Relaties
alle pijlers
Extreem fout en heel verdrietig
vrijdag 27 november 2009 om 13:38
Ik heb al een paar keer op het punt gestaan mijn 'probleem' op te schrijven.. om mijn hart te luchten, omdat ik me afvraag hoe het zover heeft kunnen komen.
Ik ben met handen en voeten gebonden, over het algemeen redelijk gelukkig samen met een heerlijke man. We hebben onze pieken en dalen en we hebben samen ook jonge kinderen. We zijn nog niet zo oud, werken hard en hebben het goed voor elkaar samen en met een aantal goede vrienden en vriendinnen om ons heen.
Ben ik echt verliefd? Nee, niet meer, maar we zijn een goed team, hebben regelmatig vreselijk lol en op zn tijd een flinke ruzie.
Ik hou absoluut van hem, maar ik mis wel spanning.
Sinds ik klein ben, zoek ik gevaar en spanning op. Niets extreems, maar altijd extremer dan vriendinnen. Ik heb ook last van stemmingswisselingen.. heerlijke hoogtes en een dodelijk gevoel van lege onrust. Alsof ik altijd aan het zoeken ben.
Ik heb medicijnen en ik kan de meeste tijd wel met mezelf leven inmiddels.
Op zoek naar spanning werd ik vorig jaar helemaal verliefd op mijn ex. Mijn ex en ik zijn een beetje hetzelfde. Bij hem kan ik krijgen wat ik zoek.. spanning, pijn en vreugde, maar verder niets. Toch verliefd, en it was killing me. Ik heb langer dan een jaar naar hem verlangd, zo erg dat ik er soms misselijk van werd.
Ondertussen deed ik wat ik moest doen thuis, op werk, overal.
Vlak voor de zomer wenste ik dat ik iemand anders zou ontmoeten, een soort rebound, waarbij de liefde minder diep zou gaan maar die wel mijn gedachten zou kunnen afleiden van de ex.
En die heb ik gevonden... In het begin probeerde ik me voor te stellen hoe het zou zijn met hem, ik had allang gezien dat hij niet alleen lief en aardig was en een hele leuke vader en de man van mijn lieve vriendin, maar vooral behoorlijk knap en sexy.
Na een warme gezamelijk vakantie afgelopen zomer met veel wijn en plezier en vriendschap, merkte ik de eerste zaterdag thuis dat ik zijn gezelschap enorm miste. Ik voelde me onrustig en sjacherijnig en hoopte alleen maar op een berichtje of een telefoontje,een uitnodiging om foto's te komen kijken ofzo.
Om een lang verhaal kort te maken; we hebben een paar dagen platonisch samen wat dingen gedaan, en de laatste keer was het niet meer te ontkennen; als we dicht bij elkaar stonden stonden we samen helemaal te shaken. Hij liet zijn handen zien, hij stond letterlijk te trillen en ik had dat ook. We hebben niets gedaan toen, maar wel het vuur nog wat opgestookt met mails en sms.. en uiteindelijk zijn we samen drie keer naar een hotel geweest.
Hij is verschrikkelijk goed in bed, en ik ook dus dat klikte wel. Naast geile sex hebben we ook echt dat we elkaar lief en leuk vinden. Hij was verliefd op mij en ik zeker ook op hem. Sterker nog; ik mis hem iedere minuut en ik denk dat ik van hem hou.
Wat ik bij mijn ex nooit voelde, voel ik nu wel; ik wil verder met hem. Maar dat voelen en de stap nemen dat is natuurlijk wel een heel verschil.
Hij en zijn (en mijn) vriendin gaan niet zo heel lekker,maar ze zijn heel leuk samen. Hij gaat niet bij haar weg, ookal klaagt hij nog zoveel. Ik wil haar ook niet kwijt, en mijn man ook niet.
Hij doet nu afstandelijk tegen mij, ik weet niet waarom. Toch zag ik hem een paar daagjes geleden nog en bleef hij steeds bij me in de buurt en was heel lief. Het maakt me ziek dat ik hem heb gemaild en hij amper reageert. Waarom? Ik weet dat het niet afgelopen is.
Wanneer weet je wat het goede is? Wat de juiste keuze is?
Voor alle duidelijkheid; ik snap dat dit heel slecht is en onvergevelijk, maar zo voelt het niet helemaal, maar kan er uit dit slechts misschien toch nog iets goeds voorkomen?
Ik denk wel eens dat we elkaar tegen "moesten" komen, we komen allebei uit een andere stad ver van hier, zijn hier tegelijkertijd komen wonen en elkaar op de eerste dag na de verhuizing tegen gekomen en meteen bevriend geraakt.
Wanneer weet je wat de juiste keuze is?
Ik zie het allemaal niet erg helder meer, en ik weet dat ik hier met de grond gelijk gemaakt zal worden, maar misschien is dat wel een eye opener ofzo.. ik weet het ook niet meer.
Ik ben met handen en voeten gebonden, over het algemeen redelijk gelukkig samen met een heerlijke man. We hebben onze pieken en dalen en we hebben samen ook jonge kinderen. We zijn nog niet zo oud, werken hard en hebben het goed voor elkaar samen en met een aantal goede vrienden en vriendinnen om ons heen.
Ben ik echt verliefd? Nee, niet meer, maar we zijn een goed team, hebben regelmatig vreselijk lol en op zn tijd een flinke ruzie.
Ik hou absoluut van hem, maar ik mis wel spanning.
Sinds ik klein ben, zoek ik gevaar en spanning op. Niets extreems, maar altijd extremer dan vriendinnen. Ik heb ook last van stemmingswisselingen.. heerlijke hoogtes en een dodelijk gevoel van lege onrust. Alsof ik altijd aan het zoeken ben.
Ik heb medicijnen en ik kan de meeste tijd wel met mezelf leven inmiddels.
Op zoek naar spanning werd ik vorig jaar helemaal verliefd op mijn ex. Mijn ex en ik zijn een beetje hetzelfde. Bij hem kan ik krijgen wat ik zoek.. spanning, pijn en vreugde, maar verder niets. Toch verliefd, en it was killing me. Ik heb langer dan een jaar naar hem verlangd, zo erg dat ik er soms misselijk van werd.
Ondertussen deed ik wat ik moest doen thuis, op werk, overal.
Vlak voor de zomer wenste ik dat ik iemand anders zou ontmoeten, een soort rebound, waarbij de liefde minder diep zou gaan maar die wel mijn gedachten zou kunnen afleiden van de ex.
En die heb ik gevonden... In het begin probeerde ik me voor te stellen hoe het zou zijn met hem, ik had allang gezien dat hij niet alleen lief en aardig was en een hele leuke vader en de man van mijn lieve vriendin, maar vooral behoorlijk knap en sexy.
Na een warme gezamelijk vakantie afgelopen zomer met veel wijn en plezier en vriendschap, merkte ik de eerste zaterdag thuis dat ik zijn gezelschap enorm miste. Ik voelde me onrustig en sjacherijnig en hoopte alleen maar op een berichtje of een telefoontje,een uitnodiging om foto's te komen kijken ofzo.
Om een lang verhaal kort te maken; we hebben een paar dagen platonisch samen wat dingen gedaan, en de laatste keer was het niet meer te ontkennen; als we dicht bij elkaar stonden stonden we samen helemaal te shaken. Hij liet zijn handen zien, hij stond letterlijk te trillen en ik had dat ook. We hebben niets gedaan toen, maar wel het vuur nog wat opgestookt met mails en sms.. en uiteindelijk zijn we samen drie keer naar een hotel geweest.
Hij is verschrikkelijk goed in bed, en ik ook dus dat klikte wel. Naast geile sex hebben we ook echt dat we elkaar lief en leuk vinden. Hij was verliefd op mij en ik zeker ook op hem. Sterker nog; ik mis hem iedere minuut en ik denk dat ik van hem hou.
Wat ik bij mijn ex nooit voelde, voel ik nu wel; ik wil verder met hem. Maar dat voelen en de stap nemen dat is natuurlijk wel een heel verschil.
Hij en zijn (en mijn) vriendin gaan niet zo heel lekker,maar ze zijn heel leuk samen. Hij gaat niet bij haar weg, ookal klaagt hij nog zoveel. Ik wil haar ook niet kwijt, en mijn man ook niet.
Hij doet nu afstandelijk tegen mij, ik weet niet waarom. Toch zag ik hem een paar daagjes geleden nog en bleef hij steeds bij me in de buurt en was heel lief. Het maakt me ziek dat ik hem heb gemaild en hij amper reageert. Waarom? Ik weet dat het niet afgelopen is.
Wanneer weet je wat het goede is? Wat de juiste keuze is?
Voor alle duidelijkheid; ik snap dat dit heel slecht is en onvergevelijk, maar zo voelt het niet helemaal, maar kan er uit dit slechts misschien toch nog iets goeds voorkomen?
Ik denk wel eens dat we elkaar tegen "moesten" komen, we komen allebei uit een andere stad ver van hier, zijn hier tegelijkertijd komen wonen en elkaar op de eerste dag na de verhuizing tegen gekomen en meteen bevriend geraakt.
Wanneer weet je wat de juiste keuze is?
Ik zie het allemaal niet erg helder meer, en ik weet dat ik hier met de grond gelijk gemaakt zal worden, maar misschien is dat wel een eye opener ofzo.. ik weet het ook niet meer.
vrijdag 27 november 2009 om 14:56
Fyvm ga naar je therapeut. Hier ga je aan onderdoor. Als je dit niet op een rij krijgt zul je volgens mij altijd in herhaling vallen. Dit zorgt bij jou verdriet maar ook bij alle mensen die geconfronteerd worden met jou gedrag.
Ik ga er van uit dat je een goed mens bent en niemand opzettelijk verdriet wil aandoen. Alleen, je hebt een bepaald gedrag ontwikkeld dat juist dat is wat je liever niet zou willen.
Maar wil je graag meer spanning in je leven dan moet je keuzes maken.
Je man wil ook gewoon een vrouw die voor hem gaat en die van hem houdt. Die genoeg heeft aan hem en aan het gezin. Niets meer en niets minder. Jij zou toch ook niet zo behandeld willen worden?
M.
Ik ga er van uit dat je een goed mens bent en niemand opzettelijk verdriet wil aandoen. Alleen, je hebt een bepaald gedrag ontwikkeld dat juist dat is wat je liever niet zou willen.
Maar wil je graag meer spanning in je leven dan moet je keuzes maken.
Je man wil ook gewoon een vrouw die voor hem gaat en die van hem houdt. Die genoeg heeft aan hem en aan het gezin. Niets meer en niets minder. Jij zou toch ook niet zo behandeld willen worden?
M.
vrijdag 27 november 2009 om 15:00
quote:fyvm schreef op 27 november 2009 @ 14:53:
Bright Eyes; ja, ik herken alles in wat je schrijft. Ik slik nu anti depressiva, en de pil om hormonen wat in bedwang te houden. Op sommige dagen in de maand ben ik zo extreem gelukkig dat ik bijna door de wolken loop en op andere dagen weet ik me met mezelf geen raad. Ik hoop dat er een oplossing is voor die gekmakende moodswings.
Dreamglasses; wat zeg je dat mooi; een gesplitste ziel. Dat is precies hoe ik me voel. Ik snap wel wat Bright Eyes schrijft; ik vind mijn relatie ook 'saai' ookal heb ik een superlieve man. Ik kan hem niet vertellen dat ik dat saai vind, dan zou hij zich verplicht gaan voelen anders te gaan doen dan hij is..Er zijn zoveel manieren waarop je het gesprek aan kan gaan met je partner om toe te geven hoe jij je voelt binnen de relatie. Als jij eerlijk zegt dat je een bepaalde spanning mist in jullie relatie en dat je het heel rot vindt dat je je zo voelt, is het ook aan je partner om daarnaar te luisteren. Nu ga je het uit de weg, omdat je bij voorbaat denkt dat je hem kwetst. Dat is niet eerlijk, zo ga JIJ het invullen en geef je hem bij voorbaat geen kans om op gelijke voet met jou te staan. Eigenlijk zie je je partner niet als sterk genoeg om daarmee om te kunnen gaan of ben je bang voor ruzie. In beide gevallen geef je hem geen kans, je sluit hem buiten.
Bright Eyes; ja, ik herken alles in wat je schrijft. Ik slik nu anti depressiva, en de pil om hormonen wat in bedwang te houden. Op sommige dagen in de maand ben ik zo extreem gelukkig dat ik bijna door de wolken loop en op andere dagen weet ik me met mezelf geen raad. Ik hoop dat er een oplossing is voor die gekmakende moodswings.
Dreamglasses; wat zeg je dat mooi; een gesplitste ziel. Dat is precies hoe ik me voel. Ik snap wel wat Bright Eyes schrijft; ik vind mijn relatie ook 'saai' ookal heb ik een superlieve man. Ik kan hem niet vertellen dat ik dat saai vind, dan zou hij zich verplicht gaan voelen anders te gaan doen dan hij is..Er zijn zoveel manieren waarop je het gesprek aan kan gaan met je partner om toe te geven hoe jij je voelt binnen de relatie. Als jij eerlijk zegt dat je een bepaalde spanning mist in jullie relatie en dat je het heel rot vindt dat je je zo voelt, is het ook aan je partner om daarnaar te luisteren. Nu ga je het uit de weg, omdat je bij voorbaat denkt dat je hem kwetst. Dat is niet eerlijk, zo ga JIJ het invullen en geef je hem bij voorbaat geen kans om op gelijke voet met jou te staan. Eigenlijk zie je je partner niet als sterk genoeg om daarmee om te kunnen gaan of ben je bang voor ruzie. In beide gevallen geef je hem geen kans, je sluit hem buiten.
Only dead fish go with the flow
vrijdag 27 november 2009 om 15:02
Wat een gelul onzin dat jullie elkaar wel tegen 'moesten' komen. Dat het zo heeft moeten zijn. Dat is gewoon een smoes exuus om je eigen verantwoordelijkheid niet te nemen.
De realiteit is dat je een lieve man, de vader van je kinderen, tot twee keer toe hebt bedonderd bedrogen. Eerst met je ex en nu met de man/vriend van een vriendin van je.
Dat heeft niks met voorbestemming te maken. Dat heeft alles te maken met je eigen lustgevoel en behoefte aan drama centraal te stellen.
Je bedondert je kinderen, je man en je vriendin. Mooie puinhoop heb je er van gemaakt. Neem je verantwoordelijkheid in plaats van zo te miepen excuses te verzinnen dat het voorbestemd is en dat jullie beiden trilden omdat jullie je zo verbonden met elkaar voelen. Wat een onzin zeg.
De realiteit is dat je een lieve man, de vader van je kinderen, tot twee keer toe hebt bedonderd bedrogen. Eerst met je ex en nu met de man/vriend van een vriendin van je.
Dat heeft niks met voorbestemming te maken. Dat heeft alles te maken met je eigen lustgevoel en behoefte aan drama centraal te stellen.
Je bedondert je kinderen, je man en je vriendin. Mooie puinhoop heb je er van gemaakt. Neem je verantwoordelijkheid in plaats van zo te miepen excuses te verzinnen dat het voorbestemd is en dat jullie beiden trilden omdat jullie je zo verbonden met elkaar voelen. Wat een onzin zeg.
vrijdag 27 november 2009 om 15:13
quote:fyvm schreef op 27 november 2009 @ 14:16:
Maar ik wil aan de ene kant mijn verantwoordelijkheden nemen en dat doe ik ook. Ik werk heel hard, zorg heel goed voor mijn kinderen, man en huis en vrienden maar ook goed voor mezelf.Als jij goed voor jezelf wilt zorgen, dan maak je heel snel een afspraak met een goede psycholoog, ga je met de billen bloot en ga je aan de hand daarvan aan jezelf werken. Ik zou ook je medicatie eens goed laten controleren of deze niet aangepast moet worden (wees ook heel eerlijk tegenover de arts over je moodswings). En laat de man van je vriendin met rust. Niet meer bellen, niet sms-en, niet bedenken dat hij met haar niet gelukkig is of meer van dat soort zaken die zorgen dat jij hoop krijgt. En steek eens flink wat energie in je eigen huwelijk om te kijken of je daar nog wat swung in krijgt. Misschien staat je man open voor veel meer "spanning" dan jij denkt.
Maar ik wil aan de ene kant mijn verantwoordelijkheden nemen en dat doe ik ook. Ik werk heel hard, zorg heel goed voor mijn kinderen, man en huis en vrienden maar ook goed voor mezelf.Als jij goed voor jezelf wilt zorgen, dan maak je heel snel een afspraak met een goede psycholoog, ga je met de billen bloot en ga je aan de hand daarvan aan jezelf werken. Ik zou ook je medicatie eens goed laten controleren of deze niet aangepast moet worden (wees ook heel eerlijk tegenover de arts over je moodswings). En laat de man van je vriendin met rust. Niet meer bellen, niet sms-en, niet bedenken dat hij met haar niet gelukkig is of meer van dat soort zaken die zorgen dat jij hoop krijgt. En steek eens flink wat energie in je eigen huwelijk om te kijken of je daar nog wat swung in krijgt. Misschien staat je man open voor veel meer "spanning" dan jij denkt.
vrijdag 27 november 2009 om 15:15
Smurfje;
Weet ik niet. Ik weet (van hem) dat zij tijdens onze vakantie een paar keer heeft gezegd dat wij het wel heel goed met elkaar konden vinden. Dat hij meer voor mij voelde.
Hij heeft dat ontkent. (zegt dat hij dat toen zelf ook niet doorhad)
Mijn man zei hetzelfde. Dat wij altijd zo lief tegen elkaar doen.
Daarna heeft zij nog gezegd dat ze dacht dat hij verliefd was.
Maar omdat ze niet weet dat wij elkaar mailen enzo heeft ze verder geen vermoeden.
Weet ik niet. Ik weet (van hem) dat zij tijdens onze vakantie een paar keer heeft gezegd dat wij het wel heel goed met elkaar konden vinden. Dat hij meer voor mij voelde.
Hij heeft dat ontkent. (zegt dat hij dat toen zelf ook niet doorhad)
Mijn man zei hetzelfde. Dat wij altijd zo lief tegen elkaar doen.
Daarna heeft zij nog gezegd dat ze dacht dat hij verliefd was.
Maar omdat ze niet weet dat wij elkaar mailen enzo heeft ze verder geen vermoeden.
vrijdag 27 november 2009 om 15:16
quote:fyvm schreef op 27 november 2009 @ 15:15:
Smurfje;
Weet ik niet. Ik weet (van hem) dat zij tijdens onze vakantie een paar keer heeft gezegd dat wij het wel heel goed met elkaar konden vinden. Dat hij meer voor mij voelde.
Hij heeft dat ontkent. (zegt dat hij dat toen zelf ook niet doorhad)
Mijn man zei hetzelfde. Dat wij altijd zo lief tegen elkaar doen.
Daarna heeft zij nog gezegd dat ze dacht dat hij verliefd was.
Maar omdat ze niet weet dat wij elkaar mailen enzo heeft ze verder geen vermoeden.Toevoeging; ze zei ook dat ze het niet boeiend vond verder, wat ik al schref; ze is er een beetje klaar mee.
Smurfje;
Weet ik niet. Ik weet (van hem) dat zij tijdens onze vakantie een paar keer heeft gezegd dat wij het wel heel goed met elkaar konden vinden. Dat hij meer voor mij voelde.
Hij heeft dat ontkent. (zegt dat hij dat toen zelf ook niet doorhad)
Mijn man zei hetzelfde. Dat wij altijd zo lief tegen elkaar doen.
Daarna heeft zij nog gezegd dat ze dacht dat hij verliefd was.
Maar omdat ze niet weet dat wij elkaar mailen enzo heeft ze verder geen vermoeden.Toevoeging; ze zei ook dat ze het niet boeiend vond verder, wat ik al schref; ze is er een beetje klaar mee.
vrijdag 27 november 2009 om 15:18
Ik sluit me helemaal aan bij wzk.
Je kan allerlei excuses aan gaan halen, maar je blijft van een gebonden man af, en al helemaal van die van een vriendin. Ik heb hier geen goed woord voor over.
Advies: Zet die man uit je hoofd, stop je energie in je relatie en praat er nooit over. Zo beperk je nog een beetje de schade die je aan zal richten als het uit komt.
Je kan allerlei excuses aan gaan halen, maar je blijft van een gebonden man af, en al helemaal van die van een vriendin. Ik heb hier geen goed woord voor over.
Advies: Zet die man uit je hoofd, stop je energie in je relatie en praat er nooit over. Zo beperk je nog een beetje de schade die je aan zal richten als het uit komt.
vrijdag 27 november 2009 om 15:19
quote:MarijeMarije schreef op 27 november 2009 @ 15:13:
[...]
Als jij goed voor jezelf wilt zorgen, dan maak je heel snel een afspraak met een goede psycholoog, ga je met de billen bloot en ga je aan de hand daarvan aan jezelf werken. Ik zou ook je medicatie eens goed laten controleren of deze niet aangepast moet worden (wees ook heel eerlijk tegenover de arts over je moodswings). En laat de man van je vriendin met rust. Niet meer bellen, niet sms-en, niet bedenken dat hij met haar niet gelukkig is of meer van dat soort zaken die zorgen dat jij hoop krijgt. En steek eens flink wat energie in je eigen huwelijk om te kijken of je daar nog wat swung in krijgt. Misschien staat je man open voor veel meer "spanning" dan jij denkt.Ik heb net gebeld
[...]
Als jij goed voor jezelf wilt zorgen, dan maak je heel snel een afspraak met een goede psycholoog, ga je met de billen bloot en ga je aan de hand daarvan aan jezelf werken. Ik zou ook je medicatie eens goed laten controleren of deze niet aangepast moet worden (wees ook heel eerlijk tegenover de arts over je moodswings). En laat de man van je vriendin met rust. Niet meer bellen, niet sms-en, niet bedenken dat hij met haar niet gelukkig is of meer van dat soort zaken die zorgen dat jij hoop krijgt. En steek eens flink wat energie in je eigen huwelijk om te kijken of je daar nog wat swung in krijgt. Misschien staat je man open voor veel meer "spanning" dan jij denkt.Ik heb net gebeld
vrijdag 27 november 2009 om 15:19
Weet je wat het toppunt van spannend is? Eerlijk zijn.
Eerst tegenover jezelf en dan tegenover je partner. Over wat je voelt, denkt, en wie je nu eigenlijk echt bent en wat die stemmingswisselingen met je doen.
Ik begin er zelf niet aan hoor, mij veel te enerverend en ik hou meer van rust en saai. Maar als je echt een uitdaging zoekt, kun je het eens proberen.
Eerst tegenover jezelf en dan tegenover je partner. Over wat je voelt, denkt, en wie je nu eigenlijk echt bent en wat die stemmingswisselingen met je doen.
Ik begin er zelf niet aan hoor, mij veel te enerverend en ik hou meer van rust en saai. Maar als je echt een uitdaging zoekt, kun je het eens proberen.
vrijdag 27 november 2009 om 15:20
Sorry meisjes, ik heb geen etiket genoemd en ook geen oordeel gegeven of iets goed of fout is/was.
Door een ontregelde hormoonhuishouding of bipolaire stoornis kan je de ene dag denken dat je de hele wereld aankan en de andere dag ben je zo ongelukkig en vol schaamte dat je de deur niet uit durft.
Ratio en weten of iets goed of fout is komt er doodleuk niet aan te pas, dat gebied is tijdelijk uitgeschakeld.
Geen smoes, temporarily insane.
Terwijl je intelligent genoeg bent om te begrijpen dat er dingen zijn die je gewoon niet doet of kan maken. Dat schrijft TO toch zeker.
Zouden jullie je niet doodongelukkig voelen als er een sturende kracht in je zit die je voortdurend voor schut zet.
TO, hoe oud ben je?
Het doet er ook niet toe of iemand het goed of fout vindt. TO vraagt zich volgens mij af waarom ze zo doet en dat is niet omdat ze hier trots loopt te roepen dat ze stommiteiten uithaalt.
Kan zo pissig worden van dat moraalriddelgezeik.
Door een ontregelde hormoonhuishouding of bipolaire stoornis kan je de ene dag denken dat je de hele wereld aankan en de andere dag ben je zo ongelukkig en vol schaamte dat je de deur niet uit durft.
Ratio en weten of iets goed of fout is komt er doodleuk niet aan te pas, dat gebied is tijdelijk uitgeschakeld.
Geen smoes, temporarily insane.
Terwijl je intelligent genoeg bent om te begrijpen dat er dingen zijn die je gewoon niet doet of kan maken. Dat schrijft TO toch zeker.
Zouden jullie je niet doodongelukkig voelen als er een sturende kracht in je zit die je voortdurend voor schut zet.
TO, hoe oud ben je?
Het doet er ook niet toe of iemand het goed of fout vindt. TO vraagt zich volgens mij af waarom ze zo doet en dat is niet omdat ze hier trots loopt te roepen dat ze stommiteiten uithaalt.
Kan zo pissig worden van dat moraalriddelgezeik.
Wie het laatst lacht................. heeft de grap niet begrepen.
vrijdag 27 november 2009 om 15:22
vrijdag 27 november 2009 om 15:23
quote:sneezeweasel schreef op 27 november 2009 @ 14:37:
[...]
Goeie dag zeg! Ik geloof niet dat To ook maar iets heeft aan jouw diagnose! Ook fijn om mensen in een hokje te duwen op basis van teksten op een forum. Heel vreemd vind ik dat!
Ik dacht precies hetzelfde. En ze geeft geen diagnose, ze schrijft hoe het overkomt. Inderdaad: borderlinerig.
[...]
Goeie dag zeg! Ik geloof niet dat To ook maar iets heeft aan jouw diagnose! Ook fijn om mensen in een hokje te duwen op basis van teksten op een forum. Heel vreemd vind ik dat!
Ik dacht precies hetzelfde. En ze geeft geen diagnose, ze schrijft hoe het overkomt. Inderdaad: borderlinerig.
vrijdag 27 november 2009 om 15:24
quote:korenwolf schreef op 27 november 2009 @ 15:19:
Weet je wat het toppunt van spannend is? Eerlijk zijn.
Eerst tegenover jezelf en dan tegenover je partner. Over wat je voelt, denkt, en wie je nu eigenlijk echt bent en wat die stemmingswisselingen met je doen.
Ik begin er zelf niet aan hoor, mij veel te enerverend en ik hou meer van rust en saai. Maar als je echt een uitdaging zoekt, kun je het eens proberen.Goeie post!
Weet je wat het toppunt van spannend is? Eerlijk zijn.
Eerst tegenover jezelf en dan tegenover je partner. Over wat je voelt, denkt, en wie je nu eigenlijk echt bent en wat die stemmingswisselingen met je doen.
Ik begin er zelf niet aan hoor, mij veel te enerverend en ik hou meer van rust en saai. Maar als je echt een uitdaging zoekt, kun je het eens proberen.Goeie post!
vrijdag 27 november 2009 om 15:28
quote:fyvm schreef op 27 november 2009 @ 15:16:
[...]
Toevoeging; ze zei ook dat ze het niet boeiend vond verder, wat ik al schref; ze is er een beetje klaar mee.
Ik mag hopen dat je, je op deze manier niet probeerd wijs te maken dat het allemaal wel mee valt...
Of zij het boeiend vindt ja of nee, of er klaar mee is, dat maakt je vriendin uit, niet jij nog haar vriend.
Het kan zijn dat het iets met erfelijkheid te maken heeft maar dat betekend nog steeds niet dat je ontoerekeningsfatbaar bent. Jij bent eindverantwoordelijk voor je eigen daden.
Dus ga nu niet zitten doen alsof je vriendin het straks vast minder erg vindt dat ze belazerd wordt. Ze zal woest zijn op haar vriend en op jouw. Dan weet je meteen hoe boeiend ze het vindt wat jullie haar hebben aangedaan.
[...]
Toevoeging; ze zei ook dat ze het niet boeiend vond verder, wat ik al schref; ze is er een beetje klaar mee.
Ik mag hopen dat je, je op deze manier niet probeerd wijs te maken dat het allemaal wel mee valt...
Of zij het boeiend vindt ja of nee, of er klaar mee is, dat maakt je vriendin uit, niet jij nog haar vriend.
Het kan zijn dat het iets met erfelijkheid te maken heeft maar dat betekend nog steeds niet dat je ontoerekeningsfatbaar bent. Jij bent eindverantwoordelijk voor je eigen daden.
Dus ga nu niet zitten doen alsof je vriendin het straks vast minder erg vindt dat ze belazerd wordt. Ze zal woest zijn op haar vriend en op jouw. Dan weet je meteen hoe boeiend ze het vindt wat jullie haar hebben aangedaan.
vrijdag 27 november 2009 om 15:29
Jullie zitten er allemaal niet zo heel ver naast hoor, alleen heb ik niets aan etiketten. Ik ben ooit door een psych. bestempeld als (milde?) borderliner, nu had de afgelopen psych het over een (milde?) bipolaire stoornis. Ikzelf voel heel duidelijk dat het iets met hormonen te maken heeft.
En ik heb best een hoog IQ dus ik kan goed functioneren en me heel gematigd gedragen maar van binnen scheurt het me aan stukken.
Neemt niet weg dat ik man en vriendin op deze manier mag bedonderen, alleen het 'vreemde' is is dat het ergens ook 'goed' voelt, deze andere man, alsof ik een soort rust vind als ik bij hem ben.
En ik heb best een hoog IQ dus ik kan goed functioneren en me heel gematigd gedragen maar van binnen scheurt het me aan stukken.
Neemt niet weg dat ik man en vriendin op deze manier mag bedonderen, alleen het 'vreemde' is is dat het ergens ook 'goed' voelt, deze andere man, alsof ik een soort rust vind als ik bij hem ben.
vrijdag 27 november 2009 om 15:29
Beste fyvm,
Je schrijft dat je goed voor jezelf zorgt maar dat kan ik niet opmaken aan wat je schrijft.
Goed voor jezelf zorgen is lief voor jezelf zijn.
Hier wat koude grondpsychologie maar zo met anderen omgaan (je vriendin , man) lijkt wel alsof je daarmee jezelf straft.
kijk , ik ben slecht.
Wat ik je ook nog wil zeggen is dat ik ooit belazerd ben door mijn beste vriendin en toemalige vriend.
Ik voelde allang dat er iets was maar ze bleven maar ontkennen.
De sex vond ik niet het ergst , het ergst was het bedrog .
Dat gekonkel en gelieg.
Een beetje doen alsof ik gek was, wat ik ook echt dacht toendertijd.
Je speelt met vuur!
Ik veroordeel je niet maar ik voel wel compassie.
je zult je namelijk best k*t voelen.
Dus geef ik je nu een virtuele knuffel en hoop ik voor je dat je je zaken en prioriteiten op orde krijgt.
Je schrijft dat je goed voor jezelf zorgt maar dat kan ik niet opmaken aan wat je schrijft.
Goed voor jezelf zorgen is lief voor jezelf zijn.
Hier wat koude grondpsychologie maar zo met anderen omgaan (je vriendin , man) lijkt wel alsof je daarmee jezelf straft.
kijk , ik ben slecht.
Wat ik je ook nog wil zeggen is dat ik ooit belazerd ben door mijn beste vriendin en toemalige vriend.
Ik voelde allang dat er iets was maar ze bleven maar ontkennen.
De sex vond ik niet het ergst , het ergst was het bedrog .
Dat gekonkel en gelieg.
Een beetje doen alsof ik gek was, wat ik ook echt dacht toendertijd.
Je speelt met vuur!
Ik veroordeel je niet maar ik voel wel compassie.
je zult je namelijk best k*t voelen.
Dus geef ik je nu een virtuele knuffel en hoop ik voor je dat je je zaken en prioriteiten op orde krijgt.
vrijdag 27 november 2009 om 15:32
quote:fyvm schreef op 27 november 2009 @ 15:22:
Ik schaam me enorm dat ik vanmorgen nog een berichtje heb gestuurd naar hem. Aan de ene kant omdat ik nu wel zie dat het zinloos, grof en dom is, aan de andere kant omdat ik me heel erg 'gebruikt' voel. We hebben echt veel lieve dingen tegen elkaar gezegd, en ik meende ze allemaal.
TO, gebruikt wordt je wellicht als je dronken bent. En wees eens eerlijk tegen jezelf. Zou jehet aangelegt hebben met de vriend van je vriendin als je ex nog in beeld was?
Zou je, je ook gebruikt hebben gevoeld, als hij je mail nog steeds beantwoorde en met je het bed in dook?
Je ex en de vriend van de vriendin zijn verstandig... wanneer begin jij je eigen rol te zien?
Ik schaam me enorm dat ik vanmorgen nog een berichtje heb gestuurd naar hem. Aan de ene kant omdat ik nu wel zie dat het zinloos, grof en dom is, aan de andere kant omdat ik me heel erg 'gebruikt' voel. We hebben echt veel lieve dingen tegen elkaar gezegd, en ik meende ze allemaal.
TO, gebruikt wordt je wellicht als je dronken bent. En wees eens eerlijk tegen jezelf. Zou jehet aangelegt hebben met de vriend van je vriendin als je ex nog in beeld was?
Zou je, je ook gebruikt hebben gevoeld, als hij je mail nog steeds beantwoorde en met je het bed in dook?
Je ex en de vriend van de vriendin zijn verstandig... wanneer begin jij je eigen rol te zien?
vrijdag 27 november 2009 om 15:34
quote:eefjewentelteefje schreef op 27 november 2009 @ 15:29:
Een beetje doen alsof ik gek was, wat ik ook echt dacht toendertijd.
.Ja, dat is ook waar ik bang voor ben (voor haar) dat zij het allang doorheeft en dat ze denkt dat ik zo over haar denk. Dat doe ik absoluut niet. Het liefst zou ik haar eerlijk zeggen dat ik harsttikke gek ben op haar man. Maar ja, wie schiet daar wat mee op.
Een beetje doen alsof ik gek was, wat ik ook echt dacht toendertijd.
.Ja, dat is ook waar ik bang voor ben (voor haar) dat zij het allang doorheeft en dat ze denkt dat ik zo over haar denk. Dat doe ik absoluut niet. Het liefst zou ik haar eerlijk zeggen dat ik harsttikke gek ben op haar man. Maar ja, wie schiet daar wat mee op.
vrijdag 27 november 2009 om 15:36
Waar zie jij een diagnose?
Een forum is overigens bij uitstek de aangewezen plaats om mensen in "hokjes te stoppen".
Ik ken TO verder niet, lees alleen wat TO wilt dat ik lees, hoor geen intonatie en zie geen mimiek. Ik trek dus inderdaad mijn persoonlijke conclusie bij datgeen ik lees. Niet meer, zeker ook niet minder.
Ik denk inderdaad dat het ene goed idee zou zijn als TO zichzelf bij elkaar raapt, een goede therapie op zoekt (en aan gaat) en verder weinig heeft aan alleen begripvolle posts.
Tot slot wil ik opmerken dat ik weliswaar geen diagnose wil stellen met de term "borderlinerig", echter inderdaad weldegelijk bedoel te zeggen dat haar gedrag wel trekken van borderline vertoont. Lijkt me niet zo heel moeilijk te destilleren uit haar posts.
Een forum is overigens bij uitstek de aangewezen plaats om mensen in "hokjes te stoppen".
Ik ken TO verder niet, lees alleen wat TO wilt dat ik lees, hoor geen intonatie en zie geen mimiek. Ik trek dus inderdaad mijn persoonlijke conclusie bij datgeen ik lees. Niet meer, zeker ook niet minder.
Ik denk inderdaad dat het ene goed idee zou zijn als TO zichzelf bij elkaar raapt, een goede therapie op zoekt (en aan gaat) en verder weinig heeft aan alleen begripvolle posts.
Tot slot wil ik opmerken dat ik weliswaar geen diagnose wil stellen met de term "borderlinerig", echter inderdaad weldegelijk bedoel te zeggen dat haar gedrag wel trekken van borderline vertoont. Lijkt me niet zo heel moeilijk te destilleren uit haar posts.
Computer says nooooo
vrijdag 27 november 2009 om 15:39
quote:fyvm schreef op 27 november 2009 @ 15:34:
[...]
Ja, dat is ook waar ik bang voor ben (voor haar) dat zij het allang doorheeft en dat ze denkt dat ik zo over haar denk. Dat doe ik absoluut niet. Het liefst zou ik haar eerlijk zeggen dat ik harsttikke gek ben op haar man. Maar ja, wie schiet daar wat mee op.Is dat zo of ben je gewoon gek op de spanning die het met zich meebrengt?
[...]
Ja, dat is ook waar ik bang voor ben (voor haar) dat zij het allang doorheeft en dat ze denkt dat ik zo over haar denk. Dat doe ik absoluut niet. Het liefst zou ik haar eerlijk zeggen dat ik harsttikke gek ben op haar man. Maar ja, wie schiet daar wat mee op.Is dat zo of ben je gewoon gek op de spanning die het met zich meebrengt?
