einde relatie door sex en fantasiën?

04-08-2008 00:46 123 berichten
Alle reacties Link kopieren
Mijn vriend en ik zijn al 10 jaar bij elkaar en hebben drie kindjes. Door die kids (1, 3 en 5 jaar) zitten we nogal in een tropentijd en leven we behoorlijk langs elkaar. Wat mij betreft was dit even zo en ik heb altijd gedacht "onze tijd komt wel weer". Op allerlei gebied hadden we minder tijd voor elkaar, o.a. ook op sexgebied. Geen idee dat dat een groot probleem was. Of nee, dat is niet waar, maar nooit eraan gedacht dat dat tot onze breuk zou leiden. Want mijn vriend wil niet meer verder, vooral omdat hij op sexgebied allerlei ideeën en fantasiën heeft (parenclub, trio, (en misschien nog andere dingen die ik niet weet.....)) die hij niet met mij kan uitproberen. Al ben ik best ervoor in om het één en ander uit te proberen. Maar dat denk ik nu, in onze relatie zijn we nooit zover gekomen, niet eens erover gepraat bedoel ik dan. Ondertussen heeft hij ook andere redenen bedacht waarom hij niet meer met me verder wil, maar ik denk echt dat het belangrijkste is dat hij niet blij is met ons burgerlijke gezinsleventje en het idee heeft dat hij iets mist (ook omdat vrienden van hem wel dit andere leven erop nahouden en hij hier helemaal geobsedeerd door is, lijkt het wel). Maar goed, ondertussen baal ik er stevig van dat hij bij me weg wil. En het is frustrerend dat ik hem niet zijn sexpleziertjes kan geven (ook al denk ik dat ik dat wel zou kunnen), nu niet eens meer de kans daarvoor krijg. Al vraag ik me ook af in hoeverre ik moet meegaan in zijn ideeën... maar ja, er staat wel een heel gezin op het spel. Want nu denk ik; had ik maar vaker sex gehad en was ik maar meegegaan naar een club etc etc. Kan het echt dat mannen (een man) alleen daarom een gezin in de steek laten (laat)? Of zal dit niet de echte reden zijn van onze breuk?
Alle reacties Link kopieren
Mijn postings hebben trouwens voornamelijk als doel om tegenwicht te bieden tegen de "Wat is de man van TO toch sielugjes" tendens hier. Kom zeg, ff met de pootjes terug op de grond en TO niet nog meer (onterecht) schuldgevoel aanpraten. In een relatie zit je met meer personen dan 1.
Alle reacties Link kopieren
Waarom is het inderdaad dat vrouwen meestal "zeuren" om een kind, de man toegeeft ( hey als jij het wil moet jij er ook voor zorgen, zo werkt het toch meestal ook bij huisdieren ect en nee ik vergelijk nu een kind niet met een huisdier maar meer om aan te geven dat bij keuzes verantwoordelijkheid hoort) omdat hij van haar houdt en dan zij ineens zielig is omdat ze in 5 jaar 3 kids heeft gekregen, sorry maar daar was zij toch ook bij ( net zoals mensen zeggen dat hij er bij was toen ze verwekt werden)?

Zij wist na 1 kind toch ook wel wat een aanslag het op je lijf is? En als zij aan de pil was waarom roept iedereen dan dat hij zich maar had moeten laten dichtbinden als hij geen kids meer wou? Heeft zij geen mond? Had ze niet kunnen aangeven schat, ik ben de pil zat als jij geen kind meer wil dan laat je je maar dicht binden?

Dat heet communicatie en mijns inziens zij in dit geval hebben ze daar beide niet aan gedaan. Hij vindt waarschijnlijk dat zij die kids wou en ze nu dus ook mag houden. En dat TO beweert dat ze nog dezelfde vrouw is als vroeger is een beetje hypocriet want zoals ze zelf schreef vindt ze het stuklopen van haar huwelijk nog het ergst voor de kinderen..

Mijn advies, neem je verlies en probeer als volwassenen de betse oplossing te vinden naar de kids toe. Als de vlam gedooft is lukt t meestal niet meer om hem aan te krijgen ( zeker als 1 van de 2 aangeeft ECHT niet meer te willen).
Mijn mening, mijn keuze.
quote:minny schreef op 05 augustus 2008 @ 13:23:

[...]





Mijn oplossing was ex een enkeltje voordeur cadeau doen. Maar dat hoeft niet de oplossing te zijn voor TO.

Als je leest dat TO haar gezin wil behouden en daar vrij veel voor over heeft is die oplossing misschien een boeiend inzicht in jouw situatie, maar hoe helpt het TO?



(en hoewel je het misschien niet kan geloven, maar die vraag is serieus, en niet bedoeld om te katten. Laten we eerlijk zijn, ik vind een paar niet fijne dingen over jou, en jij over mij, maar ik ben daar niet zo in geïnteresseerd. Hulp voor TO lijkt me echt nuttiger dan dat wij hier op elkaar gaan katten. Vandaar dat ik dat ook nog niet gedaan heb, en niet zal gaan doen. Als je er toe in staat bent, dan zou het fijn zijn als je mijn vraag niet als katten wil zien, maar serieus zou willen kijken of je antwoord TO kan helpen)
Alle reacties Link kopieren
Ik kan je niet eens uitleggen op hoeveel manieren ik het niet met je eens ben Pinksterbloempje... Maar als het niet zo'n lekker weer was zou ik het wel geprobeerd hebben. Wellicht vanavond.



En kinderen krijg je met zijn tweeën. Wel de lusten niet de lasten, lekker makkelijk wordt het weer eens gemaakt voor mannen....bah....
quote:Pinksterbloempje schreef op 05 augustus 2008 @ 13:26:

[...]

Eigenlijk ken ik niemand die vader wil worden, nu ik erover nadenk.



Ik wilde erg graag vader worden, voordat ik vader werd. Al mijn vrienden die vader zijn, wilden, voorzover ik weet, vader worden voor ze vader werden. Geen van die vrienden, en ik ook niet, vonden het vreemd dat ons leven op zijn kop ging, en dat de relatie totaal veranderde.



Ik zou wat dat betreft het beeld van de man die het vaderschap overkomt graag wat nuanceren. Het kan ook anders.
Alle reacties Link kopieren
Overigens zou je ook kunnen zeggen dat in veel gevallen de man "zo nodig" seks moest hebben en dus eigenlijk dan...in die theorie...best wel het grootste deel van het resultaat op zich mag nemen. Zijn we ook weer klaar.
Alle reacties Link kopieren
quote:rider schreef op 05 augustus 2008 @ 13:32:

[...]



Ik wilde erg graag vader worden, voordat ik vader werd. Al mijn vrienden die vader zijn, wilden, voorzover ik weet, vader worden voor ze vader werden. Geen van die vrienden, en ik ook niet, vonden het vreemd dat ons leven op zijn kop ging, en dat de relatie totaal veranderde.



Ik zou wat dat betreft het beeld van de man die het vaderschap overkomt graag wat nuanceren. Het kan ook anders.Eens.
Alle reacties Link kopieren
quote:minny schreef op 05 augustus 2008 @ 13:31:

Ik kan je niet eens uitleggen op hoeveel manieren ik het niet met je eens ben Pinksterbloempje... Maar als het niet zo'n lekker weer was zou ik het wel geprobeerd hebben. Wellicht vanavond.



En kinderen krijg je met zijn tweeën. Wel de lusten niet de lasten, lekker makkelijk wordt het weer eens gemaakt voor mannen....bah....Ik zie je reactie met belangstelling tegemoet Minny (serieus, niet sarcastisch bedoeld).
quote:minny schreef op 05 augustus 2008 @ 13:31:

Ik kan je niet eens uitleggen op hoeveel manieren ik het niet met je eens ben Pinksterbloempje... Maar als het niet zo'n lekker weer was zou ik het wel geprobeerd hebben. Wellicht vanavond.

minny, wat er verder ook van te zeggen valt: het onderwerp roept veel passie bij je op. Zou je, ondanks het mooie weer, niet willen proberen die passie minstens deels te gebruiken om aan te geven hoe jij denkt dat TO haar doel kan bereiken: haar relatie behouden, op een manier die ook voor haar aanvaardbaar is?
Alle reacties Link kopieren
quote:elninjoo schreef op 05 augustus 2008 @ 13:09:

[...]



Maar hoe vaak hoor je niet dat 'n man aan de kinderwens van de vrouw toegeeft? Hoe vaak komt het initiatief om kinderen te willen écht vanuit de man? De vrouw zeurt, de man geeft, omdat ie van haar houdt en hij er vanuit gaat dat zij er dus ook het meest voor zal zorgen, zij wilde ze immers het meest. Maar als puntje bij paaltje komt komen die kinderen opeens op de 1e plaats voor die vrouw ipv haar relatie. Natuurlijk zijn dat ook dingen die je je allemaal zou kunnen realiseren voordat je 'n relatie aangaat en voordat je kinderen neemt, omdat je dat om je heen constant ziet gebeuren, maar blijkbaar leert men pas van de eigen fouten ipv lering te trekken uit de fouten die anderen gemaakt hebben.



Goh.. jij lijkt in zo'n andere wereld te leven dan ik.



Mijn man, en dat zie ik ook terug bij de meeste vrienden en familieleden om mij heen, is en was minstens zo verlangend naar een (groot) gezin als ik. (Sterker nog, ik denk dat ik degene zal zijn die eerder zal aangeven het wel genoeg te vinden, niet hij, wanneer dat gebeurt). En sinds de kinderen er zijn, staan zij inderdaad op de eerste plaats. Of beter gezegd: Ons gezin staat op de eerste plaats. Voor mij, maar ook voor mijn man. En voor eigenlijk alle mannen die ik ken met een gezin. Allemaal mannen die dat net zo vanzelfsprekend vinden als de vrouwen die ik ken.



Gaat dat ten koste van de relaties? Nee hoor, helemaal niet. Het is namelijk niet een hobby van een van beiden, het is iets dat je samen kan delen. En daardoor je relatie alleen maar intenser en mooier kan maken.

Is het soms even wat minder spannend, in bepaalde periodes? Oh, jawel. Maar dat hoort er ook bij. En dat komt, als je allebei tenminste investeren wil in je relatie, vanzelf wel goed, op de manier waarop beiden het willen.



Ik heb ooit eens, bij mijn eerste zwangerschap (ik kwam in een rolstoel en was niet al te vrolijk, veel pijn enzo), een gevoel van schuld uitgesproken naar mijn man, dat ik zoveel zorg van hem vroeg, en zo weinig kon geven (op sexueel gebied, maar ook op andere vlakken) aan hem. Hij was gewoonweg verontwaardigd dat ik me daar druk om kon maken en kon denken dat hij zich daar vervelend over kon voelen. "Jij draagt mijn kind", zei hij."Hoe kun je me ooit meer geven dan dat?"



Ik vind het eigenlijk een beetje sneu, dat sommige mensen hier zo'n negatief beeld hebben bij gezinnen, bij mannen, bij relaties.



En TO, ik wens je veel sterkte toe. Natuurlijk hadden jullie beiden misschien wat meer moeten praten, wat beter moeten uiten wat jullie wilden, samen moeten kijken wat er mogelijk was. Dat kan ik zo niet beoordelen. Maar dan heb ik het echt over jullie beiden, niet over jou alleen. En dat je man besluit er vandoor te gaan, is wel geheel zijn keuze. Daar ben jij niet verantwoordelijk voor.

Ik hoop voor jullie dat dat alsnog mogelijk zal blijken te zijn elkaar terug te vinden.



Ach, ik ben het gewoon eens met Eowynn en Rider. Als ik het daarbij had gelaten, was ik een stuk bondiger geweest
oh ja, en voor alle eerlijkheid. Ik meen te verstaan Minny, dat je passie mede voortkomt uit eigen ervaringen. Ik wil mijn passie voor dit onderwerp ook wel een beetje verantwoorden: ik heb in de praktijk zo veel relatieleed gezien van heel dichtbij, en zoveel kinderen daar slachtoffer van zien worden, dat ik echt emotioneel geraakt wordt van dit soort verhalen, verhalen waarbij zo duidelijk is dat er nog heel veel te redden is als beide partners dat echt willen, waar zoveel leed voorkomen kan worden. Ik geloof dat bij elkaar blijven vrijwel altijd de voorkeur heeft boven uit elkaar gaan. Minny, als we daardoor botsen, laten we dan van elkaar in ieder geval proberen te waarderen dat we beiden vanuit oprecht goede bedoelingen en passie reageren.
Alle reacties Link kopieren
quote:rider schreef op 05 augustus 2008 @ 13:32:

[...]



Ik wilde erg graag vader worden, voordat ik vader werd. Al mijn vrienden die vader zijn, wilden, voorzover ik weet, vader worden voor ze vader werden. Geen van die vrienden, en ik ook niet, vonden het vreemd dat ons leven op zijn kop ging, en dat de relatie totaal veranderde.



Ik zou wat dat betreft het beeld van de man die het vaderschap overkomt graag wat nuanceren. Het kan ook anders.

Natuurlijk kan het ook anders Rider. Er zijn genoeg stellen die wel samen consensus hebben over het stichten van een gezin en ook samen vorm geven aan hun gezin.



In het geval van TO is dat helaas niet zo, en dat vind ik oprecht jammer voor haar.



Je kunt helaas niet om het gegeven heen dat een kind waarschijnlijk het heftigste en ingrijpendste is wat er in een relatie kan gebeuren. Als een stel van mening verschilt over het stichten van een gezin en er één toegeeft, dan kweek je al snel een voedingsbodem voor ongelijkheid in een relatie. Inderdaad: "jij wilde zo nodig een kind, zorg er dan ook maar voor".



Dat zijn mannen die onvolwassen zijn en niet hun verantwoordelijkheid alsnog nemen. Dat zijn waarschijnlijk die mannen die doorleven alsof ze nog vrijgezel zijn en in de weekenden rondhangen met vrienden in plaats van tijd te steken in hun gezin. Zijn dat leuke mannen? Nee, zeker niet. Snap ik die houding van de man van TO? In zekere zin wel, vanuit zijn standpunt bekeken. Ik kan alleen bar weinig respect opbrengen voor zijn houding.



Ik hoop dat ze er samen uitkomen, maar als één van de partners niet wil, dan valt er weinig te redden.
Alle reacties Link kopieren
quote:rider schreef op 05 augustus 2008 @ 13:35:

[...]



minny, wat er verder ook van te zeggen valt: het onderwerp roept veel passie bij je op. Zou je, ondanks het mooie weer, niet willen proberen die passie minstens deels te gebruiken om aan te geven hoe jij denkt dat TO haar doel kan bereiken: haar relatie behouden, op een manier die ook voor haar aanvaardbaar is?Snelle tip dan: Respect (binnen de relatie) krijg je niet door de ander maar alles te geven wat hij/zij wilt. Respect krijg je voornamelijk door juist grenzen aan te geven. Hij zegt weg te willen....maar is echt daadwerkelijk weggegaan? Nog niet zo te merken. Maar ondertussen krijgt hij wel wat hij wilt van jou. Wat wil jij? Denk daar eens goed over na. Zoals ik al schreef, jij hebt ook het recht om met wensen te komen. Een compromis is niet hem overal zijn zin in geven zodat hij maar blijft. Oke, je geniet zelf ook van de seks lees ik, en dat is prima. Maar je wilt meer dan dat, je wilt dat hij blijft. Hij zegt weg te willen, voor zover dat echt waar is natuurlijk, dus je houdt er alsnog een rotgevoel aan over. Neem de tijd om rustig na te denken over wat JIJ wilt en ga dan met hem om de tafel.



Het roept niet zozeer passie als wel irritatie bij mij op Rider, als mannenwangedrag voor de zoveelste keer op vrouwen wordt afgeschoven.
Alle reacties Link kopieren
En nu is het zon en Italiaans ijs



Want: Het leven is ook nog leuk, tussen alle perikelen door.
Alle reacties Link kopieren
Ik had laatst een discussie met 3 vrienden van me, alledrie vrijgezel, over het onderwerp 'willen mannen wel echt vader worden'. Zij wilden beiden erg graag vader worden, hadden ook echt een kinderwens, hoewel 1 van de twee zelfs nog vrijgezel was. Mijn man wilde ook graag vader worden.



Ik denk dat er wel vaak een verschil zit in het nemen van de beslissing, mannen hikken vaker dan vrouwen wat tegen de praktische dingen aan 'kan ik dat allemaal wel bolwerken, hebben we genoeg ruimte, hoe moet dat met de financieen'. Maar ik vermoed dat dat ook komt doordat mannen opgezadeld worden met de grootste praktische verantwoordelijkheid wb inkomen en huisvesting. Vrouwen gaan er vanuit dat ze stoppen met werken of minder werken en dat maakt dat mannen zich daar zorgen over maken vermoed ik.
Alle reacties Link kopieren
quote:Missdemeanor schreef op 05 augustus 2008 @ 13:38:

[...]

Ik vind het eigenlijk een beetje sneu, dat sommige mensen hier zo'n negatief beeld hebben bij gezinnen, bij mannen, bij relaties.



Je schetst een heel mooi beeld van een warme en liefdevolle relatie Missdemeanor. Zo kan het ook, als beide partners kiezen voor elkaar en voor een gezin.



Een beetje jammer dat je wat afbreuk doet aan je gevoelvolle posting door een aantal mensen die hier reageren te veroordelen.
Alle reacties Link kopieren
Eigenlijk komt het er allemaal op neer dat we zo ongeemancipeerd als de pest zijn. Kinderen worden nog steeds gezien als een zaak van de vrouw, mannen kunnen naar believen weglopen als ze daar zin in hebben, zijn niet betrokken bij hun gezin in veel gevallen en vaak krijgen ze die ruimte ook niet. Als dat nu eens wat meer gelijkgetrokken wordt is het probleem waarschijnlijk opgelost.
Alle reacties Link kopieren
quote:Eowynn_ schreef op 05 augustus 2008 @ 13:49:

Eigenlijk komt het er allemaal op neer dat we zo ongeemancipeerd als de pest zijn. Kinderen worden nog steeds gezien als een zaak van de vrouw, mannen kunnen naar believen weglopen als ze daar zin in hebben, zijn niet betrokken bij hun gezin in veel gevallen en vaak krijgen ze die ruimte ook niet. Als dat nu eens wat meer gelijkgetrokken wordt is het probleem waarschijnlijk opgelost.Ja, dat klopt. Als er maatschappelijk gezien erkend werd dat een man even zo goed voor een kind kan zorgen als een vrouw, dan win je een heleboel. Maar zover zijn we nog niet, want een man die ervoor kiest om de zorgtaak op zich te nemen en thuis te blijven voor het gezin, wordt voor gek uitgemaakt.
Alle reacties Link kopieren
Nou ja, ik zeg wel 'dan is het opgelost', maar dan heb je natuurlijk nog steeds lamlullen die na de geboorte van hun kinderen denken 'ach, dat was toch niet wat ik wilde'.
quote:Eowynn_ schreef op 05 augustus 2008 @ 13:49:

Eigenlijk komt het er allemaal op neer dat we zo ongeemancipeerd als de pest zijn. Kinderen worden nog steeds gezien als een zaak van de vrouw, mannen kunnen naar believen weglopen als ze daar zin in hebben, zijn niet betrokken bij hun gezin in veel gevallen en vaak krijgen ze die ruimte ook niet. Als dat nu eens wat meer gelijkgetrokken wordt is het probleem waarschijnlijk opgelost.Ik denk dat je heel ongeëmancipeerd kan zijn, zonder deze conclusie. Mijn vrouw en ik zijn in volle overtuiging vrij ongeëmancipeerd, onze rolverdeling is betrekkelijk traditioneel. We werken beiden, we zorgen beiden voor huishouden en kinderen, maar de verantwoordelijkheid ligt toch duidelijk verdeeld. Heel ouderwets, maar als oudste zoon huilend binnen komt omdat hij van zijn fiets is gedonderd, is het moeder die hem meestal als eerste troost, en vader die hem als eerste weer op de fiets zet.



Het is niet heel zwart/wit, maar ik denk dat wij naar "moderne" maatstaven een vrij ouderwets gezin zijn.



Maar dan ook wel op alle vlakken. Sex schrijven we nog met een x, en hoort voor ons beiden in een relatie, als een uiting van liefde, als een viering van de relatie. Weglopen omdat de sex even wat minder is? Sorry, maar geen sprake van. Ik denk niet dat méér emancipatie daar voor zou zorgen, ik denk dat ons gebrek aan emancipatie dat voorkomt.
Alle reacties Link kopieren
quote:Pinksterbloempje schreef op 05 augustus 2008 @ 13:48:

[...]



Je schetst een heel mooi beeld van een warme en liefdevolle relatie Missdemeanor. Zo kan het ook, als beide partners kiezen voor elkaar en voor een gezin.



Een beetje jammer dat je wat afbreuk doet aan je gevoelvolle posting door een aantal mensen die hier reageren te veroordelen.



Pinksterbloempje,



het was niet zozeer veroordelend bedoeld. Ik word er echt een beetje treurig van als ik mensen hoor spreken over mannen als mensen die niet echt voor een gezin kunnen gaan, over relaties waarin je je zorgen zou moeten maken over of je de ander wel tevreden genoeg houdt, omdat die ander er anders vandoor zou kunnen gaan met een ander, over gezinnen waarin kinderen door een van beiden als een last worden ervaren...etc. Je zou mensen toch een ander beeld gunnen? Zeker als dat zou betekenen dat ze dus die andere kant dan ook ervaren hebben, of weten dat het mogelijk is, en daar dus voor kunnen gaan?
Alle reacties Link kopieren
Rider, maar het zorgt er wel voor dat mannen een beduidend minder goed band met hun kinderen hebben dan de moeder in veel gevallen en dat maakt het makkelijk om weg te lopen. Als je als vader altijd het gevoel hebt gehad dat je alleen maar goed bent voor de spermadonatie en het inkomen, maar dat de kinderen uit je handen worden getrokken als ze getroost moeten worden kun je ook gewoon geen goede band opbouwen.



En jullie situatie is niet zo ouderwets, als je beiden werkt en beiden zorgt is dat niet ouderwets te noemen. Een bepaalde taakverdeling zul je altijd houden, maar dat moet niet een taakverdeling op grond van geslacht zijn, maar op grond van kwaliteiten en persoonlijkheid.



TO zit nu in een buitengewoon afhankelijke positie, haar man heeft alle touwtjes in handen en dat vind ik buitengewoon ongezond. Hij maakt daar zo te lezen ook misbruik van en doet zelf niets om de relatie te verbeteren. In een gelijkwaardige relatie zou dat niet moeten kunnen.
Alle reacties Link kopieren
Wat ik ook vind is dat TO en man gewoon samen verantwoordelijk zijn voor hun relatie, en de man van TO legt nu alle verantwoordelijkheid bij haar neer. Hij had toen het gebrek aan seks een probleem werd moeten ingrijpen en moeten kijken waar dat gebrek aan seks vandaan kwam en het moeten bespreken.

En TO had, toen ze in de gaten had dat het een probleem was en haar man er niets over zei, het zélf moeten bespreken en het aan moeten kaarten. Nu hebben ze beiden niets gedaan en is het opeens afgelopen, ten koste van de kinderen.
Alle reacties Link kopieren
quote:Missdemeanor schreef op 05 augustus 2008 @ 13:57:

[...]





Pinksterbloempje,



het was niet zozeer veroordelend bedoeld. Ik word er echt een beetje treurig van als ik mensen hoor spreken over mannen als mensen die niet echt voor een gezin kunnen gaan, over relaties waarin je je zorgen zou moeten maken over of je de ander wel tevreden genoeg houdt, omdat die ander er anders vandoor zou kunnen gaan met een ander, over gezinnen waarin kinderen door een van beiden als een last worden ervaren...etc. Je zou mensen toch een ander beeld gunnen? Zeker als dat zou betekenen dat ze dus die andere kant dan ook ervaren hebben, of weten dat het mogelijk is, en daar dus voor kunnen gaan?Ik begrijp je uitleg, dank je wel.
Het is ook triest, dat beeld. Ben ik met Miss M eens. Jammer dat het zo vaak bevestigd wordt. Tenminste, hier op het forum wel en ook in mijn eigen omgeving, of eigenlijk mijn vorige eigen omgeving (ten tijde van ex man) bevestigd dat beeld. Nu heb ik zelf een man die zó erg vader is dat hij de McDonalds reclame van de man die liever een zoon had willen hebben verschrikkelijk vond maar ik ken ook relaties die er hard op achteruit gaan als er kinderen komen. Jammer maar helaas veel voorkomend, de damesbladen staan er ook vol van.



Wat ik voorál stuitend vind is dat anticonceptie nog steeds vooral een zaak van de vrouw is. Als de man van Hippolief geen derde kind meer wilde, was hij daar net zo verantwoordelijk voor als zij. Dus condooms bij het vrijen of eventueel een sterilisatie. Niet alles op de vrouw afschuiven en dan zeggen dat zij maar een abortus moet ondergaan. Niet iedere vrouw is daartoe namelijk bereid, uit principe of uit geloofsovertuiging of om welke andere reden dan ook. Als je je vrouw al 10 jaar kent dan weet je dat en dan neem je dus zelf maatregelen. Niet 'een beetje onvoorzichtig doen' en de gevolgen dan door de vrouw op willen laten lossen en als ze dat niet wil met de pet naar je huwelijk gaan gooien.



Dat vind ik nog wel het ergste aan dit verhaal.
anoniem_12394 wijzigde dit bericht op 05-08-2008 14:10
Reden: aanvullinkje
% gewijzigd

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven