Relaties
alle pijlers
feeling so sad....
woensdag 19 maart 2008 om 09:49
Hallo allemaal!
Ik lees al een tijdje mee, en heb besloten ook maar eens lid te worden...
Op dit moment zit ik in een hele verdrietige situatie.
Na 4,5 jaar heeft mijn vriend besloten om onze relatie te beeindigen.
Hij liep al een tijdje rond met twijfels over onze toekomst, en heeft nu besloten dat hij veel liever als goede vrienden doorgaat dan uiteindelijk met ruzie uit elkaar te gaan.
De laatste paar maanden liep onze relatie niet lekker meer, we vitten nogal op elkaar door verschillende redenen.
Ik heb aangegeven dat we dit tij wel kunnen keren als we maar gewoon meer praten en meer tijd in elkaar investeren.
Helaas ziet hij dit niet zo.
Hij heeft sinds een tijdje een erg goed contact met een vrouwelijke collega van hem, en ik had daar een raar gevoel bij.
Per ongeluk heb ik een mailtje van hem aan haar gelezen, waarin hij zij dat hij gevoelens voor haar heeft.
Ik heb hem hiermee geconfronteerd en hij heeft toegegeven dat hij sinds een kleine 2 week meer aan haar denkt, maar eigenlijk niet weet of hij echt verliefd is.
Het voelt in ieder geval bij lange na niet zoals hij verliefd was op mij aan het begin van de relatie.
Dit kwam als een enorme klap aan, en sindsdien ben ik zo in de war.
Ik wil heel graag als goede vrienden verder, hij is echt mijn maatje en ik moet er niet aan denken hem nooit meer te zien.
Hij denkt er net zo over, ik ben te belangrijk om helemaal te laten gaan.
Ik weet dat dit klinkt als een wanhoopsdaad van mijn kant om hem bij me te houden, maar als ik hier overheen ben wil ik echt graag goed contact met hem.
Om het allemaal nog even ingewikkelder te maken gaat hij onverwacht op uitzending in mei.
De collega heeft overigens nog niet gereageerd op zijn mailtje (nu een week terug) en dus is niet bekend of het wederzijds is.
We hebben samen een koopwoning en gaan deze pas verkopen als hij terug is, ook omdat ik het niet zie zitten alles alleen te moeten regelen.
Hij neemt wel regelmatig contact met me op en is dan wel heel lief voor me, dit maakt het natuurlijk extra dubbel.
Ik weet gewoon niet zo goed wat ik moet doen, ik ben op dit moment zo verdrietig dat huilen het enige is wat ik kan doen.
Ik weet dat ik er wel overheen kom, en dat dit gevoel niet eeuwig is, maar ik heb zo sterk het idee dat hij niet helder denkt.
Dit vanwege hoge werkdruk en verwarrende gevoelens die hij geprobeerd heeft te onderdrukken.
Hij heeft trouwens helemaal NIETS met haar gedaan, en heeft ook niet echt de intentie dat te doen, temeer omdat hij nu rust wil, en een uitzending sowieso niet een goede start van een nieuwe relatie is.
Ook heeft hij ergens nog wel gevoelens voor mij, hij houdt nog zielsveel van me.
Ik weet niet wat ik met dit bericht hier wil, maar ik dacht dat advies en van me afschrijven momenteel wel eens zou kunnen helpen...
Ter info: hij is nu 25 en ik ben bijna 29 (ik heb meerdere keren gelezen dat hiernaar gevraagd wordt )
*pakt nog een zakdoek*
Ik lees al een tijdje mee, en heb besloten ook maar eens lid te worden...
Op dit moment zit ik in een hele verdrietige situatie.
Na 4,5 jaar heeft mijn vriend besloten om onze relatie te beeindigen.
Hij liep al een tijdje rond met twijfels over onze toekomst, en heeft nu besloten dat hij veel liever als goede vrienden doorgaat dan uiteindelijk met ruzie uit elkaar te gaan.
De laatste paar maanden liep onze relatie niet lekker meer, we vitten nogal op elkaar door verschillende redenen.
Ik heb aangegeven dat we dit tij wel kunnen keren als we maar gewoon meer praten en meer tijd in elkaar investeren.
Helaas ziet hij dit niet zo.
Hij heeft sinds een tijdje een erg goed contact met een vrouwelijke collega van hem, en ik had daar een raar gevoel bij.
Per ongeluk heb ik een mailtje van hem aan haar gelezen, waarin hij zij dat hij gevoelens voor haar heeft.
Ik heb hem hiermee geconfronteerd en hij heeft toegegeven dat hij sinds een kleine 2 week meer aan haar denkt, maar eigenlijk niet weet of hij echt verliefd is.
Het voelt in ieder geval bij lange na niet zoals hij verliefd was op mij aan het begin van de relatie.
Dit kwam als een enorme klap aan, en sindsdien ben ik zo in de war.
Ik wil heel graag als goede vrienden verder, hij is echt mijn maatje en ik moet er niet aan denken hem nooit meer te zien.
Hij denkt er net zo over, ik ben te belangrijk om helemaal te laten gaan.
Ik weet dat dit klinkt als een wanhoopsdaad van mijn kant om hem bij me te houden, maar als ik hier overheen ben wil ik echt graag goed contact met hem.
Om het allemaal nog even ingewikkelder te maken gaat hij onverwacht op uitzending in mei.
De collega heeft overigens nog niet gereageerd op zijn mailtje (nu een week terug) en dus is niet bekend of het wederzijds is.
We hebben samen een koopwoning en gaan deze pas verkopen als hij terug is, ook omdat ik het niet zie zitten alles alleen te moeten regelen.
Hij neemt wel regelmatig contact met me op en is dan wel heel lief voor me, dit maakt het natuurlijk extra dubbel.
Ik weet gewoon niet zo goed wat ik moet doen, ik ben op dit moment zo verdrietig dat huilen het enige is wat ik kan doen.
Ik weet dat ik er wel overheen kom, en dat dit gevoel niet eeuwig is, maar ik heb zo sterk het idee dat hij niet helder denkt.
Dit vanwege hoge werkdruk en verwarrende gevoelens die hij geprobeerd heeft te onderdrukken.
Hij heeft trouwens helemaal NIETS met haar gedaan, en heeft ook niet echt de intentie dat te doen, temeer omdat hij nu rust wil, en een uitzending sowieso niet een goede start van een nieuwe relatie is.
Ook heeft hij ergens nog wel gevoelens voor mij, hij houdt nog zielsveel van me.
Ik weet niet wat ik met dit bericht hier wil, maar ik dacht dat advies en van me afschrijven momenteel wel eens zou kunnen helpen...
Ter info: hij is nu 25 en ik ben bijna 29 (ik heb meerdere keren gelezen dat hiernaar gevraagd wordt )
*pakt nog een zakdoek*
woensdag 19 maart 2008 om 10:26
1 advies.....
Laat hem gaan, laat los
Je gaat het alleen maar moeilijker krijgen als je steeds contact blijft zoeken als jullie officieel uit elkaar zijn.
Het klinkt leuk dat hij contact wil houden maar eigenlijk is het heel egoistisch
Ik wil je wel maar niet helemaal (beetje dat idee)
En hij geeft jou het gevoel dat er misschien nog een weg terug is
Maar bedenk heel goed wat er gaat gebeuren als hij zo (want dat doen goeie vrienden van elkaar) vrolijk aan jou gaat zitten vertellen over zijn nieuwe liefde?
Huil, heb verdriet, wees boos, doe alles wat je wilt, maar contact houden is echt het minst slimme wat je kan doen
Laat hem gaan, laat los
Je gaat het alleen maar moeilijker krijgen als je steeds contact blijft zoeken als jullie officieel uit elkaar zijn.
Het klinkt leuk dat hij contact wil houden maar eigenlijk is het heel egoistisch
Ik wil je wel maar niet helemaal (beetje dat idee)
En hij geeft jou het gevoel dat er misschien nog een weg terug is
Maar bedenk heel goed wat er gaat gebeuren als hij zo (want dat doen goeie vrienden van elkaar) vrolijk aan jou gaat zitten vertellen over zijn nieuwe liefde?
Huil, heb verdriet, wees boos, doe alles wat je wilt, maar contact houden is echt het minst slimme wat je kan doen
Luister nou maar gewoon naar wat ik zeg!
woensdag 19 maart 2008 om 10:33
woensdag 19 maart 2008 om 10:36
Ik weet dat het heel moeilijk gaat worden als hij een ander heeft, maar ik wil niets liever dan dat hij gelukkig is.
Natuurlijk zal ik het er heel erg zwaar mee krijgen, maar ik kan en wil hem in die zin niet laten gaan.
We hebben nog steeds een hele goede klik, en praten sinds de twijfels erg veel over onze gevoelens en dergelijke.
Hij geeft me absoluut niet het gevoel dat het weer goedkomt, daar is hij heel duidelijk in.
*zucht*
Ik weet dat het echt wanhopig klinkt, maar hoe kan ik nou iemand waar ik zoveel mee gedeeld heb zo laten gaan?
Hij begrijpt me, en kan zelfs tegen mijn rare buien (en die zijn raar! )
Ik heb wel gezegd dat als ik denk dat ik het niet aankan, ons contact sowieso op een laag pitje zet, en ook daar had hij weer alle begrip voor
We willen allebei contact houden, ik weet dat dit moeilijk is...
Toch wil ik het heel graag proberen...
Natuurlijk zal ik het er heel erg zwaar mee krijgen, maar ik kan en wil hem in die zin niet laten gaan.
We hebben nog steeds een hele goede klik, en praten sinds de twijfels erg veel over onze gevoelens en dergelijke.
Hij geeft me absoluut niet het gevoel dat het weer goedkomt, daar is hij heel duidelijk in.
*zucht*
Ik weet dat het echt wanhopig klinkt, maar hoe kan ik nou iemand waar ik zoveel mee gedeeld heb zo laten gaan?
Hij begrijpt me, en kan zelfs tegen mijn rare buien (en die zijn raar! )
Ik heb wel gezegd dat als ik denk dat ik het niet aankan, ons contact sowieso op een laag pitje zet, en ook daar had hij weer alle begrip voor
We willen allebei contact houden, ik weet dat dit moeilijk is...
Toch wil ik het heel graag proberen...
woensdag 19 maart 2008 om 10:37
quote:tulepje schreef op 19 maart 2008 @ 10:33:
helemaal eens met summerdance.
loslaten!! is ff moeilijk maar over een tijdje merk je dat het echt werkt.
op dit moment moet je aan jezelf denken en niet aan je ex en wat hij eventueel met een collega...
is niet belangrijk (al vind je dat natuurlijk wel)
sterkte meid!
het is gewoon heel moeilijk te beseffen dat zijn leven niet mijn leven meer is...
loslaten, ik weet het, maar het doet zo'n pijn
helemaal eens met summerdance.
loslaten!! is ff moeilijk maar over een tijdje merk je dat het echt werkt.
op dit moment moet je aan jezelf denken en niet aan je ex en wat hij eventueel met een collega...
is niet belangrijk (al vind je dat natuurlijk wel)
sterkte meid!
het is gewoon heel moeilijk te beseffen dat zijn leven niet mijn leven meer is...
loslaten, ik weet het, maar het doet zo'n pijn
woensdag 19 maart 2008 om 10:38
Eens met summerdance. Contact klinkt in het begin zo fijn en je kan je absoluut niet voorstellen dat hij niet in je leven is, dat je niet kan vertellen hoe je dag was of als je ergens mee zit...
Maar ik weet uit ervaring hoeveel pijn je elkaar kan gaan doen. Zoals summerdance al zegt; hoe ga je om met nieuwe liefdes; met wel praten, maar niet knuffelen; wat heb je elkaar nog te vertellen?
Ik heb ooit na een relatie van 3,5 jaar ook geprobeerd het contact in stand te houden. Wat er gebeurde is dat we allebei pas na 1,5 jaar los van elkaar kwamen en in die tijd vooral ruzie maakten, huilden, jaloers waren, weer bij elkaar in bed belanden, twijfelen wel/niet bij elkaar, toch maar weer niet, weer verdriet, elkaar kwetsen, weer ruzie, enz. Pas na een paar maanden geen contact en allebei een nieuwe relatie, kunnen we weer normaal met elkaar omgaan. Maar echte vrienden zijn we nooit geworden, we hebben elkaar alleen 1,5 jaar lang heel veel pijn gedaan.
Daarom heb ik daarna besloten dat ik dit nooit meer zo wilde. Dus na mijn laatste relatie (van 2 jaar) hebben we na ongeveer 2 maanden weinig contact het contact helemaal verbroken. Dat is afkicken, het contact wat ik met hem had moest ik gedeeltelijk in mijn vrienden zoeken en gedeeltelijk helemaal loslaten. Maar ow wat een rust! Want ondanks dat het soms moeilijk was om niet te weten hoe het met hem was, hoefde ik ook geen verhalen te horen over zijn nieuwe vriendin, hebben we geen ruzie gehad, geen verwijten. En stond ik na een maand of 4 redelijk open voor een nieuwe relatie.
In jouw situatie zou ik ervoor kiezen om tot dat hij op uitzending gaat nog minimaal contact te houden, als hij op uitzending is nog minimaler, dan de praktische zaken regelen en het dan helemaal stopzetten. Misschien kan je dan na een aantal maanden kijken of er nog een vriendschap inzit, maar dan moet je er allebei volledig achterstaan dat je niet meer wil dan dat. Zoals ik het nu lees zal dat voor jou denk ik heel moeilijk worden...
Heel veel sterkte de komende tijd. Ik weet hoe moeilijk het is, dit zal je veel tranen en slapeloze nachten kosten, maar weet ook dat wanneer je je best doet dat je hier sterker uitkomt. Vecht daarvoor, want met jezelf moet je je hele leven doen!
Maar ik weet uit ervaring hoeveel pijn je elkaar kan gaan doen. Zoals summerdance al zegt; hoe ga je om met nieuwe liefdes; met wel praten, maar niet knuffelen; wat heb je elkaar nog te vertellen?
Ik heb ooit na een relatie van 3,5 jaar ook geprobeerd het contact in stand te houden. Wat er gebeurde is dat we allebei pas na 1,5 jaar los van elkaar kwamen en in die tijd vooral ruzie maakten, huilden, jaloers waren, weer bij elkaar in bed belanden, twijfelen wel/niet bij elkaar, toch maar weer niet, weer verdriet, elkaar kwetsen, weer ruzie, enz. Pas na een paar maanden geen contact en allebei een nieuwe relatie, kunnen we weer normaal met elkaar omgaan. Maar echte vrienden zijn we nooit geworden, we hebben elkaar alleen 1,5 jaar lang heel veel pijn gedaan.
Daarom heb ik daarna besloten dat ik dit nooit meer zo wilde. Dus na mijn laatste relatie (van 2 jaar) hebben we na ongeveer 2 maanden weinig contact het contact helemaal verbroken. Dat is afkicken, het contact wat ik met hem had moest ik gedeeltelijk in mijn vrienden zoeken en gedeeltelijk helemaal loslaten. Maar ow wat een rust! Want ondanks dat het soms moeilijk was om niet te weten hoe het met hem was, hoefde ik ook geen verhalen te horen over zijn nieuwe vriendin, hebben we geen ruzie gehad, geen verwijten. En stond ik na een maand of 4 redelijk open voor een nieuwe relatie.
In jouw situatie zou ik ervoor kiezen om tot dat hij op uitzending gaat nog minimaal contact te houden, als hij op uitzending is nog minimaler, dan de praktische zaken regelen en het dan helemaal stopzetten. Misschien kan je dan na een aantal maanden kijken of er nog een vriendschap inzit, maar dan moet je er allebei volledig achterstaan dat je niet meer wil dan dat. Zoals ik het nu lees zal dat voor jou denk ik heel moeilijk worden...
Heel veel sterkte de komende tijd. Ik weet hoe moeilijk het is, dit zal je veel tranen en slapeloze nachten kosten, maar weet ook dat wanneer je je best doet dat je hier sterker uitkomt. Vecht daarvoor, want met jezelf moet je je hele leven doen!
woensdag 19 maart 2008 om 10:44
het rare is dat we helemaal geen ruzie hebben, ook niet gehad...
ik weet dat het verstandig is om misschien elkaar nooit weer te zien, maar ik weet dat het ook anders kan...
heb 2 vriendinnen die allebei op soort gelijke manier de relatie uit hebben gemaakt (of dat hun partner het gestopt heeft) en die zijn nog steeds heel close met hun exen...
dat gaat eigenlijk supergoed, ik zou dat graag zelf ook zo zien...
ik besef dat ik heel koppig klink, en zoals ik al eerder zei weet ik ook niet wat ik met dit bericht wil bereiken...
sorry
bedankt trouwens voor jullie lieve berichtjes
woensdag 19 maart 2008 om 10:50
Je kunt beter nu niet nadenken over contact houden. Dat komt wel weer wanneer je gevoelens vriendschappelijk zijn. Tot die tijd blijf je hopen ook al geeft hij geen hoop, je zult blijven hopen dat hij plots het licht ziet en weet dat jij toch de ware bent.
Probeer zo snel mogelijk los te komen, je eigen leven te gaan leiden zonder nog verbonden te zijn met hem. Anders maak je jezelf gek. Het is helaas zoals met pleisters, beter in 1 keer dan heel langzaam stukje bij beetje.
Dikke . Je komt er echt doorheen, ook al is dat nu dooddoener eerste klas.
Probeer zo snel mogelijk los te komen, je eigen leven te gaan leiden zonder nog verbonden te zijn met hem. Anders maak je jezelf gek. Het is helaas zoals met pleisters, beter in 1 keer dan heel langzaam stukje bij beetje.
Dikke . Je komt er echt doorheen, ook al is dat nu dooddoener eerste klas.
woensdag 19 maart 2008 om 10:53
Het kan idd, ik ben nog steeds close met mijn ex van mijn eerste langdurige (nou ja, 6 jaar, maar toch ) relatie. Maar we hebben de eerste paar jaar weinig contact gehad, hij wilde mij nog steeds terug en dan werkt het echt niet. Nu alweer jarenlang goede vrienden, ben daar nog steeds dankbaar voor. Maar het was heel belangrijk om elkaar los te laten, zolang je dat niet doet kan er geen vriendschap zijn denk ik.
woensdag 19 maart 2008 om 10:55
quote:Feliciaatje schreef op 19 maart 2008 @ 10:50:
Je kunt beter nu niet nadenken over contact houden. Dat komt wel weer wanneer je gevoelens vriendschappelijk zijn. Tot die tijd blijf je hopen ook al geeft hij geen hoop, je zult blijven hopen dat hij plots het licht ziet en weet dat jij toch de ware bent.
Probeer zo snel mogelijk los te komen, je eigen leven te gaan leiden zonder nog verbonden te zijn met hem. Anders maak je jezelf gek. Het is helaas zoals met pleisters, beter in 1 keer dan heel langzaam stukje bij beetje.
Dikke . Je komt er echt doorheen, ook al is dat nu dooddoener eerste klas.
Ik ben ook hard bezig mezelf bezig te houden.
Gelukkig kan hij op de kazerne slapen, ik zie hem dus niet regelmatig...
Ik weet dat ik hier wel weer bovenop kom, soms ben ik heel nuchter en lijk ik het te accepteren.
Soms komt er ineens een stortvloed aan tranen en kan ik de kraan niet meer dicht draaien.
Ik ben een control-freak eerste klas, en kan dus niet tegen situaties die ik niet in de hand heb.
Ik denk dat ik maar "gewoon" op mijn gevoel moet afgaan.
Trek ik het dan prima, trek ik het niet dat is het (voorlopig) einde verhaal.
*pakt nog maar weer een zakdoek*
Je kunt beter nu niet nadenken over contact houden. Dat komt wel weer wanneer je gevoelens vriendschappelijk zijn. Tot die tijd blijf je hopen ook al geeft hij geen hoop, je zult blijven hopen dat hij plots het licht ziet en weet dat jij toch de ware bent.
Probeer zo snel mogelijk los te komen, je eigen leven te gaan leiden zonder nog verbonden te zijn met hem. Anders maak je jezelf gek. Het is helaas zoals met pleisters, beter in 1 keer dan heel langzaam stukje bij beetje.
Dikke . Je komt er echt doorheen, ook al is dat nu dooddoener eerste klas.
Ik ben ook hard bezig mezelf bezig te houden.
Gelukkig kan hij op de kazerne slapen, ik zie hem dus niet regelmatig...
Ik weet dat ik hier wel weer bovenop kom, soms ben ik heel nuchter en lijk ik het te accepteren.
Soms komt er ineens een stortvloed aan tranen en kan ik de kraan niet meer dicht draaien.
Ik ben een control-freak eerste klas, en kan dus niet tegen situaties die ik niet in de hand heb.
Ik denk dat ik maar "gewoon" op mijn gevoel moet afgaan.
Trek ik het dan prima, trek ik het niet dat is het (voorlopig) einde verhaal.
*pakt nog maar weer een zakdoek*
woensdag 19 maart 2008 om 11:01
Ik begrijp het, liefdesverdriet is gewoon kut. Laat de tranen komen, vecht er niet tegen. Aan de andere kant, verstop je niet in je bed maar spreek af met vriendinnen, luister ook blije muziek naast de soppige, bedenk dingen die je nu zou kunnen gaan plannen voor de toekomst die je misschien niet zou hebben gedaan omdat je een relatie had enz. Accepteer het verdriet en dat je effe compleet machteloos bent daarin. En weet tegelijkertijd dat je hierdoorheen komt en dat er een hoop moois op je wacht, hoe dan ook .
woensdag 19 maart 2008 om 11:06
quote:Feliciaatje schreef op 19 maart 2008 @ 11:01:
Ik begrijp het, liefdesverdriet is gewoon kut. Laat de tranen komen, vecht er niet tegen. Aan de andere kant, verstop je niet in je bed maar spreek af met vriendinnen, luister ook blije muziek naast de soppige, bedenk dingen die je nu zou kunnen gaan plannen voor de toekomst die je misschien niet zou hebben gedaan omdat je een relatie had enz. Accepteer het verdriet en dat je effe compleet machteloos bent daarin. En weet tegelijkertijd dat je hierdoorheen komt en dat er een hoop moois op je wacht, hoe dan ook .
Liefdesverdriet is echt verschrikkelijk, het zou niet moeten bestaan
Ik ben al een paar weken bezig met dingen plannen, en heb ook al een afspraak gemaakt bij de tattoo-shop om mijn tattoo uit te breiden naar een halve sleeve.
Ex vond dit namelijk nooit echt leuk, ondanks dat hij wel altijd heeft gezegd dat het mijn lijf is.
Raar om te zeggen, ex
Bedankt voor je lieve reactie
Ik begrijp het, liefdesverdriet is gewoon kut. Laat de tranen komen, vecht er niet tegen. Aan de andere kant, verstop je niet in je bed maar spreek af met vriendinnen, luister ook blije muziek naast de soppige, bedenk dingen die je nu zou kunnen gaan plannen voor de toekomst die je misschien niet zou hebben gedaan omdat je een relatie had enz. Accepteer het verdriet en dat je effe compleet machteloos bent daarin. En weet tegelijkertijd dat je hierdoorheen komt en dat er een hoop moois op je wacht, hoe dan ook .
Liefdesverdriet is echt verschrikkelijk, het zou niet moeten bestaan
Ik ben al een paar weken bezig met dingen plannen, en heb ook al een afspraak gemaakt bij de tattoo-shop om mijn tattoo uit te breiden naar een halve sleeve.
Ex vond dit namelijk nooit echt leuk, ondanks dat hij wel altijd heeft gezegd dat het mijn lijf is.
Raar om te zeggen, ex
Bedankt voor je lieve reactie
woensdag 19 maart 2008 om 12:36
ik denk dat het goed kan om vrienden te zijn, maar daarvoor moet je elkaar, zoals iedereen hier aanraadt, eerst loslaten. Eerst weer even ontdekken hoe het leven zonder elkaar is en hoe je het in je eentje wil inrichten, daarna is er eventueel plek om een vrendschap op te bouwen. Vaak zie je dan dat die behoefte al veel minder is... maar soms is er wel ruimte voor. Ik zou nu eerst even lekker op jezelf zijn.. Sterkte!
donderdag 17 april 2008 om 15:20
Huh?
Nou ja gefeliciteerd dan maar.
Maar denk je niet dat een krappe maand rust misschien wel heel erg kort is om zulke beslissingen te nemen?
Eerst besluit hij dat hij verder wil als goeie vrienden en nu ineens ben je weer de liefde van zijn leven?
Ik wil geen advocaat van de duivel spelen maar pas je heel goed op je eigen gevoel meis?
Nou ja gefeliciteerd dan maar.
Maar denk je niet dat een krappe maand rust misschien wel heel erg kort is om zulke beslissingen te nemen?
Eerst besluit hij dat hij verder wil als goeie vrienden en nu ineens ben je weer de liefde van zijn leven?
Ik wil geen advocaat van de duivel spelen maar pas je heel goed op je eigen gevoel meis?
Luister nou maar gewoon naar wat ik zeg!
zaterdag 19 april 2008 om 11:05
quote:Summerdance schreef op 17 april 2008 @ 15:20:
Huh?
Nou ja gefeliciteerd dan maar.
Maar denk je niet dat een krappe maand rust misschien wel heel erg kort is om zulke beslissingen te nemen?
Eerst besluit hij dat hij verder wil als goeie vrienden en nu ineens ben je weer de liefde van zijn leven?
Ik wil geen advocaat van de duivel spelen maar pas je heel goed op je eigen gevoel meis?
Ik snap heel goed wat je bedoel, en bedankt voor je kritische blik.
Hij heeft een verwarrende periode achter de rug (ik denk zelf dat het nog niet helemaal over is) maar hij besefte ineens wat hij gedaan had en hoe erg hij me miste.
Hij wil helemaal niet verder zonder mij, en we voelen elkaar veel beter aan nu.
Ik weet dat een maand erg kort is, maar zo zijn wij wel een beetje.
We gingen eigenlijk ook al vanaf dag 1 samenwonen.
We gaan er weer helemaal voor, en ik denk dat dit misschien wel goed voor ons is geweest.
Nogmaals bedankt voor je kritische blik (f)
Jade_Jade> idd, tijd zal het leren, maar ik heb sterk het gevoel dat het goed zit
Huh?
Nou ja gefeliciteerd dan maar.
Maar denk je niet dat een krappe maand rust misschien wel heel erg kort is om zulke beslissingen te nemen?
Eerst besluit hij dat hij verder wil als goeie vrienden en nu ineens ben je weer de liefde van zijn leven?
Ik wil geen advocaat van de duivel spelen maar pas je heel goed op je eigen gevoel meis?
Ik snap heel goed wat je bedoel, en bedankt voor je kritische blik.
Hij heeft een verwarrende periode achter de rug (ik denk zelf dat het nog niet helemaal over is) maar hij besefte ineens wat hij gedaan had en hoe erg hij me miste.
Hij wil helemaal niet verder zonder mij, en we voelen elkaar veel beter aan nu.
Ik weet dat een maand erg kort is, maar zo zijn wij wel een beetje.
We gingen eigenlijk ook al vanaf dag 1 samenwonen.
We gaan er weer helemaal voor, en ik denk dat dit misschien wel goed voor ons is geweest.
Nogmaals bedankt voor je kritische blik (f)
Jade_Jade> idd, tijd zal het leren, maar ik heb sterk het gevoel dat het goed zit
zaterdag 19 april 2008 om 11:32
maandag 21 april 2008 om 19:48
quote:datmeenjeniet schreef op 21 april 2008 @ 19:36:
[quote]Jade_Jade schreef op 17 april 2008 @ 15:28:
When God Takes Something From You... He's Not Punishing You... But Merely Opening Your Hands To Receive Something Better...
klopt precies...................en toen was ik er
[quote]Jade_Jade schreef op 17 april 2008 @ 15:28:
When God Takes Something From You... He's Not Punishing You... But Merely Opening Your Hands To Receive Something Better...
klopt precies...................en toen was ik er
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
