Relaties
alle pijlers
co-ouderschap en nieuwe relatie
zondag 22 augustus 2021 om 17:37
Ben op zoek naar wat ervaringen hoe dit bij anderen ging.
Mijn vriend en ik zijn nu zo'n 2,5 jaar bij elkaar. Toen wij elkaar leerden kennen was hij 1,5 jaar gescheiden. Hij heeft 2 dochtertjes in de basisschoolleeftijd en samen met zijn ex heeft hij co-ouderschap. In hun geval is de afspraak dat co-ouderschap ook echt gezamenlijk ouderschap is. In de praktijk komt het er vooral op neer dat mijn vriend op de "co-dagen" van de ex nog eens die kant op gaat om ofwel iets als gezin te doen (samen eten, dagje pretpark) of dat hij bijspringt als ex iets heeft/zich ziek voelt/etc. Andersom komt dat minder vaak voor omdat mijn schoonouders en schoonzus vaak opvangen als mijn vriend iets heeft.
In het begin hebben wij heel bewust de kinderen overal een beetje buiten gelaten en we hebben daarmee gewacht tot we ruim anderhalf jaar samen waren en we wel wisten dat we met elkaar verder wilden. Pas na de eerste corona-lockdown zijn wij dus ook dingen met z'n vieren gaan doen en intussen raken we steeds beter aan elkaar gewend. Ik heb zelf geen kinderen dus ik moest er ook een beetje in groeien.
Ondertussen ben ik wel een beetje toe aan wat meer verdieping in onze relatie. Maar ik merk aan mijn vriend dat hij het heel moeilijk vind om die werelden aan elkaar te koppelen. Ik merk ook aan hem dat de omgang met zijn ex veel energie van hem vraagt. (dat is ook logisch, ze is niet zonder reden zijn ex). Dus ik zit vaak met een man die uitgeput is en moet bijkomen van alle verplichtingen, en zich dan onder druk gezet voelt om eens iets met mijn vrienden of familie te ondernemen. Hij vind het ook moeilijk om de kinderen daar bij te betrekken.
Ik raak daar weer wat van in de war. We hebben in het begin juist bewust veel tijd genomen om elkaar te leren kennen en zeker te zijn dat we samen verder wilden voordat we de kinderen betrokken. Dus ik snap niet goed wat nu dan het probleem is. Hij vind het moeilijk om daar een antwoord op te geven, maar geeft wel aan dat hij het moeilijk vind om een goede balans te vinden. Ik stel me misschien ook wel afwachtend op omdat ik weinig ervaring met kinderen heb. Ik gun de kinderen ook om iets gezamenlijks met hun ouders te doen, daar hoef ik niet bovenop te zitten. Tegelijkertijd denk ik vaak dat ex wat harder zou moeten investeren in een support netwerkje in plaats van nog steeds op mijn vriend (en zijn familie) te leunen. En daarnaast ik vind het ook belangrijk om de kinderen bij óns leven te betrekken en om ze beter te leren kennen. Mijn vriend erkent die behoefte, maar weet vervolgens niet hoe hij daar in de praktijk dan mee om moet gaan.
We hebben binnenkort een weekend weg gepland om echt met rust en aandacht tijd voor elkaar te maken. En ik ga er vanuit dat dit dan ook een van de onderwerpen word.
Hoe pak ik dit gesprek nou op een goede manier aan?
Mijn vriend en ik zijn nu zo'n 2,5 jaar bij elkaar. Toen wij elkaar leerden kennen was hij 1,5 jaar gescheiden. Hij heeft 2 dochtertjes in de basisschoolleeftijd en samen met zijn ex heeft hij co-ouderschap. In hun geval is de afspraak dat co-ouderschap ook echt gezamenlijk ouderschap is. In de praktijk komt het er vooral op neer dat mijn vriend op de "co-dagen" van de ex nog eens die kant op gaat om ofwel iets als gezin te doen (samen eten, dagje pretpark) of dat hij bijspringt als ex iets heeft/zich ziek voelt/etc. Andersom komt dat minder vaak voor omdat mijn schoonouders en schoonzus vaak opvangen als mijn vriend iets heeft.
In het begin hebben wij heel bewust de kinderen overal een beetje buiten gelaten en we hebben daarmee gewacht tot we ruim anderhalf jaar samen waren en we wel wisten dat we met elkaar verder wilden. Pas na de eerste corona-lockdown zijn wij dus ook dingen met z'n vieren gaan doen en intussen raken we steeds beter aan elkaar gewend. Ik heb zelf geen kinderen dus ik moest er ook een beetje in groeien.
Ondertussen ben ik wel een beetje toe aan wat meer verdieping in onze relatie. Maar ik merk aan mijn vriend dat hij het heel moeilijk vind om die werelden aan elkaar te koppelen. Ik merk ook aan hem dat de omgang met zijn ex veel energie van hem vraagt. (dat is ook logisch, ze is niet zonder reden zijn ex). Dus ik zit vaak met een man die uitgeput is en moet bijkomen van alle verplichtingen, en zich dan onder druk gezet voelt om eens iets met mijn vrienden of familie te ondernemen. Hij vind het ook moeilijk om de kinderen daar bij te betrekken.
Ik raak daar weer wat van in de war. We hebben in het begin juist bewust veel tijd genomen om elkaar te leren kennen en zeker te zijn dat we samen verder wilden voordat we de kinderen betrokken. Dus ik snap niet goed wat nu dan het probleem is. Hij vind het moeilijk om daar een antwoord op te geven, maar geeft wel aan dat hij het moeilijk vind om een goede balans te vinden. Ik stel me misschien ook wel afwachtend op omdat ik weinig ervaring met kinderen heb. Ik gun de kinderen ook om iets gezamenlijks met hun ouders te doen, daar hoef ik niet bovenop te zitten. Tegelijkertijd denk ik vaak dat ex wat harder zou moeten investeren in een support netwerkje in plaats van nog steeds op mijn vriend (en zijn familie) te leunen. En daarnaast ik vind het ook belangrijk om de kinderen bij óns leven te betrekken en om ze beter te leren kennen. Mijn vriend erkent die behoefte, maar weet vervolgens niet hoe hij daar in de praktijk dan mee om moet gaan.
We hebben binnenkort een weekend weg gepland om echt met rust en aandacht tijd voor elkaar te maken. En ik ga er vanuit dat dit dan ook een van de onderwerpen word.
Hoe pak ik dit gesprek nou op een goede manier aan?
zondag 22 augustus 2021 om 18:09
Ik ben het hier gedeeltelijk mee eens.FeeLucifer01 schreef: ↑22-08-2021 18:04Tja, zo werkt dat met kinderen. Je bent altijd 100% ouder, of je leuk vindt of niet en als de ander een niet zo goede ouder is( om welke reden dan ook) dan neemt de ander de boel over. Tenminste goede ouders doen dat.
Ik vraag me ook af welke verdieping in je relatie jij dan zo aan toe bent? Wat bedoel je precies dan?
Je hebt gelijk, maar waar ligt de grens? Want zolang hij het van ex overneemt, voelt de ex nooit de noodzaak andere alternatieven te zoeken. Alternatieven die óók haar kunnen helpen verder te gaan met een leuk leven zonder ex.
zondag 22 augustus 2021 om 18:09
Dit dus en daar verander TO weinig aan want deze man gaat gewoon voor zijn kinderen heeft weinig met die ex te maken denk ik.FeeLucifer01 schreef: ↑22-08-2021 18:04Tja, zo werkt dat met kinderen. Je bent altijd 100% ouder, of je leuk vindt of niet en als de ander een niet zo goede ouder is( om welke reden dan ook) dan neemt de ander de boel over. Tenminste goede ouders doen dat.
Ik vraag me ook af welke verdieping in je relatie jij dan zo aan toe bent? Wat bedoel je precies dan?
zondag 22 augustus 2021 om 18:10
En het is prima als hij wil helpen met de kinderen als zijn ex geen achtervang heeft! Maar laat ze dan naar jullie toe komen. Dit kan je hem ook uitleggen.
Dat scheelt hem heen en weer rijden, is gewoon lekker in zn eigen omgeving. Jij kan eventueel ook met wat dingen helpen.
Dat zij geen achtervang heeft betekent natuurlijk niet dat hij maar steeds daarheen moet gaan, de kinderen kunnen dan prima bij jullie gebracht worden. Vind ik ook veel logischer! Maar misschien zie ik dat verkeerd
Dat scheelt hem heen en weer rijden, is gewoon lekker in zn eigen omgeving. Jij kan eventueel ook met wat dingen helpen.
Dat zij geen achtervang heeft betekent natuurlijk niet dat hij maar steeds daarheen moet gaan, de kinderen kunnen dan prima bij jullie gebracht worden. Vind ik ook veel logischer! Maar misschien zie ik dat verkeerd
zondag 22 augustus 2021 om 18:11
zondag 22 augustus 2021 om 18:11
zondag 22 augustus 2021 om 18:12
Dit dus.NM1717 schreef: ↑22-08-2021 18:10En het is prima als hij wil helpen met de kinderen als zijn ex geen achtervang heeft! Maar laat ze dan naar jullie toe komen. Dit kan je hem ook uitleggen.
Dat scheelt hem heen en weer rijden, is gewoon lekker in zn eigen omgeving. Jij kan eventueel ook met wat dingen helpen.
Dat zij geen achtervang heeft betekent natuurlijk niet dat hij maar steeds daarheen moet gaan, de kinderen kunnen dan prima bij jullie gebracht worden. Vind ik ook veel logischer! Maar misschien zie ik dat verkeerd
zondag 22 augustus 2021 om 18:12
Nou, ik noem eens een zijstraat, nadenken over samenwonen ofzo. En dat hoeft van mij nog niet eens al meteen het komende jaar. Maar ik vind het wel belangrijk dat voordat we zulke stappen zetten, er een goede en stabiele basis voor de kinderen is en de kinderen mij ook wat beter kennen dan ze nu doen.FeeLucifer01 schreef: ↑22-08-2021 18:04
Ik vraag me ook af welke verdieping in je relatie jij dan zo aan toe bent? Wat bedoel je precies dan?
Ik kan zelf geen kinderen krijgen, dus er komt geen kind van ons samen. Zijn dochters hoeven dat voor mij ook niet op te vullen. Maar uitgaande van een 50-50 verdeling zullen ze dan inderdaad wel de helft van de tijd bij ons wonen.
zondag 22 augustus 2021 om 18:13
Ja. Dat is het kerngezin. Voor de kinderen zijn die vier personen de basis van hun bestaan. Dat jij en je ex dat onder het tapijt moffelen dat mag natuurlijk. Of dat voor de kinderen zo leuk is, is een tweede.
Iedere dag is gehaktdag
zondag 22 augustus 2021 om 18:14
Waarom vraagt ze jouw man steeds om op te passen als zij iets heeft of moet werken? Kunnen die kinderen niet gewoon naar de bso dan? En als het om de weekenden gaat; kan ze niet iemand uit haar eigen vriendengroep of van haar familie vragen? En waar moet ze dan zovaak naartoe zonder de kinderen?
Ik vraag mijn ex ook heus wel eens voor een ochtendje als de opvang niemand heeft voor zoon, maar echt niet standaard. En als het om een avond/nacht gaat word die dag geruild met een dag dat zoon normaal bij hem is. Anders klopt de Co ouderschap toch ook niet meer en heeft jouw vriend de kinderen veel vaker dan zij?
Als 'gezin' dingen standaard blijven samen doen vind ik ook raar en verwarrend voor iedereen, was dan een open relatie begonnen ipv te scheiden denk ik dan..
Ik vraag mijn ex ook heus wel eens voor een ochtendje als de opvang niemand heeft voor zoon, maar echt niet standaard. En als het om een avond/nacht gaat word die dag geruild met een dag dat zoon normaal bij hem is. Anders klopt de Co ouderschap toch ook niet meer en heeft jouw vriend de kinderen veel vaker dan zij?
Als 'gezin' dingen standaard blijven samen doen vind ik ook raar en verwarrend voor iedereen, was dan een open relatie begonnen ipv te scheiden denk ik dan..
zondag 22 augustus 2021 om 18:14
Ik vind bovenstaande reacties aan de harde kant. Als co-ouder van 2 pubers (waar ex en ik heel veel voor elkaar opvangen en elkaar helpen) in een relatie met een co-ouder van 2 pubers met een ex die heel veel eist begrijp ik beide kanten van je verhaal.
Ik vind het na ruim 4 jaar gescheiden te zijn nog steeds voor de kinderen een hele moeilijke situatie. Hun leven is zo veranderd en zij hebben ermee te dealen, en dat is voor een groot gedeelte door mijn toedoen. Zij vinden mijn huidige partner oke, ze zijn heel vriendelijk naar hem, en op hun gedrag is niets aan te merken, ze zien dat wij het goed hebben samen, maar het zal nooit hun vader zijn. Ze blijven hem zien als mama’s vriend.
Andersom is dat ook zo met de kinderen van mijn partner naar mij toe.
Hoe graag wij ook een volgende stap zouden willen maken, het is om meerdere redenen niet te doen.
Een van de redenen is de afstand tussen onze woonplaatsen, maar een andere reden is dat wij onze vraagtekens hebben of het wel zo verstandig is om willens en wetens een stiefvader/moeder “door de strotten van onze kinderen te duwen”. Wij hebben dus nu bewust ervoor gekozen om zoveel mogelijk tijd die wij samen hebben ook samen door te brengen en er een gezamenlijk leven naast het leven dat wij ieder met onze kinderen hebben op te bouwen.
Dit maakt onze relatie eigenlijk veel beter op dit moment, en ik denk op termijn ook veel waardevoller.
Een belangrijke afspraak die wij nu wel hebben gemaakt is dat we allebei vaker nee gaan zeggen tegen de hulpvragen van onze exen zodat we de tijd die we samen hebben echt samen kunnen doorbrengen.
Want ondanks dat je als nieuwe partner nooit altijd op 1 kunt staan, moet je deze af en toe wel op 1 kunnen zetten (en dan heeft hij bijv wel zin om dingen met jouw familie/vrienden te doen).
Mijn advies zou zijn, bouw juist jullie relatie uit zonder de kinderen hier onderdeel van te maken! Het kan echt!
Ik vind het na ruim 4 jaar gescheiden te zijn nog steeds voor de kinderen een hele moeilijke situatie. Hun leven is zo veranderd en zij hebben ermee te dealen, en dat is voor een groot gedeelte door mijn toedoen. Zij vinden mijn huidige partner oke, ze zijn heel vriendelijk naar hem, en op hun gedrag is niets aan te merken, ze zien dat wij het goed hebben samen, maar het zal nooit hun vader zijn. Ze blijven hem zien als mama’s vriend.
Andersom is dat ook zo met de kinderen van mijn partner naar mij toe.
Hoe graag wij ook een volgende stap zouden willen maken, het is om meerdere redenen niet te doen.
Een van de redenen is de afstand tussen onze woonplaatsen, maar een andere reden is dat wij onze vraagtekens hebben of het wel zo verstandig is om willens en wetens een stiefvader/moeder “door de strotten van onze kinderen te duwen”. Wij hebben dus nu bewust ervoor gekozen om zoveel mogelijk tijd die wij samen hebben ook samen door te brengen en er een gezamenlijk leven naast het leven dat wij ieder met onze kinderen hebben op te bouwen.
Dit maakt onze relatie eigenlijk veel beter op dit moment, en ik denk op termijn ook veel waardevoller.
Een belangrijke afspraak die wij nu wel hebben gemaakt is dat we allebei vaker nee gaan zeggen tegen de hulpvragen van onze exen zodat we de tijd die we samen hebben echt samen kunnen doorbrengen.
Want ondanks dat je als nieuwe partner nooit altijd op 1 kunt staan, moet je deze af en toe wel op 1 kunnen zetten (en dan heeft hij bijv wel zin om dingen met jouw familie/vrienden te doen).
Mijn advies zou zijn, bouw juist jullie relatie uit zonder de kinderen hier onderdeel van te maken! Het kan echt!
zondag 22 augustus 2021 om 18:14
Topvader!Dautz38 schreef: ↑22-08-2021 17:55Dat deel vind ik dus ingewikkeld in het gesprek tussen ons. Ik heb na zo'n weekend waarna hij op zondagavond halfdood op de bank ligt, wel eens aangegeven dat zij misschien wat meer zou kunnen investeren in een eigen netwerk waardoor ze minder vaak op hem een beroep hoeft te doen. (voor mij voelt het op zo'n moment inderdaad wel of de ex voor gaat). Maar hij ziet dat helemaal niet als "de ex belangrijker vinden dan de vriendin" maar als "zijn dochters op de eerste plaats zetten". Tegelijkertijd blijft hij dan zitten met een gevoel dat hij iedereen (incl. mij) tekort doet.
Iedere dag is gehaktdag
zondag 22 augustus 2021 om 18:16
Ik zou dit zelf ook zo voelen, en volgens mij is het een recept voor heel veel ellende als je hier een “je ex moeten anders doen, je ex gaat voor mij enz” van gaat maken.Dautz38 schreef: ↑22-08-2021 17:55Dat deel vind ik dus ingewikkeld in het gesprek tussen ons. Ik heb na zo'n weekend waarna hij op zondagavond halfdood op de bank ligt, wel eens aangegeven dat zij misschien wat meer zou kunnen investeren in een eigen netwerk waardoor ze minder vaak op hem een beroep hoeft te doen. (voor mij voelt het op zo'n moment inderdaad wel of de ex voor gaat). Maar hij ziet dat helemaal niet als "de ex belangrijker vinden dan de vriendin" maar als "zijn dochters op de eerste plaats zetten". Tegelijkertijd blijft hij dan zitten met een gevoel dat hij iedereen (incl. mij) tekort doet.
Wat is je echte probleem? Wil jij meer tijd met hem en de kinderen of wil je meer tijd met hem zonder de kinderen?
Wil je onderdeel zijn van het leven zoals het is of wil je dat hij, als hij dan tijd met/voor jou heeft, meer kwaliteit biedt?
En er gaan veel mensen zeggen wat hoort en welke positie iedereen heeft en wat goed is en wat niet. Maar dat is in elke situatie verschillend.
Er zijn gescheiden mensen wel een gezin (soms inclusief nieuwe partners) en er zijn nieuwe gesplitste gezinnen (weer soms inclusief nieuwe partners). Verwacht niets, sta open voor alles en plaats de kinderen, ook als nieuwe partner, op de eerste plaats.
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
zondag 22 augustus 2021 om 18:19
In de praktijk draagt hij eerder 75-80% van de zorg dan 50%. Waarvan zij dus een gedeelte van de tijd erbij is.lizenlotte schreef: ↑22-08-2021 18:14Waarom vraagt ze jouw man steeds om op te passen als zij iets heeft of moet werken? Kunnen die kinderen niet gewoon naar de bso dan? En als het om de weekenden gaat; kan ze niet iemand uit haar eigen vriendengroep of van haar familie vragen? En waar moet ze dan zovaak naartoe zonder de kinderen?
Ik vraag mijn ex ook heus wel eens voor een ochtendje als de opvang niemand heeft voor zoon, maar echt niet standaard. En als het om een avond/nacht gaat word die dag geruild met een dag dat zoon normaal bij hem is. Anders klopt de Co ouderschap toch ook niet meer en heeft jouw vriend de kinderen veel vaker dan zij?
Als 'gezin' dingen standaard blijven samen doen vind ik ook raar en verwarrend voor iedereen, was dan een open relatie begonnen ipv te scheiden denk ik dan..
Andersom komt het zelden voor. Als er op zijn zorgdagen iets is dan komen mijn schoonouders of gaan ze naar mijn schoonzusje die kinderen in dezelfde leeftijd heeft.
Ik vind het gewoon moeilijk om een positie in te nemen. Ik hoef het probleem van mijn vriend niet op te lossen, daar staat hij zelf voor aan de lat. Maar ik zie ook dat uitspreken van mijn gevoel weer van alles in hem losmaakt. Dus ik snap ook zijn gevoel dat hij heel hard werkt en het nooit goed genoeg is. Dat is toch iets wat ook over ons als partners gaat.
zondag 22 augustus 2021 om 18:21
Ik denk dat je blij moet zijn de verstandhouding zoals die nu is. Je wil namelijk ook geen geruzie of een man die halfslachtig naar z’n kinderen omkijkt, neem ik aan. Over het netwerk van vrouw heb jij niets te zeggen. Als zij dat op die manier oplossen is dat toch prima?
En verder vraag ik me af wat je bedoelt met kinderen betrekken in jouw en zijn leven. Je kent die kinderen pas 1 jaar. Je bent al bezig met opbouwen. Wat verwacht je dan verder? Het is geen vingerknipwerk. Ik denk dat het jaren duurt voor je echt een band hebt en betrokken bent. Ik zou zoiets in ieder geval niet afdwingen. Geef het gewoon wat tijd (jaren).
En verder vraag ik me af wat je bedoelt met kinderen betrekken in jouw en zijn leven. Je kent die kinderen pas 1 jaar. Je bent al bezig met opbouwen. Wat verwacht je dan verder? Het is geen vingerknipwerk. Ik denk dat het jaren duurt voor je echt een band hebt en betrokken bent. Ik zou zoiets in ieder geval niet afdwingen. Geef het gewoon wat tijd (jaren).
zondag 22 augustus 2021 om 18:21
Ik vind het absoluut te prijzen dat hij zijn kinderen op de eerste plek zet en dat hij degene wil zijn die er voor ze is als ex er zelf niet is, maar ik kan me ook voorstellen dat het voor een nieuwe partner absoluut niet leuk is en kan voelen alsof zij de sluitpost is van zijn leven - en dat je je teleurstelling niet altijd maar weg kan poetsen als je een avond met je partner had gepland en dat gaat weer eens niet door. Zij is ook maar mens natuurlijk. Wat de oplossing is zou ik ook niet weten, ik kan me voorstellen dat er relaties zijn die erop stuklopen en ik vind dat dan niet egoïstisch van de partner die dat niet trekt.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
zondag 22 augustus 2021 om 18:25
Ja, daar lijkt het op! Maar, de praktijk is natuurlijk net iets anders! Deze topvader zal zich naast de 50/50 zorgtaak die hij heeft ook 3 slagen in de rondte werken om de kinderalimentatie en als het even tegen zit bakken aan partneralimentatie te betalen, maar heeft net als zijn ex partner toch ook recht op een stukje nieuw leven op te bouwen?
Hij zal zelf tot inzicht moeten komen dat de afspraken die hij heeft gemaakt met hun scheiding eerlijk zijn geweest en dat zolang hij zich aan zijn deel houdt hij ook een topvader is.
Als er werkelijk zoveel beroep op hem wordt gedaan als TO suggereert, dan doet hij zichzelf te kort en brandt hij volledig op. En daar zijn de kinderen keihard de dupe van!
zondag 22 augustus 2021 om 18:30
Ik vind dit wel hele goede vragen, waar ik ook niet zo 1 2 3 een antwoord op heb.
Ik wil in de eerste plaats een goede situatie voor de kinderen en in de tweede plaats een situatie waar mijn vriend qua energie niet op leegloopt. Want dan komt het deel tussen ons wel op z'n pootjes terecht, of de kinderen daar nou wel of niet bij zijn.
zondag 22 augustus 2021 om 18:31
Als ik het zo lees, dan ben jij de enige die het als een probleem ervaart en hem ook nog opzadelt met een schuldgevoel. Hij zet zijn kinderen op één en chapeau daarvoor. Daarnaast, als kind van gescheiden ouders, het is veel leuker om samen met je ouders naar een pretpark te gaan, dan met de nieuwe vriendin van je vader.Dautz38 schreef: ↑22-08-2021 18:19In de praktijk draagt hij eerder 75-80% van de zorg dan 50%. Waarvan zij dus een gedeelte van de tijd erbij is.
Andersom komt het zelden voor. Als er op zijn zorgdagen iets is dan komen mijn schoonouders of gaan ze naar mijn schoonzusje die kinderen in dezelfde leeftijd heeft.
Ik vind het gewoon moeilijk om een positie in te nemen. Ik hoef het probleem van mijn vriend niet op te lossen, daar staat hij zelf voor aan de lat. Maar ik zie ook dat uitspreken van mijn gevoel weer van alles in hem losmaakt. Dus ik snap ook zijn gevoel dat hij heel hard werkt en het nooit goed genoeg is. Dat is toch iets wat ook over ons als partners gaat.
Je wilt de situatie teveel naar jouw hand zetten, maar als je een relatie neemt met iemand met kinderen dan moet je zelf buigen. Ik kan me ook goed voorstellen dat je vriend niet jouw kinderen mee willen nemen naar jouw familie. Ze hebben al 2 sets opa’s en oma’s en weet ik het. Meer dan genoeg.
zondag 22 augustus 2021 om 18:32
Ja, hij voelt zich tussen twee vuren. Jij zal dan altijd aan het kortste eind trekken he?Dautz38 schreef: ↑22-08-2021 18:19In de praktijk draagt hij eerder 75-80% van de zorg dan 50%. Waarvan zij dus een gedeelte van de tijd erbij is.
Andersom komt het zelden voor. Als er op zijn zorgdagen iets is dan komen mijn schoonouders of gaan ze naar mijn schoonzusje die kinderen in dezelfde leeftijd heeft.
Ik vind het gewoon moeilijk om een positie in te nemen. Ik hoef het probleem van mijn vriend niet op te lossen, daar staat hij zelf voor aan de lat. Maar ik zie ook dat uitspreken van mijn gevoel weer van alles in hem losmaakt. Dus ik snap ook zijn gevoel dat hij heel hard werkt en het nooit goed genoeg is. Dat is toch iets wat ook over ons als partners gaat.
Iedere dag is gehaktdag
zondag 22 augustus 2021 om 18:33
Oh? Ik heb daar niks over gelezen.Newbee2021 schreef: ↑22-08-2021 18:25Ja, daar lijkt het op! Maar, de praktijk is natuurlijk net iets anders! Deze topvader zal zich naast de 50/50 zorgtaak die hij heeft ook 3 slagen in de rondte werken om de kinderalimentatie en als het even tegen zit bakken aan partneralimentatie te betalen, maar heeft net als zijn ex partner toch ook recht op een stukje nieuw leven op te bouwen?
Hij zal zelf tot inzicht moeten komen dat de afspraken die hij heeft gemaakt met hun scheiding eerlijk zijn geweest en dat zolang hij zich aan zijn deel houdt hij ook een topvader is.
Als er werkelijk zoveel beroep op hem wordt gedaan als TO suggereert, dan doet hij zichzelf te kort en brandt hij volledig op. En daar zijn de kinderen keihard de dupe van!
Iedere dag is gehaktdag
zondag 22 augustus 2021 om 18:34
En wat wil jij? Als de conclusie is dat jij dingen wilt die met deze man niet haalbaar zijn dan moet je het misschien uitmaken. Zelf een gezin opbouwen met een andere man want dit verandert niet.Dautz38 schreef: ↑22-08-2021 18:30Ik vind dit wel hele goede vragen, waar ik ook niet zo 1 2 3 een antwoord op heb.
Ik wil in de eerste plaats een goede situatie voor de kinderen en in de tweede plaats een situatie waar mijn vriend qua energie niet op leegloopt. Want dan komt het deel tussen ons wel op z'n pootjes terecht, of de kinderen daar nou wel of niet bij zijn.
Iedere dag is gehaktdag
zondag 22 augustus 2021 om 18:34
Hij vraagt mijn hulp omdat hij er qua energie op leegloopt. Dus ik moet er dan toch als partner iets mee?Perkele schreef: ↑22-08-2021 18:31Als ik het zo lees, dan ben jij de enige die het als een probleem ervaart en hem ook nog opzadelt met een schuldgevoel. Hij zet zijn kinderen op één en chapeau daarvoor. Daarnaast, als kind van gescheiden ouders, het is veel leuker om samen met je ouders naar een pretpark te gaan, dan met de nieuwe vriendin van je vader.
Je wilt de situatie teveel naar jouw hand zetten, maar als je een relatie neemt met iemand met kinderen dan moet je zelf buigen. Ik kan me ook goed voorstellen dat je vriend niet jouw kinderen mee willen nemen naar jouw familie. Ze hebben al 2 sets opa’s en oma’s en weet ik het. Meer dan genoeg.
De kinderen hoeven echt niet mee naar mijn ouders bij wijze van extra setje opa en oma. Maar als ik een familieweekend heb staan en zij belt huilend op dat ze gevloerd van de migraine in bed ligt en niks meer kan en dat hij nu de kinderen moet komen halen, wat moet je dan? Tot nu toe hebben we het dan steeds zo gedaan dat hij dan maar thuisblijft met de kinderen. Maar ik heb niet meer zoveel zin om haar gezondheid alles te laten bepalen.
zondag 22 augustus 2021 om 18:34
Ik doe ook heus wel nog dingen met ex en zoon, maar dat gaat dan om ouderavonden en afspraken in het zh ofzo (onze zoon is gehandicapt) bij een opname zitten we overdag wel samen bij zoon en wisselen we elkaar snachts af en dan eten we ook wel samen maar in het gewone dagelijkse leven niet hoor, dan zit zoon of bij zijn vader en diens vriendin aan tafel of bij mij en mijn vriend. Dagje uit en vakanties gebeuren ook in 1 van deze 2 samenstellingen, ik moet er ook niet aan denken zeg dat dat anders zou zijn. Als ik ex eens als oppas nodig heb dan breng ik zoon ook daarheen, echt niet dat ex in mijn huis gaat oppassen of ik bij hem. Dat heeft niks te maken met het ontkennen van het kerngezin wat iemand schreef maar met de situatie accepteren zoals hij is en elkaar ruimte geven om weer gelukkig te worden met iemand anders omdat het tussen jullie als ouders niet meer werkte.
zondag 22 augustus 2021 om 18:35
Zijn kinderen gaan altijd voor. Ook voor op jouw familiefeestjes. En zijn ex hoort daar bij. Het heeft geen zin je hiertegen te verzetten.Dautz38 schreef: ↑22-08-2021 18:34Hij vraagt mijn hulp omdat hij er qua energie op leegloopt. Dus ik moet er dan toch als partner iets mee?
De kinderen hoeven echt niet mee naar mijn ouders bij wijze van extra setje opa en oma. Maar als ik een familieweekend heb staan en zij belt huilend op dat ze gevloerd van de migraine in bed ligt en niks meer kan en dat hij nu de kinderen moet komen halen, wat moet je dan? Tot nu toe hebben we het dan steeds zo gedaan dat hij dan maar thuisblijft met de kinderen. Maar ik heb niet meer zoveel zin om haar gezondheid alles te laten bepalen.
Iedere dag is gehaktdag
