Ex opzoeken of niet?

Iets zegt me dat er met deze man niet normaal te praten is, dus ik denk niet dat je er iets mee opschiet.

Ik zou het dan ook niet doen als ik jou was, deze man is vergif voor jou.

Volgens mij gaat het je niets goeds brengen. Wat denk je ervan om hem een brief te schrijven, waarin je alles zegt wat je nog te zeggen hebt, helemaal je hart luchten dus, en daarna die brief te verbranden?

De oorzaak van zijn gedrag weet hij zelf misschien niet eens, en dat is ook niet relevant voor jou. Jij moet verder met je leven en het gaat om jou.

Maar goed, dat is wat ik denk.

Het klinkt niet alsof je nog op een normale manier contact met hem kunt hebben, en waarom zou je jezelf daaraan blootstellen?

Denk je oprecht dat hij je de oorzaak van zijn gedrag zal vertellen? Hij gaat verder met zijn leven en jij ook, al zijn niet alle vragen beantwoord...denk dus niet dat het een goed plan is om hem op te zoeken.

..

quote:-Bladora- schreef op 02 februari 2009 @ 17:48:

M'n beste vriendinnen zeggen van wel, m'n moeder zegt van niet, ik zelf twijfel...Ik hoop dat iemand hier me kan helpen de juiste beslissing te nemen!



De situatie.

+/-2,5 jaar heb ik nogal een onstuimige, heftige, 'gestoorde' relatie gehad. 1,5 jaar was ik z'n minnares. Daarna ging hij bij z'n vrouw en is het een tijd erg goed en leuk geweest. Vervolgens moest ik het land uit voor een jaar voor school. Hij heeft me nog regelmatig op gezocht, we belden dagelijks, eigenlijk de perfecte lange afstandsrelatie. Dacht ik. De laatste keer dat hij bij me was was het nog geweldig. Vervolgens belde hij dat hij veilig geland was op schiphol en daarna heb ik nooit meer wat van hem gehoord, behalve een mail: dat ie het te moeilijk had met zichzelf, dat hij niet goed voor me was, dat hij me kapot zou maken, dat ie niet tegen de afstand kon etc. Maar ook dat ie nog zielsveel van me hield en dat hij het me ooit zou uitleggen.



Dit was in oktober 2007.



Deze relatie had me al gesloopt voordat hij me dumpte, door verschillende redenen was ik aan de AD, ben een keer in het ziekenhuis opgenomen door te veel stress etc. Toch hield(houd?) ik zielsveel van deze man, op een verschrikkelijk ongezonde manier.



Toen hij niks meer van zich liet horen was ik aan de AD dus erg vlak Ik was er kapot van, maar de combinatie van op een compleet andere plek zijn zonder al te veel herinneringen aan hem en de AD heeft me er door heen gesleept en het ging weer hartstikke goed met me. Ik ben zelfs met de AD gestopt in die tijd!



Toen ik weer terug kwam in Nederland was het even heftig, alle herinneringen, de angst om hem tegen het lijf te lopen en het nieuws dat hij een nieuwe vriendin had maakten dat ik het weer erg moeilijk kreeg. Ik dacht dat dit tijdelijk zou zijn, gewoon even weer de cultuurshock zeg maar. Ik heb nog geprobeerd op een normale manier contact met hem te zoeken, gewoon om even gepraat te hebben, niet omdat ik hem terug wil of zo. Daarop reageerde hij dat ik hem eerst maar even ongeveer duizend euro moest terug betalen (in de tijd dat het nog goed ging heeft hij me dat gegeven zonder dat ik er om vroeg), dat hij anders wel eens met m'n ouders ging praten en dat hij dan wel een keer met mij ging praten. Het geld is teruggestort.



We zijn nu 8 maanden verder. Ik date sinds een paar maanden weer, ben weer een beetje verliefd geweest (denk ik) etc.

Maar de laatste tijd denk ik aan bijna niks anders dan aan m'n ex. Ik slaap slecht, eet slecht, pieker noem maar op. Ik kan de gedachten aan hem niet stop zetten. Laat ik vooropstellen dat ik hem niet terug wil, en dat ik hem al het geluk met z'n nieuwe vriendin gun. Het enige wat ik wil is praten over wat er gebeurd is. Eigenlijk weet ik ook niet wat er gezegd moet worden, maar ik wil de oorzaak van zijn gedrag weten, of hem alleen maar zien, ik weet het niet. Als ik dit nu schrijf zit ik te huilen, zoveel doet t me. Ik wil ervan af zijn, maar ik denk aan niks anders. Ik voel me lusteloos en verdrietig. Waarom? Ik weet het niet. Ik wil ook niet verder met dit gevoel. Stapel gek word ik ervan.



Wat denken jullie, zou het helpen met hem te praten of ben ik rijp voor een psycholoog!?



Sorry voor het lange verhaal, als iemand het al allemaal heeft gelezen



Ik stel jullie adviezen erg op prijs!

-Bladora-



Ik heb niet je hele tekst gelezen, ik las een paar woorden, namelijk de woorden die ik vetgedrukt heb en de topictitel. Volgens mij weet jij zelf al heel goed wat je hiermee moet. Maar als jij nog ongelukkiger wilt zijn, je rot wilt voelen en jezelf wilt pijn doen zou ik zeggen; ga ervoor. Praat met hem.



Mijn advies; NIET DOEN. Als je op een verschrikkelijk ongezonde manier van iemand houdt, kun je je beter zo ver als mogelijk van die persoon bevinden.

Gezien je verleden met deze man zou ik hem nooit meer opzoeken want ik ben bang dat je jezelf dan opnieuw in een hoop ellende stort.

Ik vind dat je moeder groot gelijk heeft,niet doen dus..

En misschien is het idd wel heel verstandig om een afspraak bij een psycholoog te maken.

Wat wil je van hem?



Instant geluk? Het wegnemen van gepieker?



Dat kan hij niet. Dat moet jezelf doen. Uiterst onzinnig om hem op te zoeken als je het mij vraagt.



Moeders hebben vaak gelijk. Luister ernaar.

Ik geloof niet dat het je gaat helpen, een afspraak met deze meneer. Hij zal je enkel nog meer pijn kunnen doen, wonden openrijten etc etc. Antwoorden heeft ie denk ik niet voor je en als ie ze heeft roept dat ws nog meer vragen bij je op.

Sowieso ben je zo emo-labiel op dit moment, doe jezelf het niet aan om het nog erger te maken.

Schrijf eerst maar eens op wat je hem zou willen zeggen, berg het op en zet het van je af. Maak afspraken met jezelf wanneer je leuke dingen gaat doen en wanneer je bijv aan je verwerkingsproces 'mag', bijv 1 of 2 uur op een dag.



sterkte

Hoe hard gaat het aankomen als hij je nu weer afwijst? de kans is heel erg aanwezig dat hij helemaal niet meer op jou zit te wachten, dat ie allang klaar is met jou, gelukkig met zijn neiuwe relatie en geen zin heeft in "hysterisch gedoe"van een niet al te stabiele ex. ( om maar ff gechargeerd zijn kant van het verhaal neer te zetten).



stel dat je hem benaderd en hij zegt totaal geen zin in je te hebben en dat je moet ophouden met hem lastigvallen. zou dat je idd verder helpen, of verder de put in? h3b je hem echt nodig voor antwoorden, of is eigenlijk het feit dat hij zonder jou verder gegaan is niet antwoord genoeg?

welke antwoorden verwacht je, welke zou je graag willen horen en hoe ga je verder als je hele andere antwoorden krijgt?

Wat hoop je te bereiken met een gesprek dan?

Zoals ik het lees gaat het nu weer een beetje goed met je, heb je alles weer een beetje op de rit, waarom zou je oude wonden openhalen??



Ik zou het verleden het verleden laten, de kans dat je de antwoorden krijgt die je wilt horen zijn naar mijn mening nihil..



Maar das mijn bescheiden mening...

quote:-Bladora- schreef op 02 februari 2009 @ 17:58:

Ik heb zoiets van, we kunnen toch gewoon als volwassenen met elkaar om gaan? Of is dat juist een kinderachtige gedachte haha...



Ja.

Vriendschap is wederzijds en gelijkwaardig. Wanneer je moet bedelen om aandacht, die dan ook nog negatief is waarschijnlijk, hebben jullie beiden niets aan contact.

Ik kan me jou verhaal over je dramatische relatie met deze man die én getrouwd én veel ouder was dan jij nog heel goed herinneren en de intens verdrietige posting van je moeder ook die kwam vertellen dat jij in het ziekenhuis lag.

Waarom zou je die man nog weer opzoeken?

Is hij nu ook nog steeds getrouwd terwijl hij er een "vriendin"bij heeft?

Ik denk dat je beter een goed gesprek met een psycholoog kan gaan voeren dan met hem.

quote:-Bladora- schreef op 02 februari 2009 @ 18:06:

Ik weet ook niet wat ik wil horen, of ik me afgewezen zou gaan voelen als hij me de deur wijst. Ik weet dat ie verder is gegaan, nieuwe vriendin etc. Uit de 'wandelgangen' hoor ik ook dat hij mij niet mag zien van z'n nieuwe vriendin en dat ie straalongelukkig is. Tja...niet dat ik me daar in vastbijt hoor!!!



Hij is een volwassen vent. Hij hoeft zich niets te laten "verbieden"door zijn vriendin en als ie echt zo ongelukkig was dan ging ie wel weg. zou dat dus maar met een paar kilo zout nemen, tenzij die ex een ruggegraatloos weekdier zonder ballen is, en als dat zo is, dan lijkt het me helemaal de energie niet waard.





Ik weet dat ik verantwoordelijk ben voor m'n eigen geluk, maar t lukt me gewoon niet zo goed...en ik denk dus dat hij daar de oorzaak van is, of de manier waarop het is gegaan, want dat iemand niet meer van me houdt kan ik accepteren, ik bedoel, dat dwing je niet af, maar dat iemand niet met respect met mij om gaat....vind t gewoon lastig. En ik ben idd emo-labiel En zo leg je toch de verantwoordelijkheid voor jouw geluk weer bij hem. Als iemand niet met respect met je omgaat, dan moet je niet teruggaan, dat is bedelen om nog een trap na. respect dwing je niet al door als een geslagen hond om aandacht te smeken. respect dwing je juits af door kracht te tonen. Door te denken en echt te geloven dat je meer waard bent dan zo behandelt te worden, en dat je mensen die je respectloos behandelen gewoon niet in je leven wilt.

Bladora, het antwoord ken je al. Hij maakt jou niet gelukkig. Heeft hij nooit gedaan en zal hij ook nooit doen.



Ban deze gedachtes, dat kun je nl.l heel erg goed. Net als je deze gedachtes nu voedt, kun je ze ook stoppen.



Meid zoek afleiding, deze man is jou niet waard. Ik heb nu al een hekel aan hem vanwege de manier waarop hij jou behandelt. Alhoewel......jij laat je wel op deze manier behandelen. Stop hiermee.

En wat als ie met je gaat praten en jij nog steeds niets met zijn antwoord kan? Blijf je dan contact zoeken? Wat als zijn antwoord is wat jij niet wilt horen? Misschien houd jij nog wel van het beeld wat jij van hem hebt, niet zoals ie echt is. En bijt je zeker niet vast in wat je uit de wandelgangen hoort. Hij is een volwassen vent die zijn eigen beslissingen neemt. En als ie dat niet doet, dan wil je zo'n watje toch helemaal niet in je leven?

Ik zou het niet doen en denk dus dat je moeder je het beste advies geeft. Je weet niet echt waarom je hem wilt spreken, behalve dan om je zegje te doen over destijds. Laat het rusten. Althans leer om het te laten rusten.



Als hij heel positief reageert ga je volgens mij toch hopen dat er weer wat ontstaat, reageert hij negatief dan ben je daar teleurgesteld, boos of wat dan ook over.



Uiteindelijk helpt het je weinig. Je zal toch echt zelf moeten stoppen met denken aan hem. Hoe je dat doet? Gun het de tijd. Blijf leuke dingen doen. Accepteer dat je er nog vaak aan zal moeten denken tot het ECHT een plekje heeft (want dan heb je het denken aan hem ook niet meer nodig). Schrijf desnoods een brief zonder hem te versturen. Kortom doe alles om van je af te praten bij vriendinnen, familie en vrienden, etc maar zoek het contact met hem niet meer op.



(f)

luister naar je moeder.

Ik heb destijds met je meegelezen, je bent heel diep gegaan voor deze man. Ik denk dat het advies van je moeder goed is.



Bedenk ook eens welke antwoorden hij zou kunnen geven maar vooral welke antwoorden jij nodig zou hebben om door te kunnen gaan. Hoe groot is de kans dat hij jou in een gesprek kan helpen met dit afsluiten. Het zou mooi zijn als je met 1 gesprek over je gepieker heen zou zijn maar iets dat zo diep is verdwijnt niet met 1 gesprek. De dag na het gesprek zouden er weer nieuwe vragen bij je komen nav hij je de dag ervoor heeft gezegd en weer kom je in een cirkel.



Jullie tijd samen is heel intens geweest, dat moet slijten. Mijn ervaring met AD is dat ze je door hele zware tijden heen slepen maar na het stoppen moet je toch nog wel verwerken wat er is gebeurd.



Sterkte in ieder geval.

quote:-Bladora- schreef op 02 februari 2009 @ 18:52:

@pom, ik heb wel afleiding, ik werk, ik heb een redelijk druk sociaal leven, studeer af en toe, date af en toe. Dus dat is het probleem niet, of juist wel, ik heb gewoon geen idee hoe ik die gedachtes moet bannen. Het zijn ook geen gedachtes van, ow hij is nu met z'n vriendin dit, of dat, of wat zou hij doen, of ik mis hem zo of wat dan ook. Meer van Waarom? Waarom zijn dingen zo gelopen, waarom is het toen zo gegaan, etc.

Is dat heel stom om dat te willen weten?



Wat heb jij eraan om dat soort dingen te weten? Helpt dit jou ergens mee? Nee, jij zult je altijd dingen af blijven vragen.

Buig dit soort gedachtes om naar rationele gedachtes. Feit is dat hij jou niet goed behandeld heeft. Ander feit is, dat jullie geen toekomst samen hebben. Ander feit is dat jij je niet zo meer wil laten behandelen.

Die waarom gedachtes brengen jou helemaal niets goeds, alleen maar meer vragen. En deze vragen gaan jou helemaal niks opleveren. Het is heel makkelijk om dat voor een ander te bepalen, maar jij bent het zelf die het moet doen. Het is goed dat je met andere dingen ook bezig bent, maar misschien moet je nog meer afleiding hebben. Je bent nog veel te veel met hem bezig....

Ik vind dit net zo'n soort vraag als; "Moet ik met mijn blote handen een gleiendhete ovenschaal vastpakken? Wat denken jullie? Denken jullie dat ik daar dan wat van zou kunnen leren?".