eerlijk over internet daten

Er is op zich niks mis met wanhopig zijn. Wanhopig is een hele vervelende state of mind en ik vind het rot voor jou dat jij je zo voelt. Lastig van dat aangeven op een relatiesite is dat het afstotend overkomt. Niet aantekkelijk voor veel mensen. Die zijn bang meteen met huid en haar opgevreten te worden als ze een avond met je gaan stappen. De meeste mensen (die ik ken tenminste) willen een relatie rustig opbouwen en niet het gevoel hebben dat er eigenlijk geen weg terug meer is als ze eenmaal een keer met iemand daten, vanwege die wanhoop en dus de hoop en misschien zelfs verwachting dat die o zo gewenste relatie er zal gaan komen. Dat schrikt af en vandaar is het misschien niet zo handig om dat te vermelden.



Draai het eens om. Iemand zegt in zijn advertentie; ik ben wanhopig, ik wíl een partner, ik wil vader worden, het liefst zo snel mogelijk. Er zullen misschien gegadigden zijn maar die zullen óók wanhopig zijn en zo krijg je wel hele emotionele, en misschien zelfs erg geforceerde ontmoetingen die bijna wel op een relatie uit moeten lopen om teleurstelling te vermijden.



Wanhopig is de overtreffende trap van eenzaamheid, van niet alleen willen zijn. Het draagt voor het beginnen van een relatie - denk ik - het verkeerde signaal uit.



Doet niets af aan het feit dat ik het ellendig voor je vindt dat je je zo alleen voelt. Jammer genoeg kost het zoeken, vinden en laten ontstaan van een relatie tijd en de een kost het meer tijd dan de ander.



(f)

Ik ging op een datingsite omdat ik me verveelde en aandacht wilde. Dá's pas eerlijk

Jeetje een hele golf aan datingtopics. Het zit kennelijke erg hoog.

Mooi gezegd trouwens Leo.

Waar ik het wel mee eens ben: mensen willen vaak verbloemen dat ze behoefte aan een partner hebben. Dat vind ik nou ook weer niet nodig.

quote:Antonio schreef op 15 mei 2008 @ 10:30:

Jeetje een hele golf aan datingtopics. Het zit kennelijke erg hoog.

Mooi gezegd trouwens Leo.

Waar ik het wel mee eens ben: mensen willen vaak verbloemen dat ze behoefte aan een partner hebben. Dat vind ik nou ook weer niet nodig.



Ik vind het ook zeker niet nodig om als je behoefte aan een partner hebt net te doen alsof dat niet zo is..

Verder eens met Leo...

Zoekt (wanhopig) en gij zult losers vinden.

Maar Toon, feitelijk zit iedereen (de vrijgezellen dan) daar in de hoop dat ze iemand zullen treffen waar ze van kunnen gaan houden. Zo zat ik er ook. Zelfs toen ik aan het spelevaren was en het niet zo nauw nam, wilde ik eigenlijk iemand die me van mijn feet of zou sweepen en met wie ik gelukkig zou zijn. Dat lijkt me op zich dus een gegeven. Je gaat naar een datingsite in de hoop iemand te treffen waar je dé klik mee hebt en met wie je je leven gaat delen.



Het is verdrietig als je leest dat Jezzy wanhopig is. Ik vind dat verdrietig tenminste.....

Als ik heel erg eerlijk ben: ik heb gewoon een vent nodig, voor de sex, maar ook voor de gezelligheid Kijk, ik ben nu weer vrijgezel, en omwille van mijn dochters wil ik geen nieuwe relatie, maar als ik geen kinderen had ging ik weer op "jacht" hoor. en ging ik me inschrijven op datingsites, lekker die spanning. Maar.... ik doe het niet, en heb het nooit gedaan omwille van de kinderen. Mijn kinderen zijn vanaf de geboorte HEILIG.

-

quote:ipodwoman schreef op 15 mei 2008 @ 10:48:

Als ik heel erg eerlijk ben: ik heb gewoon een vent nodig, voor de sex, maar ook voor de gezelligheid Kijk, ik ben nu weer vrijgezel, en omwille van mijn dochters wil ik geen nieuwe relatie, maar als ik geen kinderen had ging ik weer op "jacht" hoor. en ging ik me inschrijven op datingsites, lekker die spanning. Maar.... ik doe het niet, en heb het nooit gedaan omwille van de kinderen. Mijn kinderen zijn vanaf de geboorte HEILIG.Kijk, dat lees je als vrijgezelle man nou graag. Maar, Ipodwoman, je doet jezelf tekort. Als je dochters een vrolijke moeder zien omdat ze gisteravond lekker gevreeen heeft, vinden ze dat echt prima. Ik kan me voorstellen dat je ze niet meteen confronteert met die nieuwe man, en ze langzaam laat wennen, maar voor de rest, doe wat je lijf je ingeeft.

Rot voor je hoor jezzyz. Ik was vóór ik mijn man ontmoette ook heel lang eenzaam. Ik ken het gevoel en wilde inderdaad ook beslist niet uitstralen dat ik wanhopig was, al gaf ik wel toe dat ik best een vriendje wilde. Maar "een vriendje willen" is sociaal nog acceptabel, "wanhopig zijn" niet.



Mensen vinden wanhopig op zoek zijn afstotelijk. Daarom komt men er niet voor uit. Precies wat Eleonora al zegt.



En het verschil met zwanger worden is dat mensen makkelijker toegeven dat hun lichaam niet goed functioneert. Als je geen relatie hebt lijkt het al gauw aan je persoonlijkheid te liggen en dat is veel lulliger om hardop te zeggen.

Er is ook een verschil tussen wanhopig en graag een partner willen vinden.



Ik heb mijzelf ooit een ingeschreven op zo'n site omdat mijn vriendin erop stond en een boel gezellige reacties kreeg, leuke dates had en zelfs een leuke vent vond.



Leek mij ook leuk om nieuwe mensen (lees: leuke vent) te ontmoeten en er een leuke relatie aan over te houden.



Uiteindelijk heb ik ook een hele leuke vent ontmoet (na een paar dates die uiteindelijk op niets zijn uitgelopen) en daar ben ik nog steeds mee. Hij woonde niet eens zo heel ver weg, maar eerlijk is eerlijk, in de kroeg was ik hem nooit tegengekomen.

Waarom het ontmoeten van een partner via een datingsite achteraf als toevallig wordt bestempeld snap ik inderdaad ook niet. Want zoals je zelf al goed omschrijft Jezzyz is er niets toevallig aan.

Datingsites begrijp ik heel goed vanuit de mensen die de spanning willen opzoeken, zoals ipodwoman wil maar niet doet. Of voor de echt wanhopige, maar dat zijn meteen de redenen waarom ik niet ingeschreven sta en dat de eerste jaren ook niet ga veranderen.



Mijn leven is leuk, ook zonder man. Natuurlijk kan een man daar iets aan toevoegen mits de man leuk genoeg is, het spontaan ontstaat en die man zijn leven ook leuk genoeg vindt. Dát is voor mij toch ook wel een hele grote voorwaarde om voor een man te kunnen vallen. Op het moment dat ik niet tevreden ben over mijn eigen leven ga ik daar aan werken, ipv op jacht, zoeken, me uberhaupt bezig te houden met mannen.

Tevreden zijn met en houden van jezelf is een voorwaarde om een relatie te laten slagen, en al hoor je anders.. mijn mening is dat je dat niet zo snel tegenkomt binnen een datingsite. Uitgezonderd tussen degene die zich enkel voor de spanning inschrijven en dan alsnog van hun feet gesweept worden. Maar goed, dat is mijn mening. Daar mag van harte aan getwijfelt worden.

quote:Antonio schreef op 15 mei 2008 @ 10:56:

[...]





Kijk, dat lees je als vrijgezelle man nou graag. Maar, Ipodwoman, je doet jezelf tekort. Als je dochters een vrolijke moeder zien omdat ze gisteravond lekker gevreeen heeft, vinden ze dat echt prima. Ik kan me voorstellen dat je ze niet meteen confronteert met die nieuwe man, en ze langzaam laat wennen, maar voor de rest, doe wat je lijf je ingeeft.Antonio, mijn dochters zien altijd een vrolijke moeder, ik probeer zoveel mogelijk mijn gevoelens en verlangens naar een man (lees: sex) en/of een relatie op zij te zetten. En al doet het nog zo'n pijn, net een realtie verbroken, voor mijn dochters lach ik, en merken ze niets aan me. Ja, soms een traantje, maar dan zeg ik dat er niets aan de hand is.

Je hebt gelijk hoor, er zit inderdaad een hele grote tegenstelling in en ik kan me ook heel goed voorstellen dat je je er aan irriteert.

Denk dat er een groot verschil is tussen wat mensen over zichzelf willen geloven en wat ze voelen hier in. Bij mij werkt dat tenminste wel zo. Tussen ex en huidige vriend zaten bij mij 4 jaar. In die tijd is mijn gevoel op en neer gegaan. De eerste 2 jaar oprecht geen behoefte aan vriend, toen begon het te kriebelen en op een gegeven moment was ik echt wel wanhopig. Kon de haren wel uit mijn hoofd trekken zo af en toe. Voelde me geweldig eenzaam, terwijl ik een heel druk leven had. Deed super mijn best om een vriend te vinden, maar totaal geen succes.

Op een gegeven moment heb ik me (ook uit wanhoop) bij neergelegd het idee neergelegd dat ik altijd alleen zou blijven. Wijtte het aan mijn lelijke uiterlijk. Stelde me in op een toekomst als alleenstaande, kocht een appartementje voor mezelf en datete (?) alleen maar voor de lol. Nam het allemaal niet meer zo serieus. Eigenlijk maakte de wanhoop het slechtste in me los. Ging een beetje 'de zelfbewuste vrouw die niemand nodig heeft' uithangen en hield niet altijd rekening met de gevoelens van anderen.



Mijn laat-maar-waaien houding maakte me kennelijk erg aantrekkelijk. Verschillende mannen werden verliefd op me en ik had het gevoel het voor het uitkiezen had. Ik genoot er stiekem van om leuke mannen die het 'net niet waren' af te wijzen. Slecht he... waarschijnlijk een reactie op mijn pijn van de periode daarvoor, toen ik mezelf enorm afgewezen voelde.



Als ik heel eerlijk ben hield ik mezelf in die laatste periode behoorlijk voor de gek. Wilde eigenlijk supergraag een vriend om een echte relatie mee op te bouwen



Toen ik mijn huidige vriend ontmoete hapte ik meteen toe. Hij was me meteen al zo lief dat ik beslist niet met hem wilde sollen. We woonden al snel samen.



Het is vaak maar wat je zelf wilt geloven. Maar dat 'geloof' heeft een enorme impact op je uitstraling en je geluksgevoel.



Ik zeg nooit tegen single vriendinnen die heel graag een relatie willen dat alleen zijn ook zo zijn voordelen heeft. Die voordelen zijn er natuurlijk wel, maar voor mij geldt in elk geval dat ze niet opwegen tegen de voordelen van een goede relatie. Vind het ook niet zo geloofwaardig om dat soort dingen te zeggen. Ik heb de keuze om bij mijn vriend weg te gaan als ik echt zou vinden dat het minstens zo leuk is alleen. Mijn vriendin heeft niet de keuze om een leuke vriend te bestellen...

Ipodwoman, er is werkelijk niets om je te schamen voor je gevoel. Geniet toch! Ik zie op geen enkele wijze dat een vriend (al is hij misschien niet voor altijd) je dochters zou schaden. Ik zie het ook hoor: heel veel vrouwen willen een relatie op datesites. Maar je zal toch op zijn minst moeten proberen of je bij een man past. Je doet een poging, en je kan mislukken. Niks mis mee.

Een vriendin van mij vond zichzelf een sletje als ze met een man naar bed ging, die ze leuk vond. Waarom toch?

Lieve Antonia, ik wil mijn dochters alleen meegeven dat de wereld nog mooi is, en niet bedorven. Dat ik van alles meemaak en meegemaakt heeft en mij enorm verdrietig gemaakt heeft wil nog niet zeggen dat ik meisjes van 11 en 13 daar al mee moet confronteren. Ze zijn nog zo klein, eentje, die vna 13 is geestelijk ietwat minder bedeeld, moet ik daar tegen zeggen dat het leven soms niet leuk is..... Nee laat ze nog maar even kind zijn. Mamma bedwingt zichzelf wel......

Er wordt hier in sommige posts wel een klein beetje raar beeld geschetst van het type mens die op datingsites zit, althans eigenlijk meer over de achterliggende motivatie (jezzyz&sleepingbeauty). Wanhoop of casual spanning.... Ik denk dat je mensen hiermee tekort doet, en denken voor anderen is sowieso altijd giswerk. En om nou je eigen gevoelens en emoties op anderen te projecteren.....

Het is naar als je zelf eenzaamheid en wanhoop ervaart, als je met deze achterliggende gedachte je inschrijft op een datingsite zal de ervaring zeker meer beladen zijn. Dit hoeft dan niet ook voor anderen te gelden. En natuurlijk kun je iemand toevallig op een datingsite ontmoeten, waarom zou dit niet op een toevallige wijze kunnen? Ik snap niet dat dit in twijfel wordt getrokken...?

@ Carlice, ik gaf ook aan dat het mijn mening was en dat daar aan getwijfelt mag worden. Verder heb je gelijk dat ik dus zelf hierin denk voor anderen.

Mijn beeld is waarschijnlijk te zwart/wit, maar hé.. ik heb dan ook geen ervaring met datingsites.

Het inschrijven op een site maakt dat het toeval ontbreekt. Of schrijft het merendeel zich zomaar voor niets in om er verder niets meer mee te doen dan ?

Weer mijn mening.

Op het moment dat je je inschrijft betekent dit nog niet dat je ook iemand treft, het lijkt me ook niet iets waar je continue mee bezig bent ook al sta je ergens ingeschreven. Op het moment dat je ermee bezig bent moet het maar net zo zijn dat degene waarmee je een klik hebt, ook online actief is. Internet zie ik meer als een extra manier/toegang tot het 'ontmoeten' van meer mensen. Of je daadwerkelijk ook iemand tegenkomt, ja dat moet ergens toch een toevalstreffer zijn. Dus inschrijven zorgt er niet voor dat toeval geen rol meer speelt, dat alles vooropgezet is, een actieve en gerichte zoekactie. Het kan ook veel meer 'random' en speelser gaan, en dus speelt een samenloop van omstandigheden nog altijd een rol.



En stel je voor, je gaat een avondje uit met vriendinnen. Hapje eten, drankje na afloop, dat idee. Niet op 'mannenjacht' dus. Maar als je je van tevoren staat op te tutten schiet even door je gedachten: wie weet gaan we daar een daar wel heen, zijn altijd wel leuke mannen, en wie weet..... Fractie van 1 seconde die gedachte. Dan zit je na afloop dat drankje te drinken, ene vriendin gaat even naar de wc, de andere loopt naar de bar om wat drankjes te bestellen. Je kijkt even rond, denkt bij jezelf: zie ik nog wat leuks? En ineens oogcontact... Man in kwestie en jij komen in contact. Omdat jij tot 2 keer toe toch even de gedachte hebt laten uitgaan naar: wie weet kom ik wat leuks tegen, en je hebt met een open mind het cafe terloops even rond gekeken, maakt dat dan dat de ontmoeting met een man dan ineens niet meer toevallig is? Ik vind dus van niet.... Het blijft een toevalstreffer, ook al stond je er die avond wel voor open, je was er niet bloedserieus mee bezig en er moet maar net iemand zijn waarmee je de 'klik' kunt hebben (en het wederzijds is).



En sorry, ja je gaf aan dat het een mening van jou was, ik bedoelde het ook niet als aanval.

Toen ik met daten bezig was had ik er zowat een dagtaak aan om alle reacties te lezen en ook om te mailen want dat deed ik met meerdere heren tegelijk. Ik denk dat als je je inschrijft het wel iets is waar je veel en vaak mee bezig bent.

Je wil tenslotte rendement van je inschrijving en waar gaat het okm? Om het vinden van een partner of een scharrel of wat dan ook maar wel om het vinden. Je inschrijven en het verder maar een beetje op z'n beloop laten doen denk ik dus niet al te veel mensen.



Of je wel of niet iemand ontmoet is toeval. Nu zijn ontmoetingen die niet van te voren afgesproken zijn in mijn ogen altijd toeval maar ook op zo'n site is dat zo. Het is toeval als er iemand tussenzit die je zo leuk vindt dat je er je leven mee wil delen of in ieder geval een relatie mee wil beginnen.



Toeval in de zin van 'ik zie wel' op een datingsite is wel erg casual. Ik denk dat de verwachtingen doorgaans wel hoger gespannen zijn.



Ik vind het toevalliger als je je partner in de kroeg tegenkomt, of in een supermarkt of op een personeelsfeest en je er echt niet op uit bent om een partner te vinden. Op een datingsite is dat natuurlijk wel de insteek.