Relaties
alle pijlers
Boos op vriend....ben ik onredelijk?
donderdag 5 juni 2008 om 09:31
Mijn vriend kreeg een week geleden te horen dat hij met een groep vrienden mee op vakantie kon. Toen ze een paar maanden geleden gingen boeken was het niet zeker of hij vrij kon krijgen dus hij had besloten om niet mee te gaan. Nu is 1 vriend uit die groep ziek en kwam er dus een plekje vrij. Mijn vriend kon toch nog vrij krijgen en is gister weg gegaan naar Spanje voor een week. Hij had wel gevraagd wat ik ervan vond en ik zei dat ik het hem niet ging verbieden maar dat ik er op z'n zachtst gezegd niet om stond te springen.
Maar nu hij weg is ben ik eigenlijk best wel kwaad. Ik zit hier met zoon van 1 1/2 een week alleen terwijl ik het gigantisch druk op m'n werk heb. Ik kom echt gebroken thuis 's avonds en dan malen er nog allerlei dingen door m'n hoofd. Ik zit door wat andere dingen gewoon niet lekker in m'n vel en het voelt alsof hij me nu 'in de steek' laat. Helemaal omdat het niet zeker is of we wel op vakantie gaan later dit jaar (omdat het voor hem moeilijk is om vrij te krijgen). Wat vinden jullie? Eigen schuld dikke bult en had ik het hem maar moeten 'verbieden'? Of had mijn vriend dit aan moeten voelen en uit zichzelf niet moeten gaan...?
Maar nu hij weg is ben ik eigenlijk best wel kwaad. Ik zit hier met zoon van 1 1/2 een week alleen terwijl ik het gigantisch druk op m'n werk heb. Ik kom echt gebroken thuis 's avonds en dan malen er nog allerlei dingen door m'n hoofd. Ik zit door wat andere dingen gewoon niet lekker in m'n vel en het voelt alsof hij me nu 'in de steek' laat. Helemaal omdat het niet zeker is of we wel op vakantie gaan later dit jaar (omdat het voor hem moeilijk is om vrij te krijgen). Wat vinden jullie? Eigen schuld dikke bult en had ik het hem maar moeten 'verbieden'? Of had mijn vriend dit aan moeten voelen en uit zichzelf niet moeten gaan...?
donderdag 5 juni 2008 om 09:37
donderdag 5 juni 2008 om 09:39
Verbieden? Je bent toch niet serieus? Er vanuit gaande dat jouw zoon ook de zoon van je vriend is én dat jullie samenwonen, was het beter geweest om van tevoren samen een oplossing te zoeken voor de extra last die op jouw schouders terecht komt als hij op vakantie gaat. Los daarvan lijkt het me belangrijk als jullie samen bespreken hoe je kunt zorgen dat jullie samen ook vakantietijd kunnen doorbrengen. Verbieden is geen oplossing, een goed gesprek samen zal je verder brengen.
donderdag 5 juni 2008 om 09:42
donderdag 5 juni 2008 om 09:46
Je kunt je partner niks verbieden, en je partner kan ook niet zomaar "aanvoelen" wat jij van hem wil. Of hij moet telepathisch zijn en dat lijkt me sterk.
Wat ik uit je post opmaak is dat je eigenlijk vooral verbolgen bent over het feit dat hij lekker aan het lolmaken is en jij thuis met kind en werk zit.
Volg het advies van Libby en plan iets leuks voor jezelf, met of zonder kind.
Niet blijven hangen in verwijten, maar zoeken naar een oplossing. Want je klinkt eigenlijk niet alsof je je vriend zijn plezier niet gunt, meer dat je baalt dat jij nu saai/druk thuis zit.
Wat ik uit je post opmaak is dat je eigenlijk vooral verbolgen bent over het feit dat hij lekker aan het lolmaken is en jij thuis met kind en werk zit.
Volg het advies van Libby en plan iets leuks voor jezelf, met of zonder kind.
Niet blijven hangen in verwijten, maar zoeken naar een oplossing. Want je klinkt eigenlijk niet alsof je je vriend zijn plezier niet gunt, meer dat je baalt dat jij nu saai/druk thuis zit.
Vroeger toen de zee nog schoon was en seks vies....
donderdag 5 juni 2008 om 09:52
Ik kan mij voorstellen dat je hier van baalt, helemaal omdat niet zeker is of jullie ook nog met zijn drietjes op vakantie gaan. Ik vind het nogal egoistisch van je vriend om toch te gaan zonder zich iets van jou; ik sta hier niet om te springen; aan te trekken. Je eigen gezin gaat toch voor lijkt mij. Helaas kan je er nu niets meer aan doen maar ik zal hier de volgende keer toch een goed gesprek over hebben met je vriend. Ik hoop voor je dat er toch nog een vakantie voor jullie samen in zit en voor nu veel sterkte!
donderdag 5 juni 2008 om 09:58
Heel erg onverwacht kan het toch niet zijn? Het was al eerder aan de orde dat hij mee zou gaan, maar omdat hij moeilijk vrij kan krijgen, besloot hij het niet te doen. Nu is dat allemaal wel gelukt en nu ben jij ineens kwaad? Het is toch maar een weekje? Voor je het weet is het voorbij. En misschien is er iemand in je omgeving, je moeder of een vriendin, die een handje kan helpen.
Ik ben ook alleenstaand, mijn zoon is 2. Het valt niet altijd mee en kan me best voorstellen dat het helemaal tegenvalt als je gewend bent om er met z'n tweeen voor te staan.
Is er dan een mogelijkheid dat jij met een vriendin nog een paar dagen weggaat straks? Naar de kust of een stedentrip? Dan heb jij ook nog een paar dagen of week weg.
En zou jij het terecht vinden als hij jou dat zou verbieden??
Ik ben ook alleenstaand, mijn zoon is 2. Het valt niet altijd mee en kan me best voorstellen dat het helemaal tegenvalt als je gewend bent om er met z'n tweeen voor te staan.
Is er dan een mogelijkheid dat jij met een vriendin nog een paar dagen weggaat straks? Naar de kust of een stedentrip? Dan heb jij ook nog een paar dagen of week weg.
En zou jij het terecht vinden als hij jou dat zou verbieden??
donderdag 5 juni 2008 om 10:02
Tja mijn reactie is heel simpel: jullie hadden dit van tevoren even moeten doorspreken. Gewoon om te kijken wat de mogelijkheden zijn zodat jullie samen een goede afweging konden maken tussen of hij gaat nu in zijn eentje een weekje of jullie gaan later met zijn 3en samen. Ik had het ook niet leuk gevonden als de vakantie met vrienden in plaats van de vakantie met ons gezin kwam. Als dat financiele aspect niet zou spelen en het gewoon allebei zou kunnen ook met vrijnemen dan zou ik zeggen: 'veel plezier en gedraag je wel een beetje 
' Ik zou er niet gelukkig mee zijn maar ik gun het hem wel. Ik denk dat het gewoon te snel gegaan is en dat jullie overrompeld waren zodat er geen tijd was te praten erover. Is erg jammer maar wel een goede les voor jullie beiden voor de volgende keer. Niet boos zijn op je vriend, gun het hem, en wees gewoon boos op jullie als stel dat je het niet beter had overlegd.
' Ik zou er niet gelukkig mee zijn maar ik gun het hem wel. Ik denk dat het gewoon te snel gegaan is en dat jullie overrompeld waren zodat er geen tijd was te praten erover. Is erg jammer maar wel een goede les voor jullie beiden voor de volgende keer. Niet boos zijn op je vriend, gun het hem, en wees gewoon boos op jullie als stel dat je het niet beter had overlegd.
donderdag 5 juni 2008 om 10:04
Nou zeg, verpest zijn goede vakantiehumeur asjeblieft niet door een gesprek met hem aan te gaan als hij net terug is.
Ik ben het eens met lolapaloeza. Je betrekt er heleboel dingen bij die niet direkt met je vriend te maken hebben. Is het echt zo'n kwaaie jongen die je in de shit achterlaat, of zit jij gewoon minder goed in je vel? Vrouwen willen vaak (effe generaliseren) dat mannen dingen aaaaaaaaanvoelen. Maar zo werkt het nou eenmaal niet. Manlief denkt waarschijnlijk dat alles in kannen en kruiken is, dat jij een hele lieve vrouw bent, dat je welliswaar druk bent maar hem alle plezier gunt!
Sterkte
Ik ben het eens met lolapaloeza. Je betrekt er heleboel dingen bij die niet direkt met je vriend te maken hebben. Is het echt zo'n kwaaie jongen die je in de shit achterlaat, of zit jij gewoon minder goed in je vel? Vrouwen willen vaak (effe generaliseren) dat mannen dingen aaaaaaaaanvoelen. Maar zo werkt het nou eenmaal niet. Manlief denkt waarschijnlijk dat alles in kannen en kruiken is, dat jij een hele lieve vrouw bent, dat je welliswaar druk bent maar hem alle plezier gunt!
Sterkte
donderdag 5 juni 2008 om 10:09
Meid maak je niet druk. Wees blij voor hem dat hij lekker op vakantie is. Ik snap dat je het vervelend vindt als het in de plaats van een gezamelijke vakantie komt, maar het is een beetje laat om je nu nog boos te gaan maken. Dat had je eerder moeten doen, nu verandert er toch niks aan de situatie.
Verder vind ik het erg dat je het over verbieden hebt. Je hebt dan wel een relatie en moet rekening houden met elkaar, maar je partner blijft een individu die een eigen leven mag hebben.
Je kan er deze week toch zelf ook een leuke week van maken. Mijn vriend is 2 weken weg nu voor werk/studie en komt vandaag terug. Ik heb me uitstekend vermaakt met zoon van net 1. Als je nu steeds gaat denken dat je het zo druk hebt en dat je alleen bent met je kind wordt je daar echt niet vrolijk van.
Als je vrij bent kan je toch met je kind leuke dingen gaan doen? Fietsen en de kinderboerderij doen het hier altijd goed.
De avonden vind ik juist heerlijk alleen. Lekker met een drankje je favoriete programma kijken en doen waar je zelf zin in hebt.
Als je het negatief bekijkt wordt het ook niet leuk, bekijk je het positief dan kan je zelf samen met je kind ook een leuke week hebben!!
Verder vind ik het erg dat je het over verbieden hebt. Je hebt dan wel een relatie en moet rekening houden met elkaar, maar je partner blijft een individu die een eigen leven mag hebben.
Je kan er deze week toch zelf ook een leuke week van maken. Mijn vriend is 2 weken weg nu voor werk/studie en komt vandaag terug. Ik heb me uitstekend vermaakt met zoon van net 1. Als je nu steeds gaat denken dat je het zo druk hebt en dat je alleen bent met je kind wordt je daar echt niet vrolijk van.
Als je vrij bent kan je toch met je kind leuke dingen gaan doen? Fietsen en de kinderboerderij doen het hier altijd goed.
De avonden vind ik juist heerlijk alleen. Lekker met een drankje je favoriete programma kijken en doen waar je zelf zin in hebt.
Als je het negatief bekijkt wordt het ook niet leuk, bekijk je het positief dan kan je zelf samen met je kind ook een leuke week hebben!!
donderdag 5 juni 2008 om 10:11
Get over it!
Een week? Waar heb je het over. En je man dingen gaan verbieden?
Maakt niet uit, het feit is dat hij nu een week op vakantie is en jij niet. En eigenlijk ben je jaloers omdat jij ook wel een weekje met je vriendinnen weg wilt. Gun hem die vakantie! Neem een dag vrij deze week en plan een leuk etentje voor als hij thuis komt.
Een week? Waar heb je het over. En je man dingen gaan verbieden?
Maakt niet uit, het feit is dat hij nu een week op vakantie is en jij niet. En eigenlijk ben je jaloers omdat jij ook wel een weekje met je vriendinnen weg wilt. Gun hem die vakantie! Neem een dag vrij deze week en plan een leuk etentje voor als hij thuis komt.
donderdag 5 juni 2008 om 10:23
Wonen jullie samen en is het kind van jullie allebei en zorgen jullie samen voor het kind? Als dat zo is vind ik dat je vantevoren moet overleggen hoe de zorg en opvang geregeld wordt als een van beide weg gaat (of het nu voor vakantie of werk is). Hebben jullie daarover gesproken? Ik vind ook dat het initiatief voor zo'n gesprek moet komen van degene die weggaat, die kan immers zijn zorgtaken tijdelijk niet vervullen.
Persoonlijk zou ik het erg op prijs stellen als mijn man een gezamenlijke vakantie prioriteit zou geven boven een vakantie met vrienden. Niet omdat ik hem zo'n vakantie niet zou gunnen maar omdat ik hoop dat hij mij belangrijk genoeg vindt om ook tijd en energie te steken in het regelen van onze vakantie.
Persoonlijk zou ik het erg op prijs stellen als mijn man een gezamenlijke vakantie prioriteit zou geven boven een vakantie met vrienden. Niet omdat ik hem zo'n vakantie niet zou gunnen maar omdat ik hoop dat hij mij belangrijk genoeg vindt om ook tijd en energie te steken in het regelen van onze vakantie.
donderdag 5 juni 2008 om 10:29
Ik zou het ook niet leuk vinden, ook al zeggen heel veel mensen hier het is maar een week. Maar het is maar net wat je van een relatie veracht. Ik en mijn man hebben afgesproken niet alleen op vakantie te gaan. We vinden het beide niet leuk dat de ander alleen weg zou gaan.
Ik zou alleen als ik jou was niet boos zijn, dat is zonde van je energie, maar er gewoon over praten als hij weer terug is. En aangeven dat je ja hebt gezegd maar je het eigenlijk niet leuk vond.
Ik zou alleen als ik jou was niet boos zijn, dat is zonde van je energie, maar er gewoon over praten als hij weer terug is. En aangeven dat je ja hebt gezegd maar je het eigenlijk niet leuk vond.
donderdag 5 juni 2008 om 10:30
Ja Elfin, dat is het vervelende met dit soort dingen, je hebt eigenlijk geen poot om op te staan als je niet van te voren zegt hoe je je werkelijk voelt.
Je vriend iets verbieden zit er niet in, dat weet jij ook wel en dat jij je rot voelt is op zich een reden voor hem om niet te gaan, als jij tenminste aannemelijk kan maken dat jij je beter voelt als hij bij je is.
Daar bedoel ik mee; ik heb bijvoorbeeld reuma en een week zonder mijn man zou voor mij heel veel extra pijn en inspanning zorgen omdat ik dan alleen samen ben met onze dochter. Hij zou absoluut 'mogen' maar we zouden dan even iets moeten regelen wat betreft hulp met ons kind.
Als het je alleen zou gaan om de zorg voor jullie zoon dan denk ik dat daar veel praktische oplossingen voor zouden zijn geweest. En als je niks mankeert, fysiek, dan kun je een week voor je kind zorgen ook wel aan. Er zijn moeders die meerdere kinderen hebben in hun eentje, het hele jaar door. Dat zal het punt dus niet zijn.
Ik denk dat het je dwarszit dat je vriend weinig aanmoediging nodig had om een week met een groep naar Spanje te gaan, dat hij vrij geregeld heeft en dat jij daar moeite mee hebt. Angst dat hij het aanlegt met een ander bijvoorbeeld of gewoon het feit dat hij pret maakt zonder jou. Je bent jaloers omdat hij iets gaat doen zonder jou en jij achterblijft om de zorg voor jullie kind alleen te dragen.
Wat jij zou kunnen doen is alvast met een paar vriendinnen een weekje naseizoen Turkije gaan regelen of zo. Plan iets leuks voor jezelf en dan ben jij degene die even los is van alles en iedereen. Nu is hij dat en hij kan niet anders dan er van genieten. Dat hoop ik tenminste voor hem en ik hoop dat jij dat ook inziet.
Je vriend iets verbieden zit er niet in, dat weet jij ook wel en dat jij je rot voelt is op zich een reden voor hem om niet te gaan, als jij tenminste aannemelijk kan maken dat jij je beter voelt als hij bij je is.
Daar bedoel ik mee; ik heb bijvoorbeeld reuma en een week zonder mijn man zou voor mij heel veel extra pijn en inspanning zorgen omdat ik dan alleen samen ben met onze dochter. Hij zou absoluut 'mogen' maar we zouden dan even iets moeten regelen wat betreft hulp met ons kind.
Als het je alleen zou gaan om de zorg voor jullie zoon dan denk ik dat daar veel praktische oplossingen voor zouden zijn geweest. En als je niks mankeert, fysiek, dan kun je een week voor je kind zorgen ook wel aan. Er zijn moeders die meerdere kinderen hebben in hun eentje, het hele jaar door. Dat zal het punt dus niet zijn.
Ik denk dat het je dwarszit dat je vriend weinig aanmoediging nodig had om een week met een groep naar Spanje te gaan, dat hij vrij geregeld heeft en dat jij daar moeite mee hebt. Angst dat hij het aanlegt met een ander bijvoorbeeld of gewoon het feit dat hij pret maakt zonder jou. Je bent jaloers omdat hij iets gaat doen zonder jou en jij achterblijft om de zorg voor jullie kind alleen te dragen.
Wat jij zou kunnen doen is alvast met een paar vriendinnen een weekje naseizoen Turkije gaan regelen of zo. Plan iets leuks voor jezelf en dan ben jij degene die even los is van alles en iedereen. Nu is hij dat en hij kan niet anders dan er van genieten. Dat hoop ik tenminste voor hem en ik hoop dat jij dat ook inziet.
donderdag 5 juni 2008 om 10:38
Als ik het zo lees vraag ik me iets af. Nl of het probleem is dat hij een week weg is of dat je boos bent dat hij geen rekening met je gehouden heeft. Zou hij niet gegaan zijn als je had aangegeven dat je het echt niet leuk vond zo op de korte termijn en dat je graag met zijn 2-en of 3-en op vakantie zou willen? Of wist hij dat jij geen nee zou zeggen ondanks dat je het niet leuk vond en stond die vakantie voor hem in feite al vast? Dat is een enorm verschil gevoelsmatig.
Leer ervan een volgende keer eerlijk aan te geven wat jij wil. En laat het dan aan de ander over wat hij ermee doet. Hij kan geen gedachten lezen zoals eerder gezegd, als jij ergens ongelukkig van wordt moet je dat zeggen. Dat is jouw verantwoordelijkheid. Als hij dan geen rekening met je houdt, kun je boos worden of gewoon je conclusies trekken in hoe jij daar dan weer in staat.
Los daarvan, gun het hem nu echt. Hij is daar, met een klein kind is het nou eenmaal heerlijk om zotussendoor even helemaal vrij te zijn, iig zo ervaar ik dat ook. Als je daar zin in hebt, regel net zo'n soort vakantie voor jezelf en geniet van het vooruitzicht. Dan is het veel makkelijker om het hem ook te gunnen. Kwalijk nemen, slachtoffer voelen, het heeft geen zin. Denk in oplossingen en kijk of je bepaald gedrag van jezelf kan veranderen, daar heb je wel vat op.
En geniet van je week met je kindje. Het is druk maar het kan zo leuk zijn als je je daarop instelt .
Leer ervan een volgende keer eerlijk aan te geven wat jij wil. En laat het dan aan de ander over wat hij ermee doet. Hij kan geen gedachten lezen zoals eerder gezegd, als jij ergens ongelukkig van wordt moet je dat zeggen. Dat is jouw verantwoordelijkheid. Als hij dan geen rekening met je houdt, kun je boos worden of gewoon je conclusies trekken in hoe jij daar dan weer in staat.
Los daarvan, gun het hem nu echt. Hij is daar, met een klein kind is het nou eenmaal heerlijk om zotussendoor even helemaal vrij te zijn, iig zo ervaar ik dat ook. Als je daar zin in hebt, regel net zo'n soort vakantie voor jezelf en geniet van het vooruitzicht. Dan is het veel makkelijker om het hem ook te gunnen. Kwalijk nemen, slachtoffer voelen, het heeft geen zin. Denk in oplossingen en kijk of je bepaald gedrag van jezelf kan veranderen, daar heb je wel vat op.
En geniet van je week met je kindje. Het is druk maar het kan zo leuk zijn als je je daarop instelt .
donderdag 5 juni 2008 om 10:44
Nou moet ik even de mannen verdedigen hoor want iedereen blijft maar zeggen dat ze geen gedachten kunnen lezen maar naar verloop van tijd ken je elkaar toch wel zo goed dat je precies weet hoe de ander gaat reageren? Manlief kan hier verrekt goed gedachten lezen hoor (ik alleen net iets beter dan hij
donderdag 5 juni 2008 om 10:46
jeetje, het is maar een weekje. Ik zorg al 9 jaar in mijn eentje met een fulltime baan voor mijn 2 kinderen. En in die tijd heb ik ook wel eens niet lekker in mijn vel gezeten.
Ik zou maar eens bij mijzelf nagaan of er niet meer achter deze onvrede zit. Ontrekt hij zich wel vaker aan zijn verantwoordelijkheden? Vind je dat je al te vaak alleen voor de zorg van je kind moet opdraaien?
Welk verdriet gaat er achter deze boosheid schuil? En laat je het ook toe bij jezelf?
Ik zou maar eens bij mijzelf nagaan of er niet meer achter deze onvrede zit. Ontrekt hij zich wel vaker aan zijn verantwoordelijkheden? Vind je dat je al te vaak alleen voor de zorg van je kind moet opdraaien?
Welk verdriet gaat er achter deze boosheid schuil? En laat je het ook toe bij jezelf?
donderdag 5 juni 2008 om 10:49
Natuurlijk Zwieber, ben ik met je eens haha. Maar ervanuit gaan is gevaarlijk, alleen al omdat je jezelf klem zet in feite. Als je partner zo is dat hij graag genoegen neemt met: ik wil het eigenlijk liever niet maar ik kan het je niet verbieden, tja dan kun je maar beter zo helder en direct mogelijk uitspreken wat je bedoelt en voelt.
Los daarvan, ik heb een exemplaar wat daadwerkelijk vaak niet mijn gedachten kan lezen. Kan ik het nog zo logisch en simpel vinden, hij vindt vaak van niet. Jaren terug werd ik daar sacherijnig van, nu heb ik er vooral van geprofiteerd door te leren te uiten wat ik nodig heb en wil zonder me schuldig te voelen of te denken: maar wat nou als hij niet wil? Eerst eerlijk zeggen, daarna zien we wel weer verder .
Los daarvan, ik heb een exemplaar wat daadwerkelijk vaak niet mijn gedachten kan lezen. Kan ik het nog zo logisch en simpel vinden, hij vindt vaak van niet. Jaren terug werd ik daar sacherijnig van, nu heb ik er vooral van geprofiteerd door te leren te uiten wat ik nodig heb en wil zonder me schuldig te voelen of te denken: maar wat nou als hij niet wil? Eerst eerlijk zeggen, daarna zien we wel weer verder .
donderdag 5 juni 2008 om 10:52
quote:elfin schreef op 05 juni 2008 @ 09:31:
Mijn vriend kreeg een week geleden te horen dat hij met een groep vrienden mee op vakantie kon. Toen ze een paar maanden geleden gingen boeken was het niet zeker of hij vrij kon krijgen dus hij had besloten om niet mee te gaan. Nu is 1 vriend uit die groep ziek en kwam er dus een plekje vrij. Mijn vriend kon toch nog vrij krijgen en is gister weg gegaan naar Spanje voor een week. Hij had wel gevraagd wat ik ervan vond en ik zei dat ik het hem niet ging verbieden maar dat ik er op z'n zachtst gezegd niet om stond te springen.
Maar nu hij weg is ben ik eigenlijk best wel kwaad. Ik zit hier met zoon van 1 1/2 een week alleen terwijl ik het gigantisch druk op m'n werk heb. Ik kom echt gebroken thuis 's avonds en dan malen er nog allerlei dingen door m'n hoofd. Ik zit door wat andere dingen gewoon niet lekker in m'n vel en het voelt alsof hij me nu 'in de steek' laat. Helemaal omdat het niet zeker is of we wel op vakantie gaan later dit jaar (omdat het voor hem moeilijk is om vrij te krijgen). Wat vinden jullie? Eigen schuld dikke bult en had ik het hem maar moeten 'verbieden'? Of had mijn vriend dit aan moeten voelen en uit zichzelf niet moeten gaan...?
Ik vind dat jij je een beetje aansteld
Toch juist leuk voor je vriend dat hij onverwacht toch mee kon.
Jammer dat jij het hem niet gunt.
Hij heeft het zelfs nog aan je gevraagd en dan had je maar duidelijker moeten zijn.
Mijn vriend kreeg een week geleden te horen dat hij met een groep vrienden mee op vakantie kon. Toen ze een paar maanden geleden gingen boeken was het niet zeker of hij vrij kon krijgen dus hij had besloten om niet mee te gaan. Nu is 1 vriend uit die groep ziek en kwam er dus een plekje vrij. Mijn vriend kon toch nog vrij krijgen en is gister weg gegaan naar Spanje voor een week. Hij had wel gevraagd wat ik ervan vond en ik zei dat ik het hem niet ging verbieden maar dat ik er op z'n zachtst gezegd niet om stond te springen.
Maar nu hij weg is ben ik eigenlijk best wel kwaad. Ik zit hier met zoon van 1 1/2 een week alleen terwijl ik het gigantisch druk op m'n werk heb. Ik kom echt gebroken thuis 's avonds en dan malen er nog allerlei dingen door m'n hoofd. Ik zit door wat andere dingen gewoon niet lekker in m'n vel en het voelt alsof hij me nu 'in de steek' laat. Helemaal omdat het niet zeker is of we wel op vakantie gaan later dit jaar (omdat het voor hem moeilijk is om vrij te krijgen). Wat vinden jullie? Eigen schuld dikke bult en had ik het hem maar moeten 'verbieden'? Of had mijn vriend dit aan moeten voelen en uit zichzelf niet moeten gaan...?
Ik vind dat jij je een beetje aansteld
Toch juist leuk voor je vriend dat hij onverwacht toch mee kon.
Jammer dat jij het hem niet gunt.
Hij heeft het zelfs nog aan je gevraagd en dan had je maar duidelijker moeten zijn.
Frankly my dear, I don"t give a damn
