Even spuien.. en graag tips!

23-06-2022 09:02 120 berichten
Goedemorgen allemaal,

Ik wil graag even spuien, maar ben ook zeker op zoek naar meedenken/spiegels/etc.

Vanochtend ruzie met mijn man. Hij is al een tijd lang in een mineurstemming, hij had een groot evenement op zijn werk vorige week waar hij stress van had en daarnaast speelt er ook veel op zijn werk, mensen die ineens vertrekken, etc. Het geeft hem veel stress. Hij is daardoor vermoeid en vooral snel aangebrand en bot. Onze dochter slaapt momenteel slecht, dus ook dat werkt niet mee.

Ik heb zelf moeite met zijn stemming, ik ben een rationeel persoon en over het algemeen ben ik vrolijk. Voor mij voelen zijn buien persoonlijk en ik betrek het (zeker als ik moe ben, zoals nu) op mijzelf.

Vanochtend maak ik man wakker om 07.15, omdat ik om 07.30 naar mijn werk vertrek en hij de kinderen dus moet overnemen want ik moet me klaarmaken. Ik knuffel hem even, hij wordt slecht wakker en terwijl ik me aan begin te kleden en een beetje vertel over de ochtend met de kinderen blijft hij stil. Ik vraag hem uiteindelijk wat er is en hij geeft aan stress te hebben. Hij begint te vertellen, gisteren opnieuw drama op zijn werk en hij heeft er erg veel last van, na een tijd te luisteren en het verhaal is afgerond vertel ik hem over iets wat ik nog hoorde over een collega wat eraan gerelateerd is op een positieve wijze als zijnde: joh ik hoorde dit en dat is misschien een lichtpuntje. Dan gaat de beerput open, er komen nog veel meer verhalen, het is allemaal slecht.

Maar ik moet naar mijn werk, het is al 07.30 geweest. Ik luister naar hem, stel voor om het er vanavond uitgebreid erover te hebben als ik terugkom van mijn werk. Daar is hij extreem geïrriteerd over en dan kom ik aan bod, ik ben steeds s avonds weg (feit: 1 avond per week sport ik, vorige week was hij 4 avonden weg), ik ga steeds vroeg slapen waardoor er weinig ruimte is voor knuffelen laat staan meer (we liggen samen op bed, ik zeg om 22.15 dat ik ga slapen, hij gaat uiteindelijk 22.30 slapen), ik lijk genoeg aan mezelf te hebben, etc.. Inmiddels zijn we naar beneden gelopen en de kinderen zijn erbij, het is inmiddels 07.45 en ik moet echt naar mijn werk.

Ik kan hier zo boos over worden. Ik ga nu met een rotgevoel naar mijn werk en het voelt zo onredelijk. Ik vat het zelf ook veel persoonlijker op want ik ben ook erg moe door de nachten maar die mineurstemming ga ik zo slecht op. Tegen de kinderen kan het altijd vrolijk etc, maar tegen mij is dat een brug te ver ofzo.

Terwijl ik dit typ merk ik al dat ik rust krijg maar ik ben zo benieuwd of mensen mij handvatten kunnen geven om hiermee om te gaan. Had ik dit gesprek niet moeten beginnen? Had ik meer de tijd moeten nemen en daarmee (veel) te laat moeten komen op mijn werk? Ik ben een rationeel persoon en erg rechtvaardig ingesteld, ik heb dus vaak moeite met zijn mineurstemming als ik daar zelf de oorzaak niet van ben. Hebben jullie daar nog tips voor?

Mijn man heeft in het verleden een burnout gehad en slikt nog steeds medicatie. Het is ook wel echt iets wat bij hem hoort, het negatieve en snel gestresst zijn. Daar heb ik voor gekozen, maar zoek wel manieren om hiermee om te gaan. Ik probeer me vaak invoelend op te stellen of vrij te spelen van de kinderen zodat hij wat kan uitrusten, wat niet wordt gewaardeerd (snap ik op zich ook wel, misschien wat betuttelend), maar als ik mijn eigen plan trek, valt dit ook vaak verkeerd. We hebben het er wel eens over gehad en volgens mij verwacht hij dat we gewoon doorgaan zoals altijd maar ik heb dan veel last van zijn humeur. Het maakt me onzeker.

Goed.. hopelijk tips!
Ik kan niet zo goed reageren op iedereen, dan ben ik 20 quotes verder. Timing was ruk, die neem ik sowieso mee :).

Dat is iets wat ik ook samen wil bespreken, hij is vaak heel moe na het spitsuur s avonds met de kinderen dat hij daarna graag even nietsdoend op de bank wil zitten. Wanneer is er dan tijd voor een goed gesprek? Ook zo'n ding in de tropenjaren denk ik.
Vraag het aan hem anders, hij mag ook wat investeren in jullie relatie. Nogmaals, jij bent niet verantwoordelijk voor zijn gemoed/emoties en verwerking en je bent ook niet in je eentje verantwoordelijk voor onderhoud aan de relatie.
Alle reacties Link kopieren Quote
Stop met positieve dooddoeners. Dat lijkt voor degene met een probleem alsof de ander dus echt niet wil horen hoe rot diegene zich voelt over iets.
En je man kan beter snel een uitlaatklep zoeken bijde POH, of de arbodienst? In elk geval niet bij jou. Ook al is het fijn als jullie wel samen kunnen praten over wat jullie bezig houdt.
parbleumondieu schreef:
23-06-2022 10:10
Stop met positieve dooddoeners. Dat lijkt voor degene met een probleem alsof de ander dus echt niet wil horen hoe rot diegene zich voelt over iets.
En je man kan beter snel een uitlaatklep zoeken bijde POH, of de arbodienst? In elk geval niet bij jou. Ook al is het fijn als jullie wel samen kunnen praten over wat jullie bezig houdt.
Ja, laat hem hulp vragen en praten met een prof, hij is gevoelig voor burnouts en jij bent geen prof. En je hoeft ook zijn humeurboksbal niet te zijn.
Meesterkees schreef:
23-06-2022 09:53
Het grappige is dat we als mens vaak advies geven dat we zelf ook goed kunnen gebruiken en/of iets zegt over onze eigen persoonlijkheid. Let er maar eens op.
🤔 nu je het zegt … :-D
anoniem_411663 wijzigde dit bericht op 23-06-2022 10:34
0.94% gewijzigd
MargjeM schreef:
23-06-2022 09:32
Als partners ben je er om elkaar te steunen, maar het is niet zo dat je verantwoordelijk bent voor elkaars emotionele welzijn. Het is niet zeldzaam dat mannen hun vrouw toch min of meer verantwoordelijk maken voor hun emotionele welzijn.

Dat bij jouw man je eigen plan trekken verkeerd valt vind ik daarom wel een rode vlag.
Nou, hij heeft meer het gevoel dat ondanks zijn gedrag hij daar geen consequenties van hoeft te ervaren. In de zin van "gezellig" wel nog als gezin dingen doen maar dan is hij leuk naar de kinderen maar als die dan even zelf bezig zijn en we lopen even samen een stukje dan heeft hij zijn bokkenpruik weer op. Dat is niet leuk voor mij en geeft mij ook echt een rotgevoel, vooral omdat ik dan het idee heb dat het weer beter gaat (vrolijk lachen en grapjes met de kinderen), maar ohnee..... toch niet. Dat ik dan liever zelf maar op pad ga met de kinderen en hem daarmee ook tijd voor zichzelf probeer te geven vind hij dan onzin. Maar ik heb gewoon niet zoveel zin om op die manier dingen te ondernemen samen.

Nou klinkt het wel heel zwaar als ik het zo opschrijf, dat is natuurlijk alleen soms in het weekend als we allebei thuis zijn. Het is ook niet altijd zo.
Alle reacties Link kopieren Quote
Nu ik deze reacties lees vraag ik mij wel af wat je dan 's ochtends wel kunt vragen/vertellen..
'S ochtends zijn de gesprekken tussen mijn man en mij ook gewoon "hoe gaat het? Heb je lekker geslapen? Wat ga je doen op het werk vandaag?..." wanneer je dit allemaal niet mag vragen omdat dat hem negatief triggered, dan moet je er wel voor opletten dat je niet te veel op eieren gaat lopen en je jezelf wegcijfert.

Dikke knuffel, en ik hoop dat jullie er snel uitkomen.
Sunny-in-Perth schreef:
23-06-2022 10:16
Nu ik deze reacties lees vraag ik mij wel af wat je dan 's ochtends wel kunt vragen/vertellen..
'S ochtends zijn de gesprekken tussen mijn man en mij ook gewoon "hoe gaat het? Heb je lekker geslapen? Wat ga je doen op het werk vandaag?..." wanneer je dit allemaal niet mag vragen omdat dat hem negatief triggered, dan moet je er wel voor opletten dat je niet te veel op eieren gaat lopen en je jezelf wegcijfert.

Dikke knuffel, en ik hoop dat jullie er snel uitkomen.
Eens.
Alle reacties Link kopieren Quote
DrBrowns schreef:
23-06-2022 10:06
Ondanks dat ik begrijp dat ik niet de oorzaak ben, heeft mijn rechtvaardigheidsgevoel er wel heel veel moeite mee dat ik daar dan wel de lasten van mag dragen.

Opvrolijken werkt inderdaad tegengesteld. Daar moet ik mee oppassen. Je geeft aan dat ik de negativiteit kan begrenzen, hoe zou ik dat concreet kunnen doen? Dat vind ik wel heel lastig. Dat probeer ik denk ik door positiviteit in het gesprek in te proberen te brengen maar dat valt dan al snel in de categorie opvrolijken vrees ik. Is wel een dunne lijn om te lopen, maar tips zijn erg welkom!
Vraag het hem? Wat vindt hij fijn? Niet dat je dat dan per se moet doen natuurlijk. Ik heb soms ook even zo'n zeurbui en dan vind ik het het fijnste om samen even lekker te zeuren tot we moeten lachen en dan ben ik er ook weer klaar mee. Meteen met positiviteit of oplossingen komen voelt voor mij dan alsof mijn gevoel niet serieus genomen wordt.

Verder eens met de reacties dat hij weer hulp moet zoeken. Nu is hij in het gezin nog gezellig, maar als het zo doorgaat, lukt dat straks misschien ook niet meer.
Alle reacties Link kopieren Quote
DrBrowns schreef:
23-06-2022 10:06
Ondanks dat ik begrijp dat ik niet de oorzaak ben, heeft mijn rechtvaardigheidsgevoel er wel heel veel moeite mee dat ik daar dan wel de lasten van mag dragen.

Opvrolijken werkt inderdaad tegengesteld. Daar moet ik mee oppassen. Je geeft aan dat ik de negativiteit kan begrenzen, hoe zou ik dat concreet kunnen doen? Dat vind ik wel heel lastig. Dat probeer ik denk ik door positiviteit in het gesprek in te proberen te brengen maar dat valt dan al snel in de categorie opvrolijken vrees ik. Is wel een dunne lijn om te lopen, maar tips zijn erg welkom!
Dit is allemaal het probleem niet beluisteren, maar het wegwuiven.
Luisteren om te antwoorden heet dat zo mooi.
Je wil het probleem verstoppen onder positiviteit. Daar zou ik ook niet goed op reageren. Ik zou me niet gehoord voelen door jou.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
Sunny-in-Perth schreef:
23-06-2022 10:16
Nu ik deze reacties lees vraag ik mij wel af wat je dan 's ochtends wel kunt vragen/vertellen..
'S ochtends zijn de gesprekken tussen mijn man en mij ook gewoon "hoe gaat het? Heb je lekker geslapen? Wat ga je doen op het werk vandaag?..." wanneer je dit allemaal niet mag vragen omdat dat hem negatief triggered, dan moet je er wel voor opletten dat je niet te veel op eieren gaat lopen en je jezelf wegcijfert.

Dikke knuffel, en ik hoop dat jullie er snel uitkomen.
Dankjewel :)

Ik denk wel dat ik natuurlijk merkte dat er iets was en ik weet natuurlijk van zijn stress van eerder en had weinig tijd. Misschien dat dit bij elkaar opgeteld wel mij had kunnen doen besluiten het op een ander moment ter sprake te brengen.

Het op eieren lopen is iets wat ik dus wel ervaar, maar ook gewoon omdat het me onzeker maakt. Het is ook echt iets wat ik moeilijk kan begrijpen, een slecht humeur, zaken niet goed los kunnen laten etc., ik heb daar zelf namelijk nooit last van. Hij is gewoon heel gevoelig daarvoor.

Dat in combinatie met slaapgebrek en tropentijd thuis is gewoon vervelend. Ik wil echt niet beweren dat ik perfect ben hoor, want dat ben ik helemaal niet.
Doreia* schreef:
23-06-2022 10:24
Dit is allemaal het probleem niet beluisteren, maar het wegwuiven.
Luisteren om te antwoorden heet dat zo mooi.
Je wil het probleem verstoppen onder positiviteit. Daar zou ik ook niet goed op reageren. Ik zou me niet gehoord voelen door jou.
Ik herken me wel in het dikgedrukte. Moet er even over nadenken of ik het probleem wil verstoppen onder positiviteit, maar het zet me wel aan het denken.

Dankjewel!
Ik ga weer even aan het werk, bedankt voor de reacties tot nu toe.
Over intimiteit, seks en knuffelen : ik kan me wel voorstellen dat man van TO dat mist, maar dat zijn stemming en humeur er niet toe bijdraagt voor TO om toenadering te zoeken.

Over timing : mijn tip zou zijn een of twee keer per week ‘s avonds samen een wandeling maken, je brengt de misere daarmee buiten je huis en spreek af dat het klagen is beperkt tot de wandeling. Dat brengt mij bij het volgende :

Begrenzen ! Ik zou hem vertellen dat zijn stemming veel invloed heeft op hoe jij je voelt en de stemming thuis. Hij neemt de rotsfeer op zijn werk mee naar huis. Je hebt begrip voor zijn situatie, natuurlijk, maar ik zou samen afspreken dat je het klagen en het rot voelen samen gaat begrenzen. Blijkbaar lukt dat begrenzen hem goed als het om de kinderen gaat, top ! Dan lukt het hem ook om zich te begrenzen als het om jullie samen gaat. Het lijkt een gewoonte geworden om zich te laten gaan bij jou en een gewoonte kan afgeleerd worden. Spreek af dat je daar beiden alert op bent en dat je het ook gewoon mag aangeven. Positieve en opbeurend bedoelde opmerkingen zijn inderdaad olie op het vuur, spreek af dat je man jou daar op mag aanspreken.
anoniem_411663 wijzigde dit bericht op 23-06-2022 10:38
5.10% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
DrBrowns schreef:
23-06-2022 10:29
Ik herken me wel in het dikgedrukte. Moet er even over nadenken of ik het probleem wil verstoppen onder positiviteit, maar het zet me wel aan het denken.

Dankjewel!
Als iemand een bepaalde richting op word geduwd en voor zijn gevoel geen controle heeft over zijn leven, dan is dat voor die persoon ook zo. Dat jij het anders ziet, dat iemand de keus heeft om een andere kant op te gaan, dat is dan tegen dovemansoren gericht.

Als hij het idee heeft vast te zitten en geen zeggenschap heeft over (delen van) zijn leven, is het zaak om hem te laten onderzoeken hoe hij daar wel weer zeggenschap over kan krijgen. En dat mag dan met hulp van een professional, net zoals hij eerder had.

Kan ook misschien met de medicatie te maken hebben. Misschien staan die niet goed afgesteld en werken die op dit moment niet goed voor hem.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik begrens ook: heel vervelend dat jij je rot voelt maar hou je negatieve energie bij je. Ik wil er best met je over praten en je ontlasten. Maar jij moet ook je verantwoordelijkheid nemen om een leuke partner te zijn.
Alle reacties Link kopieren Quote
Jij staat het dichtst bij en daarom de makkelijkste om maar chagerijnig tegen te zijn. Dat hij tegen kids wel normaal en leuk kan doen zegt dat hij het wel kan. Ik zou tegen man zeggen dat je ziet dat hij stress heeft, dat je hem wil aanhoren en zo gewenst wil helpen, maar dat je het niet blieft om zijn boksbal te zijn. Die grens mag je echt stellen. Want jij bent niet de oorzaak van zijn stress. Wees duidelijk en hou het bij jezelf. Het doet jou pijn hoe hij jou behandelt, en dat zal hij moeten gaan inzien. Lijkt me goed dat hij weer hulp zoekt idd want dit is een tweede burnout waiting to happen.
DrBrowns schreef:
23-06-2022 09:35
Wel nog ter verduidelijking, en een kijkje in ons tropenleven, 07.15 is uitslapen in ons huis. Ik zat 05.40 beneden.
Wat doe je in godsnaam om 5:40 beneden? Dat is midden in de nacht.

Doe daar eerst iets aan. Zoek uit waarom je kinderen op zo'n onmenswlijk vroeg uur wakker worden en los dat op.

Dan kan man gewoon de wekker zetten op het tijdstip dat hij op moet staan voor zich zelf of om de kinderen te helpen bij het klaarmaken voor school / kinderdagverblijf .

Als man pas veel later op hoeft te staan dan snap ik dat hij baalt dat hij zo vroeg wakker wordt gemaakt en dan ook nog een vrouw heeft die gelijk tegen hem aan begint te kletsen.
parbleumondieu schreef:
23-06-2022 10:10
Stop met positieve dooddoeners. Dat lijkt voor degene met een probleem alsof de ander dus echt niet wil horen hoe rot diegene zich voelt over iets.
En je man kan beter snel een uitlaatklep zoeken bijde POH, of de arbodienst? In elk geval niet bij jou. Ook al is het fijn als jullie wel samen kunnen praten over wat jullie bezig houdt.
En dit op positieve dooddoeners zit je echt niet te wachten als er een echt probleem is.
Velvetlady schreef:
23-06-2022 10:44
Wat doe je in godsnaam om 5:40 beneden? Dat is midden in de nacht.

Doe daar eerst iets aan. Zoek uit waarom je kinderen op zo'n onmenswlijk vroeg uur wakker worden en los dat op.

Dan kan man gewoon de wekker zetten op het tijdstip dat hij op moet staan voor zich zelf of om de kinderen te helpen bij het klaarmaken voor school / kinderdagverblijf .

Als man pas veel later op hoeft te staan dan snap ik dat hij baalt dat hij zo vroeg wakker wordt gemaakt en dan ook nog een vrouw heeft die gelijk tegen hem aan begint te kletsen.
:rofl:

Tuurlijk joh.
Alle reacties Link kopieren Quote
rosanna08 schreef:
23-06-2022 10:04
je timing om hem te vragen wat er speelt, is echt waardeloos. Je hebt op de eerste plaats geen tijd om er uitgebreid over te praten, op de tweede plaats luister je niet eens echt naar hem door gelijk je eigen verhaal er tegenaan te gooien en heel eerlijk, je moet bij mij ook niet over dit soort dingen beginnen als ik net wakker ben.
Tegelijkertijd zal ook je man iets met zijn stress en negativiteit moeten doen, want zo kunnen jullie en daardoor ook jullie kinderen niet verder.
Je man moet dus iets doen en jij moet leren om als hij ergens over stresst of piekert het niet gelijk als iets van jou te zien.
En vraag hem gewoon of hij wil spuien of een oplossing wil. Er is niks zo vervelend als je alleen maar wil spuien en de ander komt met oplossingen of pogingen om positief te zijn.

Ja, mee eens. Toen ik de OP las dacht ik meteen: ik zou zó niet zitten te wachten op suggesties om het positief te gaan bekijken. Hij is niet voor niks gestrest; de dingen waar hij last van heeft zijn niet 1-2-3 op te lossen, anders had hij dat al wel gedaan. Vreselijk dus, dat aanhoren van de klaagzang en dan meteen proberen om het om te buigen naar iets positiefs. Ik snap ergens de intentie, maar het is voor iemand op zo'n moment echt totaal niet helpend. Mijn ervaring is dat ik me daar juist alleen maar rotter en meer onbegrepen door voel.

Inderdaad vragen of hij een luisterend oor of erkenning wil of input/oplossingen/iets positiefs. Of gewoon een knuffel.

Ik zou ook met hem bespreken dat je dit graag van hem zelf hoort. Dat hij gaat beginnen met aangeven wat hij van jou nodig heeft. Logisch dat hij daar nu in z'n stress niet bij stilstaat, maar het kan wel helpen als hij dit zelf gaat aangeven. Maar dan heeft ie waarschijnlijk even een zetje van jou nodig. En verder misschien weer iets van therapie inderdaad, lijkt me ook niet onverstandig.
Here am I in my little bubble
Alle reacties Link kopieren Quote
s-a-r-kast schreef:
23-06-2022 10:08
Neem een avond goed de tijd voor elkaar. Hij geeft ook aan dat hij de verbinding met jou mist en ook genegenheid en seks.
Praat echt goed en aandachtig met elkaar. Regel desnoods een logeeravondje voor de kinderen.
Haal/maak/bestel lekker 'volwassen' eten en pak jullie favoriete drankje erbij en praat lang en uitgebreid.

Maak tijd.

En dit.
Here am I in my little bubble
.
anoniem_363058 wijzigde dit bericht op 04-07-2022 13:12
99.75% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
LuciFee2022 schreef:
23-06-2022 10:48
:rofl:

Tuurlijk joh.
Kun je om lachen, maar het kan wel degelijk hoor.

5 uur is het koudste moment van de nacht.
Bij ons was een warmere deken of een pyjama met lange mouwen dé oplossing voor 2 uur langer slaap.

Ook helpt het in de zomer dat we een verduisteringsgordijn op hebben gehangen tegen de vroege zonsopkomst en de ramen dicht hebben tegen de vrolijk fluitende vogels in de boom vlak bij het raam.

2 uur meer slaap maakt een wereld van verschil op je psyche.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
Doreia* schreef:
23-06-2022 11:07
Kun je om lachen, maar het kan wel degelijk hoor.

5 uur is het koudste moment van de nacht.
Bij ons was een warmere deken of een pyjama met lange mouwen dé oplossing voor 2 uur langer slaap.

Ook helpt het in de zomer dat we een verduisteringsgordijn op hebben gehangen tegen de vroege zonsopkomst en de ramen dicht hebben tegen de vrolijk fluitende vogels in de boom vlak bij het raam.

2 uur meer slaap maakt een wereld van verschil op je psyche.
Ik heb 2 kinderen, ik kom om in kinderen, groot en klein in mijn omgeving, ik zal je wijsheid even doorgeven aan al die ouders die kinderen hebben die niet goed slapen. Ze zullen je advies vast heel goed kunnen gebruiken.

:bonk:

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven