Relaties
alle pijlers
eerste baby in vriendinnengroep, negatieve reacties :(
woensdag 21 januari 2009 om 16:32
Hallo Allemaal,
een tijdje geleden is de eerste baby geboren in mijn vriendinnengroepje van 6 vriendinnen. we kennen elkaar sinds de middelbare school en gaan nu dus zo'n 13 jaar met elkaar om. de een woont samen, de ander is single, de een studeert nog, de ander werkt. tot nu toe is het nog geen probleem geweest dat we in verschillende fases zaten in ons leven wat betreft werk, relaties en wonen. we spraken elkaar geregeld met zijn zessen of in onderlinge subgroepjes. en we praten over alles, ook al zouden we zelf niet zoiets doen, of vonden we het zelfs eigenlijk niks. dat konden we eerlijk tegen elkaar zeggen.
maar nu de baby er is, is de houding van twee van mijn vriendinnen ineens heel anders. we moeten allemaal wennen aan een baby. maar zij gedragen zich zo negatief dat het me erg is gaan storen. ik kan het niet meer af doen met: ze moeten vast wennen. we gaan binnenkort samen op kraamvisite en ze zeggen allebei niet voor de baby te gaan, maar voor de vriendin. voor hun hoeft het eigenlijk niet zo.
ik snap wel dat ze niet enthousiast zijn, de een wil geen kinderen en de ander weet al van kinds af aan dat ze ze niet krijgen kan. maar ik merk ook helemaal niet dat ze blij zijn voor onze vriendin. terwijl het toch een van de belangrijkste dingen uit haar leven is. ik kan of heb ook sommige dingen niet die andere vriendinnen.mensen wel hebben. Maar dat wil niet zeggen dat ik niet blij voor ze kan zijn??
ze kijken alleen naar zaken die niet meer zouden kunnen, zoals op stap gaan uit eten gaan of een weekendje weg ( is volgens mij allemaal best te regelen als de baby een paar maanden oud is en er ritme is onstaan). ook is er letterlijk gezegd dat als ze iets bij hen thuis organiseren, dat de baby dan maar naar de oppas gaat. die hoeven ze niet in huis. ik snap dat ze niet meteen een halve babykamer gaan regelen, maar een beetje flexibiliteit in de eerste maanden zou toch wel kunnen?
de vriendin heeft zelf al aan gegeven dat ze echt wel weer dingen met ons wil gaan ondernemen als ze gewend is aan het moederschap, met en ook zonder de baby. en als ik haar spreek aan de telefoon of zie, dan gaat het ook over mijn dingen en algemene zaken, niet alleen over poepluiers.
ik wil niet dat onze vriendschap hier aan stuk gaat als groepje, maar het irriteert mij wel enorm nu. wat zouden jullie in mijn plaats nu doen, hoe dit aan te kaarten/op te lossen?
ps het niet kunnen krijgen van kinderen wordt wel besproken en ik heb erkend dat ik kan begrijpen dat ze het moeilijk heeft, maar ik heb haar aangeboden hierover te praten en haar de kans te geven haar verhaal te doen met bijvoorbeeld thee drinken na afloop. maar ik ga niet ter wille van haar doen alsof de baby niet bestaat en niet aardig gevonden hoeft te worden....
een tijdje geleden is de eerste baby geboren in mijn vriendinnengroepje van 6 vriendinnen. we kennen elkaar sinds de middelbare school en gaan nu dus zo'n 13 jaar met elkaar om. de een woont samen, de ander is single, de een studeert nog, de ander werkt. tot nu toe is het nog geen probleem geweest dat we in verschillende fases zaten in ons leven wat betreft werk, relaties en wonen. we spraken elkaar geregeld met zijn zessen of in onderlinge subgroepjes. en we praten over alles, ook al zouden we zelf niet zoiets doen, of vonden we het zelfs eigenlijk niks. dat konden we eerlijk tegen elkaar zeggen.
maar nu de baby er is, is de houding van twee van mijn vriendinnen ineens heel anders. we moeten allemaal wennen aan een baby. maar zij gedragen zich zo negatief dat het me erg is gaan storen. ik kan het niet meer af doen met: ze moeten vast wennen. we gaan binnenkort samen op kraamvisite en ze zeggen allebei niet voor de baby te gaan, maar voor de vriendin. voor hun hoeft het eigenlijk niet zo.
ik snap wel dat ze niet enthousiast zijn, de een wil geen kinderen en de ander weet al van kinds af aan dat ze ze niet krijgen kan. maar ik merk ook helemaal niet dat ze blij zijn voor onze vriendin. terwijl het toch een van de belangrijkste dingen uit haar leven is. ik kan of heb ook sommige dingen niet die andere vriendinnen.mensen wel hebben. Maar dat wil niet zeggen dat ik niet blij voor ze kan zijn??
ze kijken alleen naar zaken die niet meer zouden kunnen, zoals op stap gaan uit eten gaan of een weekendje weg ( is volgens mij allemaal best te regelen als de baby een paar maanden oud is en er ritme is onstaan). ook is er letterlijk gezegd dat als ze iets bij hen thuis organiseren, dat de baby dan maar naar de oppas gaat. die hoeven ze niet in huis. ik snap dat ze niet meteen een halve babykamer gaan regelen, maar een beetje flexibiliteit in de eerste maanden zou toch wel kunnen?
de vriendin heeft zelf al aan gegeven dat ze echt wel weer dingen met ons wil gaan ondernemen als ze gewend is aan het moederschap, met en ook zonder de baby. en als ik haar spreek aan de telefoon of zie, dan gaat het ook over mijn dingen en algemene zaken, niet alleen over poepluiers.
ik wil niet dat onze vriendschap hier aan stuk gaat als groepje, maar het irriteert mij wel enorm nu. wat zouden jullie in mijn plaats nu doen, hoe dit aan te kaarten/op te lossen?
ps het niet kunnen krijgen van kinderen wordt wel besproken en ik heb erkend dat ik kan begrijpen dat ze het moeilijk heeft, maar ik heb haar aangeboden hierover te praten en haar de kans te geven haar verhaal te doen met bijvoorbeeld thee drinken na afloop. maar ik ga niet ter wille van haar doen alsof de baby niet bestaat en niet aardig gevonden hoeft te worden....
donderdag 22 januari 2009 om 09:12
quote:traincha2 schreef op 22 januari 2009 @ 09:09:
En een huisdier kan je nog in een garage doen als je visite krijgt die allergisch is. Of moet zo'n pasgeboren wurm dan ook maar met wieg en al de garage in?nee, daarom is het voor degene die niet van kinderen houdt juist zoveel ingrijpender dat 'n vriendin 'n kind heeft, dus ik kan me het gevoel van degene die niets met kinderen heeft erg goed voorstellen omdat zij zal aanvoelen dat de vriendschap hoe dan ook gaat veranderen en niet ten positieve
En een huisdier kan je nog in een garage doen als je visite krijgt die allergisch is. Of moet zo'n pasgeboren wurm dan ook maar met wieg en al de garage in?nee, daarom is het voor degene die niet van kinderen houdt juist zoveel ingrijpender dat 'n vriendin 'n kind heeft, dus ik kan me het gevoel van degene die niets met kinderen heeft erg goed voorstellen omdat zij zal aanvoelen dat de vriendschap hoe dan ook gaat veranderen en niet ten positieve
donderdag 22 januari 2009 om 09:17
Alle respect voor ongewilde kinderloze vriendinnen, dat het zeer doet om bij je vriendin met baby op kraamvisite te gaan heel begrijpelijk. Andere 'vriendinnen' die uit vrije keus kinderloos zijn en zo negatief bij voorbaat , zeer vermoeiend. Zijn dat vriendinnen? Ik denk dat dit gewoon een keerpunt is van het niet meer vriendinnen zijn dit zal hoogstwaarschijnlijk dood gaan bloeien. En niet door de houding van de net bevallen vriendin, maar door de houding van de vriendinnen zonder kinderen. Dat lijkt me zo klaar als een klontje.
TO, ik zou inderdaad lekker alleen op kraamvisite gaan en ook echt je bevallen vriendin met rust laten over de problemen van je kinderloze vriendinnen. Daar zit je echt op te wachten, als je net bevallen bent en het gevoel hebt dat je overreden bent door een vrachtwagen nachtenlang wakker bent en je leven op zijn kop staat, je verdiepen in je 'vriendinnen' die niks met de baby hebben en bij voorbaat zich grote zorgen maken of je nog hetzelfde blijft terwijl jij als net bevallen vrouw in het kraambed ligt met alle hormonen gierend door je lijf oververmoeid en misschien zelf al onzeker over jezelf en je baby. Lijkt me nou niet echt gezond en vrolijkmakend. De vriendinnen kunnen kennelijk ( dat moet op de langere termijn ook blijken) niet met deze verandering omgaan ( een kind) en laten zoveel weerstand zien ik vind niet dat dat het probleem van de kraamvrouw mag worden. Wat een onvolwassen gedrag zeg. Als je een goede vriendin bent dan geef je je pas bevallen vriendin de tijd om te herstellen en langzaam alles weer op te pakken zorg je er SAMEN voor dat de leuke feestjes , afspraakjes kunnen blijven voortduren. Dan blijf je positief, want dit gaat ze op den duur toch wel aanvoelen als de houding hetzelfde blijft van deze ' vriendinnen' en zal ze zelf het contact op den duur gaan afhouden. En dan kunnen de kinderloze vriendinnen verzuchten dat er weinig tot geen contact meer is omdat vriendin zo veranderd is na de komst van haar baby.
Op jonge leeftijd kreeg ik mijn eerste, en ik was de eerste in mijn vriendenkring. Ik kreeg ook te maken met deze situaties toch ben ik altijd mezelf gebleven. Vriendinnen die er niet mee konden omgaan gingen me uit de weg, ik begreep dat goed gezien onze leeftijd en heb ze ook gelaten en me niet opgedrongen. Feestjes en stappen ging wel gewoon door, maar dan met de vriendinnen die niet voor me wegrenden. Jaren later zijn die vriendinnen weer contact gaan opnemen omdat ze in de fase waren beland van met man op de bank zitten ( die fase die ik zelf nooit gehad heb maar zij bij voorbaat dachten dat ik daarin zou komen) , kinderwens, zwanger worden, deze vriendinnen zijn nu juist de personen die over niks anders kunnen praten dan over hubbie (braak) , autootje, commodes, schoonouders enzov, gimme a break....Wil ik een avondje uit, zij hebben geen tijd , moeten op de bank met 'hubbie' , wil ik koffie met ze drinken, 'hubbie' is er altijd bij en bemoeit zich met alles, het kind mag nooit ergens anders logeren, dat is niet goed voor de moeder-kind-band. Tja het leven kan raar lopen. Natuurlijk moet ik van binnen lachen om deze ontwikkeling maar ik zoek ze uit mezelf niet vaak op omdat ik er misselijk van word meestal. Deze vriendinnen zie ik na een paar jaar wel scheiden en er helemaal alleen voor komen te staan , zonder vriendinnen en dan ontdekken ze ineens dat ze zichzelf kwijt zijn geraakt en al hun vriendinnen.
TO, ik zou inderdaad lekker alleen op kraamvisite gaan en ook echt je bevallen vriendin met rust laten over de problemen van je kinderloze vriendinnen. Daar zit je echt op te wachten, als je net bevallen bent en het gevoel hebt dat je overreden bent door een vrachtwagen nachtenlang wakker bent en je leven op zijn kop staat, je verdiepen in je 'vriendinnen' die niks met de baby hebben en bij voorbaat zich grote zorgen maken of je nog hetzelfde blijft terwijl jij als net bevallen vrouw in het kraambed ligt met alle hormonen gierend door je lijf oververmoeid en misschien zelf al onzeker over jezelf en je baby. Lijkt me nou niet echt gezond en vrolijkmakend. De vriendinnen kunnen kennelijk ( dat moet op de langere termijn ook blijken) niet met deze verandering omgaan ( een kind) en laten zoveel weerstand zien ik vind niet dat dat het probleem van de kraamvrouw mag worden. Wat een onvolwassen gedrag zeg. Als je een goede vriendin bent dan geef je je pas bevallen vriendin de tijd om te herstellen en langzaam alles weer op te pakken zorg je er SAMEN voor dat de leuke feestjes , afspraakjes kunnen blijven voortduren. Dan blijf je positief, want dit gaat ze op den duur toch wel aanvoelen als de houding hetzelfde blijft van deze ' vriendinnen' en zal ze zelf het contact op den duur gaan afhouden. En dan kunnen de kinderloze vriendinnen verzuchten dat er weinig tot geen contact meer is omdat vriendin zo veranderd is na de komst van haar baby.
Op jonge leeftijd kreeg ik mijn eerste, en ik was de eerste in mijn vriendenkring. Ik kreeg ook te maken met deze situaties toch ben ik altijd mezelf gebleven. Vriendinnen die er niet mee konden omgaan gingen me uit de weg, ik begreep dat goed gezien onze leeftijd en heb ze ook gelaten en me niet opgedrongen. Feestjes en stappen ging wel gewoon door, maar dan met de vriendinnen die niet voor me wegrenden. Jaren later zijn die vriendinnen weer contact gaan opnemen omdat ze in de fase waren beland van met man op de bank zitten ( die fase die ik zelf nooit gehad heb maar zij bij voorbaat dachten dat ik daarin zou komen) , kinderwens, zwanger worden, deze vriendinnen zijn nu juist de personen die over niks anders kunnen praten dan over hubbie (braak) , autootje, commodes, schoonouders enzov, gimme a break....Wil ik een avondje uit, zij hebben geen tijd , moeten op de bank met 'hubbie' , wil ik koffie met ze drinken, 'hubbie' is er altijd bij en bemoeit zich met alles, het kind mag nooit ergens anders logeren, dat is niet goed voor de moeder-kind-band. Tja het leven kan raar lopen. Natuurlijk moet ik van binnen lachen om deze ontwikkeling maar ik zoek ze uit mezelf niet vaak op omdat ik er misselijk van word meestal. Deze vriendinnen zie ik na een paar jaar wel scheiden en er helemaal alleen voor komen te staan , zonder vriendinnen en dan ontdekken ze ineens dat ze zichzelf kwijt zijn geraakt en al hun vriendinnen.
donderdag 22 januari 2009 om 09:25
Mijn ervaring is dat de vrienden die bij voorbaat al beginnen te mekkeren over wat er allemaal wel niet zal veranderen in negatieve zin, terwijl je kind nog niet eens geboren is cq. zijn eerste luier nog vol moet schijten, geen vrienden blijven. En daar doe je niks aan. Het is namelijk de verandering in je leven an sich waar ze negatief tegenover staan, ongeacht hoe je er mee omgaat.
donderdag 22 januari 2009 om 09:25
Ik kan me best voorstellen dat de confrontatie met het kind voor mensen die niet van kinderen houden niet leuk is. Maar om je vriendin bij voorbaat al te diskwalificeren en er vanuit te gaan dat het een moeke wordt, dat vind ik niet kunnen als je vriendinnen bent. Dat negatieve gedoe erover. Je kan toch gewoon blij zijn voor iemand maar tegelijk zeggen dat het voor jou niet is wat je wil.
Als je geen kinderen kan krijgen is dat heel verdrietig, en is een nieuwe baby natuurlijk pijnlijk en confronterend. Maar nog geen reden om zo negatief over je vriendin te doen lijkt me. Je kunt aangeven dat je de kraamvisite niet trekt, oid. Maar je vriendin afkammen lijkt me nergens voor nodig.
Als je geen kinderen kan krijgen is dat heel verdrietig, en is een nieuwe baby natuurlijk pijnlijk en confronterend. Maar nog geen reden om zo negatief over je vriendin te doen lijkt me. Je kunt aangeven dat je de kraamvisite niet trekt, oid. Maar je vriendin afkammen lijkt me nergens voor nodig.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
donderdag 22 januari 2009 om 09:26
quote:loomii schreef op 22 januari 2009 @ 09:25:
Mijn ervaring is dat de vrienden die bij voorbaat al beginnen te mekkeren over wat er allemaal wel niet zal veranderen in negatieve zin, terwijl je kind nog niet eens geboren is cq. zijn eerste luier nog vol moet schijten, geen vrienden blijven. En daar doe je niks aan. Het is namelijk de verandering in je leven an sich waar ze negatief tegenover staan, ongeacht hoe je er mee omgaat.Mee eens.
Mijn ervaring is dat de vrienden die bij voorbaat al beginnen te mekkeren over wat er allemaal wel niet zal veranderen in negatieve zin, terwijl je kind nog niet eens geboren is cq. zijn eerste luier nog vol moet schijten, geen vrienden blijven. En daar doe je niks aan. Het is namelijk de verandering in je leven an sich waar ze negatief tegenover staan, ongeacht hoe je er mee omgaat.Mee eens.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
donderdag 22 januari 2009 om 09:32
Ik denk dat het van twee kanten moet komen. Je bent vriendinnen, en daarom al geinteresseerd in wat er in het leven van een ander speelt, als het goed is. Ik heb vrienden verloren toen we een lange reis gemaakt hebben en mensen daar totaal geen interesse in toonden, terwijl dat voor ons super belangrijk was. Letterlijk na 16 maanden reizen geen foto willen zien omdat ze het niet interesseerde....
Ik verwacht ook niet dat iedereen mijn kind geweldig vind (vind het wel heel raar natuurlijk...) maar verwacht van vrienden wel dat ze er interesse in tonen, omdat het voor mij belangrijk is. Verder spreek ik vaak af zonder kind (en man) zoals ik dat ook deed voor ik een kind had. Het eerste jaar wat minder, ook vanwege de borstvoeding, maar nu (zoon is 1,5) ga ik gewoon weer een weekendje met die vriendin op stap en een weekje theateren op een leuk landgoedje met een andere vriendin. En gezellig naar een concert of een dagje sauna. Ik regel dan oppas of vriend is er. Maar ik waardeer het ook heel erg dat die vriendinnen ook af en toe bij mij op de koffie komen bewonderen wat mijn superkind allemaal al kan. En zal de eerste zijn om toe te geven dat ik stiekum toch wel moeke-trekjes heb gekregen.
En die vriendin die geen kinderen kan krijgen, daar lijkt het me wel moeilijk voor. Bij mij heeft het 1,5 jaar geduurd voor ik zwanger werd en werden er in mijn omgeving heel veel babys geboren, terwijl het voor ons onzeker werd of het ooit wel zou gaan lukken. Ik ben daar zelf altijd eerlijk in geweest, ook over de onzekerheid en het verdriet. En heb ook echt een jankdag opgenomen toen mijn neefje geboren werd.
MIsschien ligt hier ook iets voor je vriendin die het kindje heeft gekregen. Ik heb wel gevraagd aan ongewild kinderloos kraambezoek of ze het moeilijk vonden en of ik wat kon doen om het voor hen gemakkelijker te maken. Ik merkte dat het erkennen van hun verdriet ruimte gaf om er over te praten zodat het niet tussen ons in is komen te staan.
Ik verwacht ook niet dat iedereen mijn kind geweldig vind (vind het wel heel raar natuurlijk...) maar verwacht van vrienden wel dat ze er interesse in tonen, omdat het voor mij belangrijk is. Verder spreek ik vaak af zonder kind (en man) zoals ik dat ook deed voor ik een kind had. Het eerste jaar wat minder, ook vanwege de borstvoeding, maar nu (zoon is 1,5) ga ik gewoon weer een weekendje met die vriendin op stap en een weekje theateren op een leuk landgoedje met een andere vriendin. En gezellig naar een concert of een dagje sauna. Ik regel dan oppas of vriend is er. Maar ik waardeer het ook heel erg dat die vriendinnen ook af en toe bij mij op de koffie komen bewonderen wat mijn superkind allemaal al kan. En zal de eerste zijn om toe te geven dat ik stiekum toch wel moeke-trekjes heb gekregen.
En die vriendin die geen kinderen kan krijgen, daar lijkt het me wel moeilijk voor. Bij mij heeft het 1,5 jaar geduurd voor ik zwanger werd en werden er in mijn omgeving heel veel babys geboren, terwijl het voor ons onzeker werd of het ooit wel zou gaan lukken. Ik ben daar zelf altijd eerlijk in geweest, ook over de onzekerheid en het verdriet. En heb ook echt een jankdag opgenomen toen mijn neefje geboren werd.
MIsschien ligt hier ook iets voor je vriendin die het kindje heeft gekregen. Ik heb wel gevraagd aan ongewild kinderloos kraambezoek of ze het moeilijk vonden en of ik wat kon doen om het voor hen gemakkelijker te maken. Ik merkte dat het erkennen van hun verdriet ruimte gaf om er over te praten zodat het niet tussen ons in is komen te staan.
donderdag 22 januari 2009 om 09:36
quote:enniee schreef op 22 januari 2009 @ 09:32:
MIsschien ligt hier ook iets voor je vriendin die het kindje heeft gekregen. Ik heb wel gevraagd aan ongewild kinderloos kraambezoek of ze het moeilijk vonden en of ik wat kon doen om het voor hen gemakkelijker te maken. Ik merkte dat het erkennen van hun verdriet ruimte gaf om er over te praten zodat het niet tussen ons in is komen te staan.Het blijft hoe dan ook tussen jullie in staan. Ik heb namelijk hetzelfde gehad en daardoor 2 jaar lang geen contact gehad met mijn vriendin die toen nog ongewild kinderloos was. Na 6 jaar proberen, ziekenhuis in ziekenhuis uit, is ze nu gezegend met een dochter en een jongenstweeling, maar ik weet niet wat er gebeurd was als ze helemaal geen kinderen had gekregen. Dan hadden we waarschijnlijk geen contact meer gehad.
MIsschien ligt hier ook iets voor je vriendin die het kindje heeft gekregen. Ik heb wel gevraagd aan ongewild kinderloos kraambezoek of ze het moeilijk vonden en of ik wat kon doen om het voor hen gemakkelijker te maken. Ik merkte dat het erkennen van hun verdriet ruimte gaf om er over te praten zodat het niet tussen ons in is komen te staan.Het blijft hoe dan ook tussen jullie in staan. Ik heb namelijk hetzelfde gehad en daardoor 2 jaar lang geen contact gehad met mijn vriendin die toen nog ongewild kinderloos was. Na 6 jaar proberen, ziekenhuis in ziekenhuis uit, is ze nu gezegend met een dochter en een jongenstweeling, maar ik weet niet wat er gebeurd was als ze helemaal geen kinderen had gekregen. Dan hadden we waarschijnlijk geen contact meer gehad.
donderdag 22 januari 2009 om 09:47
Hoi Viane,
Ik vind dat je vriendinnen echt onwijs lopen te zeuren.
Ze komen op mij heel gefrustreerd over, zijn ze soms jaloers?
Tjeezus ik zou dolblij zijn als 1 van mijn vriendinnen een baby krijgt! En mij zouden ze niet vervelen met luier-praat.
Als 1 van je vriendinnen bijvoorbeeld een nieuwe liefde in haar leven krijgt wil ze daar toch ook alles over vertellen? Stel dat jullie dan bij voorbaat al zouden gaan roepen: "ja nee hoor, dat geneuzel over je nieuwe lover, pfffff en nu zien we je zeker ook nooit meer he, nou en als we bij je langs komen komen we dus echt niet voor hem."
Niet dat een nieuwe liefde te vergelijken is met een baby hoor;-) maar het gaat er even om dat er iets gebeurd in het leven van een vriendin waar zij heel blij en gelukkig van wordt en dat het erg leuk zou zijn als haar vriendinnen daar een beetje in zouden mee gaan.
Ik vind dat je vriendinnen echt onwijs lopen te zeuren.
Ze komen op mij heel gefrustreerd over, zijn ze soms jaloers?
Tjeezus ik zou dolblij zijn als 1 van mijn vriendinnen een baby krijgt! En mij zouden ze niet vervelen met luier-praat.
Als 1 van je vriendinnen bijvoorbeeld een nieuwe liefde in haar leven krijgt wil ze daar toch ook alles over vertellen? Stel dat jullie dan bij voorbaat al zouden gaan roepen: "ja nee hoor, dat geneuzel over je nieuwe lover, pfffff en nu zien we je zeker ook nooit meer he, nou en als we bij je langs komen komen we dus echt niet voor hem."
Niet dat een nieuwe liefde te vergelijken is met een baby hoor;-) maar het gaat er even om dat er iets gebeurd in het leven van een vriendin waar zij heel blij en gelukkig van wordt en dat het erg leuk zou zijn als haar vriendinnen daar een beetje in zouden mee gaan.
donderdag 22 januari 2009 om 10:19
quote:traincha2 schreef op 21 januari 2009 @ 21:21:
[...]
Och, in het ziekenhuis hebben ze met mijn pasgeboren zoon gejongleerd. Babies kunnen wel wat hebben hoor. Ben het trouwens niet met je eens dat vriendschap na moederschap gaat veranderen. Ik heb een bewust kindvrije vriendin en die vriendschap is precies hetzelfde gebleven na de geboorte van terror 1 en terror 2.
Jongleren met baby's? Nou dat gaat zelfs mmij te ver Ik zit altijd helemaal verstijfd met zo'n ukkie (heb ooit eens een paar uur compleet stilgezeten met slapend neefje in mijn armen omdat ik het niet aandurfde de kleine weer in zijn bedje te leggen. Pffff wat was ik blij dat z'n ouders weer thuiskwamen )
Wb dat veranderen; alles verandert toch? Je vriendschap nu is anders dan toen op je 16e en zal op je 50e weer anders zijn. Kids of geen kids
[...]
Och, in het ziekenhuis hebben ze met mijn pasgeboren zoon gejongleerd. Babies kunnen wel wat hebben hoor. Ben het trouwens niet met je eens dat vriendschap na moederschap gaat veranderen. Ik heb een bewust kindvrije vriendin en die vriendschap is precies hetzelfde gebleven na de geboorte van terror 1 en terror 2.
Jongleren met baby's? Nou dat gaat zelfs mmij te ver Ik zit altijd helemaal verstijfd met zo'n ukkie (heb ooit eens een paar uur compleet stilgezeten met slapend neefje in mijn armen omdat ik het niet aandurfde de kleine weer in zijn bedje te leggen. Pffff wat was ik blij dat z'n ouders weer thuiskwamen )
Wb dat veranderen; alles verandert toch? Je vriendschap nu is anders dan toen op je 16e en zal op je 50e weer anders zijn. Kids of geen kids
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
donderdag 22 januari 2009 om 10:28
quote:elninjoo schreef op 22 januari 2009 @ 08:40:
[...]
Inderdaad. Voor de niet van kinderen gecharmeerde meiden zal het getutmuts van de vriendinnen die helemaal weglopen met die baby van die vriendin, alleen maar meer irritatie opwekken. Misschien dat de moeder zelf wel nuchter blijft en ook kindvrije activiteiten wil doen, maar als het grootste deel van 't vriendengroepje heel erg into babies wordt en het helemaal geen bezwaar vindt als moeder baby meesleept, dan zullen de anderen vroeg of laat echt afhaken.
Dit vind ik dan ook weer zo'n raar voorbeeld van geven en nemen. Omdat een vriendin (niet speciaal jij hoor elninjoo...) niet van kinderen houdt moet dan de vriendin met kinderen zich aanpassen en het kind maar thuis laten.
Lijkt me toch dat je als vriendinnen geinteresseerd bent in elkaars leven, en tsja, als je een vriendin hebt die moeder is hoort het kind er ook bij. Niet dat ze het kind dan elke keer mee moeten nemen, maar af en toe wel en af en toe niet vind ik in elk geval een redelijke verdeling.
Ik zou dan zeggen niet geinteresseerd in de baby of het kind is niet geinteresseerd in je vriendin. Baby neemt nou eenmaal een belangrijke plaats in het leven van je vriendin. De vergelijking werd al gemaakt, iemand die een nieuw huis koopt kan ook een tijdje alleen daar over praten.....
Voor de vriendin die mogelijk ongewenst kinderloos moet blijven vind ik het anders, daar zal meer mee spelen, qua gevoel en angst en pijn enzo.
[...]
Inderdaad. Voor de niet van kinderen gecharmeerde meiden zal het getutmuts van de vriendinnen die helemaal weglopen met die baby van die vriendin, alleen maar meer irritatie opwekken. Misschien dat de moeder zelf wel nuchter blijft en ook kindvrije activiteiten wil doen, maar als het grootste deel van 't vriendengroepje heel erg into babies wordt en het helemaal geen bezwaar vindt als moeder baby meesleept, dan zullen de anderen vroeg of laat echt afhaken.
Dit vind ik dan ook weer zo'n raar voorbeeld van geven en nemen. Omdat een vriendin (niet speciaal jij hoor elninjoo...) niet van kinderen houdt moet dan de vriendin met kinderen zich aanpassen en het kind maar thuis laten.
Lijkt me toch dat je als vriendinnen geinteresseerd bent in elkaars leven, en tsja, als je een vriendin hebt die moeder is hoort het kind er ook bij. Niet dat ze het kind dan elke keer mee moeten nemen, maar af en toe wel en af en toe niet vind ik in elk geval een redelijke verdeling.
Ik zou dan zeggen niet geinteresseerd in de baby of het kind is niet geinteresseerd in je vriendin. Baby neemt nou eenmaal een belangrijke plaats in het leven van je vriendin. De vergelijking werd al gemaakt, iemand die een nieuw huis koopt kan ook een tijdje alleen daar over praten.....
Voor de vriendin die mogelijk ongewenst kinderloos moet blijven vind ik het anders, daar zal meer mee spelen, qua gevoel en angst en pijn enzo.
donderdag 22 januari 2009 om 10:33
quote:HoiPippiLangkous schreef op 22 januari 2009 @ 10:19:
[...]
Jongleren met baby's? Nou dat gaat zelfs mmij te ver Ik zit altijd helemaal verstijfd met zo'n ukkie (heb ooit eens een paar uur compleet stilgezeten met slapend neefje in mijn armen omdat ik het niet aandurfde de kleine weer in zijn bedje te leggen. Pffff wat was ik blij dat z'n ouders weer thuiskwamen )
Wb dat veranderen; alles verandert toch? Je vriendschap nu is anders dan toen op je 16e en zal op je 50e weer anders zijn. Kids of geen kids mja, maar dat hoeft niet noodzakelijkerwijs te liggen aan het feit dat je moeder wordt. Als vriendschap verandert kan dat ook andere oorzaken hebben. Zelf geloof ik heilig in 'chemie' tussen personen of een klik of hoe je het ook noemen wilt. En als die er is, dan zou verandering in je leven of dat nu carriere of een kind is, voor de vrienschap niks moeten uitmaken.
[...]
Jongleren met baby's? Nou dat gaat zelfs mmij te ver Ik zit altijd helemaal verstijfd met zo'n ukkie (heb ooit eens een paar uur compleet stilgezeten met slapend neefje in mijn armen omdat ik het niet aandurfde de kleine weer in zijn bedje te leggen. Pffff wat was ik blij dat z'n ouders weer thuiskwamen )
Wb dat veranderen; alles verandert toch? Je vriendschap nu is anders dan toen op je 16e en zal op je 50e weer anders zijn. Kids of geen kids mja, maar dat hoeft niet noodzakelijkerwijs te liggen aan het feit dat je moeder wordt. Als vriendschap verandert kan dat ook andere oorzaken hebben. Zelf geloof ik heilig in 'chemie' tussen personen of een klik of hoe je het ook noemen wilt. En als die er is, dan zou verandering in je leven of dat nu carriere of een kind is, voor de vrienschap niks moeten uitmaken.
donderdag 22 januari 2009 om 10:33
Als de vriendschap verwaterd dan ligt dan aan 2 partijen hoor. Zowel aan de kindvrije vriendin als aan de moeder.
Ik ben altijd haske blij voor een ander als die een kindje krijgt, echt waar. Tegelijk ben ik altijd ook wel een beetje angstig voor de invloed van de nieuwe spruit op de vriendschap. Het kan soms gewoon heel vervelend lopen, je kan kilometers uit elkaar groeien. En dat is gewoon kut.
Ik heb dat een paar keer meegemaakt en dat lag aan beide partijen. Zowel aan mij (wat wist ik als 25jarige van de impact van een zwangerschap/bevalling op een vrouw?) als aan haar (blijven roepen dat een kindje zo leuk is en 'wacht maar, jouw eierstokken gaan ook wel rammelen' en dat je 'pas echt vrouw bent als je een kind hebt). Geen van beide zijn bevordelijk voor de vriendschap.
Door die ervaringen heb ik er een tijdje best cynisch in gestaan als er weer iemand zwanger werd. Niet to die persoon zelf, want was inmiddels maar al te goed op de hoogte van de zwangerschapshormonenterreur Meer een gevoel van afwachten. Meeleven etc, natuurlijk en begrip voor de veranderde situatie van de vrienin, uiteraard.
Nu duik ik er weer vol in echt waar. Maar van kraamvisite blijf ik nerveus, ik lok die huildag uit echt waar. En een babytje vasthouden vind ik doodeng.
Ik ben altijd haske blij voor een ander als die een kindje krijgt, echt waar. Tegelijk ben ik altijd ook wel een beetje angstig voor de invloed van de nieuwe spruit op de vriendschap. Het kan soms gewoon heel vervelend lopen, je kan kilometers uit elkaar groeien. En dat is gewoon kut.
Ik heb dat een paar keer meegemaakt en dat lag aan beide partijen. Zowel aan mij (wat wist ik als 25jarige van de impact van een zwangerschap/bevalling op een vrouw?) als aan haar (blijven roepen dat een kindje zo leuk is en 'wacht maar, jouw eierstokken gaan ook wel rammelen' en dat je 'pas echt vrouw bent als je een kind hebt). Geen van beide zijn bevordelijk voor de vriendschap.
Door die ervaringen heb ik er een tijdje best cynisch in gestaan als er weer iemand zwanger werd. Niet to die persoon zelf, want was inmiddels maar al te goed op de hoogte van de zwangerschapshormonenterreur Meer een gevoel van afwachten. Meeleven etc, natuurlijk en begrip voor de veranderde situatie van de vrienin, uiteraard.
Nu duik ik er weer vol in echt waar. Maar van kraamvisite blijf ik nerveus, ik lok die huildag uit echt waar. En een babytje vasthouden vind ik doodeng.
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
donderdag 22 januari 2009 om 10:36
donderdag 22 januari 2009 om 10:53
quote:feder schreef op 22 januari 2009 @ 10:28:
[...]
Dit vind ik dan ook weer zo'n raar voorbeeld van geven en nemen. Omdat een vriendin (niet speciaal jij hoor elninjoo...) niet van kinderen houdt moet dan de vriendin met kinderen zich aanpassen en het kind maar thuis laten.
Lijkt me toch dat je als vriendinnen geinteresseerd bent in elkaars leven, en tsja, als je een vriendin hebt die moeder is hoort het kind er ook bij. Niet dat ze het kind dan elke keer mee moeten nemen, maar af en toe wel en af en toe niet vind ik in elk geval een redelijke verdeling.
Ik zou dan zeggen niet geinteresseerd in de baby of het kind is niet geinteresseerd in je vriendin. Baby neemt nou eenmaal een belangrijke plaats in het leven van je vriendin. De vergelijking werd al gemaakt, iemand die een nieuw huis koopt kan ook een tijdje alleen daar over praten.....
Voor de vriendin die mogelijk ongewenst kinderloos moet blijven vind ik het anders, daar zal meer mee spelen, qua gevoel en angst en pijn enzo.Vind dat niet kloppen. Als een vriendin helemaal weg is van haar nieuwe vriendje is het ook niet de bedoeling dat dat vriendje mee gesleept wordt op 'n meidenavond. Idem met haar hond, haar paard, haar nieuwe spelcomputer, haar weet ik wat. Natuurlijk ben je belangstellend naar wat er in 't leven van 'n vriendin speelt, ook al heeft dat jouw belangstelling niet. Misschien dat ook wel meespeelde bij mij dat, wat ik hierboven ook genoemd zie worden, vrienden geen enkele interesse toonden in mijn verhalen van 'n reis, terwijl dat toch maar 1 keer per jaar speelde bij mij op dat moment en zo'n baby 24/7 aanwezig is. Op zich vind ik het ook niet erg meer en accepteer dat vriendschappen verwateren als je beiden totaal verschillende wegen in gaat. Er is dan weer ruimte om nieuwe vriendschappen aan te gaan met mensen die in 'n zelfde levensfase zitten als jijzelf.
[...]
Dit vind ik dan ook weer zo'n raar voorbeeld van geven en nemen. Omdat een vriendin (niet speciaal jij hoor elninjoo...) niet van kinderen houdt moet dan de vriendin met kinderen zich aanpassen en het kind maar thuis laten.
Lijkt me toch dat je als vriendinnen geinteresseerd bent in elkaars leven, en tsja, als je een vriendin hebt die moeder is hoort het kind er ook bij. Niet dat ze het kind dan elke keer mee moeten nemen, maar af en toe wel en af en toe niet vind ik in elk geval een redelijke verdeling.
Ik zou dan zeggen niet geinteresseerd in de baby of het kind is niet geinteresseerd in je vriendin. Baby neemt nou eenmaal een belangrijke plaats in het leven van je vriendin. De vergelijking werd al gemaakt, iemand die een nieuw huis koopt kan ook een tijdje alleen daar over praten.....
Voor de vriendin die mogelijk ongewenst kinderloos moet blijven vind ik het anders, daar zal meer mee spelen, qua gevoel en angst en pijn enzo.Vind dat niet kloppen. Als een vriendin helemaal weg is van haar nieuwe vriendje is het ook niet de bedoeling dat dat vriendje mee gesleept wordt op 'n meidenavond. Idem met haar hond, haar paard, haar nieuwe spelcomputer, haar weet ik wat. Natuurlijk ben je belangstellend naar wat er in 't leven van 'n vriendin speelt, ook al heeft dat jouw belangstelling niet. Misschien dat ook wel meespeelde bij mij dat, wat ik hierboven ook genoemd zie worden, vrienden geen enkele interesse toonden in mijn verhalen van 'n reis, terwijl dat toch maar 1 keer per jaar speelde bij mij op dat moment en zo'n baby 24/7 aanwezig is. Op zich vind ik het ook niet erg meer en accepteer dat vriendschappen verwateren als je beiden totaal verschillende wegen in gaat. Er is dan weer ruimte om nieuwe vriendschappen aan te gaan met mensen die in 'n zelfde levensfase zitten als jijzelf.
donderdag 22 januari 2009 om 11:03
quote:HoiPippiLangkous schreef op 22 januari 2009 @ 10:36:
Jammer hoor, dat er zoveel onbegrip is voor de kindvrije vriendin. Speaking for myself heb ik geen onbegrip voor de kindvrije vriendin, wél voor de manier waarop ze het door haar verwachtte verwateren van de vriendschap al neerlegt bij de jonge moeder, terwijl de enige die zich anders is gaan gedragen tot nu toe zijzelf is.
Jammer hoor, dat er zoveel onbegrip is voor de kindvrije vriendin. Speaking for myself heb ik geen onbegrip voor de kindvrije vriendin, wél voor de manier waarop ze het door haar verwachtte verwateren van de vriendschap al neerlegt bij de jonge moeder, terwijl de enige die zich anders is gaan gedragen tot nu toe zijzelf is.
donderdag 22 januari 2009 om 11:08
Precies!! Ik wist het niet zo goed onder woorden te brengen. Die kindvrije vriendin schetst allerlei scenario's die helemaal niet aan de orde hoeven te komen. Mooi voorbeeld van mijn kindvrije vriendin: die heeft weer een vriendin (om het lekker simpel te houden) waarvan zij juist heel erg vindt dat die in een moeke is veranderd en zit dus regelmatig over die vriendin bij mij te klagen. Ik, moeder van 2 kinderen, moet aanhoren hoe de vriendin van mijn vriendin is veranderd in een moeke die nergens meer tijd voor heeft en alleen maar met de kinderen bezig is. En dan eindigt het meestal met 'maar jij hebt ook kinderen en bij jou gaat het heel anders!'. Ergens vind ik dat wel hilarisch
donderdag 22 januari 2009 om 11:32
donderdag 22 januari 2009 om 11:40
nou allemaal bedankt voor jullie reacties, zo wel degenen die het opnemen voor de jonge moeder alswel voor de kindvrijen....het zorgt dat ik het van meerdere kanten kan bekijken. dat probeerde ik wel altijd al. maar omdat ik zelf ook graag kinderen wil en met kinderen werk, ben ik toch bevooroordeeld richting de "baby-kant" ben ik bang.
Ik zal proberen iedereen de tijd te gunnen om te wennen aan de nieuwe situatie, door in ieder geval met iedereen over hun gevoelens te blijven praten zonder verwijten.
misschien ben ik er ook zo mee bezig omdat ik het niet zo had verwacht...maar ik houd me nu voor: onschuldig aan moeke- praktijken of kindhaat-praktijken totdat het tegendeel is bewezen in de praktijk(de kraamvisite bijvoorbeeld). en tussendoor mogen ze dan bij mij stoom af blazen over hoe verschrikkelijk erg of hoe verschrikkelijk leuk de baby is....dan probeer ik in het midden te staan of zo....
Ik zal proberen iedereen de tijd te gunnen om te wennen aan de nieuwe situatie, door in ieder geval met iedereen over hun gevoelens te blijven praten zonder verwijten.
misschien ben ik er ook zo mee bezig omdat ik het niet zo had verwacht...maar ik houd me nu voor: onschuldig aan moeke- praktijken of kindhaat-praktijken totdat het tegendeel is bewezen in de praktijk(de kraamvisite bijvoorbeeld). en tussendoor mogen ze dan bij mij stoom af blazen over hoe verschrikkelijk erg of hoe verschrikkelijk leuk de baby is....dan probeer ik in het midden te staan of zo....
donderdag 22 januari 2009 om 11:50
Ik vind de reactie niet echt aardig, maar zeker wel begrijpelijk. In mijn vriendenkring zijn alle vriendinnen met kinderen een zodanig ander leven gaan leiden dat de vriendschap fors is veranderd.
En overigens we eten bij mij regelmatig met een vriendengroep en ik heb liever ook niet dat er kinderen meegenomen worden. Simpelweg omdat je dan niet aan gezellig kletsen toekomt. Het is kind voor en kind na en 'kijk is ze lacht zo lief' en 'Kijk eens ze kruipt zo hard..' . Nee, liever niet.
En overigens we eten bij mij regelmatig met een vriendengroep en ik heb liever ook niet dat er kinderen meegenomen worden. Simpelweg omdat je dan niet aan gezellig kletsen toekomt. Het is kind voor en kind na en 'kijk is ze lacht zo lief' en 'Kijk eens ze kruipt zo hard..' . Nee, liever niet.
