Relaties
alle pijlers
Extreem fout en heel verdrietig
vrijdag 27 november 2009 om 13:38
Ik heb al een paar keer op het punt gestaan mijn 'probleem' op te schrijven.. om mijn hart te luchten, omdat ik me afvraag hoe het zover heeft kunnen komen.
Ik ben met handen en voeten gebonden, over het algemeen redelijk gelukkig samen met een heerlijke man. We hebben onze pieken en dalen en we hebben samen ook jonge kinderen. We zijn nog niet zo oud, werken hard en hebben het goed voor elkaar samen en met een aantal goede vrienden en vriendinnen om ons heen.
Ben ik echt verliefd? Nee, niet meer, maar we zijn een goed team, hebben regelmatig vreselijk lol en op zn tijd een flinke ruzie.
Ik hou absoluut van hem, maar ik mis wel spanning.
Sinds ik klein ben, zoek ik gevaar en spanning op. Niets extreems, maar altijd extremer dan vriendinnen. Ik heb ook last van stemmingswisselingen.. heerlijke hoogtes en een dodelijk gevoel van lege onrust. Alsof ik altijd aan het zoeken ben.
Ik heb medicijnen en ik kan de meeste tijd wel met mezelf leven inmiddels.
Op zoek naar spanning werd ik vorig jaar helemaal verliefd op mijn ex. Mijn ex en ik zijn een beetje hetzelfde. Bij hem kan ik krijgen wat ik zoek.. spanning, pijn en vreugde, maar verder niets. Toch verliefd, en it was killing me. Ik heb langer dan een jaar naar hem verlangd, zo erg dat ik er soms misselijk van werd.
Ondertussen deed ik wat ik moest doen thuis, op werk, overal.
Vlak voor de zomer wenste ik dat ik iemand anders zou ontmoeten, een soort rebound, waarbij de liefde minder diep zou gaan maar die wel mijn gedachten zou kunnen afleiden van de ex.
En die heb ik gevonden... In het begin probeerde ik me voor te stellen hoe het zou zijn met hem, ik had allang gezien dat hij niet alleen lief en aardig was en een hele leuke vader en de man van mijn lieve vriendin, maar vooral behoorlijk knap en sexy.
Na een warme gezamelijk vakantie afgelopen zomer met veel wijn en plezier en vriendschap, merkte ik de eerste zaterdag thuis dat ik zijn gezelschap enorm miste. Ik voelde me onrustig en sjacherijnig en hoopte alleen maar op een berichtje of een telefoontje,een uitnodiging om foto's te komen kijken ofzo.
Om een lang verhaal kort te maken; we hebben een paar dagen platonisch samen wat dingen gedaan, en de laatste keer was het niet meer te ontkennen; als we dicht bij elkaar stonden stonden we samen helemaal te shaken. Hij liet zijn handen zien, hij stond letterlijk te trillen en ik had dat ook. We hebben niets gedaan toen, maar wel het vuur nog wat opgestookt met mails en sms.. en uiteindelijk zijn we samen drie keer naar een hotel geweest.
Hij is verschrikkelijk goed in bed, en ik ook dus dat klikte wel. Naast geile sex hebben we ook echt dat we elkaar lief en leuk vinden. Hij was verliefd op mij en ik zeker ook op hem. Sterker nog; ik mis hem iedere minuut en ik denk dat ik van hem hou.
Wat ik bij mijn ex nooit voelde, voel ik nu wel; ik wil verder met hem. Maar dat voelen en de stap nemen dat is natuurlijk wel een heel verschil.
Hij en zijn (en mijn) vriendin gaan niet zo heel lekker,maar ze zijn heel leuk samen. Hij gaat niet bij haar weg, ookal klaagt hij nog zoveel. Ik wil haar ook niet kwijt, en mijn man ook niet.
Hij doet nu afstandelijk tegen mij, ik weet niet waarom. Toch zag ik hem een paar daagjes geleden nog en bleef hij steeds bij me in de buurt en was heel lief. Het maakt me ziek dat ik hem heb gemaild en hij amper reageert. Waarom? Ik weet dat het niet afgelopen is.
Wanneer weet je wat het goede is? Wat de juiste keuze is?
Voor alle duidelijkheid; ik snap dat dit heel slecht is en onvergevelijk, maar zo voelt het niet helemaal, maar kan er uit dit slechts misschien toch nog iets goeds voorkomen?
Ik denk wel eens dat we elkaar tegen "moesten" komen, we komen allebei uit een andere stad ver van hier, zijn hier tegelijkertijd komen wonen en elkaar op de eerste dag na de verhuizing tegen gekomen en meteen bevriend geraakt.
Wanneer weet je wat de juiste keuze is?
Ik zie het allemaal niet erg helder meer, en ik weet dat ik hier met de grond gelijk gemaakt zal worden, maar misschien is dat wel een eye opener ofzo.. ik weet het ook niet meer.
Ik ben met handen en voeten gebonden, over het algemeen redelijk gelukkig samen met een heerlijke man. We hebben onze pieken en dalen en we hebben samen ook jonge kinderen. We zijn nog niet zo oud, werken hard en hebben het goed voor elkaar samen en met een aantal goede vrienden en vriendinnen om ons heen.
Ben ik echt verliefd? Nee, niet meer, maar we zijn een goed team, hebben regelmatig vreselijk lol en op zn tijd een flinke ruzie.
Ik hou absoluut van hem, maar ik mis wel spanning.
Sinds ik klein ben, zoek ik gevaar en spanning op. Niets extreems, maar altijd extremer dan vriendinnen. Ik heb ook last van stemmingswisselingen.. heerlijke hoogtes en een dodelijk gevoel van lege onrust. Alsof ik altijd aan het zoeken ben.
Ik heb medicijnen en ik kan de meeste tijd wel met mezelf leven inmiddels.
Op zoek naar spanning werd ik vorig jaar helemaal verliefd op mijn ex. Mijn ex en ik zijn een beetje hetzelfde. Bij hem kan ik krijgen wat ik zoek.. spanning, pijn en vreugde, maar verder niets. Toch verliefd, en it was killing me. Ik heb langer dan een jaar naar hem verlangd, zo erg dat ik er soms misselijk van werd.
Ondertussen deed ik wat ik moest doen thuis, op werk, overal.
Vlak voor de zomer wenste ik dat ik iemand anders zou ontmoeten, een soort rebound, waarbij de liefde minder diep zou gaan maar die wel mijn gedachten zou kunnen afleiden van de ex.
En die heb ik gevonden... In het begin probeerde ik me voor te stellen hoe het zou zijn met hem, ik had allang gezien dat hij niet alleen lief en aardig was en een hele leuke vader en de man van mijn lieve vriendin, maar vooral behoorlijk knap en sexy.
Na een warme gezamelijk vakantie afgelopen zomer met veel wijn en plezier en vriendschap, merkte ik de eerste zaterdag thuis dat ik zijn gezelschap enorm miste. Ik voelde me onrustig en sjacherijnig en hoopte alleen maar op een berichtje of een telefoontje,een uitnodiging om foto's te komen kijken ofzo.
Om een lang verhaal kort te maken; we hebben een paar dagen platonisch samen wat dingen gedaan, en de laatste keer was het niet meer te ontkennen; als we dicht bij elkaar stonden stonden we samen helemaal te shaken. Hij liet zijn handen zien, hij stond letterlijk te trillen en ik had dat ook. We hebben niets gedaan toen, maar wel het vuur nog wat opgestookt met mails en sms.. en uiteindelijk zijn we samen drie keer naar een hotel geweest.
Hij is verschrikkelijk goed in bed, en ik ook dus dat klikte wel. Naast geile sex hebben we ook echt dat we elkaar lief en leuk vinden. Hij was verliefd op mij en ik zeker ook op hem. Sterker nog; ik mis hem iedere minuut en ik denk dat ik van hem hou.
Wat ik bij mijn ex nooit voelde, voel ik nu wel; ik wil verder met hem. Maar dat voelen en de stap nemen dat is natuurlijk wel een heel verschil.
Hij en zijn (en mijn) vriendin gaan niet zo heel lekker,maar ze zijn heel leuk samen. Hij gaat niet bij haar weg, ookal klaagt hij nog zoveel. Ik wil haar ook niet kwijt, en mijn man ook niet.
Hij doet nu afstandelijk tegen mij, ik weet niet waarom. Toch zag ik hem een paar daagjes geleden nog en bleef hij steeds bij me in de buurt en was heel lief. Het maakt me ziek dat ik hem heb gemaild en hij amper reageert. Waarom? Ik weet dat het niet afgelopen is.
Wanneer weet je wat het goede is? Wat de juiste keuze is?
Voor alle duidelijkheid; ik snap dat dit heel slecht is en onvergevelijk, maar zo voelt het niet helemaal, maar kan er uit dit slechts misschien toch nog iets goeds voorkomen?
Ik denk wel eens dat we elkaar tegen "moesten" komen, we komen allebei uit een andere stad ver van hier, zijn hier tegelijkertijd komen wonen en elkaar op de eerste dag na de verhuizing tegen gekomen en meteen bevriend geraakt.
Wanneer weet je wat de juiste keuze is?
Ik zie het allemaal niet erg helder meer, en ik weet dat ik hier met de grond gelijk gemaakt zal worden, maar misschien is dat wel een eye opener ofzo.. ik weet het ook niet meer.
vrijdag 27 november 2009 om 14:11
Tuurlijk weet je dat. Je wilt het niet uitspreken, maar dat is iets anders.
Als jij niet eerlijk bent tegenover degene die jou moet gaan helpen, dan gaat heel die therapie niets worden. Je kunt beter met de billen bloot en even door de zure appel heen en meer van dat soort cliche's, dan liegen of verzwijgen en geen steek verder komen.
Als jij niet eerlijk bent tegenover degene die jou moet gaan helpen, dan gaat heel die therapie niets worden. Je kunt beter met de billen bloot en even door de zure appel heen en meer van dat soort cliche's, dan liegen of verzwijgen en geen steek verder komen.
vrijdag 27 november 2009 om 14:15
Ik gok dat de schaamte vrij groot is. En als je eerlijk vertelt hoe en wat dan ben je kwetsbaar, heel kwetsbaar. En dan zul je je eigen gecreeerde puinhoop onder ogen moeten zien én er iets aan doen. Wat ongetwijfeld vrij heftig gaat worden. Dus je kop in het zand steken en leugens in stand houden lijkt dan allemaal even iets makkelijker. Helaas is dat niet de oplossing in deze...
vrijdag 27 november 2009 om 14:16
Maar dan nog; misschien weet ik dat allemaal wel, maar wat gaat het me helpen? Het zit ook in mijn aard om me altijd onrustig te voelen, mijn vader had dat ook hij heeft zelfmoord gepleegd. Maar ik wil aan de ene kant mijn verantwoordelijkheden nemen en dat doe ik ook. Ik werk heel hard, zorg heel goed voor mijn kinderen, man en huis en vrienden maar ook goed voor mezelf. En dit is iets wat ik op de een of andere manier nodig heb. Maar nu ik in de steek gelaten word (en ik weet dat dat zo is, eerst smste/mailde hij om de haverklap) voel ik me alsof de bodem onder me wordt weggeslagen. Ik ben echt in paniek.
Daarom heb ik hier geschreven.. nu keihard huilen en back to reality, naar wat echt belangrijk is.
Daarom heb ik hier geschreven.. nu keihard huilen en back to reality, naar wat echt belangrijk is.
vrijdag 27 november 2009 om 14:18
quote:fyvm schreef op 27 november 2009 @ 14:09:
Weet ik niet
Je schaamt je waarschijnlijk (terecht) voor je gedrag en je wilt niet op je donder krijgen van je therapeut. Maar dat doet een therapeut ook niet zo snel. Daar heb je het Viva-forum voor. Wij zijn hier voor de figuurlijke schop onder je hol.
En je verliest meer als je zo blijft liegen en bedriegen dan als je je eigen gedrag eens voorlegt aan de peut. Kom op, je heb niemand vermoord, je maakt alleen een puinzooi van je leven en dat van anderen. Wíl je hier iets aan veranderen, dan moet je om te beginnen eerlijk zijn tegenover je peut. Wil je blijven doormodderen tot het escaleert, dan moet je vooral zo doorgaan.
Weet ik niet
Je schaamt je waarschijnlijk (terecht) voor je gedrag en je wilt niet op je donder krijgen van je therapeut. Maar dat doet een therapeut ook niet zo snel. Daar heb je het Viva-forum voor. Wij zijn hier voor de figuurlijke schop onder je hol.
En je verliest meer als je zo blijft liegen en bedriegen dan als je je eigen gedrag eens voorlegt aan de peut. Kom op, je heb niemand vermoord, je maakt alleen een puinzooi van je leven en dat van anderen. Wíl je hier iets aan veranderen, dan moet je om te beginnen eerlijk zijn tegenover je peut. Wil je blijven doormodderen tot het escaleert, dan moet je vooral zo doorgaan.
vrijdag 27 november 2009 om 14:19
Je kunt nog zo hard voor anderen zorgen; als je niet eerst aan jezelf werkt dan heeft dat op de lange termijn niet zoveel zin.
Ik vind het erg voor je dat je vader er zelf een eind aan heeft gemaakt, maar je kunt je niet blijven verschuilen achter :'Het zit ook in mijn aard om me altijd onrustig te voelen'.
Je moet wel willen natuurlijk, en je begint dan met open kaart te spelen. Je therapeut zal je dan verder vertellen hoe jullie je herstel aan gaan pakken. Daar hoef jij je nu niet druk om te maken.
Ik vind het erg voor je dat je vader er zelf een eind aan heeft gemaakt, maar je kunt je niet blijven verschuilen achter :'Het zit ook in mijn aard om me altijd onrustig te voelen'.
Je moet wel willen natuurlijk, en je begint dan met open kaart te spelen. Je therapeut zal je dan verder vertellen hoe jullie je herstel aan gaan pakken. Daar hoef jij je nu niet druk om te maken.
vrijdag 27 november 2009 om 14:20
quote:fyvm schreef op 27 november 2009 @ 14:19:
En Jeanette; dank je wel, maar ik zal mezelf publiekelijk aan de schandpaal nagelen. Ik moet toch leren om eerlijk te zijn geloof ikPrecies, maar dat hoeft dus niet publiekelijk, dat kan in de intimiteit van de praktijk van je therapeut. Als je je bij hem of haar veilig voelt dan is dat denk ik beter voor jezelf dan het hier te doen. Hier schiet je niets mee op, daar wel als het goed is.
En Jeanette; dank je wel, maar ik zal mezelf publiekelijk aan de schandpaal nagelen. Ik moet toch leren om eerlijk te zijn geloof ikPrecies, maar dat hoeft dus niet publiekelijk, dat kan in de intimiteit van de praktijk van je therapeut. Als je je bij hem of haar veilig voelt dan is dat denk ik beter voor jezelf dan het hier te doen. Hier schiet je niets mee op, daar wel als het goed is.
vrijdag 27 november 2009 om 14:20
quote:fyvm schreef op 27 november 2009 @ 14:09:
Weet ik niet
TO, hij of zij is de enige, buiten dit forum, die jij ongestraft kunt vertellen hoe diep je jezelf in de nesten hebt gewerkt. Van je ex heb je wellicht niets te vrezen (en dat hoop ik voor je) maar als het verhaal van de vriend van je vriendin ooit uitkomt dan ben je waarschijnlijk een man en een vriendin armer.
Ik weet niet of wat je gedaan hebt iets met je gang naar je psycholoog te maken heeft. Maar die mensen zitten ervoor en hebben over het algemeen ergere dingen gehoord dan jij hem of haar nu niet durft te vertellen.
Weet ik niet
TO, hij of zij is de enige, buiten dit forum, die jij ongestraft kunt vertellen hoe diep je jezelf in de nesten hebt gewerkt. Van je ex heb je wellicht niets te vrezen (en dat hoop ik voor je) maar als het verhaal van de vriend van je vriendin ooit uitkomt dan ben je waarschijnlijk een man en een vriendin armer.
Ik weet niet of wat je gedaan hebt iets met je gang naar je psycholoog te maken heeft. Maar die mensen zitten ervoor en hebben over het algemeen ergere dingen gehoord dan jij hem of haar nu niet durft te vertellen.
vrijdag 27 november 2009 om 14:24
vrijdag 27 november 2009 om 14:26
Fyvm, je zit nu in een situatie die alleen maar verliezers oplevert. Mijn voormalig vriendin vond het ook nodig om met mijn man aan te leggen. Hij was hier ontvankelijk voor omdat het tussen ons niet heel goed ging. Daarnaast zat hij geestelijk in de knel. Het zijn geen excussen maar helaas de realiteit. Ik ben er achter gekomen en zit nog steeds met veel verdriet. Vriendschap met vriendin bestaat niet meer. De kinderen hadden veel contact met elkaar is nu ook over. ex vriendin haar huwelijk staat nu op knappen en wij proberen weer gelukkig te worden met elkaar. We zijn op de goede weg.
Ik weet nu wel dat mijn man niet verliefd was op haar maar aandacht zocht. Zij was daartoe meer dan bereidt.
Ik denk dat je moet beseffen dat de man van je vriendin inmiddels erachter is dat jij niet bent wat hij zoekt. Je was leuk vermaak en egostrelend. Maar meer niet. Besef dat donders goed. Ik lees vaak hier, dat minnaressen vaak het idee hebben dat er tussen hun en hun minaar heel veel is. Volgens mij is het voornamelijk gebakken lucht. De spanning van het verbodene geeft binding. Je deelt iets met elkaar dat niet mag en heel fout is. De vaste partner kan daar nooit mee concurreren en plaats hem daardoor altijd in het nadeel.
9 van de 10 mannen blijven namelijk bij hun vaste partner als het uitkomt of gaan alleen verder. Als het echte liefde was waren ze wel voor hun minares gegaan.
Of je het moet vertellen weet ik niet. Je maakt heel veel kapot wat moeilijk te repareren valt. Vertrouwen zal voor altijd beschadigd zijn.
Maak nu de juiste keuze en ga er voor. Je hebt maar 1 leven en het zou jammer zijn als je die verknalt.
M.
Ik weet nu wel dat mijn man niet verliefd was op haar maar aandacht zocht. Zij was daartoe meer dan bereidt.
Ik denk dat je moet beseffen dat de man van je vriendin inmiddels erachter is dat jij niet bent wat hij zoekt. Je was leuk vermaak en egostrelend. Maar meer niet. Besef dat donders goed. Ik lees vaak hier, dat minnaressen vaak het idee hebben dat er tussen hun en hun minaar heel veel is. Volgens mij is het voornamelijk gebakken lucht. De spanning van het verbodene geeft binding. Je deelt iets met elkaar dat niet mag en heel fout is. De vaste partner kan daar nooit mee concurreren en plaats hem daardoor altijd in het nadeel.
9 van de 10 mannen blijven namelijk bij hun vaste partner als het uitkomt of gaan alleen verder. Als het echte liefde was waren ze wel voor hun minares gegaan.
Of je het moet vertellen weet ik niet. Je maakt heel veel kapot wat moeilijk te repareren valt. Vertrouwen zal voor altijd beschadigd zijn.
Maak nu de juiste keuze en ga er voor. Je hebt maar 1 leven en het zou jammer zijn als je die verknalt.
M.
vrijdag 27 november 2009 om 14:26
Fyvm, je zit nu in een situatie die alleen maar verliezers oplevert. Mijn voormalig vriendin vond het ook nodig om met mijn man aan te leggen. Hij was hier ontvankelijk voor omdat het tussen ons niet heel goed ging. Daarnaast zat hij geestelijk in de knel. Het zijn geen excussen maar helaas de realiteit. Ik ben er achter gekomen en zit nog steeds met veel verdriet. Vriendschap met vriendin bestaat niet meer. De kinderen hadden veel contact met elkaar is nu ook over. ex vriendin haar huwelijk staat nu op knappen en wij proberen weer gelukkig te worden met elkaar. We zijn op de goede weg.
Ik weet nu wel dat mijn man niet verliefd was op haar maar aandacht zocht. Zij was daartoe meer dan bereidt.
Ik denk dat je moet beseffen dat de man van je vriendin inmiddels erachter is dat jij niet bent wat hij zoekt. Je was leuk vermaak en egostrelend. Maar meer niet. Besef dat donders goed. Ik lees vaak hier, dat minnaressen vaak het idee hebben dat er tussen hun en hun minaar heel veel is. Volgens mij is het voornamelijk gebakken lucht. De spanning van het verbodene geeft binding. Je deelt iets met elkaar dat niet mag en heel fout is. De vaste partner kan daar nooit mee concurreren en plaats hem daardoor altijd in het nadeel.
9 van de 10 mannen blijven namelijk bij hun vaste partner als het uitkomt of gaan alleen verder. Als het echte liefde was waren ze wel voor hun minares gegaan.
Of je het moet vertellen weet ik niet. Je maakt heel veel kapot wat moeilijk te repareren valt. Vertrouwen zal voor altijd beschadigd zijn.
Maak nu de juiste keuze en ga er voor. Je hebt maar 1 leven en het zou jammer zijn als je die verknalt.
M.
Ik weet nu wel dat mijn man niet verliefd was op haar maar aandacht zocht. Zij was daartoe meer dan bereidt.
Ik denk dat je moet beseffen dat de man van je vriendin inmiddels erachter is dat jij niet bent wat hij zoekt. Je was leuk vermaak en egostrelend. Maar meer niet. Besef dat donders goed. Ik lees vaak hier, dat minnaressen vaak het idee hebben dat er tussen hun en hun minaar heel veel is. Volgens mij is het voornamelijk gebakken lucht. De spanning van het verbodene geeft binding. Je deelt iets met elkaar dat niet mag en heel fout is. De vaste partner kan daar nooit mee concurreren en plaats hem daardoor altijd in het nadeel.
9 van de 10 mannen blijven namelijk bij hun vaste partner als het uitkomt of gaan alleen verder. Als het echte liefde was waren ze wel voor hun minares gegaan.
Of je het moet vertellen weet ik niet. Je maakt heel veel kapot wat moeilijk te repareren valt. Vertrouwen zal voor altijd beschadigd zijn.
Maak nu de juiste keuze en ga er voor. Je hebt maar 1 leven en het zou jammer zijn als je die verknalt.
M.
vrijdag 27 november 2009 om 14:28
Pfoe fyvm... wat een zooitje...
Ik denk dat het juist wel slim is om aan je psycholoog te vertellen hoe het daadwerkelijk zit.
Je geeft zelf al aan dat je altijd op zoek bent geweest naar het spannende, het extremere. Met andere woorden: je bent niet snel tevreden en hebt op de een of andere manier uitdagingen nodig en die vind jij blijkbaar in relaties aan gaan met andere mannen, terwijl je ook aangeeft gelukkig te zijn met je eigen man. Spanning dus.
Als jou psycholoog hier niet van op de hoogte is, kan hij of zij ook niet tot de kern van je probleem komen. Je moet er achter zien te komen waarom je steeds weer die spanning nodig hebt...
Ik blijf meelezen met dit topic en wil je héél veel succes wensen. Ik hoop dat je wel per direct stopt met de verhouding met de man van je vriendin. Heeft je vriendin overigens helemaal geen vermoedens??
Ik denk dat het juist wel slim is om aan je psycholoog te vertellen hoe het daadwerkelijk zit.
Je geeft zelf al aan dat je altijd op zoek bent geweest naar het spannende, het extremere. Met andere woorden: je bent niet snel tevreden en hebt op de een of andere manier uitdagingen nodig en die vind jij blijkbaar in relaties aan gaan met andere mannen, terwijl je ook aangeeft gelukkig te zijn met je eigen man. Spanning dus.
Als jou psycholoog hier niet van op de hoogte is, kan hij of zij ook niet tot de kern van je probleem komen. Je moet er achter zien te komen waarom je steeds weer die spanning nodig hebt...
Ik blijf meelezen met dit topic en wil je héél veel succes wensen. Ik hoop dat je wel per direct stopt met de verhouding met de man van je vriendin. Heeft je vriendin overigens helemaal geen vermoedens??
vrijdag 27 november 2009 om 14:29
vrijdag 27 november 2009 om 14:30
quote:fyvm schreef op 27 november 2009 @ 14:05:
Ik had hier veel eerder moeten schrijven. Gek hoe prioriteiten soms kunnen verschuiven.. Het enige wat ik vandaag belangrijk vond was wanneer hij nou eens wat terug zou sturen, nu zie ik het weer wat helderder allemaal.
Nou gelukkig maar als je de boel weer wat meer helder gaat zien. Want je hebt jezelf in no-time compleet afhankelijk gemaakt van een man, die:
1. niet de jouw is
2. waarschijnlijk ook niet nadenkt wat hij zijn eigen gezin en de jouw aandoet.
Terwijl jij:
- alles op het spel zet om je illusies te koesteren
- geen verantwoording neemt voor het leven wat je hebt
- een trill-seeker zijn belangrijker vindt dan het welzijn van je kinderen en degene die in jou geinvesteerd heeft: je eigen man.
Ik denk dat je het beste af bent zonder de traditionele vorm van een gezin. Je zult namelijk over een tijd weer gaan zitten trill-seeken. Ga weg bij je man en doe je best om het voor de kinderen zo goed mogelijk te regelen. Jouw kinderen zijn uiteindelijk ook niet gek en gaan zien dat mama er andere liefjes op na houdt,. Als je niet meer bij je man woont, kun je dat lekker gaan uitleven als de kinderen bij hun vader zijn.
En werk aan je afhankelijkheid. Hoe jij in relaties staat is echt niet gezond: je doet jezelf en anderen om je heen er verdriet mee en dat mag niet de bedoeling zijn. Als je ooit weer een relatie aan wilt gaan, zul je er anders in moeten staan dan je nu doet. En dat is in ieder geval (welke afspraken je ook met je partner maakt) rule number 1: oprechtheid/ eerlijkheid.
Ik had hier veel eerder moeten schrijven. Gek hoe prioriteiten soms kunnen verschuiven.. Het enige wat ik vandaag belangrijk vond was wanneer hij nou eens wat terug zou sturen, nu zie ik het weer wat helderder allemaal.
Nou gelukkig maar als je de boel weer wat meer helder gaat zien. Want je hebt jezelf in no-time compleet afhankelijk gemaakt van een man, die:
1. niet de jouw is
2. waarschijnlijk ook niet nadenkt wat hij zijn eigen gezin en de jouw aandoet.
Terwijl jij:
- alles op het spel zet om je illusies te koesteren
- geen verantwoording neemt voor het leven wat je hebt
- een trill-seeker zijn belangrijker vindt dan het welzijn van je kinderen en degene die in jou geinvesteerd heeft: je eigen man.
Ik denk dat je het beste af bent zonder de traditionele vorm van een gezin. Je zult namelijk over een tijd weer gaan zitten trill-seeken. Ga weg bij je man en doe je best om het voor de kinderen zo goed mogelijk te regelen. Jouw kinderen zijn uiteindelijk ook niet gek en gaan zien dat mama er andere liefjes op na houdt,. Als je niet meer bij je man woont, kun je dat lekker gaan uitleven als de kinderen bij hun vader zijn.
En werk aan je afhankelijkheid. Hoe jij in relaties staat is echt niet gezond: je doet jezelf en anderen om je heen er verdriet mee en dat mag niet de bedoeling zijn. Als je ooit weer een relatie aan wilt gaan, zul je er anders in moeten staan dan je nu doet. En dat is in ieder geval (welke afspraken je ook met je partner maakt) rule number 1: oprechtheid/ eerlijkheid.
Only dead fish go with the flow
vrijdag 27 november 2009 om 14:37
quote:mensa schreef op 27 november 2009 @ 14:26:
Fyvm, je zit nu in een situatie die alleen maar verliezers oplevert. Mijn voormalig vriendin vond het ook nodig om met mijn man aan te leggen. Hij was hier ontvankelijk voor omdat het tussen ons niet heel goed ging. Daarnaast zat hij geestelijk in de knel. Het zijn geen excussen maar helaas de realiteit. Ik ben er achter gekomen en zit nog steeds met veel verdriet. Vriendschap met vriendin bestaat niet meer. De kinderen hadden veel contact met elkaar is nu ook over. ex vriendin haar huwelijk staat nu op knappen en wij proberen weer gelukkig te worden met elkaar. We zijn op de goede weg.
Ik weet nu wel dat mijn man niet verliefd was op haar maar aandacht zocht. Zij was daartoe meer dan bereidt.
Ik denk dat je moet beseffen dat de man van je vriendin inmiddels erachter is dat jij niet bent wat hij zoekt. Je was leuk vermaak en egostrelend. Maar meer niet. Besef dat donders goed. Ik lees vaak hier, dat minnaressen vaak het idee hebben dat er tussen hun en hun minaar heel veel is. Volgens mij is het voornamelijk gebakken lucht. De spanning van het verbodene geeft binding. Je deelt iets met elkaar dat niet mag en heel fout is. De vaste partner kan daar nooit mee concurreren en plaats hem daardoor altijd in het nadeel.
9 van de 10 mannen blijven namelijk bij hun vaste partner als het uitkomt of gaan alleen verder. Als het echte liefde was waren ze wel voor hun minares gegaan.
Of je het moet vertellen weet ik niet. Je maakt heel veel kapot wat moeilijk te repareren valt. Vertrouwen zal voor altijd beschadigd zijn.
Maak nu de juiste keuze en ga er voor. Je hebt maar 1 leven en het zou jammer zijn als je die verknalt.
M.
ppff heftig om te lezen. Ik hou echt van haar, ze is heel lief en bedoelt het allemaal heel goed. Tussen hun gaat het ook niet goed, vooral van haar uit. Zij wil geen sex etc. ze vindt hem teveel op dit moment in hun leven. Hij is nog wel heel dol op haar.
Ik ben heel dol op hun allebei. Maar ik weet dat hij van haar houdt. Toch was hij degene die de eerste stap zette naar mij toe.
Ik ben indd geneigd te denken dat dat wat betekent, vooral omdat hij in feite echt een schatje is.
Eerder zag ik hem nooit staan omdat ik hem 'te lief' vond.
Maar goed, waar hebben we het over. Zij horen gewoon samen en ik moet afstand nemen en hun samen het laten uitzoeken.
Het spijt me voor je dat er mensen zijn zoals ik... Maar goed dat je het helder kan zien!
Fyvm, je zit nu in een situatie die alleen maar verliezers oplevert. Mijn voormalig vriendin vond het ook nodig om met mijn man aan te leggen. Hij was hier ontvankelijk voor omdat het tussen ons niet heel goed ging. Daarnaast zat hij geestelijk in de knel. Het zijn geen excussen maar helaas de realiteit. Ik ben er achter gekomen en zit nog steeds met veel verdriet. Vriendschap met vriendin bestaat niet meer. De kinderen hadden veel contact met elkaar is nu ook over. ex vriendin haar huwelijk staat nu op knappen en wij proberen weer gelukkig te worden met elkaar. We zijn op de goede weg.
Ik weet nu wel dat mijn man niet verliefd was op haar maar aandacht zocht. Zij was daartoe meer dan bereidt.
Ik denk dat je moet beseffen dat de man van je vriendin inmiddels erachter is dat jij niet bent wat hij zoekt. Je was leuk vermaak en egostrelend. Maar meer niet. Besef dat donders goed. Ik lees vaak hier, dat minnaressen vaak het idee hebben dat er tussen hun en hun minaar heel veel is. Volgens mij is het voornamelijk gebakken lucht. De spanning van het verbodene geeft binding. Je deelt iets met elkaar dat niet mag en heel fout is. De vaste partner kan daar nooit mee concurreren en plaats hem daardoor altijd in het nadeel.
9 van de 10 mannen blijven namelijk bij hun vaste partner als het uitkomt of gaan alleen verder. Als het echte liefde was waren ze wel voor hun minares gegaan.
Of je het moet vertellen weet ik niet. Je maakt heel veel kapot wat moeilijk te repareren valt. Vertrouwen zal voor altijd beschadigd zijn.
Maak nu de juiste keuze en ga er voor. Je hebt maar 1 leven en het zou jammer zijn als je die verknalt.
M.
ppff heftig om te lezen. Ik hou echt van haar, ze is heel lief en bedoelt het allemaal heel goed. Tussen hun gaat het ook niet goed, vooral van haar uit. Zij wil geen sex etc. ze vindt hem teveel op dit moment in hun leven. Hij is nog wel heel dol op haar.
Ik ben heel dol op hun allebei. Maar ik weet dat hij van haar houdt. Toch was hij degene die de eerste stap zette naar mij toe.
Ik ben indd geneigd te denken dat dat wat betekent, vooral omdat hij in feite echt een schatje is.
Eerder zag ik hem nooit staan omdat ik hem 'te lief' vond.
Maar goed, waar hebben we het over. Zij horen gewoon samen en ik moet afstand nemen en hun samen het laten uitzoeken.
Het spijt me voor je dat er mensen zijn zoals ik... Maar goed dat je het helder kan zien!
vrijdag 27 november 2009 om 14:37
quote:summer73 schreef op 27 november 2009 @ 14:29:
fyvm: sorry, maar ik vind je een beetje "borderlinerig" over komen.
Ga eens naar een goede therapeut, of terug naar degeen die nu blijkbaar alleen de herhaalreceptjes voor je uit schrijft. Alleen jijzelf kan hier iets aan doen.
Goeie dag zeg! Ik geloof niet dat To ook maar iets heeft aan jouw diagnose! Ook fijn om mensen in een hokje te duwen op basis van teksten op een forum. Heel vreemd vind ik dat!
Maar goed fyvm: Je schreef zojuist iets over opnieuw contact opnemen met je hulpverlener. Waarom niet meteen even doen?
Je bent volgens mij nu op een punt beland waarbij je inziet dat je er een gigantische puinhoop van hebt gemaakt. Of deze puinhoop nog op te ruimen is, weet ik niet. Maar je achter dingen blijven verschuilen heeft geen zin. Ga met jezelf aan de slag!
fyvm: sorry, maar ik vind je een beetje "borderlinerig" over komen.
Ga eens naar een goede therapeut, of terug naar degeen die nu blijkbaar alleen de herhaalreceptjes voor je uit schrijft. Alleen jijzelf kan hier iets aan doen.
Goeie dag zeg! Ik geloof niet dat To ook maar iets heeft aan jouw diagnose! Ook fijn om mensen in een hokje te duwen op basis van teksten op een forum. Heel vreemd vind ik dat!
Maar goed fyvm: Je schreef zojuist iets over opnieuw contact opnemen met je hulpverlener. Waarom niet meteen even doen?
Je bent volgens mij nu op een punt beland waarbij je inziet dat je er een gigantische puinhoop van hebt gemaakt. Of deze puinhoop nog op te ruimen is, weet ik niet. Maar je achter dingen blijven verschuilen heeft geen zin. Ga met jezelf aan de slag!
vrijdag 27 november 2009 om 14:42
quote:bright eyes schreef op 27 november 2009 @ 14:33:
Helaas herken ik wat je schrijft, ik ben ook een thrillseeker.
Tegelijkertijd ben ik een conservatieve muts. Ik lig dan ook vaak genoeg met mezelf overhoop en dan is een escap(ad)e zomaar iets wat je overkomt zonder dat je zelf in de gaten hebt waar je mee bezig bent. Ik heb nu een heel lieve vriend en helaas registreren mijn hersenen dat als dodelijk saai. Ik word ook met de dag onrustiger en opstandiger maar weet nu waar het door komt. Neemt niet weg dat ik zonder spanning vandaag of morgen de relatie aan de wilgen ga hangen omdat ik knettergek word zonder spanning. Ik leef op chaos en in crisissen ben ik scherp, Nu mijn leven in rustig vaarwater is heb ik een adrenaline gebrek.
Dus, sporten (haat ik) en andere bezigheden zoeken waar je een kick van krijgt.
Moeten maar bij de vrijwillige brandweer ofzo.
Irritant he om die kicks nodig te hebben terwijl je met je verstand heel goed weet dat dat niet de oplossing is.
Je serotine/ adrenaline/ hormoonhuishouding is ws zo ontregelt dat alle ratio verdwijnt en je lichaam giert om die stofjes, en dan doe je domme dingen.
Makkelijk oordelen voor mensen die daar geen last van hebben.
(heeft mij jaren gekost en heel wat stommiteiten om erachter te komen dat een verstoorde hormoonhuishouding, de oorzaak was)
Welk medicijn heb je?
en ook een diagnose?
ik speel nu voor halve dokter natuurlijk maar het klinkt zo vreselijk bekend, ben blij dat ik bij mezelf weet wat het is en hoop dat ik mezelf en mijn omgeving op tijd kan waarschuwen als ik mezelf weer dwarszit....
Zou je niet teveel verwijten maken maar kijken of de oorzaak van je thrillseekgedrag niet ook bij een tekort ligt.
Dan begrijp je zelf waardoor je zulk gedrag vertoont en kan je de kicks misschien in wat anders gaan zoeken.
Wat de liefde betreft. alles wat niet kan en mag is spannend en voelt daardoor intenser, dat gaat over zodra het legaal is en dan is zelfs die man die zo goed is in bed op een bepaald moment ook saai..
Hang me hier niet aan op, kan voor jou anders zijn maar dit is wat ik erin herken.Als je een thrill-seeker bent, wil dat niet zeggen dat je verantwoordelijkheden uit de weg hoeft te gaan. Ik begrijp heel goed dat het doodvermoeiend moet zijn voor de thrill-seeker om constant met een gesplitste ziel rond te lopen, maar bepaalde acties hebben consequenties. En niet eerlijk zijn, is een keuze en heeft er niets mee te maken of je al dan niet constant op zoek bent naar spanning en het nodig (denkt te) heb(t)ben.
Als je een relatie in traditionele vorm niet aankan, heb je als individu altijd het recht om daar niet voor te kiezen. Maar het meetrekken van de (onwetende) partner (en kinderen/ ander gezin) daarin, dat recht heb je gewoonweg niet. Wees dan eerlijk en geef toe dat je het niet aankan/ niet trekt.
Heb jij met je huidige partner niet besproken dat je zijn lief-zijn bestempeld als 'saai'? als het anwtoord nee is, ben je dus niet eerlijk tegen je partner. En dat is een keuze.
Helaas herken ik wat je schrijft, ik ben ook een thrillseeker.
Tegelijkertijd ben ik een conservatieve muts. Ik lig dan ook vaak genoeg met mezelf overhoop en dan is een escap(ad)e zomaar iets wat je overkomt zonder dat je zelf in de gaten hebt waar je mee bezig bent. Ik heb nu een heel lieve vriend en helaas registreren mijn hersenen dat als dodelijk saai. Ik word ook met de dag onrustiger en opstandiger maar weet nu waar het door komt. Neemt niet weg dat ik zonder spanning vandaag of morgen de relatie aan de wilgen ga hangen omdat ik knettergek word zonder spanning. Ik leef op chaos en in crisissen ben ik scherp, Nu mijn leven in rustig vaarwater is heb ik een adrenaline gebrek.
Dus, sporten (haat ik) en andere bezigheden zoeken waar je een kick van krijgt.
Moeten maar bij de vrijwillige brandweer ofzo.
Irritant he om die kicks nodig te hebben terwijl je met je verstand heel goed weet dat dat niet de oplossing is.
Je serotine/ adrenaline/ hormoonhuishouding is ws zo ontregelt dat alle ratio verdwijnt en je lichaam giert om die stofjes, en dan doe je domme dingen.
Makkelijk oordelen voor mensen die daar geen last van hebben.
(heeft mij jaren gekost en heel wat stommiteiten om erachter te komen dat een verstoorde hormoonhuishouding, de oorzaak was)
Welk medicijn heb je?
en ook een diagnose?
ik speel nu voor halve dokter natuurlijk maar het klinkt zo vreselijk bekend, ben blij dat ik bij mezelf weet wat het is en hoop dat ik mezelf en mijn omgeving op tijd kan waarschuwen als ik mezelf weer dwarszit....
Zou je niet teveel verwijten maken maar kijken of de oorzaak van je thrillseekgedrag niet ook bij een tekort ligt.
Dan begrijp je zelf waardoor je zulk gedrag vertoont en kan je de kicks misschien in wat anders gaan zoeken.
Wat de liefde betreft. alles wat niet kan en mag is spannend en voelt daardoor intenser, dat gaat over zodra het legaal is en dan is zelfs die man die zo goed is in bed op een bepaald moment ook saai..
Hang me hier niet aan op, kan voor jou anders zijn maar dit is wat ik erin herken.Als je een thrill-seeker bent, wil dat niet zeggen dat je verantwoordelijkheden uit de weg hoeft te gaan. Ik begrijp heel goed dat het doodvermoeiend moet zijn voor de thrill-seeker om constant met een gesplitste ziel rond te lopen, maar bepaalde acties hebben consequenties. En niet eerlijk zijn, is een keuze en heeft er niets mee te maken of je al dan niet constant op zoek bent naar spanning en het nodig (denkt te) heb(t)ben.
Als je een relatie in traditionele vorm niet aankan, heb je als individu altijd het recht om daar niet voor te kiezen. Maar het meetrekken van de (onwetende) partner (en kinderen/ ander gezin) daarin, dat recht heb je gewoonweg niet. Wees dan eerlijk en geef toe dat je het niet aankan/ niet trekt.
Heb jij met je huidige partner niet besproken dat je zijn lief-zijn bestempeld als 'saai'? als het anwtoord nee is, ben je dus niet eerlijk tegen je partner. En dat is een keuze.
Only dead fish go with the flow
vrijdag 27 november 2009 om 14:43
vrijdag 27 november 2009 om 14:52
quote:nessemeisje schreef op 27 november 2009 @ 14:48:
[...]
Makkelijk om je handelen te verschuilen achter een etiketje.
Daar sluit ik me dus bij aan. Ik vind het ook heel makkelijk om je oneerlijke handelen dan maar af te doen met een verhaal over stofjes, die door je hoofd razen.
Zo stel je je op als een slachtoffer, die geen verantwoording hoeft af te leggen en met de handen in het haar jammert: "Maar daar kan IK toch niks aan doehoen....??"
[...]
Makkelijk om je handelen te verschuilen achter een etiketje.
Daar sluit ik me dus bij aan. Ik vind het ook heel makkelijk om je oneerlijke handelen dan maar af te doen met een verhaal over stofjes, die door je hoofd razen.
Zo stel je je op als een slachtoffer, die geen verantwoording hoeft af te leggen en met de handen in het haar jammert: "Maar daar kan IK toch niks aan doehoen....??"
Only dead fish go with the flow
vrijdag 27 november 2009 om 14:53
Bright Eyes; ja, ik herken alles in wat je schrijft. Ik slik nu anti depressiva, en de pil om hormonen wat in bedwang te houden. Op sommige dagen in de maand ben ik zo extreem gelukkig dat ik bijna door de wolken loop en op andere dagen weet ik me met mezelf geen raad. Ik hoop dat er een oplossing is voor die gekmakende moodswings.
Dreamglasses; wat zeg je dat mooi; een gesplitste ziel. Dat is precies hoe ik me voel. Ik snap wel wat Bright Eyes schrijft; ik vind mijn relatie ook 'saai' ookal heb ik een superlieve man. Ik kan hem niet vertellen dat ik dat saai vind, dan zou hij zich verplicht gaan voelen anders te gaan doen dan hij is..
Dreamglasses; wat zeg je dat mooi; een gesplitste ziel. Dat is precies hoe ik me voel. Ik snap wel wat Bright Eyes schrijft; ik vind mijn relatie ook 'saai' ookal heb ik een superlieve man. Ik kan hem niet vertellen dat ik dat saai vind, dan zou hij zich verplicht gaan voelen anders te gaan doen dan hij is..
