Bijna...maar toch niet

Hallo!

Laatst heb ik hier gepost over een scharrel die ik jaren heb gehad en waar ik (eindelijk) een punt achter heb gezet. Als wij geen andere relatie hadden zochten we elkaar op, maar stiekem was ik wel verliefd en voelde het vaak als een relatie. Urenlange gesprekken over alles, dus veel met elkaar delen, geweldige (en na al die tijd nog spannende s*x). Ben er in mijn hoofd nog wel mee bezig. Ook waar mijn gedrag vandaan kwam (aandacht of verliefd). Want hij ging niet voor me, waarom bleef ik dan aan hem hangen? Want werd het close en serieuzer(soms zagen we elkaar dagelijks), dat was dan in no time weer heel snel weg en hoorde je weer een tijd niets. Maar toch de vraag, want kan zo snel mijn posting niet terugvinden. Is iemand dan toch niet into je als ie niet helemaal voor je gaat, terwijl je verder eigenlijk een hele goede match bent. Ik bedoel het is toch behoorlijk bijzonder als de s*x na lange tijd super is en dat je elkaar door en door kent en begrijpt. Wat is dat toch? Ik begrijp er zo weinig van en het maakt me ook onzeker nu. Gaan mensen dan zo makkelijk met elkaar om? Of ben ik de verkeerde tegengekomen en heb ik zelf verkeerd gehandeld door niet duidelijk op mijn strepen te staan? Je deelt veel van elkaars leven maar toch ben je het niet voor die persoon, wat behoorlijk pijnlijk is. Maar loslaten...ho maar. Een nog betere vraagstelling: waarom laat iemand je toe in je leven maar aan de andere kant toch eigenlijk niet.....?

Wil nog iets toevoegen, en dan ben ik wel heel open. Hij zag het voor zich om dan 1 x in de zoveel weken samen erop uit te trekken (weekendjes weg, leuke en ook spannende dingen doen). Dat werkt toch niet? Ik kon het moeilijk plaatsen...want we hadden tenslotte niet echt wat. Of had ik wel geduld moeten hebben en kijken hoe het was gelopen? Zoals jullie merken ben ik nog in de war over dit alles. Ben benieuwd naar jullie reacties.

Jawel parachutespringen;-) Inderdaad sex en ook samenzijn met elkaar. Want was ook wel meer dan dat. Ook omdat we juist wel een tijd dagelijkse beslommeringen hebben gedeeld. Ik weet dat mensen dit ook zonder gevoel kunnen, zo naief ben ik niet. Maar op lange termijn gaat dit niet werken lijkt me. Ik ben in iedergeval op hem gesteld geraakt. Helaas hij niet. Ik heb het er nooit over gehad maar dan was het toch wel echt wat geworden. Verbaas me er nog steeds over (en zo praatte hij ook) dat we elkaar jaaaaaren opzochten. Maarja een mens zit soms raar in elkaar.

Durfde ik niet. Ik kan ook wel hele verhalen erover vertellen, maar als ik het hier zo neer zet klinkt het zo suf. Hij is in iedergeval iemand die gevoelens/liefde amper kan uiten. Ik deed hem zeker wel wat (maar wat?) hij vond het ook bijzonder. Mij, ons, het contact. Hij is ook iemand die altijd moeilijke situaties opzoekt (zijn leven zit nu ook duidelijk niet op de rit). Maar hij is iemand die juist als het vuur/water is met iemand een uitdaging vindt en dat een kick vindt om zoiets aan te gaan. Dat hebben wij ook zeker gehad maar het werd steeds vaker dat we op 1 lijn zaten. Ook denk ik omdat we elkaar steeds beter leerde kennen. Daardoor heb ik er ook een punt achter gezet, voelde me vaak gekwetst en misschien ook omdat ik dat dus niet heb gezegd, maar vind het soms ook lastig om me open te stellen...al weet ie wel hoe ik in elkaar steek. Hoop dat je me beetje snapt?