Relaties
alle pijlers
Fijn als je niets meemaakt
donderdag 19 april 2018 09:32
Las het net weer in een topic: een sneer naar mensen die een mening hebben, want “zo fijn dat je zelf nooit iets hebt meegemaakt waardoor je je je mening kan veroorloven”
Nou kan je boos worden om de onterechtheid van zo’n uitspraak, maar ik dacht dat het misschien beter werkt om eens een andere kant te laten zien. Dus, bij deze.
Ik kom al behoorlijk lang op dit forum, en ben één van de weinigen die openlijk al jaren stelt nooit te zullen scheiden. Dat levert meestal vrij bozige reacties op, alsof mensen het als een persoonlijke aanval ervaren dat ik dat zo stellig beweer. Want je kan nooit weten wat er gaat gebeuren. En wat nou als...?
Ik kan me voorstellen dat er mensen zijn die denken dat ik makkelijk praten heb en onnozel ben omdat mijn relatie goed is. Want als je echt iets mee maakt dan beweer je niet dat je altijd bij elkaar blijft.
De wekelijkheid is toch iets anders. Ik kan niet anders zeggen dan dat ik al een hele tijd diep ongelukkig ben in mijn relatie. Ook gezien onze leeftijd verwacht ik niet meer dat het ooit nog in de buurt komt van wat het was. Ik ben sinds enkele maanden pas bezig vrede te sluiten met de werkelijkheid en te aanvaarden dat het leuke deel van mijn leven gewoon voorbij is. Mijn werk maakt het nog leefbaar, en verantwoordelijkheid naar het hele gezin doet de rest. Maar het is vooral overleven en voortslepen geworden. De strijdlust is op, de uitdaging is aanvaarding geworden.
Zonder in detail te treden, ik weet vrij zeker dat als ik hier, zonder herkend te worden, mijn verhaal zou doen, ik op positieve en ondersteunendecreacties zou kunnen rekenen. Ik weet minstens zo zeker dat als mijn partner hetzelfde zou doen, dezelfde reacties zouden komen. Ofwel, we zijn beiden even fout en evenzeer slachtoffer van onszelf en elkaar. Ik ben op geen enkele manier een goed mens, laat staan een goede partner. Het enige waar ik trots op kan zijn is mijn werk, daar ben ik toevallig wel goed in, maar daar heb je verder ook niets aan.
Zou ik moeten gaan scheiden, en mogelijk zelfs een nieuwe partner zoeken om weer gelukkig te worden? Misschien. Feit is wel dat dat voor partner en kinderen een enorme impact zou hebben. Ook al verdienen we beiden genoeg om onszelf te onderhouden, alleen al de meerkosten van twee huishoudens i.p.v. één zijn toch een last.
Maar dat is niet het belangrijkste. Voor mij staat voorop: een man een man, een woord een woord. Ik heb nooit beloofd gelukkig te zijn of mijn partner gelukkig te maken. Maar ik heb me wel verbonden aan onze relatie, bij ziekte en gezondheid, in goede dagen en in slechte dagen.
Niet om te zeggen: kijk mij eens moreel hoog te paard zitten. Helemaal niet, ik ben ook maar gewoon een boerenlul die probeert de goede keuzes te maken, en ik weet dat ik onderweg mensen verdriet doe en beschadig.
Maar nee, het is niet dat ik bij gebrek aan problemen mijn mening vorm. Eerder in tegendeel. Ik snap héél goed dat mensen scheiden.
Nou kan je boos worden om de onterechtheid van zo’n uitspraak, maar ik dacht dat het misschien beter werkt om eens een andere kant te laten zien. Dus, bij deze.
Ik kom al behoorlijk lang op dit forum, en ben één van de weinigen die openlijk al jaren stelt nooit te zullen scheiden. Dat levert meestal vrij bozige reacties op, alsof mensen het als een persoonlijke aanval ervaren dat ik dat zo stellig beweer. Want je kan nooit weten wat er gaat gebeuren. En wat nou als...?
Ik kan me voorstellen dat er mensen zijn die denken dat ik makkelijk praten heb en onnozel ben omdat mijn relatie goed is. Want als je echt iets mee maakt dan beweer je niet dat je altijd bij elkaar blijft.
De wekelijkheid is toch iets anders. Ik kan niet anders zeggen dan dat ik al een hele tijd diep ongelukkig ben in mijn relatie. Ook gezien onze leeftijd verwacht ik niet meer dat het ooit nog in de buurt komt van wat het was. Ik ben sinds enkele maanden pas bezig vrede te sluiten met de werkelijkheid en te aanvaarden dat het leuke deel van mijn leven gewoon voorbij is. Mijn werk maakt het nog leefbaar, en verantwoordelijkheid naar het hele gezin doet de rest. Maar het is vooral overleven en voortslepen geworden. De strijdlust is op, de uitdaging is aanvaarding geworden.
Zonder in detail te treden, ik weet vrij zeker dat als ik hier, zonder herkend te worden, mijn verhaal zou doen, ik op positieve en ondersteunendecreacties zou kunnen rekenen. Ik weet minstens zo zeker dat als mijn partner hetzelfde zou doen, dezelfde reacties zouden komen. Ofwel, we zijn beiden even fout en evenzeer slachtoffer van onszelf en elkaar. Ik ben op geen enkele manier een goed mens, laat staan een goede partner. Het enige waar ik trots op kan zijn is mijn werk, daar ben ik toevallig wel goed in, maar daar heb je verder ook niets aan.
Zou ik moeten gaan scheiden, en mogelijk zelfs een nieuwe partner zoeken om weer gelukkig te worden? Misschien. Feit is wel dat dat voor partner en kinderen een enorme impact zou hebben. Ook al verdienen we beiden genoeg om onszelf te onderhouden, alleen al de meerkosten van twee huishoudens i.p.v. één zijn toch een last.
Maar dat is niet het belangrijkste. Voor mij staat voorop: een man een man, een woord een woord. Ik heb nooit beloofd gelukkig te zijn of mijn partner gelukkig te maken. Maar ik heb me wel verbonden aan onze relatie, bij ziekte en gezondheid, in goede dagen en in slechte dagen.
Niet om te zeggen: kijk mij eens moreel hoog te paard zitten. Helemaal niet, ik ben ook maar gewoon een boerenlul die probeert de goede keuzes te maken, en ik weet dat ik onderweg mensen verdriet doe en beschadig.
Maar nee, het is niet dat ik bij gebrek aan problemen mijn mening vorm. Eerder in tegendeel. Ik snap héél goed dat mensen scheiden.
Like a great eternal Klansman
With his two flashing red eyes
Turn around he's always watching
(Dead Kennedys)
With his two flashing red eyes
Turn around he's always watching
(Dead Kennedys)
donderdag 19 april 2018 10:03
Ik denk dat het eerlijk gezegd ook heel erg van je eigen karakter af hangt of je dit soort zaken begrijpt/zelf zou doen of niet. Sommige mensen kunnen echt gewoon gelukkig zijn onafhankelijk van de situatie. Die zullen denk ik in zo'n geval wel eerder scheiden, gewoon, om dat er extern element is dat ze niet blij maakt en dit kunnen verwijderen.
Andere mensen hebben dat niet en kiezen eerder voor 'the devil you know.'
Andere mensen hebben dat niet en kiezen eerder voor 'the devil you know.'
donderdag 19 april 2018 10:04
Geweld lijkt me heel erg lastig om mee om te gaan. Ikhebbgeen idee wat ik daarmee zou moeten, maar de kans daarop is gelukkig nihil
Like a great eternal Klansman
With his two flashing red eyes
Turn around he's always watching
(Dead Kennedys)
With his two flashing red eyes
Turn around he's always watching
(Dead Kennedys)
donderdag 19 april 2018 10:05
Mooi dat het nu lukt, als ik je goed begrijp tenminste!ChantalZr7 schreef: ↑19-04-2018 09:53Ik vind het verdrietig, maar het is een keuze. Niet de mijne, omdat ik er doodongelukkig van wordt en er stress van krijg. Ook al ben ik met de intentie getrouwd tot aan de dood met mijn man. Volhouden is wel even een dingetje als je elkaar niet zo heel erg leuk meer vindt.
Daarom werken wij elke dag aan ons "samen" gevoel. Onze binding, die willen we sterk houden en hopen daardoor lang gelukkig te zijn met elkaar.
Maar dit is ook geleerd na een gestrand huwelijk van 14 jaar.
Like a great eternal Klansman
With his two flashing red eyes
Turn around he's always watching
(Dead Kennedys)
With his two flashing red eyes
Turn around he's always watching
(Dead Kennedys)
donderdag 19 april 2018 10:07
De gevolgen van scheiden zijn niet alleen voor Jolly en zijn partner, ze zijn ook voor hun kinderen. Kinderen worden nagenoeg altijd slechter van een scheiding. En boeiend genoeg, volwassenen vaak ook. Ook als je het vergelijkt met opgroeien in een gezin waarin de partners niet meer van elkaar houden. Op het moment dat je kinderen krijgt, liggen je primaire verplichtingen niet meer bij jezelf, maar daarbuiten. Dat betekent zorgvuldige afwegingen maken en de afweging om bij elkaar te blijven in een vorm van afstandelijke vriendschap is daarin een hele redelijke, met statistisch de meeste kans op een stabiel en gelukkig leven voor alle betrokkenen. En dat is misschien niet leuk, maar het leven is soms niet leuk.
donderdag 19 april 2018 10:09
helemaal met je eensFrox schreef: ↑19-04-2018 10:07De gevolgen van scheiden zijn niet alleen voor Jolly en zijn partner, ze zijn ook voor hun kinderen. Kinderen worden nagenoeg altijd slechter van een scheiding. En boeiend genoeg, volwassenen vaak ook. Ook als je het vergelijkt met opgroeien in een gezin waarin de partners niet meer van elkaar houden. Op het moment dat je kinderen krijgt, liggen je primaire verplichtingen niet meer bij jezelf, maar daarbuiten. Dat betekent zorgvuldige afwegingen maken en de afweging om bij elkaar te blijven in een vorm van afstandelijke vriendschap is daarin een hele redelijke, met statistisch de meeste kans op een stabiel en gelukkig leven voor alle betrokkenen. En dat is misschien niet leuk, maar het leven is soms niet leuk.
donderdag 19 april 2018 10:10
donderdag 19 april 2018 10:11
Maar, als je mijn andere posts ook leest, zie je dat ik zeg dat in mijn beleving geluk vooral iets is, wat je zelf veroorzaakt
Daar is niet een ander verantwoordelijk voor
donderdag 19 april 2018 10:11
Jolly, ik ben het weldegelijk eens met gezinsbelang / beloften voor eigen belang.
In jullie gezin, is het daar dan wel veilig, warm en gezellig voor de kinderen?
Dan snap ik de opoffering van al het andere wel...
Stabiliteit is een groot goed, echter komt het zo depri over, alsof er eigenlijk niemand belang bij heeft.
In jullie gezin, is het daar dan wel veilig, warm en gezellig voor de kinderen?
Dan snap ik de opoffering van al het andere wel...
Stabiliteit is een groot goed, echter komt het zo depri over, alsof er eigenlijk niemand belang bij heeft.
donderdag 19 april 2018 10:12
Ik heb zelf een paar jaar terug vreselijke onrust gehad. Wat mij hielp was, die onrust uitspreken. Praten. praten, praten
Bleek ik toch echt de leukste (meest begripvolle) man getrouwd te hebben.
Ik heb hem laatst alsnog verteld, hoe goed hij toen op mij reageerde. Als hij minder begripvol was geweest, was ons huwelijk wellicht geklapt.
Bleek ik toch echt de leukste (meest begripvolle) man getrouwd te hebben.
Ik heb hem laatst alsnog verteld, hoe goed hij toen op mij reageerde. Als hij minder begripvol was geweest, was ons huwelijk wellicht geklapt.
donderdag 19 april 2018 10:18
Als ik onprettig eerlijk ben tegen mezelf: misschien wel ja.
Like a great eternal Klansman
With his two flashing red eyes
Turn around he's always watching
(Dead Kennedys)
With his two flashing red eyes
Turn around he's always watching
(Dead Kennedys)
donderdag 19 april 2018 10:18
Dat kan zeker meespelen. Ik ben geen avonturierstrikjemetstippels schreef: ↑19-04-2018 10:03Ik denk dat het eerlijk gezegd ook heel erg van je eigen karakter af hangt of je dit soort zaken begrijpt/zelf zou doen of niet. Sommige mensen kunnen echt gewoon gelukkig zijn onafhankelijk van de situatie. Die zullen denk ik in zo'n geval wel eerder scheiden, gewoon, om dat er extern element is dat ze niet blij maakt en dit kunnen verwijderen.
Andere mensen hebben dat niet en kiezen eerder voor 'the devil you know.'
Like a great eternal Klansman
With his two flashing red eyes
Turn around he's always watching
(Dead Kennedys)
With his two flashing red eyes
Turn around he's always watching
(Dead Kennedys)
donderdag 19 april 2018 10:20
100% eensFrox schreef: ↑19-04-2018 10:07De gevolgen van scheiden zijn niet alleen voor Jolly en zijn partner, ze zijn ook voor hun kinderen. Kinderen worden nagenoeg altijd slechter van een scheiding. En boeiend genoeg, volwassenen vaak ook. Ook als je het vergelijkt met opgroeien in een gezin waarin de partners niet meer van elkaar houden. Op het moment dat je kinderen krijgt, liggen je primaire verplichtingen niet meer bij jezelf, maar daarbuiten. Dat betekent zorgvuldige afwegingen maken en de afweging om bij elkaar te blijven in een vorm van afstandelijke vriendschap is daarin een hele redelijke, met statistisch de meeste kans op een stabiel en gelukkig leven voor alle betrokkenen. En dat is misschien niet leuk, maar het leven is soms niet leuk.
Like a great eternal Klansman
With his two flashing red eyes
Turn around he's always watching
(Dead Kennedys)
With his two flashing red eyes
Turn around he's always watching
(Dead Kennedys)
donderdag 19 april 2018 10:21
Ik geloof niet in verwijten of schuld beleggen binnen een relatie-jolijn- schreef: ↑19-04-2018 10:11Plus, een belangrijke kanttekening: jij én je partner maken allebei deze keuze. Zodra één van de twee dat niet langer meer wil, kun je het de andere partner wel "verwijten" dat hij/zij zijn/haar woord niet meer houdt, maar die kan daar in feite niets aan veranderen.
Like a great eternal Klansman
With his two flashing red eyes
Turn around he's always watching
(Dead Kennedys)
With his two flashing red eyes
Turn around he's always watching
(Dead Kennedys)
donderdag 19 april 2018 10:21
Dat snap ik, maar ik denk daar anders over.
Wanneer je samen leeft, als gezin, ben je zeker verantwoordelijk voor elkaar. Ook de verantwoordelijkheid om er voor te zorgen dat de ander zich goed voelt hoort daar bij imo. En ik ben dusdanig sfeergevoelig dat ik 100x verantwoordelijk voor mijn eigen gevoel kan zijn, wanneer een ander niet gelukkig is met mij, dan heb ik daar last van en ik ben niet zo goed dat ik dat opzij kan zetten. Ik zou dat ook niet willen trouwens.
donderdag 19 april 2018 10:22
als de kinderen de deur uit zijn komt er nog meer druk op die relatie. Ik vind het bewonderenswaardig dat je zegt; dan maar ongelukkig maar dat hoeft niet. Jij hebt ook recht op geluk. zeker als je kinderen zijn uitgevlogen. Ook daarin kan je een goed voorbeeld zijn voor hen. Het leven is niet zo zwart/ wit. en alles wat beloofd is kan zijn waarde verliezen en niet meer van toepassing zijn. Trouw aan de ander is een groot goed, trouw zijn aan jezelf is misschien nog groter.
donderdag 19 april 2018 10:22
Je kunt trouw zijn naar de zorg naar elkaar, naar een goede co ouderschap. Dat kan allemaal overeind blijven. Dat is je woord waard, dat papiertje an sich zegt niet zoveel...
Stel nou dat je weer uitzicht hebt. Niet perse naar iets of een andere vrouw (mss wel, mss niet), maar dat het leven weer openstaat voor mogelijkheden, zou dat niet fantastisch zijn?
donderdag 19 april 2018 10:23
Onze kinderen zijn niet gek, en als ze tien jaar verder zijn zullen ze ongetwijfeld weren te vertellen hoeveel last ze hebben gehad en hoeveel leuker andere gezinnen leken. Dat lijkt me realistisch en terecht.rechthoek schreef: ↑19-04-2018 10:11Jolly, ik ben het weldegelijk eens met gezinsbelang / beloften voor eigen belang.
In jullie gezin, is het daar dan wel veilig, warm en gezellig voor de kinderen?
Dan snap ik de opoffering van al het andere wel...
Stabiliteit is een groot goed, echter komt het zo depri over, alsof er eigenlijk niemand belang bij heeft.
Maar tegelijk heb ik sterk de indruk dat ze zich thuis, veilig en geliefd weten hier.
Like a great eternal Klansman
With his two flashing red eyes
Turn around he's always watching
(Dead Kennedys)
With his two flashing red eyes
Turn around he's always watching
(Dead Kennedys)
donderdag 19 april 2018 10:24
Ik bewonder je trouw en standvastigheid, dat zie je niet vaak meer.
Wel vind ik het heel triest om te lezen dat jullie beide zo ongelukkig zijn. Ik ken een vrouw die nu apart leeft van haar man, maar ze zijn in goed overleg en zonder alle drama eromheen gescheiden en wonen nu in dezelfde straat. De kinderen (pubers) komen aanwaaien in beide huizen hoe het hen uitkomt. De ouders hebben goed vriendschappelijk contact. Verjaardagen en feestdagen worden samen gevierd, zonder enige wrevel. Ze zijn beide echt veel gelukkiger dan ze waren in 1 huis.
Zo'n situatie zou ik jullie dan toch ook gunnen.
Wel vind ik het heel triest om te lezen dat jullie beide zo ongelukkig zijn. Ik ken een vrouw die nu apart leeft van haar man, maar ze zijn in goed overleg en zonder alle drama eromheen gescheiden en wonen nu in dezelfde straat. De kinderen (pubers) komen aanwaaien in beide huizen hoe het hen uitkomt. De ouders hebben goed vriendschappelijk contact. Verjaardagen en feestdagen worden samen gevierd, zonder enige wrevel. Ze zijn beide echt veel gelukkiger dan ze waren in 1 huis.
Zo'n situatie zou ik jullie dan toch ook gunnen.
donderdag 19 april 2018 10:25
Ik merk dat wij elkaar ten diepste niet echt begrijpen. Of wel, maar dat er in de jaren een soort filter van onbegrip overheen is gegroeidlilalinda schreef: ↑19-04-2018 10:12Ik heb zelf een paar jaar terug vreselijke onrust gehad. Wat mij hielp was, die onrust uitspreken. Praten. praten, praten
Bleek ik toch echt de leukste (meest begripvolle) man getrouwd te hebben.
Ik heb hem laatst alsnog verteld, hoe goed hij toen op mij reageerde. Als hij minder begripvol was geweest, was ons huwelijk wellicht geklapt.
Like a great eternal Klansman
With his two flashing red eyes
Turn around he's always watching
(Dead Kennedys)
With his two flashing red eyes
Turn around he's always watching
(Dead Kennedys)
donderdag 19 april 2018 10:25
Daar leef ik ook, denk maar niet dat dat een beschermende factor is of dat het ongeloofwaardig is dat mensen onder invloed van een verslaving volledig kunnen veranderen. Elk weldenkend mens zou in zo'n situatie de partner moeten verlaten, zeker voor de kinderen.
