Relaties
alle pijlers
‘Forever Together’
donderdag 24 januari 2019 06:25
Goedemorgen allemaal,
Al een tijdje lees ik mee op het forum en nu toch maar een account aangemaakt vanwege de (meestal) wijze adviezen.
Situatie: vriend en ik zijn inmiddels een halfjaar samen. Ik ben hartstikke gek op hem. Er is een hele fijne klik, maar ik kwam wat aan het nadenken nadat ik een artikel had gelezen op internet waar een vrouw in vertelde dat ze het vanaf moment 1 wist dat hij De Ware was en dat ze voor altijd samen met hem wilde zijn.
Ik weet niet waarom, maar ik dacht na hoe dat voor mij voelde. Als ik aan die termen zwaar til, dan voelt dat hartstikke benauwd op de één of andere manier. Waarom weet ik niet. Ik dacht al: zit het gevoel voor mijn vriend niet goed of ben ik gewoon ontzettend nuchter? Toen begon ik te denken: hoe voelt liefde dan eigenlijk? Ik ben hartstikke gek op mijn vriend, maar omdat voor altijd samen willen zijn mij benauwd, dacht ik: houd ik ons niet voor de gek? Tegelijkertijd zou ik hem niet willen missen, kijk ik er naar uit om bij hem te zijn en ik heb weleens gefantaseerd hoe het zou zijn om samen te wonen, maar mijn vraag is: hoe kijken jullie daar tegen aan? Moet je dat gevoel inderdaad hebben of kun je de lat ook iets minder hoog leggen?
Al een tijdje lees ik mee op het forum en nu toch maar een account aangemaakt vanwege de (meestal) wijze adviezen.
Situatie: vriend en ik zijn inmiddels een halfjaar samen. Ik ben hartstikke gek op hem. Er is een hele fijne klik, maar ik kwam wat aan het nadenken nadat ik een artikel had gelezen op internet waar een vrouw in vertelde dat ze het vanaf moment 1 wist dat hij De Ware was en dat ze voor altijd samen met hem wilde zijn.
Ik weet niet waarom, maar ik dacht na hoe dat voor mij voelde. Als ik aan die termen zwaar til, dan voelt dat hartstikke benauwd op de één of andere manier. Waarom weet ik niet. Ik dacht al: zit het gevoel voor mijn vriend niet goed of ben ik gewoon ontzettend nuchter? Toen begon ik te denken: hoe voelt liefde dan eigenlijk? Ik ben hartstikke gek op mijn vriend, maar omdat voor altijd samen willen zijn mij benauwd, dacht ik: houd ik ons niet voor de gek? Tegelijkertijd zou ik hem niet willen missen, kijk ik er naar uit om bij hem te zijn en ik heb weleens gefantaseerd hoe het zou zijn om samen te wonen, maar mijn vraag is: hoe kijken jullie daar tegen aan? Moet je dat gevoel inderdaad hebben of kun je de lat ook iets minder hoog leggen?
Be-grape-n?
vrijdag 25 januari 2019 19:35
Ik denk vooral dat ik nooit kritisch genoeg ben geweest in het begin. Er waren altijd al vrij snel scheurtjes ik heb nu de voorselectie nogal rigoureus aangepakt. En op mn vriend na heb ik nooit meer dan 2 dates gehad met iemand.
vrijdag 25 januari 2019 23:15
zaterdag 26 januari 2019 09:07
"Niet meer zonder hem kunnen" is ook wel erg dramatisch. Het leven gaat immers gewoon door. Het gaat om het gevoel wat je erbij hebt. Als je het idee om hem te moeten missen al bij voorbaat vreselijk vindt, dan is dat toch een goede indicatie? Garanties heb je nooit. Geniet van wat je nu hebt, en ontzeg jezelf geen mooie jaren om wat eventueel in de toekomst zou kunnen gebeuren.Druif-je schreef: ↑25-01-2019 17:57Ik zeg ook wat, als ik daar aan denk, dan denk ik dat ik er kapot van zou zijn. Ben reuze gek met hem, maar niet meer zonder hem kunnen, vind ik wel ver gaan.
Ik ben ook weleens tot over mijn oren geweest, maar dat was mijn eerste vriendje. Was nog compleet onbekend terrein, dus ontzettend spannend. Dus ik denk nu weleens: ben hartstikke gek op mijn vriend, maar word ik niet nog eens écht verliefd op iemand, tot over mijn oren? Maar dat zullen waarschijnlijk toentertijd mijn puberhormonen wel zijn geweest.
vrijdag 8 februari 2019 16:55
En die verliefdheid trouwens: verliefdheid voel ik voornamelijk helemaal in het begin. De spanning die het onduidelijke met zich mee brengt. Iets zegt in mij dat ik niet compleet verliefd ben, maar daarnaast kan ik niet wachten om mijn vriend te zien. Eigenlijk vrij tegenstrijdig, toch? Wanneer ik niet gek van hem zou zijn, dan zou ik er bijv. nu niet zo van balen dat ik hem al een hele week niet heb gezien i.v.m. mijn tentamenweek. Is de verliefdheid nu - op deze leeftijd, anders of is hij er niet?
Be-grape-n?
vrijdag 8 februari 2019 17:03
wat lief beschreven en voor mij heel herkenbaar.JollyRider schreef: ↑24-01-2019 09:54Wat de jaren echt ook brengen (hier tenminste, en ik hoor het vaker) is dat je gewoon beter bij elkaar gaat passen. Toen je samen begon deelde je niet veel, maar nu na dik 30 jaar samen delen we een compleet leven. Ik ben aanzienlijk langer samen met mijn partner, dan dat ik alleen ben geweest. En als je daar bij bedenkt dat ik nog een kind was in de tijd dat ik alleen was, vind ik het wel redelijk te stellen dat mijn partner en ik ons hele leven met elkaar gedeeld hebben. Dat is een geschiedenis, vol simpele dingen, maar ook met heftige momenten, die je nooit meer met iemand anders kan opbouwen. Ik geloof niet zo in “de ware” aan de voorkant, maar wel aan de achterkant. Wij zijn voor elkaar “de ware” geworden, wat wij met elkaar delen is onmogelijk te vervangen.
vrijdag 8 februari 2019 17:07
Ik dacht er eigenlijk net zo over als wat hier de algemene opinie lijkt te zijn. En zo heb ik ook een paar relaties gehad. Tot ik ineens mijn huidige partner tegenkwam. Ik wist het meteen: dat was de ware. Het is zo maf, ik heb mijn hele leven een beeld in mijn hoofd gehad van de ware, hoe de ideale partner eruit zou zien. En dat bleek dus 100% te kloppen. Naar deze ben ik eigenlijk altijd op zoek geweest.
Maar aan de andere kant, wat als je daar op gaat zitten wachten en deze persoon komt nooit voorbij? Ben je dan niet ongelukkiger dan wanneer je met iemand bent die waar je gewoon heel gelukkig mee bent?
Ik noem mezelf dan ook een gezegend mens en ben dankbaar dat het zo gelopen is.
Maar aan de andere kant, wat als je daar op gaat zitten wachten en deze persoon komt nooit voorbij? Ben je dan niet ongelukkiger dan wanneer je met iemand bent die waar je gewoon heel gelukkig mee bent?
Ik noem mezelf dan ook een gezegend mens en ben dankbaar dat het zo gelopen is.
Spreuken 18:2
vrijdag 8 februari 2019 17:20
Wat maakt het uit? Je kan niet wachten om je vriend te zien. Wat maakt het uit welk woord je daaraan koppelt?Druif-je schreef: ↑08-02-2019 16:55En die verliefdheid trouwens: verliefdheid voel ik voornamelijk helemaal in het begin. De spanning die het onduidelijke met zich mee brengt. Iets zegt in mij dat ik niet compleet verliefd ben, maar daarnaast kan ik niet wachten om mijn vriend te zien. Eigenlijk vrij tegenstrijdig, toch? Wanneer ik niet gek van hem zou zijn, dan zou ik er bijv. nu niet zo van balen dat ik hem al een hele week niet heb gezien i.v.m. mijn tentamenweek. Is de verliefdheid nu - op deze leeftijd, anders of is hij er niet?
En de ware? Die bestaat niet. Er is niet één iemand die perfect bij je past. Het is geven en nemen in een relatie en vooral tevreden zijn.
Life is short. Eat dessert first.
vrijdag 8 februari 2019 17:30
Eerste: eensdoornroosje9 schreef: ↑08-02-2019 17:20Wat maakt het uit? Je kan niet wachten om je vriend te zien. Wat maakt het uit welk woord je daaraan koppelt?
En de ware? Die bestaat niet. Er is niet één iemand die perfect bij je past. Het is geven en nemen in een relatie en vooral tevreden zijn.
Tweede: Ik heb de ware voor mijn gevoel gevonden. Maar wil niet zeggen dat hij de enige zou zijn.
vrijdag 8 februari 2019 18:07
Mee eens. Alleen hoe weet ik dat ik dat gevoel niet echt bij iemand kan krijgen: dit is hem. Hoe fair is dat naar mijn vriend toe? Begrijp me niet verkeerd, want ik wil mijn vriend niet kwijt. Ik zie mijzelf wel samenwonen met hem, we kunnen goed praten, lachen, maar wat als de liefde dan opraakt. Ik zag net ook alweer een forum hier waarbij vrij weinig aan de hand was, alleen dat de liefde op was. Dan vraag ik me af: hoe weet je dat?
Be-grape-n?
vrijdag 8 februari 2019 18:59
We leven ook wel in een gekke wereld. De sky is the limmit op veel punten. Ik krijg soms ook wel eens het idee dat mensen gewoon niet meer tevreden te krijgen zijn.Druif-je schreef: ↑08-02-2019 18:07Mee eens. Alleen hoe weet ik dat ik dat gevoel niet echt bij iemand kan krijgen: dit is hem. Hoe fair is dat naar mijn vriend toe? Begrijp me niet verkeerd, want ik wil mijn vriend niet kwijt. Ik zie mijzelf wel samenwonen met hem, we kunnen goed praten, lachen, maar wat als de liefde dan opraakt. Ik zag net ook alweer een forum hier waarbij vrij weinig aan de hand was, alleen dat de liefde op was. Dan vraag ik me af: hoe weet je dat?
Je kan er samen voor zorgen dat dat niet gebeurt door je bewust te zijn dat je aan je relatie moet blijven werken. Elkaar op bepaalde momenten onverdeelde aandacht geven, ook als je kinderen krijgt.
Het zijn dingen die ik me nu pas begin te beseffen maar zo logisch zijn.
trien30 wijzigde dit bericht op 08-02-2019 20:07
Reden: Spelfout
Reden: Spelfout
0.26% gewijzigd
vrijdag 8 februari 2019 19:18
Ja, dat denk ik ook, Trien. De cultuur is er naar dat je je altijd afvraagt of het beter, geweldiger etc. kan.
Ik besprak dit laatst met mijn moeder en zij zei: het is simpel, als je het nu leuk vindt met hem, dan is het goed. Alles wat nieuw is, is fantastisch. De glans blijft, alleen lijkt het soms doffer en daar wil men dan geen genoegen mee nemen.
Ik besprak dit laatst met mijn moeder en zij zei: het is simpel, als je het nu leuk vindt met hem, dan is het goed. Alles wat nieuw is, is fantastisch. De glans blijft, alleen lijkt het soms doffer en daar wil men dan geen genoegen mee nemen.
Be-grape-n?
vrijdag 8 februari 2019 19:40
Soms moet je er gewoon niet teveel over nadenken. Je hebt het goed met je vriend, je voelt je goed bij hem en je wil bij hem zijn. Meer heb je niet nodig hoor.Druif-je schreef: ↑08-02-2019 18:07Mee eens. Alleen hoe weet ik dat ik dat gevoel niet echt bij iemand kan krijgen: dit is hem. Hoe fair is dat naar mijn vriend toe? Begrijp me niet verkeerd, want ik wil mijn vriend niet kwijt. Ik zie mijzelf wel samenwonen met hem, we kunnen goed praten, lachen, maar wat als de liefde dan opraakt. Ik zag net ook alweer een forum hier waarbij vrij weinig aan de hand was, alleen dat de liefde op was. Dan vraag ik me af: hoe weet je dat?
Life is short. Eat dessert first.
vrijdag 8 februari 2019 20:08
Dit inderdaad. Er lopen alleen enorm veel huwelijken mis omdat mensen zich afvragen of dit het nou wel is. Eh ja... meestal wel en sprookjes bestaan niet.doornroosje9 schreef: ↑08-02-2019 19:41Je mag ook gewoon blij zijn met wat je hebt en hoe je bent. Het hoeft niet altijd beter, fijner, liever, gelukkiger, rijker, meer, meer, meer.
vrijdag 8 februari 2019 20:27
Tja, eigenlijk vind ik het allerbelangrijkste dat mijn vriend en ik het samen leuk hebben. Sommige dingen doen we samen, sommige dingen niet. En als één van ons twee op vakantie is geweest zonder de ander, is het altijd weer fijn en leuk om elkaar te zien, zonder dat de één de ander verschrikkelijk heeft gemist. Zonder elkaar zouden we een leuk leven hebben, maar we kiezen ervoor om samen een leuk leven te hebben.
Die diepe liefde die sommigen lijken te hebben herken ik ook niet. Ik weet ook niet of ik daar echt in geloof. Een ware liefde geloof ik zeker niet in, want ik zou wat ik nu heb, ongetwijfeld ook met een ander kunnen hebben. Ik zou het nogal deprimerend vinden, dat je maar één kans hebt op een hele leuke relatie.
En to, het voordeel van een relatie is dat deze niet voor altijd hoeft te zijn. Ik zie het ook zo, dat op dit moment mijn huidige vriend het beste past in mijn leven. Maar misschien is dat over 10 jaar weer anders. En tegen die tijd zie ik dan wel weer. Ik vind het dan wel belangrijk om er voor te zorgen dat ik niet 100% van mijn vriend afhankelijk ben of 100% verweven levens hebben.. Niet financieel, maar ook niet sociaal/hobbymatig. En het voordeel is, dat we samen niet altijd hetzelfde doen en elkaar vaak wat leuks te vertellen hebben.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
vrijdag 8 februari 2019 22:01
Dit herken ik enorm, ondanks dat ik een stuk jonger ben. Wel al 14 jaar samen met mijn man.lilalinda schreef: ↑24-01-2019 09:17Waar ik (verkeerde kant van de 45 en ruim 20 jaar met partner) op het moment vooral tegenaan loop, is dat ik kanten van mezelf leer kennen, die ik niet kende
Mijn partner helpt me met het scherpen van mijn gedachten. Ik kom nu achter patronen, die ik pas nu herken, erken, en snap waar ze vandaan komen. Hij begint ook zaken beter te begrijpen. Van mij, van hem
Wat de leeftijd vooral ook brengt is Mensenkennis (ik maak me niet druk om anderen en doorzie mensen razend snel) en je beziet steeds meer zaken vanuit de ander en beseft je dat jouw mening, echt alleen maar een mening is.
En daardoor hebben we dus vrijwel nooit ruzie, alleen maar interesse in hoe de ander denkt
(en soms even onredelijk, over wie het meeste dekbed heeft of de wc-rol op zou hangen)
