Relaties
alle pijlers
Extreem fout en heel verdrietig
vrijdag 27 november 2009 om 13:38
Ik heb al een paar keer op het punt gestaan mijn 'probleem' op te schrijven.. om mijn hart te luchten, omdat ik me afvraag hoe het zover heeft kunnen komen.
Ik ben met handen en voeten gebonden, over het algemeen redelijk gelukkig samen met een heerlijke man. We hebben onze pieken en dalen en we hebben samen ook jonge kinderen. We zijn nog niet zo oud, werken hard en hebben het goed voor elkaar samen en met een aantal goede vrienden en vriendinnen om ons heen.
Ben ik echt verliefd? Nee, niet meer, maar we zijn een goed team, hebben regelmatig vreselijk lol en op zn tijd een flinke ruzie.
Ik hou absoluut van hem, maar ik mis wel spanning.
Sinds ik klein ben, zoek ik gevaar en spanning op. Niets extreems, maar altijd extremer dan vriendinnen. Ik heb ook last van stemmingswisselingen.. heerlijke hoogtes en een dodelijk gevoel van lege onrust. Alsof ik altijd aan het zoeken ben.
Ik heb medicijnen en ik kan de meeste tijd wel met mezelf leven inmiddels.
Op zoek naar spanning werd ik vorig jaar helemaal verliefd op mijn ex. Mijn ex en ik zijn een beetje hetzelfde. Bij hem kan ik krijgen wat ik zoek.. spanning, pijn en vreugde, maar verder niets. Toch verliefd, en it was killing me. Ik heb langer dan een jaar naar hem verlangd, zo erg dat ik er soms misselijk van werd.
Ondertussen deed ik wat ik moest doen thuis, op werk, overal.
Vlak voor de zomer wenste ik dat ik iemand anders zou ontmoeten, een soort rebound, waarbij de liefde minder diep zou gaan maar die wel mijn gedachten zou kunnen afleiden van de ex.
En die heb ik gevonden... In het begin probeerde ik me voor te stellen hoe het zou zijn met hem, ik had allang gezien dat hij niet alleen lief en aardig was en een hele leuke vader en de man van mijn lieve vriendin, maar vooral behoorlijk knap en sexy.
Na een warme gezamelijk vakantie afgelopen zomer met veel wijn en plezier en vriendschap, merkte ik de eerste zaterdag thuis dat ik zijn gezelschap enorm miste. Ik voelde me onrustig en sjacherijnig en hoopte alleen maar op een berichtje of een telefoontje,een uitnodiging om foto's te komen kijken ofzo.
Om een lang verhaal kort te maken; we hebben een paar dagen platonisch samen wat dingen gedaan, en de laatste keer was het niet meer te ontkennen; als we dicht bij elkaar stonden stonden we samen helemaal te shaken. Hij liet zijn handen zien, hij stond letterlijk te trillen en ik had dat ook. We hebben niets gedaan toen, maar wel het vuur nog wat opgestookt met mails en sms.. en uiteindelijk zijn we samen drie keer naar een hotel geweest.
Hij is verschrikkelijk goed in bed, en ik ook dus dat klikte wel. Naast geile sex hebben we ook echt dat we elkaar lief en leuk vinden. Hij was verliefd op mij en ik zeker ook op hem. Sterker nog; ik mis hem iedere minuut en ik denk dat ik van hem hou.
Wat ik bij mijn ex nooit voelde, voel ik nu wel; ik wil verder met hem. Maar dat voelen en de stap nemen dat is natuurlijk wel een heel verschil.
Hij en zijn (en mijn) vriendin gaan niet zo heel lekker,maar ze zijn heel leuk samen. Hij gaat niet bij haar weg, ookal klaagt hij nog zoveel. Ik wil haar ook niet kwijt, en mijn man ook niet.
Hij doet nu afstandelijk tegen mij, ik weet niet waarom. Toch zag ik hem een paar daagjes geleden nog en bleef hij steeds bij me in de buurt en was heel lief. Het maakt me ziek dat ik hem heb gemaild en hij amper reageert. Waarom? Ik weet dat het niet afgelopen is.
Wanneer weet je wat het goede is? Wat de juiste keuze is?
Voor alle duidelijkheid; ik snap dat dit heel slecht is en onvergevelijk, maar zo voelt het niet helemaal, maar kan er uit dit slechts misschien toch nog iets goeds voorkomen?
Ik denk wel eens dat we elkaar tegen "moesten" komen, we komen allebei uit een andere stad ver van hier, zijn hier tegelijkertijd komen wonen en elkaar op de eerste dag na de verhuizing tegen gekomen en meteen bevriend geraakt.
Wanneer weet je wat de juiste keuze is?
Ik zie het allemaal niet erg helder meer, en ik weet dat ik hier met de grond gelijk gemaakt zal worden, maar misschien is dat wel een eye opener ofzo.. ik weet het ook niet meer.
Ik ben met handen en voeten gebonden, over het algemeen redelijk gelukkig samen met een heerlijke man. We hebben onze pieken en dalen en we hebben samen ook jonge kinderen. We zijn nog niet zo oud, werken hard en hebben het goed voor elkaar samen en met een aantal goede vrienden en vriendinnen om ons heen.
Ben ik echt verliefd? Nee, niet meer, maar we zijn een goed team, hebben regelmatig vreselijk lol en op zn tijd een flinke ruzie.
Ik hou absoluut van hem, maar ik mis wel spanning.
Sinds ik klein ben, zoek ik gevaar en spanning op. Niets extreems, maar altijd extremer dan vriendinnen. Ik heb ook last van stemmingswisselingen.. heerlijke hoogtes en een dodelijk gevoel van lege onrust. Alsof ik altijd aan het zoeken ben.
Ik heb medicijnen en ik kan de meeste tijd wel met mezelf leven inmiddels.
Op zoek naar spanning werd ik vorig jaar helemaal verliefd op mijn ex. Mijn ex en ik zijn een beetje hetzelfde. Bij hem kan ik krijgen wat ik zoek.. spanning, pijn en vreugde, maar verder niets. Toch verliefd, en it was killing me. Ik heb langer dan een jaar naar hem verlangd, zo erg dat ik er soms misselijk van werd.
Ondertussen deed ik wat ik moest doen thuis, op werk, overal.
Vlak voor de zomer wenste ik dat ik iemand anders zou ontmoeten, een soort rebound, waarbij de liefde minder diep zou gaan maar die wel mijn gedachten zou kunnen afleiden van de ex.
En die heb ik gevonden... In het begin probeerde ik me voor te stellen hoe het zou zijn met hem, ik had allang gezien dat hij niet alleen lief en aardig was en een hele leuke vader en de man van mijn lieve vriendin, maar vooral behoorlijk knap en sexy.
Na een warme gezamelijk vakantie afgelopen zomer met veel wijn en plezier en vriendschap, merkte ik de eerste zaterdag thuis dat ik zijn gezelschap enorm miste. Ik voelde me onrustig en sjacherijnig en hoopte alleen maar op een berichtje of een telefoontje,een uitnodiging om foto's te komen kijken ofzo.
Om een lang verhaal kort te maken; we hebben een paar dagen platonisch samen wat dingen gedaan, en de laatste keer was het niet meer te ontkennen; als we dicht bij elkaar stonden stonden we samen helemaal te shaken. Hij liet zijn handen zien, hij stond letterlijk te trillen en ik had dat ook. We hebben niets gedaan toen, maar wel het vuur nog wat opgestookt met mails en sms.. en uiteindelijk zijn we samen drie keer naar een hotel geweest.
Hij is verschrikkelijk goed in bed, en ik ook dus dat klikte wel. Naast geile sex hebben we ook echt dat we elkaar lief en leuk vinden. Hij was verliefd op mij en ik zeker ook op hem. Sterker nog; ik mis hem iedere minuut en ik denk dat ik van hem hou.
Wat ik bij mijn ex nooit voelde, voel ik nu wel; ik wil verder met hem. Maar dat voelen en de stap nemen dat is natuurlijk wel een heel verschil.
Hij en zijn (en mijn) vriendin gaan niet zo heel lekker,maar ze zijn heel leuk samen. Hij gaat niet bij haar weg, ookal klaagt hij nog zoveel. Ik wil haar ook niet kwijt, en mijn man ook niet.
Hij doet nu afstandelijk tegen mij, ik weet niet waarom. Toch zag ik hem een paar daagjes geleden nog en bleef hij steeds bij me in de buurt en was heel lief. Het maakt me ziek dat ik hem heb gemaild en hij amper reageert. Waarom? Ik weet dat het niet afgelopen is.
Wanneer weet je wat het goede is? Wat de juiste keuze is?
Voor alle duidelijkheid; ik snap dat dit heel slecht is en onvergevelijk, maar zo voelt het niet helemaal, maar kan er uit dit slechts misschien toch nog iets goeds voorkomen?
Ik denk wel eens dat we elkaar tegen "moesten" komen, we komen allebei uit een andere stad ver van hier, zijn hier tegelijkertijd komen wonen en elkaar op de eerste dag na de verhuizing tegen gekomen en meteen bevriend geraakt.
Wanneer weet je wat de juiste keuze is?
Ik zie het allemaal niet erg helder meer, en ik weet dat ik hier met de grond gelijk gemaakt zal worden, maar misschien is dat wel een eye opener ofzo.. ik weet het ook niet meer.
vrijdag 27 november 2009 om 15:40
quote:fyvm schreef op 27 november 2009 @ 15:29:
Jullie zitten er allemaal niet zo heel ver naast hoor, alleen heb ik niets aan etiketten. Ik ben ooit door een psych. bestempeld als (milde?) borderliner, nu had de afgelopen psych het over een (milde?) bipolaire stoornis. Ikzelf voel heel duidelijk dat het iets met hormonen te maken heeft.
En ik heb best een hoog IQ dus ik kan goed functioneren en me heel gematigd gedragen maar van binnen scheurt het me aan stukken.
Je "hoge IQ" (dit op dergelijke manier uiten, zet je overigens een treetje lager op de schaal van Maslov, he) heeft je er kennelijk toch niet genoeg voor kunnen behoeden dat dit zo uit de klauwen loopt, dat je op het Viva-forum je probleem moet bespreken.
heb je er verder nog iets mee gedaan, met deze diagnoses?
Het is jammer dat je zegt niets aan etiketten te hebben. Voor bijvoorbeeld een (milde?) borderline zijn weldegelijk redelijk succesvolle therapieën. Echter voordat je een dergelijk traject in gaat zul je toch iets van een etiketje moeten hebben.
Jullie zitten er allemaal niet zo heel ver naast hoor, alleen heb ik niets aan etiketten. Ik ben ooit door een psych. bestempeld als (milde?) borderliner, nu had de afgelopen psych het over een (milde?) bipolaire stoornis. Ikzelf voel heel duidelijk dat het iets met hormonen te maken heeft.
En ik heb best een hoog IQ dus ik kan goed functioneren en me heel gematigd gedragen maar van binnen scheurt het me aan stukken.
Je "hoge IQ" (dit op dergelijke manier uiten, zet je overigens een treetje lager op de schaal van Maslov, he) heeft je er kennelijk toch niet genoeg voor kunnen behoeden dat dit zo uit de klauwen loopt, dat je op het Viva-forum je probleem moet bespreken.
heb je er verder nog iets mee gedaan, met deze diagnoses?
Het is jammer dat je zegt niets aan etiketten te hebben. Voor bijvoorbeeld een (milde?) borderline zijn weldegelijk redelijk succesvolle therapieën. Echter voordat je een dergelijk traject in gaat zul je toch iets van een etiketje moeten hebben.
Computer says nooooo
vrijdag 27 november 2009 om 15:42
@ thekla Nee, als hij nog had gemaild had ik hier niet geschreven.
Dat besef ik wel.. Hij heeft er door deze actie (eerst zo lief zijn en dan niets..) voor gezegd dat ik me helemaal verloren voel en mezelf heel stom voel. Ik had niet verwacht dat hij zo hard zou zijn en alles op het spel zou zetten alleen voor sex.
Dat besef ik wel.. Hij heeft er door deze actie (eerst zo lief zijn en dan niets..) voor gezegd dat ik me helemaal verloren voel en mezelf heel stom voel. Ik had niet verwacht dat hij zo hard zou zijn en alles op het spel zou zetten alleen voor sex.
vrijdag 27 november 2009 om 15:43
quote:fyvm schreef op 27 november 2009 @ 15:34:
[...]
Ja, dat is ook waar ik bang voor ben (voor haar) dat zij het allang doorheeft en dat ze denkt dat ik zo over haar denk. Dat doe ik absoluut niet. Het liefst zou ik haar eerlijk zeggen dat ik tijdelijk harsttikke gek ben op haar man. Maar ja, wie schiet daar wat mee op.
Ook dat gaat weer over. En of het dan de puinhoop en de toestanden allemaal waard is geweest?
Het is allemaal niet zo verschrikkelijk hoor.Wat iemand hier al schreef, je hebt niemand vermoord. Maar je maakt wel het leven van anderen onnodig moeilijk. En dat recht heb je in mijn ogen niet. Probeer eens iemand leuk te vinden met je broek aan, geeft al een heel andere insteek.
[...]
Ja, dat is ook waar ik bang voor ben (voor haar) dat zij het allang doorheeft en dat ze denkt dat ik zo over haar denk. Dat doe ik absoluut niet. Het liefst zou ik haar eerlijk zeggen dat ik tijdelijk harsttikke gek ben op haar man. Maar ja, wie schiet daar wat mee op.
Ook dat gaat weer over. En of het dan de puinhoop en de toestanden allemaal waard is geweest?
Het is allemaal niet zo verschrikkelijk hoor.Wat iemand hier al schreef, je hebt niemand vermoord. Maar je maakt wel het leven van anderen onnodig moeilijk. En dat recht heb je in mijn ogen niet. Probeer eens iemand leuk te vinden met je broek aan, geeft al een heel andere insteek.
Vroeger toen de zee nog schoon was en seks vies....
vrijdag 27 november 2009 om 15:44
vrijdag 27 november 2009 om 15:47
quote:Dreamglasses schreef op 27 november 2009 @ 15:00:
[...]
Er zijn zoveel manieren waarop je het gesprek aan kan gaan met je partner om toe te geven hoe jij je voelt binnen de relatie. Als jij eerlijk zegt dat je een bepaalde spanning mist in jullie relatie en dat je het heel rot vindt dat je je zo voelt, is het ook aan je partner om daarnaar te luisteren. Nu ga je het uit de weg, omdat je bij voorbaat denkt dat je hem kwetst. Dat is niet eerlijk, zo ga JIJ het invullen en geef je hem bij voorbaat geen kans om op gelijke voet met jou te staan. Eigenlijk zie je je partner niet als sterk genoeg om daarmee om te kunnen gaan of ben je bang voor ruzie. In beide gevallen geef je hem geen kans, je sluit hem buiten.
Dat is een handicap waar je heel hard aan moet werken, en daarom zei ik ook dat het zaak is om je kick op een andere manier te krijgen. Mijn lieve 'saaie' vriend weet dit van mij en laat me daarin lekker met rust want hij weet ook dat ik dat hem niet persoonlijk aanreken en me er bewust van ben dat het mijn probleem is,. Gelukkig weet ik (en hij) ook dat het periodes zijn en dat in een goede mood ik harstikke blij ben met hem. Het is wel aan hem om mij te wijzen op het feit dat het tijdelijk is omdat in een bad mood, je dat zelf niet ziet. Als de bad mood te lang duurt (zoals nu, joepie winterdepressie) dan is het hangen en wurgen om alles in juiste perspectief te kunnen blijven zien.
Omdat ik het herken bij mezelf spui ik mijn gal op het forum zodat ik kan zien waar de schoen wrikt en ik juist niet mijn lieve saaie vriendje de deur wijs omdat ik me irriteer.
Daar is het forum voor. (voor mij) Even feedback en een andere invalshoek en zo kan je voorkomen dat je stomme dingen doet. En mijn dank daarvoor.
[...]
Er zijn zoveel manieren waarop je het gesprek aan kan gaan met je partner om toe te geven hoe jij je voelt binnen de relatie. Als jij eerlijk zegt dat je een bepaalde spanning mist in jullie relatie en dat je het heel rot vindt dat je je zo voelt, is het ook aan je partner om daarnaar te luisteren. Nu ga je het uit de weg, omdat je bij voorbaat denkt dat je hem kwetst. Dat is niet eerlijk, zo ga JIJ het invullen en geef je hem bij voorbaat geen kans om op gelijke voet met jou te staan. Eigenlijk zie je je partner niet als sterk genoeg om daarmee om te kunnen gaan of ben je bang voor ruzie. In beide gevallen geef je hem geen kans, je sluit hem buiten.
Dat is een handicap waar je heel hard aan moet werken, en daarom zei ik ook dat het zaak is om je kick op een andere manier te krijgen. Mijn lieve 'saaie' vriend weet dit van mij en laat me daarin lekker met rust want hij weet ook dat ik dat hem niet persoonlijk aanreken en me er bewust van ben dat het mijn probleem is,. Gelukkig weet ik (en hij) ook dat het periodes zijn en dat in een goede mood ik harstikke blij ben met hem. Het is wel aan hem om mij te wijzen op het feit dat het tijdelijk is omdat in een bad mood, je dat zelf niet ziet. Als de bad mood te lang duurt (zoals nu, joepie winterdepressie) dan is het hangen en wurgen om alles in juiste perspectief te kunnen blijven zien.
Omdat ik het herken bij mezelf spui ik mijn gal op het forum zodat ik kan zien waar de schoen wrikt en ik juist niet mijn lieve saaie vriendje de deur wijs omdat ik me irriteer.
Daar is het forum voor. (voor mij) Even feedback en een andere invalshoek en zo kan je voorkomen dat je stomme dingen doet. En mijn dank daarvoor.
Wie het laatst lacht................. heeft de grap niet begrepen.
vrijdag 27 november 2009 om 15:49
quote:fyvm schreef op 27 november 2009 @ 15:42:
@ thekla Nee, als hij nog had gemaild had ik hier niet geschreven.
Dat besef ik wel.. Hij heeft er door deze actie (eerst zo lief zijn en dan niets..) voor gezegd dat ik me helemaal verloren voel en mezelf heel stom voel. Ik had niet verwacht dat hij zo hard zou zijn en alles op het spel zou zetten alleen voor sex.Je hoeft ook helemaal niet te weten wat hij denkt en voelt, je hebt je handen vol aan jezelf lijkt me zo. Misschien heeft hij ondanks zijn gevoelens voor jou toch besloten zijn huwelijk een kans te geven. Weet jij veel. En jij bent zelf minstens net zo hard dat je de affaire aan wil houden. Hard voor je vriendin, je man etcetc. En jou gaat het natuurlijk helemaal niet om de sex.
@ thekla Nee, als hij nog had gemaild had ik hier niet geschreven.
Dat besef ik wel.. Hij heeft er door deze actie (eerst zo lief zijn en dan niets..) voor gezegd dat ik me helemaal verloren voel en mezelf heel stom voel. Ik had niet verwacht dat hij zo hard zou zijn en alles op het spel zou zetten alleen voor sex.Je hoeft ook helemaal niet te weten wat hij denkt en voelt, je hebt je handen vol aan jezelf lijkt me zo. Misschien heeft hij ondanks zijn gevoelens voor jou toch besloten zijn huwelijk een kans te geven. Weet jij veel. En jij bent zelf minstens net zo hard dat je de affaire aan wil houden. Hard voor je vriendin, je man etcetc. En jou gaat het natuurlijk helemaal niet om de sex.
Vroeger toen de zee nog schoon was en seks vies....
vrijdag 27 november 2009 om 15:50
quote:fyvm schreef op 27 november 2009 @ 15:42:
@ thekla Nee, als hij nog had gemaild had ik hier niet geschreven.
Dat besef ik wel.. Hij heeft er door deze actie (eerst zo lief zijn en dan niets..) voor gezegd dat ik me helemaal verloren voel en mezelf heel stom voel. Ik had niet verwacht dat hij zo hard zou zijn en alles op het spel zou zetten alleen voor sex.
Als hij werkelijk zo'n harde is heb je nog een voordeel. Hij zal het jouw vriendin nooit vertellen wat hij met jou heeft uitgespookt. Maar voor hetzelfde geld staat hij straks weer voor de deur " als hij het moeilijk heeft". Wat ga je dan doen?
En daarnaast ruikt je vriendin al lont en het is niet denkbeeldig dat je man ook wel weet dat er iets niet klopt. Wat wil jijzelf?
@ thekla Nee, als hij nog had gemaild had ik hier niet geschreven.
Dat besef ik wel.. Hij heeft er door deze actie (eerst zo lief zijn en dan niets..) voor gezegd dat ik me helemaal verloren voel en mezelf heel stom voel. Ik had niet verwacht dat hij zo hard zou zijn en alles op het spel zou zetten alleen voor sex.
Als hij werkelijk zo'n harde is heb je nog een voordeel. Hij zal het jouw vriendin nooit vertellen wat hij met jou heeft uitgespookt. Maar voor hetzelfde geld staat hij straks weer voor de deur " als hij het moeilijk heeft". Wat ga je dan doen?
En daarnaast ruikt je vriendin al lont en het is niet denkbeeldig dat je man ook wel weet dat er iets niet klopt. Wat wil jijzelf?
vrijdag 27 november 2009 om 16:05
quote:summer73 schreef op 27 november 2009 @ 15:36:
Waar zie jij een diagnose?
Tot slot wil ik opmerken dat ik weliswaar geen diagnose wil stellen met de term "borderlinerig", echter inderdaad weldegelijk bedoel te zeggen dat haar gedrag wel trekken van borderline vertoont. Lijkt me niet zo heel moeilijk te destilleren uit haar posts.Voor mij is het heel normaal me zo te voelen, maar ik heb wel vaak het gevoel dat ik in een andere gevoelsdimensie leef dan anderen. Ik vind het verbazingwekkend dat jij wel iets afwijkends leest in de beschrijving van mijn gevoelens. Ik kan me heel goed 'normaal'gedragen en heb ook allemaal hele leuke en heerlijke normale mensen om me heen. Ik vraag me vaak oprecht af of mijn gevoelens/gedachten écht afwijkend zijn of dat iedereen (stiekem) zich zo voelt op zn tijd. Uit zon post als die van jou haal ik dus dat dat echt niet zo is, en dat is een reden dat ik net toch weer gebeld heb. Een soort bewijs dat het dus wel mogelijk is om je als mens stabiel en rustig te voelen.
Waar zie jij een diagnose?
Tot slot wil ik opmerken dat ik weliswaar geen diagnose wil stellen met de term "borderlinerig", echter inderdaad weldegelijk bedoel te zeggen dat haar gedrag wel trekken van borderline vertoont. Lijkt me niet zo heel moeilijk te destilleren uit haar posts.Voor mij is het heel normaal me zo te voelen, maar ik heb wel vaak het gevoel dat ik in een andere gevoelsdimensie leef dan anderen. Ik vind het verbazingwekkend dat jij wel iets afwijkends leest in de beschrijving van mijn gevoelens. Ik kan me heel goed 'normaal'gedragen en heb ook allemaal hele leuke en heerlijke normale mensen om me heen. Ik vraag me vaak oprecht af of mijn gevoelens/gedachten écht afwijkend zijn of dat iedereen (stiekem) zich zo voelt op zn tijd. Uit zon post als die van jou haal ik dus dat dat echt niet zo is, en dat is een reden dat ik net toch weer gebeld heb. Een soort bewijs dat het dus wel mogelijk is om je als mens stabiel en rustig te voelen.
vrijdag 27 november 2009 om 16:08
vrijdag 27 november 2009 om 16:09
vrijdag 27 november 2009 om 16:09
quote:bright eyes schreef op 27 november 2009 @ 15:47:
[...]
Dat is een handicap waar je heel hard aan moet werken, en daarom zei ik ook dat het zaak is om je kick op een andere manier te krijgen. Mijn lieve 'saaie' vriend weet dit van mij en laat me daarin lekker met rust want hij weet ook dat ik dat hem niet persoonlijk aanreken en me er bewust van ben dat het mijn probleem is,. Gelukkig weet ik (en hij) ook dat het periodes zijn en dat in een goede mood ik harstikke blij ben met hem. Het is wel aan hem om mij te wijzen op het feit dat het tijdelijk is omdat in een bad mood, je dat zelf niet ziet. Als de bad mood te lang duurt (zoals nu, joepie winterdepressie) dan is het hangen en wurgen om alles in juiste perspectief te kunnen blijven zien.
Omdat ik het herken bij mezelf spui ik mijn gal op het forum zodat ik kan zien waar de schoen wrikt en ik juist niet mijn lieve saaie vriendje de deur wijs omdat ik me irriteer.
Daar is het forum voor. (voor mij) Even feedback en een andere invalshoek en zo kan je voorkomen dat je stomme dingen doet. En mijn dank daarvoor.
Dit vind ik dus een heel ander verhaal dan van TO.
Ik kan wel begrijpen dat het heel vermoeiend en moeilijk moet zijn om met al die gevoelens om te gaan. Jij hebt dus een heel andere keuze gemaakt dan TO, door:
1. eerlijk te zijn tegen je rviend en hem dus als gelijkwaardig te behandelen (jij geeft hem de keuze om hier al dan niet mee om te gaan en blijkbaar wil/ kan hij dat)
2. om te gaan met je thrill-seeking-gevoelens zonder je partner verdriet baan te doen.
Jij neemt dus de verantwoordelijk zelf voor deze gevoelens. Dat is erg knap van je en ik begrijp dat het verschrikkelijk moeilijk moet zijn soms.
TO heeft dat tot nu toe niet gedaan. Vind ik dus een heel ander verhaal. Dat heeft niks met moraalridder-gezeik te maken: het is een belangrijk basiselement van een relatie dat je eerlijk bent over jezelf, anders kun je beter geen dingen gaan beloven aan een ander. En zeker als je een hoge intelligentie hebt, ben je dus handelingsbekwaam en mag je van zo'n iemand verwachten dat je dus verantwoordelijke keuzes kan maken.
TO heeft zich niet op de hals gehaald dat ze zich van binnen zo voelt. Wel hoe ze er verder mee omgaat. Vanmorgen was haar enige zorg nog waarom ze geen sms terug kreeg van haar lover, de man van haar 'vriendin'. Nou vraag ik je!
Moraalridder-gezeik?? Waar is TO's verstand en (eigen)respect gebleven?? Die zijn opgelost - ondanks haar hoge intelligentie - door haar gespleten persoonlijkheid? Ik denk dat ze niet de enige is, die worstelt met deze gevoelens en stoornissen, maar wel een van de minder vele mensen die er op deze manier mee omgaat.
En nogmaals: dat is een keuze.
[...]
Dat is een handicap waar je heel hard aan moet werken, en daarom zei ik ook dat het zaak is om je kick op een andere manier te krijgen. Mijn lieve 'saaie' vriend weet dit van mij en laat me daarin lekker met rust want hij weet ook dat ik dat hem niet persoonlijk aanreken en me er bewust van ben dat het mijn probleem is,. Gelukkig weet ik (en hij) ook dat het periodes zijn en dat in een goede mood ik harstikke blij ben met hem. Het is wel aan hem om mij te wijzen op het feit dat het tijdelijk is omdat in een bad mood, je dat zelf niet ziet. Als de bad mood te lang duurt (zoals nu, joepie winterdepressie) dan is het hangen en wurgen om alles in juiste perspectief te kunnen blijven zien.
Omdat ik het herken bij mezelf spui ik mijn gal op het forum zodat ik kan zien waar de schoen wrikt en ik juist niet mijn lieve saaie vriendje de deur wijs omdat ik me irriteer.
Daar is het forum voor. (voor mij) Even feedback en een andere invalshoek en zo kan je voorkomen dat je stomme dingen doet. En mijn dank daarvoor.
Dit vind ik dus een heel ander verhaal dan van TO.
Ik kan wel begrijpen dat het heel vermoeiend en moeilijk moet zijn om met al die gevoelens om te gaan. Jij hebt dus een heel andere keuze gemaakt dan TO, door:
1. eerlijk te zijn tegen je rviend en hem dus als gelijkwaardig te behandelen (jij geeft hem de keuze om hier al dan niet mee om te gaan en blijkbaar wil/ kan hij dat)
2. om te gaan met je thrill-seeking-gevoelens zonder je partner verdriet baan te doen.
Jij neemt dus de verantwoordelijk zelf voor deze gevoelens. Dat is erg knap van je en ik begrijp dat het verschrikkelijk moeilijk moet zijn soms.
TO heeft dat tot nu toe niet gedaan. Vind ik dus een heel ander verhaal. Dat heeft niks met moraalridder-gezeik te maken: het is een belangrijk basiselement van een relatie dat je eerlijk bent over jezelf, anders kun je beter geen dingen gaan beloven aan een ander. En zeker als je een hoge intelligentie hebt, ben je dus handelingsbekwaam en mag je van zo'n iemand verwachten dat je dus verantwoordelijke keuzes kan maken.
TO heeft zich niet op de hals gehaald dat ze zich van binnen zo voelt. Wel hoe ze er verder mee omgaat. Vanmorgen was haar enige zorg nog waarom ze geen sms terug kreeg van haar lover, de man van haar 'vriendin'. Nou vraag ik je!
Moraalridder-gezeik?? Waar is TO's verstand en (eigen)respect gebleven?? Die zijn opgelost - ondanks haar hoge intelligentie - door haar gespleten persoonlijkheid? Ik denk dat ze niet de enige is, die worstelt met deze gevoelens en stoornissen, maar wel een van de minder vele mensen die er op deze manier mee omgaat.
En nogmaals: dat is een keuze.
Only dead fish go with the flow
vrijdag 27 november 2009 om 16:12
dat is nou juist wat pijnlijk is , dat jullie samen iets intiems delen en dan bedoel ik niet de sex
Ook omdat ik het met haar over intieme dingen had uit mijn relatie.
Nogmaals , je speelt met vuur.
Ik vind het heel goed dat je je therapuit hebt gebeld.
Probeer eerlijk te zijn tegen haar want je bent alleen maar niet eerlijk tegenover jezelf als je dat niet doet.
sterkte!
Ook omdat ik het met haar over intieme dingen had uit mijn relatie.
Nogmaals , je speelt met vuur.
Ik vind het heel goed dat je je therapuit hebt gebeld.
Probeer eerlijk te zijn tegen haar want je bent alleen maar niet eerlijk tegenover jezelf als je dat niet doet.
sterkte!
vrijdag 27 november 2009 om 16:15
quote:fyvm schreef op 27 november 2009 @ 14:17:
@plu; ja tuurlijk schaam ik me dood. Ik zie er ook heel schattig uit enzo, echt iets wat mensen niet achter mij zoekenWat is dat nu weer dan? Bij schattig denk ik aan witte,pluizige konijntjes en niet aan een vrouw die haar man en vriendin bedriegd door met de man van haar vriendin in bed te duiken.... En deze zin dan in jouw topic; "Hij is verschrikkelijk goed in bed, en ik ook dus dat klikte wel" .. Sorry..maar gaat mij allemaal even te ver dit ... :puke:
Is wel erg harde en lompe reactie van me zie ik nu Sorry,maar was het eerste wat in mij opkwam...
Ik kan nu wel met een heel "als dit, als dat"verhaal komen, maar dat is allemaal achteraf geklets en hebben mensen voor mij ookal aantal maal gezegt. Lijkt mij het beste dat je eerst tot rust komt en probeert jouw emoties en gedachten op een rijtje te krijgen. Als je rustig bent te gaan kijken wat jij het liefst zou willen, en dan van daaruit gaan handelen...Succes ermee...
@plu; ja tuurlijk schaam ik me dood. Ik zie er ook heel schattig uit enzo, echt iets wat mensen niet achter mij zoekenWat is dat nu weer dan? Bij schattig denk ik aan witte,pluizige konijntjes en niet aan een vrouw die haar man en vriendin bedriegd door met de man van haar vriendin in bed te duiken.... En deze zin dan in jouw topic; "Hij is verschrikkelijk goed in bed, en ik ook dus dat klikte wel" .. Sorry..maar gaat mij allemaal even te ver dit ... :puke:
Is wel erg harde en lompe reactie van me zie ik nu Sorry,maar was het eerste wat in mij opkwam...
Ik kan nu wel met een heel "als dit, als dat"verhaal komen, maar dat is allemaal achteraf geklets en hebben mensen voor mij ookal aantal maal gezegt. Lijkt mij het beste dat je eerst tot rust komt en probeert jouw emoties en gedachten op een rijtje te krijgen. Als je rustig bent te gaan kijken wat jij het liefst zou willen, en dan van daaruit gaan handelen...Succes ermee...
vrijdag 27 november 2009 om 16:18
Dreamglasses; voor alle duidelijkheid; het is ook in mijn relatie geen geheim dat ik hier last van heb. Alleen snapt mijn man er weinig van, wil duidelijke diagnoses en bijbehorende oplossingen zien en als ik niets zeg denkt hij dat het over is.
Terwijl een gebrek aan spanning mij (altijd) "depressief" maakt, ik heb een niet te stoppen neiging daar naar te handelen.
Ik zoek een manier daar mee om te gaan, maar die kan ik niet vinden.
Terwijl een gebrek aan spanning mij (altijd) "depressief" maakt, ik heb een niet te stoppen neiging daar naar te handelen.
Ik zoek een manier daar mee om te gaan, maar die kan ik niet vinden.
vrijdag 27 november 2009 om 16:22
quote:assepoesie80 schreef op 27 november 2009 @ 16:15:
[...]
Wat is dat nu weer dan? Bij schattig denk ik aan witte,pluizige konijntjes en niet aan een vrouw die haar man en vriendin bedriegd door met de man van haar vriendin in bed te duiken.... En deze zin dan in jouw topic; "Hij is verschrikkelijk goed in bed, en ik ook dus dat klikte wel" .. Sorry..maar gaat mij allemaal even tever dit ... :puke:
In bed klikte het enorm goed.
Ik zie er niet uit als iemand die dit soort dingen doet. In mijn gedachten zijn dat gemene, vieze mensen met een puntneus met een wrat erop. Weet je meteen hoe ik mezelf wel voel, ook al zie ik er anders uit.
[...]
Wat is dat nu weer dan? Bij schattig denk ik aan witte,pluizige konijntjes en niet aan een vrouw die haar man en vriendin bedriegd door met de man van haar vriendin in bed te duiken.... En deze zin dan in jouw topic; "Hij is verschrikkelijk goed in bed, en ik ook dus dat klikte wel" .. Sorry..maar gaat mij allemaal even tever dit ... :puke:
In bed klikte het enorm goed.
Ik zie er niet uit als iemand die dit soort dingen doet. In mijn gedachten zijn dat gemene, vieze mensen met een puntneus met een wrat erop. Weet je meteen hoe ik mezelf wel voel, ook al zie ik er anders uit.
vrijdag 27 november 2009 om 16:27
quote:Dreamglasses schreef op 27 november 2009 @ 16:09:
[...]
Dit vind ik dus een heel ander verhaal dan van TO.
Ik kan wel begrijpen dat het heel vermoeiend en moeilijk moet zijn om met al die gevoelens om te gaan. Jij hebt dus een heel andere keuze gemaakt dan TO, door:
1. eerlijk te zijn tegen je rviend en hem dus als gelijkwaardig te behandelen (jij geeft hem de keuze om hier al dan niet mee om te gaan en blijkbaar wil/ kan hij dat)
2. om te gaan met je thrill-seeking-gevoelens zonder je partner verdriet baan te doen.
Is wel een proces waar heel wat aan vooraf is gegaan en waar ik nog midden in zit, heb ook dagen dat ik gek word van onrust en dan kan ik mijn vriend wel van de bank schieten, voor mij is het nog maar de vraag of ik of hij dat vol kan houden in die dagen
Jij neemt dus de verantwoordelijk zelf voor deze gevoelens. Dat is erg knap van je en ik begrijp dat het verschrikkelijk moeilijk moet zijn soms.
TO heeft dat tot nu toe niet gedaan. Denk dat ze daarom de vraag op het forum heeft gegooid om ermee te startenVind ik dus een heel ander verhaal. Dat heeft niks met moraalridder-gezeik te maken: het is een belangrijk basiselement van een relatie dat je eerlijk bent over jezelf,Je kan pas eerlijk zijn over jezelf als je je eigen handelingen begrijpt anders kun je beter geen dingen gaan beloven aan een ander. En zeker als je een hoge intelligentie hebt, ben je dus handelingsbekwaam en mag je van zo'n iemand verwachten dat je dus verantwoordelijke keuzes kan maken. Dat maakt de frustratie over je eigen onkunde van die momenten alleen maar pijnlijker en de schaamte groter omdat je van jezelf meer dan dat verwacht. Hoe je dan jezelf in zo een raar parket weet te manouvreren is een hell om mee te dealen, spreek helaas uit (gelukkig vroegere) ervaring
TO heeft zich niet op de hals gehaald dat ze zich van binnen zo voelt. Wel hoe ze er verder mee omgaat. Vanmorgen was haar enige zorg nog waarom ze geen sms terug kreeg van haar lover, de man van haar 'vriendin'. Nou vraag ik je!
Moraalridder-gezeik?? Waar is TO's verstand en (eigen)respect gebleven?? Die zijn opgelost - ondanks haar hoge intelligentie - door haar gespleten persoonlijkheid? Ik denk dat ze niet de enige is, die worstelt met deze gevoelens en stoornissen, maar wel een van de minder vele mensen die er op deze manier mee omgaat. Als je een gebroken been hebt en je krijgt antibiotica snapt iedereen dat het been niet geneest, in je hersenen werkt dat net zo, stukje complexer omdat het niet zichtbaar is
En nogmaals: dat is een keuze.Die keuze kan je pas maken als je eindelijk gips om je been krijgt, een diagnose, de juiste medicatie en evt therapie, Tot die tijd lijd je stilletjes omdat je prima kan functioneren maar je been ondanks de (verkeerde) behandeling maar niet geneest
[...]
Dit vind ik dus een heel ander verhaal dan van TO.
Ik kan wel begrijpen dat het heel vermoeiend en moeilijk moet zijn om met al die gevoelens om te gaan. Jij hebt dus een heel andere keuze gemaakt dan TO, door:
1. eerlijk te zijn tegen je rviend en hem dus als gelijkwaardig te behandelen (jij geeft hem de keuze om hier al dan niet mee om te gaan en blijkbaar wil/ kan hij dat)
2. om te gaan met je thrill-seeking-gevoelens zonder je partner verdriet baan te doen.
Is wel een proces waar heel wat aan vooraf is gegaan en waar ik nog midden in zit, heb ook dagen dat ik gek word van onrust en dan kan ik mijn vriend wel van de bank schieten, voor mij is het nog maar de vraag of ik of hij dat vol kan houden in die dagen
Jij neemt dus de verantwoordelijk zelf voor deze gevoelens. Dat is erg knap van je en ik begrijp dat het verschrikkelijk moeilijk moet zijn soms.
TO heeft dat tot nu toe niet gedaan. Denk dat ze daarom de vraag op het forum heeft gegooid om ermee te startenVind ik dus een heel ander verhaal. Dat heeft niks met moraalridder-gezeik te maken: het is een belangrijk basiselement van een relatie dat je eerlijk bent over jezelf,Je kan pas eerlijk zijn over jezelf als je je eigen handelingen begrijpt anders kun je beter geen dingen gaan beloven aan een ander. En zeker als je een hoge intelligentie hebt, ben je dus handelingsbekwaam en mag je van zo'n iemand verwachten dat je dus verantwoordelijke keuzes kan maken. Dat maakt de frustratie over je eigen onkunde van die momenten alleen maar pijnlijker en de schaamte groter omdat je van jezelf meer dan dat verwacht. Hoe je dan jezelf in zo een raar parket weet te manouvreren is een hell om mee te dealen, spreek helaas uit (gelukkig vroegere) ervaring
TO heeft zich niet op de hals gehaald dat ze zich van binnen zo voelt. Wel hoe ze er verder mee omgaat. Vanmorgen was haar enige zorg nog waarom ze geen sms terug kreeg van haar lover, de man van haar 'vriendin'. Nou vraag ik je!
Moraalridder-gezeik?? Waar is TO's verstand en (eigen)respect gebleven?? Die zijn opgelost - ondanks haar hoge intelligentie - door haar gespleten persoonlijkheid? Ik denk dat ze niet de enige is, die worstelt met deze gevoelens en stoornissen, maar wel een van de minder vele mensen die er op deze manier mee omgaat. Als je een gebroken been hebt en je krijgt antibiotica snapt iedereen dat het been niet geneest, in je hersenen werkt dat net zo, stukje complexer omdat het niet zichtbaar is
En nogmaals: dat is een keuze.Die keuze kan je pas maken als je eindelijk gips om je been krijgt, een diagnose, de juiste medicatie en evt therapie, Tot die tijd lijd je stilletjes omdat je prima kan functioneren maar je been ondanks de (verkeerde) behandeling maar niet geneest
Wie het laatst lacht................. heeft de grap niet begrepen.
vrijdag 27 november 2009 om 17:04
quote:summer73 schreef op 27 november 2009 @ 15:36:
Tot slot wil ik opmerken dat ik weliswaar geen diagnose wil stellen met de term "borderlinerig", echter inderdaad weldegelijk bedoel te zeggen dat haar gedrag wel trekken van borderline vertoont. Lijkt me niet zo heel moeilijk te destilleren uit haar posts.Ja dat snap ik allemaal wel, maar ik begrijp de meerwaarde van zo'n term niet zo goed voor TO. Zij is volgens mij veel meer gebaat bij afspraken met haar psycholoog. Maar volgens mij zijn we het over dat laatste wel eens!
Tot slot wil ik opmerken dat ik weliswaar geen diagnose wil stellen met de term "borderlinerig", echter inderdaad weldegelijk bedoel te zeggen dat haar gedrag wel trekken van borderline vertoont. Lijkt me niet zo heel moeilijk te destilleren uit haar posts.Ja dat snap ik allemaal wel, maar ik begrijp de meerwaarde van zo'n term niet zo goed voor TO. Zij is volgens mij veel meer gebaat bij afspraken met haar psycholoog. Maar volgens mij zijn we het over dat laatste wel eens!
vrijdag 27 november 2009 om 17:10
