.
Ben bang voor een nieuw begin, alleen blijven en geen liefde meer tegenkomen, dat ik spijt ga krijgen.
Maar meiden, rekening is geopend voor mezelf, spaargeld is overgeboekt en toen hij eergister zei : regel jij ff de scheiding want ik heb geen tijd, zei ik, dan maak je maar tijd, regel het maar, want ik heb belangrijkere dingen aan mijn hoofd:-) voelde me best stoer, al zouden sommige van jullie denken dat het nog geen aktie is en ruggegraatloos is, voor mij is het al een hele stap wat ik heb gezet!
Ondanks de harde opmerkingen, toch bedankt voor jullie eerlijkheid!
Ja, ik ben als de doods voor veranderingen, dit omdat we elkaar ons halve leven al kennen, en ik niet anders weet dan met hem samen te leven.
Ben bang voor een nieuw begin, alleen blijven en geen liefde meer tegenkomen, dat ik spijt ga krijgen.
Maar meiden, rekening is geopend voor mezelf, spaargeld is overgeboekt en toen hij eergister zei : regel jij ff de scheiding want ik heb geen tijd, zei ik, dan maak je maar tijd, regel het maar, want ik heb belangrijkere dingen aan mijn hoofd:-) voelde me best stoer, al zouden sommige van jullie denken dat het nog geen aktie is en ruggegraatloos is, voor mij is het al een hele stap wat ik heb gezet!
vrijdag 12 september 2008 om 10:41
quote:tally888 schreef op 12 september 2008 @ 10:34:
Ben bang voor een nieuw begin, alleen blijven en geen liefde meer tegenkomen, dat ik spijt ga krijgen.Allereerst snap ik helemaal hoe eng het is om weer helemaal opnieuw te beginnen. Ik licht toch even deze zin eruit, misschien dat het minder eng wordt als je hem van de andere kant bekijkt. Je bent bang om alleen te blijven en geen liefde meer tegen te komen. Heel eerlijk: wat is het verschil met nu? Nu ben je infeite ook alleen, en liefde krijg je ook niet. Het verschil is (ga ik het toch voorzeggen), dat wanneer je nu iemand tegenkomt die wel van je wil houden, je nog emotioneel, juridisch en economisch gebonden bent. Als je nu iemand tegenkomt, loop je hem mis. Als je hem tegenkomt wanneer je straks vrij bent, dan heb je wel een kans op liefde.
Ben bang voor een nieuw begin, alleen blijven en geen liefde meer tegenkomen, dat ik spijt ga krijgen.Allereerst snap ik helemaal hoe eng het is om weer helemaal opnieuw te beginnen. Ik licht toch even deze zin eruit, misschien dat het minder eng wordt als je hem van de andere kant bekijkt. Je bent bang om alleen te blijven en geen liefde meer tegen te komen. Heel eerlijk: wat is het verschil met nu? Nu ben je infeite ook alleen, en liefde krijg je ook niet. Het verschil is (ga ik het toch voorzeggen), dat wanneer je nu iemand tegenkomt die wel van je wil houden, je nog emotioneel, juridisch en economisch gebonden bent. Als je nu iemand tegenkomt, loop je hem mis. Als je hem tegenkomt wanneer je straks vrij bent, dan heb je wel een kans op liefde.
vrijdag 12 september 2008 om 10:51
quote:tally888 schreef op 04 juli 2008 @ 16:26:
Dan vraag ik hem wat hij nou wil van mij en dan geeft ie aan dat hij de relatie allang heeft opgegeven en dat als ik verder met hem wil maar mijn best moet doen, want hij zal er geen energie meer in steken.
Eigenlijk is daar alles al mee gezegd... Hij zegt het zelf - de relatie is opgegeven, er geen energie meer in willen steken...
Soms fantaseer ik om met die kleine alleen verder te gaan en hoe mijn leven er dan uit zal zien, maar dan al heel snel krijg ik het benauwd en denk ik, dat kan ik die kleine niet aan doen, moeten we op een flatje gaan zitten ofzo
Tja.... dat is écht een verschrikking ..... maar hoe je nu leeft is toch zeker veel erger? Dat kind groeit ook wel als je het met 50m2 moet doen! Liever alleen, dan eenzaam in een relatie!
Heb ook gedacht aan hulp bij een psygoloog ofzo, besproken met mijn man, maar hij vind mensen die daar hulp gaan zoeken, zwakke mensen, en vind dat ik dan niet meer instaat zou zijn voor mijn zoontje te zorgen, terwijl als ik hulp zou krijgen het juist beter aankan denk ik, maarja, dat is een wellis nietes verhaal en dat word hem dus ook niet.
Hij vindt, hij vindt, hij vindt.... Hij kan het allemaal wel vinden, maar 400 sms'jes per maand is niet normaal. Je vrouw, de moeder van je kind een hoer/snol noemen, is niet normaal, verwachten dat jij de relatie gaat redden, is niet normaal. Ik denk dat hij rijp is voor shocktherapie.
Nou, ik ben in iedergeval mijn verhaal even kwijt, maar weet me eigenlijk geen raad meer!
Het klinkt als 'de koek is op' dus 'time to move on'. Als jullie al 14 jaar samen zijn en er is een kleine van 8 mndn, dan denk ik dat jullie al sinds jonge leeftijd samen zijn. In dat geval: tijd om de wereld te ontdekken! Er is nog heel veel meer te ontdekken dan een vent die jou niet waardeert. Bang zijn is ok en het zal wel een tijdje duren voor je je weer beter voelt. Maar als alles achter de rug is en jij je draai vindt, reken maar dat er weer dagen komen dat je je heel sterk voelt en dat geeft een kick! Sterkte!
Dan vraag ik hem wat hij nou wil van mij en dan geeft ie aan dat hij de relatie allang heeft opgegeven en dat als ik verder met hem wil maar mijn best moet doen, want hij zal er geen energie meer in steken.
Eigenlijk is daar alles al mee gezegd... Hij zegt het zelf - de relatie is opgegeven, er geen energie meer in willen steken...
Soms fantaseer ik om met die kleine alleen verder te gaan en hoe mijn leven er dan uit zal zien, maar dan al heel snel krijg ik het benauwd en denk ik, dat kan ik die kleine niet aan doen, moeten we op een flatje gaan zitten ofzo
Tja.... dat is écht een verschrikking ..... maar hoe je nu leeft is toch zeker veel erger? Dat kind groeit ook wel als je het met 50m2 moet doen! Liever alleen, dan eenzaam in een relatie!
Heb ook gedacht aan hulp bij een psygoloog ofzo, besproken met mijn man, maar hij vind mensen die daar hulp gaan zoeken, zwakke mensen, en vind dat ik dan niet meer instaat zou zijn voor mijn zoontje te zorgen, terwijl als ik hulp zou krijgen het juist beter aankan denk ik, maarja, dat is een wellis nietes verhaal en dat word hem dus ook niet.
Hij vindt, hij vindt, hij vindt.... Hij kan het allemaal wel vinden, maar 400 sms'jes per maand is niet normaal. Je vrouw, de moeder van je kind een hoer/snol noemen, is niet normaal, verwachten dat jij de relatie gaat redden, is niet normaal. Ik denk dat hij rijp is voor shocktherapie.
Nou, ik ben in iedergeval mijn verhaal even kwijt, maar weet me eigenlijk geen raad meer!
Het klinkt als 'de koek is op' dus 'time to move on'. Als jullie al 14 jaar samen zijn en er is een kleine van 8 mndn, dan denk ik dat jullie al sinds jonge leeftijd samen zijn. In dat geval: tijd om de wereld te ontdekken! Er is nog heel veel meer te ontdekken dan een vent die jou niet waardeert. Bang zijn is ok en het zal wel een tijdje duren voor je je weer beter voelt. Maar als alles achter de rug is en jij je draai vindt, reken maar dat er weer dagen komen dat je je heel sterk voelt en dat geeft een kick! Sterkte!
maandag 15 september 2008 om 16:54
Beste Jetje13, bedankt voor je interesse:-) , maar nee, geen veranderingen, ook niet slechter,geen ruzie gehad van het weekend omdat ik daar gewoonweg de energie niet voor had en hij (gelkukkig) zoals gewoonlijk vaak weg was, de momenten dat ie er was, heb ik hem ook bewust niks gevraagt of gezeurd over iets, ben puur met die kleine bezig geweest en het huishouden.
Doortje, heb jij in een soortgelijke situatie gezeten en hoe ben je er uit gekomen als dat al het geval is dan?
Morgen weer mijn vrije dag, het is de tijd van de maand en mijn man heeft nacht, dus die zie ik morgen ook, en tijdens de tijd vd maand, heb ik altijd moeite met dingen voor me te houden waar ik mee zit, hoe klein het ook is, dus grote kans dat ik hem weer boos zal maken, lekker boeiend!:-)
Vrijdag mijn 1e echte uitgebreide gesprek met psycholoog en dat wacht ik af, kijken of ik uit haar woorden kan opmaken of ik zelf iets kan veranderen aan de situatie of dat het onmogelijk is.
Fijne avond alvast!!!
Doortje, heb jij in een soortgelijke situatie gezeten en hoe ben je er uit gekomen als dat al het geval is dan?
Morgen weer mijn vrije dag, het is de tijd van de maand en mijn man heeft nacht, dus die zie ik morgen ook, en tijdens de tijd vd maand, heb ik altijd moeite met dingen voor me te houden waar ik mee zit, hoe klein het ook is, dus grote kans dat ik hem weer boos zal maken, lekker boeiend!:-)
Vrijdag mijn 1e echte uitgebreide gesprek met psycholoog en dat wacht ik af, kijken of ik uit haar woorden kan opmaken of ik zelf iets kan veranderen aan de situatie of dat het onmogelijk is.
Fijne avond alvast!!!
