Relaties
alle pijlers
eerste baby in vriendinnengroep, negatieve reacties :(
woensdag 21 januari 2009 om 16:32
Hallo Allemaal,
een tijdje geleden is de eerste baby geboren in mijn vriendinnengroepje van 6 vriendinnen. we kennen elkaar sinds de middelbare school en gaan nu dus zo'n 13 jaar met elkaar om. de een woont samen, de ander is single, de een studeert nog, de ander werkt. tot nu toe is het nog geen probleem geweest dat we in verschillende fases zaten in ons leven wat betreft werk, relaties en wonen. we spraken elkaar geregeld met zijn zessen of in onderlinge subgroepjes. en we praten over alles, ook al zouden we zelf niet zoiets doen, of vonden we het zelfs eigenlijk niks. dat konden we eerlijk tegen elkaar zeggen.
maar nu de baby er is, is de houding van twee van mijn vriendinnen ineens heel anders. we moeten allemaal wennen aan een baby. maar zij gedragen zich zo negatief dat het me erg is gaan storen. ik kan het niet meer af doen met: ze moeten vast wennen. we gaan binnenkort samen op kraamvisite en ze zeggen allebei niet voor de baby te gaan, maar voor de vriendin. voor hun hoeft het eigenlijk niet zo.
ik snap wel dat ze niet enthousiast zijn, de een wil geen kinderen en de ander weet al van kinds af aan dat ze ze niet krijgen kan. maar ik merk ook helemaal niet dat ze blij zijn voor onze vriendin. terwijl het toch een van de belangrijkste dingen uit haar leven is. ik kan of heb ook sommige dingen niet die andere vriendinnen.mensen wel hebben. Maar dat wil niet zeggen dat ik niet blij voor ze kan zijn??
ze kijken alleen naar zaken die niet meer zouden kunnen, zoals op stap gaan uit eten gaan of een weekendje weg ( is volgens mij allemaal best te regelen als de baby een paar maanden oud is en er ritme is onstaan). ook is er letterlijk gezegd dat als ze iets bij hen thuis organiseren, dat de baby dan maar naar de oppas gaat. die hoeven ze niet in huis. ik snap dat ze niet meteen een halve babykamer gaan regelen, maar een beetje flexibiliteit in de eerste maanden zou toch wel kunnen?
de vriendin heeft zelf al aan gegeven dat ze echt wel weer dingen met ons wil gaan ondernemen als ze gewend is aan het moederschap, met en ook zonder de baby. en als ik haar spreek aan de telefoon of zie, dan gaat het ook over mijn dingen en algemene zaken, niet alleen over poepluiers.
ik wil niet dat onze vriendschap hier aan stuk gaat als groepje, maar het irriteert mij wel enorm nu. wat zouden jullie in mijn plaats nu doen, hoe dit aan te kaarten/op te lossen?
ps het niet kunnen krijgen van kinderen wordt wel besproken en ik heb erkend dat ik kan begrijpen dat ze het moeilijk heeft, maar ik heb haar aangeboden hierover te praten en haar de kans te geven haar verhaal te doen met bijvoorbeeld thee drinken na afloop. maar ik ga niet ter wille van haar doen alsof de baby niet bestaat en niet aardig gevonden hoeft te worden....
een tijdje geleden is de eerste baby geboren in mijn vriendinnengroepje van 6 vriendinnen. we kennen elkaar sinds de middelbare school en gaan nu dus zo'n 13 jaar met elkaar om. de een woont samen, de ander is single, de een studeert nog, de ander werkt. tot nu toe is het nog geen probleem geweest dat we in verschillende fases zaten in ons leven wat betreft werk, relaties en wonen. we spraken elkaar geregeld met zijn zessen of in onderlinge subgroepjes. en we praten over alles, ook al zouden we zelf niet zoiets doen, of vonden we het zelfs eigenlijk niks. dat konden we eerlijk tegen elkaar zeggen.
maar nu de baby er is, is de houding van twee van mijn vriendinnen ineens heel anders. we moeten allemaal wennen aan een baby. maar zij gedragen zich zo negatief dat het me erg is gaan storen. ik kan het niet meer af doen met: ze moeten vast wennen. we gaan binnenkort samen op kraamvisite en ze zeggen allebei niet voor de baby te gaan, maar voor de vriendin. voor hun hoeft het eigenlijk niet zo.
ik snap wel dat ze niet enthousiast zijn, de een wil geen kinderen en de ander weet al van kinds af aan dat ze ze niet krijgen kan. maar ik merk ook helemaal niet dat ze blij zijn voor onze vriendin. terwijl het toch een van de belangrijkste dingen uit haar leven is. ik kan of heb ook sommige dingen niet die andere vriendinnen.mensen wel hebben. Maar dat wil niet zeggen dat ik niet blij voor ze kan zijn??
ze kijken alleen naar zaken die niet meer zouden kunnen, zoals op stap gaan uit eten gaan of een weekendje weg ( is volgens mij allemaal best te regelen als de baby een paar maanden oud is en er ritme is onstaan). ook is er letterlijk gezegd dat als ze iets bij hen thuis organiseren, dat de baby dan maar naar de oppas gaat. die hoeven ze niet in huis. ik snap dat ze niet meteen een halve babykamer gaan regelen, maar een beetje flexibiliteit in de eerste maanden zou toch wel kunnen?
de vriendin heeft zelf al aan gegeven dat ze echt wel weer dingen met ons wil gaan ondernemen als ze gewend is aan het moederschap, met en ook zonder de baby. en als ik haar spreek aan de telefoon of zie, dan gaat het ook over mijn dingen en algemene zaken, niet alleen over poepluiers.
ik wil niet dat onze vriendschap hier aan stuk gaat als groepje, maar het irriteert mij wel enorm nu. wat zouden jullie in mijn plaats nu doen, hoe dit aan te kaarten/op te lossen?
ps het niet kunnen krijgen van kinderen wordt wel besproken en ik heb erkend dat ik kan begrijpen dat ze het moeilijk heeft, maar ik heb haar aangeboden hierover te praten en haar de kans te geven haar verhaal te doen met bijvoorbeeld thee drinken na afloop. maar ik ga niet ter wille van haar doen alsof de baby niet bestaat en niet aardig gevonden hoeft te worden....
woensdag 21 januari 2009 om 18:19
Mijn ervaring is helaas ook dat een van mijn vriendinnen veranderd is in een moeke. Ze kan het alleen nog maar over kinderen hebben en toont zelden interesse in mij. Ze is sinds de geboorte van haar eerste kind nog maar 1 keer bij mij thuis geweest. De vriendschap is er behoorlijk door verpest. Het lijkt wel of ze zich boven mij voelt staan omdat ze toevallig moeder is geworden. Van andere vriendinnen heb ik gehoord dat zij er net zo over denken.
Gelukkig heb ik ook een vriendin die nog wel de moeite neemt om bij mij langs te komen (neemt kind gewoon mee) en in staat is om over andere onderwerpen dan de spruit mee te praten.
Gelukkig heb ik ook een vriendin die nog wel de moeite neemt om bij mij langs te komen (neemt kind gewoon mee) en in staat is om over andere onderwerpen dan de spruit mee te praten.
woensdag 21 januari 2009 om 19:01
ach, natuurlijk kunnen mensen veranderen als ze kinderen krijgen, het kunnen opeens hele irritante vriendinnen worden die echt alleen over hun baby kunnen praten. en misschien zal die vriendin van viane ook zo worden, maar dat is nu nog helemaal niet de issue. als die vriendin onwijs mutserig wordt, kan je er als vriendin iets van zeggen, maar om bij voorbaat al zon negatieve houding aan te nemen, vind ik niet terecht en daarmee zet je al bij voorbaat je vriendschap op het spel
woensdag 21 januari 2009 om 19:02
Viane, aangezien het jou zelf ook kwetst zou ik er wel iets van zeggen, ongeacht of het de moeder ook kwetst of niet.
Ik merk dat je heel afwijzend doet over het feit dat ...nu moeder is geworden. Dat doet me pijn, begrijp je dat?
Heel duidelijk zeggen wat je rot vindt zodat er geen discussie over jouw gevoelens losbarst en zo dat je ook niet voor iemand anders spreekt, en dat er al helemaal geen discussie losbarst over jouw interpretatie.
Vertel dus wat je ziet/hoort/merkt (dat is een feit) en vertel wat voor gevoel dat bij jou oproept. Zeg dus niet dat je hun reactie flauw vindt, want dat roept discussie op en raakt het punt dat je wilt maken vergeten. Het woord 'vinden' moet je dan dus eigenlijk niet gebruiken.
Stel als laatste een vraag om het feit te checken (al was het maar voor de vorm).
Het ligt een beetje aan jouw en hun positie in de groep of je ze apart neemt of niet denk ik, dat kun je zelf het beste beoordelen.
Ik merk dat je heel afwijzend doet over het feit dat ...nu moeder is geworden. Dat doet me pijn, begrijp je dat?
Heel duidelijk zeggen wat je rot vindt zodat er geen discussie over jouw gevoelens losbarst en zo dat je ook niet voor iemand anders spreekt, en dat er al helemaal geen discussie losbarst over jouw interpretatie.
Vertel dus wat je ziet/hoort/merkt (dat is een feit) en vertel wat voor gevoel dat bij jou oproept. Zeg dus niet dat je hun reactie flauw vindt, want dat roept discussie op en raakt het punt dat je wilt maken vergeten. Het woord 'vinden' moet je dan dus eigenlijk niet gebruiken.
Stel als laatste een vraag om het feit te checken (al was het maar voor de vorm).
Het ligt een beetje aan jouw en hun positie in de groep of je ze apart neemt of niet denk ik, dat kun je zelf het beste beoordelen.
woensdag 21 januari 2009 om 19:33
Ten eerste: niet iedereen veranderd in een moeke. En ik snap niet dat je als jonge moeder niks over poepluiers zou mogen zeggen. Zolang het niet altijd is. Sommige mensen praten alleen over hun werk, ander alleen over hun verre reizen, andere weer alleen over hun kwaaltjes. Allemaal irritant. Zolang er variatie en wederzijdse interesse is, niks mis met een poepluierverhaal hier en daar. Die aversie tegen moeders die iets over hun kind willen vertellen. Maar dat terzijde.
Viane, ik zou er wel iets van zeggen, maar maak het niet enorm. Gewoon een reactie dat ze flauw/kinderachtig/negatief zijn en het verder niet opblazen. Bij verse moeder zelf niks zeggen. Of ze komt erachter en kan dan zelf bepalen wat ze ermee doet of uiteindelijk is er niks aan de hand en dan heb jij tenminste geen slapen honden wakker gemaakt.
Viane, ik zou er wel iets van zeggen, maar maak het niet enorm. Gewoon een reactie dat ze flauw/kinderachtig/negatief zijn en het verder niet opblazen. Bij verse moeder zelf niks zeggen. Of ze komt erachter en kan dan zelf bepalen wat ze ermee doet of uiteindelijk is er niks aan de hand en dan heb jij tenminste geen slapen honden wakker gemaakt.
woensdag 21 januari 2009 om 19:47
jeetje wat vervelend. In onze vriendgroep is ook onlangs eerste kindje geboren (gemengd clubje) en we houden er allemaal een beetje rekening mee...kroegen waar ze niet roken, brede gangen zodat ze makkelijk met baby kan omen, rustige barretjes etc. tis een beetje geven en nemen....oud en nieuw niet in de stad maar bij hun...ook vrienden zonder enige kinderwens passen zdat uch makkelijk aan...omdat je vrienden bent!!! zo hoort het!
woensdag 21 januari 2009 om 19:47
quote:viane schreef op 21 januari 2009 @ 16:32:
ik wil niet dat onze vriendschap hier aan stuk gaat als groepje,Ik denk niet dat het in jouw macht ligt dat te vookomen. Je kan zeggen dat hun uitspraken je storen en ze vragen het niet te doen als jij binnen gehoorsafstand bent, maar that's about it, imho.
ik wil niet dat onze vriendschap hier aan stuk gaat als groepje,Ik denk niet dat het in jouw macht ligt dat te vookomen. Je kan zeggen dat hun uitspraken je storen en ze vragen het niet te doen als jij binnen gehoorsafstand bent, maar that's about it, imho.
woensdag 21 januari 2009 om 19:54
In mijn vriendengroep is mijn zoontje de eerste baby. In mijn vriendengroep is verder (voor zover ik weet) nog niemand echt met het mogelijk ooit krijgen van kinderen bezig. (want geen partner of net een eigen bedrijf begonnen of geen interesse in kinderen)
De eerste maanden van het moederschap heb ik echt als heel zwaar ervaren. Je slaapt nooit meer dan 2 uur achter elkaar omdat je kindje constant eten/aandacht wil. Ik kan mij voorstellen dat je het op zulke momenten tegen je vriendinnen alleen over poepluiers en slaaptekort kan hebben.
Na die paar maanden komt die vriendin die je kende echt wel weer boven.
Ik heb het nooit als vervelend ervaren als mensen speciaal voor mij langskwamen en niet voor de baby. Wat aandacht voor jezelf is ook erg fijn in een tijd waarin alles om je kindje lijkt te draaien.
Als jij of de andere vriendinnen het onprettig of ongemakkelijk vinden om de baby vast te houden tijdens het bezoek, zeg dat dan gewoon. De meeste jonge moeders vinden het net zo ongemakkelijk om hun kindje door iemand anders dan zichzelf vastgehouden te laten worden, dus als je gewoon allemaal eerlijk bent dan scheelt het een hoop ongemakkelijke gevoelens.
Uiteindelijk blijven jullie toch gewoon elkaars vriendinnen en niet de vriendinnen van de baby. Dat iedereen's thuissituatie (samenwonend, single, kind, geen kind) er anders uitziet zal weer verder op de achtergrond verdwijnen. Net zoals dat jullie ongetwijfeld af en toe over jullie partners praten zal zij ook af en toe over haar kindje praten. Als je het idee hebt dat ze toch alleen over poepluiers praat dan komt dat misschien doordat ze de hele dag niks anders meemaakt dan poepluiers. Pas eens een paar uurtjes op de baby (als de baby wat ouder is) en laat de kersverse moeder iets leuks voor zichzelf gaan doen. (shoppen? naar de kapper?) Wedden dat ze daarna ook weer over andere dingen kan praten dan poepluiers?
De eerste maanden van het moederschap heb ik echt als heel zwaar ervaren. Je slaapt nooit meer dan 2 uur achter elkaar omdat je kindje constant eten/aandacht wil. Ik kan mij voorstellen dat je het op zulke momenten tegen je vriendinnen alleen over poepluiers en slaaptekort kan hebben.
Na die paar maanden komt die vriendin die je kende echt wel weer boven.
Ik heb het nooit als vervelend ervaren als mensen speciaal voor mij langskwamen en niet voor de baby. Wat aandacht voor jezelf is ook erg fijn in een tijd waarin alles om je kindje lijkt te draaien.
Als jij of de andere vriendinnen het onprettig of ongemakkelijk vinden om de baby vast te houden tijdens het bezoek, zeg dat dan gewoon. De meeste jonge moeders vinden het net zo ongemakkelijk om hun kindje door iemand anders dan zichzelf vastgehouden te laten worden, dus als je gewoon allemaal eerlijk bent dan scheelt het een hoop ongemakkelijke gevoelens.
Uiteindelijk blijven jullie toch gewoon elkaars vriendinnen en niet de vriendinnen van de baby. Dat iedereen's thuissituatie (samenwonend, single, kind, geen kind) er anders uitziet zal weer verder op de achtergrond verdwijnen. Net zoals dat jullie ongetwijfeld af en toe over jullie partners praten zal zij ook af en toe over haar kindje praten. Als je het idee hebt dat ze toch alleen over poepluiers praat dan komt dat misschien doordat ze de hele dag niks anders meemaakt dan poepluiers. Pas eens een paar uurtjes op de baby (als de baby wat ouder is) en laat de kersverse moeder iets leuks voor zichzelf gaan doen. (shoppen? naar de kapper?) Wedden dat ze daarna ook weer over andere dingen kan praten dan poepluiers?
woensdag 21 januari 2009 om 21:00
quote:Uggla schreef op 21 januari 2009 @ 19:54:
Als je het idee hebt dat ze toch alleen over poepluiers praat dan komt dat misschien doordat ze de hele dag niks anders meemaakt dan poepluiers. Pas eens een paar uurtjes op de baby (als de baby wat ouder is) en laat de kersverse moeder iets leuks voor zichzelf gaan doen. (shoppen? naar de kapper?) Wedden dat ze daarna ook weer over andere dingen kan praten dan poepluiers?
Dat initiatief moet dan wel van de moeder uit komen dat zijzelf regelmatig oppas (kan ook de vader zijn) regelt om iets met haar vriendinnen zonder kindergemuts te gaan ondernemen.
Lijkt me namelijk niet echt de oplossing om degene die die baby als stoorzender beschouwen en die niets met babies hebben met die baby op te willen zadelen.
Als je het idee hebt dat ze toch alleen over poepluiers praat dan komt dat misschien doordat ze de hele dag niks anders meemaakt dan poepluiers. Pas eens een paar uurtjes op de baby (als de baby wat ouder is) en laat de kersverse moeder iets leuks voor zichzelf gaan doen. (shoppen? naar de kapper?) Wedden dat ze daarna ook weer over andere dingen kan praten dan poepluiers?
Dat initiatief moet dan wel van de moeder uit komen dat zijzelf regelmatig oppas (kan ook de vader zijn) regelt om iets met haar vriendinnen zonder kindergemuts te gaan ondernemen.
Lijkt me namelijk niet echt de oplossing om degene die die baby als stoorzender beschouwen en die niets met babies hebben met die baby op te willen zadelen.
woensdag 21 januari 2009 om 21:15
Sommige vrouwen veranderen in moekes, anderen niet, maar waar het hier om gaat is dat die 2 vriendinnen er bij voorbaat vanuit gaan dat hun vriendin een moeke wordt. Ze krijgt dus niet eens de kans om te laten zien dat het niet zo is.
Als die 2 het nu al zo negatief bekijken, zal alles wat de jonge moeder doet koren op hun molen zijn. Dan kan ze geen woord meer over haar kind zeggen, zonder dat het negatief wordt uitgelegd (zie je wel, het gaat weeeeer over de baby). jammer hoor, dat vriendinnen elkaar niet gewoon kunnen steunen en blij zijn voor elkaar.
Toen ik een kind kreeg, kwamen vriendinnen ineens ook niet meer langs en werd ik niet meer uitgenodigd voor dagjes en avondjes uit. Via via hoorde ik dan dat ze mij niet vroegen, 'omdat ik toch niet kon vanwege de baby'. Onzin, want daar maak je gewoon tijd voor. Nu heeft een van die bewuste vriendinnen zelf een kind gekregen en ze zei dat ze nu pas snapte wat het eigenlijk inhield; hoe je leven overhoop ligt.
Als die 2 het nu al zo negatief bekijken, zal alles wat de jonge moeder doet koren op hun molen zijn. Dan kan ze geen woord meer over haar kind zeggen, zonder dat het negatief wordt uitgelegd (zie je wel, het gaat weeeeer over de baby). jammer hoor, dat vriendinnen elkaar niet gewoon kunnen steunen en blij zijn voor elkaar.
Toen ik een kind kreeg, kwamen vriendinnen ineens ook niet meer langs en werd ik niet meer uitgenodigd voor dagjes en avondjes uit. Via via hoorde ik dan dat ze mij niet vroegen, 'omdat ik toch niet kon vanwege de baby'. Onzin, want daar maak je gewoon tijd voor. Nu heeft een van die bewuste vriendinnen zelf een kind gekregen en ze zei dat ze nu pas snapte wat het eigenlijk inhield; hoe je leven overhoop ligt.
woensdag 21 januari 2009 om 21:21
quote:HoiPippiLangkous schreef op 21 januari 2009 @ 18:10:
Ik vind kraamvisite vreselijk, echt. Je weet nooit wanneer de kraamvrouw haar huildag heeft (altijd als ik kom echt waar) je krijgt een baby-tje in je armen geduwd als je niet uitkijkt (en ik zit verstijfd, als de dood dat ik t laat vallen) Ik ben d'r altijd helemaal zenuwachtig van.
Zou het van de ene vriendin toch geen verdriet kunnen zijn? Zij wordt wel heel erg met de neus op de feiten gedrukt dat ze geen kids kan krijgen.
En die andere vriendin? Misschien is ze wel zo bang dat de vriendschap veranderd dat ze zelf maar vast negatief begint te doen. Klinkt raar, maar sommige mensen dekken zichzelf zo in zeg maar.
En die vriendschap gaat veranderen, zou toch raar zijn als alles hetzelfde blijft?Och, in het ziekenhuis hebben ze met mijn pasgeboren zoon gejongleerd. Babies kunnen wel wat hebben hoor. Ben het trouwens niet met je eens dat vriendschap na moederschap gaat veranderen. Ik heb een bewust kindvrije vriendin en die vriendschap is precies hetzelfde gebleven na de geboorte van terror 1 en terror 2.
Ik vind kraamvisite vreselijk, echt. Je weet nooit wanneer de kraamvrouw haar huildag heeft (altijd als ik kom echt waar) je krijgt een baby-tje in je armen geduwd als je niet uitkijkt (en ik zit verstijfd, als de dood dat ik t laat vallen) Ik ben d'r altijd helemaal zenuwachtig van.
Zou het van de ene vriendin toch geen verdriet kunnen zijn? Zij wordt wel heel erg met de neus op de feiten gedrukt dat ze geen kids kan krijgen.
En die andere vriendin? Misschien is ze wel zo bang dat de vriendschap veranderd dat ze zelf maar vast negatief begint te doen. Klinkt raar, maar sommige mensen dekken zichzelf zo in zeg maar.
En die vriendschap gaat veranderen, zou toch raar zijn als alles hetzelfde blijft?Och, in het ziekenhuis hebben ze met mijn pasgeboren zoon gejongleerd. Babies kunnen wel wat hebben hoor. Ben het trouwens niet met je eens dat vriendschap na moederschap gaat veranderen. Ik heb een bewust kindvrije vriendin en die vriendschap is precies hetzelfde gebleven na de geboorte van terror 1 en terror 2.
woensdag 21 januari 2009 om 21:23
quote:vivastudent schreef op 21 januari 2009 @ 18:04:
[...]
Dat zal ze best willen, maar mijn ervaring is toch ook wel dat toen vriendinnen de een na de ander kinderen kregen, dat het dan echt wel redelijk stevig gedaan is met de vriendschap. Ook de van te voren meest heftige carrieredames. Die gaan ineens allemaal parttime werken en het is baby voor baby na.... Dus ik kan me enigszins hun scepsis wel voorstellen...Dat ligt dan toch echt aan hen. Als zij daar zo'n issue van maken, terwijl de nieuwbakken moeder haar uiterste best doet om die vriendschap te blijven continueren, dan is dat uiteindelijk hun probleem.
[...]
Dat zal ze best willen, maar mijn ervaring is toch ook wel dat toen vriendinnen de een na de ander kinderen kregen, dat het dan echt wel redelijk stevig gedaan is met de vriendschap. Ook de van te voren meest heftige carrieredames. Die gaan ineens allemaal parttime werken en het is baby voor baby na.... Dus ik kan me enigszins hun scepsis wel voorstellen...Dat ligt dan toch echt aan hen. Als zij daar zo'n issue van maken, terwijl de nieuwbakken moeder haar uiterste best doet om die vriendschap te blijven continueren, dan is dat uiteindelijk hun probleem.
woensdag 21 januari 2009 om 21:24
woensdag 21 januari 2009 om 21:46
quote:gelukkigmeisje schreef op 21 januari 2009 @ 19:47:
jeetje wat vervelend. In onze vriendgroep is ook onlangs eerste kindje geboren (gemengd clubje) en we houden er allemaal een beetje rekening mee...kroegen waar ze niet roken, brede gangen zodat ze makkelijk met baby kan omen, rustige barretjes etc. tis een beetje geven en nemen....oud en nieuw niet in de stad maar bij hun...ook vrienden zonder enige kinderwens passen zdat uch makkelijk aan...omdat je vrienden bent!!! zo hoort het!
dacht dat er nergens meer gerookt mocht worden??
verder goed om te lezen hoe het ook anders kan en vrienden echte vrienden zijn!
jeetje wat vervelend. In onze vriendgroep is ook onlangs eerste kindje geboren (gemengd clubje) en we houden er allemaal een beetje rekening mee...kroegen waar ze niet roken, brede gangen zodat ze makkelijk met baby kan omen, rustige barretjes etc. tis een beetje geven en nemen....oud en nieuw niet in de stad maar bij hun...ook vrienden zonder enige kinderwens passen zdat uch makkelijk aan...omdat je vrienden bent!!! zo hoort het!
dacht dat er nergens meer gerookt mocht worden??
verder goed om te lezen hoe het ook anders kan en vrienden echte vrienden zijn!
woensdag 21 januari 2009 om 23:59
Viane, ik wil toch een lans breken voor de vriendin die geen kinderen kán krijgen. Bij mij was het nog maar de vraag (wist ik ook van jongs af aan) en inmiddels is het duidelijk dat een tweede kind teveel en te grote risico's oplevert voor mijn gezondheid. Je kunt je met de beste wil van de wereld niet voorstellen hoe ontzettend intens zoiets ingrijpt in je leven, als het niet eens uitmaakt of je wel of geen kinderen wíl, simpelweg omdat bij voorbaat al vaststaat dat het niet kán. Dat raakt de kern van je wezen. En zo'n eerste zwangerschap en zo'n eerste baby in je directe omgeving hakken er dan keihard in. Dat was bij mij althans wel het geval.
Dat die vriendin negatief doet over de baby omdat ze het (onbewust?) toch heel erg moeilijk heeft met haar eigen onvruchtbaarheid lijkt me een heel reële mogelijkheid. Ik denk persoonlijk dat je door haar hierop aan te spreken in negatieve zin (dus door een "ik vind het niet leuk dat je zo doet" o.i.d.) wellicht bij haar meer stuk kunt maken dan dat je de groepsvriendschap redt.
Probeer vanuit hetzelfde medeleven en begrip waarmee je de jonge moeder-vriendin benadert je eens in te leven in een situatie waarin je zeker weet dat een zo essentieel onderdeel van je vrouwelijkheid bij voorbaat en definitief afgesloten is. En bedenk van daaruit of je het überhaupt wel nodig vindt om je vriendin hierop aan te spreken en zo ja hoe je dat dan het beste kunt doen zodat ZIJ zich nog welkom voelt, bij jou en in de groep.
Voor de bewust kindvrije vriendin breek ik iets minder hard mijn lans, want die ervaring heb ik zelf niet en die levert bovendien niet zo'n schrijnend hartzeer op als ongewenste kinderloosheid. Maar desalniettemin: ook haar vriendschap verandert en wel ongevraagd. Mijn beste vriendin is ook "een Elninjoo" ( ) en ik weet van haar dat ze het er best moeilijk mee gehad heeft dat ik zo graag moeder wilde worden. In het "gewenningsproces" heeft zij wel dingen gedaan en gezegd die ik niet leuk vond en andersom zullen dat soort dingen ook best gebeurd zijn. Inmiddels zijn we wat meer gewend aan elkaar in onze nieuwe rol en loopt het wat soepeler. Maar ja, het is dus wel even zoeken geweest naar een nieuwe balans.
In dit geval zou ik daar lekker buiten blijven staan. Je vriendin zal hier zelf haar weg in moeten vinden en ze zal die echt niet sneller vinden als jij haar even vertelt dat zij niet zo negatief over de baby mag doen. Dat mag ze namelijk WEL. Ze vindt baby's namelijk stom. Het zou haar sieren als ze het niet deed, maar net zoals jij geen invloed hebt op de vertedering die jij misschien voelt bij het zien van een kind, heeft zij geen invloed op de afkeer die ze voelt.
Ik vind het wel voor haar pleiten dat ze wél op kraamvisite gaan allebei. En tenzij ze daar de kraamvrouw schofferen, zou ik zeggen: gun je vriendinnen de tijd en de kans om zelf een weg te vinden in hun veranderde vriendschap. Ik zou ze er in ieder geval niet om veroordelen dat ze dat niet stante pede kunnen en ik zou ze daar zeker niet voor op het matje roepen. Zeker in het geval van de ongewenst kinderloze vriendin zou ik dat niet doen. Er zit misschien alleen maar onpeilbaar diep verdriet achter haar gedrag. Het is niet aan jou om iemand in zo'n situatie te veroordelen, je weet namelijk simpelweg niet hoe het voelt.
Dat die vriendin negatief doet over de baby omdat ze het (onbewust?) toch heel erg moeilijk heeft met haar eigen onvruchtbaarheid lijkt me een heel reële mogelijkheid. Ik denk persoonlijk dat je door haar hierop aan te spreken in negatieve zin (dus door een "ik vind het niet leuk dat je zo doet" o.i.d.) wellicht bij haar meer stuk kunt maken dan dat je de groepsvriendschap redt.
Probeer vanuit hetzelfde medeleven en begrip waarmee je de jonge moeder-vriendin benadert je eens in te leven in een situatie waarin je zeker weet dat een zo essentieel onderdeel van je vrouwelijkheid bij voorbaat en definitief afgesloten is. En bedenk van daaruit of je het überhaupt wel nodig vindt om je vriendin hierop aan te spreken en zo ja hoe je dat dan het beste kunt doen zodat ZIJ zich nog welkom voelt, bij jou en in de groep.
Voor de bewust kindvrije vriendin breek ik iets minder hard mijn lans, want die ervaring heb ik zelf niet en die levert bovendien niet zo'n schrijnend hartzeer op als ongewenste kinderloosheid. Maar desalniettemin: ook haar vriendschap verandert en wel ongevraagd. Mijn beste vriendin is ook "een Elninjoo" ( ) en ik weet van haar dat ze het er best moeilijk mee gehad heeft dat ik zo graag moeder wilde worden. In het "gewenningsproces" heeft zij wel dingen gedaan en gezegd die ik niet leuk vond en andersom zullen dat soort dingen ook best gebeurd zijn. Inmiddels zijn we wat meer gewend aan elkaar in onze nieuwe rol en loopt het wat soepeler. Maar ja, het is dus wel even zoeken geweest naar een nieuwe balans.
In dit geval zou ik daar lekker buiten blijven staan. Je vriendin zal hier zelf haar weg in moeten vinden en ze zal die echt niet sneller vinden als jij haar even vertelt dat zij niet zo negatief over de baby mag doen. Dat mag ze namelijk WEL. Ze vindt baby's namelijk stom. Het zou haar sieren als ze het niet deed, maar net zoals jij geen invloed hebt op de vertedering die jij misschien voelt bij het zien van een kind, heeft zij geen invloed op de afkeer die ze voelt.
Ik vind het wel voor haar pleiten dat ze wél op kraamvisite gaan allebei. En tenzij ze daar de kraamvrouw schofferen, zou ik zeggen: gun je vriendinnen de tijd en de kans om zelf een weg te vinden in hun veranderde vriendschap. Ik zou ze er in ieder geval niet om veroordelen dat ze dat niet stante pede kunnen en ik zou ze daar zeker niet voor op het matje roepen. Zeker in het geval van de ongewenst kinderloze vriendin zou ik dat niet doen. Er zit misschien alleen maar onpeilbaar diep verdriet achter haar gedrag. Het is niet aan jou om iemand in zo'n situatie te veroordelen, je weet namelijk simpelweg niet hoe het voelt.
donderdag 22 januari 2009 om 08:33
Wat Qwertu zegt.
Je hebt veel begrip voor de nieuwe moeder en weinig voor de twee vriendinnen die het niet zo leuk vinden. Als je het groepje bij elkaar wilt houden, zul je je op z'n minst ook in die andere twee moeten kunnen verplaatsen.
Wat is er mis mee als je op kraamvisite gaat voor de moeder? Dan toon je toch belangstelling? Die baby, die ken je immers helemaal nog niet en zeker als je niks met kinderen hebt is de ontmoeting met een baby niet bij voorbaat leuk.
Je hebt veel begrip voor de nieuwe moeder en weinig voor de twee vriendinnen die het niet zo leuk vinden. Als je het groepje bij elkaar wilt houden, zul je je op z'n minst ook in die andere twee moeten kunnen verplaatsen.
Wat is er mis mee als je op kraamvisite gaat voor de moeder? Dan toon je toch belangstelling? Die baby, die ken je immers helemaal nog niet en zeker als je niks met kinderen hebt is de ontmoeting met een baby niet bij voorbaat leuk.
donderdag 22 januari 2009 om 08:40
quote:korenwolf schreef op 22 januari 2009 @ 08:33:
Je hebt veel begrip voor de nieuwe moeder en weinig voor de twee vriendinnen die het niet zo leuk vinden. Als je het groepje bij elkaar wilt houden, zul je je op z'n minst ook in die andere twee moeten kunnen verplaatsen.
Inderdaad. Voor de niet van kinderen gecharmeerde meiden zal het getutmuts van de vriendinnen die helemaal weglopen met die baby van die vriendin, alleen maar meer irritatie opwekken. Misschien dat de moeder zelf wel nuchter blijft en ook kindvrije activiteiten wil doen, maar als het grootste deel van 't vriendengroepje heel erg into babies wordt en het helemaal geen bezwaar vindt als moeder baby meesleept, dan zullen de anderen vroeg of laat echt afhaken.
Misschien zal degene die geen kids kan krijgen juist opbloeien van betrokken te worden bij de baby en suikertante te mogen worden. Maar degene die echt niets aan kleine kinderen vindt die zal het altijd moeilijk blijven hebben met 't feit dat vrienden aan de kids gaan.
Je hebt veel begrip voor de nieuwe moeder en weinig voor de twee vriendinnen die het niet zo leuk vinden. Als je het groepje bij elkaar wilt houden, zul je je op z'n minst ook in die andere twee moeten kunnen verplaatsen.
Inderdaad. Voor de niet van kinderen gecharmeerde meiden zal het getutmuts van de vriendinnen die helemaal weglopen met die baby van die vriendin, alleen maar meer irritatie opwekken. Misschien dat de moeder zelf wel nuchter blijft en ook kindvrije activiteiten wil doen, maar als het grootste deel van 't vriendengroepje heel erg into babies wordt en het helemaal geen bezwaar vindt als moeder baby meesleept, dan zullen de anderen vroeg of laat echt afhaken.
Misschien zal degene die geen kids kan krijgen juist opbloeien van betrokken te worden bij de baby en suikertante te mogen worden. Maar degene die echt niets aan kleine kinderen vindt die zal het altijd moeilijk blijven hebben met 't feit dat vrienden aan de kids gaan.
donderdag 22 januari 2009 om 08:41
Het heet niet voor niks 'kraamvisite'......en eerlijk gezegd zou ik het als kraamvrouw helemaal niet leuk vinden als achteraf was gebleken dat je kraamvisite totaal geen belangstelling voor de baby had. Je hoeft zo'n kind niet meteen in de armen van je visite te planten maar een beetje belangstelling lijkt me wel zo fatsoenlijk. Ook al vind je kinderen niet leuk.
donderdag 22 januari 2009 om 08:44
quote:elninjoo schreef op 22 januari 2009 @ 08:40:
[...]
Inderdaad. Voor de niet van kinderen gecharmeerde meiden zal het getutmuts van de vriendinnen die helemaal weglopen met die baby van die vriendin, alleen maar meer irritatie opwekken. Misschien dat de moeder zelf wel nuchter blijft en ook kindvrije activiteiten wil doen, maar als het grootste deel van 't vriendengroepje heel erg into babies wordt en het helemaal geen bezwaar vindt als moeder baby meesleept, dan zullen de anderen vroeg of laat echt afhaken.
Misschien zal degene die geen kids kan krijgen juist opbloeien van betrokken te worden bij de baby en suikertante te mogen worden. Maar degene die echt niets aan kleine kinderen vindt die zal het altijd moeilijk blijven hebben met 't feit dat vrienden aan de kids gaan.
Dan moeten ze helemaal niet op kraamvisite gaan.
@ TO: ik zou er verder niks van zeggen en lekker alleen op kraamvisite gaan.
[...]
Inderdaad. Voor de niet van kinderen gecharmeerde meiden zal het getutmuts van de vriendinnen die helemaal weglopen met die baby van die vriendin, alleen maar meer irritatie opwekken. Misschien dat de moeder zelf wel nuchter blijft en ook kindvrije activiteiten wil doen, maar als het grootste deel van 't vriendengroepje heel erg into babies wordt en het helemaal geen bezwaar vindt als moeder baby meesleept, dan zullen de anderen vroeg of laat echt afhaken.
Misschien zal degene die geen kids kan krijgen juist opbloeien van betrokken te worden bij de baby en suikertante te mogen worden. Maar degene die echt niets aan kleine kinderen vindt die zal het altijd moeilijk blijven hebben met 't feit dat vrienden aan de kids gaan.
Dan moeten ze helemaal niet op kraamvisite gaan.
@ TO: ik zou er verder niks van zeggen en lekker alleen op kraamvisite gaan.
donderdag 22 januari 2009 om 08:48
quote:traincha2 schreef op 22 januari 2009 @ 08:41:
Het heet niet voor niks 'kraamvisite'......en eerlijk gezegd zou ik het als kraamvrouw helemaal niet leuk vinden als achteraf was gebleken dat je kraamvisite totaal geen belangstelling voor de baby had. Je hoeft zo'n kind niet meteen in de armen van je visite te planten maar een beetje belangstelling lijkt me wel zo fatsoenlijk. Ook al vind je kinderen niet leuk.Neem aan dat de bevallen vrouw wel weet van haar vrienden die niets met kinderen hebben. Dus zou je het dan wel op prijs stellen als iemand heel hypocriet gaat lopen zeggen dat ze hem mooi en leuk vinden? Ik werp op zo'n kraambezoek 'n beleefde blik in de box/bed waar 't wurm ligt en ik sla het aanbod af om 'm vast te mogen houden. Je dringt je nieuwe hond/kat toch ook niet op aan mensen waarvan je weet dat ze er niet tegen kunnen?
Het heet niet voor niks 'kraamvisite'......en eerlijk gezegd zou ik het als kraamvrouw helemaal niet leuk vinden als achteraf was gebleken dat je kraamvisite totaal geen belangstelling voor de baby had. Je hoeft zo'n kind niet meteen in de armen van je visite te planten maar een beetje belangstelling lijkt me wel zo fatsoenlijk. Ook al vind je kinderen niet leuk.Neem aan dat de bevallen vrouw wel weet van haar vrienden die niets met kinderen hebben. Dus zou je het dan wel op prijs stellen als iemand heel hypocriet gaat lopen zeggen dat ze hem mooi en leuk vinden? Ik werp op zo'n kraambezoek 'n beleefde blik in de box/bed waar 't wurm ligt en ik sla het aanbod af om 'm vast te mogen houden. Je dringt je nieuwe hond/kat toch ook niet op aan mensen waarvan je weet dat ze er niet tegen kunnen?
donderdag 22 januari 2009 om 08:50
donderdag 22 januari 2009 om 08:50
Ik kan waarschijnlijk geen kinderen krijgen. Ik weet dat nog niet zo lang en ben er nog erg mee aan het worstelen.
Een kraamvisite lijkt me op dit moment echt afschuwelijk. Een baby moeten vasthouden en daar lief mee doen, andere mensen die dolgelukkig zijn en dan de moeder en de vader zelf... ik denk niet dat ik dat trek. Ik ben dan ook erg blij dat het op dit moment in mijn vriendenkring niet speelt. Wel bij collega's, en daar ga ik niet op kraamvisite en bij gesprekken over baby's hou ik me afzijdig. En als dat negatief overkomt, nouja, dan is het maar zo.
Misschien is jouw vriendin niet positief over de kraamvisite omdat het haar erg hoog zit. Het is erg confronterend. Je zou er eens met haar over kunnen praten.
Een kraamvisite lijkt me op dit moment echt afschuwelijk. Een baby moeten vasthouden en daar lief mee doen, andere mensen die dolgelukkig zijn en dan de moeder en de vader zelf... ik denk niet dat ik dat trek. Ik ben dan ook erg blij dat het op dit moment in mijn vriendenkring niet speelt. Wel bij collega's, en daar ga ik niet op kraamvisite en bij gesprekken over baby's hou ik me afzijdig. En als dat negatief overkomt, nouja, dan is het maar zo.
Misschien is jouw vriendin niet positief over de kraamvisite omdat het haar erg hoog zit. Het is erg confronterend. Je zou er eens met haar over kunnen praten.
donderdag 22 januari 2009 om 08:59
quote:traincha2 schreef op 22 januari 2009 @ 08:50:
Inderdaad. Dan doen ze maar alsof. Net wat je zegt, dan werpen ze maar een blik in de wieg en klaar. En ik zat al op de vergelijking met hond/kat te wachten: ik neem aan dat je toch zelf ook wel snapt dat het krijgen van een kind niet te vergelijken valt met de aanschaf van een huisdier?Voor de ouders ongetwijfeld, maar voor degene die er niets mee heeft is het vergelijkbaar, alhoewel je zeker beseft dat 'n kind veel meer impact op het contact gaat hebben dan 'n huisdier waar je allergisch voor bent bijv.
Inderdaad. Dan doen ze maar alsof. Net wat je zegt, dan werpen ze maar een blik in de wieg en klaar. En ik zat al op de vergelijking met hond/kat te wachten: ik neem aan dat je toch zelf ook wel snapt dat het krijgen van een kind niet te vergelijken valt met de aanschaf van een huisdier?Voor de ouders ongetwijfeld, maar voor degene die er niets mee heeft is het vergelijkbaar, alhoewel je zeker beseft dat 'n kind veel meer impact op het contact gaat hebben dan 'n huisdier waar je allergisch voor bent bijv.
