Relaties
alle pijlers
Borderliners
zondag 28 november 2010 om 20:33
Een jaar of 6 geleden kreeg ik een ernstige inzinking. Een paar psychoses en zelfmutalitie, het ging duidelijk niet goed. Omdat ik aanklopte bij de ambulante psycholoog werd al tijdens ons 1e gesprek duidelijk dat ik doorverwezen werd naar de GGZ.
Om een lang verhaal kort te maken na een half jaar kreeg ik van de psychiater de officiële diagnose, ik was een borderliner. Nu wist ik iemand in mijn omgeving die dat was, en ik herkende me er helemaal niet in en zeker niet nadat ik op het internet had gestruind. Maar volgens de psych was ik volgens het boekje wel en ik werd verplicht om de borderliner cursus te doen, want anders zouden ze me niet meer helpen.
Wat een nachtmerrie was dat, ik moest 2 vrienden overhalen om met mij deze cursus te doen, want zij moesten een soort controle houden of ik deze cursus wel volgde en steun en toeverlaat zijn, iets wat ik liever niet had, omdat ik wist hoeveel dat hun kostte.
Ik kan zeggen dat ik niet blij ben geweest en dat die cursus mij totaal niet heeft geholpen, hoogstens dat het heel negatief was en dat ik al wist; ik kan hierna nooit meer een partner nemen, met zoveel negativiteit. Want de cursus is alleen maar eigenlijk beheers jezelf.
Ook de paar avonden voor vrienden en familie waarbij zij konden vertellen, hoe het leven met een borderliner was, werd wel erg negatief belicht. Een paar 'begeleiders' protesteerden hier eigenlijk heftig tegen, want hun bordie was eigenlijk best wel ok. Mijn vriendin was een van degene die prostesteerde en eigenlijk heel boos werd en dat ook zei.De negativiteit en het hokjesgedoe was haar teveel.
In de groep heb ik 1 ding goed begrepen, borderliner of niet, het zijn mensen die geen makkelijk leven hebben gehad. Misbruik of mishandeling of andere vreselijke dingen waren vaak de ondergrond ervan. En we moesten leren als we vrienden maakten, dat we ons van te voren excuseerden dat we bordies waren.
Ik zal de laatste zijn die ontkent dat deze mensen een probleem hebben, maar ze worden wel heel erg in het verdomhoekje geplaatst. Ook ik na zoveel ontkom er niet aan, als ik moet uitleggen dat ik de diagnose borderliner heb.
Het ergerlijkste was dat ik een nieuwe psychiater kreeg die hele nare vragen stelde; dronk ik veel en ja, als ik een portje dronk, uit welk glas? Een limonade glas missien? Gebruikte ik drugs, hoeveel mannen had ik wel? Ik heb hem zitten aan kijken of ik het in Keulen hoorde donderen, en was best wel pissig op hem.
Mijn drankgebruik is niet noemenswaardig, ik gebruik geen drugs en heb door dit soort toestanden mannen ontweken.
Ook elke keer de scheve ogen naar mijn relatie met mijn dochter, die mij zo lief is dat ik haar nooit wat aan zou doen, vond ik verschrikkelijk. Alsof ik een kindermishandelaar zou zijn.
Over borderline ben ik uitgepraat, ik heb de boeken weggegooid, heb besloten na een jaar of wat dat ik beslist niet zo was. En ben verder gegaan. Ja, ik drink een wijntje op zijn tijd in mijn eentje, ik ben gewoon mezelf met alle krassen op mijn ziel en what you see is what you get, meer kan ik er niet van maken.
En in die tussentijd ben ik ernstig anti-psychiaterie geworden omdat iemand gewoon in een boekje keek en vond dat hij het stempeltje heel gemakzuchtig kon geven.
De stempel borderline heeft bij mij het omgekeerde bereikt, ik heb er heel veel last van gehad en ik vond het jammer dat ik geen klacht kon indienen hierover, omdat het jaren zou duren en ik geen gehoor zou krijgen.
Hiermee wil ik alleen maar zeggen; pas op met het stempeltje borderline, want in niet alle gevallen is het zo en het maakt meer kapot dan je lief is.
Om een lang verhaal kort te maken na een half jaar kreeg ik van de psychiater de officiële diagnose, ik was een borderliner. Nu wist ik iemand in mijn omgeving die dat was, en ik herkende me er helemaal niet in en zeker niet nadat ik op het internet had gestruind. Maar volgens de psych was ik volgens het boekje wel en ik werd verplicht om de borderliner cursus te doen, want anders zouden ze me niet meer helpen.
Wat een nachtmerrie was dat, ik moest 2 vrienden overhalen om met mij deze cursus te doen, want zij moesten een soort controle houden of ik deze cursus wel volgde en steun en toeverlaat zijn, iets wat ik liever niet had, omdat ik wist hoeveel dat hun kostte.
Ik kan zeggen dat ik niet blij ben geweest en dat die cursus mij totaal niet heeft geholpen, hoogstens dat het heel negatief was en dat ik al wist; ik kan hierna nooit meer een partner nemen, met zoveel negativiteit. Want de cursus is alleen maar eigenlijk beheers jezelf.
Ook de paar avonden voor vrienden en familie waarbij zij konden vertellen, hoe het leven met een borderliner was, werd wel erg negatief belicht. Een paar 'begeleiders' protesteerden hier eigenlijk heftig tegen, want hun bordie was eigenlijk best wel ok. Mijn vriendin was een van degene die prostesteerde en eigenlijk heel boos werd en dat ook zei.De negativiteit en het hokjesgedoe was haar teveel.
In de groep heb ik 1 ding goed begrepen, borderliner of niet, het zijn mensen die geen makkelijk leven hebben gehad. Misbruik of mishandeling of andere vreselijke dingen waren vaak de ondergrond ervan. En we moesten leren als we vrienden maakten, dat we ons van te voren excuseerden dat we bordies waren.
Ik zal de laatste zijn die ontkent dat deze mensen een probleem hebben, maar ze worden wel heel erg in het verdomhoekje geplaatst. Ook ik na zoveel ontkom er niet aan, als ik moet uitleggen dat ik de diagnose borderliner heb.
Het ergerlijkste was dat ik een nieuwe psychiater kreeg die hele nare vragen stelde; dronk ik veel en ja, als ik een portje dronk, uit welk glas? Een limonade glas missien? Gebruikte ik drugs, hoeveel mannen had ik wel? Ik heb hem zitten aan kijken of ik het in Keulen hoorde donderen, en was best wel pissig op hem.
Mijn drankgebruik is niet noemenswaardig, ik gebruik geen drugs en heb door dit soort toestanden mannen ontweken.
Ook elke keer de scheve ogen naar mijn relatie met mijn dochter, die mij zo lief is dat ik haar nooit wat aan zou doen, vond ik verschrikkelijk. Alsof ik een kindermishandelaar zou zijn.
Over borderline ben ik uitgepraat, ik heb de boeken weggegooid, heb besloten na een jaar of wat dat ik beslist niet zo was. En ben verder gegaan. Ja, ik drink een wijntje op zijn tijd in mijn eentje, ik ben gewoon mezelf met alle krassen op mijn ziel en what you see is what you get, meer kan ik er niet van maken.
En in die tussentijd ben ik ernstig anti-psychiaterie geworden omdat iemand gewoon in een boekje keek en vond dat hij het stempeltje heel gemakzuchtig kon geven.
De stempel borderline heeft bij mij het omgekeerde bereikt, ik heb er heel veel last van gehad en ik vond het jammer dat ik geen klacht kon indienen hierover, omdat het jaren zou duren en ik geen gehoor zou krijgen.
Hiermee wil ik alleen maar zeggen; pas op met het stempeltje borderline, want in niet alle gevallen is het zo en het maakt meer kapot dan je lief is.
Ik prefereer de hemel omwille van het klimaat, maar de hel omwille van het gezelschap.
zondag 28 november 2010 om 21:23
zondag 28 november 2010 om 21:24
quote:Very Cherry schreef op 28 november 2010 @ 21:18:
[...]
Mensen waarom bezoeken jullie in vredesnaam de deskundigen binnen de GGZ als je niet zit te wachten op een diagnose?? Je gaat toch ook naar de dokter als je de reden van bijv je hoofdpijn wil weten??
Ga dan naar een kruidenvrouwtje, een helderziende of naar Char, als je geen vertrouwen hebt in de klinische wetenschap.Omdat als mensen in de war zijn, op zoek gaan naar hulp. De 1e stap is dan de huisarts maar de meeste artsen hebben niets met kruidenvrouwtjes of een Char. En als je in de war bent, dan wil je daar het liefst morgen al vanaf. Maar ja, geen enkele therapeut die dat begrijpt VC.
[...]
Mensen waarom bezoeken jullie in vredesnaam de deskundigen binnen de GGZ als je niet zit te wachten op een diagnose?? Je gaat toch ook naar de dokter als je de reden van bijv je hoofdpijn wil weten??
Ga dan naar een kruidenvrouwtje, een helderziende of naar Char, als je geen vertrouwen hebt in de klinische wetenschap.Omdat als mensen in de war zijn, op zoek gaan naar hulp. De 1e stap is dan de huisarts maar de meeste artsen hebben niets met kruidenvrouwtjes of een Char. En als je in de war bent, dan wil je daar het liefst morgen al vanaf. Maar ja, geen enkele therapeut die dat begrijpt VC.
zondag 28 november 2010 om 21:24
quote:Very Cherry schreef op 28 november 2010 @ 21:21:
[...]
Die therapeut dwingt jou toch niet om hem of haar te raadplegen? De afsprakenagenda's puilen uit, dus blijf vooral weg als je bij voorbaat al nergens fiducie in hebt.Het punt was dat ik nergens anders naar toe kon en het met hun moest doen. Ik ben niet de enige die klachten heeft over deze organisatie, ook anderen klagen erover. Maar we hadden hier in de buurt een goede psychiaterische afdeling, maar die was helaas opgeheven, door bezuinigingen.
[...]
Die therapeut dwingt jou toch niet om hem of haar te raadplegen? De afsprakenagenda's puilen uit, dus blijf vooral weg als je bij voorbaat al nergens fiducie in hebt.Het punt was dat ik nergens anders naar toe kon en het met hun moest doen. Ik ben niet de enige die klachten heeft over deze organisatie, ook anderen klagen erover. Maar we hadden hier in de buurt een goede psychiaterische afdeling, maar die was helaas opgeheven, door bezuinigingen.
Ik prefereer de hemel omwille van het klimaat, maar de hel omwille van het gezelschap.
zondag 28 november 2010 om 21:27
quote:Sjim2008 schreef op 28 november 2010 @ 21:24:
[...]
Omdat als mensen in de war zijn, op zoek gaan naar hulp. De 1e stap is dan de huisarts maar de meeste artsen hebben niets met kruidenvrouwtjes of een Char. En als je in de war bent, dan wil je daar het liefst morgen al vanaf. Maar ja, geen enkele therapeut die dat begrijpt VC.O jawel hoor. Maar dat laatste kan alleen maar met een pil. Dat heet symptoombestrijding van een ziekte. En daar geloofde je toch niet in?
[...]
Omdat als mensen in de war zijn, op zoek gaan naar hulp. De 1e stap is dan de huisarts maar de meeste artsen hebben niets met kruidenvrouwtjes of een Char. En als je in de war bent, dan wil je daar het liefst morgen al vanaf. Maar ja, geen enkele therapeut die dat begrijpt VC.O jawel hoor. Maar dat laatste kan alleen maar met een pil. Dat heet symptoombestrijding van een ziekte. En daar geloofde je toch niet in?
Iets wat vier dagen bloedt en niet doodgaat is niet te vertrouwen.
zondag 28 november 2010 om 21:27
Borderline is nou eenmaal een stoornis die gelinkt wordt aan automutilatie e.d. maar dit kan even zo goed gedaan worden door iemand die een andere stoornis of een verdrietig verleden heeft gehad. Ook is het meerdere malen al bewezen bij jonge meisjes als een 'olievlek' te werken. Ik vind dat je best twijfels mag hebben bij een behandeling of bij een diagnose. Lekker makkelijk om te beweren dat je dat juist doet omdat je knetter bent. Daar heb ik onlangs nog een hele enge film over gezien........
zondag 28 november 2010 om 21:27
Dat is het eerste waar je heen wordt gestuurd Very Cherry en als je door een eerstelijnspsycholoog door wordt gestuurd naar de GGZ weet je op dat moment niet waar je heen moet. En er zit nog een staartje aan vast. De huisarts stuurt je meteen door naar de GGZ of naar een eerstelijns. En sorry maar op je 21 e als je totaal op en neer gegooid wordt denk je niet meteen aan een kruidenvrouwtje.
zondag 28 november 2010 om 21:29
zondag 28 november 2010 om 21:30
quote:Very Cherry schreef op 28 november 2010 @ 21:21:
[...]
Die therapeut dwingt jou toch niet om hem of haar te raadplegen? De afsprakenagenda's puilen uit, dus blijf vooral weg als je bij voorbaat al nergens fiducie in hebt.Ja maar soms dan ben ik ZO in de war dat ik de weg niet meer kan vinden naar het kruidenvrouwtje en dus weer in de stoel van de afgestudeeerde psych blijk te zitten.
[...]
Die therapeut dwingt jou toch niet om hem of haar te raadplegen? De afsprakenagenda's puilen uit, dus blijf vooral weg als je bij voorbaat al nergens fiducie in hebt.Ja maar soms dan ben ik ZO in de war dat ik de weg niet meer kan vinden naar het kruidenvrouwtje en dus weer in de stoel van de afgestudeeerde psych blijk te zitten.
zondag 28 november 2010 om 21:32
quote:Sjim2008 schreef op 28 november 2010 @ 21:30:
[...]
Ja maar soms dan ben ik ZO in de war dat ik de weg niet meer kan vinden naar het kruidenvrouwtje en dus weer in de stoel van de afgestudeeerde psych blijk te zitten. is dat zo'n lekker ding of zo?
[...]
Ja maar soms dan ben ik ZO in de war dat ik de weg niet meer kan vinden naar het kruidenvrouwtje en dus weer in de stoel van de afgestudeeerde psych blijk te zitten. is dat zo'n lekker ding of zo?
Iets wat vier dagen bloedt en niet doodgaat is niet te vertrouwen.
zondag 28 november 2010 om 21:36
quote:bloemetje11282 schreef op 28 november 2010 @ 21:27:
Dat is het eerste waar je heen wordt gestuurd Very Cherry en als je door een eerstelijnspsycholoog door wordt gestuurd naar de GGZ weet je op dat moment niet waar je heen moet. En er zit nog een staartje aan vast. De huisarts stuurt je meteen door naar de GGZ of naar een eerstelijns. En sorry maar op je 21 e als je totaal op en neer gegooid wordt denk je niet meteen aan een kruidenvrouwtje.Ach, Bloem, een huisarts moet tenslotte ergens beginnen met zin traject, en dan is een verwijzing naar de GGZ helemaal geen gek idee. Zeker om eerst dingen uit te sluiten c.q. uit te zoeken. Als later blijkt dat je daar om een of andere reden niet op je plek bent, zoek je verder. Ga nou niet naar de huisarts wijzen. Dat is een arts, dus niet zo heel gek dat die een klinische weg bewandelt, wel?
Dat is het eerste waar je heen wordt gestuurd Very Cherry en als je door een eerstelijnspsycholoog door wordt gestuurd naar de GGZ weet je op dat moment niet waar je heen moet. En er zit nog een staartje aan vast. De huisarts stuurt je meteen door naar de GGZ of naar een eerstelijns. En sorry maar op je 21 e als je totaal op en neer gegooid wordt denk je niet meteen aan een kruidenvrouwtje.Ach, Bloem, een huisarts moet tenslotte ergens beginnen met zin traject, en dan is een verwijzing naar de GGZ helemaal geen gek idee. Zeker om eerst dingen uit te sluiten c.q. uit te zoeken. Als later blijkt dat je daar om een of andere reden niet op je plek bent, zoek je verder. Ga nou niet naar de huisarts wijzen. Dat is een arts, dus niet zo heel gek dat die een klinische weg bewandelt, wel?
Iets wat vier dagen bloedt en niet doodgaat is niet te vertrouwen.
zondag 28 november 2010 om 21:42
Het enige waar ik kritiek op heb op deze ggz, dat het een fabriek is geworden. Zoals gezegd, ik ben niet de enige die hier kritiek op uit, want er zijn er meerdere. Maar het is zo, dat als je verder zoekt dat de huisarts doodgewoon zegt; we doen alleen maar zaken met hen, dan ben je uitgepraat.
Ik vond het heel erg toen ik hoorde van iemand die ook onder dezelfde chantage in een groep met depressieve mensen werd geplaatst. Er vielen er wat af door zelfmoord en toen ze er zo beroerd van werd en er uit wilde stappen, werd er hetzelfde gezegd, als je nu weggaat dan helpen we je niet meer.
Het is niet slecht dat de huisarts de klinische weg bewandelt, maar wel open staat voor andere wegen of hulpverleners als deze niet meer voldoet.
Ik vond het heel erg toen ik hoorde van iemand die ook onder dezelfde chantage in een groep met depressieve mensen werd geplaatst. Er vielen er wat af door zelfmoord en toen ze er zo beroerd van werd en er uit wilde stappen, werd er hetzelfde gezegd, als je nu weggaat dan helpen we je niet meer.
Het is niet slecht dat de huisarts de klinische weg bewandelt, maar wel open staat voor andere wegen of hulpverleners als deze niet meer voldoet.
Ik prefereer de hemel omwille van het klimaat, maar de hel omwille van het gezelschap.
zondag 28 november 2010 om 21:43
Ook als client hoef je je niet willoos over te leveren aan de hulpverlener, natuurlijk voel je je slecht en misschien wel angstig/wanhopig, maar er is niets mis mee om je gezonde verstand te gebruiken en je eigen pad te kiezen.
Als het totaal niet klikt met een hulpverlener of je kunt je niet vinden in de werkwijze of diagnose, ga dan op zoek naar iets of iemand die wél voor je werkt. De ene hulpverlener is de andere niet, soms is het misschien even zoeken.
Als het totaal niet klikt met een hulpverlener of je kunt je niet vinden in de werkwijze of diagnose, ga dan op zoek naar iets of iemand die wél voor je werkt. De ene hulpverlener is de andere niet, soms is het misschien even zoeken.
zondag 28 november 2010 om 21:48
een slachtofferhouding lees ik niet. Ik heb het idee dat ze zich 'gek verklaard' voelt en niet weet welke mogelijkheden ze heeft. En een stuk afgeknapt zijn op hulpverlening. Geloof me, binnen GGZ's gaat een heleboel niet zoals het hoort. En daar hoor ik elke dag de raarste verhalen over van manlief die het kan weten ivm werk. Dus doe wat met de tips, en als je zover bent ga dan op zoek naar andere mogelijkheden.
zondag 28 november 2010 om 21:48
quote:meds schreef op 28 november 2010 @ 21:38:
[...]
het volk waar het volk tenminste wat aan heeft
Pfffff en die ervoor zorgt dat er brood op de plank komt bij het uitvoerende volk.
Heb er zelf ook mee te maken gehad met een therapeut. Kreeg elke week te horen dat ze weer ziek was geweest het weekend, ze in scheiding lag en hoe moeilijk ze het wel niet had. Heb wel eens gezegd voor de grap; zullen we van stoel wisselen.
[...]
het volk waar het volk tenminste wat aan heeft
Pfffff en die ervoor zorgt dat er brood op de plank komt bij het uitvoerende volk.
Heb er zelf ook mee te maken gehad met een therapeut. Kreeg elke week te horen dat ze weer ziek was geweest het weekend, ze in scheiding lag en hoe moeilijk ze het wel niet had. Heb wel eens gezegd voor de grap; zullen we van stoel wisselen.
zondag 28 november 2010 om 21:52
Ach very, uiteindelijk 9 jaar later gaat het prima je leert ermee leven. Heb de cursus toen gevolgd 'maak je niet druk' van Kathleen Nadau. Ken je die? Heb ook geen hoge pet op van de GGZ eigenlijk. Je wordt van hot naar her gestuurd en 9 jaar geleden hadden ze geen verstand van ADHD bij volwassene.
zondag 28 november 2010 om 21:53
Ik hoef ze ook niet meer, want ik ben verder en ben kritischer geworden. Zoals al eerder gezegd, we zijn hier vrij afhankelijk van deze GGZ, die hier niet zo goed voldoet. En dat is fnuikend, niet alleen voor mij, maar ook voor anderen.
Ik ben me er wel door in gaan verdiepen en verder gaan zoeken, en niet iedere hulpverlener kijkt zo tegen het verschijnsel borderliner aan. Er zijn er ook die goddank dat hele boekje niet willen en de patiënt in zijn waarde laat. Ik was heel erg blij dat die nog bestond.
Het is voor mij al jaren geleden, maar ik had er geen goed gevoel over gehad en er zijn daar dingen gebeurt waar ik het niet over kan hebben.
Het is hier sinds een paar jaar heel anders geworden, vroeger had je verschillende andere delen waar je terecht kon, maar dat is ook allemaal verdwenen en wegbezuinigd en door hetzelfde GGZ overgenomen.
Ik ben geen slachtoffer, maar het viel me wel op dat tot mijn grote schrik de gretigheid waarmee het verschijnsel borderliner onder de loep werd genomen als een nieuw modeverschijnsel zeg maar.
Later heb ik nog iemand gesproken die daar uitgebreid was getest en het was bij haar bij meer dan 1 gesprek gebleven.
Ik ben me er wel door in gaan verdiepen en verder gaan zoeken, en niet iedere hulpverlener kijkt zo tegen het verschijnsel borderliner aan. Er zijn er ook die goddank dat hele boekje niet willen en de patiënt in zijn waarde laat. Ik was heel erg blij dat die nog bestond.
Het is voor mij al jaren geleden, maar ik had er geen goed gevoel over gehad en er zijn daar dingen gebeurt waar ik het niet over kan hebben.
Het is hier sinds een paar jaar heel anders geworden, vroeger had je verschillende andere delen waar je terecht kon, maar dat is ook allemaal verdwenen en wegbezuinigd en door hetzelfde GGZ overgenomen.
Ik ben geen slachtoffer, maar het viel me wel op dat tot mijn grote schrik de gretigheid waarmee het verschijnsel borderliner onder de loep werd genomen als een nieuw modeverschijnsel zeg maar.
Later heb ik nog iemand gesproken die daar uitgebreid was getest en het was bij haar bij meer dan 1 gesprek gebleven.
Ik prefereer de hemel omwille van het klimaat, maar de hel omwille van het gezelschap.
zondag 28 november 2010 om 22:00
Er zijn zeker een hoop misstanden binnen de GGZ, Bloem, veroorzaakt door financiële inkrimping, verhoogde werkdruk, veel veranderingen opgelegd door buitenaf (wetten, overheid, verzekeraars etc). Net als in elk ander bedrijf, zeg maar Maar goed, dat heeft weinig te maken met het schoppen tegen diagnoses. Ik bedoel, op een "Wat heb ik, dokter" kun je een antwoord verwachten. Dan moet je het niet vragen, en een deurtje verder gaan. Ik ben zelf ooit bij een vrouw aan gaan kloppen (een haptonoom, dus buiten de GGZ) en ik zei alleen maar: Ik moet zo veel huilen de laatste tijd. Een half jaar later was ik klaar, vraag me niet wat ik nou had, of wat ze nou gedaan heeft, maar t janken was gestopt Als ik een pil had gewild of een diagnose, was ik ergens anders heen gegaan, maar ik wist dat er niks "structureels" was met mij. Meestal voel je dat zelf wel.
Iets wat vier dagen bloedt en niet doodgaat is niet te vertrouwen.
