Relaties
alle pijlers
Ex 'gebruikt' kind, om onze relatie kapot te maken
dinsdag 29 september 2009 om 13:36
Hoi Allemaal.
Ik lees hier zoveel forums, over ex, kind verhalen..
Maar eigenlijk niet echt iets waar ik wat mee kan.
Graag jullie hulp / mening oid. Alvast bedankt.
Mijn vriend en ik zijn inmiddels 2 jaar samen.
Ontzettend gelukkig en erg blij. Maar hij heeft een verleden.
Hij is inmiddels 32 jaar en heeft dus een kind met zijn ex.
Ze moest en zal zwanger worden toen der tijd, en heeft dat dus voor elkaar gekregen.
Hij zag het wel zitten, maar ergens ook weer niet. Toch misschien het onzekere wat veel mannen hebben.. ? Uiteindelijk hebben zij toen samen goed over alles gesproken, en zouden 1000% voor elkaar gaan. En een gelukkig gezinnetje opbouwen.
Nadat zij erachter kwam zwanger te zijn, ging ze na 3 maanden weg bij hem. Want ze bleek meer gevoelens te hebben voor zijn beste vriend! Goede vrienden dus.... Mijn vriend nu, bleef vokomen vanslag achter... Niemand zag het aankomen.
Maar ja, anderhalf jaar later kreeg ik dus wat met haar ex.
En je snapt het al. Het gedonder begon.
Zij woonde inmiddels samen met die jongen, en mijn partner vroeg ofdat ik bij hem in wilde trekken, na ong. een 8 maanden.
Het ging tenslotte super goed! Maar had ik het maar nooit gedaan denk ik wel eens...
Van die ex haar kant, is veel jaloezie.... Ze ziekt ons erg.
Ze kan werkelijk niets hebben! Die kleine komt om het weekend bij ons, en dat gaat super! We genieten nu als gezinnetje.
En waarschijnlijk krijgt zij dat dus niet.
Nu gaat het zover, tot moeilijk doen, hem te komen brengen, tot boos worden omdat IK geen hallo tegen haar zei?!!??! ( Sorry, echt niet met opzet....) Die kleine mag niet zwemmen, want hij is verkouden, hij mag niet naar de Efteling, want daar is hij nog te klein voor.. En ga zo maar door. Het kleine beetje macht dat ze nu nog kan uitoefenen, pakt ze met beide handen beet.
Natuurlijk op een gegeven moment heeft mijn vriend er wat van gezegd, en toen was het van joh: weet je wat zegt zij, die kleine komt dus mooi niet meer bij jullie.. Want jullie zijn zo agressief. En dat vertrouw ik niet?! Ik snap het niet hoe ze daar bij komt.
Want ik bemoei me al nergens mee... Maar toch heb ik steeds de meeste dingen gedaan....!? Dat mijn partner haar dus ook maar gaat beamen, omdat hij bang is zijn kind nooit meer te zien.
Ik kan de gesprekken niet aanhoren.. Ja tuurlijk doe ik dat, nee hoor zal ik niet doen, nou als jij dat zegt.. Pfffff
Het gaat nu zo slecht dat ik erge woede aanvallen heb, haat, en veel agressie. Terwijl ik zo nooit ben geweest!
Ik ben in staat als ik haar zie, haar wat aan te doen..
Omdat ze mijn partner zijn leven verziekt.
Want als hij niet aardig doet, ziet hij zijn kind niet meer.
En ja, het staat vast in een convenant, maar hij heeft geen zin in rechtzaken. Mijn partner zegt nu. Liever haar kont kussen, en een hoop voor elkaar krijgen, zoals extra dagen, etc. Dan moeilijk gaan doen, en zijn kind maar 1x in de 2 weken zien....
Wat nu?! Ik kan er werkelijk niet meer tegen...
Dankjewel!
Ik lees hier zoveel forums, over ex, kind verhalen..
Maar eigenlijk niet echt iets waar ik wat mee kan.
Graag jullie hulp / mening oid. Alvast bedankt.
Mijn vriend en ik zijn inmiddels 2 jaar samen.
Ontzettend gelukkig en erg blij. Maar hij heeft een verleden.
Hij is inmiddels 32 jaar en heeft dus een kind met zijn ex.
Ze moest en zal zwanger worden toen der tijd, en heeft dat dus voor elkaar gekregen.
Hij zag het wel zitten, maar ergens ook weer niet. Toch misschien het onzekere wat veel mannen hebben.. ? Uiteindelijk hebben zij toen samen goed over alles gesproken, en zouden 1000% voor elkaar gaan. En een gelukkig gezinnetje opbouwen.
Nadat zij erachter kwam zwanger te zijn, ging ze na 3 maanden weg bij hem. Want ze bleek meer gevoelens te hebben voor zijn beste vriend! Goede vrienden dus.... Mijn vriend nu, bleef vokomen vanslag achter... Niemand zag het aankomen.
Maar ja, anderhalf jaar later kreeg ik dus wat met haar ex.
En je snapt het al. Het gedonder begon.
Zij woonde inmiddels samen met die jongen, en mijn partner vroeg ofdat ik bij hem in wilde trekken, na ong. een 8 maanden.
Het ging tenslotte super goed! Maar had ik het maar nooit gedaan denk ik wel eens...
Van die ex haar kant, is veel jaloezie.... Ze ziekt ons erg.
Ze kan werkelijk niets hebben! Die kleine komt om het weekend bij ons, en dat gaat super! We genieten nu als gezinnetje.
En waarschijnlijk krijgt zij dat dus niet.
Nu gaat het zover, tot moeilijk doen, hem te komen brengen, tot boos worden omdat IK geen hallo tegen haar zei?!!??! ( Sorry, echt niet met opzet....) Die kleine mag niet zwemmen, want hij is verkouden, hij mag niet naar de Efteling, want daar is hij nog te klein voor.. En ga zo maar door. Het kleine beetje macht dat ze nu nog kan uitoefenen, pakt ze met beide handen beet.
Natuurlijk op een gegeven moment heeft mijn vriend er wat van gezegd, en toen was het van joh: weet je wat zegt zij, die kleine komt dus mooi niet meer bij jullie.. Want jullie zijn zo agressief. En dat vertrouw ik niet?! Ik snap het niet hoe ze daar bij komt.
Want ik bemoei me al nergens mee... Maar toch heb ik steeds de meeste dingen gedaan....!? Dat mijn partner haar dus ook maar gaat beamen, omdat hij bang is zijn kind nooit meer te zien.
Ik kan de gesprekken niet aanhoren.. Ja tuurlijk doe ik dat, nee hoor zal ik niet doen, nou als jij dat zegt.. Pfffff
Het gaat nu zo slecht dat ik erge woede aanvallen heb, haat, en veel agressie. Terwijl ik zo nooit ben geweest!
Ik ben in staat als ik haar zie, haar wat aan te doen..
Omdat ze mijn partner zijn leven verziekt.
Want als hij niet aardig doet, ziet hij zijn kind niet meer.
En ja, het staat vast in een convenant, maar hij heeft geen zin in rechtzaken. Mijn partner zegt nu. Liever haar kont kussen, en een hoop voor elkaar krijgen, zoals extra dagen, etc. Dan moeilijk gaan doen, en zijn kind maar 1x in de 2 weken zien....
Wat nu?! Ik kan er werkelijk niet meer tegen...
Dankjewel!
dinsdag 29 september 2009 om 14:51
quote:Daisytje schreef op 29 september 2009 @ 14:44:
Ja het kind is, tot 2 keer toe weg gehouden, vorig jaar mocht hij / zij ( haha ) niet mee op vakantie,
Ze kwam hem / haar niet brengen, want ze kon het niet aan.
Wij zijn heel rustig gebleven, en vroeger haar of we langst mochten komen.
Goed gepraat, maar de kleine mocht niet mee.
Toen hebben wij gezegd oke.
Jammer dan.
Mijn partner zei, laat maar.
Maar de volgende dag begreep ze niet dat wij zo rustig bleven..
Dus mocht de kleine toch mee.
Op vakantie eenmaal, was ze helemaal doorgeslagen.
Politie gebeld, dat we de kleine hadden mee genomen.
En daar dus hele gesprekken gehad, met haar en de politie.
Toch maar eerder naar huis gekomen.
En 2 maanden terug, is ze hem niet komen brengen.
Mijn vriend wilde de kleine komen halen, maar ze schold hem verrot.
Weet het niet precies was er niet bij....
En mij beschuldigt ze van van alles.
Tegen mensen waar wij dus mee omgaan, horen we dat.
Ik bleek die ex geslagen te hebben?! En uitgescholden...?!
En ga zo maar door..
Vaak genoeg de politie opgebeld. Maar die doen geen donder.
Dan moet alles via de rechter.
Dus waarschijnlijk word dat het hem ook, want het werkt niet geweldig.....
En annie ooi, praat niet meer, want je kent mij niet.
Jij snapt dit niet.
Jij bent heel vreemd.......je wilt alleen dingen horen die je aanstaan.
Mocht dit serieus zijn??? ik hoop alleen maar het beste voor dat kind, maar wat jammer dat het omgeven wordt door zulke types als jij!!!!
Ja het kind is, tot 2 keer toe weg gehouden, vorig jaar mocht hij / zij ( haha ) niet mee op vakantie,
Ze kwam hem / haar niet brengen, want ze kon het niet aan.
Wij zijn heel rustig gebleven, en vroeger haar of we langst mochten komen.
Goed gepraat, maar de kleine mocht niet mee.
Toen hebben wij gezegd oke.
Jammer dan.
Mijn partner zei, laat maar.
Maar de volgende dag begreep ze niet dat wij zo rustig bleven..
Dus mocht de kleine toch mee.
Op vakantie eenmaal, was ze helemaal doorgeslagen.
Politie gebeld, dat we de kleine hadden mee genomen.
En daar dus hele gesprekken gehad, met haar en de politie.
Toch maar eerder naar huis gekomen.
En 2 maanden terug, is ze hem niet komen brengen.
Mijn vriend wilde de kleine komen halen, maar ze schold hem verrot.
Weet het niet precies was er niet bij....
En mij beschuldigt ze van van alles.
Tegen mensen waar wij dus mee omgaan, horen we dat.
Ik bleek die ex geslagen te hebben?! En uitgescholden...?!
En ga zo maar door..
Vaak genoeg de politie opgebeld. Maar die doen geen donder.
Dan moet alles via de rechter.
Dus waarschijnlijk word dat het hem ook, want het werkt niet geweldig.....
En annie ooi, praat niet meer, want je kent mij niet.
Jij snapt dit niet.
Jij bent heel vreemd.......je wilt alleen dingen horen die je aanstaan.
Mocht dit serieus zijn??? ik hoop alleen maar het beste voor dat kind, maar wat jammer dat het omgeven wordt door zulke types als jij!!!!
dinsdag 29 september 2009 om 14:54
quote:Daisytje schreef op 29 september 2009 @ 13:47:
Hoi,
dat klopt, en zo heb ik dus anderhalf jaar lang op de achtergrond gestaan..
Maar zij 'zoekt' mij , als je dat begrijpt..? Nee, eigenlijk niet, kun je dit uitleggen? Hoe bleef jij op de achtergrond? En hoe "zoekt" ze jou? Hoe reageerde jij erop dat ze jou "zocht"? Op welk moment is het van 'zij die een hekel aan jou had' omgeslagen in een conflict tussen jullie tweeën?
Hoi,
dat klopt, en zo heb ik dus anderhalf jaar lang op de achtergrond gestaan..
Maar zij 'zoekt' mij , als je dat begrijpt..? Nee, eigenlijk niet, kun je dit uitleggen? Hoe bleef jij op de achtergrond? En hoe "zoekt" ze jou? Hoe reageerde jij erop dat ze jou "zocht"? Op welk moment is het van 'zij die een hekel aan jou had' omgeslagen in een conflict tussen jullie tweeën?
Ga in therapie!
dinsdag 29 september 2009 om 14:58
quote:dubiootje schreef op 29 september 2009 @ 14:54:
[...]
Nee, eigenlijk niet, kun je dit uitleggen? Hoe bleef jij op de achtergrond? En hoe "zoekt" ze jou? Hoe reageerde jij erop dat ze jou "zocht"? Op welk moment is het van 'zij die een hekel aan jou had' omgeslagen in een conflict tussen jullie tweeën?Daar zou ik ook wel antwoord op willen want het is mij niet helemaal duidelijk.
[...]
Nee, eigenlijk niet, kun je dit uitleggen? Hoe bleef jij op de achtergrond? En hoe "zoekt" ze jou? Hoe reageerde jij erop dat ze jou "zocht"? Op welk moment is het van 'zij die een hekel aan jou had' omgeslagen in een conflict tussen jullie tweeën?Daar zou ik ook wel antwoord op willen want het is mij niet helemaal duidelijk.
dinsdag 29 september 2009 om 14:58
Ik wil eventjes iets rechtzetten:
De onderstaande quote heeft Daisytje overgenomen uit een eerdere reactie van mij.
quote:
Daisytje schreef op 29 september 2009 @ 14:34:
Het is allesbehalve makkelijk want zelfs nu nog zou ik erg graag zijn idiote ex heel graag de waarheid willen zeggen met als afsluiting een prachtig rake dreun op haar neus.
Maar daar los je niets mee op....
Zoals mijn moeder altijd zegt: "woede is een verspilde emotie" Is mijn tekst dus...
Hahaha! Dankjewel.. is de reactie van van Daisytje op mijn reactie
Ik zou mijn kind ook niet aan je toe vertrouwen, je komt zeer kinderachtig en agressief over.
Als deze reactie van Annie Ooi een reactie is op wat ik geschreven heb dan raakt me dit diep.
Ik ben alles behalve agressief en ik denk dat ik als moeder van een 16 jarige zoon ook best wel weet waar ik over praat.
Ik heb 9 jaar lang geleefd met een intens verdriet van een man die in een vechtscheiding verwikkeld is geraakt en die zijn kinderen nu al ruim 7 jaar niet gezien heeft.
Ieder verhaal heeft 2 kanten, uiteraard, mijn man is absoluut niet brandschoon, maar het leed wat hem te deel is gevallen is niet reëel.
Dat maakt me soms nog steeds boos, en dat heb ik hier uitgesproken. Schrik erg van de felle reactie van Annie.
Ik denk dat, zelfs al deel je je leven met iemand die zijn kinderen niet kan/mag zien, het nauwelijks te bevatten is hoeveel pijn en verdriet je hiervan moet hebben.
En ja, dan kan je zelfs na 7 jaar daar nog wel eens ongenuanceerd op reageren.
Weer een leermoment voor mij...niet iedereen begrijpt dat dus.
De onderstaande quote heeft Daisytje overgenomen uit een eerdere reactie van mij.
quote:
Daisytje schreef op 29 september 2009 @ 14:34:
Het is allesbehalve makkelijk want zelfs nu nog zou ik erg graag zijn idiote ex heel graag de waarheid willen zeggen met als afsluiting een prachtig rake dreun op haar neus.
Maar daar los je niets mee op....
Zoals mijn moeder altijd zegt: "woede is een verspilde emotie" Is mijn tekst dus...
Hahaha! Dankjewel.. is de reactie van van Daisytje op mijn reactie
Ik zou mijn kind ook niet aan je toe vertrouwen, je komt zeer kinderachtig en agressief over.
Als deze reactie van Annie Ooi een reactie is op wat ik geschreven heb dan raakt me dit diep.
Ik ben alles behalve agressief en ik denk dat ik als moeder van een 16 jarige zoon ook best wel weet waar ik over praat.
Ik heb 9 jaar lang geleefd met een intens verdriet van een man die in een vechtscheiding verwikkeld is geraakt en die zijn kinderen nu al ruim 7 jaar niet gezien heeft.
Ieder verhaal heeft 2 kanten, uiteraard, mijn man is absoluut niet brandschoon, maar het leed wat hem te deel is gevallen is niet reëel.
Dat maakt me soms nog steeds boos, en dat heb ik hier uitgesproken. Schrik erg van de felle reactie van Annie.
Ik denk dat, zelfs al deel je je leven met iemand die zijn kinderen niet kan/mag zien, het nauwelijks te bevatten is hoeveel pijn en verdriet je hiervan moet hebben.
En ja, dan kan je zelfs na 7 jaar daar nog wel eens ongenuanceerd op reageren.
Weer een leermoment voor mij...niet iedereen begrijpt dat dus.
dinsdag 29 september 2009 om 14:59
Ik doe niets met haar belletjes, met haar smsjes.
negeer haar eigenlijk, als ze mij weer dingen verwijt.
Zie haar zelden.
Ze vind het ook niet goed, dat wij zoveel dingen doen met die kleine...
Maar ja, denk dat dat normaal is, als je die kleine maar 2 keer in de 2 weken hebt?
Dat je probeert er alles uit te halen.
en nee, hoor lexis en annie, ik hoef geen dingen te horen die alleen maar in mijn straatje passen. Maar heb niets aan info, hij / zij.
Het is moeilijk alles goed uit te kunnen leggen, in korte berichten. Bedoel het niet verkeerd, maar het is jammer, dat je je niet zo duidelijk kan maken als je zelf wil..
Sorry dan, zo bedoel ik het niet.
negeer haar eigenlijk, als ze mij weer dingen verwijt.
Zie haar zelden.
Ze vind het ook niet goed, dat wij zoveel dingen doen met die kleine...
Maar ja, denk dat dat normaal is, als je die kleine maar 2 keer in de 2 weken hebt?
Dat je probeert er alles uit te halen.
en nee, hoor lexis en annie, ik hoef geen dingen te horen die alleen maar in mijn straatje passen. Maar heb niets aan info, hij / zij.
Het is moeilijk alles goed uit te kunnen leggen, in korte berichten. Bedoel het niet verkeerd, maar het is jammer, dat je je niet zo duidelijk kan maken als je zelf wil..
Sorry dan, zo bedoel ik het niet.
dinsdag 29 september 2009 om 15:05
quote:Nickname00 schreef op 29 september 2009 @ 14:58:
[...]
Daar zou ik ook wel antwoord op willen want het is mij niet helemaal duidelijk.
Het is makkelijk uit te leggen.
Als zij die kleine komt brengen, en ik ben er niet, krijg ik gelijk smsjes of belletjes.. Ik ben dan of gewoon nog aan het werk,
en ik doe extra klusjes 's avonds. ben pedicure.
Dus ben er niet altijd.
Ik reageer niet op haar belletjes en smsjes, en geef dit aan bij mijn partner, en hij geeft dan aan bij haar, hier mee te stoppen, want het gaat er niet om waar ik ben?!
Ik heb niets te maken met hun... Hij zij en kind.
Ze wil alles weten.. Niet uit interresse, dat merk je wanneer iemand dat zo zou willen weten. Nee, uit ??? Weet ik eigenlijk niet.
Ik laat het, en reageer op niets.
Dan krijg ik de volgende dag weer smsjes, of mijn partner dat ze antwoord wil hebben, op wat zij vraagt?
Het heeft geen verband...
Dat snap ik niet van haar?!!? Jullie?
[...]
Daar zou ik ook wel antwoord op willen want het is mij niet helemaal duidelijk.
Het is makkelijk uit te leggen.
Als zij die kleine komt brengen, en ik ben er niet, krijg ik gelijk smsjes of belletjes.. Ik ben dan of gewoon nog aan het werk,
en ik doe extra klusjes 's avonds. ben pedicure.
Dus ben er niet altijd.
Ik reageer niet op haar belletjes en smsjes, en geef dit aan bij mijn partner, en hij geeft dan aan bij haar, hier mee te stoppen, want het gaat er niet om waar ik ben?!
Ik heb niets te maken met hun... Hij zij en kind.
Ze wil alles weten.. Niet uit interresse, dat merk je wanneer iemand dat zo zou willen weten. Nee, uit ??? Weet ik eigenlijk niet.
Ik laat het, en reageer op niets.
Dan krijg ik de volgende dag weer smsjes, of mijn partner dat ze antwoord wil hebben, op wat zij vraagt?
Het heeft geen verband...
Dat snap ik niet van haar?!!? Jullie?
dinsdag 29 september 2009 om 15:09
Het gekke is dat als het kind gewenst is bij de nwe vriendin van de vader, dat de ex dan vaak erg jaloers wordt en het kind probeert weg te houden van het 'gezellige stel'
En als de nwe vriendin van de vader absoluut geen interesse heeft in het kind, dat dan vaak de ex ( dus de moeder) het kind elk weekend komt brengen om de nwe vriendin te 'treiteren'.
(nee dit is geen bewezen feit maar ik heb beide kanten zo twee keer meegemaakt bij mijn vriendinnen/kenissen)
Ik zou er dus zelf inderdaad niet al teveel aandacht aan besteden. Jullie zijn nog niet getrouwd dus je bent in principe gewoon de vriendin van, en dat is een doorn in het oog van zijn ex zo te lezen.
Laat het gaan, het is jouw probleem niet.
Maar ik snap dat het heel erg lastig is.
En als de nwe vriendin van de vader absoluut geen interesse heeft in het kind, dat dan vaak de ex ( dus de moeder) het kind elk weekend komt brengen om de nwe vriendin te 'treiteren'.
(nee dit is geen bewezen feit maar ik heb beide kanten zo twee keer meegemaakt bij mijn vriendinnen/kenissen)
Ik zou er dus zelf inderdaad niet al teveel aandacht aan besteden. Jullie zijn nog niet getrouwd dus je bent in principe gewoon de vriendin van, en dat is een doorn in het oog van zijn ex zo te lezen.
Laat het gaan, het is jouw probleem niet.
Maar ik snap dat het heel erg lastig is.
dinsdag 29 september 2009 om 15:09
dinsdag 29 september 2009 om 15:13
Ze wil blijkbaar 'bovenop het nieuws' zitten om maar van alles op de hoogte te zijn?
Om vanuit die positie te kunnen manipuleren?
Geen idee.
Misschien kun je haar gewoon heel rustig en aardig vertellen dat het beter is dat ze de dingen met haar vriend regelt en jou er buiten laat omdat je het lastig vind omdat het gaat om hun kind.
Duidelijk je grenzen stellen. Wat denk je wat er anders gaat gebeuren als jij nog eens zwanger zou raken...
Ze moet haar plek weten bij jullie, en dat is op de buitenmat en niet binnen voor de openhaard.
Om vanuit die positie te kunnen manipuleren?
Geen idee.
Misschien kun je haar gewoon heel rustig en aardig vertellen dat het beter is dat ze de dingen met haar vriend regelt en jou er buiten laat omdat je het lastig vind omdat het gaat om hun kind.
Duidelijk je grenzen stellen. Wat denk je wat er anders gaat gebeuren als jij nog eens zwanger zou raken...
Ze moet haar plek weten bij jullie, en dat is op de buitenmat en niet binnen voor de openhaard.
dinsdag 29 september 2009 om 15:13
quote:NellaMarie schreef op 29 september 2009 @ 14:58:
Ik wil eventjes iets rechtzetten:
De onderstaande quote heeft Daisytje overgenomen uit een eerdere reactie van mij.
quote:
Daisytje schreef op 29 september 2009 @ 14:34:
Het is allesbehalve makkelijk want zelfs nu nog zou ik erg graag zijn idiote ex heel graag de waarheid willen zeggen met als afsluiting een prachtig rake dreun op haar neus.
Maar daar los je niets mee op....
Zoals mijn moeder altijd zegt: "woede is een verspilde emotie" Is mijn tekst dus...
Hahaha! Dankjewel.. is de reactie van van Daisytje op mijn reactie
Ik zou mijn kind ook niet aan je toe vertrouwen, je komt zeer kinderachtig en agressief over.
Als deze reactie van Annie Ooi een reactie is op wat ik geschreven heb dan raakt me dit diep.
Ik ben alles behalve agressief en ik denk dat ik als moeder van een 16 jarige zoon ook best wel weet waar ik over praat.
Ik heb 9 jaar lang geleefd met een intens verdriet van een man die in een vechtscheiding verwikkeld is geraakt en die zijn kinderen nu al ruim 7 jaar niet gezien heeft.
Ieder verhaal heeft 2 kanten, uiteraard, mijn man is absoluut niet brandschoon, maar het leed wat hem te deel is gevallen is niet reëel.
Dat maakt me soms nog steeds boos, en dat heb ik hier uitgesproken. Schrik erg van de felle reactie van Annie.
Ik denk dat, zelfs al deel je je leven met iemand die zijn kinderen niet kan/mag zien, het nauwelijks te bevatten is hoeveel pijn en verdriet je hiervan moet hebben.
En ja, dan kan je zelfs na 7 jaar daar nog wel eens ongenuanceerd op reageren.
Weer een leermoment voor mij...niet iedereen begrijpt dat dus.
NellieMarie, ik heb niemand willen kwetsen. Sorry dat ik de verkeerde quote heb gequoted en dat je je door mij gekwetst voelt. Dat is nimmer mijn bedoeling geweest.
Ik heb ook TO niet willen kwetsen, ik vind gewoon dingen raar aan haar verhaal. Zoals die hij/ zij kwestie. Als TO wat meer had ophelderd over de anonimiteit van haar verhaal was het anders. Nu lijkt het net alsof het allemaal niet klopt.
Ook de voorbeelden die worden gegeven zijn im mijn ogen niet stuitend, maar pas latere komen er meer dingen boven drijven...
Maar door de hele toon van dit verhaal heb ik het gevoel dat het kind tussen 2 agressieve kampen zit en dat TO er maar weinig aan doet om dat te voorkomen.
Ik wil eventjes iets rechtzetten:
De onderstaande quote heeft Daisytje overgenomen uit een eerdere reactie van mij.
quote:
Daisytje schreef op 29 september 2009 @ 14:34:
Het is allesbehalve makkelijk want zelfs nu nog zou ik erg graag zijn idiote ex heel graag de waarheid willen zeggen met als afsluiting een prachtig rake dreun op haar neus.
Maar daar los je niets mee op....
Zoals mijn moeder altijd zegt: "woede is een verspilde emotie" Is mijn tekst dus...
Hahaha! Dankjewel.. is de reactie van van Daisytje op mijn reactie
Ik zou mijn kind ook niet aan je toe vertrouwen, je komt zeer kinderachtig en agressief over.
Als deze reactie van Annie Ooi een reactie is op wat ik geschreven heb dan raakt me dit diep.
Ik ben alles behalve agressief en ik denk dat ik als moeder van een 16 jarige zoon ook best wel weet waar ik over praat.
Ik heb 9 jaar lang geleefd met een intens verdriet van een man die in een vechtscheiding verwikkeld is geraakt en die zijn kinderen nu al ruim 7 jaar niet gezien heeft.
Ieder verhaal heeft 2 kanten, uiteraard, mijn man is absoluut niet brandschoon, maar het leed wat hem te deel is gevallen is niet reëel.
Dat maakt me soms nog steeds boos, en dat heb ik hier uitgesproken. Schrik erg van de felle reactie van Annie.
Ik denk dat, zelfs al deel je je leven met iemand die zijn kinderen niet kan/mag zien, het nauwelijks te bevatten is hoeveel pijn en verdriet je hiervan moet hebben.
En ja, dan kan je zelfs na 7 jaar daar nog wel eens ongenuanceerd op reageren.
Weer een leermoment voor mij...niet iedereen begrijpt dat dus.
NellieMarie, ik heb niemand willen kwetsen. Sorry dat ik de verkeerde quote heb gequoted en dat je je door mij gekwetst voelt. Dat is nimmer mijn bedoeling geweest.
Ik heb ook TO niet willen kwetsen, ik vind gewoon dingen raar aan haar verhaal. Zoals die hij/ zij kwestie. Als TO wat meer had ophelderd over de anonimiteit van haar verhaal was het anders. Nu lijkt het net alsof het allemaal niet klopt.
Ook de voorbeelden die worden gegeven zijn im mijn ogen niet stuitend, maar pas latere komen er meer dingen boven drijven...
Maar door de hele toon van dit verhaal heb ik het gevoel dat het kind tussen 2 agressieve kampen zit en dat TO er maar weinig aan doet om dat te voorkomen.
dinsdag 29 september 2009 om 15:14
quote:meds schreef op 29 september 2009 @ 15:09:
ik vind dat je nogal druk met haar bezig bent. Neem een ander mobiel nummer en laat je ex ertussen staan, en hou je bezig met pedicuren of andere werkzaamheden/hobbies. Verder is het natuurlijk bijzonder misselijk om het kind jou mamma te laten noemen.
Hee dat stukje heb ik gemist, zegt dat kindje uit zichzelf mama tegen de to?
Daar zou ik ook niet aan beginnen!
ik vind dat je nogal druk met haar bezig bent. Neem een ander mobiel nummer en laat je ex ertussen staan, en hou je bezig met pedicuren of andere werkzaamheden/hobbies. Verder is het natuurlijk bijzonder misselijk om het kind jou mamma te laten noemen.
Hee dat stukje heb ik gemist, zegt dat kindje uit zichzelf mama tegen de to?
Daar zou ik ook niet aan beginnen!
dinsdag 29 september 2009 om 15:16
quote:meds schreef op 29 september 2009 @ 15:09:
ik vind dat je nogal druk met haar bezig bent. Neem een ander mobiel nummer en laat je ex ertussen staan, en hou je bezig met pedicuren of andere werkzaamheden/hobbies. Verder is het natuurlijk bijzonder misselijk om het kind jou mamma te laten noemen.
Ja ik ben er wel steeds meer mee bezig, om dat zij ons leven beinvloed, met zoveel dingen..
Ik laat de kleine mij niet mamma noemen, maar hij / zij is, 2jaar.
Erg jong dus. En elke x zeg ik al als de kleine zegt mamma, nee, ik ben .... en dan mijn naam.
Maar dit begrijpt de kleine denk ik niet.
Want hij / zij komt steeds terug op mamma. Als is het een minuut later. Dacht eerst dat ze haar mamma wilde spreken ofzo, of dat hij / zij zich afvroeg, hoe kan dat nou!? Eerst was ik nog bij mamma, en nu bij een andere vrouw..
En dan denk ik, ach laat maar. Als de kleine wat ouder word, dus over een paar maanden , komt dat vanzelf.
Corrigeer het wel hoor.
ik vind dat je nogal druk met haar bezig bent. Neem een ander mobiel nummer en laat je ex ertussen staan, en hou je bezig met pedicuren of andere werkzaamheden/hobbies. Verder is het natuurlijk bijzonder misselijk om het kind jou mamma te laten noemen.
Ja ik ben er wel steeds meer mee bezig, om dat zij ons leven beinvloed, met zoveel dingen..
Ik laat de kleine mij niet mamma noemen, maar hij / zij is, 2jaar.
Erg jong dus. En elke x zeg ik al als de kleine zegt mamma, nee, ik ben .... en dan mijn naam.
Maar dit begrijpt de kleine denk ik niet.
Want hij / zij komt steeds terug op mamma. Als is het een minuut later. Dacht eerst dat ze haar mamma wilde spreken ofzo, of dat hij / zij zich afvroeg, hoe kan dat nou!? Eerst was ik nog bij mamma, en nu bij een andere vrouw..
En dan denk ik, ach laat maar. Als de kleine wat ouder word, dus over een paar maanden , komt dat vanzelf.
Corrigeer het wel hoor.
dinsdag 29 september 2009 om 15:16
quote:meds schreef op 29 september 2009 @ 15:09:
ik vind dat je nogal druk met haar bezig bent. Neem een ander mobiel nummer en laat je ex ertussen staan, en hou je bezig met pedicuren of andere werkzaamheden/hobbies. Verder is het natuurlijk bijzonder misselijk om het kind jou mamma te laten noemen.
Ja ik ben er wel steeds meer mee bezig, om dat zij ons leven beinvloed, met zoveel dingen..
Ik laat de kleine mij niet mamma noemen, maar hij / zij is, 2jaar.
Erg jong dus. En elke x zeg ik al als de kleine zegt mamma, nee, ik ben .... en dan mijn naam.
Maar dit begrijpt de kleine denk ik niet.
Want hij / zij komt steeds terug op mamma. Als is het een minuut later. Dacht eerst dat ze haar mamma wilde spreken ofzo, of dat hij / zij zich afvroeg, hoe kan dat nou!? Eerst was ik nog bij mamma, en nu bij een andere vrouw..
En dan denk ik, ach laat maar. Als de kleine wat ouder word, dus over een paar maanden , komt dat vanzelf.
Corrigeer het wel hoor.
ik vind dat je nogal druk met haar bezig bent. Neem een ander mobiel nummer en laat je ex ertussen staan, en hou je bezig met pedicuren of andere werkzaamheden/hobbies. Verder is het natuurlijk bijzonder misselijk om het kind jou mamma te laten noemen.
Ja ik ben er wel steeds meer mee bezig, om dat zij ons leven beinvloed, met zoveel dingen..
Ik laat de kleine mij niet mamma noemen, maar hij / zij is, 2jaar.
Erg jong dus. En elke x zeg ik al als de kleine zegt mamma, nee, ik ben .... en dan mijn naam.
Maar dit begrijpt de kleine denk ik niet.
Want hij / zij komt steeds terug op mamma. Als is het een minuut later. Dacht eerst dat ze haar mamma wilde spreken ofzo, of dat hij / zij zich afvroeg, hoe kan dat nou!? Eerst was ik nog bij mamma, en nu bij een andere vrouw..
En dan denk ik, ach laat maar. Als de kleine wat ouder word, dus over een paar maanden , komt dat vanzelf.
Corrigeer het wel hoor.
dinsdag 29 september 2009 om 15:23
Ach, ikzelf heb 2 kinderen, mijn vriendin heeft er 3 (van 2 verschillende vaders).
Mijn kinderen en die van mijn vriending hebben een totaal verschillende opvoeding, en ook onze ideeën van opvoeden zijn totaal verschillend, en toch loopt onze relatie enorm goed, omdat we 1 goede afspraak hebben ivm de kinderen : we bemoeien ons niet met elkaars kinderen en met de ex-partners, zelfs al betekent dat dat we soms (bijna letterlijk) het puntje van de tong moet afbijten.
en dat werkt hoor. Indien we ons wel zouden mengen hierin zou de relatie binnen de kortste keren op de klippen lopen door geruzie over de kinderen. We hebben dan eigenlijk ook al redelijk snel beslist dat de kinderen NOOIT tussen ons in zullen komen staan.
We hebben wel enkele voordelen, de kinderen zijn al wat ouder, en we hebben een LAT relatie, zodat we niet samen moeten opvoeden.
Maar hoe dan ook, probeer vooral het advies van velen te volgen, het is jouw kind niet, en evenmin jouw ex, dus moei je er niet mee.
Mijn kinderen en die van mijn vriending hebben een totaal verschillende opvoeding, en ook onze ideeën van opvoeden zijn totaal verschillend, en toch loopt onze relatie enorm goed, omdat we 1 goede afspraak hebben ivm de kinderen : we bemoeien ons niet met elkaars kinderen en met de ex-partners, zelfs al betekent dat dat we soms (bijna letterlijk) het puntje van de tong moet afbijten.
en dat werkt hoor. Indien we ons wel zouden mengen hierin zou de relatie binnen de kortste keren op de klippen lopen door geruzie over de kinderen. We hebben dan eigenlijk ook al redelijk snel beslist dat de kinderen NOOIT tussen ons in zullen komen staan.
We hebben wel enkele voordelen, de kinderen zijn al wat ouder, en we hebben een LAT relatie, zodat we niet samen moeten opvoeden.
Maar hoe dan ook, probeer vooral het advies van velen te volgen, het is jouw kind niet, en evenmin jouw ex, dus moei je er niet mee.
dinsdag 29 september 2009 om 16:46
TO, zoals ik het nu lees zijn er een aantal dingen die je moet doen:
1. Een ander mobielnummer nemen en de ex van je man/ vriend daarvan niet op de hoogte stellen;
2. Buiten de discussies over hun zoon/ dochter blijven want jij en zijn ex liggen elkaar duidelijk niet en dat komt hun relatie niet ten goede (en die relatie houden ze hun hele leven lang omdat ze samen een kind hebben);
3. Hun zoon/ dochter jou niet met mama aan laten spreken. Het corrigeren uitstellen maakt het alleen maar erger voor zijn ex maar ook voor jou. Je hecht je duidelijk heel erg aan hun kind maar wees je ervan doordrongen dat je hun kind waarschijnlijk niet meer ziet als het uitgaat met je man/ vriend;
4. Zijn ex mag volgens jullie niet de beste opvoeder van de wereld zijn en ze zit op dit moment niet goed in haar vel. Maar qua opvoeden heeft ze veel meer uren gemaakt dan jullie. Wees ervan doordrongen dat het voor haar heel moeilijk is om het kind af te geven. Neem haar adviezen aan en doe er iets mee. Alleen zo win je haar vertrouwen (ze had echt terechte punten (lees: Efteling en loopneus));
5. Ga eens een dagje iets anders doen als de zoon/ dochter van je man/ vriend langskomt. Het is zijn zorg en zijn kind, jij hoeft niet op hen te passen. Hij moet dit ook zonder jouw op kunnen pakken.
1. Een ander mobielnummer nemen en de ex van je man/ vriend daarvan niet op de hoogte stellen;
2. Buiten de discussies over hun zoon/ dochter blijven want jij en zijn ex liggen elkaar duidelijk niet en dat komt hun relatie niet ten goede (en die relatie houden ze hun hele leven lang omdat ze samen een kind hebben);
3. Hun zoon/ dochter jou niet met mama aan laten spreken. Het corrigeren uitstellen maakt het alleen maar erger voor zijn ex maar ook voor jou. Je hecht je duidelijk heel erg aan hun kind maar wees je ervan doordrongen dat je hun kind waarschijnlijk niet meer ziet als het uitgaat met je man/ vriend;
4. Zijn ex mag volgens jullie niet de beste opvoeder van de wereld zijn en ze zit op dit moment niet goed in haar vel. Maar qua opvoeden heeft ze veel meer uren gemaakt dan jullie. Wees ervan doordrongen dat het voor haar heel moeilijk is om het kind af te geven. Neem haar adviezen aan en doe er iets mee. Alleen zo win je haar vertrouwen (ze had echt terechte punten (lees: Efteling en loopneus));
5. Ga eens een dagje iets anders doen als de zoon/ dochter van je man/ vriend langskomt. Het is zijn zorg en zijn kind, jij hoeft niet op hen te passen. Hij moet dit ook zonder jouw op kunnen pakken.
dinsdag 29 september 2009 om 16:49
