Relaties
alle pijlers
De mokerslag.....
vrijdag 22 augustus 2008 om 07:14
En nu gaat het licht echt uit bij mij.
Middenin een moeilijke tijd voor mij,waarbij ik langzaam de strijd weer op wilde pakken tegen mijn problemen.
Vertelt mijn vriend mij vanacht nadat ik een paniekaanval had,
Dat het over is tussen ons.
Hij houdt niet meer van mij.
Na 8 jaar alle lief en leed te hebben overwonnen.
Ik ben kapot.
Ik heb geen enkele kracht meer.
Dit zag ik niet aankomen.
Ik ben verdrietig,maar ook ontzettend kwaad omdat hij dit lang voor zich heeft gehouden en daarmee geen enkele kans gaf om het tij te keren.
En ik...ik houd verschikkelijk veel van hem.
Houdt het een keer op voor mij....
Middenin een moeilijke tijd voor mij,waarbij ik langzaam de strijd weer op wilde pakken tegen mijn problemen.
Vertelt mijn vriend mij vanacht nadat ik een paniekaanval had,
Dat het over is tussen ons.
Hij houdt niet meer van mij.
Na 8 jaar alle lief en leed te hebben overwonnen.
Ik ben kapot.
Ik heb geen enkele kracht meer.
Dit zag ik niet aankomen.
Ik ben verdrietig,maar ook ontzettend kwaad omdat hij dit lang voor zich heeft gehouden en daarmee geen enkele kans gaf om het tij te keren.
En ik...ik houd verschikkelijk veel van hem.
Houdt het een keer op voor mij....
vrijdag 24 oktober 2008 om 13:27
quote:iry schreef op 24 oktober 2008 @ 12:20:
Hoi liev zoe,
Ik kan ook niet even weg,of er gebeurt wat!
Maar zo fijn dat dat voor mij werd opgelost.
Ik heb ook steun in mijn omgeving hoor.
Lieve vrienden,en mijn schoonzusje vooral,die staat heel dicht bij mij.
Vriend is ook heel lief voor mij,bewaakt nu mijn grenzen heel goed wat de kinderen betreft,grijpt nu vaker in om mij te ontzien.
Hij zou wat mij betreft wel wat meer tegengas naar mij mogen geven,of eigenlijk naar mijn eetstoornis.
Het zou mij helpen als iemand meer op zijn strepen staat met bv eten,of afleiding geven om geen eetbui te hebben.
Ik snap zijn terughoudende gedrag daarin wel,want dat zal ook weerstand op roepen bij mij,maar ik vind dat niet erg.
Ik vind dat geen goede denkwijze, daarmee maakt je nl. je vriend verantwoordelijk voor jouw ES. Dat is een killer voor je relatie. Jij hebt die ES en jij moet het oplossen. Vaak zie je bij gedragsstoornissen dat de hele familie op eieren loopt om de patient de gelegenheid te geven zijn stoornis op een zo prettig mogelijke manier vorm te geven. Maar het helpt juist als de familie nul komma nul rekening met je houdt, dan is de motivatie om te stoppen met het gedrag des te groter.
Evidenza maakte inderdaad een punt dat het forum zijn beperkingen heeft en het niet de plek is voor echte hulp.
Toch haal ik er ook veel steun uit en hoewel ik ook hier opstandig of eigenwijs kan reageren,ik denk wel na over de kritische noten.
Ik doe er echt wat mee.
Vanmiddag heb ik tweede gesprek bij de eetstoorniskliniek.
Hoewel ik eigenlijk samen met mijn behandelaar had besloten daar een kort traject te volgen,ga ik nu weer twijfelen.
Ik verwacht wel reacties van jullie dat ik weer wegvlucht of niet wil.
Maar echt,ik twijfel niet door angst geleid,maar serieus of dit wel gaat werken nu.
Dat weet je pas als je het hebt geprobeerd
Is dit wel de juiste volgorde?
Moet ik toch niet eerst wat aan traumaverwerking gaan doen,wil het gaan slagen.
Ik denk dat als basis de tip van genoeg misschien ook goed is,eerst de aandachttraining.
Dan leren onmgaan met mijn emoties en angsten,trauma's??
Of is het nu toch het beste om symptoom bestrijding aan te gaan?
Alles is met elkaar verweven, maar het is het beste om te beginnen met die ES aangezien dat je overlevingsmechanisme is. Die tackelen gaat niet zonder te kijken naar de achterliggende oorzaak
Wat komt bij jullie in mijn hele topic het opvallends naar voren?(behalve dat ik eigenwijs ben ).
De eetstoornis,de borderline,trauma.
Ik kan echt heel moeilijk beslissingen maken,zeker nu.
Ik ben blij dat je je pillen hebt genomen. Probeer te denken in mogelijkheden ipv onmogelijkheden. Het valt me op dat je zo flexibel bent als beton..
Liefs!
Hoi liev zoe,
Ik kan ook niet even weg,of er gebeurt wat!
Maar zo fijn dat dat voor mij werd opgelost.
Ik heb ook steun in mijn omgeving hoor.
Lieve vrienden,en mijn schoonzusje vooral,die staat heel dicht bij mij.
Vriend is ook heel lief voor mij,bewaakt nu mijn grenzen heel goed wat de kinderen betreft,grijpt nu vaker in om mij te ontzien.
Hij zou wat mij betreft wel wat meer tegengas naar mij mogen geven,of eigenlijk naar mijn eetstoornis.
Het zou mij helpen als iemand meer op zijn strepen staat met bv eten,of afleiding geven om geen eetbui te hebben.
Ik snap zijn terughoudende gedrag daarin wel,want dat zal ook weerstand op roepen bij mij,maar ik vind dat niet erg.
Ik vind dat geen goede denkwijze, daarmee maakt je nl. je vriend verantwoordelijk voor jouw ES. Dat is een killer voor je relatie. Jij hebt die ES en jij moet het oplossen. Vaak zie je bij gedragsstoornissen dat de hele familie op eieren loopt om de patient de gelegenheid te geven zijn stoornis op een zo prettig mogelijke manier vorm te geven. Maar het helpt juist als de familie nul komma nul rekening met je houdt, dan is de motivatie om te stoppen met het gedrag des te groter.
Evidenza maakte inderdaad een punt dat het forum zijn beperkingen heeft en het niet de plek is voor echte hulp.
Toch haal ik er ook veel steun uit en hoewel ik ook hier opstandig of eigenwijs kan reageren,ik denk wel na over de kritische noten.
Ik doe er echt wat mee.
Vanmiddag heb ik tweede gesprek bij de eetstoorniskliniek.
Hoewel ik eigenlijk samen met mijn behandelaar had besloten daar een kort traject te volgen,ga ik nu weer twijfelen.
Ik verwacht wel reacties van jullie dat ik weer wegvlucht of niet wil.
Maar echt,ik twijfel niet door angst geleid,maar serieus of dit wel gaat werken nu.
Dat weet je pas als je het hebt geprobeerd
Is dit wel de juiste volgorde?
Moet ik toch niet eerst wat aan traumaverwerking gaan doen,wil het gaan slagen.
Ik denk dat als basis de tip van genoeg misschien ook goed is,eerst de aandachttraining.
Dan leren onmgaan met mijn emoties en angsten,trauma's??
Of is het nu toch het beste om symptoom bestrijding aan te gaan?
Alles is met elkaar verweven, maar het is het beste om te beginnen met die ES aangezien dat je overlevingsmechanisme is. Die tackelen gaat niet zonder te kijken naar de achterliggende oorzaak
Wat komt bij jullie in mijn hele topic het opvallends naar voren?(behalve dat ik eigenwijs ben ).
De eetstoornis,de borderline,trauma.
Ik kan echt heel moeilijk beslissingen maken,zeker nu.
Ik ben blij dat je je pillen hebt genomen. Probeer te denken in mogelijkheden ipv onmogelijkheden. Het valt me op dat je zo flexibel bent als beton..
Liefs!
vrijdag 24 oktober 2008 om 15:02
Om het je makkelijker te maken 
- ik denk dat je juist het beste kan beginnen met de traumaverwerking. Omdat de rest allemaal symptomen en gevolgen zijn. Zo lang je de kern niet aanpakt, vrees ik idd dat de ene overlevingsstrategie de andere gaat vervangen. En die ES heb je redelijk onder controle. Om daar echt helemaal vanaf te komen, moet je dieper gaan graven denk ik.
Wie had het gisteren over EMDR ? Dat is misschien wel iets - eventueel als onderdeel van een bredere therapie. Ik zou absoluut inzetten op de traumaverwerking. Maak nou een afspraak met Imet en bespreek het daar. Ik denk dat ze daar veel ervaring hebben met vervlochten problematiek.
Ze zeggen zelf op hun site:
Stichting IMET onderscheidt zich van praktisch alle andere gespecialiseerde behandelcentra door zowel de oorzaken, als de instandhouders en de symptomen integraal te behandelen.
Dat lijkt me PRECIES wat jij nodig hebt.
- ik denk dat je juist het beste kan beginnen met de traumaverwerking. Omdat de rest allemaal symptomen en gevolgen zijn. Zo lang je de kern niet aanpakt, vrees ik idd dat de ene overlevingsstrategie de andere gaat vervangen. En die ES heb je redelijk onder controle. Om daar echt helemaal vanaf te komen, moet je dieper gaan graven denk ik.Wie had het gisteren over EMDR ? Dat is misschien wel iets - eventueel als onderdeel van een bredere therapie. Ik zou absoluut inzetten op de traumaverwerking. Maak nou een afspraak met Imet en bespreek het daar. Ik denk dat ze daar veel ervaring hebben met vervlochten problematiek.
Ze zeggen zelf op hun site:
Stichting IMET onderscheidt zich van praktisch alle andere gespecialiseerde behandelcentra door zowel de oorzaken, als de instandhouders en de symptomen integraal te behandelen.
Dat lijkt me PRECIES wat jij nodig hebt.
.
vrijdag 24 oktober 2008 om 15:09
En ik ben het eens met Meds, je mag niet van je vriend verwachten dat hij jouw probleem gaat (helpen) oplossen. Waardeer nu verdorie eens wat hij allemaal al voor je doet, dat hij nog steeds bij je is ondanks alles en zet zelf je schouders eronder. Jij en alleen jijzelf bent verantwoordelijk voor je eigen leven. Als je nog meer druk op hem gaat leggen, krijg je straks weer de situatie waar dit topic mee begon....
.
vrijdag 24 oktober 2008 om 15:15
Als het om nervosa ging zou ik het met je eens zijn Impala. Want dat is "stabieler". Boulimia is een zware aanslag op je lijf, je energie, je voelt je goed verrot na een eetbui en overgeven. Ik had daar echt een kater van een dag van. Als je regelmatig overgeeft leef je continu in die kater. Als dat naar nog minder teruggeschroefd zou kunnen worden, zou dat fijn zijn en dan voel je je ook energieker en positiever.
Maar ik ben het geheel met je eens dat traumaverwerking hier echt een onderdeel van moet zijn. Anders blijf je het kernprobleem vermijden. En dan krijg je weer geen grip op die es. Ik hoop dat dat gesprek vanmiddag wat helderheid geeft.
Maar ik ben het geheel met je eens dat traumaverwerking hier echt een onderdeel van moet zijn. Anders blijf je het kernprobleem vermijden. En dan krijg je weer geen grip op die es. Ik hoop dat dat gesprek vanmiddag wat helderheid geeft.
vrijdag 24 oktober 2008 om 16:28
quote:Feliciaatje schreef op 24 oktober 2008 @ 15:15:
Maar ik ben het geheel met je eens dat traumaverwerking hier echt een onderdeel van moet zijn. Anders blijf je het kernprobleem vermijden. En dan krijg je weer geen grip op die es. Ik hoop dat dat gesprek vanmiddag wat helderheid geeft.Helemaal mee eens. Maar ik denk dat daar het knelpunt ook zit. De angt om de onderliggende gevoelens wél te gaan voelen. Maar dat kan ook projectie zijn. Het blijft moeilijk maar wél noodzakelijk voor verbetering denk ik.
Maar ik ben het geheel met je eens dat traumaverwerking hier echt een onderdeel van moet zijn. Anders blijf je het kernprobleem vermijden. En dan krijg je weer geen grip op die es. Ik hoop dat dat gesprek vanmiddag wat helderheid geeft.Helemaal mee eens. Maar ik denk dat daar het knelpunt ook zit. De angt om de onderliggende gevoelens wél te gaan voelen. Maar dat kan ook projectie zijn. Het blijft moeilijk maar wél noodzakelijk voor verbetering denk ik.
vrijdag 24 oktober 2008 om 21:35
Hai Iry,
Hoe was het gesprek? Ik hoop dat je er wijzer bent geworden.
Je vraagt advies over wat eerst aan te pakken. Zonder deskundig te zijn in wat dan ook, zeg ik: Imet. Je bent zelf bang niet in de protocollen te passen die GGZ en aanverwante instellingen hanteren. Bij Imet doen ze dat dus anders (volgens de site) en wordt de behandeling op elke individuele client toegespitst.
Ik denk dat behalve es en trauma je borderline ook een grote rol speelt in dit alles. Wat ik ervan begrijp, ben je daardoor behoorlijk beperkt in je draagkracht en je manieren van opvangen van moeilijkheden. Kan ook een veroorzaker zijn voor het ontwikkelen' van je es, als soort van zelfmedicatie. Om eerlijk te zijn vind ik je ook vaak 'typisch bp' in je reacties.
Bovenal denk ik dat je een behandelaar zou moeten vinden die jij zoveel vertrouwt, dat je de dingen meer uit handen durft te geven, ook je behandeling. Zaak is dat je weer gezond wordt, de goede behandelaar zou moeten weten wat er eerst aangepakt moet worden. Of ben ik nou gek en werkt het zo niet in psycholand?
Hoe was het gesprek? Ik hoop dat je er wijzer bent geworden.
Je vraagt advies over wat eerst aan te pakken. Zonder deskundig te zijn in wat dan ook, zeg ik: Imet. Je bent zelf bang niet in de protocollen te passen die GGZ en aanverwante instellingen hanteren. Bij Imet doen ze dat dus anders (volgens de site) en wordt de behandeling op elke individuele client toegespitst.
Ik denk dat behalve es en trauma je borderline ook een grote rol speelt in dit alles. Wat ik ervan begrijp, ben je daardoor behoorlijk beperkt in je draagkracht en je manieren van opvangen van moeilijkheden. Kan ook een veroorzaker zijn voor het ontwikkelen' van je es, als soort van zelfmedicatie. Om eerlijk te zijn vind ik je ook vaak 'typisch bp' in je reacties.
Bovenal denk ik dat je een behandelaar zou moeten vinden die jij zoveel vertrouwt, dat je de dingen meer uit handen durft te geven, ook je behandeling. Zaak is dat je weer gezond wordt, de goede behandelaar zou moeten weten wat er eerst aangepakt moet worden. Of ben ik nou gek en werkt het zo niet in psycholand?
zaterdag 25 oktober 2008 om 00:46
Hoi lieverds
Even een kort berichtje want ik heb vandaag zoveel gepraat dat het duizelt in mijn hoofd (pff ..hoeveel dingen kan een mens denken in een minuut).
Gesprek ging goed,ik heb een vervolg adviesgesprek over wat we nu gaan doen (of ik eigenlijk)
Als ik daar een traject ga volgen kan ik op zijn vroegst in februari starten.
De psych waar ik een gesprek mee had vind ik zo goed.
Heel direct, veel kennis (zit al 30 jaar in de psychiatrie,waarvan 20 jaar met eetstoornissen),denkt goed mee en kan heel goed met eigenwijze mensen omgaan!!
Nou..ik vertel er nog wel meer over,ze gaat in ieder geval ook kijken voor mij naar de stichting imet,ik wil graag haar mening horen daarover.
Verder.....vriend heeft zijn functie te pakken!!!
Ik ben onwijs trots op hem en hoop dat er voor hem ook een last van zijn schouders valt nu.
Het word de komende maanden wel even heel druk maar er is weer zekerheid voor hem.
Vanavond een heel lang, heel fijn en goed gesprek gehad met vriend.
Ik denk dat we er wel gaan komen.
Lang verhaal,kom ik ook nog op terug.
O ja, en even ophelderen,ik bedoel absoluut niet dat vriend een therapeutische rol moet krijgen.
Dat station hebben we allang gepasseerd,dat werkt idd niet.
Ik bedoel juist dat de eetstoornis nu teveel ruimte krijgt en vriend dat niet altijd hoeft te accepteren,tegengas dus.
Ik waardeer vriend enorm impala,daarom vecht ik ook voor hem.
Haha meds,ik ben inderdaad zo flexibel als beton (ik hoor het je haast zeggen )
Hoewel ik mij best goed kan aanpassen,als ik het maar kan regelen (ik weet het,het is erg).
Dank je voor jullie meningen,ook daar kom ik nog op terug.Ik vind het fijn dat jullie antwoorden op mijn vraag.
Nou vandaag was onverwacht kadootjesdag voor mij!
Ik kreeg van mijn ouders heel lief een sleutelhanger met een beschermengeltje eraan.
En van dochter (we hadden een beetje ruzie gehad gisteren)
Een kookboekje met de titel " kleine gerechten voor mama's op de rand van een zenuwinzinking"' (humor die dochter).
En een monchichi aapje (jeugdsentiment).
Zo lief!!
Ook met dochter lang gesprek gehad.
Ze heeft het moeilijk met haar studie en haar tijdsbesteding aan haar verenigingen..dikke tranen.
Ze kan niet zo goed plannen zeg maar.En ze twijfelt over haar studie, heel sneu dus ik heb wat tranen gedroogt,advies gegeven en een peptalk.
Gezegd dat ze altijd mag stoppen van mij om een andere richting op te gaan,maar het ook even een kans mag geven.
Nou....ik heb pijn in mijn kaken van het praten vandaag.
Is het nog een helder verhaal geworden?
Liefs!!
Even een kort berichtje want ik heb vandaag zoveel gepraat dat het duizelt in mijn hoofd (pff ..hoeveel dingen kan een mens denken in een minuut).
Gesprek ging goed,ik heb een vervolg adviesgesprek over wat we nu gaan doen (of ik eigenlijk)
Als ik daar een traject ga volgen kan ik op zijn vroegst in februari starten.
De psych waar ik een gesprek mee had vind ik zo goed.
Heel direct, veel kennis (zit al 30 jaar in de psychiatrie,waarvan 20 jaar met eetstoornissen),denkt goed mee en kan heel goed met eigenwijze mensen omgaan!!
Nou..ik vertel er nog wel meer over,ze gaat in ieder geval ook kijken voor mij naar de stichting imet,ik wil graag haar mening horen daarover.
Verder.....vriend heeft zijn functie te pakken!!!
Ik ben onwijs trots op hem en hoop dat er voor hem ook een last van zijn schouders valt nu.
Het word de komende maanden wel even heel druk maar er is weer zekerheid voor hem.
Vanavond een heel lang, heel fijn en goed gesprek gehad met vriend.
Ik denk dat we er wel gaan komen.
Lang verhaal,kom ik ook nog op terug.
O ja, en even ophelderen,ik bedoel absoluut niet dat vriend een therapeutische rol moet krijgen.
Dat station hebben we allang gepasseerd,dat werkt idd niet.
Ik bedoel juist dat de eetstoornis nu teveel ruimte krijgt en vriend dat niet altijd hoeft te accepteren,tegengas dus.
Ik waardeer vriend enorm impala,daarom vecht ik ook voor hem.
Haha meds,ik ben inderdaad zo flexibel als beton (ik hoor het je haast zeggen )
Hoewel ik mij best goed kan aanpassen,als ik het maar kan regelen (ik weet het,het is erg).
Dank je voor jullie meningen,ook daar kom ik nog op terug.Ik vind het fijn dat jullie antwoorden op mijn vraag.
Nou vandaag was onverwacht kadootjesdag voor mij!
Ik kreeg van mijn ouders heel lief een sleutelhanger met een beschermengeltje eraan.
En van dochter (we hadden een beetje ruzie gehad gisteren)
Een kookboekje met de titel " kleine gerechten voor mama's op de rand van een zenuwinzinking"' (humor die dochter).
En een monchichi aapje (jeugdsentiment).
Zo lief!!
Ook met dochter lang gesprek gehad.
Ze heeft het moeilijk met haar studie en haar tijdsbesteding aan haar verenigingen..dikke tranen.
Ze kan niet zo goed plannen zeg maar.En ze twijfelt over haar studie, heel sneu dus ik heb wat tranen gedroogt,advies gegeven en een peptalk.
Gezegd dat ze altijd mag stoppen van mij om een andere richting op te gaan,maar het ook even een kans mag geven.
Nou....ik heb pijn in mijn kaken van het praten vandaag.
Is het nog een helder verhaal geworden?
Liefs!!
zaterdag 25 oktober 2008 om 01:02
Dank je monissa.
Ik ken deze psych al een lange tijd en zeer intensief mee gewerkt in de eetstoorniskliniek,ik hecht dan ook erg veel waarde aan de gesprekken met haar.
Zit nu ook dat kookboekje door te bladeren,wat een leuk boekje zeg!!
Met recepten en adviezen voor aan tafel,leuke uitspraken,gedichtjes etc.
Hoe krijgt ze het gevonden,die titel vind ik zo grappig.
Ik ken deze psych al een lange tijd en zeer intensief mee gewerkt in de eetstoorniskliniek,ik hecht dan ook erg veel waarde aan de gesprekken met haar.
Zit nu ook dat kookboekje door te bladeren,wat een leuk boekje zeg!!
Met recepten en adviezen voor aan tafel,leuke uitspraken,gedichtjes etc.
Hoe krijgt ze het gevonden,die titel vind ik zo grappig.
zaterdag 25 oktober 2008 om 01:07
Iry ik weet dat je vriend waardeert. Had beter kunnen schrijven: wanneer neem je eens genoegen met... Tuurlijk mag je hem wel vrágen om wat tegengas te geven, maar alleen jij bent degeen die verantwoordelijk is.
Maar heel fijn om al die positieve berichten te lezen. Je dochter heeft mij ook aan het lachen gemaakt
Ben ook blij te horen dat je Imet hebt aangekaart en dat die psych er ook naar gaat kijken.
Maar heel fijn om al die positieve berichten te lezen. Je dochter heeft mij ook aan het lachen gemaakt
Ben ook blij te horen dat je Imet hebt aangekaart en dat die psych er ook naar gaat kijken.
.
zaterdag 25 oktober 2008 om 01:11
zaterdag 25 oktober 2008 om 01:16
zaterdag 25 oktober 2008 om 01:28
Toch denk ik dat vriend best wat tegengas kan geven,hij moet gewoon niet alles pikken van mijn eetstoornisgedrag,of mijn laat naar bed gaan.
Dat heb ik ook gezegd tegen hem vanavond.
Ik heb hem ook gezegd dat juist omdat hij de veiligste persoon is voor mij,hij ook de lul is als ik stress afreageer.
En dat hij dat niet verdient.
Hij wees mij er op dat dochter dat ook bij mij doet. Mama is veilig,dus daar reageer ik het op af.
Ook gaf hij toe,dat binnen het gezin er beter moet worden gelet op mijn stressgrens en ook hij daar dik overheen ging en het de kinderen ook teveel toe liet.
Maar die verandering zag ik al de laatste weken,hij bewaakt mijn grenzen als een pitbul wat betreft de kids
Dat heb ik ook gezegd tegen hem vanavond.
Ik heb hem ook gezegd dat juist omdat hij de veiligste persoon is voor mij,hij ook de lul is als ik stress afreageer.
En dat hij dat niet verdient.
Hij wees mij er op dat dochter dat ook bij mij doet. Mama is veilig,dus daar reageer ik het op af.
Ook gaf hij toe,dat binnen het gezin er beter moet worden gelet op mijn stressgrens en ook hij daar dik overheen ging en het de kinderen ook teveel toe liet.
Maar die verandering zag ik al de laatste weken,hij bewaakt mijn grenzen als een pitbul wat betreft de kids
zaterdag 25 oktober 2008 om 01:36
Ja maar Iry, je bent een volwassen vrouw en ik kan me voorstellen dat je vriend je niet naar bed gaat sturen. Krijg je daar weer conflicten over. Hij weet dat je dat zelf ook wel weet, dat het verstandiger zou zijn als je vroeg(er) naar bed zou gaan en jij zelf de enige bent die daar verandering in kan brengen.
En ja, de mensen die je het meest na staan, waarvan je het meest houdt irriteren je ook het meest en daar reageer je je in de regel op af. Heel lullig. Maar de rest is gewoon niet boeiend en niet de moeite waard je druk over te maken. Het is menselijk, ik maak me er ook wel eens schuldig aan, maar probeer het el te verbeteren.
En ja, de mensen die je het meest na staan, waarvan je het meest houdt irriteren je ook het meest en daar reageer je je in de regel op af. Heel lullig. Maar de rest is gewoon niet boeiend en niet de moeite waard je druk over te maken. Het is menselijk, ik maak me er ook wel eens schuldig aan, maar probeer het el te verbeteren.
zaterdag 25 oktober 2008 om 01:36
Ik denk dat je niet na moet denken over hoe jou vriend om moet gaan met jouw stoornis. Ik denk dat je je moet beseffen dat het onwijs zwaar is om je partner te zien lijden en te proberen een weg te vinden in die relatie. want
als hij jou tegengas gaat geven, ga jij weerstand bieden want je kan je vermijdingsgedrag dan niet handhaven dus dat levert angst op, en de kans op conflicten is dan hoog, wat bij jou de stress vergroot en weer een negatief effect heeft op de ES.
als hij jou gen tegengas gaat geven, ga jij steeds meer ruimte claimen om toe te geven aan de ES
Kortom hij staat met zijn rug tegen de muur. Er is maar 1 manier en dat is: zet die ES de deur uit
als hij jou tegengas gaat geven, ga jij weerstand bieden want je kan je vermijdingsgedrag dan niet handhaven dus dat levert angst op, en de kans op conflicten is dan hoog, wat bij jou de stress vergroot en weer een negatief effect heeft op de ES.
als hij jou gen tegengas gaat geven, ga jij steeds meer ruimte claimen om toe te geven aan de ES
Kortom hij staat met zijn rug tegen de muur. Er is maar 1 manier en dat is: zet die ES de deur uit
zaterdag 25 oktober 2008 om 01:41
Maar vriend vindt dat ik niet met duizend dingen moet beginnen.
Als ik stop met laxeren(en daar mag ik wat hem betreft een paar maanden over doen)
Beter ga eten overdag en mijn slaap ritme ga normaliseren vindt hij dat al een goed begin.
We hebben al afgesproken dat we in het weekend iedere zondag de tafel gaan dekken en ik mee eet(in ieder geval iets)
En ik dat zelf (mijn verantwoordelijkheid dus) dat door de weeks 1 keer met de kinderen ga doen.
Pff....we hebben zoveel gepraat (oke ik een beetje meer ).
Maar hij heeft veel vertrouwen in onze toekomst,ziet dat ik zo mijn best doe,en is heel trots.
Ik heb erg moeten huilen,maar het heeft heel wat ontlading gebracht de tranen,het praten.
Eindelijk hoor ik van vriend wat er in zijn hoofd speelt, en hoe hij de afgelopen weken heeft gekeken naar mij en heeft ervaren dat ik bij zijn toekomst hoor.
De scherpe kantjes zijn er een beetje af.
We hebben samen onze valkuilen besproken en wat we graag zouden willen zien veranderen.
We blijken eigenlijk behoorlijk op 1 lijn te zitten.
Als ik stop met laxeren(en daar mag ik wat hem betreft een paar maanden over doen)
Beter ga eten overdag en mijn slaap ritme ga normaliseren vindt hij dat al een goed begin.
We hebben al afgesproken dat we in het weekend iedere zondag de tafel gaan dekken en ik mee eet(in ieder geval iets)
En ik dat zelf (mijn verantwoordelijkheid dus) dat door de weeks 1 keer met de kinderen ga doen.
Pff....we hebben zoveel gepraat (oke ik een beetje meer ).
Maar hij heeft veel vertrouwen in onze toekomst,ziet dat ik zo mijn best doe,en is heel trots.
Ik heb erg moeten huilen,maar het heeft heel wat ontlading gebracht de tranen,het praten.
Eindelijk hoor ik van vriend wat er in zijn hoofd speelt, en hoe hij de afgelopen weken heeft gekeken naar mij en heeft ervaren dat ik bij zijn toekomst hoor.
De scherpe kantjes zijn er een beetje af.
We hebben samen onze valkuilen besproken en wat we graag zouden willen zien veranderen.
We blijken eigenlijk behoorlijk op 1 lijn te zitten.
zaterdag 25 oktober 2008 om 01:47
quote:iry schreef op 25 oktober 2008 @ 01:21:
Nou moe,ik denk ik zal impala en meds even op de kast jagen (die heerlijke directe lieverds)
ik verwachte fel kritiek
Dit was natuurlijk een onzinvoorbeeld!Hahaha dat zou je zeker gelukt zijn als ik direct na mijn zwakke reactie niet heel snel mijn pc uitgeknald had omdat ik op mijn werk was en naar huis kon. Nu thuis en even snel ingelogd, was er zeker van dat Meds wel even duidelijk gemaakt had dat dit een typisch voorbeeld was van jezelf voor de gek houden, en dan lees ik dit Humor hoor!
Nou moe,ik denk ik zal impala en meds even op de kast jagen (die heerlijke directe lieverds)
ik verwachte fel kritiek
Dit was natuurlijk een onzinvoorbeeld!Hahaha dat zou je zeker gelukt zijn als ik direct na mijn zwakke reactie niet heel snel mijn pc uitgeknald had omdat ik op mijn werk was en naar huis kon. Nu thuis en even snel ingelogd, was er zeker van dat Meds wel even duidelijk gemaakt had dat dit een typisch voorbeeld was van jezelf voor de gek houden, en dan lees ik dit Humor hoor!
.
