Relaties
alle pijlers
ex lastigvallen, hoe ver kun je gaan?
zaterdag 31 januari 2009 om 10:32
Hi allemaal,
Ik lees al een tijdje mee en ik heb besloten om nu ook iets neer te zetten. Ik heb vanmorgen namelijk iets gedaan wat ik nooit voor mogelijk hield Ik hoop dat jullie mijn verhaal willen lezen en ik hoor dan ook graag wat jullie ervan vinden en hoe ik dit het beste kan loslaten...
Het is nu 1,5 maand uit met mn vriend. Alles is telefonisch gegaan omdat dat hem makkelijker leek. We zijn 1,5 jaar samen geweest en hebben het laatste half jaar (niet officieel want hij had nog zijn eigen woning) samengewoond. Hij gaf aan dat hij twijfelde of ik wel de ware was, vond ons niet altijd bij elkaar passen en had/heeft veel issues met zichzelf. Spanningen op het werk en hij kreeg er zelfs lichamelijke klachten van. Hij was in de laatste periode erg gestrest en ik werd er erg onzeker door. Ik wilde er voor hem zijn maar hij gaf steeds aan dat ie twijfelde en dat ie bindingsangst heeft. Maar hij heeft altijd wel gezegd van me te houden. Op een dag trok ie zich helemaal terug en gaf aan dat ie dacht aan niet meer met mij verder te willen. Ik was heel erg verdrietig, helemaal kapot zeg maar en toch heb ik de definitieve knoop (hij 95% en ik 5%) doorgehakt en het laatste duwtje gegeven zodat het uit was. Ik moest ook aan mezelf denken en vond/vind dat een goede keuze. Na veel gehuil en gebel werd het me duidelijk dat hij het zo wel goed vindt en wilde ook al het contact verbreken, zodat we allebei kunnen loslaten. Ik met veel tegenzin in omdat ik nog zoveel vragen heb en de behoefte heb aan een persoonlijk gesprek. Ik heb hem nog wel 2 keer gebeld en hij was altijd wel vriendelijk maar het is toch beter om geen contact te hebben. Dat maakt mij zo verdrietig en wanhopig...ik weet gewoon niet meer wat ik moet doen.
Vannacht heb ik heel erg slecht geslapen en ik MOEST hem gewoon spreken. Ik verwachtte dat hij me in de ogen kon aankijken en zeggen dat ie niet meer van me houdt. Dus ik ben naar zijn huis gereden en heb aangklopt Ik was zo intens verdrietig, dat ik gewoon niet meer wist wat ik moest doen. En hij? Hij heeft me gewoon in de kou laten staan. Hij keek door het raampje, schudde nee en ging weer in zn bed liggen. Hij belde mij direct op met de vraag waar ik in godsnaam mee bezig was. Hij WILT mij niet zien/spreken. Ik ben een slimme meid en vraag me nu ook af waarom ik zo diep ben gezonken. Ik kon alleen maar huilen aan de telefoon omdat ook duidelijk werd dat hij allang klaar met me is. Ik kan gewoon moeilijk accepteren dat hij de confrontatie niet met mij aangaat...
Ik wil hem niet eens terug want mijn gevoelens zijn veranderd, maar waarom kan ik niet loslaten en heb ik me zo belachelijk gedragen? Zijn er mensen die ook zulke rare dingen hebben gedaan bij hun ex? Heb ik hem lastiggevallen?
Ik ben gewoon helemaal de kluts kwijt en ik weet gewoon niet zo goed hoe ik mijn eigen leven weer HELEMAAL moet oppakken. Want wat ik ook doe, hij volgt me als een soort schaduw, is gewoon te eng, wanhoop en verdriet.
Ik lees al een tijdje mee en ik heb besloten om nu ook iets neer te zetten. Ik heb vanmorgen namelijk iets gedaan wat ik nooit voor mogelijk hield Ik hoop dat jullie mijn verhaal willen lezen en ik hoor dan ook graag wat jullie ervan vinden en hoe ik dit het beste kan loslaten...
Het is nu 1,5 maand uit met mn vriend. Alles is telefonisch gegaan omdat dat hem makkelijker leek. We zijn 1,5 jaar samen geweest en hebben het laatste half jaar (niet officieel want hij had nog zijn eigen woning) samengewoond. Hij gaf aan dat hij twijfelde of ik wel de ware was, vond ons niet altijd bij elkaar passen en had/heeft veel issues met zichzelf. Spanningen op het werk en hij kreeg er zelfs lichamelijke klachten van. Hij was in de laatste periode erg gestrest en ik werd er erg onzeker door. Ik wilde er voor hem zijn maar hij gaf steeds aan dat ie twijfelde en dat ie bindingsangst heeft. Maar hij heeft altijd wel gezegd van me te houden. Op een dag trok ie zich helemaal terug en gaf aan dat ie dacht aan niet meer met mij verder te willen. Ik was heel erg verdrietig, helemaal kapot zeg maar en toch heb ik de definitieve knoop (hij 95% en ik 5%) doorgehakt en het laatste duwtje gegeven zodat het uit was. Ik moest ook aan mezelf denken en vond/vind dat een goede keuze. Na veel gehuil en gebel werd het me duidelijk dat hij het zo wel goed vindt en wilde ook al het contact verbreken, zodat we allebei kunnen loslaten. Ik met veel tegenzin in omdat ik nog zoveel vragen heb en de behoefte heb aan een persoonlijk gesprek. Ik heb hem nog wel 2 keer gebeld en hij was altijd wel vriendelijk maar het is toch beter om geen contact te hebben. Dat maakt mij zo verdrietig en wanhopig...ik weet gewoon niet meer wat ik moet doen.
Vannacht heb ik heel erg slecht geslapen en ik MOEST hem gewoon spreken. Ik verwachtte dat hij me in de ogen kon aankijken en zeggen dat ie niet meer van me houdt. Dus ik ben naar zijn huis gereden en heb aangklopt Ik was zo intens verdrietig, dat ik gewoon niet meer wist wat ik moest doen. En hij? Hij heeft me gewoon in de kou laten staan. Hij keek door het raampje, schudde nee en ging weer in zn bed liggen. Hij belde mij direct op met de vraag waar ik in godsnaam mee bezig was. Hij WILT mij niet zien/spreken. Ik ben een slimme meid en vraag me nu ook af waarom ik zo diep ben gezonken. Ik kon alleen maar huilen aan de telefoon omdat ook duidelijk werd dat hij allang klaar met me is. Ik kan gewoon moeilijk accepteren dat hij de confrontatie niet met mij aangaat...
Ik wil hem niet eens terug want mijn gevoelens zijn veranderd, maar waarom kan ik niet loslaten en heb ik me zo belachelijk gedragen? Zijn er mensen die ook zulke rare dingen hebben gedaan bij hun ex? Heb ik hem lastiggevallen?
Ik ben gewoon helemaal de kluts kwijt en ik weet gewoon niet zo goed hoe ik mijn eigen leven weer HELEMAAL moet oppakken. Want wat ik ook doe, hij volgt me als een soort schaduw, is gewoon te eng, wanhoop en verdriet.
zaterdag 31 januari 2009 om 10:40
Meid helemaal niet erg ... soms gebeurd zoiets..
Zie het als dat hij een verslaving is voor je en je langzaam aan het afkicken bent. En dat duurt een tijdje !
Verwijder zijn nr uit je telefoon en hoofd, zorg dat je de straat waar hij woont vermijd..
(mooi boek trouwens is als liefde een obsessie wordt/is)
En het klinkt hard, verstandig van je ex om je niet binnen te laten , hij heeft je niet in de kou laten staan.. Zie het als een definitief afscheid.. Want wanneer hij de deur wel open had gedaan voor je , had je dat waarschijnlijk weer als opening gezien.
Misschien moet je je ex eerst wel een eikel vinden voor je los kan laten.. Nu kan je zeggen tis een lul omdat ie de deur niet open deed.
Zie het als dat hij een verslaving is voor je en je langzaam aan het afkicken bent. En dat duurt een tijdje !
Verwijder zijn nr uit je telefoon en hoofd, zorg dat je de straat waar hij woont vermijd..
(mooi boek trouwens is als liefde een obsessie wordt/is)
En het klinkt hard, verstandig van je ex om je niet binnen te laten , hij heeft je niet in de kou laten staan.. Zie het als een definitief afscheid.. Want wanneer hij de deur wel open had gedaan voor je , had je dat waarschijnlijk weer als opening gezien.
Misschien moet je je ex eerst wel een eikel vinden voor je los kan laten.. Nu kan je zeggen tis een lul omdat ie de deur niet open deed.
zaterdag 31 januari 2009 om 10:45
Wat je beschrijft klinkt nogal ongezond. Normale mensen kunnen best wel elkaar onder ogen komen na een relatie van anderhalf jaar om het dan uit te maken en nog te bespreken wat er evt. nog geregeld moet worden.
Je kunt jezelf dus afvragen of je echt een prijs uit de loterij bent kwijtgeraakt.
Je hebt overigens al vastgesteld dat dat niet zo is. Dan is het een kwestie van volhouden om niet meer contact op te nemen vanaf nu. Het is op een lullige manier uitgegaan, daar verander je niks meer aan, en nu rest het verdriet dat je hebt om een verbroken relatie.
Dat gaat echt over.
Pin je in elk geval niet vast op dat het normaal afgesloten móet worden want dat is niets meer dan een gedachte die je nu weerhoudt van verder gaan. Wat je is overkomen is zwaar kut, maar helaas iets wat meer mensen overkomt. Niet iedere relatie wordt netjes afgebroken..
Je kunt jezelf dus afvragen of je echt een prijs uit de loterij bent kwijtgeraakt.
Je hebt overigens al vastgesteld dat dat niet zo is. Dan is het een kwestie van volhouden om niet meer contact op te nemen vanaf nu. Het is op een lullige manier uitgegaan, daar verander je niks meer aan, en nu rest het verdriet dat je hebt om een verbroken relatie.
Dat gaat echt over.
Pin je in elk geval niet vast op dat het normaal afgesloten móet worden want dat is niets meer dan een gedachte die je nu weerhoudt van verder gaan. Wat je is overkomen is zwaar kut, maar helaas iets wat meer mensen overkomt. Niet iedere relatie wordt netjes afgebroken..
zaterdag 31 januari 2009 om 10:57
Ach gossie, wat erg voor je....En dan zo keihard weggestuurd worden. Het is zijn goed recht om niet midden in de nacht te willen praten en dus niet open te doen maar het is wel keihard.
Lieve meid, probeer dat soort impulsen tegen te houden. Geef er niet meer aan toe, je ziet dat je er niks mee opschiet. Het is een harde, harde les voor je en dat is heel naar als je je al zo ellendig voelt.
Ik heb ook weleens zoiets gedaan. Naar de bekende weg vragen eigenlijk en dat ook nog terwijl mijn ex zijn verjaardag aan het vieren was, met allemaal gezellige feestgeluiden op de achtergrond. Het was een gelal en gelach daar en ik zat alleen, op het bed van mijn ouders, waar ik weer woonde, versteend met de telefoon aan mijn oor, terwijl hij heel vrolijk opnam en he-le-maal geen minuut tijd en zin had om met mij te praten. Ik heb me zelden eenzamer gevoeld in mijn leven als toen op dat moment en ik heb mezelf vervloekt dat ik me niet had kunnen beheersen.
Ik snap zo goed hoe sterk die drang was meisje maar probeer het jezelf niet meer aan te doen, hoe moeilijk dat ook is.
Verder kom je ook hier wel overheen hoor, maak je geen zorgen. Het is een inschattingsfout van je geweest, je hebt geen steen door de ruit gegooid, je bent niet gaan schreeuwen of aan de deur gaan hangen, er is geen politie bij geweest, je gaf toe aan een impuls en dat heeft niet goed uitgepakt. Kwestie van niet meer doen en leren voor de volgende keer, toch?
Het komt helemaal goed met jou hoor. Niet vandaag en niet morgen misschien maar het slijt en dit verhaal wordt een prachtstory voor op feesten en partijen en op ontboezemingsavondjes met vriendinnen bij truth or dare spelen of zo.
(f) sterkte!
Lieve meid, probeer dat soort impulsen tegen te houden. Geef er niet meer aan toe, je ziet dat je er niks mee opschiet. Het is een harde, harde les voor je en dat is heel naar als je je al zo ellendig voelt.
Ik heb ook weleens zoiets gedaan. Naar de bekende weg vragen eigenlijk en dat ook nog terwijl mijn ex zijn verjaardag aan het vieren was, met allemaal gezellige feestgeluiden op de achtergrond. Het was een gelal en gelach daar en ik zat alleen, op het bed van mijn ouders, waar ik weer woonde, versteend met de telefoon aan mijn oor, terwijl hij heel vrolijk opnam en he-le-maal geen minuut tijd en zin had om met mij te praten. Ik heb me zelden eenzamer gevoeld in mijn leven als toen op dat moment en ik heb mezelf vervloekt dat ik me niet had kunnen beheersen.
Ik snap zo goed hoe sterk die drang was meisje maar probeer het jezelf niet meer aan te doen, hoe moeilijk dat ook is.
Verder kom je ook hier wel overheen hoor, maak je geen zorgen. Het is een inschattingsfout van je geweest, je hebt geen steen door de ruit gegooid, je bent niet gaan schreeuwen of aan de deur gaan hangen, er is geen politie bij geweest, je gaf toe aan een impuls en dat heeft niet goed uitgepakt. Kwestie van niet meer doen en leren voor de volgende keer, toch?
Het komt helemaal goed met jou hoor. Niet vandaag en niet morgen misschien maar het slijt en dit verhaal wordt een prachtstory voor op feesten en partijen en op ontboezemingsavondjes met vriendinnen bij truth or dare spelen of zo.
(f) sterkte!
zaterdag 31 januari 2009 om 11:05
Dat je nog vragen hebt en een keer met hem wilde praten vind ik zo vreemd niet. Hij is mischien al een hele tijd geleden tot zijn besluit gekomen en heeft het al verwerkt voor dat hij het jou vertelde. Maar voor jou is het een donderslag.
Alleen je keuze in tijdstip is natuurlijk erg ongelukkig.
En als hij niet meer wil praten, tja dan houdt het gewoon op. Dan rest je niets anders dan je wonden te likken, je waardigheid hervinden (heel belangrijk en die heb je echt wel!) en je mee te laten sleuren door vrienden om je af te laten leiden en opnieuw te beginnen.
En echt, het komt weer goed met je....
Alleen je keuze in tijdstip is natuurlijk erg ongelukkig.
En als hij niet meer wil praten, tja dan houdt het gewoon op. Dan rest je niets anders dan je wonden te likken, je waardigheid hervinden (heel belangrijk en die heb je echt wel!) en je mee te laten sleuren door vrienden om je af te laten leiden en opnieuw te beginnen.
En echt, het komt weer goed met je....
zaterdag 31 januari 2009 om 11:05
Zie deze actie van jou dan maar als closure als je daar naar op zoek was. Je bent waarschijnlijk op zoek naar allerlei antwoorden, maar waar het op neerkomt is dat hij niet genoeg van je houdt. Laat het achter je, over een tijdje ben je waarschijnlijk blij dat het over is, want je wilt toch geen man die niet helemaal voor jou wil gaan.
Cum non tum age
zaterdag 31 januari 2009 om 11:10
Hey meid,
wees niet te hard voor jezelf.
Dat je naar hem toegegaan bent, was op een moment dat je je heel wanhopig voelde, herkent iedereen wel die al eens serieus liefdesverdriet heeft. Heb vroeger ook soms de neiging gehad om zoiets te doen.
Het is heel jammer voor jou dat jullie nooit een fatsoenlijk afscheidsgesprek gehad hebben en dat vind ik ook laf van jouw ex. Maar het is zijn keuze het zo te doen en hij wilt er dus echt niets meer over kwijt.
Het kan helpen dat je nu denkt over hem: 'hé, wat een lafaard, zo iemand wil ik helemaal niet'. Dat je nu redenenen krijgt om echt kwaad op hem te worden.
Nu zie je dat nog niet zo, maar later ga je inzien dat het beter was dat hij de deur niet geopend heeft.
Probeer wat afleiding te zoeken, praat erover met mensen die dicht bij je staan of schrijf het hier van je af. Als je je bij momenten nog eens heel wanhopig voelt, bel dan iemand van hen op of vertel het hier, deed ik ook altijd en zij konden mij dan weer wat rust brengen.
Je bent nu naar hem toegereden, 1 keer, hij deed niet open. Je merkt nu dat je er een naar gevoel voor jezelf bij hebt, dus je weet dat dit geen oplossing is, want hij kon het niet appreciëren. Had je misschien nodig om tegen jezelf te zeggen dat je dit zeker niet meer gaat doen.
Als je dit nu nog ettelijke keren gaat herhalen, dan kan je zeggen dat je iemand lastigvalt.
Probeer het bellen ed. ook te laten, je krijgt van hem toch geen antwoorden. Ook hier, als je de behoefte voelt, bel iemand die dicht bij je staat i.p.v. hem.
Veel sterkte , het wordt echt wel weer beter!!
wees niet te hard voor jezelf.
Dat je naar hem toegegaan bent, was op een moment dat je je heel wanhopig voelde, herkent iedereen wel die al eens serieus liefdesverdriet heeft. Heb vroeger ook soms de neiging gehad om zoiets te doen.
Het is heel jammer voor jou dat jullie nooit een fatsoenlijk afscheidsgesprek gehad hebben en dat vind ik ook laf van jouw ex. Maar het is zijn keuze het zo te doen en hij wilt er dus echt niets meer over kwijt.
Het kan helpen dat je nu denkt over hem: 'hé, wat een lafaard, zo iemand wil ik helemaal niet'. Dat je nu redenenen krijgt om echt kwaad op hem te worden.
Nu zie je dat nog niet zo, maar later ga je inzien dat het beter was dat hij de deur niet geopend heeft.
Probeer wat afleiding te zoeken, praat erover met mensen die dicht bij je staan of schrijf het hier van je af. Als je je bij momenten nog eens heel wanhopig voelt, bel dan iemand van hen op of vertel het hier, deed ik ook altijd en zij konden mij dan weer wat rust brengen.
Je bent nu naar hem toegereden, 1 keer, hij deed niet open. Je merkt nu dat je er een naar gevoel voor jezelf bij hebt, dus je weet dat dit geen oplossing is, want hij kon het niet appreciëren. Had je misschien nodig om tegen jezelf te zeggen dat je dit zeker niet meer gaat doen.
Als je dit nu nog ettelijke keren gaat herhalen, dan kan je zeggen dat je iemand lastigvalt.
Probeer het bellen ed. ook te laten, je krijgt van hem toch geen antwoorden. Ook hier, als je de behoefte voelt, bel iemand die dicht bij je staat i.p.v. hem.
Veel sterkte , het wordt echt wel weer beter!!
zaterdag 31 januari 2009 om 11:18
Thanks voor jullie reacties.
Misschien heb ik nu wel mijn antwoord dat hij echt niet meer met me wilt praten. Hij is er duidelijk klaar mee. Hij heeft wel gezegd dat hij over een paar maanden me weer wil zien als vrienden en dat we dan kunnen praten omdat het nu voor hem te confronterend is (denk ik, heeft ie niet gezegd) Ik kan het gewoon niet uit staan. Ik ben 28 jaar, heb leuke vrienden, goede baan, gezond verstand (dacht ik) en een leuk huis. En toch doe ik zoiets. Misschien gaat het me ook helpen in de toekomst nu hij letterlijk de deur heeft gesloten. Maar hoe kom ik van dat 'schaduw' gevoel af? Hij is er nog steeds in mijn hoofd. Ik wil echt verder gaan maar met zovel pijn/verdriet zie ik het somber in. We zijn nu al 6 weken verder maar zo voelt het niet
Misschien heb ik nu wel mijn antwoord dat hij echt niet meer met me wilt praten. Hij is er duidelijk klaar mee. Hij heeft wel gezegd dat hij over een paar maanden me weer wil zien als vrienden en dat we dan kunnen praten omdat het nu voor hem te confronterend is (denk ik, heeft ie niet gezegd) Ik kan het gewoon niet uit staan. Ik ben 28 jaar, heb leuke vrienden, goede baan, gezond verstand (dacht ik) en een leuk huis. En toch doe ik zoiets. Misschien gaat het me ook helpen in de toekomst nu hij letterlijk de deur heeft gesloten. Maar hoe kom ik van dat 'schaduw' gevoel af? Hij is er nog steeds in mijn hoofd. Ik wil echt verder gaan maar met zovel pijn/verdriet zie ik het somber in. We zijn nu al 6 weken verder maar zo voelt het niet
zaterdag 31 januari 2009 om 11:22
zaterdag 31 januari 2009 om 11:23
Het is goed dat hij niet open deed: hij kan je niets, maar dan ook niets meer geven dat jou kan helpen, hij kan je alleen maar van de wal in de sloot helpen omdat je mogelijk bij elke niet-harde actie van hem, weer een beetje hoop krijgt. Dit was echt het beste wat hij kon doen. Hij is nu de laatste die je kan helpen. Huil uit bij vriendinnen, familie. Praat tot je een ons weegt, maar niet bij hem.
Schrijf alles op, wat je denkt, wat je voelt. Lees het over. Het helpt. Ergens in je achterhoofd kun je het aan hem schrijven, maar niet versturen. Want je mist wel een eindgesprek, het schrijven kan daarvoor in de plaats komen. Je moet nu aan het verwerken. En dat is niet: wegstoppen. Ook niet iets in contact met hem doen.
Sterkte!
Schrijf alles op, wat je denkt, wat je voelt. Lees het over. Het helpt. Ergens in je achterhoofd kun je het aan hem schrijven, maar niet versturen. Want je mist wel een eindgesprek, het schrijven kan daarvoor in de plaats komen. Je moet nu aan het verwerken. En dat is niet: wegstoppen. Ook niet iets in contact met hem doen.
Sterkte!
zaterdag 31 januari 2009 om 11:26
Meid, over een paar maanden moet je helemaal niet meer gaan praten, wat heeft dat voor zin. En dat vrienden blijven kan eigenlijk alleen maar als je niet met een knal en zonder al te veel drama uit elkaar bent gegaan. Vrienden blijven is meer iets voor mensen bij wie de relatie al een soort van vriendschapsrelatie was.
Soms is het op als de liefde er niet meer is en dan valt er niks meer te praten hoor. Waar wil je het over hebben? Hoe is het allemaal zo gekomen? Dat is dan niet belangrijk meer, het is nu eenmaal zo en waarom zou je vrijwillig dingen over jezelf en je eigen niet goed functioneren binnen de relatie aan gaan zitten horen? Dat riekt naar masochisme.
Wil je weten hoe het dan met hem is? En dan misschien horen dat hij weer lekker aan het daten is of weer een nieuwe vlam heeft? Dan gooi je jezelf een paar maandjes terug in het verwerkingsproces hoor.
Ik zou er niet aan beginnen als ik jou was. Het is opperdepop, het is klaar en jullie gaan allebei je eigen kant op.
Liefdesverdriet duurt helaas een tijdje. Blijf bezig, doe nieuwe dingen, ga vrijwilligerswerk doen, ga sporten, span je in voor anderen, alles om je gedachten te verzetten. Niet zwelgen, niet in ene hoekje gaan zitten en alleen maar zielige films gaan kijken of CD's luisteren, doe dat een uur per dag en zet jezelf verder aan het werk. Je zult merken dat je steeds een beetje minder verdrietig wordt, misschien maar een halve minuut per dag maar na een paar maanden heb je ineens een paar uur niet aan je verdriet gedacht, of merk je dat je verdriet niet meer zo'n pijn doet.
Het is een zure appel en je moet er door en dat gaat je lukken ook!
Soms is het op als de liefde er niet meer is en dan valt er niks meer te praten hoor. Waar wil je het over hebben? Hoe is het allemaal zo gekomen? Dat is dan niet belangrijk meer, het is nu eenmaal zo en waarom zou je vrijwillig dingen over jezelf en je eigen niet goed functioneren binnen de relatie aan gaan zitten horen? Dat riekt naar masochisme.
Wil je weten hoe het dan met hem is? En dan misschien horen dat hij weer lekker aan het daten is of weer een nieuwe vlam heeft? Dan gooi je jezelf een paar maandjes terug in het verwerkingsproces hoor.
Ik zou er niet aan beginnen als ik jou was. Het is opperdepop, het is klaar en jullie gaan allebei je eigen kant op.
Liefdesverdriet duurt helaas een tijdje. Blijf bezig, doe nieuwe dingen, ga vrijwilligerswerk doen, ga sporten, span je in voor anderen, alles om je gedachten te verzetten. Niet zwelgen, niet in ene hoekje gaan zitten en alleen maar zielige films gaan kijken of CD's luisteren, doe dat een uur per dag en zet jezelf verder aan het werk. Je zult merken dat je steeds een beetje minder verdrietig wordt, misschien maar een halve minuut per dag maar na een paar maanden heb je ineens een paar uur niet aan je verdriet gedacht, of merk je dat je verdriet niet meer zo'n pijn doet.
Het is een zure appel en je moet er door en dat gaat je lukken ook!
zaterdag 31 januari 2009 om 11:31
oh meisje wat een rotgevoel he, toegeven aan zo'n impuls en je dan alleen maar slechter voelen door zijn reactie. en dat is ook eigenlijk meer regel dan uitzondering bij dit soort dingen. Stel het anders voor jezelf duidelijk, stuur hem nog een email (want dan kan je rustig opschrijven hoe en wat ipv hysterisch aan de telefoon hangen) waarin je hem vraagt of hij nog een keer wil langs komen om het voor jou goed af te sluiten, probeer hem uit te leggen waarom je dat wil. reageert hij niet of afwijzend.. dan is het klaar en moet je accepteren dat hij niet gaat meewerken. zoals meer gezegd hier: vind hem er maar een lul om dan, dat helpt ook.
ik heb zelf veel aan het boekje "dumpen en doorgaan" van greg behrendt.. daar staan dit soort dingen ook in beschreven, met een soort plan om er weer bovenop te komen (met wat humor, ook erg fijn, zelfs in klote tijden!)
je komt hier wel uit, het kost helaas tijd.
ik heb zelf veel aan het boekje "dumpen en doorgaan" van greg behrendt.. daar staan dit soort dingen ook in beschreven, met een soort plan om er weer bovenop te komen (met wat humor, ook erg fijn, zelfs in klote tijden!)
je komt hier wel uit, het kost helaas tijd.
zaterdag 31 januari 2009 om 11:52
Juist door nu met hem contact te zoeken gaat jij je steeds meer afstoten omdat je, je afhankelijk van hem opstelt. Probeer het gevoel dat je dit nog goed moet afsluiten door een gesprek los te laten want wat wil je ermee? Lost dat ene gesprek al die vervelende gevoelens die je nu hebt op? Ik persoonlijk denk van niet. Het maakt het vaak alleen maar moeilijker!
Nu is het belangrijk om lekker afleiding te zoeken.. Ga leuke dingen doen met vriendinnen, schrijf op wat er nu wel heel leuk is aan je leven en hou dat in je achterhoofd.
Vorig jaar toen het uit ging met mijn ex vertoonde ik precies hetzelfde gedrag als jij nu doet. Dat zorgde ervoor dat mijn ex me alleen maar nog meer ging afstoten en me niet meer als gelijke bekeek maar als een afhankelijk meisje.
Nu is het belangrijk om lekker afleiding te zoeken.. Ga leuke dingen doen met vriendinnen, schrijf op wat er nu wel heel leuk is aan je leven en hou dat in je achterhoofd.
Vorig jaar toen het uit ging met mijn ex vertoonde ik precies hetzelfde gedrag als jij nu doet. Dat zorgde ervoor dat mijn ex me alleen maar nog meer ging afstoten en me niet meer als gelijke bekeek maar als een afhankelijk meisje.
zaterdag 31 januari 2009 om 11:55
quote:Vleermuis28 schreef op 31 januari 2009 @ 10:40:
Meid helemaal niet erg ... soms gebeurd zoiets..
Zie het als dat hij een verslaving is voor je en je langzaam aan het afkicken bent. En dat duurt een tijdje !
Verwijder zijn nr uit je telefoon en hoofd, zorg dat je de straat waar hij woont vermijd..
(mooi boek trouwens is als liefde een obsessie wordt/is)
En het klinkt hard, verstandig van je ex om je niet binnen te laten , hij heeft je niet in de kou laten staan.. Zie het als een definitief afscheid.. Want wanneer hij de deur wel open had gedaan voor je , had je dat waarschijnlijk weer als opening gezien.
Misschien moet je je ex eerst wel een eikel vinden voor je los kan laten.. Nu kan je zeggen tis een lul omdat ie de deur niet open deed.
Goed advies!!
Hij is er duidelijk klaar mee, dat is heel naar voor jou, maar achter hem aan rennen gaat niet helpen, ook al voel je je zo wanhopig. Dit hoort er echt bij, je komt er ook gewoon overheen al kun je je dat nu misschien nog niet voorstellen. Jij hebt ook een leven zonder hem.
Veel sterkte, uit elkaar gaan is vaak gewoon heel erg klote (f)
Meid helemaal niet erg ... soms gebeurd zoiets..
Zie het als dat hij een verslaving is voor je en je langzaam aan het afkicken bent. En dat duurt een tijdje !
Verwijder zijn nr uit je telefoon en hoofd, zorg dat je de straat waar hij woont vermijd..
(mooi boek trouwens is als liefde een obsessie wordt/is)
En het klinkt hard, verstandig van je ex om je niet binnen te laten , hij heeft je niet in de kou laten staan.. Zie het als een definitief afscheid.. Want wanneer hij de deur wel open had gedaan voor je , had je dat waarschijnlijk weer als opening gezien.
Misschien moet je je ex eerst wel een eikel vinden voor je los kan laten.. Nu kan je zeggen tis een lul omdat ie de deur niet open deed.
Goed advies!!
Hij is er duidelijk klaar mee, dat is heel naar voor jou, maar achter hem aan rennen gaat niet helpen, ook al voel je je zo wanhopig. Dit hoort er echt bij, je komt er ook gewoon overheen al kun je je dat nu misschien nog niet voorstellen. Jij hebt ook een leven zonder hem.
Veel sterkte, uit elkaar gaan is vaak gewoon heel erg klote (f)
zaterdag 31 januari 2009 om 12:00
Lieverd, we doen allemaal wel eens impulsieve dingen die we achteraf weer uit zouden willen gummen. Maar neem een ding van me aan. Zo iemand wil je niet oud mee worden. Als hij je zo behandeld verdient hij je niet. Je hebt recht op meer, veel meer. Zoek iets leuks om naar uit te kijken. Je goed/beter/lekker voelen komt uit jezelf en is heel goed naar boven te halen. Je kunt je eigen gevoel bepalen!
Geloof me, na wat oeffenen gaat dat steeds makkelijker.
Laat het gevoel door je heen gaan en besluit dat het niet nodig is om je rot te voelen om iets waar jij geen invloed op hebt.
Sterkte
Geloof me, na wat oeffenen gaat dat steeds makkelijker.
Laat het gevoel door je heen gaan en besluit dat het niet nodig is om je rot te voelen om iets waar jij geen invloed op hebt.
Sterkte
zaterdag 31 januari 2009 om 12:08
Hij heeft me net ge-smst, dat ie helemaal niet zo hard wilt zijn en dat ie graag wilt dat we positief over elkaar denken en hij wenste me heel veel sterkte en liefs. Moet ik reageren?
Bedankt voor jullie reacties, het kan nu idd alleen maar beter gaan want dit gevoel is zo klote!!
Ga zo met vriendinnen de stad in en mezelf verwennen, heb ik wel verdiend na zo'n drama ochtend..
Bedankt voor jullie reacties, het kan nu idd alleen maar beter gaan want dit gevoel is zo klote!!
Ga zo met vriendinnen de stad in en mezelf verwennen, heb ik wel verdiend na zo'n drama ochtend..
zaterdag 31 januari 2009 om 12:22
zaterdag 31 januari 2009 om 12:33
Meis, ik dacht bij het lezen van de topictitel: Wil ze nu tips over welke gruweldaden je je ex kan aandoen?
Maar nee dus... Knuffel voor jou en voel je niet rot! Dat je niet midden in de nacht bij hem op de stoep moet staan, dat weet je voor de volgende keer. Maar je hebt niet de hele buurt wakker geschreeuwd, je bent niet als een krijsende, gillende ex zin huis aan het verbouwen geweest. Nee, je hebt je alleen maar heel ellendig gevoeld en wilde met hem praten. Jammer genoeg ben je er nu wel op een heel vervelende manier achter gekomen dat hij echt niet met je wilde praten.
Volgende keer als je die drang krijgt, bel een vriendin/vriend. Gooi je verhaal eruit, laat je ompraten, huil, schreeuw, jank, en daarna ga je lekker slapen!
Maar nee dus... Knuffel voor jou en voel je niet rot! Dat je niet midden in de nacht bij hem op de stoep moet staan, dat weet je voor de volgende keer. Maar je hebt niet de hele buurt wakker geschreeuwd, je bent niet als een krijsende, gillende ex zin huis aan het verbouwen geweest. Nee, je hebt je alleen maar heel ellendig gevoeld en wilde met hem praten. Jammer genoeg ben je er nu wel op een heel vervelende manier achter gekomen dat hij echt niet met je wilde praten.
Volgende keer als je die drang krijgt, bel een vriendin/vriend. Gooi je verhaal eruit, laat je ompraten, huil, schreeuw, jank, en daarna ga je lekker slapen!
