Relaties
alle pijlers
eerst alles, nu over
zaterdag 19 december 2009 om 17:10
hallo allemaal,
Ik ben nieuw hier en wilde jullie een vraag voorleggen.
Mijn relatie van anderhalf jaar is net een weekje uit. Ik ben nog steeds helemaal van slag en snap er niets van.
Toen we elkaar leerden kennen, was hij gelijk helemaal weg van me. Niets was hem te veel en we gingen dan ook snel samenwonen in mijn huis. Hij was echt een prins op het witte paard. Daarin vond ik wel dat hij zichzelf regelmatig wegcijferde. Hij sprak zijn vrienden bijna niet meer, wilde geen avond zonder mij weg en ging elk conflict uit de weg door mij mijn zin te geven.Hij keek echt tegen mij op. Was er trots op dat ik naast mijn werk nog een studie deed . Ik stond echt op een soort voetstuk. Ik dacht, genieten, want dat wordt vanzelf wel minder. En of dat gebeurde.....
Op een dag was alles van hierboven ineens weg, als sneeuw voor de zon.
Mijn studie was lastig, hij wilde eigenlijk nergens over praten want alles in een relatie moet vanzelf gaan en ik deed eigenlijk niks meer goed. Ik deed niks uit mijzelf en zeurde over alles. Had ik voorheen geen minpunten, nu waren al mijn minpunten, die ik notabene van mijzelf ooit naar heb genoemd had, een groot struikelblok. Ik dacht te veel na, wilde te veel structuur en bevestiging. Daar had hij allemaal geen zin in. In de 'goede' periode kon hij nooit een negatief punt van mij noemen en vond hij mijn eigen genoemde minpunten helemaal niet erg. Nu ineens wel...Ook mijn familie, vrienden en huis waren ineens helemaal niks.
Mijn vraag is, heeft iemand van jullie dit wel eens meegemaakt? Of juist van de andere kant? En kan ik hem weer terug winnen? Is zo iemand in het begin zijn ware zelf of juist als laatste?
Bedankt vor het lezen.
Ik ben nieuw hier en wilde jullie een vraag voorleggen.
Mijn relatie van anderhalf jaar is net een weekje uit. Ik ben nog steeds helemaal van slag en snap er niets van.
Toen we elkaar leerden kennen, was hij gelijk helemaal weg van me. Niets was hem te veel en we gingen dan ook snel samenwonen in mijn huis. Hij was echt een prins op het witte paard. Daarin vond ik wel dat hij zichzelf regelmatig wegcijferde. Hij sprak zijn vrienden bijna niet meer, wilde geen avond zonder mij weg en ging elk conflict uit de weg door mij mijn zin te geven.Hij keek echt tegen mij op. Was er trots op dat ik naast mijn werk nog een studie deed . Ik stond echt op een soort voetstuk. Ik dacht, genieten, want dat wordt vanzelf wel minder. En of dat gebeurde.....
Op een dag was alles van hierboven ineens weg, als sneeuw voor de zon.
Mijn studie was lastig, hij wilde eigenlijk nergens over praten want alles in een relatie moet vanzelf gaan en ik deed eigenlijk niks meer goed. Ik deed niks uit mijzelf en zeurde over alles. Had ik voorheen geen minpunten, nu waren al mijn minpunten, die ik notabene van mijzelf ooit naar heb genoemd had, een groot struikelblok. Ik dacht te veel na, wilde te veel structuur en bevestiging. Daar had hij allemaal geen zin in. In de 'goede' periode kon hij nooit een negatief punt van mij noemen en vond hij mijn eigen genoemde minpunten helemaal niet erg. Nu ineens wel...Ook mijn familie, vrienden en huis waren ineens helemaal niks.
Mijn vraag is, heeft iemand van jullie dit wel eens meegemaakt? Of juist van de andere kant? En kan ik hem weer terug winnen? Is zo iemand in het begin zijn ware zelf of juist als laatste?
Bedankt vor het lezen.
dinsdag 22 december 2009 om 17:04
quote:colalight schreef op 22 december 2009 @ 15:22:
Dat vind ik dus moeilijk. bij het idee dat het mogelijk is dat het laatste niet perse hoeft te gebeuren, voel ik me heel angstig. (terwijl ik er nu echt niet aan moet denken om iets met een ander te beginnen)
Ik heb altijd gedacht zo rond mijn 30e moeder te worden. Met mijn ex had ik ook al concrete plannen. (al gestopt met de pil en aan het afbouwen met AD)
Ik ben ook bang dat als ik me op andere doelen richt, zoal smijn werk, ik niet meer open sta voor een partner. Dat ik dan te veel bezig ben met mijn werk of zo.
Hoe ik ervoor kan zorgen dat ik gelukkig word moet ik nog even nadenken, daar heb ik niet zomaar een antwoord op.Dat is een mythe. Ook vrouwen met een eigen carriere kunnen aantrekkelijk zijn en een partner vinden. Sterker nog, veel mannen vinden een vrouw met een interessant leven juist aantrekkelijk. Ben je onder begeleiding van een deskundige? Dit omdat je schrijft te zijn gaan afbouwen met AD?
Dat vind ik dus moeilijk. bij het idee dat het mogelijk is dat het laatste niet perse hoeft te gebeuren, voel ik me heel angstig. (terwijl ik er nu echt niet aan moet denken om iets met een ander te beginnen)
Ik heb altijd gedacht zo rond mijn 30e moeder te worden. Met mijn ex had ik ook al concrete plannen. (al gestopt met de pil en aan het afbouwen met AD)
Ik ben ook bang dat als ik me op andere doelen richt, zoal smijn werk, ik niet meer open sta voor een partner. Dat ik dan te veel bezig ben met mijn werk of zo.
Hoe ik ervoor kan zorgen dat ik gelukkig word moet ik nog even nadenken, daar heb ik niet zomaar een antwoord op.Dat is een mythe. Ook vrouwen met een eigen carriere kunnen aantrekkelijk zijn en een partner vinden. Sterker nog, veel mannen vinden een vrouw met een interessant leven juist aantrekkelijk. Ben je onder begeleiding van een deskundige? Dit omdat je schrijft te zijn gaan afbouwen met AD?
dinsdag 22 december 2009 om 17:10
Ja, maar door dit hele gedoe ben ik gestopt met afbouwen.Ik raakte mijzelf behoorlijk kwijt. Werd letterlijk opgegeten en viel in een korte tijd 6 kilo af en sliep bijna niet meer.
Morgen ga ik weer naar mijn therapeut.
Wat betreft denken aan de toekomst, ja, daar ben ik idd wel mee bezig. Maar besef me ook dat ik eerst deze relatie moet gaan verwerken. Dat wil ik zo snel mogelijk doen, vandaar dat ik naar en therapeute ga.
Voor mijn gevoel ben ik nu aan het overleven i.p.v. aan het leven.
Morgen ga ik weer naar mijn therapeut.
Wat betreft denken aan de toekomst, ja, daar ben ik idd wel mee bezig. Maar besef me ook dat ik eerst deze relatie moet gaan verwerken. Dat wil ik zo snel mogelijk doen, vandaar dat ik naar en therapeute ga.
Voor mijn gevoel ben ik nu aan het overleven i.p.v. aan het leven.
dinsdag 22 december 2009 om 17:13
quote:colalight schreef op 22 december 2009 @ 17:10:
Ja, maar door dit hele gedoe ben ik gestopt met afbouwen.Ik raakte mijzelf behoorlijk kwijt. Werd letterlijk opgegeten en viel in een korte tijd 6 kilo af en sliep bijna niet meer.
Morgen ga ik weer naar mijn therapeut.
Wat betreft denken aan de toekomst, ja, daar ben ik idd wel mee bezig. Maar besef me ook dat ik eerst deze relatie moet gaan verwerken. Dat wil ik zo snel mogelijk doen, vandaar dat ik naar en therapeute ga.Dapper en verstandig, heel veel succes daarbij
Ja, maar door dit hele gedoe ben ik gestopt met afbouwen.Ik raakte mijzelf behoorlijk kwijt. Werd letterlijk opgegeten en viel in een korte tijd 6 kilo af en sliep bijna niet meer.
Morgen ga ik weer naar mijn therapeut.
Wat betreft denken aan de toekomst, ja, daar ben ik idd wel mee bezig. Maar besef me ook dat ik eerst deze relatie moet gaan verwerken. Dat wil ik zo snel mogelijk doen, vandaar dat ik naar en therapeute ga.Dapper en verstandig, heel veel succes daarbij
dinsdag 22 december 2009 om 17:21
@ colalight ik snap ontzettend wat je bedoelt, je bent samen een toekomst aan het opbouwen en in één klap is dat weg, sta je weer compleet blanco in het leven met alle onzekerheden. daarom ben ik nu ook bang om alleen te blijven... ik krijg ook hulp met men onzekerheden omdat ik voor mezelf wil knokken... en ik hoop, en weet, die kerel komt er wel!
dinsdag 22 december 2009 om 19:15
Ik heb dit onderwerp ook met mijn psych besproken en die heeft mij hier best wel bij geholpen, dus misschien helpt het jullie als ik het met jullie deel.
Dat je je zo eenzaam en verloren voelt is waarschijnlijk omdat je het een groot deel van je leven hebt gemaakt. Zij vroeg mij een aantal gebieden te noemen die voor mij belangrijk zijn in het leven. Bij mij waren dat:
- Vrienden
- Familie
- Relatie
- Werk
- Hobbies
- Ik zelf/ persoonlijke ontwikkeling.
Toen vroeg ze mij deze gebieden te verdelen over 100% van mijn totale inzet/energie/tijd. Dit gaf mij heel veel inzicht want daardoor kwam ik erachter dat 70% van mijn tijd naar het werk uitging en de overige 30% naar mijn relatie (ja ik was ook een workaholic). Ik vroeg me steeds af waarom ik me zo leeg en eenzaam voelde, maar toen mijn relatie uitging en ik in de ziektewet belandde viel 100% van mijn leven dus weg. Toen moest ik een verdeling maken die 'gezonder was'. En nu hou ik steeds in de gaten of dit plaatje nog klopt. Als je relatie dan weg valt, dan blijft het pijn doen maar dan valt er slechts een 'x-gedeelte' van je leven weg. Er blijft dan nog voldoende over wat wel prettig en fijn is.
Misschien hebben jullie hier geen bal aan, maar ik vond het wel een behulpzame oefening.
Dat je je zo eenzaam en verloren voelt is waarschijnlijk omdat je het een groot deel van je leven hebt gemaakt. Zij vroeg mij een aantal gebieden te noemen die voor mij belangrijk zijn in het leven. Bij mij waren dat:
- Vrienden
- Familie
- Relatie
- Werk
- Hobbies
- Ik zelf/ persoonlijke ontwikkeling.
Toen vroeg ze mij deze gebieden te verdelen over 100% van mijn totale inzet/energie/tijd. Dit gaf mij heel veel inzicht want daardoor kwam ik erachter dat 70% van mijn tijd naar het werk uitging en de overige 30% naar mijn relatie (ja ik was ook een workaholic). Ik vroeg me steeds af waarom ik me zo leeg en eenzaam voelde, maar toen mijn relatie uitging en ik in de ziektewet belandde viel 100% van mijn leven dus weg. Toen moest ik een verdeling maken die 'gezonder was'. En nu hou ik steeds in de gaten of dit plaatje nog klopt. Als je relatie dan weg valt, dan blijft het pijn doen maar dan valt er slechts een 'x-gedeelte' van je leven weg. Er blijft dan nog voldoende over wat wel prettig en fijn is.
Misschien hebben jullie hier geen bal aan, maar ik vond het wel een behulpzame oefening.
dinsdag 22 december 2009 om 21:11
Om daar een toevoeging op te geven, Letgo: ik denk dat 'buikgevoel' hierbij ook belangrijk is (naast de perecentage-taart). Je voelt het namelijk gewoon als je tijd en ruimte te kort komt voor jezelf. Heel veel mensen laten de 'moet'-dingen (ja, ook binnen een relatie, denk maar an schoonouders,een diploma-uitreiking, een werk-uitje, etc. waar je voor je partner ook es mee naartoe gaat) voorgaan t.o.v. hun eigen tijd (dus: voor jezelf). En bij tijd voor jezelf, moet je eens denken aan:
- nestelen op de bank met een goed boek
- met je eigen vrienden/ vriendinnen afspreken (zonder partner!)
- uitslapen op zaterdagochtend
- uitgebreid badderen/ douchen en jezelf verzorgen
- je opsluiten op een apart kamertje om je hobby uit te oefenen
- heel lang bellen met een vriendin
- een brief schrijven naar een verre vriend/ vriendin
- in je dagboek schrijven
- uitgebreid winkelen in je eentje
- een lange wandeling in de sneeuw maken (alleen!)
- etc etc
De oefening is heel nuttig. En vergeet daarbij niet te luisteren naar waar je op dat moment het meest behoefte aan hebt!
Colalight, als je eenmaal wel dat egzin hebt, ga je echt snakken naar deze bovengenoemde dingen! geloof me!
- nestelen op de bank met een goed boek
- met je eigen vrienden/ vriendinnen afspreken (zonder partner!)
- uitslapen op zaterdagochtend
- uitgebreid badderen/ douchen en jezelf verzorgen
- je opsluiten op een apart kamertje om je hobby uit te oefenen
- heel lang bellen met een vriendin
- een brief schrijven naar een verre vriend/ vriendin
- in je dagboek schrijven
- uitgebreid winkelen in je eentje
- een lange wandeling in de sneeuw maken (alleen!)
- etc etc
De oefening is heel nuttig. En vergeet daarbij niet te luisteren naar waar je op dat moment het meest behoefte aan hebt!
Colalight, als je eenmaal wel dat egzin hebt, ga je echt snakken naar deze bovengenoemde dingen! geloof me!
Only dead fish go with the flow
dinsdag 22 december 2009 om 21:29
@ dreamglasses: goede aanvulling ja. Het gaat daarbij denk ik ook dat je er een keuze in hebt. Voor mij gold dat ik automatisch verviel in verplichtingen. Luister goed naar jezelf: wat wil je echt? Waar liggen je behoeften? Als je leert om naar je eigen behoeften te luisteren en daar invulling aan te geven (en dan heb ik het niet over de langere termijn levensdoelen, maar NU op dit moment) dan voel je je zoveel beter.
dinsdag 22 december 2009 om 22:00
Mijn ex is tennisleraar, dus hij werkt heel veel 's avonds. Ik had best wel veel tijd voo rmijzelf. De vrijdagavond en zondag waren van ons. Voor de rest deden we ons ding. Ik was dus niet heel veel tijd met alleen hem bezig. En ik heb best een druk leven. Daar ligt het ook allemaal niet aan.
Het is meer het gevoel dat ik naar een volgende fase in mijn leven wil. Het vrijgezelen bestaan heb ik wel gehad. Ben voor hem ook een tijd alleen geweest. WIl nu verder.
Ik heb in onze relatis ook erg naar mijn behoeftes geluisterd. Hij was degene die dit achteraf niet gedaan heeft. (al heb ik hem er vaak genoeg op gewezen, dat hij meer tijd voor zichzelf moest nemen, maar dat wilde hij niet).
Het is meer het gevoel dat ik naar een volgende fase in mijn leven wil. Het vrijgezelen bestaan heb ik wel gehad. Ben voor hem ook een tijd alleen geweest. WIl nu verder.
Ik heb in onze relatis ook erg naar mijn behoeftes geluisterd. Hij was degene die dit achteraf niet gedaan heeft. (al heb ik hem er vaak genoeg op gewezen, dat hij meer tijd voor zichzelf moest nemen, maar dat wilde hij niet).
dinsdag 22 december 2009 om 22:08
Hoe komt het dat je er zo weinig vertrouwen in hebt dat je weer iemand nieuws tegen komt? Iemand die echt helemaal voor je gaat en blijft gaan?
Ik herken je angsten wel hoor. Was zelf in mijn hoofd ook al erg bezig met trouwen en kinderen en had toen ik met mijn ex was ook verwacht dat dit binnen 1 a 2 jaar zou gaan gebeuren. Ik wil ook nog steeds heel graag een gezin en kinderen, maar ik vertrouw er op dat wat goed moet komen ook wel goed komt. Misschien is dit een fase in het verwerkingsproces. Ik was in het begin ook heel erg bezig met 'daar gaat mijn toekomstdroom!'. Maar die droom verdwijnt niet als hij verdwijnt...ik vertrouw er nu op dat ik echt weer iemand tegen kom. Iemand die wel voor mij wil gaan. Misschien heb je even tijd nodig en krijg je daar dan ook meer vertrouwen in.
Ik herken je angsten wel hoor. Was zelf in mijn hoofd ook al erg bezig met trouwen en kinderen en had toen ik met mijn ex was ook verwacht dat dit binnen 1 a 2 jaar zou gaan gebeuren. Ik wil ook nog steeds heel graag een gezin en kinderen, maar ik vertrouw er op dat wat goed moet komen ook wel goed komt. Misschien is dit een fase in het verwerkingsproces. Ik was in het begin ook heel erg bezig met 'daar gaat mijn toekomstdroom!'. Maar die droom verdwijnt niet als hij verdwijnt...ik vertrouw er nu op dat ik echt weer iemand tegen kom. Iemand die wel voor mij wil gaan. Misschien heb je even tijd nodig en krijg je daar dan ook meer vertrouwen in.
dinsdag 22 december 2009 om 22:11
Dan is het beste wat je kunt doen hem nu laten voor wie hij is...
iemand die zo in een relatie staat, is niet stabiel genoeg om een relatie mee op te bouwen, laat staan om een gezin mee te beginnen.
Ik snap dat je nu in een fase zit dat je wel klaar bent met bepaalde dingen in je leven. Maar nogmaals: je toekomstplan is iets wat je natuurlijk niet kunt afdwingen.
Wens je veel sterkte met het liefdesverdriet.
iemand die zo in een relatie staat, is niet stabiel genoeg om een relatie mee op te bouwen, laat staan om een gezin mee te beginnen.
Ik snap dat je nu in een fase zit dat je wel klaar bent met bepaalde dingen in je leven. Maar nogmaals: je toekomstplan is iets wat je natuurlijk niet kunt afdwingen.
Wens je veel sterkte met het liefdesverdriet.
Only dead fish go with the flow
dinsdag 22 december 2009 om 22:16
Letgo en dreamglasses, bedankt voor jullie wijze en lieve woorden. Ik heb er vandaag veel aan gehad. Zit best in een diep dal en merk dat ik veel aan jullie heb. Kom mijzelf nu ook zo tegen in de vakantie. Met dit soort dingen kan ik beter in de structuur en regelmaat van het werken zitten, dan ben ik niet zo met mijn angst en verdriet bezig.
dinsdag 22 december 2009 om 22:48
quote:colalight schreef op 22 december 2009 @ 22:16:
Letgo en dreamglasses, bedankt voor jullie wijze en lieve woorden. Ik heb er vandaag veel aan gehad. Zit best in een diep dal en merk dat ik veel aan jullie heb. Kom mijzelf nu ook zo tegen in de vakantie. Met dit soort dingen kan ik beter in de structuur en regelmaat van het werken zitten, dan ben ik niet zo met mijn angst en verdriet bezig.
Cola light, blijf vooral lekker posten hier en schrijf het lekker van je af. Het is ook een van de moeilijkste dingen in het leven om iemand te verliezen van wie je houdt.
En ik merk dat ik het ook prettig vindt om met je te schrijven. Ik ben nu ruim twee maanden verder, maar ook nog regelmatig verdrietig. Ik herken heel veel van wat je zegt, zo voelde ik me in het begin ook. Maar geloof mij, het slijt echt sneller dan je denkt.
Letgo en dreamglasses, bedankt voor jullie wijze en lieve woorden. Ik heb er vandaag veel aan gehad. Zit best in een diep dal en merk dat ik veel aan jullie heb. Kom mijzelf nu ook zo tegen in de vakantie. Met dit soort dingen kan ik beter in de structuur en regelmaat van het werken zitten, dan ben ik niet zo met mijn angst en verdriet bezig.
Cola light, blijf vooral lekker posten hier en schrijf het lekker van je af. Het is ook een van de moeilijkste dingen in het leven om iemand te verliezen van wie je houdt.
En ik merk dat ik het ook prettig vindt om met je te schrijven. Ik ben nu ruim twee maanden verder, maar ook nog regelmatig verdrietig. Ik herken heel veel van wat je zegt, zo voelde ik me in het begin ook. Maar geloof mij, het slijt echt sneller dan je denkt.
dinsdag 22 december 2009 om 22:51
Oja en nog een opsteker...nadat mijn eerdere relatie van 7 jaar over was dacht ik ook 'daar gaat mijn toekomst' toen kwam in na ongeveer 3,5 maand weer iemand tegen die ik ook als de ware zag. Het kan dus vrij snel gaan. Nu heb ik er vertrouwen in dat het kan en ik WEET door die ervaring dat ik me weer net zo lekker en vertrouwd kan voelen bij een nieuw persoon. Dus dat geldt ook voor jou. Je bent een lieve meid, dus er is vast snel genoeg een lieve man die dat ook zo ziet.
dinsdag 22 december 2009 om 23:16
Ik hoop ook voor je dat het helpt om hier je ding kwijt te kunnen, ik vind het fijn om hier te lezen en ook te schrijven. Er is gewoon weinig dat je kunt doen, dat gevoel van machteloosheid maakt me elke keer heel boos.
Net als jij vond mijn vriend mij geweldig en wou met me trouwen en kinderen kijgen (zelfs de dag ervoor nog) en ik dacht dat ik men "plaatje" compleet had. Maar ook ik kom er elke keer weer achter dat het blijkbaar toch weer anders moet...
Ik weet niet meer wat ik geloven moet en kan, de jongen waar ik zoveel plezier mee had,of de jongen die mij nu heel veel pijn doet, mij achterlaat met een huis dat ik niet kan betalen, zonder rechten en zonder nog maar één woord met me te willen praten. Ineens de "onreële" dingen die hij mij verwijt terwijl hij degene is die de boel op deze manier aanpakt.
Ik ga mijzelf niet goed praten ik ben heus geen makkelijke, maar hij zit echt fout, en met de dag worden mijn ogen meer geopend. Ik zie steeds meer in dat die jongen die mij nu zo behandelt mij niet waard is, dat ik daar niet mijn leven meer mee samen kan zijn. En toch is dat men hoofd dat spreekt want men hart schreeuwt het uit dat ik hem terug wil.
Ze zeiden allemaal tegen mij dat ik eens slechte punten moest noemen van hem en het lukte me niet, nu heb ik elke dag weer een slecht punt waar ik nooit meer mee hoef te dealen.
Ik geloof ook dat je aan een relatie werken moet, alleen kun je dat niet in je uppie, dat doe je samen, en hopelijk zijn er van die kerels, en kom je er één tegen als de tijd ervoor is.
Net als jij vond mijn vriend mij geweldig en wou met me trouwen en kinderen kijgen (zelfs de dag ervoor nog) en ik dacht dat ik men "plaatje" compleet had. Maar ook ik kom er elke keer weer achter dat het blijkbaar toch weer anders moet...
Ik weet niet meer wat ik geloven moet en kan, de jongen waar ik zoveel plezier mee had,of de jongen die mij nu heel veel pijn doet, mij achterlaat met een huis dat ik niet kan betalen, zonder rechten en zonder nog maar één woord met me te willen praten. Ineens de "onreële" dingen die hij mij verwijt terwijl hij degene is die de boel op deze manier aanpakt.
Ik ga mijzelf niet goed praten ik ben heus geen makkelijke, maar hij zit echt fout, en met de dag worden mijn ogen meer geopend. Ik zie steeds meer in dat die jongen die mij nu zo behandelt mij niet waard is, dat ik daar niet mijn leven meer mee samen kan zijn. En toch is dat men hoofd dat spreekt want men hart schreeuwt het uit dat ik hem terug wil.
Ze zeiden allemaal tegen mij dat ik eens slechte punten moest noemen van hem en het lukte me niet, nu heb ik elke dag weer een slecht punt waar ik nooit meer mee hoef te dealen.
Ik geloof ook dat je aan een relatie werken moet, alleen kun je dat niet in je uppie, dat doe je samen, en hopelijk zijn er van die kerels, en kom je er één tegen als de tijd ervoor is.
dinsdag 22 december 2009 om 23:27
@ studentje: ook voor jou geldt, schrijf hier maar lekker van je af. Het IS ook pijnlijk als dit je overkomt. Maar hij is ook echt de persoon die hij niet laat zien. Hij maakt het kapot en dat is niet meer te herstellen. Tuurlijk kan je qua gevoel niet even 1,2,3, een knopje omzetten. Maar als hij bij je terug komt, kan je hem ooit nog vertrouwen? Voel jij je ooit nog speciaal in zijn ogen? Geloof je hem nog als hij weer zegt dat hij kindjes met je wil etc.?
dinsdag 22 december 2009 om 23:53
Die knop is ook niet zomaar om, dat maakt het zo lastig om dat de ex zegt dat hij dat wel kan... en het vertrouwen is ook kapot. alleen het ene moment denk je dat je de hele wereld aan kan, en vijf minuten later zak je weer terug. vooral het wakker worden blijft moeilijk, dan droom ik weer dat er niets aan de hand is maar hij ligt dan ineens niet naast je. maar als het helpt colalight blijf dan echt praten! ik merk ook dat helpt, helemaal hier dat je er rustig over na kan denken, echt hoor!
woensdag 23 december 2009 om 10:28
Ja, dat denk ik bij mijn ex ook. Moest net ook weer ff wat traantjes wegpinken. Niet eens om hem, maar om het feit dat hij me de laatste maanden met de grond gelijk heeft gemaakt. Niets wat ik deed was goed. Ik lachte raar, liep gek, praatte te hard en ga zo maar door. Mijn hele zijn heeft hij afgekraakt en ik heb het laten gebeuren. heb zelfs nog gezegd dat ik kon begrijpen dat het vervelend was voor hem en me proberen aan te passen. Ik snap dat ook niet van mijzelf. Ik was een hele sterke zelfverzekerder vrouw en ik heb me dit laten gebeuren. En dat eigenlijk allemaal omdat ik niet alleen over wil blijven, slaat eigenlijk nergens op.
woensdag 23 december 2009 om 18:14
quote:colalight schreef op 23 december 2009 @ 17:57:
Mijn ex wilde ook nergens over praten. Ik vraag me af waarom hij er met mij niet uit iwlde komen. Hij was zo super verliefd op me. Ik vrees voor hem dat hij dit probleem in zijn volgende relatie weer tegen komt...Dat zal ook waarschijnlijk wel gebeuren...kan ff duren, maar dat moet jou dan allang niet meer interesseren...
Mijn ex wilde ook nergens over praten. Ik vraag me af waarom hij er met mij niet uit iwlde komen. Hij was zo super verliefd op me. Ik vrees voor hem dat hij dit probleem in zijn volgende relatie weer tegen komt...Dat zal ook waarschijnlijk wel gebeuren...kan ff duren, maar dat moet jou dan allang niet meer interesseren...
woensdag 23 december 2009 om 18:21
quote:colalight schreef op 23 december 2009 @ 17:57:
Mijn ex wilde ook nergens over praten. Ik vraag me af waarom hij er met mij niet uit iwlde komen. Hij was zo super verliefd op me. Ik vrees voor hem dat hij dit probleem in zijn volgende relatie weer tegen komt...
En jij bent zijn reddende engel die dit moet voorkomen?
Begrijp dat je nog met hem inzit, maar heb nu niet teveel compassie met hem, hij had geen excuus om zo rot tegen je te doen. En als hij bij een volgende weer zo rot gaat doen, gaat dat weer mis enzo. Net zolang tot HIJ zelf inziet dat hij dat niet meer wilt. Maar kan evengoed zo zijn dat hij bij een volgende dat niet heeft.
Mijn ex wilde ook nergens over praten. Ik vraag me af waarom hij er met mij niet uit iwlde komen. Hij was zo super verliefd op me. Ik vrees voor hem dat hij dit probleem in zijn volgende relatie weer tegen komt...
En jij bent zijn reddende engel die dit moet voorkomen?
Begrijp dat je nog met hem inzit, maar heb nu niet teveel compassie met hem, hij had geen excuus om zo rot tegen je te doen. En als hij bij een volgende weer zo rot gaat doen, gaat dat weer mis enzo. Net zolang tot HIJ zelf inziet dat hij dat niet meer wilt. Maar kan evengoed zo zijn dat hij bij een volgende dat niet heeft.
woensdag 23 december 2009 om 18:23
quote:colalight schreef op 23 december 2009 @ 10:28:
Ja, dat denk ik bij mijn ex ook. Moest net ook weer ff wat traantjes wegpinken. Niet eens om hem, maar om het feit dat hij me de laatste maanden met de grond gelijk heeft gemaakt. Niets wat ik deed was goed. Ik lachte raar, liep gek, praatte te hard en ga zo maar door. Mijn hele zijn heeft hij afgekraakt en ik heb het laten gebeuren. heb zelfs nog gezegd dat ik kon begrijpen dat het vervelend was voor hem en me proberen aan te passen. Ik snap dat ook niet van mijzelf. Ik was een hele sterke zelfverzekerder vrouw en ik heb me dit laten gebeuren. En dat eigenlijk allemaal omdat ik niet alleen over wil blijven, slaat eigenlijk nergens op.
Dit herken ik gedeeltelijk en is heel sneu natuurlijk.
Maar onthou dit en geloof mij na verloop van tijd ben je ZO blij dat hij niet meer in je leven is. Soms moet je een fout maken om ze nooit meer te maken.
Ja, dat denk ik bij mijn ex ook. Moest net ook weer ff wat traantjes wegpinken. Niet eens om hem, maar om het feit dat hij me de laatste maanden met de grond gelijk heeft gemaakt. Niets wat ik deed was goed. Ik lachte raar, liep gek, praatte te hard en ga zo maar door. Mijn hele zijn heeft hij afgekraakt en ik heb het laten gebeuren. heb zelfs nog gezegd dat ik kon begrijpen dat het vervelend was voor hem en me proberen aan te passen. Ik snap dat ook niet van mijzelf. Ik was een hele sterke zelfverzekerder vrouw en ik heb me dit laten gebeuren. En dat eigenlijk allemaal omdat ik niet alleen over wil blijven, slaat eigenlijk nergens op.
Dit herken ik gedeeltelijk en is heel sneu natuurlijk.
Maar onthou dit en geloof mij na verloop van tijd ben je ZO blij dat hij niet meer in je leven is. Soms moet je een fout maken om ze nooit meer te maken.
