ex lastigvallen, hoe ver kun je gaan?

Het moet mij wel van het hart dat uitmaken per telefoon onvoorstelbaar laf is. Begrijpelijk dat je elkaar nog in de ogen wilde kijken, want dat zou gewoon fatsoenlijk zijn geweest. Echter, hij verkoos ervoor dat niet te doen.



Iemand zei hier al of hij wel een lot uit de loterij is. Nee, want iemand die echt om je geeft, doet dat niet per telefoon.



Ik zou, hoe moeilijk ook, niet meer reageren. Als (grote als), maar als ik zou reageren was het: als je me wat te vertellen hebt, doen we dat vis-a-vis. Niet per sms, telefoon of wat dan ook. Jouw huis, of het mjne, maar we kijken elkaar even in de ogen....

ow zow herkenbaar!!!!



hier de relatie via de mail uitgegaan...eerst wel wat hints enzo en ik voelde het al aankomen maar het defeinitieve kwam via een hele lange,wel mooie mail.



ook ik had/heb het gevoel dat het nog niet af is en heb daarna nog 1x een goed gesprek met hem gehad.

toch blijven er veel vragen envaagheden waar ik antwoord op wil en ik wil gewoon steeds laten merken hoe ik me voel ,wat ie me aandoet.



ik bestookte hem eerst ook met mailtjes en smsjes en steeds bellen maar nu heb ik de truc: wel intypen maar dan niet verzenden maar opslaan,ben ik toch mijn verhaal/vraag kwijt maar val hem niet lastig.

maakt geen verschil want antwoord kreeg ik toch al niet meer.



ben ook wel naar zijn huis gefietst maar durfde niet aan te bellen....



voel me soms net een stalker en dat wil ik dus niet meer, wil wel een beetje eigenwaarde overhouden.

en dat ie ziet dat ik er zoveel verdriet van heb, doet zijn toch al niet kleine ego ook alleen maar goed.



sterkte shoef, ga idd leuke dingen doen, zorg dat je er goed uitziet, lach stralend als je m tegenkomt (ook al stort je in als ie de hoek om is)



en, vooral niet meer bellen, smsen of langsgaan hoe moeilijk dat iiook is....



(zullen we nummers uitwisselen? kunnen we elkaar bellen smsen ipv die mannen )

Anderen dames hebben mijn gedachtes al zo mooi verwoord dat ik dat niet nog eens zal doen.

Ik wil je veel sterkte wensen en probeer te genieten van je dagje weg met je vriendinnen.



En sms nou niet terug. Misschien is het voorstel van mamalief niet eens zo gek.

Lieve Shoef, je hebt een foutje gemaakt door naar hem toe te gaan. Maar het is geen doodzonde, hoor, dus laat het gewoon een les zijn voor een volgende relatie en trek het je niet teveel aan. Ik heb het ook eens gedaan bij een jongen (toen was ik 18 trouwens) en mijn vriendin heeft zelfs een keer snachts in de tuin bij haar ex gestaan toen hij een paar meisjes mee had genomen naar huis. Ineens sprong er een sensorlamp aan en stond ze midden in het licht zich kapot te schamen. Dus je bent echt niet de enige met dit soort acties.



Maar laat het nu los. Niet meer sms-en, bellen etc., want het heeft totaal geen zin. Hij wil je niet meer, dat is duidelijk. En hou vanaf nu de eer aan jezelf en ga verder zonder hem. Zoek afleiding bij vriendinnen, in je werk of studie. Maar neem geen contact meer met hem op en laat het bij dit laatste smsje van hem. Sterkte!

Ik zou iemand die mij op zo'n manier dumpte, en vervolgens een beetje arrogant nee schudt, zijn warme bedje weer inkruipt en mij in de kou laat staan en dan vervolgens het gore lef heeft om te zeggen dat ie wil dat ik positief over hem denk....dus nooit meer smsen. Laat m er lekker inzakken...

Ik snap best dat jij je haske lullig en verdrietig voelt. En dat je je voelt stáán daar voor die deur, in de vrieskou.

En toch he, als er bij mij midden ind enacht een ex op de stoep zou staan, dqn deed ik ook niet open. Vooral als ik na tig keer heen en weer bellen duidelijk had aangegeven geen contact meer te willen.

Dat hij alsnog een sms-je stuurt vind ik voor hem pleiten. Verder niet meer reageren, laat het maar.

Je verdriet slijt, heus

Lieve Shoef, We kunnen elkaar een hand geven, ik zit in dezelfde situatie (beetje gecompliceerder misschien, getrouwd en kinderen..)

Ik stuur hem nog steeds mails, niet elke dag of nacht maar ik moet het hem vertellen. De laatste mail heeft hij niet op gereageerd, ik had niet anders verwacht..

Ik vind het heel gemeen dat hij jou de kans niet gunt om antwoorden te krijgen, dat hij letterlijk de deur dichtgooit en houdt. Dat heb jij niet verdient meid.



Ik heb vaak zoveel woorden en gedachten door mijn hoofd zweven dat ik niet kan slapen en het gewoon MOET opschrijven, ik schrijf de woorden uit mijn hoofd en kan daarna tenminste weer even slapen.. Soms stuur ik wat op en vaak niet.. En schrijven hier helpt mij.

Afleiding, leuk. Maar het is niet meer dan dat, het leid je gedachten even af maar op andere momenten komt het toch weer terug, daar waar je gebleven was.. Je kan geen stukjes overslaan, je moet dit gaan verwerken en dat is verschrikkelijk moeilijk meis,

Sterkte! Liefdesverdriet is zoooo pijnlijk!

Dubbel gepost...

Shoef,



Je hebt goed gereageerd op dat smsje. Complimenten. Het is helemaal niet erg dat je op een voor jou moeilijk moment hem opgezocht hebt. Wat wel erg is, is hoe hij je heeft laten staan. Tot zover zijn voorstel om 'vrienden' te blijven. Als hij wil dat jullie niet negatief over elkaar denken, moet ie je vooral in de kou laten staan! Je doet het hartstikke goed meid, het doet nog even zeer daar kan je niet omheen maar je doet het goed! Schrijf gewoon van je af, ga met je vriendinnen de stad in en doe vooral helemaal niets met hem!!!!!

By the way, alle smsjes van hem al uit je telefoon gewist? Doen hoor!

quote:Shoef schreef op 01 februari 2009 @ 10:02:

@eleonora, dus jij kent het ook! wat verschrikkelijk. heb je het toen alleen nog bij dat telefoontje gelaten en hoe is het verder afgelopen?



Grappig dat je dat vraagt. Een paar jaar later (echt waar) heeft hij me nog eens gebeld. Ik nam op en hij zei, zoals ik altijd van hem gewend was geweest toen we nog een relatie hadden;'Hoi Leootje, met mij......' Zó gek was dat. Mij.....dat zegt alleen iemand die heel dicht bij je staat en dat voelde bij hem toen al lang niet meer zo. Hij wilde onze trelatie alsnog even analyseren (hij is psycholoog). Ik had daar niet veel zin in en was vervolgens te bijdehand volgend hem hahahaahaha! Hij 'herkende' mij niet meer.



Een raar, achteraf onnodig gesprek in mijn optiek. Het was al veel te lang klaar en uit om nog leuk te babbelen, vooral omdat we na onze breuk nog maar heel zelden contact hadden gehad en ik geloof, als ik het me goed herinner, dat op die verjaardag de laatste keer was voor dus nog dat telefoontje een jaar of twee later.



Nu, na 19 jaar, zou ik best willen weten hoe het met hem is, uit nostalgisch oogpunt. Of hij getrouwd is, samenwoont, kinderen heeft, of hij gelukkig is, dat soort dingen. Maar ach, ik kan zonder die wetenschap ook erg goed leven



quote:Ik heb vannacht weer geen ook dicht gedaan en moest steeds denken aan mijn actie en de pijnlijke gevolgen. Dus weer ff van me afschrijven. Het doet zo'n zeer, zo veel pijn heb ik ervan. Mijn actie was trouwens om 9 uur in de ochtend en niet ' s nachts. Ik voel me zo ontzettend in de steek gelaten en afgewezen!! Ik ben altijd goed voor hem geweest en dan laat ie me zo staan. Ik ben ook heel erg boos omdat hij tot voor kort zei dat ie nog van me hield nou dat blijkt nu echt niet. Hij wilt ook graag als vrienden doorgaan (over een tijdje) maar vrienden behandel je toch ook niet zo?! Ik voel de pijn zo sterk dat ik niet eens meer kan huilen, het stroomt door mn aderen Als je de deur niet opendoet, dan hou je niet meer van me maar over de telefoon wilde hij er niet over praten, dus heb ik het maar gelaten...Ik ben zo gekwetst. Iemand met wie je eerst je leven deelde doet nu gewoon niet de deur open, bah wat is het leven toch hard. Hoe moet ik dit en hem vergeten/vergeven? Ben er echt helemaal ziek van



Ik denk (weet ik niet zeker natuurlijk) dat hij wel meende wat hij SMS-te, dat het een beetje te hard was, zijn reactie en dat hij dat ook echt vind achteraf. Hij heeft toegeven aan zijn impuls om niet open te doen. Dat was het eerste wat bij hem opkwam blijkbaar en hij heeft naar zijn gevoel geluisterd. Toen hij het beredeneerde later, zag hij ook wel in dat het erg cru was. Maar het is in ieder geval duidelijk hoe hij zich voelt. Hij heeft niet tegen zijn gevoel in gehandeld.



Dat is voor jou heel naar maar ook wel ontzettend duidelijk. Wat hem betreft is het op. Dat is, hoe ellendig ook, een prima uitgangspunt om mee verder te werken. Je relatie met deze man is definitief voorbij en je gaat nu door de rijstebrijberg van pijn heen die bij liefdesverdriet hoort jammer genoeg maar het kan ook gaan slijten vanaf nu. En dat lieve meid, is een voordeel, hoewel het een nadeel lijkt.



Jij weet waar je aan toe bent. Lees voor de gein maar eens wat topics hier, dan zul je zien dat veel mensen nog in opperste staat van verwarring leven. Wat moeten ze doen? Er wel of niet voor gaan? Wel of niet uitmaken? Wel of niet praten? Wel of niet een doorstart maken? Het zijn zoveel twijfels, die een mens knettergek maken.



Die twijfels Shoef, die zijn er bij jullie niet meer. Hard maar heel duidelijk en over een tijdje zul je zien dat dat veel waard is geweest.



(f)

quote:Shoef schreef op 01 februari 2009 @ 10:08:

@mamalief, bedankt voor je reactie en helaas weet jij dus ook hoe het is. Hoe gaat het nu met je? Hoe lang is het geleden? en ben je er nu helemaal klaar mee?



helaas welja, het is nu een dikke week uit en hoe het gaat wisselt per dag.

gister ging het best goed, tis maar net of ik naar mijn verstand luister of dat mijn gevoel t sterkste is.

ik stuiter dus nogal heen en weer.

ik heb alweer heel wat berichten ingetikt en niet verstuurd, het helpt wel hoor, probeer t maar eens.



ik ga zo even lekker uitwaaien met hond en kinderen.



succes vandaag!

Shoef,



Ik vind het helemaal niet gek dat je bij hem langs bent gegaan! Logisch dat je een normaal gesprek met hem wilt, want het is nota bene via de telefoon uitgegaan! Dat is toch heel onpersoonlijk en onbevredigend. Ik kan me ook heel goed voor stellen dat het daarom moeilijker voor je is om het achter je te laten.



Ik zou ook de behoefte hebben aan een persoonlijk gesprek, dat lijkt me niet meer dan normaal. Ik vind het dan ook laf van je ex dat hij het via de telefoon heeft uitgemaakt. Soort zelfbescherming denk ik, kiezen voor wat voor hem het gemakkelijkste is.



Helaas is t zo gelopen. Houd de eer nu aan jezelf en laat niks meer van je horen hoe moeilijk dat ook is. Denk aan jezelf en zodra je de behoefte voelt om hem te bellen ofzo, bel dan een vriendin of post hier op t forum



Veel sterkte

Ha Shoef, ik heb mijn ex ook 2 x voor de deur laten staan zonder open te doen.

Hij was bij mij weg gegaan, wel min of meer in overleg, na 10 jaar samenwonen. En ik was zo ontzettend kwaad op hem dat ik echt geen zin meer had om de deur voor hem open te doen.

Na een maand of 6 was de ergste boosheid gezakt en hebben we elkaar weer gezien en alsnog een goed gesprek gehad. Of eigenlijk niet 1 gesprek maar zeker een stuk of 6.

Ik had die tijd nodig om mijn ergste boosheid kwijt te raken. Maar na die tijd zat ik toch nog met allerlei onbeantwoorde vragen. Hij gelukkig ook.

We zijn daarna als vrienden uit elkaar gegaan en hebben nog steeds contact met elkaar. Het is inmiddels al 17 jaar geleden.



Ik wil je niet aan het twijfelen brengen, maar misschien heeft hij die tijd ook wel nodig. En kan je na een tijdje toch nog het een en ander in een gesprek afronden met elkaar.



Hoe dan ook, voor nu heel veel sterkte. En geloof me, het heeft gewoon heel veel tijd nodig. Je komt er overheen.

Voel je niet rot, het begin is moeilijk. Laat het geen obsessie worden.



Wees dankbaar voor zijn bericht dat hij het wel hard vond, echter misschien net het zetje wat je nodig hebt om verder te gaan. Laat het rusten, hij wil duidelijk niet meer.



Over een aantal maanden denk je, jemig hoe heb ik mezelf zover kunnen laten gaan en kun je het beter een plekje geven.



Sterkte !!!

Hoi, heb alles gelezen, en wilde je even zeggen dat je echt niet jezelf stom of schuldig moet voelen, vind het eerder getuigen dat je mens bent dat je nog behoefte had te praten en dus zodoende voor zijn deur stond. Echt vind het gezien de omstandigheden hoe het uitgemaakt is een heeel menselijke reaktie dat je behoefte hebt aan een vis a vis gesprek of contact. Logisch dat je daar helemaal van in de war raakt.

Een hele dikke knuffel!

Ja Shoef dat ben ik met je eens. Je wilt graag als mens behandeld worden en dat iemand met wie je een relatie hebt gehad niet eens een normaal persoonlijk gesprek met je aangaat is erg pijnlijk. Uitmaken via de telefoon en vervolgens geen gesprek willen waarbij je elkaar in de ogen aan kunt kijken...Kan me goed voorstellen dat je hiervan ondersteboven bent.



Zie het als een gemis van zijn kant, blijkbaar deelt hij die waarde niet met jou, of kan hij het niet aan of is dit zijn manier om met het verdriet om te gaan. Het kan van alles zijn. Probeer er niet boos om te zijn, want dat is voor jouzelf heel vervelend. Je kunt er nu helaas niks meer aan doen.



Alle dingen die je tegen hem zou willen zeggen, of vragen die je hebt,.. misschien is het een idee om al die dingen op te schrijven voor jezelf. Dat geeft een stuk rust.

Ik zie hier een paar keer voorbij komen dat mensen verder willen en daarom dat gesprek met ex nodig denken te hebben.

Het mooie is; je hebt dat gesprek met hem niet nodig om verder te komen. Die kracht haal je niet uit iets externs, die heb je in je zitten.

Door het persé samen te willen afsluiten maak je jezelf onnodig afhankelijk van iemand die niks meer met je wil. waarom doe je jezelf dat aan?

Natuurlijk heb je verdriet, natuurlijk heb je pijn, ben je boos en wil je weten waarom. Maar de andere partij kan daar niks aan veranderen. Je ex kan die pijn en boosheid niet wegnemen, en geen enkel antwoord op de waarom-vraag zal afdoende zijn.

Je kan alle schuld bij hem blijven leggen, feit is dat hij het niet voor je kan afsluiten, dat kun je (gelukkig) zelf.



Dat iemand geen behoefte heeft aan contact maakt hem/haar niet minder menselijk of slechter dan iemand die de behoefte wel heeft.

De spullen en foto's die hij nog van jou heeft kun je inderdaad wel via een vriendin doen toch. Stuur hem een e-mail waarin je aangeeft die spullen graag nog te willen hebben en vraag of het goed is dat een vriendin van jou die komt ophalen. Je kunt hem dan gelijk vragen in die e-mail of hij ook nog behoefte heeft aan de foto's van dat weekend.



Ik hoop dat t lukt! En schaam je niet voor de je verdriet, dat komt en gaat met pieken en dalen. Sterkte.