Relaties
alle pijlers
Emotioneel verwaarloosd
zaterdag 24 oktober 2015 om 07:35
Dit is één van de valkuilen waar ik mijn hele leven last van heb. Ik kan me niet verbinden met anderen. Momenteel zit ik niet in een relatie en de relaties die ik heb gehad waren gebaseerd op gebrek van beide kanten. Altijd gedoemd om te mislukken en dat is ook de uitkomst van dit patroon: me niet kunnen hechten aan iemand. En eindelijk kan ik het onvermogen om me te binden onder ogen komen en zit ik hier een potje te janken. Het doet pijn en het lucht op. Er is niks mis met mijn behoefte aan verbondenheid en er is niets mis het willen van een relatie, fijne vriendschap, alleen is het verdomd lastig om dat te bereiken aangezien ik geen idee heb hoe zoiets voelt. Liefde, genegenheid, verbinding...echt geen idee. Ik zoek het wel en tast wat af, maar alles wat ik aanraak doet pijn. Dus heb ik het opgegeven en blijf liever alleen. Wat eerst leek op een bewuste keuze - liever alleen blijven - is een onbewuste keuze gebleken; ik wil helemaal niet alleen zijn, ik wil leren met een ander te zijn zonder het gevoel te hebben dat ieder moment de grond onder mijn voeten wegzakt.
Wat ik wil met dit topic? Ervaringen, gevoelens, gedachten delen. En knuffels, heel veel knuffels. En voor iemand adviseert dat ik hulp moet zoeken: ik zit in een intensief behandeltraject en juist daarom kan ik dit nu helder zien en nog belangrijker; voelen hoe klote pijnlijk dit is. Ik vind het makkelijker om afstand te nemen en boos te zijn, dan te voelen hoe verdomd leeg en eenzaam ik me voel. Ik heb dit bij relaties geplaatst en niet bij psyche omdat naar mijn mening relaties met anderen de basis vormen voor een gelukkig of ongelukkig bestaan.
donderdag 31 maart 2016 om 17:24
Mooi dat je dit nu ziet Nonaaa, van je opa, wat voor invloed het op je heeft gehad. Mijn moeder heeft altijd volgehouden dat mijn vader een lieve man is en dat hij uit psychische nood lelijk kan uithalen. Ik heb daarom altijd begrip gehad en heb hem (onder hem mom van zijn ziekte) ver over mijn grenzen laten gaan. Ik heb daar vorig jaar een grens in getrokken en sindsdien is de woede en de agressie gestopt (dus hij kon het wél!). Ik heb nu weer voorzichtig contact met hem maar omdat hij nu is opgenomen ben ik ook meer contact gaan zoeken met hem omdat ik wilde weten hoe het met hem ging. Ik maakte me zorgen. En nu ons contact weer hechter is moet ik zo op mijn tellen passen. Hij gaat nog steeds over grenzen alleen veel subtieler dan eerder. Het punt is gewoon dat hij mij als mens niet ziet staan. Als hij belt dan steekt hij direct van wal met zijn verhaal. Hij checkt niet eerst hoe ik erbij zit, of hij gelegen belt en hoe het met mij is. Hij gaat daarin continue aan mij voorbij. Hij accepteert wel mijn grens als ik die aangeef maar dat kost me op dit moment nog heel veel energie. Ik voel me vandaag ook echt nog beroerder dan gisteren. Enorme hoofdpijn, bekaf, kon niet uit mijn bed komen en ben nu nog niet aangekleed. Hij belde vanochtend weer, heb gezegd dat ik te moe ben en heb opgehangen maar nu zit er weer de rest van de dag in mijn hoofd. Ik kan gewoon nog niet goed nee zeggen en dan verder gaan. Voor mij is nee zeggen nog zo'n ding dat het me de rest van de dag bezighoud.
Gisteren heeft mijn moeder voor het eerst toegegeven dat mijn vaders lieve kant niet in het belang is van de ander maar in het belang van zichzelf. Ik vroeg haar heeft hij ooit weleens gevraagd waarom je verdrietig was? Of waarom je afstand nam? Nee dat had hij niet. Hij begon dan complimentjes uit te delen om de pijn te verzachten. Maar eigenlijk is niemand daarmee geholpen, het zou mij en onze relatie verbeteren wanneer hij werkelijk zou vragen wat mij bezig houd en niet simpel door middel van complimenten zijn eigen weg gladstrijkt en eigenlijk over de problemen heen stapt. Ik stond echt met mijn oren te klapperen dat ze dit keer niet in de verdediging ging over hem maar het gewoon kon beamen en eindelijk kon zeggen dat ze bij hem bleef omdat hij de wonden die hij toebracht ook weer kon bedekken met mooie woorden. Tja ook al komt het inzicht laat, het is voor mij niet minder waardevol. Ik moet zeggen dat ik steeds meer respect voor haar krijg. Hoe ze dealt met mijn woede richting haar, hoe ze dealt met de schuldgevoelens en hoe ze blijft proberen te luisteren naar mij. Hoe lelijk mijn waarheid ook is, ze blijft luisteren.
Hoop dat je je inmiddels weer wat rustiger voelt Nonaaa. De gevoelens die je hebt over alleen eindigen horen er denk ik bij. Heb ik ook verschillende keren gehad. Ook die gevoelens gaan voorbij. Bij mij zijn ze ook weggebleven.
Gisteren heeft mijn moeder voor het eerst toegegeven dat mijn vaders lieve kant niet in het belang is van de ander maar in het belang van zichzelf. Ik vroeg haar heeft hij ooit weleens gevraagd waarom je verdrietig was? Of waarom je afstand nam? Nee dat had hij niet. Hij begon dan complimentjes uit te delen om de pijn te verzachten. Maar eigenlijk is niemand daarmee geholpen, het zou mij en onze relatie verbeteren wanneer hij werkelijk zou vragen wat mij bezig houd en niet simpel door middel van complimenten zijn eigen weg gladstrijkt en eigenlijk over de problemen heen stapt. Ik stond echt met mijn oren te klapperen dat ze dit keer niet in de verdediging ging over hem maar het gewoon kon beamen en eindelijk kon zeggen dat ze bij hem bleef omdat hij de wonden die hij toebracht ook weer kon bedekken met mooie woorden. Tja ook al komt het inzicht laat, het is voor mij niet minder waardevol. Ik moet zeggen dat ik steeds meer respect voor haar krijg. Hoe ze dealt met mijn woede richting haar, hoe ze dealt met de schuldgevoelens en hoe ze blijft proberen te luisteren naar mij. Hoe lelijk mijn waarheid ook is, ze blijft luisteren.
Hoop dat je je inmiddels weer wat rustiger voelt Nonaaa. De gevoelens die je hebt over alleen eindigen horen er denk ik bij. Heb ik ook verschillende keren gehad. Ook die gevoelens gaan voorbij. Bij mij zijn ze ook weggebleven.
Doubt kills more dreams than failure ever will
donderdag 31 maart 2016 om 17:58
Hoi mooie mensen even een
Borderliner, je bent dapper. Het zal wel even als een rollercoaster voelen maar je kiest voor een beter leven. Echt heel knap!
Ikbenblond, wat waardevol wat je schrijft over je slechte eigenschap. Ik herken het ook helaas. Mijn kinderen hebben het ook te verduren met mij gehad. Ik kan heel hard uit de hoek komen, en niemand die dat van mij zal verwachten maar zeuren en zaniken kon ik niet handelen toen ze nog klein waren, dan reageerde ik heel erg overtrokken en ja ik kon dan ook heel hard schreeuwen tegen ze. Op het randje van mishandeling vind ik van mijzelf. Het ergste is dat niemand dat weet. Voor mij was dat toen ook een hele belangrijke reden dat ik hulp ging zoeken. Ook toen ik angsten had heb ik de kinderen daar in mee gesleurd, ik heb ze heel vaak thuisgehouden omdat ik niet naar buiten durfde. Een kuttijd en nog steeds is dat een soort geheim van mij waar ik mij heel erg voor schaam.
Nonaa, ik lees je graag, jouw openheid vind ik echt geweldig om te lezen. En wat ben je eigenlijk sterk en wijs. Je bent zo goed bezig.
Uiterlijk vertoon en je beter voelen dan een ander en je daar heel kut over voelen....ook ik herken dat heel goed. Het is iets wat ik heb meegekregen van mijn vader. Hij voelde zich altijd beter dan anderen en gaf mij dat mee met de paplepel. Het heeft er bij mij voor gezorgd dat ik mij nergens en bij niemand op mijn gemak voelde en dat ik heel makkelijk neer kon kijken op anderen en toch superonzeker zijn over mijzelf en mijzelf minderwaardig lelijk en dom vinden.
En een spannende tijd dat je voor jezelf aan het kiezen bent nonaaa, maar oh zo belangrijk. Blijf zo bezig... Het is ook eng denk ik, zo heel alleen zeg maar. Ik ben ook heel alleen altijd geweest. Qua familie dan. Loop ook heel lang met het idee om te gaan emigreren omdat ik niks dan ellende heb aan mijn familie en verder geen echte vrienden heb waarvoor ik zou moeten blijven hier, ik weet dat het een soort vluchten is, maar het leven hier komt maar niet van de grond zeg maar, blijf mijzelf een soort van saborteren en mijzelf tegenwerken om echt succesvol en gelukkig te zijn. Toch weet ik ook wel dat het niet klopt, maar ergens denk ik dat als ik niks meer heb die mij doet denken aan mijn verleden ik pas echt mijzelf kan gaan laten zien. Iets in mij houdt mij tegen.
Suzy, fijne vakantie!! Geniet er van!
Sensy, ik hoop dat je je weer wat beter voelt. Ik ben ook 2weken ziek geweest en nog steeds niet helemaal de oude. Het was een heftige griep, poeh...
Borderliner, je bent dapper. Het zal wel even als een rollercoaster voelen maar je kiest voor een beter leven. Echt heel knap!
Ikbenblond, wat waardevol wat je schrijft over je slechte eigenschap. Ik herken het ook helaas. Mijn kinderen hebben het ook te verduren met mij gehad. Ik kan heel hard uit de hoek komen, en niemand die dat van mij zal verwachten maar zeuren en zaniken kon ik niet handelen toen ze nog klein waren, dan reageerde ik heel erg overtrokken en ja ik kon dan ook heel hard schreeuwen tegen ze. Op het randje van mishandeling vind ik van mijzelf. Het ergste is dat niemand dat weet. Voor mij was dat toen ook een hele belangrijke reden dat ik hulp ging zoeken. Ook toen ik angsten had heb ik de kinderen daar in mee gesleurd, ik heb ze heel vaak thuisgehouden omdat ik niet naar buiten durfde. Een kuttijd en nog steeds is dat een soort geheim van mij waar ik mij heel erg voor schaam.
Nonaa, ik lees je graag, jouw openheid vind ik echt geweldig om te lezen. En wat ben je eigenlijk sterk en wijs. Je bent zo goed bezig.
Uiterlijk vertoon en je beter voelen dan een ander en je daar heel kut over voelen....ook ik herken dat heel goed. Het is iets wat ik heb meegekregen van mijn vader. Hij voelde zich altijd beter dan anderen en gaf mij dat mee met de paplepel. Het heeft er bij mij voor gezorgd dat ik mij nergens en bij niemand op mijn gemak voelde en dat ik heel makkelijk neer kon kijken op anderen en toch superonzeker zijn over mijzelf en mijzelf minderwaardig lelijk en dom vinden.
En een spannende tijd dat je voor jezelf aan het kiezen bent nonaaa, maar oh zo belangrijk. Blijf zo bezig... Het is ook eng denk ik, zo heel alleen zeg maar. Ik ben ook heel alleen altijd geweest. Qua familie dan. Loop ook heel lang met het idee om te gaan emigreren omdat ik niks dan ellende heb aan mijn familie en verder geen echte vrienden heb waarvoor ik zou moeten blijven hier, ik weet dat het een soort vluchten is, maar het leven hier komt maar niet van de grond zeg maar, blijf mijzelf een soort van saborteren en mijzelf tegenwerken om echt succesvol en gelukkig te zijn. Toch weet ik ook wel dat het niet klopt, maar ergens denk ik dat als ik niks meer heb die mij doet denken aan mijn verleden ik pas echt mijzelf kan gaan laten zien. Iets in mij houdt mij tegen.
Suzy, fijne vakantie!! Geniet er van!
Sensy, ik hoop dat je je weer wat beter voelt. Ik ben ook 2weken ziek geweest en nog steeds niet helemaal de oude. Het was een heftige griep, poeh...
donderdag 31 maart 2016 om 20:41
Ff snel, tis hier heerlijk!
Nonaaa: bedenk dat die aangeleerde en geboetseerde versie van jou geen succes had!! Dat komt juist omdat je een rol aan het spelen was en iemand voorschotelde die jij dus niet bent! Als je ware zelf gaat het jou wel lukken hoor! De uitdaging wordt dus om steedseer jezelf te zijn, ook naar buiten toe! Houd vol dus!'
Nonaaa: bedenk dat die aangeleerde en geboetseerde versie van jou geen succes had!! Dat komt juist omdat je een rol aan het spelen was en iemand voorschotelde die jij dus niet bent! Als je ware zelf gaat het jou wel lukken hoor! De uitdaging wordt dus om steedseer jezelf te zijn, ook naar buiten toe! Houd vol dus!'
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
zaterdag 2 april 2016 om 08:37
Crazyinlove, vind het vreselijk dat ik mezelf erop betrapte, want toen ben ik gaan nadenken en de situaties eruit proberen te halen waarin het vaker gebeurde. En die zijn er...er komt een beerput open, zo'n gevoel heb ik nu.
Nonaaa, hoe is t nu? Kan je het allemaal wat laten bezinken?
Suzy, neem je wat warmte mee terug als je weer deze kant op komt?
Sensy hoe is t bij jou? Lang niet gezien!
Ik heb echt een kutweek gehad. Na gesprek met de psych tot nu ben ik heel emotioneel, kan wel om bijna alles huilen. Situatie met vriend is weer heel aanwezig in m'n hoofd, omdat we dat besproken hebben afgelopen week. Ik wil van het gepieker af, dus zijn we de diepte in gegaan qua gespreksstof en blijkbaar doet het toch wel heel veel met me. Het emotionele erover was zo goed als afwezig, nu weer volop aanwezig...alles triggert en heb zelfs weer de drang gehad om m te bellen. Niet gedaan gelukkig maar voel me weer terug bij af. En het ging zo goed...
Het word eerst slechter voor t beter word zegt men toch?
Nonaaa, hoe is t nu? Kan je het allemaal wat laten bezinken?
Suzy, neem je wat warmte mee terug als je weer deze kant op komt?
Sensy hoe is t bij jou? Lang niet gezien!
Ik heb echt een kutweek gehad. Na gesprek met de psych tot nu ben ik heel emotioneel, kan wel om bijna alles huilen. Situatie met vriend is weer heel aanwezig in m'n hoofd, omdat we dat besproken hebben afgelopen week. Ik wil van het gepieker af, dus zijn we de diepte in gegaan qua gespreksstof en blijkbaar doet het toch wel heel veel met me. Het emotionele erover was zo goed als afwezig, nu weer volop aanwezig...alles triggert en heb zelfs weer de drang gehad om m te bellen. Niet gedaan gelukkig maar voel me weer terug bij af. En het ging zo goed...
Het word eerst slechter voor t beter word zegt men toch?
zaterdag 2 april 2016 om 12:39
Bennietblond, ik denk dat je het andets kunt bekijken: emotioneel zijn niet langer als iets slechts beschouwen maar als goed en wenselijk juist!
Het is ook juist de bedoeling dat dat loskomt en dan huil je maar om vanalles, prima, goed zo!
Doel v therapie is imo niet dat het bij praten blijft en 'in je hoofd' eea begrijpen of veranderen, maar alle shit eruit laten en dat betekent idd vooral die emotionele lading ervan vrijlaten. Beerput had je al inside, die koester je dan als het ware al die jaren. Eruit laten is niet eng, maar wenselijk want dat is imo wat het opruimt van binnen.
De enige manier om ervan verlost te raken volgens mij. Dus vooral niet tegen verzetten want dan blijf je piekeren enzo. Laat het maar eens toe.
Is ook normaal dat zo'n sessie doorwerkt als je weer thuis bent de rest vd week. Toegeven aan je gevoel is toegeven aan voelen, aan het gemis of verdriet maar bijv niet bijv aan de behoefte om hem te bellen.
Het is ook juist de bedoeling dat dat loskomt en dan huil je maar om vanalles, prima, goed zo!
Doel v therapie is imo niet dat het bij praten blijft en 'in je hoofd' eea begrijpen of veranderen, maar alle shit eruit laten en dat betekent idd vooral die emotionele lading ervan vrijlaten. Beerput had je al inside, die koester je dan als het ware al die jaren. Eruit laten is niet eng, maar wenselijk want dat is imo wat het opruimt van binnen.
De enige manier om ervan verlost te raken volgens mij. Dus vooral niet tegen verzetten want dan blijf je piekeren enzo. Laat het maar eens toe.
Is ook normaal dat zo'n sessie doorwerkt als je weer thuis bent de rest vd week. Toegeven aan je gevoel is toegeven aan voelen, aan het gemis of verdriet maar bijv niet bijv aan de behoefte om hem te bellen.
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
zaterdag 2 april 2016 om 12:46
Hier is het ook niet zo warm hoor, gister echt koud en harde wind. Vandaag zonnig met hier en daar een wolk. De zon is fel: je verbrandt zonder dat je er eeg in hebt! Misschien een hoed kopen op de hippiemarkt zo?
Ben net bijgekomen vd mojito's v gisteren dus bijna klaar voor wat aktie.
Ik stuur alvast eat zon naar jullie.
Ben net bijgekomen vd mojito's v gisteren dus bijna klaar voor wat aktie.
Ik stuur alvast eat zon naar jullie.
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
zaterdag 2 april 2016 om 14:02
quote:VivaFleur schreef op 30 maart 2016 @ 18:27:
Sorry dat je even moest wachten op een reactie terug.
Zou je hem kunnen mailen? Ik weet dat dat bij mij prettiger is dan face-to-face of telefonisch als ik mij niet goed voel.
Verder vind ik het een mooie en prima oplossing: je ziet het wel.
Ik ben niet zozeer strenger geworden, maar heb wel beter leren omgaan met mijzelf en uitgevonden wat werkt. Allereerst de realisatie dat uitstellen van dingen die gedaan worden geen zin heeft, want dan moet ik later dubbel zo hard aan het werk, laat gaan slapen etc. Dat vind ik ook niet leuk, dus dan zit er niks anders op om toch wat te doen om dat te voorkomen. Om het behapbaar en behaalbaar te maken, werkt afspraken maken met mijzelf goed. Dat en dat doen, dan mag ik even wat voor mijzelf doen. Planningen maken voor overzicht helpt goed bij mij. En gevoelsmatig: ik ga mijn best doen en ik zie wel hoe ver ik kom Een stuk zelfcompassie heeft ook geholpen.
Wat goed van je dat je het nu met iemand anders gaat doen! Juist voor veeleisende mensen (waaronder ik) goed om te oefenen met verdraagzaam zijn en daardoor de veeleisendheid omlaag te brengen. Hopelijk kan je door deze ervaring milder naar jezelf zijn en genieten van de hulp die je hebt. Ook ik had hier veel moeite mee, no way dat ik om hulp vroeg. Maar inderdaad, ik had vooral mijzelf ermee. Hulp vragen is geen stap achteruit, het is eentje vooruit met een ander
Sorry dat je even moest wachten op een reactie terug.
Zou je hem kunnen mailen? Ik weet dat dat bij mij prettiger is dan face-to-face of telefonisch als ik mij niet goed voel.
Verder vind ik het een mooie en prima oplossing: je ziet het wel.
Ik ben niet zozeer strenger geworden, maar heb wel beter leren omgaan met mijzelf en uitgevonden wat werkt. Allereerst de realisatie dat uitstellen van dingen die gedaan worden geen zin heeft, want dan moet ik later dubbel zo hard aan het werk, laat gaan slapen etc. Dat vind ik ook niet leuk, dus dan zit er niks anders op om toch wat te doen om dat te voorkomen. Om het behapbaar en behaalbaar te maken, werkt afspraken maken met mijzelf goed. Dat en dat doen, dan mag ik even wat voor mijzelf doen. Planningen maken voor overzicht helpt goed bij mij. En gevoelsmatig: ik ga mijn best doen en ik zie wel hoe ver ik kom Een stuk zelfcompassie heeft ook geholpen.
Wat goed van je dat je het nu met iemand anders gaat doen! Juist voor veeleisende mensen (waaronder ik) goed om te oefenen met verdraagzaam zijn en daardoor de veeleisendheid omlaag te brengen. Hopelijk kan je door deze ervaring milder naar jezelf zijn en genieten van de hulp die je hebt. Ook ik had hier veel moeite mee, no way dat ik om hulp vroeg. Maar inderdaad, ik had vooral mijzelf ermee. Hulp vragen is geen stap achteruit, het is eentje vooruit met een ander
zaterdag 2 april 2016 om 15:28
quote:nonaaa schreef op 30 maart 2016 @ 21:40:
Het schoot mij opeens te binnen, wat het 'probleem' is waarmee je kampt. Ik denk en voel dit al een langere tijd, maar kon niet precies mijn vinger erop leggen tot deze post.
Lieve Nona en andere medeschrijvers hier, laat even weten als ik over een grens ga. Weet niet zo goed of ik hier goed aan doe en wil Nona geen dingen aanpraten die er niet zijn. Ik hoop vooral dat het je inzichten geeft en dat je er wat mee kan. Ik gun je zoveel wijsheid en kracht om verder te komen in het leven
Je schrijft vaak over dat je alleen bent/voelt, onzeker ben over waar je goed aan doet en of je de dingen wel 'juist' ziet en de problemen met je familie. Volgens mij is bij jou sprake van het schema van afhankelijkheid, volgens de schema's van Young en Klosko, Leven in je leven. Ik neem even wat over uit het boek.
Vragenlijst of het schema op jou van toepassing is:
- Ik voel mij meer een kind dan een volwassene als het gaat om de dagelijkse verantwoordelijkheden
- Ik kan niet goed op eigen benen staan
- Ik kan het niet goed aan
- Andere mensen kunnen beter voor mij zorgen dan ikzelf
- Nieuwe taken gaan mij niet goed af, tenzij iemand me begeleidt
- Ik kan niets goed doen
- ik ben niet competent
- Wat ik mis is gezond verstand
- Ik kan niet op mijn eigen oordeel afgaan
- Het dagelijks leven is me vaak teveel
Je kan hierop scoren van 1 helemaal niet bij me passend tot 6 beschrijft mij perfect.
Ik haal een paar zinnen uit het boek, waarbij ik aan jou moet denken
In je eentje heb je het gevoel niet aan te kunnen. Je hebt geen vertrouwen in je eigen oordeel en hebt een lage dunk van je beoordelingsvermogen. Dat is de kern van je afhankelijkheid, je bent besluiteloos.
Als je moet kiezen, vraag je steeds aan anderen wat zij ervan vinden en voor advies. Je verandert honderd keer van mening en dat is uitputtend en verwarrend.
Mensen die last hebben van deze valkuil voelen zich vaak vastzitten. Ze laten zich vaak gebruiken en doen alles wat anderen willen om afhankelijk te blijven. Je accepteert waarschijnlijk een ondergeschikte plaats in de relatie met familie, partners en vrienden
(ik ben het zelf weer)
In het boek staan nog veel meer dingen, zoals ontstaan van een schema maar ook hoe je eraan kan werken. Ik weet niet of je het boek je aansprak (we hebben het hier een paar keer over gehad) maar misschien dat het je helpt en je inzichten geeft. Voor hetzelfde geld klopt het van geen kanten wat ik aanhaal, maar hopelijk brengt het je dan andere inzichten.
En lieve Nona, in the end zijn we toch allemaal alleen? Alleen in de angsten die we onder ogen moeten komen en aanvechten, alleen in het verdriet wat je hebt/voelt en wanneer de tijd daar is, alleen sterven. Ook al heb je mensen om je heen, in je gevoel en gedachten is altijd alleen jij. Wat levert het je op om hierover te piekeren?
Het schoot mij opeens te binnen, wat het 'probleem' is waarmee je kampt. Ik denk en voel dit al een langere tijd, maar kon niet precies mijn vinger erop leggen tot deze post.
Lieve Nona en andere medeschrijvers hier, laat even weten als ik over een grens ga. Weet niet zo goed of ik hier goed aan doe en wil Nona geen dingen aanpraten die er niet zijn. Ik hoop vooral dat het je inzichten geeft en dat je er wat mee kan. Ik gun je zoveel wijsheid en kracht om verder te komen in het leven
Je schrijft vaak over dat je alleen bent/voelt, onzeker ben over waar je goed aan doet en of je de dingen wel 'juist' ziet en de problemen met je familie. Volgens mij is bij jou sprake van het schema van afhankelijkheid, volgens de schema's van Young en Klosko, Leven in je leven. Ik neem even wat over uit het boek.
Vragenlijst of het schema op jou van toepassing is:
- Ik voel mij meer een kind dan een volwassene als het gaat om de dagelijkse verantwoordelijkheden
- Ik kan niet goed op eigen benen staan
- Ik kan het niet goed aan
- Andere mensen kunnen beter voor mij zorgen dan ikzelf
- Nieuwe taken gaan mij niet goed af, tenzij iemand me begeleidt
- Ik kan niets goed doen
- ik ben niet competent
- Wat ik mis is gezond verstand
- Ik kan niet op mijn eigen oordeel afgaan
- Het dagelijks leven is me vaak teveel
Je kan hierop scoren van 1 helemaal niet bij me passend tot 6 beschrijft mij perfect.
Ik haal een paar zinnen uit het boek, waarbij ik aan jou moet denken
In je eentje heb je het gevoel niet aan te kunnen. Je hebt geen vertrouwen in je eigen oordeel en hebt een lage dunk van je beoordelingsvermogen. Dat is de kern van je afhankelijkheid, je bent besluiteloos.
Als je moet kiezen, vraag je steeds aan anderen wat zij ervan vinden en voor advies. Je verandert honderd keer van mening en dat is uitputtend en verwarrend.
Mensen die last hebben van deze valkuil voelen zich vaak vastzitten. Ze laten zich vaak gebruiken en doen alles wat anderen willen om afhankelijk te blijven. Je accepteert waarschijnlijk een ondergeschikte plaats in de relatie met familie, partners en vrienden
(ik ben het zelf weer)
In het boek staan nog veel meer dingen, zoals ontstaan van een schema maar ook hoe je eraan kan werken. Ik weet niet of je het boek je aansprak (we hebben het hier een paar keer over gehad) maar misschien dat het je helpt en je inzichten geeft. Voor hetzelfde geld klopt het van geen kanten wat ik aanhaal, maar hopelijk brengt het je dan andere inzichten.
En lieve Nona, in the end zijn we toch allemaal alleen? Alleen in de angsten die we onder ogen moeten komen en aanvechten, alleen in het verdriet wat je hebt/voelt en wanneer de tijd daar is, alleen sterven. Ook al heb je mensen om je heen, in je gevoel en gedachten is altijd alleen jij. Wat levert het je op om hierover te piekeren?
zaterdag 2 april 2016 om 17:55
Nonaaa hartelijk dank voor de uitnodiging en Lovestar hartelijk dank voor het compliment, om beide heb ik al een traantje gelaten, zo blij ben ik met positiviteit en een soort gezien worden. Ik ga nog wel meestrijden / mee- schrijven. Ik verzamel nog moed en heb op het moment weer een relatie probleem (lees: beindigd, vanwege dat ik mijn grens tracht aan te geven; -) gelukkig leert de ervaring mij dat hij altijd terugkomt), dus ik kom even op kracht.
zaterdag 2 april 2016 om 18:27
Nonaaa,
dat herken ik nogal, die deadline, zo proberen ze je onder controle te houden. En uit angst was ik geneigd erin mee te willen gaan, maar met moeite niet gedaan. Dat gaat over macht. Zij willen graag de regels bepalen, want dan blijf jij klein en zij groot. Dan hou je de ongelijkheid en dat is juist waar je vanaf wil. Misschien eerst maar eens rustig bedenken hoe jij het wil.
dat herken ik nogal, die deadline, zo proberen ze je onder controle te houden. En uit angst was ik geneigd erin mee te willen gaan, maar met moeite niet gedaan. Dat gaat over macht. Zij willen graag de regels bepalen, want dan blijf jij klein en zij groot. Dan hou je de ongelijkheid en dat is juist waar je vanaf wil. Misschien eerst maar eens rustig bedenken hoe jij het wil.
zaterdag 2 april 2016 om 18:33
En Nonaaa, mijn zus heeft uiteindelijk ook niet voor mij kunnen kiezen, of zelfs maar de neutrale opstelling kunnen handhaven. Mijn zus is ook zo verzeild in de onechte wereld, dat ik bijna zeker weet dat zij zich nooit zal kunnen bevrijden van haar rol die ze voor haar ouders vervult. De perfecte.
Ondertussen zijn jij en ik wel mooi alleen, familie - loos en dat is wel pijnlijk. Maar ik heb het liever dan te moeten vervormen en dan nog niet de gehoopt erkenning en liefde te krijgen.
Ondertussen zijn jij en ik wel mooi alleen, familie - loos en dat is wel pijnlijk. Maar ik heb het liever dan te moeten vervormen en dan nog niet de gehoopt erkenning en liefde te krijgen.
zaterdag 2 april 2016 om 20:03
quote:detweede schreef op 02 april 2016 @ 17:55:
Hier in het topic willen we juist diegenen die het nodig hebben zien in al zijn/haar 'zijn'. Alles mag en niks moet hier. Dus neem lekker de tijd om moed te verzamelen. Je kan ook alleen even inhaken op de dingen die door anderen geschreven worden als je dat prettiger vind
En een moeilijke relatie is altijd lastig.
Hier in het topic willen we juist diegenen die het nodig hebben zien in al zijn/haar 'zijn'. Alles mag en niks moet hier. Dus neem lekker de tijd om moed te verzamelen. Je kan ook alleen even inhaken op de dingen die door anderen geschreven worden als je dat prettiger vind
En een moeilijke relatie is altijd lastig.
zaterdag 2 april 2016 om 21:13
quote:nonaaa schreef op 02 april 2016 @ 18:17:
Oh ben een soort van mosterd haha, lekker met bitterballen Ik wist niet dat je het boek kent, zelfs al gelezen heb. Heb je er veel aan gehad?
Het was dus niet zo'n eyeopener voor je dan ik dacht? Ik vraag mij af hoe je eraan werkt. Volg je het boek een beetje icm therapeut?
Wat rot van de reactie van je ouders, ondanks dat het verwacht was. Misschien is dat een soort van troost voor je. Je hoopt toch wel een beetje op een ander soort reactie.
En die deadlines zouden van mij . Gelukkig laat jij je ook niet kisten en kies je je eigen weg. Blijf dicht bij jezelf!!!
En ik herken het heel erg: het gevoel van onrecht waarom je zoveel pech en tegenslag je leven kent en gekend heb. Het heeft behoorlijk aan mij gegeten, wat niet gezond was. Wat bij mij heel erg hielp is uit mijn slachtofferrol kruipen (hoeft niet op jou van toepassing zijn), mijn gevoelens uitten in boosheid (wat ik altijd onderdrukte, Sens heeft even geleden een super mooie post over geschreven, het staat bij mij in een boekje nu) en besloten om geen slachtoffer te zijn, maar een overwinnaar! Ik kan wat van mijn leven maken en dat ligt helemaal aan mij. Dat geeft zo'n een goed gevoel en veel kracht. Ik hoop dat je hier wat kracht uit kan putten om je lange weg te kunnen blijven vervolgen. Er is tenslotte niet echt een alternatief
En echt goed bedoeld, maar probeer alleen achterom te kijken op een manier dat je ziet dat je een prachtige, krachtige vrouw bent! Dat ze jou niet klein kunnen krijgen en dat je nu een weg vervolgt die zwaar is, maar die je echt kan volbrengen. What doesn't kill you, only makes you stronger! Je weet zo goed wat er binnen bij jou speelt, dat vind ik echt super knap van je! Je had ook iemand kunnen zijn die maar door het leven sukkelt. Maar je bent bewust van je issues en de pijntjes. Dat kan je aanpakken en alleen maar groeien. Het wordt weer beter beter, echt.
Oh ben een soort van mosterd haha, lekker met bitterballen Ik wist niet dat je het boek kent, zelfs al gelezen heb. Heb je er veel aan gehad?
Het was dus niet zo'n eyeopener voor je dan ik dacht? Ik vraag mij af hoe je eraan werkt. Volg je het boek een beetje icm therapeut?
Wat rot van de reactie van je ouders, ondanks dat het verwacht was. Misschien is dat een soort van troost voor je. Je hoopt toch wel een beetje op een ander soort reactie.
En die deadlines zouden van mij . Gelukkig laat jij je ook niet kisten en kies je je eigen weg. Blijf dicht bij jezelf!!!
En ik herken het heel erg: het gevoel van onrecht waarom je zoveel pech en tegenslag je leven kent en gekend heb. Het heeft behoorlijk aan mij gegeten, wat niet gezond was. Wat bij mij heel erg hielp is uit mijn slachtofferrol kruipen (hoeft niet op jou van toepassing zijn), mijn gevoelens uitten in boosheid (wat ik altijd onderdrukte, Sens heeft even geleden een super mooie post over geschreven, het staat bij mij in een boekje nu) en besloten om geen slachtoffer te zijn, maar een overwinnaar! Ik kan wat van mijn leven maken en dat ligt helemaal aan mij. Dat geeft zo'n een goed gevoel en veel kracht. Ik hoop dat je hier wat kracht uit kan putten om je lange weg te kunnen blijven vervolgen. Er is tenslotte niet echt een alternatief
En echt goed bedoeld, maar probeer alleen achterom te kijken op een manier dat je ziet dat je een prachtige, krachtige vrouw bent! Dat ze jou niet klein kunnen krijgen en dat je nu een weg vervolgt die zwaar is, maar die je echt kan volbrengen. What doesn't kill you, only makes you stronger! Je weet zo goed wat er binnen bij jou speelt, dat vind ik echt super knap van je! Je had ook iemand kunnen zijn die maar door het leven sukkelt. Maar je bent bewust van je issues en de pijntjes. Dat kan je aanpakken en alleen maar groeien. Het wordt weer beter beter, echt.
zondag 3 april 2016 om 19:14
Nonaaa, ook ziek kun je even in het zonnetje zitten! Ofwel jezelf letterlijk even in het zonnetje zetten.
Hier ook een prachtige dag! De warmste tot nu toe zelfs. Van het ene op het andere moment ging de wind liggen en was het in de zon echt warm! Zon brandt al echt hier, heb zelfs beetje teveel gehad vandaag.
Maar wat ontspannend blijf ik het vinden: heerlijk loom en alsof je in een andere wereld bent.
Boek aant lezen van Paolo Coelho: de zahir. Nu ff aankleden en met dochter naar plaatsje verderop, iets simpels eten en sangria drinken.
In zo'n land lijkt toch alles makkelijker en ik vraag me altijd af of dat alleen maar komt doordat het vakantie is (en het leven v alledag en mogelijke zorgen op afstand bijv) of ook klimaat, omgeving enz als je hier ook zou wonen en werken. We fantaseren wat we hier zouden kunnen beginnen voor zaak, haha en dan lekker hier wonen.
Nonaaa beterschap!
Ik stuur nog meer zon!!
Hier ook een prachtige dag! De warmste tot nu toe zelfs. Van het ene op het andere moment ging de wind liggen en was het in de zon echt warm! Zon brandt al echt hier, heb zelfs beetje teveel gehad vandaag.
Maar wat ontspannend blijf ik het vinden: heerlijk loom en alsof je in een andere wereld bent.
Boek aant lezen van Paolo Coelho: de zahir. Nu ff aankleden en met dochter naar plaatsje verderop, iets simpels eten en sangria drinken.
In zo'n land lijkt toch alles makkelijker en ik vraag me altijd af of dat alleen maar komt doordat het vakantie is (en het leven v alledag en mogelijke zorgen op afstand bijv) of ook klimaat, omgeving enz als je hier ook zou wonen en werken. We fantaseren wat we hier zouden kunnen beginnen voor zaak, haha en dan lekker hier wonen.
Nonaaa beterschap!
Ik stuur nog meer zon!!
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
