Relaties
alle pijlers
Gelukkig getrouwd blijven
woensdag 8 juli 2009 om 14:37
Ik ben zes jaar getrouwd, heb twee kinderen. Mijn man en ik zijn ervan overtuigd dat scheiden voor ons geen optie is, omdat we bij elkaar willen blijven, omdat dat de insteek van ons huwelijk was, omdat we onze kinderen een scheiding niet aan willen doen.
Het uitgangspunt bij elkaar te blijven geeft mij rust. Maar af en toe beklemt het me, bijv. als ik boos ben op mijn man, dan kan het juist benauwend voelen (zit ik de rest van mijn leven aan jou vast?).
Gisteren las ik ergens een opmerking van Nijntje die mij erg inspireerde. Ze schreef iets in de trant van: Ik ga ervan uit dat mijn man en ik fouten maken, maar we blijven bij elkaar en maken iets moois van onze tijd in dit aardse tranendal.
Het lukte me hierdoor meteen over een paar ergernissen heen te stappen die zich hadden opgebouwd. Ik wil meer leren van de gelukkig getrouwde mensen hier!
Deel hier je tips en ervaringen om je huwelijk goed en duurzaam te maken. Hoe blijf jij gelukkig getrouwd?
Ervaringen van in zonde levende hokkers ook welkom.
Het uitgangspunt bij elkaar te blijven geeft mij rust. Maar af en toe beklemt het me, bijv. als ik boos ben op mijn man, dan kan het juist benauwend voelen (zit ik de rest van mijn leven aan jou vast?).
Gisteren las ik ergens een opmerking van Nijntje die mij erg inspireerde. Ze schreef iets in de trant van: Ik ga ervan uit dat mijn man en ik fouten maken, maar we blijven bij elkaar en maken iets moois van onze tijd in dit aardse tranendal.
Het lukte me hierdoor meteen over een paar ergernissen heen te stappen die zich hadden opgebouwd. Ik wil meer leren van de gelukkig getrouwde mensen hier!
Deel hier je tips en ervaringen om je huwelijk goed en duurzaam te maken. Hoe blijf jij gelukkig getrouwd?
Ervaringen van in zonde levende hokkers ook welkom.
vrijdag 10 juli 2009 om 17:05
Wat jammer dat dit topic hier nu lijkt te stoppen! Ik las de eerste pagina's en werd er helemaal blij van. Ik las dingen die ik in mijn eigen relatie herken en besefte opeens weer hoe blij ik met mijn eigen partner ben en hoe ik hem waardeer. Vooral 'het lijntje' van BGB herken ik: allebei met iets compleet anders bezig zijn en als je even langs elkaar heen loopt, even een blik, of een aanraking en weten dat het helemaal hartstikke goed zit. Heerlijk vind ik dat!
Ik moet wel zeggen dat wij nog in een soort van wittebroodsweken zitten, omdat mijn partner uit het buitenland komt en we nu sinds bijna zeven weken samenwonen, na twee jaar op grote afstand te hebben geleefd. Maar toch, zelfs op die grote afstand voelde ik vaak dat lijntje. Als ik met iets bezig was dat spannend was of zo, dacht ik aan hem en voelde ik een denkbeeldige hand ergens onderin mijn rug en kon ik alles aan.
MM, ik vind het mooi dat je zo nadenkt over je relatie en bewust probeert hem goed te hebben en te houden. En Dubiootje, ik begrijp dat je zelf uit een heftige relatie komt, en ik krijg af en toe de indruk dat je jouw kader soms wat teveel op de rest van de wereld projecteert. Zou dat kunnen?
Ik moet wel zeggen dat wij nog in een soort van wittebroodsweken zitten, omdat mijn partner uit het buitenland komt en we nu sinds bijna zeven weken samenwonen, na twee jaar op grote afstand te hebben geleefd. Maar toch, zelfs op die grote afstand voelde ik vaak dat lijntje. Als ik met iets bezig was dat spannend was of zo, dacht ik aan hem en voelde ik een denkbeeldige hand ergens onderin mijn rug en kon ik alles aan.
MM, ik vind het mooi dat je zo nadenkt over je relatie en bewust probeert hem goed te hebben en te houden. En Dubiootje, ik begrijp dat je zelf uit een heftige relatie komt, en ik krijg af en toe de indruk dat je jouw kader soms wat teveel op de rest van de wereld projecteert. Zou dat kunnen?
vrijdag 10 juli 2009 om 17:46
Miss M, k lees nu pas dat ik je geinspireerd heb! Wat goed!!
Mijn eigen geheim om mijn huwelijk / relatie goed te houden: elkaar stimuleren om het beste in elkaar naar boven te halen. Wij zijn allebei levensgenieters met ambitie. Ambitie in de zin van; leuke dingen doen met vrienden en met ons gezin. En kansen creeeren in onze carrieres. Ik ben net weer begonnen en heb het soms nog wat zwaar met het werkende leven. PP stimuleert me daarin heel erg. Toen ik het even niet zag zitten een tijdje terug, kreeg ik bloemen en een kaartje met de tekst: "je kan het, ik geloof in je, etc". We gunnen elkaar het licht in de ogen.
Alleen soms, als we allebei moe zijn, wordt het een wedstrijdje wie het zieligst is, en wie dus het meeste recht heeft op een "vrije middag". PP trekt dat zowiezo eerder naar zich toe ("ik ga vanavond tennissen met A.").
Soms word ik gek van hem, dat ie altijd te laat komt en een teringsooi maakt, en dan zet ik voor straf de telefoon uit. Dan kan hij mij niet bereiken en daarmee terg ik hem tot op het bot *lacht hysterisch*. Daarna voel ik me weer helemaal senang.
Achteraf biechten we dat soort kinderachtigheden aan elkaar op en lachen we ons slap.
Wat betreft intimiteiten; wij zitten zo veel mogelijk aan elkaar. en dat bevalt heel goed.
PP voelt voor mij als een thuishaven. Tegelijkertijd weet ik dat alles in dit aardse leven zomaar over kan zijn, in een oogwenk. Ik tel mijn zegeningen dagelijks, want you never know...
Daarnaast kijk ik ook dolgraag naar andere mannen en PP kijkt ook achterom als hij een mooie vrouw ziet lopen. als een van ons sjans heeft, dan kicken we daar samen op.
Kortom; ik ben happy met deze relatie.
Mijn eigen geheim om mijn huwelijk / relatie goed te houden: elkaar stimuleren om het beste in elkaar naar boven te halen. Wij zijn allebei levensgenieters met ambitie. Ambitie in de zin van; leuke dingen doen met vrienden en met ons gezin. En kansen creeeren in onze carrieres. Ik ben net weer begonnen en heb het soms nog wat zwaar met het werkende leven. PP stimuleert me daarin heel erg. Toen ik het even niet zag zitten een tijdje terug, kreeg ik bloemen en een kaartje met de tekst: "je kan het, ik geloof in je, etc". We gunnen elkaar het licht in de ogen.
Alleen soms, als we allebei moe zijn, wordt het een wedstrijdje wie het zieligst is, en wie dus het meeste recht heeft op een "vrije middag". PP trekt dat zowiezo eerder naar zich toe ("ik ga vanavond tennissen met A.").
Soms word ik gek van hem, dat ie altijd te laat komt en een teringsooi maakt, en dan zet ik voor straf de telefoon uit. Dan kan hij mij niet bereiken en daarmee terg ik hem tot op het bot *lacht hysterisch*. Daarna voel ik me weer helemaal senang.
Achteraf biechten we dat soort kinderachtigheden aan elkaar op en lachen we ons slap.
Wat betreft intimiteiten; wij zitten zo veel mogelijk aan elkaar. en dat bevalt heel goed.
PP voelt voor mij als een thuishaven. Tegelijkertijd weet ik dat alles in dit aardse leven zomaar over kan zijn, in een oogwenk. Ik tel mijn zegeningen dagelijks, want you never know...
Daarnaast kijk ik ook dolgraag naar andere mannen en PP kijkt ook achterom als hij een mooie vrouw ziet lopen. als een van ons sjans heeft, dan kicken we daar samen op.
Kortom; ik ben happy met deze relatie.
vrijdag 10 juli 2009 om 20:48
Dubiootje,
Ik denk dat jij na een heftige relatie bij een therapeut terecht bent gekomen en dat je daar je leven met je partner helemaal hebt geanalyseerd. Hierdoor trek je conclusies die er volgens mij helemaal niet zijn. Het gras moet nl helemaal niet gemaaid worden. Ik persoonlijk denk helemaal niet na over zulke futiliteiten. Maar goed jullie kennen elkaar persoonlijk (ik weet niet of je ook de man van MM kent), dus als jij met haar de discussie wil voeren of zij een goed huwelijk heeft, be my guest.
Ik zou helemaal gek worden als iemand mijn huwelijk in twijfel trekt o.b.v. een topic over hoe je ondanks kleine ergenissen toch al een heleboel jaar bij elkaar bent. En iedereen heeft daar zo z'n eigen methode voor.
Je meent te moeten denken dat de kleine ergenissen of onhebbelijkheden een voorbode zijn van een slecht huwelijk.
Bizar.
Ik denk dat jij na een heftige relatie bij een therapeut terecht bent gekomen en dat je daar je leven met je partner helemaal hebt geanalyseerd. Hierdoor trek je conclusies die er volgens mij helemaal niet zijn. Het gras moet nl helemaal niet gemaaid worden. Ik persoonlijk denk helemaal niet na over zulke futiliteiten. Maar goed jullie kennen elkaar persoonlijk (ik weet niet of je ook de man van MM kent), dus als jij met haar de discussie wil voeren of zij een goed huwelijk heeft, be my guest.
Ik zou helemaal gek worden als iemand mijn huwelijk in twijfel trekt o.b.v. een topic over hoe je ondanks kleine ergenissen toch al een heleboel jaar bij elkaar bent. En iedereen heeft daar zo z'n eigen methode voor.
Je meent te moeten denken dat de kleine ergenissen of onhebbelijkheden een voorbode zijn van een slecht huwelijk.
Bizar.
vrijdag 10 juli 2009 om 20:48
quote:dubiootje schreef op 10 juli 2009 @ 14:47:
Het valt me op dat jij het zeuren noemt. Is het zeuren of is het een grens aangeven of een redelijke eis stellen? Het gaat er niet alleen om dat jij er wat van zegt, maar ook dat er naar je geluisterd wordt.Ik snap dat het hier om gevoelige zaken gaat, dus ik doe mijn best genuanceerd te zijn, maar ik wil hier wel op reageren: ik heb de indruk dat "grenzen aangeven en redelijke eisen stellen" de term is voor precies hetzelfde als "zeuren". Maar dat het eerste inleiding voor een verslechterende of eindigende relatie is, en het tweede inleiding is voor stoppen met het stellen van eisen die in zichzelf redelijk mogen zijn, maar die niet opwegen tegen de waarde van de relatie.
Het valt me op dat jij het zeuren noemt. Is het zeuren of is het een grens aangeven of een redelijke eis stellen? Het gaat er niet alleen om dat jij er wat van zegt, maar ook dat er naar je geluisterd wordt.Ik snap dat het hier om gevoelige zaken gaat, dus ik doe mijn best genuanceerd te zijn, maar ik wil hier wel op reageren: ik heb de indruk dat "grenzen aangeven en redelijke eisen stellen" de term is voor precies hetzelfde als "zeuren". Maar dat het eerste inleiding voor een verslechterende of eindigende relatie is, en het tweede inleiding is voor stoppen met het stellen van eisen die in zichzelf redelijk mogen zijn, maar die niet opwegen tegen de waarde van de relatie.
vrijdag 10 juli 2009 om 20:55
quote:MissMara schreef op 10 juli 2009 @ 15:51:
Maar goed, misschien ben ik wel in de ontkennende fase. En misschien is dubiootje met een partij projectie van frustratie over haar eigen relatie bezig. Wie zal het zeggen? Ik niet. Maar ik zeg in algemeenheid wel dat ik de relatieadviezen van mensen met een mislukte relatie niet op voorhand de sterkste vind. En ik snap dat dat klinkt alsof ik de visie van dubiootje niet serieus neem, of erger. Maar in algemeenheid valt me op dat nogal eens commentaar op dit forum gegeven wordt dat neer komt op "mijn relatie is mislukt, en dus steekt iedereen die meent een goede relatie te hebben de kop in het zand". Ik geloof er heilig in dat dat vaak door degene die het zegt niet zo gezien wordt, dat het wellicht niet eens bewust is, maar het patroon komt wel opvallend vaak terug.
Maar goed, misschien ben ik wel in de ontkennende fase. En misschien is dubiootje met een partij projectie van frustratie over haar eigen relatie bezig. Wie zal het zeggen? Ik niet. Maar ik zeg in algemeenheid wel dat ik de relatieadviezen van mensen met een mislukte relatie niet op voorhand de sterkste vind. En ik snap dat dat klinkt alsof ik de visie van dubiootje niet serieus neem, of erger. Maar in algemeenheid valt me op dat nogal eens commentaar op dit forum gegeven wordt dat neer komt op "mijn relatie is mislukt, en dus steekt iedereen die meent een goede relatie te hebben de kop in het zand". Ik geloof er heilig in dat dat vaak door degene die het zegt niet zo gezien wordt, dat het wellicht niet eens bewust is, maar het patroon komt wel opvallend vaak terug.
vrijdag 10 juli 2009 om 21:12
quote:kaar schreef op 10 juli 2009 @ 15:24:
Ik vind het interessant om te lezen dat Dubiootje en MM in een discussie verzand zijn die nu draait om het analyseren van je relatie. Ik denk dat je dat helemaal niet kunt analyseren.
Schijnt ook heel slecht te zijn voor je relatie. Laatst ergens gelezen: als je teveel nadenkt over waarom je van iemand houdt e.d., ga je juist ook meer stilstaan bij wat er eigenlijk níet goed is. Met alle gevaren van dien...
Overigens is mijn man verre van ideaal. En ik ben als partner ook verre van ideaal. Maar door de bank genomen wegen zijn voordelen ruimschoots op tegen zijn nadelen.
Ik vind het interessant om te lezen dat Dubiootje en MM in een discussie verzand zijn die nu draait om het analyseren van je relatie. Ik denk dat je dat helemaal niet kunt analyseren.
Schijnt ook heel slecht te zijn voor je relatie. Laatst ergens gelezen: als je teveel nadenkt over waarom je van iemand houdt e.d., ga je juist ook meer stilstaan bij wat er eigenlijk níet goed is. Met alle gevaren van dien...
Overigens is mijn man verre van ideaal. En ik ben als partner ook verre van ideaal. Maar door de bank genomen wegen zijn voordelen ruimschoots op tegen zijn nadelen.
zaterdag 11 juli 2009 om 12:38
quote:rider schreef op 10 juli 2009 @ 20:48:
[...]
Ik snap dat het hier om gevoelige zaken gaat, dus ik doe mijn best genuanceerd te zijn, maar ik wil hier wel op reageren: ik heb de indruk dat "grenzen aangeven en redelijke eisen stellen" de term is voor precies hetzelfde als "zeuren". Maar dat het eerste inleiding voor een verslechterende of eindigende relatie is, en het tweede inleiding is voor stoppen met het stellen van eisen die in zichzelf redelijk mogen zijn, maar die niet opwegen tegen de waarde van de relatie.
Toch mooi gezegd. Hoe goed is je relatie als je na de eerste paar jaar van verkennen nog steeds continu bezig moet zijn met het aangeven van je grenzen en eisen stellen?
Dat duidt op ofwel een hoog "control freak" gehalte, ofwel op een partner die geen rekening of te weinig met je houdt. Of misschien allebei.
[...]
Ik snap dat het hier om gevoelige zaken gaat, dus ik doe mijn best genuanceerd te zijn, maar ik wil hier wel op reageren: ik heb de indruk dat "grenzen aangeven en redelijke eisen stellen" de term is voor precies hetzelfde als "zeuren". Maar dat het eerste inleiding voor een verslechterende of eindigende relatie is, en het tweede inleiding is voor stoppen met het stellen van eisen die in zichzelf redelijk mogen zijn, maar die niet opwegen tegen de waarde van de relatie.
Toch mooi gezegd. Hoe goed is je relatie als je na de eerste paar jaar van verkennen nog steeds continu bezig moet zijn met het aangeven van je grenzen en eisen stellen?
Dat duidt op ofwel een hoog "control freak" gehalte, ofwel op een partner die geen rekening of te weinig met je houdt. Of misschien allebei.
zaterdag 11 juli 2009 om 12:45
Even voor de duidelijkheid: mijn man en ik verschillen van elkaar als dag en nacht. Wij zijn het zeker niet over alles eens, wij zitten lang niet altijd op dezelfde lijn en we hebben de eerste jaren veel energie besteed aan het zoeken naar het "machtsevenwicht" of hoe je het ook noemen wil.
Toch is het altijd de moeite waard geweest, want we houden nog steeds eindeloos veel van elkaar. Tegenwoordig maken we ons niet zo druk meer en accepteren en waarderen we elkaar gewoon zoals we zijn en kunnen we er meestal smakelijk om lachen.
Ik ben nog steeds elke dag blij dat ik met deze man getrouwd ben en ik zou het zo weer doen. (en ja, soms wil ik hem ook gewoon achter het behang plakken, maar dat gaat altijd wel weer over).
Toch is het altijd de moeite waard geweest, want we houden nog steeds eindeloos veel van elkaar. Tegenwoordig maken we ons niet zo druk meer en accepteren en waarderen we elkaar gewoon zoals we zijn en kunnen we er meestal smakelijk om lachen.
Ik ben nog steeds elke dag blij dat ik met deze man getrouwd ben en ik zou het zo weer doen. (en ja, soms wil ik hem ook gewoon achter het behang plakken, maar dat gaat altijd wel weer over).
zaterdag 11 juli 2009 om 14:38
Wat Kaar zegt: het gras hoeft helemaal niet gemaaid te worden. Je kunt het gras lekker laten woekeren. Of je haalt het gras uit je tuin en je legt er tegels in.
Ik ken iemand die twee werksters en een au pair heeft. Volgens haar 'de redding van haar huwelijk'. Je kunt het grasmaaien dus ook uitbesteden.
Kwa grasmaaien enz. de volgende tip: koop gadgets. Veel gadgets. Jullie kennen vast die stoere yuppen-kinderwagen, zo'n soort terreinwagen waar vaders graag mee uit wandelen gaan. Dat soort dingen zijn er ook voor het huishouden. Een Dyson stofzuiger. Een wasmachine met dertig versnellingen. Een uit Buiten-Mongolië geïmporteerde wok en een wokbrander met Heel Grote Vlammen.
+ mijn man heeft bij de outdoor-winkel sokken aangeschaft van een bijzonder ras Nieuw-Zeelandse schapen. Die kun je drie weken aan voor ze in de was moeten.
Ik ken iemand die twee werksters en een au pair heeft. Volgens haar 'de redding van haar huwelijk'. Je kunt het grasmaaien dus ook uitbesteden.
Kwa grasmaaien enz. de volgende tip: koop gadgets. Veel gadgets. Jullie kennen vast die stoere yuppen-kinderwagen, zo'n soort terreinwagen waar vaders graag mee uit wandelen gaan. Dat soort dingen zijn er ook voor het huishouden. Een Dyson stofzuiger. Een wasmachine met dertig versnellingen. Een uit Buiten-Mongolië geïmporteerde wok en een wokbrander met Heel Grote Vlammen.
+ mijn man heeft bij de outdoor-winkel sokken aangeschaft van een bijzonder ras Nieuw-Zeelandse schapen. Die kun je drie weken aan voor ze in de was moeten.
zaterdag 11 juli 2009 om 15:15
quote:Sarah Scott schreef op 08 juli 2009 @ 14:47:
[...]
Maar wat nou als 1 van de 2 er anders over denkt?Amen. Of wat als je het niet weet, dat je denkt hij wil altijd bij mij zijn. Ondertussen neukt hij erop los buiten de deur. Sorry dames, werk veel met mannen en ik zie heel veel getrouwde mensen vreemd gaan. Ondertussen is de ander in de veronderstelling dat ze gelukkig getrouwd zijn. Wat niet weet, wat niet deert.
[...]
Maar wat nou als 1 van de 2 er anders over denkt?Amen. Of wat als je het niet weet, dat je denkt hij wil altijd bij mij zijn. Ondertussen neukt hij erop los buiten de deur. Sorry dames, werk veel met mannen en ik zie heel veel getrouwde mensen vreemd gaan. Ondertussen is de ander in de veronderstelling dat ze gelukkig getrouwd zijn. Wat niet weet, wat niet deert.
zaterdag 11 juli 2009 om 15:53
zaterdag 11 juli 2009 om 16:08
Twee kenmerken van echte liefde en sterke relaties opgediept uit Psychologie Magazine.
Psychotherapeut I.D. Yalom geeft de volgende samenvatting van de kenmerken van echte liefde:
Onbaatzuchtig
Echte liefde is niet gericht op een bepaald belang, laat staan eigen belang.
Belang is simpelweg van een andere orde, het doet er niet toe. Dat betekent ook dat men zich kan losmaken van externe factoren of mensen. Echte liefde is zuivere, ongemengde betrokkenheid op de ander. Ze verdraagt geen kritisch commentaar langs de zijlijn, laat staan consciëntieuze rekenmeesters die precies bijhouden hoeveel winst en verlies de relatie oplevert.
Totaal
Echte liefde wordt gevoeld voor de ander als totale persoon, dus niet voor specifieke eigenschappen. Liefde is (veel) meer dan de optelsom van een aantrekkelijk uiterlijk, een riant inkomen, een boeiende uitstraling en een charmante babbel. Wie blind is van liefde zal weliswaar tal van goede eigenschappen in de ander zien, maar steeds het gevoel hebben dat het hem dáár niet in zit. Liefde gaat immers uit naar een ondefinieerbare grootheid, de ander als persoon.
Gericht op de ander
Bij echte liefde is men - in principe - met heel zijn hart gericht op de ander. Men wil er voor de ander zijn, men wil helpen, beschermen, verzorgen. Dat betekent ook dat men de partner tijd en ruimte geeft om zijn eigen weg in te slaan.
Actief
De mens kan overvallen worden door verliefdheid, maar niet door liefde. Echte liefde ontstaat dus niet plotseling, als een donderslag bij heldere hemel, maar volgt een proces waarbij de liefde steeds weer wordt bevestigd en getoond. Liefde vóelen is niet voldoende. Het vergt vormgeving en onderhoud, zodat de ander de liefde ook werkelijk vóelt.
Liefde als levenshouding
Tot op zekere hoogte is liefde een manier van in deze wereld staan. Het is niet die exclusieve, magische ketting die de partners voor eens en voor altijd aan elkaar vastketent, het is een open houding naar de wereld als geheel. Liefde staat dus (ook) voor ontvankelijkheid en een blik die naar buiten is gericht. Iemand die zich helemaal afzondert in zichzelf en voortdurend op voet van oorlog staat met wat er om hem heen gebeurt, zal niet makkelijk liefde voelen.
Gezonde wortels
Echte liefde spruit voort uit rijkdom in plaats van armoede, uit groei in plaats van stilstand, uit willen in plaats van moeten. De ander is niet iemand die je eigen bestaan kan rechtvaardigen of je eenzaamheid kan verdrijven, maar iemand die je deelgenoot kunt maken van je eigen existentie. Dat kan alleen als we in het reine zijn met onszelf, met ons verleden en de omringende wereld. Er moet immers - in psychologische zin - plaats zijn voor iemand anders.
Wederkerigheid
De ideale liefde veronderstelt wederkerigheid en gelijkwaardigheid. Alles wat je in de relatie investeert, komt (op een andere manier) weer terug. Daarbij gaat het niet om objectieve, kwantificeerbare uitwisselingstransacties, maar om een fundamenteel gevoel dat de relatie `klopt'. Zo lang als we het gevoel hebben dat we van de ander voldoende krijgen, zal het ons geen enkele moeite kosten om te (blijven) geven. Op het moment dat we dat gevoel niet meer hebben, zullen we automatisch en onbewust een stapje terug doen.
Onbedoelde bevrediging
Echte liefde is niet gericht op beloning of bevrediging. Dit zijn onbedoelde effecten die vanzelf ontstaan, zonder dat ze beoogd waren. Maar dát deze effecten optreden, tegelijk met het uiten van liefde, is wel belangrijk. Liefde die bevrediging nastreeft, is net zo kansloos als liefde die nimmer bevredigend is.
Acht kenmerken van sterke relaties
Wie kent hun geheim beter dan de stellen zelf? Onderzoekster Francine Klagsbrun onderwierp stellen die minstens vijftien jaar getrouwd zijn, aan een vijf uur durend interview. Hieruit destilleerde ze acht kenmerken van goede relaties:
Flexibiliteit: de mogelijkheid om met veranderingen om te gaan, zoals de kinderen die uit huis gaan, of de partner die van baan verandert.
Het accepteren van het onveranderbare: het gedrag en de eigenschappen van de partner accepteren die niet zullen veranderen.
De overtuiging van eeuwigheid: de partners zien scheiding niet als een optie.
In de meeste relaties zijn er tijden van afstand en woede geweest, maar geen van beiden overwoog eruit te stappen.
Vertrouwen: je veilig voelen bij de ander.
Wederzijdse afhankelijkheid: niet per se op hetzelfde moment, want de een kan emotioneel meer afhankelijk zijn in de ene periode, de ander op een ander moment. Het betekent overigens niet volledig in elkaar opgaan.
Plezier in elkaar: gelukkige stellen vinden het prettig om bij elkaar te zijn en met elkaar te praten.
Een gekoesterde gedeelde geschiedenis.
Geluk: veel van de lang gehuwden zagen zichzelf als mazzelaars.
Klagsbrun merkt op dat deze stellen niet minder ellende meemaakten in hun leven, maar ze vinden zelf dat de positieve dingen de overhand hebben.
Psychotherapeut I.D. Yalom geeft de volgende samenvatting van de kenmerken van echte liefde:
Onbaatzuchtig
Echte liefde is niet gericht op een bepaald belang, laat staan eigen belang.
Belang is simpelweg van een andere orde, het doet er niet toe. Dat betekent ook dat men zich kan losmaken van externe factoren of mensen. Echte liefde is zuivere, ongemengde betrokkenheid op de ander. Ze verdraagt geen kritisch commentaar langs de zijlijn, laat staan consciëntieuze rekenmeesters die precies bijhouden hoeveel winst en verlies de relatie oplevert.
Totaal
Echte liefde wordt gevoeld voor de ander als totale persoon, dus niet voor specifieke eigenschappen. Liefde is (veel) meer dan de optelsom van een aantrekkelijk uiterlijk, een riant inkomen, een boeiende uitstraling en een charmante babbel. Wie blind is van liefde zal weliswaar tal van goede eigenschappen in de ander zien, maar steeds het gevoel hebben dat het hem dáár niet in zit. Liefde gaat immers uit naar een ondefinieerbare grootheid, de ander als persoon.
Gericht op de ander
Bij echte liefde is men - in principe - met heel zijn hart gericht op de ander. Men wil er voor de ander zijn, men wil helpen, beschermen, verzorgen. Dat betekent ook dat men de partner tijd en ruimte geeft om zijn eigen weg in te slaan.
Actief
De mens kan overvallen worden door verliefdheid, maar niet door liefde. Echte liefde ontstaat dus niet plotseling, als een donderslag bij heldere hemel, maar volgt een proces waarbij de liefde steeds weer wordt bevestigd en getoond. Liefde vóelen is niet voldoende. Het vergt vormgeving en onderhoud, zodat de ander de liefde ook werkelijk vóelt.
Liefde als levenshouding
Tot op zekere hoogte is liefde een manier van in deze wereld staan. Het is niet die exclusieve, magische ketting die de partners voor eens en voor altijd aan elkaar vastketent, het is een open houding naar de wereld als geheel. Liefde staat dus (ook) voor ontvankelijkheid en een blik die naar buiten is gericht. Iemand die zich helemaal afzondert in zichzelf en voortdurend op voet van oorlog staat met wat er om hem heen gebeurt, zal niet makkelijk liefde voelen.
Gezonde wortels
Echte liefde spruit voort uit rijkdom in plaats van armoede, uit groei in plaats van stilstand, uit willen in plaats van moeten. De ander is niet iemand die je eigen bestaan kan rechtvaardigen of je eenzaamheid kan verdrijven, maar iemand die je deelgenoot kunt maken van je eigen existentie. Dat kan alleen als we in het reine zijn met onszelf, met ons verleden en de omringende wereld. Er moet immers - in psychologische zin - plaats zijn voor iemand anders.
Wederkerigheid
De ideale liefde veronderstelt wederkerigheid en gelijkwaardigheid. Alles wat je in de relatie investeert, komt (op een andere manier) weer terug. Daarbij gaat het niet om objectieve, kwantificeerbare uitwisselingstransacties, maar om een fundamenteel gevoel dat de relatie `klopt'. Zo lang als we het gevoel hebben dat we van de ander voldoende krijgen, zal het ons geen enkele moeite kosten om te (blijven) geven. Op het moment dat we dat gevoel niet meer hebben, zullen we automatisch en onbewust een stapje terug doen.
Onbedoelde bevrediging
Echte liefde is niet gericht op beloning of bevrediging. Dit zijn onbedoelde effecten die vanzelf ontstaan, zonder dat ze beoogd waren. Maar dát deze effecten optreden, tegelijk met het uiten van liefde, is wel belangrijk. Liefde die bevrediging nastreeft, is net zo kansloos als liefde die nimmer bevredigend is.
Acht kenmerken van sterke relaties
Wie kent hun geheim beter dan de stellen zelf? Onderzoekster Francine Klagsbrun onderwierp stellen die minstens vijftien jaar getrouwd zijn, aan een vijf uur durend interview. Hieruit destilleerde ze acht kenmerken van goede relaties:
Flexibiliteit: de mogelijkheid om met veranderingen om te gaan, zoals de kinderen die uit huis gaan, of de partner die van baan verandert.
Het accepteren van het onveranderbare: het gedrag en de eigenschappen van de partner accepteren die niet zullen veranderen.
De overtuiging van eeuwigheid: de partners zien scheiding niet als een optie.
In de meeste relaties zijn er tijden van afstand en woede geweest, maar geen van beiden overwoog eruit te stappen.
Vertrouwen: je veilig voelen bij de ander.
Wederzijdse afhankelijkheid: niet per se op hetzelfde moment, want de een kan emotioneel meer afhankelijk zijn in de ene periode, de ander op een ander moment. Het betekent overigens niet volledig in elkaar opgaan.
Plezier in elkaar: gelukkige stellen vinden het prettig om bij elkaar te zijn en met elkaar te praten.
Een gekoesterde gedeelde geschiedenis.
Geluk: veel van de lang gehuwden zagen zichzelf als mazzelaars.
Klagsbrun merkt op dat deze stellen niet minder ellende meemaakten in hun leven, maar ze vinden zelf dat de positieve dingen de overhand hebben.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zaterdag 11 juli 2009 om 17:23
quote:rider schreef op 10 juli 2009 @ 20:55:
[...]
En misschien is dubiootje met een partij projectie van frustratie over haar eigen relatie bezig. Wie zal het zeggen? Ik niet. Maar ik zeg in algemeenheid wel dat ik de relatieadviezen van mensen met een mislukte relatie niet op voorhand de sterkste vind. En ik snap dat dat klinkt alsof ik de visie van dubiootje niet serieus neem, of erger. Maar in algemeenheid valt me op dat nogal eens commentaar op dit forum gegeven wordt dat neer komt op "mijn relatie is mislukt, en dus steekt iedereen die meent een goede relatie te hebben de kop in het zand". Ik geloof er heilig in dat dat vaak door degene die het zegt niet zo gezien wordt, dat het wellicht niet eens bewust is, maar het patroon komt wel opvallend vaak terug.
Wat mij nog wel eens opvalt is dat sommige mensen die een relatie hebben graag over mensen zonder relatie praten dat zij een 'mislukte relatie' hadden, als ze bedoelen dat de relatie er niet meer is. Een 'voorbije relatie' is wat mij betreft niet gelijk aan een 'mislukte relatie'.
Even rechtstreeks en hypothetisch gesteld: het zou zomaar kunnen dat ik jouw relatie (als ik er meer van zou weten) mislukter vind dan Dubiootjes voorbije relatie.
Ik heb geen idee hoe goed MissM en Dubiootje elkaar in het echt kennen en ik weet ook niet méér dan hier staat over hoe hun relaties waren/zijn... maar in zijn algemeenheid vind ik dat Dubiootje heel zinnige vragen stelt. Ik kan me voorstellen (omdat ze zich nu richten op één persoon) dat ze persoonlijk aankomen en dat kan niet leuk zijn.
Maar eerlijk gezegd denk ik dat mensen die helemaal senang of juist nuchter en tevreden in hun relatie staan deze vragen zonder moeilijkheid kunnen beantwoorden en daar misschien nog wel lol in zouden hebben ook. Juíst omdat ze door zulke vragen nog meer overtuigd raken dat hun relatie zo fijn is. Als dat niet zo is dan ben je denk ik zelf heel onzeker/een piekeraar of de vragen roepen gerede twijfel/angst op.
[...]
En misschien is dubiootje met een partij projectie van frustratie over haar eigen relatie bezig. Wie zal het zeggen? Ik niet. Maar ik zeg in algemeenheid wel dat ik de relatieadviezen van mensen met een mislukte relatie niet op voorhand de sterkste vind. En ik snap dat dat klinkt alsof ik de visie van dubiootje niet serieus neem, of erger. Maar in algemeenheid valt me op dat nogal eens commentaar op dit forum gegeven wordt dat neer komt op "mijn relatie is mislukt, en dus steekt iedereen die meent een goede relatie te hebben de kop in het zand". Ik geloof er heilig in dat dat vaak door degene die het zegt niet zo gezien wordt, dat het wellicht niet eens bewust is, maar het patroon komt wel opvallend vaak terug.
Wat mij nog wel eens opvalt is dat sommige mensen die een relatie hebben graag over mensen zonder relatie praten dat zij een 'mislukte relatie' hadden, als ze bedoelen dat de relatie er niet meer is. Een 'voorbije relatie' is wat mij betreft niet gelijk aan een 'mislukte relatie'.
Even rechtstreeks en hypothetisch gesteld: het zou zomaar kunnen dat ik jouw relatie (als ik er meer van zou weten) mislukter vind dan Dubiootjes voorbije relatie.
Ik heb geen idee hoe goed MissM en Dubiootje elkaar in het echt kennen en ik weet ook niet méér dan hier staat over hoe hun relaties waren/zijn... maar in zijn algemeenheid vind ik dat Dubiootje heel zinnige vragen stelt. Ik kan me voorstellen (omdat ze zich nu richten op één persoon) dat ze persoonlijk aankomen en dat kan niet leuk zijn.
Maar eerlijk gezegd denk ik dat mensen die helemaal senang of juist nuchter en tevreden in hun relatie staan deze vragen zonder moeilijkheid kunnen beantwoorden en daar misschien nog wel lol in zouden hebben ook. Juíst omdat ze door zulke vragen nog meer overtuigd raken dat hun relatie zo fijn is. Als dat niet zo is dan ben je denk ik zelf heel onzeker/een piekeraar of de vragen roepen gerede twijfel/angst op.
zaterdag 11 juli 2009 om 17:38
quote:Spinster schreef op 11 juli 2009 @ 17:23:
[...]
Wat mij nog wel eens opvalt is dat sommige mensen die een relatie hebben graag over mensen zonder relatie praten dat zij een 'mislukte relatie' hadden, als ze bedoelen dat de relatie er niet meer is.
Nee hoor, ik bedoel gewoon wat ik zeg. Ik ga af op wat mensen zelf zeggen. Als iemand hier beweert gelukkig te zijn met een relatie, dan neem ik dat aan. Als iemand hier vertelt over een mislukte relatie, dan neem ik aan dat die mislukt is.
Wat is er mis mee om mensen gewoon te geloven als ze zelf vertellen hoe ze hun (voormalige) relatie ervaren? Ik vind het wat arrogant om anderen te vertellen dat ze eigenlijk iets anders vinden dan ze vinden.
[...]
Wat mij nog wel eens opvalt is dat sommige mensen die een relatie hebben graag over mensen zonder relatie praten dat zij een 'mislukte relatie' hadden, als ze bedoelen dat de relatie er niet meer is.
Nee hoor, ik bedoel gewoon wat ik zeg. Ik ga af op wat mensen zelf zeggen. Als iemand hier beweert gelukkig te zijn met een relatie, dan neem ik dat aan. Als iemand hier vertelt over een mislukte relatie, dan neem ik aan dat die mislukt is.
Wat is er mis mee om mensen gewoon te geloven als ze zelf vertellen hoe ze hun (voormalige) relatie ervaren? Ik vind het wat arrogant om anderen te vertellen dat ze eigenlijk iets anders vinden dan ze vinden.
zaterdag 11 juli 2009 om 18:00
quote:blijfgewoonbianca schreef op 11 juli 2009 @ 16:08:
Twee kenmerken van echte liefde en sterke relaties opgediept uit Psychologie Magazine.
Onbaatzuchtig
Echte liefde is niet gericht op een bepaald belang, laat staan eigen belang. Belang is simpelweg van een andere orde, het doet er niet toe. Dat betekent ook dat men zich kan losmaken van externe factoren of mensen. Echte liefde is zuivere, ongemengde betrokkenheid op de ander. Ze verdraagt geen kritisch commentaar langs de zijlijn, laat staan consciëntieuze rekenmeesters die precies bijhouden hoeveel winst en verlies de relatie oplevert.
Wederkerigheid
De ideale liefde veronderstelt wederkerigheid en gelijkwaardigheid. Alles wat je in de relatie investeert, komt (op een andere manier) weer terug. Daarbij gaat het niet om objectieve, kwantificeerbare uitwisselingstransacties, maar om een fundamenteel gevoel dat de relatie `klopt'. Zo lang als we het gevoel hebben dat we van de ander voldoende krijgen, zal het ons geen enkele moeite kosten om te (blijven) geven. Op het moment dat we dat gevoel niet meer hebben, zullen we automatisch en onbewust een stapje terug doen.
.Vind deze twee een beetje tegenstrijdig overkomen...
Twee kenmerken van echte liefde en sterke relaties opgediept uit Psychologie Magazine.
Onbaatzuchtig
Echte liefde is niet gericht op een bepaald belang, laat staan eigen belang. Belang is simpelweg van een andere orde, het doet er niet toe. Dat betekent ook dat men zich kan losmaken van externe factoren of mensen. Echte liefde is zuivere, ongemengde betrokkenheid op de ander. Ze verdraagt geen kritisch commentaar langs de zijlijn, laat staan consciëntieuze rekenmeesters die precies bijhouden hoeveel winst en verlies de relatie oplevert.
Wederkerigheid
De ideale liefde veronderstelt wederkerigheid en gelijkwaardigheid. Alles wat je in de relatie investeert, komt (op een andere manier) weer terug. Daarbij gaat het niet om objectieve, kwantificeerbare uitwisselingstransacties, maar om een fundamenteel gevoel dat de relatie `klopt'. Zo lang als we het gevoel hebben dat we van de ander voldoende krijgen, zal het ons geen enkele moeite kosten om te (blijven) geven. Op het moment dat we dat gevoel niet meer hebben, zullen we automatisch en onbewust een stapje terug doen.
.Vind deze twee een beetje tegenstrijdig overkomen...
zaterdag 11 juli 2009 om 18:24
quote:MissMara schreef op 10 juli 2009 @ 13:25:
[...]
Ja, natuurlijk realiseer ik me dat ik dan een keus maak om bepaalde vervelende zaken/eigenschappen van mijn man te negeren die er wel zijn. En dat er grenzen zijn waarbinnen dat kan - bepaalde zaken/eigenschappen moet je niet meer negeren, maar heel serieus nemen en ernaar handelen. En of je iets negeert of serieus neemt kan een glijdende schaal zijn, ik bedoel: je kunt steeds je grenzen verleggen wat je van iemand pikt.
[..] maak ik mijn leven (en het zijne! en onze relatie!) een stuk prettiger als ik die onhebbelijkheden accepteer zonder daar steeds commentaar op te leveren. [..]
Heel algemeen (en op het gevaar af dat ik hier weer te wetenschappelijk uit de hoek kom): volgens mij was het Freud die heeft geschreven over de twee opties die de mens in de moderne samenleving heeft: Of zich aanpassen aan de groep, waarbij een aantal offers gebracht worden aan de persoonlijke verlangens, of geheel 'authentiek' zijn, trouw zijn aan zijn unieke zelf, zonder concessies te doen - maar dan eenzaam. Misschien is dat ook wel op relaties toe te passen. Dat het waar is dat je vaak een deel van je verlangens wegstopt om met iemand een relatie te hebben.
Ik denk dat hier ergens iets niet helemaal klopt.
Een onhebbelijkheid accepteren is iets anders dan hem negeren. Volgens mij is 'negeren' niet de manier om je relatie goed te houden. Dan krijg je de genoemde oogkleppen en dat is misschien voor jezelf nog wel te doen, maar dan zie je je partner niet meer zoals hij werkelijk is en da's niet bevorderlijk voor de liefde.
Accepteren is niet 'je erbij neerleggen'. Accepteren is volgens mij: aanvaarden dat hij iemand anders is en dat bepaalde gewoonten iets bij jou triggeren. Maar dat is geen offer. Dat is zoals het is.
Dat van die 'offers aan de persoonlijke verlangens': ik denk niet dat de ideale partner degene is die jouw verlangens zoveel mogelijk vervult. Voor mij is de ideale partner iemand die naast je staat en die je de ruimte kan geven die persoonlijke verlangens te voelen - wat niet betekent dat het ook vervuld hoeft te worden (al is het dan wel makkelijker om het te voelen). Als je verlangen niet wordt vervuld, dan is dat geen offer, dan ben je niet minder authentiek. Maar als je je verlangens moet wegstoppen, dan pas ben je niet meer trouw aan jezelf.
Zoiets. Denk ik. Ik probeer maar wat hoor...
[...]
Ja, natuurlijk realiseer ik me dat ik dan een keus maak om bepaalde vervelende zaken/eigenschappen van mijn man te negeren die er wel zijn. En dat er grenzen zijn waarbinnen dat kan - bepaalde zaken/eigenschappen moet je niet meer negeren, maar heel serieus nemen en ernaar handelen. En of je iets negeert of serieus neemt kan een glijdende schaal zijn, ik bedoel: je kunt steeds je grenzen verleggen wat je van iemand pikt.
[..] maak ik mijn leven (en het zijne! en onze relatie!) een stuk prettiger als ik die onhebbelijkheden accepteer zonder daar steeds commentaar op te leveren. [..]
Heel algemeen (en op het gevaar af dat ik hier weer te wetenschappelijk uit de hoek kom): volgens mij was het Freud die heeft geschreven over de twee opties die de mens in de moderne samenleving heeft: Of zich aanpassen aan de groep, waarbij een aantal offers gebracht worden aan de persoonlijke verlangens, of geheel 'authentiek' zijn, trouw zijn aan zijn unieke zelf, zonder concessies te doen - maar dan eenzaam. Misschien is dat ook wel op relaties toe te passen. Dat het waar is dat je vaak een deel van je verlangens wegstopt om met iemand een relatie te hebben.
Ik denk dat hier ergens iets niet helemaal klopt.
Een onhebbelijkheid accepteren is iets anders dan hem negeren. Volgens mij is 'negeren' niet de manier om je relatie goed te houden. Dan krijg je de genoemde oogkleppen en dat is misschien voor jezelf nog wel te doen, maar dan zie je je partner niet meer zoals hij werkelijk is en da's niet bevorderlijk voor de liefde.
Accepteren is niet 'je erbij neerleggen'. Accepteren is volgens mij: aanvaarden dat hij iemand anders is en dat bepaalde gewoonten iets bij jou triggeren. Maar dat is geen offer. Dat is zoals het is.
Dat van die 'offers aan de persoonlijke verlangens': ik denk niet dat de ideale partner degene is die jouw verlangens zoveel mogelijk vervult. Voor mij is de ideale partner iemand die naast je staat en die je de ruimte kan geven die persoonlijke verlangens te voelen - wat niet betekent dat het ook vervuld hoeft te worden (al is het dan wel makkelijker om het te voelen). Als je verlangen niet wordt vervuld, dan is dat geen offer, dan ben je niet minder authentiek. Maar als je je verlangens moet wegstoppen, dan pas ben je niet meer trouw aan jezelf.
Zoiets. Denk ik. Ik probeer maar wat hoor...
zaterdag 11 juli 2009 om 19:35
Ik kan niet zeggen dat wij een geheim hebben; dat onze relatie zo goed is is een optelsom van vanalles. We passen bij elkaar, lijken zelfs op elkaar, en denken over veel dingen hetzelfde. Dat maakt de relatie om te beginnen al natuurlijk, alsof het zo hoort. Elkaar liefdevol behandelen gaat vanzelf, eigenlijk. We kennen elkaar en houden van elkaar en als dat even wat minder is weet ik dat dat maar even duurt. We doen dingen voor elkaar, vragen ook dingen van elkaar. Ik zeg het als ik hem lief vind, of nodig heb, of als ik in een slechte bui ben. En als ik niks zeg merkt hij het alsnog. Er zijn trekjes aan hem die ik minder leuk vind, en vice versa, maar ik ben dol op de persoon die hij is.
We kunnen eindeloze gesprekken hebben, of juist heel erg stil voor onszelf bezig zijn en dan is het ook goed.
We plagen elkaar en debatteren, en soms kan ik hem dan niet uitstaan, met zijn gelijk. Maar echt ruzie hebben we zeer zelden, omdat we over kleine dingen niet vallen en van grote dingen begrijpen hoe de ander het bedoelde.
We kunnen eindeloze gesprekken hebben, of juist heel erg stil voor onszelf bezig zijn en dan is het ook goed.
We plagen elkaar en debatteren, en soms kan ik hem dan niet uitstaan, met zijn gelijk. Maar echt ruzie hebben we zeer zelden, omdat we over kleine dingen niet vallen en van grote dingen begrijpen hoe de ander het bedoelde.
This is an unacceptable timeline
zaterdag 11 juli 2009 om 19:49
quote:powerwoman schreef op 11 July 2009 @ 15:15:
[...]
Amen. Of wat als je het niet weet, dat je denkt hij wil altijd bij mij zijn. Ondertussen neukt hij erop los buiten de deur. Sorry dames, werk veel met mannen en ik zie heel veel getrouwde mensen vreemd gaan. Ondertussen is de ander in de veronderstelling dat ze gelukkig getrouwd zijn. Wat niet weet, wat niet deert.
Jammer, dit soort cynisme in een positief en opbouwend topic. Ik weet niet of je de vrouwen kent van àl die vreemdgaande mannen, maar hoe weet je dat ze ècht niets in de gaten hebben? Dat ze niet twijfelen aan de trouw van hun man? Het is van buiten heel moeilijk om inzicht te hebben in een relatie tussen twee mensen en hoe beiden zich hier precies in voelen, dus het lijkt me stug dat jij in verschillende relaties dit inzicht wel hebt.
Zelf weet ik zeker dat mijn man gelukkig is in onze relatie en dat hij me trouw is. Ik lees graag de verhalen van vrouwen in dit topic die al ontzettend lang samen zijn, en zich hier samen met hun partner nog steeds zo gelukkig in voelen. Mijn man en ik voelen ons ook zo, maar we zijn pas 2 weken getrouwd en ruim 4 jaar samen. Hoe ik weet dat hij zich gelukkig voelt? Gewoon omdat hij de belangrijkste persoon in mijn leven is en omdat zijn geluk ook voor mij heel erg belangrijk is. Sinds we samen zijn check ik of hij gelukkig is en wat hem gelukkig maakt. En ik doe voor hem ook wat hem gelukkig maakt voor zover ik dat kan, of stimuleer hem om te doen wat hem gelukkig maakt. Andersom doet hij dit ook bij mij. Verder zeggen we elkaar heel regelmatig hoe we het getroffen hebben met elkaar... Zowel vanwege grote dingen (onze levens zien er heel anders uit dan 2 jaar geleden. We zijn samen op de bonnefooi geemigreerd, ik heb de carriereswitch gemaakt die ik graag wilde maken, hij heeft hier een leukere baan gevonden en we krijgen een kind... Zonder elkaar was dit nooit gelukt en we hebben een gezamenlijk 'overwinningsgevoel'), maar ook vanwege allerlei kleinere dingen (als hij vindt dat ik lekker heb gekookt, als hij muziek heeft gevonden waar ik van kan genieten etc.).
Als één van ons minder lekker in zijn/haar vel zit, merkt de ander dat echt wel en dan praten we er gewoon over. Hij loopt al een paar dagen fluitend door het huis , dus nu is daar zeker geen sprake van, maar in de afgelopen anderhalf jaar hebben we beiden heus ook wel eens onze slechtere momenten gehad.
[...]
Amen. Of wat als je het niet weet, dat je denkt hij wil altijd bij mij zijn. Ondertussen neukt hij erop los buiten de deur. Sorry dames, werk veel met mannen en ik zie heel veel getrouwde mensen vreemd gaan. Ondertussen is de ander in de veronderstelling dat ze gelukkig getrouwd zijn. Wat niet weet, wat niet deert.
Jammer, dit soort cynisme in een positief en opbouwend topic. Ik weet niet of je de vrouwen kent van àl die vreemdgaande mannen, maar hoe weet je dat ze ècht niets in de gaten hebben? Dat ze niet twijfelen aan de trouw van hun man? Het is van buiten heel moeilijk om inzicht te hebben in een relatie tussen twee mensen en hoe beiden zich hier precies in voelen, dus het lijkt me stug dat jij in verschillende relaties dit inzicht wel hebt.
Zelf weet ik zeker dat mijn man gelukkig is in onze relatie en dat hij me trouw is. Ik lees graag de verhalen van vrouwen in dit topic die al ontzettend lang samen zijn, en zich hier samen met hun partner nog steeds zo gelukkig in voelen. Mijn man en ik voelen ons ook zo, maar we zijn pas 2 weken getrouwd en ruim 4 jaar samen. Hoe ik weet dat hij zich gelukkig voelt? Gewoon omdat hij de belangrijkste persoon in mijn leven is en omdat zijn geluk ook voor mij heel erg belangrijk is. Sinds we samen zijn check ik of hij gelukkig is en wat hem gelukkig maakt. En ik doe voor hem ook wat hem gelukkig maakt voor zover ik dat kan, of stimuleer hem om te doen wat hem gelukkig maakt. Andersom doet hij dit ook bij mij. Verder zeggen we elkaar heel regelmatig hoe we het getroffen hebben met elkaar... Zowel vanwege grote dingen (onze levens zien er heel anders uit dan 2 jaar geleden. We zijn samen op de bonnefooi geemigreerd, ik heb de carriereswitch gemaakt die ik graag wilde maken, hij heeft hier een leukere baan gevonden en we krijgen een kind... Zonder elkaar was dit nooit gelukt en we hebben een gezamenlijk 'overwinningsgevoel'), maar ook vanwege allerlei kleinere dingen (als hij vindt dat ik lekker heb gekookt, als hij muziek heeft gevonden waar ik van kan genieten etc.).
Als één van ons minder lekker in zijn/haar vel zit, merkt de ander dat echt wel en dan praten we er gewoon over. Hij loopt al een paar dagen fluitend door het huis , dus nu is daar zeker geen sprake van, maar in de afgelopen anderhalf jaar hebben we beiden heus ook wel eens onze slechtere momenten gehad.
zaterdag 11 juli 2009 om 20:14
quote:rider schreef op 11 juli 2009 @ 17:38:
[...]
Nee hoor, ik bedoel gewoon wat ik zeg. Ik ga af op wat mensen zelf zeggen. Als iemand hier beweert gelukkig te zijn met een relatie, dan neem ik dat aan. Als iemand hier vertelt over een mislukte relatie, dan neem ik aan dat die mislukt is.
Wat is er mis mee om mensen gewoon te geloven als ze zelf vertellen hoe ze hun (voormalige) relatie ervaren? Ik vind het wat arrogant om anderen te vertellen dat ze eigenlijk iets anders vinden dan ze vinden.
Volgens mij begreep je niet wat ik zei. Ik doe nog een poging.
Ik lees hier regelmatig (en in de door mijn aangehaalde post ook van jou) dat mensen 'een relatie die mislukt is' inwisselbaar voor 'een relatie die over is' gebruiken. Daar gaat m.i. iets fout.
Een relatie die over is, is in mijn ogen niet per se mislukt maar gewoon over (en evt. was het ook een mislukte relatie, dat kan, maar is m.i. niet hetzelfde). En de andere kant gaat nog sterker op: een relatie die nog is, is m.i. ook niet per se 'geslaagd'.
Je laatste stukje is in die zin dus grappig, omdat ik dát juist precies bedoelde. Jij vult even voor Dubiootje in dat haar relatie 'mislukt' was, terwijl zij aangeeft dat deze 'over' was. Ik vond jou dus juist arrogant door automatisch te stellen dat haar hele relatie mislukt was en zij dáárdoor dingen op MM zou projecteren. Jij leek dus juist niet uit te gaan van wat Dubiootje zelf zei, maar in plaats daarvan stelde je een zwartwit-analyse en (dis)kwalificeerde je haar voorbije relatie én haar mening.
[...]
Nee hoor, ik bedoel gewoon wat ik zeg. Ik ga af op wat mensen zelf zeggen. Als iemand hier beweert gelukkig te zijn met een relatie, dan neem ik dat aan. Als iemand hier vertelt over een mislukte relatie, dan neem ik aan dat die mislukt is.
Wat is er mis mee om mensen gewoon te geloven als ze zelf vertellen hoe ze hun (voormalige) relatie ervaren? Ik vind het wat arrogant om anderen te vertellen dat ze eigenlijk iets anders vinden dan ze vinden.
Volgens mij begreep je niet wat ik zei. Ik doe nog een poging.
Ik lees hier regelmatig (en in de door mijn aangehaalde post ook van jou) dat mensen 'een relatie die mislukt is' inwisselbaar voor 'een relatie die over is' gebruiken. Daar gaat m.i. iets fout.
Een relatie die over is, is in mijn ogen niet per se mislukt maar gewoon over (en evt. was het ook een mislukte relatie, dat kan, maar is m.i. niet hetzelfde). En de andere kant gaat nog sterker op: een relatie die nog is, is m.i. ook niet per se 'geslaagd'.
Je laatste stukje is in die zin dus grappig, omdat ik dát juist precies bedoelde. Jij vult even voor Dubiootje in dat haar relatie 'mislukt' was, terwijl zij aangeeft dat deze 'over' was. Ik vond jou dus juist arrogant door automatisch te stellen dat haar hele relatie mislukt was en zij dáárdoor dingen op MM zou projecteren. Jij leek dus juist niet uit te gaan van wat Dubiootje zelf zei, maar in plaats daarvan stelde je een zwartwit-analyse en (dis)kwalificeerde je haar voorbije relatie én haar mening.
zaterdag 11 juli 2009 om 20:22
quote:powerwoman schreef op 11 juli 2009 @ 15:15:
[...]
Amen. Of wat als je het niet weet, dat je denkt hij wil altijd bij mij zijn. Ondertussen neukt hij erop los buiten de deur. Sorry dames, werk veel met mannen en ik zie heel veel getrouwde mensen vreemd gaan. Ondertussen is de ander in de veronderstelling dat ze gelukkig getrouwd zijn. Wat niet weet, wat niet deert.
Ik geloof niet dat ik ergens heb gezegd dat ik ervan overtuigd ben dat mijn man nooit buiten de deur neukt. Ik heb alleen gezegd dat wij gelukkig getrouwd zijn. Het een sluit het ander niet uit.
Met buiten de deur neuken heb ik namelijk geen enkele moeite, dat moet hij zeker doen als hij dat graag wil en de gelegenheid doet zich voor. Als het een beetje mee zit wil ik ook nog een uitgebreid verslag en doen we het samen nog even dunnetjes over. Het belang van echtelijke trouw wordt m.i. zwaar overschat en het is voor mij nooit een voorwaarde geweest.
Buiten dat vind ik het nogal pretentieus dat jij denkt te weten wat mijn man wel of niet uitvreet op basis van twee of drie posts van mij waarin ik zeg dat wij heel gelukkig zijn samen.
Denk je nou echt dat jij de enige vrouw bent hier die tussen de mannen werkt? En dat je, omdat je toevallig met mannen werkt, ook de enige bent die weet hoe mannen werkelijk in elkaar zitten? En geloof je nou echt dat je ook maar iets kan zeggen over mijn man, die je nog nooit ontmoet hebt? Of over mijn relatie? zonder dat je ook maar iets van mij af weet?
Dat is net zo naief als al die vrouwen die volgens jou denken dat ze gelukkig getrouwd zijn terwijl hun man rondneukt. Dat hun zoiets nooit zal overkomen.
[...]
Amen. Of wat als je het niet weet, dat je denkt hij wil altijd bij mij zijn. Ondertussen neukt hij erop los buiten de deur. Sorry dames, werk veel met mannen en ik zie heel veel getrouwde mensen vreemd gaan. Ondertussen is de ander in de veronderstelling dat ze gelukkig getrouwd zijn. Wat niet weet, wat niet deert.
Ik geloof niet dat ik ergens heb gezegd dat ik ervan overtuigd ben dat mijn man nooit buiten de deur neukt. Ik heb alleen gezegd dat wij gelukkig getrouwd zijn. Het een sluit het ander niet uit.
Met buiten de deur neuken heb ik namelijk geen enkele moeite, dat moet hij zeker doen als hij dat graag wil en de gelegenheid doet zich voor. Als het een beetje mee zit wil ik ook nog een uitgebreid verslag en doen we het samen nog even dunnetjes over. Het belang van echtelijke trouw wordt m.i. zwaar overschat en het is voor mij nooit een voorwaarde geweest.
Buiten dat vind ik het nogal pretentieus dat jij denkt te weten wat mijn man wel of niet uitvreet op basis van twee of drie posts van mij waarin ik zeg dat wij heel gelukkig zijn samen.
Denk je nou echt dat jij de enige vrouw bent hier die tussen de mannen werkt? En dat je, omdat je toevallig met mannen werkt, ook de enige bent die weet hoe mannen werkelijk in elkaar zitten? En geloof je nou echt dat je ook maar iets kan zeggen over mijn man, die je nog nooit ontmoet hebt? Of over mijn relatie? zonder dat je ook maar iets van mij af weet?
Dat is net zo naief als al die vrouwen die volgens jou denken dat ze gelukkig getrouwd zijn terwijl hun man rondneukt. Dat hun zoiets nooit zal overkomen.
