Relaties
alle pijlers
Bloed onder de nagels vandaan halen!
donderdag 19 november 2009 om 17:16
Ik heb een hele lieve vriend maar we hebben nu even flinke ruzie! (waarom doet er even niet toe, iig een groot meningsverschil)
Normaal hebben we ook wel eens een meningverschilletje, komen er wat woorden maar is het ook snel opgelost. Vaak ben ik degene die de 'goedmaker' is. Zo van: "Jeee waar zijn we nou mee bezig. We kunnen beter elkaar een knuffel geven dan ruzieën om niets. " Het meningsverschil dat nu speelt zit zo in elkaar dat ik het dit keer wel echt vertik om concessies te doen. Ik heb ook echt besloten dit keer om hem nu maar eens het eerste woord te laten doen. Maar dat schiet dus niet op... Nu bivakkeer ik dus al 2 dagen in de slaapkamer en hij in de woonkamer (ik weet dat het triest klinkt). Ik zie het liever ook anders. Maar wilde wel eens kijken wat het resultaat zou zijn als IK niet een keer de eerste zou zijn die een poging tot 'vrede' deed.
Ik heb vandaag een vrije dag, vriend moet overdag werken. Vond het wel even lekker een dagje voor me alleen, even wat dingen op een rijtje zetten, etc. Maar ook gewoon even genieten van mijn vrije dag. Wil ik eerst na beetje uitslapen tv kijken: doet de tv het niet! Ruisbeeld! Nja, ok... Dan maar douchen om daarna even de stad in te gaan. Komt er geen druppel uit de kraan! WHATTTT? Heeft die .%H#K@ gewoon alles afgesloten!!! Waar haalt hij het lef vandaan! Mijn twijfels om vanavond toch weer de eerste stap te zetten zijn weer in één klap verdwenen!
Eén lichtpuntje; internet doet het! (zal hij wel vergeten zijn... )
Tv heb ik na lang geklungel ook weer kunnen fixen na allemaal stekkers te hebben geprobeerd... water weer laten stromen, geen idee?
Nou vroeg ik me af,... heb je ook wel eens zoiets ontzettend kinderachtigs mee gemaakt? Doe je het zelf wel eens? Hoe ga je daar mee om? Dit is voor mij een hele serieuze afknapper.
Normaal hebben we ook wel eens een meningverschilletje, komen er wat woorden maar is het ook snel opgelost. Vaak ben ik degene die de 'goedmaker' is. Zo van: "Jeee waar zijn we nou mee bezig. We kunnen beter elkaar een knuffel geven dan ruzieën om niets. " Het meningsverschil dat nu speelt zit zo in elkaar dat ik het dit keer wel echt vertik om concessies te doen. Ik heb ook echt besloten dit keer om hem nu maar eens het eerste woord te laten doen. Maar dat schiet dus niet op... Nu bivakkeer ik dus al 2 dagen in de slaapkamer en hij in de woonkamer (ik weet dat het triest klinkt). Ik zie het liever ook anders. Maar wilde wel eens kijken wat het resultaat zou zijn als IK niet een keer de eerste zou zijn die een poging tot 'vrede' deed.
Ik heb vandaag een vrije dag, vriend moet overdag werken. Vond het wel even lekker een dagje voor me alleen, even wat dingen op een rijtje zetten, etc. Maar ook gewoon even genieten van mijn vrije dag. Wil ik eerst na beetje uitslapen tv kijken: doet de tv het niet! Ruisbeeld! Nja, ok... Dan maar douchen om daarna even de stad in te gaan. Komt er geen druppel uit de kraan! WHATTTT? Heeft die .%H#K@ gewoon alles afgesloten!!! Waar haalt hij het lef vandaan! Mijn twijfels om vanavond toch weer de eerste stap te zetten zijn weer in één klap verdwenen!
Eén lichtpuntje; internet doet het! (zal hij wel vergeten zijn... )
Tv heb ik na lang geklungel ook weer kunnen fixen na allemaal stekkers te hebben geprobeerd... water weer laten stromen, geen idee?
Nou vroeg ik me af,... heb je ook wel eens zoiets ontzettend kinderachtigs mee gemaakt? Doe je het zelf wel eens? Hoe ga je daar mee om? Dit is voor mij een hele serieuze afknapper.
zaterdag 21 november 2009 om 00:24
Whiiii 
Geen spannende, spetterende, bizarre ontknoping, maar wel goed nieuws!!!
Goed kunnen praten. Heel goed. Ik ben trots op hem
Hij heeft echt vanuit zich zelf door het stof zitten bijten, moeite gedaan, echt over zijn woorden nagedacht.... oftwel: mij er van overtuigd dat het maar een tijdelijke aanval van peuterig, pestkopperig en egotripperig gedrag was.
Kwam er vooral op neer dat hij zich zo machteloos voelde. Dat hij zo kwaad was dat die hufter van een ex vriend nog steeds invloed had op ons leven saampjes. En dat hij idd die woede uit onmacht op mij projecteerde.(en ik weet dat dit voor sommige forummers meteen veel onbegrip en woede opwekt maar zoals ik al vaker heb benoemd is dit nog niet vaker in onze relatie van 2.5 jaar gebeurd en zie ik het als iets eenmaligs) Daar heb ik ik dan ook meteen op ingehaakt door te zeggen dat hij daardoor wel grenzen bij mij heeft overschreden. Ook eerlijk benoemd dat het voor mij gewoon gedrag is waar ik bijzonder op afknap. Toen schaamde hij zich ook wel een beetje...
Ook nog gehad over dat ik altijd de eerste ben die het 'goed wil maken' of dat ik degene ben die altijd concessies moet doen. Dat erkende hij ook. Hij gaf aan dat gewoon erg moeilijk te vinden. Hij zou liever zelf ook minder defensief willen reageren en in zo'n situatie juist willen communiceren ipv negeren. Maar hoe pak je zoiets aan? Gezegd dat ik daar ook niet 1,2,3 een antwoord op wist maar benoemd dat ik het fijn vond dat hij er iig voor open staat en we daar snel een plan voor moesten maken. (dat vind ik wel een reeël iets. Bijvoorbeeld na een woordenwisseling benoemen dat we elkaar 10 minuten rust geven, even afstand nemen en dan weer samenkomen om het op een rustige manier uit te praten) Klinkt misschien wat overdreven. Maar als ons dat kan helpen, waarom niet? Ik ben zeker wel iemand die naar oplossingen wil zoeken en niet meteen de handdoek in de ring wil gooien.
Ik heb er na vanavond echt wel weer vertrouwen in. Was in het begin wel echt even bang welke kant het uit zou gaan. Begon echt te twijfelen: heb ik nou echt pas na 2.5 jaar door dat het zo'n gigantische egotrippende peuter is? Godzijdank niet
Afgesproken dat we t nu even laten berusten, beiden even weer alles op een rijtje zetten voor ons zelf en dat we morgen samen een heerlijk ontbijtje gaan nuttigen.
Bestaan er toch nog happy endings! (had trouwens niet verwacht dat het topic een nasleep zou hebben, had het geopend om te horen wat jullie ervaringen waren...) maar ik kan niet ontkennen dat jullie wijze raad, lieve woordjes en ondersteuning me geen goed hebben gedaan!
Thanks!
Slaap lekker allemaal!
Geen spannende, spetterende, bizarre ontknoping, maar wel goed nieuws!!!
Goed kunnen praten. Heel goed. Ik ben trots op hem
Hij heeft echt vanuit zich zelf door het stof zitten bijten, moeite gedaan, echt over zijn woorden nagedacht.... oftwel: mij er van overtuigd dat het maar een tijdelijke aanval van peuterig, pestkopperig en egotripperig gedrag was.Kwam er vooral op neer dat hij zich zo machteloos voelde. Dat hij zo kwaad was dat die hufter van een ex vriend nog steeds invloed had op ons leven saampjes. En dat hij idd die woede uit onmacht op mij projecteerde.(en ik weet dat dit voor sommige forummers meteen veel onbegrip en woede opwekt maar zoals ik al vaker heb benoemd is dit nog niet vaker in onze relatie van 2.5 jaar gebeurd en zie ik het als iets eenmaligs) Daar heb ik ik dan ook meteen op ingehaakt door te zeggen dat hij daardoor wel grenzen bij mij heeft overschreden. Ook eerlijk benoemd dat het voor mij gewoon gedrag is waar ik bijzonder op afknap. Toen schaamde hij zich ook wel een beetje...
Ook nog gehad over dat ik altijd de eerste ben die het 'goed wil maken' of dat ik degene ben die altijd concessies moet doen. Dat erkende hij ook. Hij gaf aan dat gewoon erg moeilijk te vinden. Hij zou liever zelf ook minder defensief willen reageren en in zo'n situatie juist willen communiceren ipv negeren. Maar hoe pak je zoiets aan? Gezegd dat ik daar ook niet 1,2,3 een antwoord op wist maar benoemd dat ik het fijn vond dat hij er iig voor open staat en we daar snel een plan voor moesten maken. (dat vind ik wel een reeël iets. Bijvoorbeeld na een woordenwisseling benoemen dat we elkaar 10 minuten rust geven, even afstand nemen en dan weer samenkomen om het op een rustige manier uit te praten) Klinkt misschien wat overdreven. Maar als ons dat kan helpen, waarom niet? Ik ben zeker wel iemand die naar oplossingen wil zoeken en niet meteen de handdoek in de ring wil gooien.
Ik heb er na vanavond echt wel weer vertrouwen in. Was in het begin wel echt even bang welke kant het uit zou gaan. Begon echt te twijfelen: heb ik nou echt pas na 2.5 jaar door dat het zo'n gigantische egotrippende peuter is? Godzijdank niet
Afgesproken dat we t nu even laten berusten, beiden even weer alles op een rijtje zetten voor ons zelf en dat we morgen samen een heerlijk ontbijtje gaan nuttigen.
Bestaan er toch nog happy endings! (had trouwens niet verwacht dat het topic een nasleep zou hebben, had het geopend om te horen wat jullie ervaringen waren...) maar ik kan niet ontkennen dat jullie wijze raad, lieve woordjes en ondersteuning me geen goed hebben gedaan!
Thanks!
Slaap lekker allemaal!
zaterdag 21 november 2009 om 00:28
zaterdag 21 november 2009 om 00:30
zaterdag 21 november 2009 om 00:49
quote:vivaeef schreef op 21 november 2009 @ 00:37:
Nefertiti, denk dat hij dat wel doet. Vanuit wanhoop zeggen dat IK er wat aan moest doen terwijl hij best wist dat ik er ook eigenlijk niets aan kon doen. Zijn frustratie projecteren op mij.. wat nu hopelijk verleden tijd is!
hoi vivaeef je klinkt opgelucht en blij. Fijn dat je een goed gevoel hebt meid. Fijn dat jullie zo goed hebben kunnen praten.
Toch zou ik wel letten op deze wijze van omgaan met (projecteren vanuit wanhoop) het kan zo fnuikend werken en langzaam in een relatie sluipen. Je klinkt als een lieve meid die reeel over zaken nadenkt en begrip heeft voor mensen in het algemeen.
Ik hoop dat jullie afspraak gaat werken.... wellicht kan je het bespreken met mensen om jullie heen. Of ze herkennen en welke afspraken ze hebben. Soms kan dat heel verhelderend werken om het er met anderen gewoon es over te hebben.
Ik wens jullie een heel gezellig ontbijtje toe
Nefertiti, denk dat hij dat wel doet. Vanuit wanhoop zeggen dat IK er wat aan moest doen terwijl hij best wist dat ik er ook eigenlijk niets aan kon doen. Zijn frustratie projecteren op mij.. wat nu hopelijk verleden tijd is!
hoi vivaeef je klinkt opgelucht en blij. Fijn dat je een goed gevoel hebt meid. Fijn dat jullie zo goed hebben kunnen praten.
Toch zou ik wel letten op deze wijze van omgaan met (projecteren vanuit wanhoop) het kan zo fnuikend werken en langzaam in een relatie sluipen. Je klinkt als een lieve meid die reeel over zaken nadenkt en begrip heeft voor mensen in het algemeen.
Ik hoop dat jullie afspraak gaat werken.... wellicht kan je het bespreken met mensen om jullie heen. Of ze herkennen en welke afspraken ze hebben. Soms kan dat heel verhelderend werken om het er met anderen gewoon es over te hebben.
Ik wens jullie een heel gezellig ontbijtje toe
zaterdag 21 november 2009 om 00:51
quote:vivaeef schreef op 21 november 2009 @ 00:30:
Ja, als ik mijn verhaal zo terug lees blijkt niet echt dat ik streng ben geweest. Maar heb wel letterlijk tegen hem gezegd dat als hij me nog een keer zoiets flikt met al die afsluitingen dat het einde oefening is. Dat dat gewoon TE ver gaat.dat is idd heel duidelijk
Ja, als ik mijn verhaal zo terug lees blijkt niet echt dat ik streng ben geweest. Maar heb wel letterlijk tegen hem gezegd dat als hij me nog een keer zoiets flikt met al die afsluitingen dat het einde oefening is. Dat dat gewoon TE ver gaat.dat is idd heel duidelijk
zaterdag 21 november 2009 om 09:34
quote:vivaeef schreef op 21 november 2009 @ 00:30:
Ja, als ik mijn verhaal zo terug lees blijkt niet echt dat ik streng ben geweest. Maar heb wel letterlijk tegen hem gezegd dat als hij me nog een keer zoiets flikt met al die afsluitingen dat het einde oefening is. Dat dat gewoon TE ver gaat.Dat streng zijn lijkt me ook niet zo belangrijk. Je hebt duidelijk gemaakt wat je van zijn gedrag vind en wat je van hem verwacht. En hij geeft de indruk daar voor open te staan. Daar zou ik ook tevreden mee zijn hoor. Vertrouwen is de basis voor een relatie, als je hem daarin niet gelooft kun je net zo goed meteen stoppen.
Ja, als ik mijn verhaal zo terug lees blijkt niet echt dat ik streng ben geweest. Maar heb wel letterlijk tegen hem gezegd dat als hij me nog een keer zoiets flikt met al die afsluitingen dat het einde oefening is. Dat dat gewoon TE ver gaat.Dat streng zijn lijkt me ook niet zo belangrijk. Je hebt duidelijk gemaakt wat je van zijn gedrag vind en wat je van hem verwacht. En hij geeft de indruk daar voor open te staan. Daar zou ik ook tevreden mee zijn hoor. Vertrouwen is de basis voor een relatie, als je hem daarin niet gelooft kun je net zo goed meteen stoppen.
Vroeger toen de zee nog schoon was en seks vies....
