Relaties
alle pijlers
einde relatie door sex en fantasiën?
maandag 4 augustus 2008 om 00:46
Mijn vriend en ik zijn al 10 jaar bij elkaar en hebben drie kindjes. Door die kids (1, 3 en 5 jaar) zitten we nogal in een tropentijd en leven we behoorlijk langs elkaar. Wat mij betreft was dit even zo en ik heb altijd gedacht "onze tijd komt wel weer". Op allerlei gebied hadden we minder tijd voor elkaar, o.a. ook op sexgebied. Geen idee dat dat een groot probleem was. Of nee, dat is niet waar, maar nooit eraan gedacht dat dat tot onze breuk zou leiden. Want mijn vriend wil niet meer verder, vooral omdat hij op sexgebied allerlei ideeën en fantasiën heeft (parenclub, trio, (en misschien nog andere dingen die ik niet weet.....)) die hij niet met mij kan uitproberen. Al ben ik best ervoor in om het één en ander uit te proberen. Maar dat denk ik nu, in onze relatie zijn we nooit zover gekomen, niet eens erover gepraat bedoel ik dan. Ondertussen heeft hij ook andere redenen bedacht waarom hij niet meer met me verder wil, maar ik denk echt dat het belangrijkste is dat hij niet blij is met ons burgerlijke gezinsleventje en het idee heeft dat hij iets mist (ook omdat vrienden van hem wel dit andere leven erop nahouden en hij hier helemaal geobsedeerd door is, lijkt het wel). Maar goed, ondertussen baal ik er stevig van dat hij bij me weg wil. En het is frustrerend dat ik hem niet zijn sexpleziertjes kan geven (ook al denk ik dat ik dat wel zou kunnen), nu niet eens meer de kans daarvoor krijg. Al vraag ik me ook af in hoeverre ik moet meegaan in zijn ideeën... maar ja, er staat wel een heel gezin op het spel. Want nu denk ik; had ik maar vaker sex gehad en was ik maar meegegaan naar een club etc etc. Kan het echt dat mannen (een man) alleen daarom een gezin in de steek laten (laat)? Of zal dit niet de echte reden zijn van onze breuk?
dinsdag 5 augustus 2008 om 14:15
Overigens zie ik dat beeld in mijn omgeving gewoon écht niet, dat mannen weglopen. In mijn hele familie en schoonfamilie (en dat zijn er véél) is maar 1 stel gescheiden en dat was in dat geval toevallig omdat de vrouw er met een ander vandoor ging en haar man en kinderen in de steek liet.
(overigens voor het overgrote del geen christelijk familie's, voordat iemand dat weer roept)
(overigens voor het overgrote del geen christelijk familie's, voordat iemand dat weer roept)
dinsdag 5 augustus 2008 om 14:42
Even tussendoor snel: Hoe had man van TO bedacht dat later aan de kinderen te verantwoorden, zo'n abortus? "Ja jullie hadden er nog een broertje of zusje bij willen hebben, maar papa voelde zich door jullie al zo verstikt dat papa van mama een abortus heeft geëist. Oh ja, en papa vond onbekenden neuken in een parenclub en mama op verschillende manieren nemen ietsjes belangrijker dan zijn ongeboren kind. Dat snappen jullie wel he? Fijn!"
Yeah, whatever.
Yeah, whatever.
dinsdag 5 augustus 2008 om 14:45
quote:Eowynn_ schreef op 05 augustus 2008 @ 14:04:
Rider, maar het zorgt er wel voor dat mannen een beduidend minder goed band met hun kinderen hebben dan de moeder in veel gevallen en dat maakt het makkelijk om weg te lopen. Als je als vader altijd het gevoel hebt gehad dat je alleen maar goed bent voor de spermadonatie en het inkomen, maar dat de kinderen uit je handen worden getrokken als ze getroost moeten worden kun je ook gewoon geen goede band opbouwen. Met alle waardering en respect, maar dat is een wel erg kort-door-de-bocht-weergave van wat ik probeerde te vertellen. Ik heb een meer dan uitstekende band met mijn kinderen, hoe ouderwets wij als gezin ook zijn.quote:En jullie situatie is niet zo ouderwets, als je beiden werkt en beiden zorgt is dat niet ouderwets te noemen. Een bepaalde taakverdeling zul je altijd houden, maar dat moet niet een taakverdeling op grond van geslacht zijn, maar op grond van kwaliteiten en persoonlijkheid.Oh, maar dan is onze ouderwetsheid misschien dat we er allebei volstrekt van overtuigd zijn dat die kwaliteiten en persoonlijkheid wel degelijk veel met geslacht samenhangen.quote:TO zit nu in een buitengewoon afhankelijke positie, haar man heeft alle touwtjes in handen en dat vind ik buitengewoon ongezond. Hij maakt daar zo te lezen ook misbruik van en doet zelf niets om de relatie te verbeteren. In een gelijkwaardige relatie zou dat niet moeten kunnen.Tuurlijk, helemaal mee eens. Mijn punt is nog steeds niet dat die man zo fijn bezig is. Mijn punt is en blijft wel dat TO hier is, TO haar relatie wil redden, en vooralsnog alleen TO iets in beweging kan brengen. Niet omdat dat zo zou moeten zijn, maar omdat dat nu eenmaal zo is.
Ik blijf er bij, voorlopig dan toch , dat TO niets bereikt met de constatering dat haar man een onvolwassen lul is. Dat is hij blijkbaar wel, maar met die constatering komt de relatie niet verder.
Rider, maar het zorgt er wel voor dat mannen een beduidend minder goed band met hun kinderen hebben dan de moeder in veel gevallen en dat maakt het makkelijk om weg te lopen. Als je als vader altijd het gevoel hebt gehad dat je alleen maar goed bent voor de spermadonatie en het inkomen, maar dat de kinderen uit je handen worden getrokken als ze getroost moeten worden kun je ook gewoon geen goede band opbouwen. Met alle waardering en respect, maar dat is een wel erg kort-door-de-bocht-weergave van wat ik probeerde te vertellen. Ik heb een meer dan uitstekende band met mijn kinderen, hoe ouderwets wij als gezin ook zijn.quote:En jullie situatie is niet zo ouderwets, als je beiden werkt en beiden zorgt is dat niet ouderwets te noemen. Een bepaalde taakverdeling zul je altijd houden, maar dat moet niet een taakverdeling op grond van geslacht zijn, maar op grond van kwaliteiten en persoonlijkheid.Oh, maar dan is onze ouderwetsheid misschien dat we er allebei volstrekt van overtuigd zijn dat die kwaliteiten en persoonlijkheid wel degelijk veel met geslacht samenhangen.quote:TO zit nu in een buitengewoon afhankelijke positie, haar man heeft alle touwtjes in handen en dat vind ik buitengewoon ongezond. Hij maakt daar zo te lezen ook misbruik van en doet zelf niets om de relatie te verbeteren. In een gelijkwaardige relatie zou dat niet moeten kunnen.Tuurlijk, helemaal mee eens. Mijn punt is nog steeds niet dat die man zo fijn bezig is. Mijn punt is en blijft wel dat TO hier is, TO haar relatie wil redden, en vooralsnog alleen TO iets in beweging kan brengen. Niet omdat dat zo zou moeten zijn, maar omdat dat nu eenmaal zo is.
Ik blijf er bij, voorlopig dan toch , dat TO niets bereikt met de constatering dat haar man een onvolwassen lul is. Dat is hij blijkbaar wel, maar met die constatering komt de relatie niet verder.
dinsdag 5 augustus 2008 om 14:46
quote:Eowynn_ schreef op 05 augustus 2008 @ 14:07:
Wat ik ook vind is dat TO en man gewoon samen verantwoordelijk zijn voor hun relatie, en de man van TO legt nu alle verantwoordelijkheid bij haar neer. Hij had toen het gebrek aan seks een probleem werd moeten ingrijpen en moeten kijken waar dat gebrek aan seks vandaan kwam en het moeten bespreken.
En TO had, toen ze in de gaten had dat het een probleem was en haar man er niets over zei, het zélf moeten bespreken en het aan moeten kaarten. Nu hebben ze beiden niets gedaan en is het opeens afgelopen, ten koste van de kinderen.
Juist. Helemaal mee eens. Op één belangrijk detail na:
ik geloof er niks van dat het al afgelopen is, en dat er niets meer te redden valt.
Wat ik ook vind is dat TO en man gewoon samen verantwoordelijk zijn voor hun relatie, en de man van TO legt nu alle verantwoordelijkheid bij haar neer. Hij had toen het gebrek aan seks een probleem werd moeten ingrijpen en moeten kijken waar dat gebrek aan seks vandaan kwam en het moeten bespreken.
En TO had, toen ze in de gaten had dat het een probleem was en haar man er niets over zei, het zélf moeten bespreken en het aan moeten kaarten. Nu hebben ze beiden niets gedaan en is het opeens afgelopen, ten koste van de kinderen.
Juist. Helemaal mee eens. Op één belangrijk detail na:
ik geloof er niks van dat het al afgelopen is, en dat er niets meer te redden valt.
dinsdag 5 augustus 2008 om 15:00
quote:minny schreef op 05 augustus 2008 @ 12:44:
[...]
Man zal volwassen moeten worden en dan in moeten zien. En zich dus niet als een klein kind moeten gedragen dat er een broertje en/of zusje bij heeft gekregen en de aandacht van mama moet delen.
Je schiet hier een beetje door denk ik (los van de oorspronkelijke post door TO). Mannen zijn gemiddeld gezien geen infantiele neanderthalers wanneer ze aan kinderen beginnen. Alleen zijn ze misschien niet helemaal voorbereid op de verandering die hun partner doormaakt wanneer er kids komen. Dat betekent niet dat alleen de man in kwestie zich maar moet aanpassen aan de nieuwe situatie en verder niet moet janken, maar ook dat vrouwelijke helft zich bewust moet zijn dat dit iets is waar ze iets mee moet. Een goede relatie houdt een gezin in stand, niet alleen blije kids zeg maar.
Maar zoals gezegd, dit staat verder los van de kwestie van TO. Ik kan me niks voorstellen bij het beëindigen van een relatie wanneer je samen 3 kinderen hebt.
[...]
Man zal volwassen moeten worden en dan in moeten zien. En zich dus niet als een klein kind moeten gedragen dat er een broertje en/of zusje bij heeft gekregen en de aandacht van mama moet delen.
Je schiet hier een beetje door denk ik (los van de oorspronkelijke post door TO). Mannen zijn gemiddeld gezien geen infantiele neanderthalers wanneer ze aan kinderen beginnen. Alleen zijn ze misschien niet helemaal voorbereid op de verandering die hun partner doormaakt wanneer er kids komen. Dat betekent niet dat alleen de man in kwestie zich maar moet aanpassen aan de nieuwe situatie en verder niet moet janken, maar ook dat vrouwelijke helft zich bewust moet zijn dat dit iets is waar ze iets mee moet. Een goede relatie houdt een gezin in stand, niet alleen blije kids zeg maar.
Maar zoals gezegd, dit staat verder los van de kwestie van TO. Ik kan me niks voorstellen bij het beëindigen van een relatie wanneer je samen 3 kinderen hebt.
Clowns to the left of me..
dinsdag 5 augustus 2008 om 15:07
quote:JustJuice schreef op 05 augustus 2008 @ 15:00:
[...]
Je schiet hier een beetje door denk ik (los van de oorspronkelijke post door TO). Mannen zijn gemiddeld gezien geen infantiele neanderthalers wanneer ze aan kinderen beginnen. Alleen zijn ze misschien niet helemaal voorbereid op de verandering die hun partner doormaakt wanneer er kids komen. Dat betekent niet dat alleen de man in kwestie zich maar moet aanpassen aan de nieuwe situatie en verder niet moet janken, maar ook dat vrouwelijke helft zich bewust moet zijn dat dit iets is waar ze iets mee moet. Een goede relatie houdt een gezin in stand, niet alleen blije kids zeg maar.
Maar zoals gezegd, dit staat verder los van de kwestie van TO. Ik kan me niks voorstellen bij het beëindigen van een relatie wanneer je samen 3 kinderen hebt.
Bij het lezen van Minny's postings bekruipt me regelmatig de gedachte dat ze iets te veel in haar leven te maken heeft gehad met mannen die zich wel als een primitieve neanderthaler annex holbewoner gedroegen, en dat haar kijk op de mannen daar ietwat door is vertroebeld. Hopelijk gaat ze ooit ontdekken dat er ook nog andere mannen bestaan.
Het is ook iets te simpel gedacht om dit soort problematiek te willen oplossen vanuit het nogal ongenuanceerde schema
vrouw = slachtoffer
man = dader
Dat is meer iets voor hollywoodfilms (good girls, bad guys).
[...]
Je schiet hier een beetje door denk ik (los van de oorspronkelijke post door TO). Mannen zijn gemiddeld gezien geen infantiele neanderthalers wanneer ze aan kinderen beginnen. Alleen zijn ze misschien niet helemaal voorbereid op de verandering die hun partner doormaakt wanneer er kids komen. Dat betekent niet dat alleen de man in kwestie zich maar moet aanpassen aan de nieuwe situatie en verder niet moet janken, maar ook dat vrouwelijke helft zich bewust moet zijn dat dit iets is waar ze iets mee moet. Een goede relatie houdt een gezin in stand, niet alleen blije kids zeg maar.
Maar zoals gezegd, dit staat verder los van de kwestie van TO. Ik kan me niks voorstellen bij het beëindigen van een relatie wanneer je samen 3 kinderen hebt.
Bij het lezen van Minny's postings bekruipt me regelmatig de gedachte dat ze iets te veel in haar leven te maken heeft gehad met mannen die zich wel als een primitieve neanderthaler annex holbewoner gedroegen, en dat haar kijk op de mannen daar ietwat door is vertroebeld. Hopelijk gaat ze ooit ontdekken dat er ook nog andere mannen bestaan.
Het is ook iets te simpel gedacht om dit soort problematiek te willen oplossen vanuit het nogal ongenuanceerde schema
vrouw = slachtoffer
man = dader
Dat is meer iets voor hollywoodfilms (good girls, bad guys).
Polygamie = intensieve vrouwhouderij
dinsdag 5 augustus 2008 om 15:11
quote:rider schreef op 05 augustus 2008 @ 14:46:
[...]
Juist. Helemaal mee eens. Op één belangrijk detail na:
ik geloof er niks van dat het al afgelopen is, en dat er niets meer te redden valt.
Eens met Rider. Als TO op ramkoers gaat en eenzijdig de schuld bij de man legt is het een self fulfilling prophecy.
Als TO eenzijdig de schuld bij zichzelf legt gaat het overigens net zo hard mis.
In feite is de "schuld" relatief onbelangrijk; de vraag is veeleer hoe TO en haar partner samen uit deze crisis kunnen komen. Dat lukt per definitie nooit als ze naar elkaar gaan lopen wijzen, het heeft alleen kans van slagen als ze allebei (!) zich vooral focussen op hun eigen aandeel in de ontstane situatie, en van daaruit zoeken naar verbetering.
[...]
Juist. Helemaal mee eens. Op één belangrijk detail na:
ik geloof er niks van dat het al afgelopen is, en dat er niets meer te redden valt.
Eens met Rider. Als TO op ramkoers gaat en eenzijdig de schuld bij de man legt is het een self fulfilling prophecy.
Als TO eenzijdig de schuld bij zichzelf legt gaat het overigens net zo hard mis.
In feite is de "schuld" relatief onbelangrijk; de vraag is veeleer hoe TO en haar partner samen uit deze crisis kunnen komen. Dat lukt per definitie nooit als ze naar elkaar gaan lopen wijzen, het heeft alleen kans van slagen als ze allebei (!) zich vooral focussen op hun eigen aandeel in de ontstane situatie, en van daaruit zoeken naar verbetering.
Polygamie = intensieve vrouwhouderij
dinsdag 5 augustus 2008 om 15:36
quote:Eowynn_ schreef op 05 augustus 2008 @ 14:15:
Overigens zie ik dat beeld in mijn omgeving gewoon écht niet, dat mannen weglopen. In mijn hele familie en schoonfamilie (en dat zijn er véél) is maar 1 stel gescheiden en dat was in dat geval toevallig omdat de vrouw er met een ander vandoor ging en haar man en kinderen in de steek liet.
(overigens voor het overgrote del geen christelijk familie's, voordat iemand dat weer roept)
Het weggaan niet direct, wel 't proberen in bed te krijgen van de vrouwelijke kennissen bij gebrek aan beter thuis. Ze realiseren zich wellicht ook wel dat als ze weg gaan, de kosten niet alleen blijven, maar er nog meer kosten bij komen wegens aparte woningen.
Zelf kom ik uit 'n gezin met het traditionele rolpatroon: mijn vader werkte, mijn moeder was thuis en zorgde dat het huishouden aan kant was en was er overdag voor mij. Mijn vader heeft in mijn kinderjaren wel 'n heel belangrijke rol gespeeld omdat hij als ie thuis kwam zich niet eerst nog bezig hoefde te houden met allerlei huishoudelijke beslommeringen wat je met de huidige 2-verdieners natuurlijk wel hebt. Mijn ouders waren tevreden met hun gezinssituatie.
Dat idee van tevreden zijn zie ik anno nu niet echt terug bij stelletjes met een of meer kinderen. Die zie ik alleen maar stressen om alles voor elkaar te krijgen waarbij de man als eerste afhaakt omdat in mijn omgeving de mannen minder behoefte hadden aan 't krijgen van kinderen als de vrouwen met wie ze samen leven.
Dat in acht nemende ben ik blij dat ik geen vrouw ben die kinderen wil, aangezien ik dan zeker bang zou zijn dat mijn relatie ten negatieve zou veranderen op 't moment dat er kinderen komen.
Overigens zie ik dat beeld in mijn omgeving gewoon écht niet, dat mannen weglopen. In mijn hele familie en schoonfamilie (en dat zijn er véél) is maar 1 stel gescheiden en dat was in dat geval toevallig omdat de vrouw er met een ander vandoor ging en haar man en kinderen in de steek liet.
(overigens voor het overgrote del geen christelijk familie's, voordat iemand dat weer roept)
Het weggaan niet direct, wel 't proberen in bed te krijgen van de vrouwelijke kennissen bij gebrek aan beter thuis. Ze realiseren zich wellicht ook wel dat als ze weg gaan, de kosten niet alleen blijven, maar er nog meer kosten bij komen wegens aparte woningen.
Zelf kom ik uit 'n gezin met het traditionele rolpatroon: mijn vader werkte, mijn moeder was thuis en zorgde dat het huishouden aan kant was en was er overdag voor mij. Mijn vader heeft in mijn kinderjaren wel 'n heel belangrijke rol gespeeld omdat hij als ie thuis kwam zich niet eerst nog bezig hoefde te houden met allerlei huishoudelijke beslommeringen wat je met de huidige 2-verdieners natuurlijk wel hebt. Mijn ouders waren tevreden met hun gezinssituatie.
Dat idee van tevreden zijn zie ik anno nu niet echt terug bij stelletjes met een of meer kinderen. Die zie ik alleen maar stressen om alles voor elkaar te krijgen waarbij de man als eerste afhaakt omdat in mijn omgeving de mannen minder behoefte hadden aan 't krijgen van kinderen als de vrouwen met wie ze samen leven.
Dat in acht nemende ben ik blij dat ik geen vrouw ben die kinderen wil, aangezien ik dan zeker bang zou zijn dat mijn relatie ten negatieve zou veranderen op 't moment dat er kinderen komen.
dinsdag 5 augustus 2008 om 20:17
dinsdag 5 augustus 2008 om 20:32
quote:isabon schreef op 05 augustus 2008 @ 20:17:
Wat een ontiegelijke hufter zeg
Zijn pik is zijn alles, daar geeft hij met gemak zijn vrouw en 3 kinderen voor op.
Niet bedenkende dat hij met diezelfde o zo belangrijke Hoogheid De Pik die kinderen ook gemaakt heeft.
Lamlul van de bovenste orde! Zoiets ben je beter kwijt dan rijk.
En als deze lamlul had besloten dat hij zijn gezin intact had willen houden en dan maar af en toe zijn sexuele dadendrang buitenshuis had vormgegeven ?
Had je dan zijn vrouw weer groot gelijk gegeven als zij om die reden hem buiten had geschopt en het gezin had opgeblazen ?
Een vriend van me zat dus in die situatie: hij heeft een alleszins gezonde sexdrive maar zijn vrouw heeft hoegenaamd geen sexuele interesse meer. Dat is lastig genoeg maar ze hebben na veel praten samen een oplossing gevonden: hij houdt er (discreet) een sexvriendinnetje op na en ze blijven bij elkaar. Dat doen ze nu al een paar jaar zo en het gaat eigenlijk heel goed, alle partijen zijn tevreden met die regeling. Het gezin blijft intact en functioneert normaal. Vriend is zichtbaar veel happier dan een paar jaar geleden, toen dit hem hevig dwars zat. En zijn vrouw is in mijn ogen een wjize vrouw. Ze houden van elkaar en van hun kinderen, knuffelen elkaar ook regelmatig maar de sex vindt hij elders. Het wijkt af van het ideaalplaatje maar voor hen werkt het.
Wat een ontiegelijke hufter zeg
Zijn pik is zijn alles, daar geeft hij met gemak zijn vrouw en 3 kinderen voor op.
Niet bedenkende dat hij met diezelfde o zo belangrijke Hoogheid De Pik die kinderen ook gemaakt heeft.
Lamlul van de bovenste orde! Zoiets ben je beter kwijt dan rijk.
En als deze lamlul had besloten dat hij zijn gezin intact had willen houden en dan maar af en toe zijn sexuele dadendrang buitenshuis had vormgegeven ?
Had je dan zijn vrouw weer groot gelijk gegeven als zij om die reden hem buiten had geschopt en het gezin had opgeblazen ?
Een vriend van me zat dus in die situatie: hij heeft een alleszins gezonde sexdrive maar zijn vrouw heeft hoegenaamd geen sexuele interesse meer. Dat is lastig genoeg maar ze hebben na veel praten samen een oplossing gevonden: hij houdt er (discreet) een sexvriendinnetje op na en ze blijven bij elkaar. Dat doen ze nu al een paar jaar zo en het gaat eigenlijk heel goed, alle partijen zijn tevreden met die regeling. Het gezin blijft intact en functioneert normaal. Vriend is zichtbaar veel happier dan een paar jaar geleden, toen dit hem hevig dwars zat. En zijn vrouw is in mijn ogen een wjize vrouw. Ze houden van elkaar en van hun kinderen, knuffelen elkaar ook regelmatig maar de sex vindt hij elders. Het wijkt af van het ideaalplaatje maar voor hen werkt het.
Polygamie = intensieve vrouwhouderij
donderdag 7 augustus 2008 om 23:17
Even een update; toch weer sex gehad. Niet puur plat en lust, maar intiem en teder. Dus ja, ook ik denk dan dat het nog niet is afgelopen. Maar weet ondertussen ook dat ik dat niet alleen op sex kan baseren. Maar voor de sex hoeft hij het niet per sé buiten de deur te zoeken, dat heb ik hem ondertussen wel laten zien.
Als ik hem ernaar vraag blijft hij bij zijn besluit en is er voor hem geen weg terug. Hij is ook wel een type van: "ik heb a gezegd en nu moet ik ook b zeggen". En toch blijf ik denken dat het niet klopt en dat hij nog niet zo helemaal klaar met me is. In ieder geval lukt het mij niet om afstand van hem te nemen, gaat sowieso moeilijk omdat we door de kinderen nog continu in contact zijn met elkaar. En dat contact gaat op een manier alsof we nog steeds een (schijn)gezinnetje zijn. Tenminste, wat hem betreft. Ik kan het moeilijk opbrengen om te doen alsof er niks aan de hand is en nog gezellig en leuk contact hebben, maar dat we dan ondertussen uit elkaar zijn.
Het grote probleem is dat we niet met elkaar kunnen praten. Niet zonder te verwijten en te ja maar, ja maren. En dan wordt het er niet beter op. Het lijkt bijna alsof ik mijn contact met hem dan in de sex zoek, maar dat is natuurlijk heel oppervlakkig. In ieder geval komen we er niet verder mee. Ik ben dan ook continu op zoek naar een manier om ermee om te gaan. Het ene moment hou ik hem zoveel mogelijk op afstand, negeer ik hem, doe ik kortaf en ongeinteresseerd (en dat werkt in de zin dat ik dan afstand creëer, maar werkt niet omdat ik me er rot onder voel). Het andere moment doe ik leuk en lief en is alles als vanouds en voel ik me rot omdat ik me dan helemaal niet kan voorstellen dat we dat nog allemaal hebben, maar dat we ondertussen uit elkaar zijn. Dus dan word ik daar weer diep verdrietig van. Ik zoek naar "iets" wat bij hem de ogen opent.......maar misschien gaat dat gewoon niet gebeuren.
Als ik hem ernaar vraag blijft hij bij zijn besluit en is er voor hem geen weg terug. Hij is ook wel een type van: "ik heb a gezegd en nu moet ik ook b zeggen". En toch blijf ik denken dat het niet klopt en dat hij nog niet zo helemaal klaar met me is. In ieder geval lukt het mij niet om afstand van hem te nemen, gaat sowieso moeilijk omdat we door de kinderen nog continu in contact zijn met elkaar. En dat contact gaat op een manier alsof we nog steeds een (schijn)gezinnetje zijn. Tenminste, wat hem betreft. Ik kan het moeilijk opbrengen om te doen alsof er niks aan de hand is en nog gezellig en leuk contact hebben, maar dat we dan ondertussen uit elkaar zijn.
Het grote probleem is dat we niet met elkaar kunnen praten. Niet zonder te verwijten en te ja maar, ja maren. En dan wordt het er niet beter op. Het lijkt bijna alsof ik mijn contact met hem dan in de sex zoek, maar dat is natuurlijk heel oppervlakkig. In ieder geval komen we er niet verder mee. Ik ben dan ook continu op zoek naar een manier om ermee om te gaan. Het ene moment hou ik hem zoveel mogelijk op afstand, negeer ik hem, doe ik kortaf en ongeinteresseerd (en dat werkt in de zin dat ik dan afstand creëer, maar werkt niet omdat ik me er rot onder voel). Het andere moment doe ik leuk en lief en is alles als vanouds en voel ik me rot omdat ik me dan helemaal niet kan voorstellen dat we dat nog allemaal hebben, maar dat we ondertussen uit elkaar zijn. Dus dan word ik daar weer diep verdrietig van. Ik zoek naar "iets" wat bij hem de ogen opent.......maar misschien gaat dat gewoon niet gebeuren.
vrijdag 8 augustus 2008 om 00:21
Ik zou de bevesting niet in de seks zoeken idd. Dat werkt helaas niet zo.
Verwacht hij van jou dat je gewoon gaat doen alsof er helemaal niks aan de hand is? Dat vind ik persoonlijk een onrealistische verwachting eigenlijk... Heeft hij wel oog voor jouw verdriet of is het meer een houding van "Ik ben er klaar mee en nou niet aan mijn hoofd gaan zeuren."?
Hoe dan ook...dit lijkt me echt een hele moeilijke en verdrietige situatie voor je. Probeer ook aan jezelf te denken he? Deze (schijn)relatie draait niet alleen om hem en zijn wensen, jij bent er ook nog
Verwacht hij van jou dat je gewoon gaat doen alsof er helemaal niks aan de hand is? Dat vind ik persoonlijk een onrealistische verwachting eigenlijk... Heeft hij wel oog voor jouw verdriet of is het meer een houding van "Ik ben er klaar mee en nou niet aan mijn hoofd gaan zeuren."?
Hoe dan ook...dit lijkt me echt een hele moeilijke en verdrietige situatie voor je. Probeer ook aan jezelf te denken he? Deze (schijn)relatie draait niet alleen om hem en zijn wensen, jij bent er ook nog
vrijdag 8 augustus 2008 om 00:59
vrijdag 8 augustus 2008 om 01:03
quote:kaasfondue schreef op 08 augustus 2008 @ 00:59:
[...]
Toch wel veilig he? Je gaat toch niet zwanger worden zodat hij bij je blijft?Doordat ze oa ongepland zwanger werd is een en ander zover gekomen . Dus ik denk dat je er wel van uit mag gaan dat ze het veilig doen .
[...]
Toch wel veilig he? Je gaat toch niet zwanger worden zodat hij bij je blijft?Doordat ze oa ongepland zwanger werd is een en ander zover gekomen . Dus ik denk dat je er wel van uit mag gaan dat ze het veilig doen .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
vrijdag 8 augustus 2008 om 09:44
Waarom stel je niet relatietherapie voor. Al is het maar om aan beide zijden e.e.a. uit te spreken.Relatietherapie hoeft niet in het voorzetten van een relatie uit te monden, maar kan natuurlijk wel. Maar in de aanwezigheid van een objectieve derde in ieder geval constructief met elkaar communiceren lijkt me op dit moment wel heel erg gewenst.
vrijdag 8 augustus 2008 om 10:02
quote:kaasfondue schreef op 08 augustus 2008 @ 00:59:
[...]
Toch wel veilig he? Je gaat toch niet zwanger worden zodat hij bij je blijft?
pfffffff, dan schat je me totaal verkeerd in ! Dat zou ik echt nooooit doen. Ik weet wel beter.
Relatietherapie zijn we 1x geweest, was niet goed. In die zin dat hij niet wil (kan?) praten en alleen maar vasthoudt aan zijn standpunt. En het was niet zo een goede therapeut die daar doorheen kwam Was voor mij wel frustie, want er werd aangegeven dat onze problemen niet onoverkomelijk zijn en dat we, door goede communicatie, er uit moeten kunnen komen. Maar ja, dat je dat dus wel moet willen. En dat wil hij dus niet. Hij blijft, met zijn woorden, resoluut. In al zijn handelen veeeel minder en dan is het duidelijk dat hij niet los kan komen. En ik daardoor dus ook niet. Ik weet het niet, praten praten en nog eens praten zou ons misschien verder helpen. Maar ik heb het een beetje opgegeven, loopt elke keer op niks uit (zeker niet als we het met z'n 2en proberen). Zou het alleen zonde vinden als over een tijd blijkt dat er nog wat aan te doen was geweest, maar dat het dan te laat blijkt.
[...]
Toch wel veilig he? Je gaat toch niet zwanger worden zodat hij bij je blijft?
pfffffff, dan schat je me totaal verkeerd in ! Dat zou ik echt nooooit doen. Ik weet wel beter.
Relatietherapie zijn we 1x geweest, was niet goed. In die zin dat hij niet wil (kan?) praten en alleen maar vasthoudt aan zijn standpunt. En het was niet zo een goede therapeut die daar doorheen kwam Was voor mij wel frustie, want er werd aangegeven dat onze problemen niet onoverkomelijk zijn en dat we, door goede communicatie, er uit moeten kunnen komen. Maar ja, dat je dat dus wel moet willen. En dat wil hij dus niet. Hij blijft, met zijn woorden, resoluut. In al zijn handelen veeeel minder en dan is het duidelijk dat hij niet los kan komen. En ik daardoor dus ook niet. Ik weet het niet, praten praten en nog eens praten zou ons misschien verder helpen. Maar ik heb het een beetje opgegeven, loopt elke keer op niks uit (zeker niet als we het met z'n 2en proberen). Zou het alleen zonde vinden als over een tijd blijkt dat er nog wat aan te doen was geweest, maar dat het dan te laat blijkt.
vrijdag 8 augustus 2008 om 10:20
Het zou kunnen dat hij enorm in vertwijfeling zit nu. Hij was heel stellig, wist zeker dat hij dit niet meer wilde. En ineens hebben jullie goede sex, voelt het ook heel goed. Ziet hij dat het echt wel beter kan als gedacht. Misschien moet je het de tijd geven, maar wel met een ultimatum. Dat is eng, want je weet niet wat eruit komt. Ik zou tegen hem zeggen dat je het graag wilt proberen omdat het nu best goed gaat, maar dat je niet al te lang wilt blijven aanmodderen. Geef hem een tijd waarbinnen hij kan en mag nadenken, bijv een maand. En dan moet hij een beslissing nemen. Zou je dit niet doen, dan neemt hij sowieso een beslissing, dus dat gebeurt toch wel. Door stelling te nemen weet hij ook dat het serieus is, dat hij niet zomaar een bom kan droppen en vervolgens jou kan laten bungelen. Dat levert je respect op, en duidelijkheid. Het is niet vreemd om sex te hebben omdat je van hem houdt. En omdat je hoopt dat het gered kan worden. Stel jezelf een doel; als jij weet dat je het echt wilt redden, doe daar dan alles in (binnen die tijd). Als het dan niet werkt, dan heb jij er alles aan gedaan en kun je het afsluiten. Anders blijf je straks zitten met wat als vragen.
