Relaties
alle pijlers
Even spuien.. en graag tips!
donderdag 23 juni 2022 09:02
Goedemorgen allemaal,
Ik wil graag even spuien, maar ben ook zeker op zoek naar meedenken/spiegels/etc.
Vanochtend ruzie met mijn man. Hij is al een tijd lang in een mineurstemming, hij had een groot evenement op zijn werk vorige week waar hij stress van had en daarnaast speelt er ook veel op zijn werk, mensen die ineens vertrekken, etc. Het geeft hem veel stress. Hij is daardoor vermoeid en vooral snel aangebrand en bot. Onze dochter slaapt momenteel slecht, dus ook dat werkt niet mee.
Ik heb zelf moeite met zijn stemming, ik ben een rationeel persoon en over het algemeen ben ik vrolijk. Voor mij voelen zijn buien persoonlijk en ik betrek het (zeker als ik moe ben, zoals nu) op mijzelf.
Vanochtend maak ik man wakker om 07.15, omdat ik om 07.30 naar mijn werk vertrek en hij de kinderen dus moet overnemen want ik moet me klaarmaken. Ik knuffel hem even, hij wordt slecht wakker en terwijl ik me aan begin te kleden en een beetje vertel over de ochtend met de kinderen blijft hij stil. Ik vraag hem uiteindelijk wat er is en hij geeft aan stress te hebben. Hij begint te vertellen, gisteren opnieuw drama op zijn werk en hij heeft er erg veel last van, na een tijd te luisteren en het verhaal is afgerond vertel ik hem over iets wat ik nog hoorde over een collega wat eraan gerelateerd is op een positieve wijze als zijnde: joh ik hoorde dit en dat is misschien een lichtpuntje. Dan gaat de beerput open, er komen nog veel meer verhalen, het is allemaal slecht.
Maar ik moet naar mijn werk, het is al 07.30 geweest. Ik luister naar hem, stel voor om het er vanavond uitgebreid erover te hebben als ik terugkom van mijn werk. Daar is hij extreem geïrriteerd over en dan kom ik aan bod, ik ben steeds s avonds weg (feit: 1 avond per week sport ik, vorige week was hij 4 avonden weg), ik ga steeds vroeg slapen waardoor er weinig ruimte is voor knuffelen laat staan meer (we liggen samen op bed, ik zeg om 22.15 dat ik ga slapen, hij gaat uiteindelijk 22.30 slapen), ik lijk genoeg aan mezelf te hebben, etc.. Inmiddels zijn we naar beneden gelopen en de kinderen zijn erbij, het is inmiddels 07.45 en ik moet echt naar mijn werk.
Ik kan hier zo boos over worden. Ik ga nu met een rotgevoel naar mijn werk en het voelt zo onredelijk. Ik vat het zelf ook veel persoonlijker op want ik ben ook erg moe door de nachten maar die mineurstemming ga ik zo slecht op. Tegen de kinderen kan het altijd vrolijk etc, maar tegen mij is dat een brug te ver ofzo.
Terwijl ik dit typ merk ik al dat ik rust krijg maar ik ben zo benieuwd of mensen mij handvatten kunnen geven om hiermee om te gaan. Had ik dit gesprek niet moeten beginnen? Had ik meer de tijd moeten nemen en daarmee (veel) te laat moeten komen op mijn werk? Ik ben een rationeel persoon en erg rechtvaardig ingesteld, ik heb dus vaak moeite met zijn mineurstemming als ik daar zelf de oorzaak niet van ben. Hebben jullie daar nog tips voor?
Mijn man heeft in het verleden een burnout gehad en slikt nog steeds medicatie. Het is ook wel echt iets wat bij hem hoort, het negatieve en snel gestresst zijn. Daar heb ik voor gekozen, maar zoek wel manieren om hiermee om te gaan. Ik probeer me vaak invoelend op te stellen of vrij te spelen van de kinderen zodat hij wat kan uitrusten, wat niet wordt gewaardeerd (snap ik op zich ook wel, misschien wat betuttelend), maar als ik mijn eigen plan trek, valt dit ook vaak verkeerd. We hebben het er wel eens over gehad en volgens mij verwacht hij dat we gewoon doorgaan zoals altijd maar ik heb dan veel last van zijn humeur. Het maakt me onzeker.
Goed.. hopelijk tips!
Ik wil graag even spuien, maar ben ook zeker op zoek naar meedenken/spiegels/etc.
Vanochtend ruzie met mijn man. Hij is al een tijd lang in een mineurstemming, hij had een groot evenement op zijn werk vorige week waar hij stress van had en daarnaast speelt er ook veel op zijn werk, mensen die ineens vertrekken, etc. Het geeft hem veel stress. Hij is daardoor vermoeid en vooral snel aangebrand en bot. Onze dochter slaapt momenteel slecht, dus ook dat werkt niet mee.
Ik heb zelf moeite met zijn stemming, ik ben een rationeel persoon en over het algemeen ben ik vrolijk. Voor mij voelen zijn buien persoonlijk en ik betrek het (zeker als ik moe ben, zoals nu) op mijzelf.
Vanochtend maak ik man wakker om 07.15, omdat ik om 07.30 naar mijn werk vertrek en hij de kinderen dus moet overnemen want ik moet me klaarmaken. Ik knuffel hem even, hij wordt slecht wakker en terwijl ik me aan begin te kleden en een beetje vertel over de ochtend met de kinderen blijft hij stil. Ik vraag hem uiteindelijk wat er is en hij geeft aan stress te hebben. Hij begint te vertellen, gisteren opnieuw drama op zijn werk en hij heeft er erg veel last van, na een tijd te luisteren en het verhaal is afgerond vertel ik hem over iets wat ik nog hoorde over een collega wat eraan gerelateerd is op een positieve wijze als zijnde: joh ik hoorde dit en dat is misschien een lichtpuntje. Dan gaat de beerput open, er komen nog veel meer verhalen, het is allemaal slecht.
Maar ik moet naar mijn werk, het is al 07.30 geweest. Ik luister naar hem, stel voor om het er vanavond uitgebreid erover te hebben als ik terugkom van mijn werk. Daar is hij extreem geïrriteerd over en dan kom ik aan bod, ik ben steeds s avonds weg (feit: 1 avond per week sport ik, vorige week was hij 4 avonden weg), ik ga steeds vroeg slapen waardoor er weinig ruimte is voor knuffelen laat staan meer (we liggen samen op bed, ik zeg om 22.15 dat ik ga slapen, hij gaat uiteindelijk 22.30 slapen), ik lijk genoeg aan mezelf te hebben, etc.. Inmiddels zijn we naar beneden gelopen en de kinderen zijn erbij, het is inmiddels 07.45 en ik moet echt naar mijn werk.
Ik kan hier zo boos over worden. Ik ga nu met een rotgevoel naar mijn werk en het voelt zo onredelijk. Ik vat het zelf ook veel persoonlijker op want ik ben ook erg moe door de nachten maar die mineurstemming ga ik zo slecht op. Tegen de kinderen kan het altijd vrolijk etc, maar tegen mij is dat een brug te ver ofzo.
Terwijl ik dit typ merk ik al dat ik rust krijg maar ik ben zo benieuwd of mensen mij handvatten kunnen geven om hiermee om te gaan. Had ik dit gesprek niet moeten beginnen? Had ik meer de tijd moeten nemen en daarmee (veel) te laat moeten komen op mijn werk? Ik ben een rationeel persoon en erg rechtvaardig ingesteld, ik heb dus vaak moeite met zijn mineurstemming als ik daar zelf de oorzaak niet van ben. Hebben jullie daar nog tips voor?
Mijn man heeft in het verleden een burnout gehad en slikt nog steeds medicatie. Het is ook wel echt iets wat bij hem hoort, het negatieve en snel gestresst zijn. Daar heb ik voor gekozen, maar zoek wel manieren om hiermee om te gaan. Ik probeer me vaak invoelend op te stellen of vrij te spelen van de kinderen zodat hij wat kan uitrusten, wat niet wordt gewaardeerd (snap ik op zich ook wel, misschien wat betuttelend), maar als ik mijn eigen plan trek, valt dit ook vaak verkeerd. We hebben het er wel eens over gehad en volgens mij verwacht hij dat we gewoon doorgaan zoals altijd maar ik heb dan veel last van zijn humeur. Het maakt me onzeker.
Goed.. hopelijk tips!
donderdag 23 juni 2022 13:18
ik vind het onnodig, belastend, als mensen niet af&toe hun eigen gevoelens even naar achterschuiven. Dan maar even veinzen.RainyDays schreef: ↑23-06-2022 13:13Omdat dat bakken met energie kost en het dan alleen maar slechter gaat. Dat heb ik jarenlang gedaan. Door therapie ga ik er nu langzaamaan anders mee om en dat gaat nu vele malen beter.
Ik vind het een beetje raar gezegd dat ik dan veel zou 'nemen'. Juist niet. Door tijdig aan te geven wat er is en daar op de juiste manier mee om te gaan voorkom je juist een boel negatieve energie. Soms lukt het me zelf, soms heb ik daar een ander voor nodig.
En wat ik al zei: als een ander zich even shit voelt, een luisterend oor of knuffel nodig heeft, dan doe ik hetzelfde voor hen. Dus dat ik alleen maar veel zou 'nemen' is niet waar. Mensen vinden het over het algemeen fijn om elkaar te helpen en het is dan ook wel zo prettig als je weet hoé je iemand zo goed mogelijk kunt helpen. En dat is dus niet puur eenrichtingsverkeer zoals jij hier nu lijkt te schetsen.
Als je elkaar kunt helpen om je beter te voelen, waarom zou je dat dan niet doen? En als de één daar op een bepaald moment net iets meer voor nodig heeft, is dat dan erg? De ene keer zit de één er slechter bij; de andere keer de ander. Ik vind dat niemand zou hoeven veinzen dat het goed gaat als dat niet zo is. Daar voel je je op termijn vaak alleen maar slechter door.
Als je nooit veinst, neem je meer dan je geeft
De meeste mensen hebben al genoeg aan hun eigen sores, en natuurlijk wil je altijd iemand helpen. Maar dat moet wel in moderatie.
En even Kop-Op en je best doen, is heel goed voor de ander
donderdag 23 juni 2022 13:19
Eens. Als man zich als een hork gedraagt richting TO hoeft hij niet te verwachten dat zij begripvol naar zijn shit gaat zitten luisteren. Hij kan als volwassen vent ook gewoon om hulp vragen of iets overleggen op een redelijke manier. Tis niet alsof het TO’s schuld is dat hij zich zo voelt.Discobar schreef: ↑23-06-2022 13:15Het is niet aan TO om ervoor te zorgen dat hij beter in zijn vel komt te zitten. De oorzaak ligt bij zijn werk, dus laat hem daar beginnen want daar zal de oplossing ook liggen. Verder is het natuurlijk goed om een gesprek te voeren over zijn gedrag en hun wisselwerking en hoe dat beter kan, dat lijkt me logisch. Maar zoals jij het beschrijft ligt er in mijn ogen een te groot deel bij TO. TO heeft óók een baan, last van slaapgebrek, vangt al veel van de kinderen op om haar man te ontlasten en wordt daarnaast stikonzeker door zijn gedrag, geeft hij haar een rotgevoel, maakt hij haar verwijten en mag zij een deel van de last van zíjn werkstress dragen. Niet lekker in je vel zitten is geen vrijbrief om je partner slecht te behandelen.
donderdag 23 juni 2022 13:21
Discobar schreef: ↑23-06-2022 13:15Het is niet aan TO om ervoor te zorgen dat hij beter in zijn vel komt te zitten. De oorzaak ligt bij zijn werk, dus laat hem daar beginnen want daar zal de oplossing ook liggen. Verder is het natuurlijk goed om een gesprek te voeren over zijn gedrag en hun wisselwerking en hoe dat beter kan, dat lijkt me logisch. Maar zoals jij het beschrijft ligt er in mijn ogen een te groot deel bij TO. TO heeft óók een baan, last van slaapgebrek, vangt al veel van de kinderen op om haar man te ontlasten en wordt daarnaast stikonzeker door zijn gedrag, geeft hij haar een rotgevoel, maakt hij haar verwijten en mag zij een deel van de last van zíjn werkstress dragen. Niet lekker in je vel zitten is geen vrijbrief om je partner slecht te behandelen.
Ik heb ook niet gezegd dat het TO's taak is dat haar man beter in z'n vel komt te zitten. En ik heb ook gezegd dat therapie o.i.d. misschien wel weer handig is om te gaan doen.
De dingen waar ik het over heb zijn praktische handvatten voor gedurende de dag. Hoe je samen constructiever om kunt gaan met het feit dat iemand shit in z'n vel zit, zodat er even ruimte voor is en het qua sfeer niet de hele dag overneemt. Dat lost de problemen van de man van TO niet op nee; daar moet hij zelf mee aan de slag op werk / in therapie / whatever. Maar het kan wel meer lucht geven waardoor de sfeer thuis vetbetert.
Here am I in my little bubble
donderdag 23 juni 2022 13:22
Het is natuurlijk supermooi dat jij iets geleerd hebt wat voor jou werkt. Hoe je het eerst aanpakte was blijkbaar contraproductief voor je. Dat je omgeving jou wil ondersteunen in jou nieuwe manier van omgaan met jouRainyDays schreef: ↑23-06-2022 13:13Omdat dat bakken met energie kost en het dan alleen maar slechter gaat. Dat heb ik jarenlang gedaan. Door therapie ga ik er nu langzaamaan anders mee om en dat gaat nu vele malen beter.
Ik vind het een beetje raar gezegd dat ik dan veel zou 'nemen'. Juist niet. Door tijdig aan te geven wat er is en daar op de juiste manier mee om te gaan voorkom je juist een boel negatieve energie. Soms lukt het me zelf, soms heb ik daar een ander voor nodig.
En wat ik al zei: als een ander zich even shit voelt, een luisterend oor of knuffel nodig heeft, dan doe ik hetzelfde voor hen. Dus dat ik alleen maar veel zou 'nemen' is niet waar. Mensen vinden het over het algemeen fijn om elkaar te helpen en het is dan ook wel zo prettig als je weet hoé je iemand zo goed mogelijk kunt helpen. En dat is dus niet puur eenrichtingsverkeer zoals jij hier nu lijkt te schetsen.
Als je elkaar kunt helpen om je beter te voelen, waarom zou je dat dan niet doen? En als de één daar op een bepaald moment net iets meer voor nodig heeft, is dat dan erg? De ene keer zit de één er slechter bij; de andere keer de ander. Ik vind dat niemand zou hoeven veinzen dat het goed gaat als dat niet zo is. Daar voel je je op termijn vaak alleen maar slechter door.
emoties is geweldig.
Maar TO zit met het probleem dat haar man ongeremd zijn humeur, rotgevoelens en onvrede bij haar weglegt. Hij kan wel gezellig zijn als de kinderen er zijn, maar zodra ze niet aanwezig zijn mag zij weer ‘genieten’ van zijn dip. Hij heeft niet eens begrip voor het feit dat zij naar haar werk moet en dus op dat moment geen mogelijkheid heeft om hem uitgebreid aandacht te geven en naar hem te luisteren. De man van TO mag best weleens moeite gaan doen om zichzelf wat meer in de hand te krijgen. Het is niet alsof TO hem niet wil helpen of links laat liggen.
donderdag 23 juni 2022 13:23
het wordt ook tijd, dat hij gaat inzien, wat zijn aandeel is, in hun verslechterende relatieRainyDays schreef: ↑23-06-2022 13:21Ik heb ook niet gezegd dat het TO's taak is dat haar man beter in z'n vel komt te zitten. En ik heb ook gezegd dat therapie o.i.d. misschien wel weer handig is om te gaan doen.
De dingen waar ik het over heb zijn praktische handvatten voor gedurende de dag. Hoe je samen constructiever om kunt gaan met het feit dat iemand shit in z'n vel zit, zodat er even ruimte voor is en het qua sfeer niet de hele dag overneemt. Dat lost de problemen van de man van TO niet op nee; daar moet hij zelf mee aan de slag op werk / in therapie / whatever. Maar het kan wel meer lucht geven waardoor de sfeer thuis vetbetert.
als ik TO was, zou het voelen als opstomen naar een scheiding
donderdag 23 juni 2022 13:23
RainyDays schreef: ↑23-06-2022 13:13
Als je elkaar kunt helpen om je beter te voelen, waarom zou je dat dan niet doen? En als de één daar op een bepaald moment net iets meer voor nodig heeft, is dat dan erg? De ene keer zit de één er slechter bij; de andere keer de ander. Ik vind dat niemand zou hoeven veinzen dat het goed gaat als dat niet zo is. Daar voel je je op termijn vaak alleen maar slechter door.
Omdat de degene met wie het wel 'goed' gaat dit om verschillende redenen ook niet altijd op kan brengen. Ik vind het best een belasting om iemand die het nodig heeft stante pede te moeten troosten, knuffelen, aanhoren terwijl ik zelf ook druk, moe, chagrijnig etc. ben.
donderdag 23 juni 2022 13:28
donderdag 23 juni 2022 13:34
Je hebt helemaal gelijk. Bedankt voor dat inzicht.Avage schreef: ↑23-06-2022 13:28Dat rationeel zijn is toch maar gewoon een verhaal wat je jezelf vertelt? Je bent helemaal niet rationeel, je bent een mens, met eigen gevoelens en ervaringen.
En hoe hij zich gedraagt, raakt jou. Waar laat jij dat allemaal?
Als je op deze manier doorgaat, ga je er zelf aan onderdoor.
donderdag 23 juni 2022 13:36
Mijn man kan, in tegenstelling tot mij, erg goed met kritiek om gaan. Hij luistert oprecht en probeert zichzelf ook echt wel te verbeteren. Dat lukt hem natuurlijk vele malen beter als hij niet zoveel stress en vermoeidheid ervaart.MargjeM schreef: ↑23-06-2022 13:08Je gezin en jullie huwelijk is een teameffort. Hobbels zijn absoluut te overwinnen, maar dan moet je wel beiden hetzelfde in de wedstrijd staan.
Uit wat je tot nu toe schrijft (maar snap dat je door het willen delen van je verhaal misschien ook niet super volledig bent) haal ik niet echt welke inspanningen je man doet om de huidige situatie te verbeteren (en het gaat me er dan niet om dat dat gelijk hartstikke succesvol moet zijn, maar een stukje eigenaarschap van het probleem en zelf actief pogen tot een oplossing/verbetering te komen). Ervaar jij wel dat je man zich inspant?
Dit is volgens mij de valkuil van die jonge jaren van de kinderen, dat je zoveel vermoeidheid ervaart dat je weinig meer op kunt brengen voor de ander. Gooi daar de werkstress bij en er is een probleem.
donderdag 23 juni 2022 13:42
klopt, dus heb het er eens, in alle rust, over wat jullie kunnen doen om elkaar tegemoet te komen
vraag hem, wat hij nodig heeft, en probeer daar wat mee te doen. En formuleer zelf ook duidelijk je wensen.
En maak daarbinnen niet allebei alleen tijd voor jezelf, maar ook voor elkaar
Wat heb jij van hem nodig?? wat wil jij dat er verandert?
donderdag 23 juni 2022 13:47
Dat klopt. En ik kan veel dragen, maar heb daar moeite mee als het geen vruchten afwerpt op zijn humeur.Discobar schreef: ↑23-06-2022 13:15Het is niet aan TO om ervoor te zorgen dat hij beter in zijn vel komt te zitten. De oorzaak ligt bij zijn werk, dus laat hem daar beginnen want daar zal de oplossing ook liggen. Verder is het natuurlijk goed om een gesprek te voeren over zijn gedrag en hun wisselwerking en hoe dat beter kan, dat lijkt me logisch. Maar zoals jij het beschrijft ligt er in mijn ogen een te groot deel bij TO. TO heeft óók een baan, last van slaapgebrek, vangt al veel van de kinderen op om haar man te ontlasten en wordt daarnaast stikonzeker door zijn gedrag, geeft hij haar een rotgevoel, maakt hij haar verwijten en mag zij een deel van de last van zíjn werkstress dragen. Niet lekker in je vel zitten is geen vrijbrief om je partner slecht te behandelen.
Ik heb wel eens eerder een topic geopend over ruzie maken in de tropenjaren. Het is geen nieuw probleem. Dit is iets wat echt wel terugkomt in onze relatie. Ik ben een echte optimist en probeer altijd het positieve in te zien van dingen, dat is één van de dingen die mijn man het meeste aan mij kan waarderen. Aan de andere kant is mijn man heel gevoelig voor sfeer, energie, etc., het gebeuren op zijn werk zuigt hem leeg. Maar hij is snel leeg, zeker sinds zijn burnout, zonder medicatie redt hij het geen week. Hij is in dat opzicht kwetsbaar. Maar de uitwerking daarvan komt bij mij. En er is dan weinig 'goed', want alles wordt overschaduwd door het andere. Hij heeft het zelf weleens over een mist. Mindfullness past hij toe, helpt eigenlijk altijd, maar het is vaak te laat eer hij beseft er weer mee aan de gang te moeten.
Het is een bepaalde verhouding die we ook hebben. Als het minder gaat met hem, draag ik meer. In die zin is er ongelijkwaardigheid, andersom is het eigenlijk nooit nodig. Moet alles altijd gelijkwaardig zijn? Lastig vind ik dat. Ik waardeer hem om zijn gevoeligheid, invoelendheid en zachte kant, dit hoort erbij. Net als dat ik altijd maar positief moet zijn, zo ben ik ook gewoon een beetje.
Scheiden ligt voor mij helemaal niet op tafel, we hebben het daarvoor nog veel te fijn. Het is echt niet altijd zo. Als we redelijk slapen en geen grote issues op werk hebben we het gewoon heel fijn samen.
Denken jullie dat relatietherapie iets is wat zou kunnen helpen bij de dynamiek die is ontstaan?
donderdag 23 juni 2022 13:54
donderdag 23 juni 2022 14:01
Is het een optie dat je man iets aan zijn. werk(situatie) verandert? Dat lijkt de oorzaak te zijn waar iets aan te doen valt. De andere oorzaak, moe door tropenjaren, zal voorlopig nog wel aanhouden en zullen jullie uit moeten zitten. Ik ben zelf een jaar geleden van een baan met hele hoge werkdruk en lange reistijd geswitcht naar een baan dicht bij huis met een zeer behapbare werkdruk en ik voel me sindsdien stukken relaxter, ik vind het een verademing. Ik weet uit ervaring dat een stressvolle baan en grote impact kan hebben dus wat dat betreft begrijp ik je man wel, maar dat afreageren op je geliefde is nooit ok. Relatietherapie heb ik zelf geen ervaring mee, maar ik denk wel dat dat kan helpen.
donderdag 23 juni 2022 14:02
Maar waarom zou ik willen scheiden? Sowieso vind ik dit geen representatieve tijd om zo'n grote beslissing op te baseren, we zijn al ruim 15 jaar samen. Hebben veel samen doorstaan, weten wat we aan elkaar hebben, etc. Zijn negatieve buien zijn er altijd in meer of mindere mate, afhankelijk van externe factoren. Ook ik ben echt niet de beste versie van mezelf momenteel.
Ik zoek manieren om daarmee om te gaan, ik ben echt niet de zwakkeling thuis hoor, een slecht voorbeeld voor mijn kinderen oid. Ook in dat opzicht zie ik geen reden om te scheiden.
Zijn buien doen me na al die jaren nog steeds aan mezelf twijfelen, misschien ligt dat ook deels bij mij. Kan ik daar iets mee.
Het voorstel verbaast me echt.
donderdag 23 juni 2022 14:08
Werkproblematiek is naar verwachting tijdelijk. Het bedrijf gaat straks een tijd dicht met de bouwvak en dan wordt er weer opnieuw gestart met de nieuwe mensen, zijn de oude mensen weg en is er weer rust.Discobar schreef: ↑23-06-2022 14:01Is het een optie dat je man iets aan zijn. werk(situatie) verandert? Dat lijkt de oorzaak te zijn waar iets aan te doen valt. De andere oorzaak, moe door tropenjaren, zal voorlopig nog wel aanhouden en zullen jullie uit moeten zitten. Ik ben zelf een jaar geleden van een baan met hele hoge werkdruk en lange reistijd geswitcht naar een baan dicht bij huis met een zeer behapbare werkdruk en ik voel me sindsdien stukken relaxter, ik vind het een verademing. Ik weet uit ervaring dat een stressvolle baan en grote impact kan hebben dus wat dat betreft begrijp ik je man wel, maar dat afreageren op je geliefde is nooit ok. Relatietherapie heb ik zelf geen ervaring mee, maar ik denk wel dat dat kan helpen.
Echter, een evenement waar hij een rol in heeft, een vervelend gesprek (met wie dan ook, ook privé), is voor hem een ding. Hij heeft op verschillende plekken gewerkt, het komt altijd terug.
donderdag 23 juni 2022 14:33
Dat klinkt vrij algemeen. Bedoel echt wat hij concreet doet om te zorgen dat zijn werkstress niet zo zwaar op jullie drukt. Heeft je man naast medicatie nou ook iets van therapie voor zijn stress?DrBrowns schreef: ↑23-06-2022 13:36Mijn man kan, in tegenstelling tot mij, erg goed met kritiek om gaan. Hij luistert oprecht en probeert zichzelf ook echt wel te verbeteren. Dat lukt hem natuurlijk vele malen beter als hij niet zoveel stress en vermoeidheid ervaart.
Dit is volgens mij de valkuil van die jonge jaren van de kinderen, dat je zoveel vermoeidheid ervaart dat je weinig meer op kunt brengen voor de ander. Gooi daar de werkstress bij en er is een probleem.
donderdag 23 juni 2022 14:40
kortom: therapieDrBrowns schreef: ↑23-06-2022 14:02
Ik zoek manieren om daarmee om te gaan, ik ben echt niet de zwakkeling thuis hoor, een slecht voorbeeld voor mijn kinderen oid. Ook in dat opzicht zie ik geen reden om te scheiden.
Zijn buien doen me na al die jaren nog steeds aan mezelf twijfelen, misschien ligt dat ook deels bij mij. Kan ik daar iets mee.
donderdag 23 juni 2022 14:41
ook voor hem is het buigen of barsten, of hij leert er (coach?) mee omgaan, of hi gaat heel wat aders doenDrBrowns schreef: ↑23-06-2022 14:08Werkproblematiek is naar verwachting tijdelijk. Het bedrijf gaat straks een tijd dicht met de bouwvak en dan wordt er weer opnieuw gestart met de nieuwe mensen, zijn de oude mensen weg en is er weer rust.
Echter, een evenement waar hij een rol in heeft, een vervelend gesprek (met wie dan ook, ook privé), is voor hem een ding. Hij heeft op verschillende plekken gewerkt, het komt altijd terug.
maar werkproblemen zo vreselijk mee naar huis nemen, kan niet meer
donderdag 23 juni 2022 15:01
Even als spiegel; mijn man heeft een eigen zaak en soms ook periodes van veel stress. Als het even te veel is wil dat ook wel eens de sfeer bij ons bepalen. Maaar… daar trap ik wel heel snel op de rem. Man mag spuien wat hij wil, maar ik wens niet afgekat te worden in mijn eigen huis omdat man stress heeft. En dat geef ik dus ook meteen aan als het gebeurt. Man realiseert dat dan ook vaak direct en neemt zijn verantwoordelijkheid. Tegenwoordig hebben we afgesproken hierover dat als man zich zo voelt, hij aan mij aangeeft dat hij even een half uurtje “moet landen”. Hij wil dan even niet kletsen en komt dan zelf even tot rust. Gaat vaak even wandelen. En dan is hij daarna gewoon weer aanspreekbaar.
Wat anderen bedoelen te zeggen TO is dat het voor ons klinkt als best een issue in jullie relatie. Man heeft een probleem en jij probeert een oplossing te zoeken door te bedenken hoe JIJ kan veranderen. En das natuurlijk te gek voor woorden. Kijk je kan eindeloos meeveren maar hij zal zijn situatie moeten aanpakken.
Wat anderen bedoelen te zeggen TO is dat het voor ons klinkt als best een issue in jullie relatie. Man heeft een probleem en jij probeert een oplossing te zoeken door te bedenken hoe JIJ kan veranderen. En das natuurlijk te gek voor woorden. Kijk je kan eindeloos meeveren maar hij zal zijn situatie moeten aanpakken.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
