Relaties
alle pijlers
Ex 'gebruikt' kind, om onze relatie kapot te maken
dinsdag 29 september 2009 om 13:36
Hoi Allemaal.
Ik lees hier zoveel forums, over ex, kind verhalen..
Maar eigenlijk niet echt iets waar ik wat mee kan.
Graag jullie hulp / mening oid. Alvast bedankt.
Mijn vriend en ik zijn inmiddels 2 jaar samen.
Ontzettend gelukkig en erg blij. Maar hij heeft een verleden.
Hij is inmiddels 32 jaar en heeft dus een kind met zijn ex.
Ze moest en zal zwanger worden toen der tijd, en heeft dat dus voor elkaar gekregen.
Hij zag het wel zitten, maar ergens ook weer niet. Toch misschien het onzekere wat veel mannen hebben.. ? Uiteindelijk hebben zij toen samen goed over alles gesproken, en zouden 1000% voor elkaar gaan. En een gelukkig gezinnetje opbouwen.
Nadat zij erachter kwam zwanger te zijn, ging ze na 3 maanden weg bij hem. Want ze bleek meer gevoelens te hebben voor zijn beste vriend! Goede vrienden dus.... Mijn vriend nu, bleef vokomen vanslag achter... Niemand zag het aankomen.
Maar ja, anderhalf jaar later kreeg ik dus wat met haar ex.
En je snapt het al. Het gedonder begon.
Zij woonde inmiddels samen met die jongen, en mijn partner vroeg ofdat ik bij hem in wilde trekken, na ong. een 8 maanden.
Het ging tenslotte super goed! Maar had ik het maar nooit gedaan denk ik wel eens...
Van die ex haar kant, is veel jaloezie.... Ze ziekt ons erg.
Ze kan werkelijk niets hebben! Die kleine komt om het weekend bij ons, en dat gaat super! We genieten nu als gezinnetje.
En waarschijnlijk krijgt zij dat dus niet.
Nu gaat het zover, tot moeilijk doen, hem te komen brengen, tot boos worden omdat IK geen hallo tegen haar zei?!!??! ( Sorry, echt niet met opzet....) Die kleine mag niet zwemmen, want hij is verkouden, hij mag niet naar de Efteling, want daar is hij nog te klein voor.. En ga zo maar door. Het kleine beetje macht dat ze nu nog kan uitoefenen, pakt ze met beide handen beet.
Natuurlijk op een gegeven moment heeft mijn vriend er wat van gezegd, en toen was het van joh: weet je wat zegt zij, die kleine komt dus mooi niet meer bij jullie.. Want jullie zijn zo agressief. En dat vertrouw ik niet?! Ik snap het niet hoe ze daar bij komt.
Want ik bemoei me al nergens mee... Maar toch heb ik steeds de meeste dingen gedaan....!? Dat mijn partner haar dus ook maar gaat beamen, omdat hij bang is zijn kind nooit meer te zien.
Ik kan de gesprekken niet aanhoren.. Ja tuurlijk doe ik dat, nee hoor zal ik niet doen, nou als jij dat zegt.. Pfffff
Het gaat nu zo slecht dat ik erge woede aanvallen heb, haat, en veel agressie. Terwijl ik zo nooit ben geweest!
Ik ben in staat als ik haar zie, haar wat aan te doen..
Omdat ze mijn partner zijn leven verziekt.
Want als hij niet aardig doet, ziet hij zijn kind niet meer.
En ja, het staat vast in een convenant, maar hij heeft geen zin in rechtzaken. Mijn partner zegt nu. Liever haar kont kussen, en een hoop voor elkaar krijgen, zoals extra dagen, etc. Dan moeilijk gaan doen, en zijn kind maar 1x in de 2 weken zien....
Wat nu?! Ik kan er werkelijk niet meer tegen...
Dankjewel!
Ik lees hier zoveel forums, over ex, kind verhalen..
Maar eigenlijk niet echt iets waar ik wat mee kan.
Graag jullie hulp / mening oid. Alvast bedankt.
Mijn vriend en ik zijn inmiddels 2 jaar samen.
Ontzettend gelukkig en erg blij. Maar hij heeft een verleden.
Hij is inmiddels 32 jaar en heeft dus een kind met zijn ex.
Ze moest en zal zwanger worden toen der tijd, en heeft dat dus voor elkaar gekregen.
Hij zag het wel zitten, maar ergens ook weer niet. Toch misschien het onzekere wat veel mannen hebben.. ? Uiteindelijk hebben zij toen samen goed over alles gesproken, en zouden 1000% voor elkaar gaan. En een gelukkig gezinnetje opbouwen.
Nadat zij erachter kwam zwanger te zijn, ging ze na 3 maanden weg bij hem. Want ze bleek meer gevoelens te hebben voor zijn beste vriend! Goede vrienden dus.... Mijn vriend nu, bleef vokomen vanslag achter... Niemand zag het aankomen.
Maar ja, anderhalf jaar later kreeg ik dus wat met haar ex.
En je snapt het al. Het gedonder begon.
Zij woonde inmiddels samen met die jongen, en mijn partner vroeg ofdat ik bij hem in wilde trekken, na ong. een 8 maanden.
Het ging tenslotte super goed! Maar had ik het maar nooit gedaan denk ik wel eens...
Van die ex haar kant, is veel jaloezie.... Ze ziekt ons erg.
Ze kan werkelijk niets hebben! Die kleine komt om het weekend bij ons, en dat gaat super! We genieten nu als gezinnetje.
En waarschijnlijk krijgt zij dat dus niet.
Nu gaat het zover, tot moeilijk doen, hem te komen brengen, tot boos worden omdat IK geen hallo tegen haar zei?!!??! ( Sorry, echt niet met opzet....) Die kleine mag niet zwemmen, want hij is verkouden, hij mag niet naar de Efteling, want daar is hij nog te klein voor.. En ga zo maar door. Het kleine beetje macht dat ze nu nog kan uitoefenen, pakt ze met beide handen beet.
Natuurlijk op een gegeven moment heeft mijn vriend er wat van gezegd, en toen was het van joh: weet je wat zegt zij, die kleine komt dus mooi niet meer bij jullie.. Want jullie zijn zo agressief. En dat vertrouw ik niet?! Ik snap het niet hoe ze daar bij komt.
Want ik bemoei me al nergens mee... Maar toch heb ik steeds de meeste dingen gedaan....!? Dat mijn partner haar dus ook maar gaat beamen, omdat hij bang is zijn kind nooit meer te zien.
Ik kan de gesprekken niet aanhoren.. Ja tuurlijk doe ik dat, nee hoor zal ik niet doen, nou als jij dat zegt.. Pfffff
Het gaat nu zo slecht dat ik erge woede aanvallen heb, haat, en veel agressie. Terwijl ik zo nooit ben geweest!
Ik ben in staat als ik haar zie, haar wat aan te doen..
Omdat ze mijn partner zijn leven verziekt.
Want als hij niet aardig doet, ziet hij zijn kind niet meer.
En ja, het staat vast in een convenant, maar hij heeft geen zin in rechtzaken. Mijn partner zegt nu. Liever haar kont kussen, en een hoop voor elkaar krijgen, zoals extra dagen, etc. Dan moeilijk gaan doen, en zijn kind maar 1x in de 2 weken zien....
Wat nu?! Ik kan er werkelijk niet meer tegen...
Dankjewel!
dinsdag 29 september 2009 om 18:19
