Relaties
alle pijlers
Bijna scheiden
vrijdag 3 januari 2020 16:14
Wij gaan scheiden. Allang tijd loopt het niet goed en langzamerhand zijn we broer en zus geworden. Ik dacht nooit echt over scheiden na omdat ik dat niet wil voor onze kinderen. Maar nu het bespreekbaar is geworden is er geen weg meer terug. Ik ben 2 jaar geleden vreselijk verliefd geweest op een collega, en ondanks dat het geen relatie kan worden was het wel wat me deed inzien dat ik dit huwelijk niet meer wil.
En ik voel me zo schuldig naar mijn kinderen. Ik wil mijn kinderen niet beschadigen. Nu we verder in het traject van scheiden zijn is het zo dubbel, ik weet dat ik niet met man man verder kan, maar ik durf de stap niet te nemen. We slapen nu apart en doen niets meer samen, we zijn alleen nog thuis voor de kinderen. Het voelt eenzaam en alsof we stil staan, tegelijkertijd wil ik het zo houden en ben ik bang voor wat komen gaat.
Wie zit ook in deze situatie of heeft het meegemaakt?
En ik voel me zo schuldig naar mijn kinderen. Ik wil mijn kinderen niet beschadigen. Nu we verder in het traject van scheiden zijn is het zo dubbel, ik weet dat ik niet met man man verder kan, maar ik durf de stap niet te nemen. We slapen nu apart en doen niets meer samen, we zijn alleen nog thuis voor de kinderen. Het voelt eenzaam en alsof we stil staan, tegelijkertijd wil ik het zo houden en ben ik bang voor wat komen gaat.
Wie zit ook in deze situatie of heeft het meegemaakt?
vrijdag 3 januari 2020 16:29
nee, ik vind dat voor alles gelden
Ik vraag mijn kinderen geregeld om hun mening, maar alleen als ik van plan ben, hen serieus te nemen
en in zo'n volwassen-probeem als een scheiding, denk ik dat je kinderen niet moet opzadelen met vragen om hun mening/
Ze komen dan zo snel in een conflict terecht
vrijdag 3 januari 2020 16:31
Ik heb het meegemaakt. Ik had een man die, net als jij, de knoop niet door durfde te hakken, maar die tegelijk ook echt helemaal niets meer wilde, en ook nog mij in de waan liet dat er wellicht nog iets te redden viel. Terwijl hij al lang verder wilde met een ander. Ik ging er langzaam maar zeker aan kapot.
vrijdag 3 januari 2020 16:35
Je kunt oudere kinderen best vragen hoe ze een bezoekregeling graag ingevuld zouden zien.lilalinda schreef: ↑03-01-2020 16:29nee, ik vind dat voor alles gelden
Ik vraag mijn kinderen geregeld om hun mening, maar alleen als ik van plan ben, hen serieus te nemen
en in zo'n volwassen-probeem als een scheiding, denk ik dat je kinderen niet moet opzadelen met vragen om hun mening/
Ze komen dan zo snel in een conflict terecht
Ervan uitgaande dat de ouders duidelijk maken dat er sowieso gescheiden gaat worden.
Willen ze graag 1 week papa, 1 week mama, hoofdverblijf bij een van de 2 en een uitgebreide bezoekregeling enz. enz.
vrijdag 3 januari 2020 16:36
Ik zit in een vergelijkbare situatie. Ik ben niet meer gelukkig in mijn relatie, we zijn geen stel meer maar alleen ouders van onze kinderen. Dit ondanks relatietherapie, gesprekken samen hierover, meer dingen samen doen, enz. Ik vind het heel moeilijk om de knoop door te hakken, maar op deze manier worden hij en ik ook allebei niet gelukkig en stellen we ook geen goed voorbeeld voor onze kinderen. Lastige bij ons is dat het gevoel eenzijdig is, mijn man is tevreden met hoe het nu loopt. Daarmee voel ik me heel erg de schuldige in het geheel, hoewel ik wel weet dat onze relatie niet alleen mijn 'verantwoordelijkheid' is...
vrijdag 3 januari 2020 16:40
dat kun je ze alleen vragen, als ze er echt een stem in hebbenhannaa45 schreef: ↑03-01-2020 16:35Je kunt oudere kinderen best vragen hoe ze een bezoekregeling graag ingevuld zouden zien.
Ervan uitgaande dat de ouders duidelijk maken dat er sowieso gescheiden gaat worden.
Willen ze graag 1 week papa, 1 week mama, hoofdverblijf bij een van de 2 en een uitgebreide bezoekregeling enz. enz.
als pa&ma andere ideeën hebben, geef je kinderen dan niet de schijn, dat ze een stem hebben
vrijdag 3 januari 2020 16:47
vrijdag 3 januari 2020 16:49
Relatietherapie hebben we gehad. Schuldgevoel komt denk ik ook uit het feit dat het mijn keuze is. En als ik niet verliefd was geworden we misschien nog wel gezapig samen zouden zijn.
vrijdag 3 januari 2020 16:51
Ja, dat lijkt me ook vreselijk, om de andere partij te zijn. Ik laat hem niet in de waan, hij weet dat het niet goed komtYagaBaba schreef: ↑03-01-2020 16:31Ik heb het meegemaakt. Ik had een man die, net als jij, de knoop niet door durfde te hakken, maar die tegelijk ook echt helemaal niets meer wilde, en ook nog mij in de waan liet dat er wellicht nog iets te redden viel. Terwijl hij al lang verder wilde met een ander. Ik ging er langzaam maar zeker aan kapot.
vrijdag 3 januari 2020 16:53
Tsja, dat is nu eenmaal de consequentie van scheiden.Mentos2020 schreef: ↑03-01-2020 16:47Bang om spijt te krijgen.. niet van het einde van de relatie, maar dat ik de kinderen moet delen.
vrijdag 3 januari 2020 16:53
Herkenbaar!TMW schreef: ↑03-01-2020 16:36Ik zit in een vergelijkbare situatie. Ik ben niet meer gelukkig in mijn relatie, we zijn geen stel meer maar alleen ouders van onze kinderen. Dit ondanks relatietherapie, gesprekken samen hierover, meer dingen samen doen, enz. Ik vind het heel moeilijk om de knoop door te hakken, maar op deze manier worden hij en ik ook allebei niet gelukkig en stellen we ook geen goed voorbeeld voor onze kinderen. Lastige bij ons is dat het gevoel eenzijdig is, mijn man is tevreden met hoe het nu loopt. Daarmee voel ik me heel erg de schuldige in het geheel, hoewel ik wel weet dat onze relatie niet alleen mijn 'verantwoordelijkheid' is...
En jullie zitten nog niet bij een mediator aan tafel?
vrijdag 3 januari 2020 17:02
Mentos2020 schreef: ↑03-01-2020 16:58Blijkbaar denk ik dan niet aan de lange termijn, want ik wil wel dat ze een fijn voorbeeld hebben van hoe een relatie kan zijn.
Dit snap ik niet, wat bedoel je precies?
