Relaties
alle pijlers
gescheiden met een baby van 4 maanden tips/advies?
zondag 19 januari 2020 16:54
hallo ik ben nieuw hier.. en ik zou heel graag tips kunnen gebruiken over het volgende.
ik ben sinds een paar maanden een alleenstaande moeder van 26 jaar en mijn kindje is nu bijna 8 maanden oud.
de reden van de breuk is dat ik erachter gekomen ben dat mijn partner mij sinds het begin van onze relatie in de maling neemt
met verschillende vrouwen. jullie kunnen vast begrijpen dat onze verstandshouding niet is zoals ie moet zijn
en ik vraag mijzelf af of het mij ooit gaat lukken dit wel voor elkaar te krijgen. ook moet ik er niet aan denken dat ik de kleine straks dagen moet missen ivm dat hij bij zijn vader zal zijn. dubbel stress want ik moet ook op zoek naar een andere woning, omdat het mij niet lukt hem uit te kopen en hij wilt dit huis zsm verkocht hebben.
ik was nog maar net gewend aan het moeder zijn, zat nog in mijn zwangerschapsverlof en toen gebeurde dit. mijn hele droom op een gezin is verwoest en ik weet echt niet hoe ik hiermee om moet gaan. hoe gingen jullie hiermee om?
ik ben sinds een paar maanden een alleenstaande moeder van 26 jaar en mijn kindje is nu bijna 8 maanden oud.
de reden van de breuk is dat ik erachter gekomen ben dat mijn partner mij sinds het begin van onze relatie in de maling neemt
met verschillende vrouwen. jullie kunnen vast begrijpen dat onze verstandshouding niet is zoals ie moet zijn
en ik vraag mijzelf af of het mij ooit gaat lukken dit wel voor elkaar te krijgen. ook moet ik er niet aan denken dat ik de kleine straks dagen moet missen ivm dat hij bij zijn vader zal zijn. dubbel stress want ik moet ook op zoek naar een andere woning, omdat het mij niet lukt hem uit te kopen en hij wilt dit huis zsm verkocht hebben.
ik was nog maar net gewend aan het moeder zijn, zat nog in mijn zwangerschapsverlof en toen gebeurde dit. mijn hele droom op een gezin is verwoest en ik weet echt niet hoe ik hiermee om moet gaan. hoe gingen jullie hiermee om?
dinsdag 21 januari 2020 16:57
je vertelt me nu iets dat ik al weet.lilalinda schreef: ↑21-01-2020 09:56het punt is, dat je een kind krijgt met een hufter (of nou ja, een vent waar je geen kind van had moeten krijgen)
Het kind is er al. Dan heb je geen tijd om boos te zijn op die vent. Je hebt geen tijd om af te wachten wat hij doet. Je moet door.
Het is fijn, als hij meebetaalt, maar tot die tijd kun je niet in een tent gaan zitten
Het vervelende van een kind krijgen met een lapzwans is dat je plots alle verantwoordelijkheid hebt
boos zijn heeft niets met de tijd te maken. gaat bij mij gewoon nu niet weg punt. ik vraag hier om tips of mensen die hun verhaal met mij willen delen omdat zij in hetzelfde schuitje hebben gezeten. aan jouw mening heb ik niks.
dinsdag 21 januari 2020 16:59
wat rot voor je.Xaviera1234567890 schreef: ↑21-01-2020 10:13Ook meegemaakt alleen was ik 22 en had twee kleintjes maar geen koophuis.
Ik heb het prima gered alleen, wil niet zeggen dat het makkelijk was maar ik leef nog.
Het enige is dat je nu niks meer kan doen dan je zaken regelen en daarna je leven oppakken.
Veel succes.
dank je wel
dinsdag 21 januari 2020 17:01
hoe bedoel je precies met omzetten in hem zijn verantwoordelijkheid te laten nemenjustagirly schreef: ↑21-01-2020 10:03?
Hij is de vader!
De woede en alle andere negatieve gevoelens die je hebt kun je mooi omzetten in hem zijn verantwoordelijkheid laten nemen. Desnoods mbv een advocaat.
Intussen doe je natuurlijk ook gewoon je eigen ding.
dinsdag 21 januari 2020 17:02
bedankt..vlinderbij schreef: ↑21-01-2020 10:16Succes straks op je eerste afspraak.
Dat laat al zien hoe machtig sterk je bent. Het feit dat je beseft dat je hulp nodig bent en hier ook achteraan aan.
Dat is toch hartstikke sterk van je!
dinsdag 21 januari 2020 17:03
dinsdag 21 januari 2020 17:56
anonim312 schreef: ↑21-01-2020 08:34wat een mooi bericht haha.. geloofde ik er maar half zoveel in als hoe sterk dit bericht bij mij binnen komt..
hulp krijg ik.. ik heb straks toevallig mijn eerste afspraak (stond een wachtlijst voor) en hoe naar ik het in eerste instantie vond, ook nog hulp zoeken dankzij hem, zo zie ik dit nu niet meer. liever hulp en oplossen als alleen willen oplossen en constant tegen hetzelfde aanlopen..
Fijn dat het bij je binnenkomt en hopelijk heb je er iets aan!
Dat is echt super goed van je dat je hulp krijgt! Dat is sterk om het toe te geven en al helemaal om er ook daadwerkelijk naar toe te gaan. Hopelijk was je eerste afspraak een eerste stap in wat verlossing voor jezelf.
Probeer hulp zoeken of krijgen van iemand niet te zien als een zwakte. En gelukkig doe je dit ook niet meer! En vooral niet tegen over hem want hij is juist een zwak persoon om het zo te doen en nooit wat te vertellen daarover! Jij bent juist sterk!
Wees ook trots op jezelf dat je bij iemand weggaat die jou/jullie slecht behandeld! Er zijn genoeg vrouwen die dat niet kunnen en zoveel onnodige jaren bij hun partner blijven. Dit is enorm sterk vrouw!
dinsdag 21 januari 2020 20:05
Het is niet hopeloos. Er komt een einde aan deze situatie echt waar. Ik ben zelf gescheiden met kind en voelde me des tijds ook hopeloos en dacht dat het nooit zou stoppen of geregeld zou zijn. Het was een lang en uitputtend proces, met zorgen en geen idee waar ik moest wonen. Onzekerheid is zeer stressvol.anonim312 schreef: ↑20-01-2020 20:17bedankt voor je lieve bericht.. ja mijn familie steunt mij gelukkig heel erg. en ik heb ook een eigen baan en ben dus op zoek naar een woning, maar ivm geen woonjaren kom ik hier via deze weg voorlopig niet aan.. dus kijk ik nu ook naar koophuizen, ook dat wordt lastig in een stad..
ja dat snap ik dat je dat gevoel wilt hebben, maar het lijkt mij zo verschikkelijk moeilijk, maar ik zal er toch aan moeten geloven helaas...
ik hoop maar dat ik over een tijdje trots kan zijn op mezelf voor nu lijkt de situatie hopeloos..pff..
Ik heb zelfs gedacht dat ik in een camper moest gaan wonen (en had ik ook echt gedaan als het niet anders kon) , heb/had geen familie in de provincie waar ik woon, geen woonjaren. Uiteindelijk kon ik een klein huisje kopen en het was totaal uitgewoond door de woningbouw. Maar nu is het een fijne plek. Heb je een financieel adviseur? Die kan alles op een rijtje voor je zetten wat er mogelijk is, de mijne heeft me zelfs geholpen met de onderhandelingen.
Ik zat er zo door heen, kan het niet eens verwoorden. Maar vanaf dat punt kan je opbouwen. Een nieuw hoofdstuk beginnen.
Omgangsregeling met ex vind ik ook lastig, maar het is niet anders. Niemand krijgt een kind met het idee straks heb ik haar 50,60,70,80,90 procent van de tijd.. dat was en is ook een stukje rouwen, er is een stuk van haar jonge leven waar ik niet bij ben. Maar ik doe dat voor haar, ik wil dat ze beide ouders heeft die een grote rol spelen in haar leven. Daarvoor zet ik mijn eigen wensen opzij.
Blijf doorgaan Meis. Dit is een lang proces, hou je blik op oneindig. Doe wat je kan. En opeens ben je waar je moet zijn en kan je alles loslaten en verwerken. Dat moment komt.
woensdag 22 januari 2020 14:38
zou niet weten hoe.. het is onderhand al een paar maanden geleden, hij heeft geen euro extra gegeven buiten het geld dat hij meebetaalt voor het huis. feestdagen zijn geweest en ons kind heeft nog geen pyjamaatje gehad.. dus hij is niet zo guljustagirly schreef: ↑21-01-2020 17:03Misschien dat je hem kan laten bijdragen in de kosten. Maar ik weet niet of het nu wel goed is voor je om je daarmee bezig te houden.
woensdag 22 januari 2020 14:40
ja, het voelde goed om het er met iemand over te hebben, buiten mijn familie om.awesomesauce schreef: ↑21-01-2020 17:56Fijn dat het bij je binnenkomt en hopelijk heb je er iets aan!
Dat is echt super goed van je dat je hulp krijgt! Dat is sterk om het toe te geven en al helemaal om er ook daadwerkelijk naar toe te gaan. Hopelijk was je eerste afspraak een eerste stap in wat verlossing voor jezelf.
Probeer hulp zoeken of krijgen van iemand niet te zien als een zwakte. En gelukkig doe je dit ook niet meer! En vooral niet tegen over hem want hij is juist een zwak persoon om het zo te doen en nooit wat te vertellen daarover! Jij bent juist sterk!
Wees ook trots op jezelf dat je bij iemand weggaat die jou/jullie slecht behandeld! Er zijn genoeg vrouwen die dat niet kunnen en zoveel onnodige jaren bij hun partner blijven. Dit is enorm sterk vrouw!
dank je wel... maar toch ben ik zo bang dat de kleine me dit later kwalijk zal nemen en het zal zien als dat ik degene ben die de handdoek in de ring gooi en daarom zijn ouders gescheiden zijn..
woensdag 22 januari 2020 15:52
Fijn dat het goed voor je voelde! Soms heb je dat nodig een mening van iemand die je niet kent.anonim312 schreef: ↑22-01-2020 14:40ja, het voelde goed om het er met iemand over te hebben, buiten mijn familie om.
dank je wel... maar toch ben ik zo bang dat de kleine me dit later kwalijk zal nemen en het zal zien als dat ik degene ben die de handdoek in de ring gooi en daarom zijn ouders gescheiden zijn..
Maak je daar echt geen zorgen om! Jij voed zometeen je kind op met jouw normen en waarden. Dus zal hij of zij dit als het goed is ook niet zomaar denken. Als dit wel gebeurt zal hij of zij dit eerlijk je ex kwalijk nemen want hij heeft dit veroorzaakt! Maar dit is iets waar je zeg maar later mee moet gaan dealen. Op dit moment moet je daar echt niet bang voor zijn. You cross that bridge when you get there.
Jij hebt de handdoek niet in de ring gegooid, hij heeft jou( je ex) geen keuze gegeven. Dit is geen basis voor een familie en daar zal je kind je later alleen maar voor danken. Om niet in een gezin op te groeien die elkaar niet liefhebben of eerlijk naar elkaar kunnen zijn.
Dat is geen basis voor een kind en dat heb jij goed ingeschat.
donderdag 23 januari 2020 09:12
ja.. dat idee had ik ook. iemand die neutraal is en aan wie ik mijn verhaal kwijt kon.awesomesauce schreef: ↑22-01-2020 15:52Fijn dat het goed voor je voelde! Soms heb je dat nodig een mening van iemand die je niet kent.
Maak je daar echt geen zorgen om! Jij voed zometeen je kind op met jouw normen en waarden. Dus zal hij of zij dit als het goed is ook niet zomaar denken. Als dit wel gebeurt zal hij of zij dit eerlijk je ex kwalijk nemen want hij heeft dit veroorzaakt! Maar dit is iets waar je zeg maar later mee moet gaan dealen. Op dit moment moet je daar echt niet bang voor zijn. You cross that bridge when you get there.
Jij hebt de handdoek niet in de ring gegooid, hij heeft jou( je ex) geen keuze gegeven. Dit is geen basis voor een familie en daar zal je kind je later alleen maar voor danken. Om niet in een gezin op te groeien die elkaar niet liefhebben of eerlijk naar elkaar kunnen zijn.
Dat is geen basis voor een kind en dat heb jij goed ingeschat.
dat is waar..zorg voor later..
denk je daar echt zo over? ben ik niet ''slecht'' tegenover mijn kind omdat ik hem geen tweede kans heb gegeven? hoewel ik er van overtuigd ben dat dat in deze niet zal werken want hij doet dit al drie jaar dus verandering lijkt mij vrij klein.
bedankt voor je bericht.
donderdag 23 januari 2020 10:17
Absoluut NIET!
Hij is slecht tegenover jouw kind, omdat hij jullie hierdoor heen sleept.
Jij bent juist ontzettend goed als moeder, dat jij je zorgen over je kindje maakt
Het zou pas slecht zijn, als je daar totaal niet over bekommerde.
donderdag 23 januari 2020 17:21
Wat vlinder zegt! Voel je aub niet slecht hierover. Dit zegt wel wat voor geweldig mens jij bent, om hier zelfs over na te denken! Blijf altijd jezelf en ga nooit voor een ander veranderen!vlinderbij schreef: ↑23-01-2020 10:17Absoluut NIET!
Hij is slecht tegenover jouw kind, omdat hij jullie hierdoor heen sleept.
Jij bent juist ontzettend goed als moeder, dat jij je zorgen over je kindje maakt
Het zou pas slecht zijn, als je daar totaal niet over bekommerde.
donderdag 23 januari 2020 19:02
Ik heb een gesprek aangevraagd met mijn aanstaande ex-man.
Iedere keer als ik hem een app stuur.. en zoals vannacht waren dat erg emotionele.. niet boze, maar emotionele.
Dan reageeert zijn vriendin terug, en die zijn meestal heel beschuldigend en gemeen. Ik ben daar zo flauw van.
Het is echt 2 tegen 1.
Maar ik heb geen idee of ik nog tot hem door kan dringen en of het iets uit gaat halen.
Ben wel heel gespannen daarvoor. Hoe zouden jullie dit aanpakken?
Iedere keer als ik hem een app stuur.. en zoals vannacht waren dat erg emotionele.. niet boze, maar emotionele.
Dan reageeert zijn vriendin terug, en die zijn meestal heel beschuldigend en gemeen. Ik ben daar zo flauw van.
Het is echt 2 tegen 1.
Maar ik heb geen idee of ik nog tot hem door kan dringen en of het iets uit gaat halen.
Ben wel heel gespannen daarvoor. Hoe zouden jullie dit aanpakken?
donderdag 23 januari 2020 23:44
Je moet dat niet meer naar hem sturen!!!!vlinderbij schreef: ↑23-01-2020 19:02Ik heb een gesprek aangevraagd met mijn aanstaande ex-man.
Iedere keer als ik hem een app stuur.. en zoals vannacht waren dat erg emotionele.. niet boze, maar emotionele.
Dan reageeert zijn vriendin terug, en die zijn meestal heel beschuldigend en gemeen. Ik ben daar zo flauw van.
Het is echt 2 tegen 1.
Maar ik heb geen idee of ik nog tot hem door kan dringen en of het iets uit gaat halen.
Ben wel heel gespannen daarvoor. Hoe zouden jullie dit aanpakken?
vrijdag 24 januari 2020 09:05
Ik weet dat ik het zakelijk moet houden, hij weet dat ook perfect te doen.justagirly schreef: ↑24-01-2020 06:50Zakelijk houden.
Hoe lang zijn jullie nu uit elkaar Vlinderbij?
Maar het doet mij zo ontzettend veel pijn!! Zo frustrerend dat hij nu zo een patser is en zo koud en hard is naar mij.
Ik vroeg hem bijvoorbeeld ook: Lat je de kinderen haar mama noemen wanneer ze bij je zijn? “Vraag maar aan mama”.
En toen zei hij “dat laat ik aan de kinderen over als zij haar mama willen noemen, doen ze dat ”
Dat geeft een voorbeeld hoe hij doet tegen mij. Terwijl ik alleen maar probeer om hem wat aardiger / liever te krijgen richting de moeder van zijn kinderen. Dat is zij niet!
We zijn nu 10 weken uit elkaar
vrijdag 24 januari 2020 09:15
Ik heb niet het hele topic doorgelezen, enkel je OP.
Zelf werd ik ook single moeder met een baby van 5mnd. Het huis stond op zijn naam dus ik moest op zoek naar een woning voor mij en mijn baby, ik moest meer gaan werken omdat ik anders niet rond kon komen en mijn ex had na 3 mond alweer een nieuwe relatie.
Het enige wat ik je kan vertellen is dat het uiteindelijk beter wordt. Wij hebben een jaar of 2 echt veel ruzie gehad omdat er nog onverwerkt verdriet was en hij in mijn ogen meteen doorging met zn leven en een nieuw liefje.
Nu zijn we inmiddels 6jr verder en hebben we een gelukkig kind, we kunnen goed met elkaar opschieten en alles wat met ons kind te maken heeft beslissen we samen (school, zorg etc).
Wat wij altijd hebben gedaan is het belang van ons kind op 1 te zetten en nooit ruzie maken waar het kind bij is. En dat lukt ons tot nu toe prima.
Zijn er irritaties dan bespreken we dat telefonisch of tijdens een bakkie koffie maar nooit via de app.
Heel veel sterkte, je kan meer aan dan je denkt!
Zelf werd ik ook single moeder met een baby van 5mnd. Het huis stond op zijn naam dus ik moest op zoek naar een woning voor mij en mijn baby, ik moest meer gaan werken omdat ik anders niet rond kon komen en mijn ex had na 3 mond alweer een nieuwe relatie.
Het enige wat ik je kan vertellen is dat het uiteindelijk beter wordt. Wij hebben een jaar of 2 echt veel ruzie gehad omdat er nog onverwerkt verdriet was en hij in mijn ogen meteen doorging met zn leven en een nieuw liefje.
Nu zijn we inmiddels 6jr verder en hebben we een gelukkig kind, we kunnen goed met elkaar opschieten en alles wat met ons kind te maken heeft beslissen we samen (school, zorg etc).
Wat wij altijd hebben gedaan is het belang van ons kind op 1 te zetten en nooit ruzie maken waar het kind bij is. En dat lukt ons tot nu toe prima.
Zijn er irritaties dan bespreken we dat telefonisch of tijdens een bakkie koffie maar nooit via de app.
Heel veel sterkte, je kan meer aan dan je denkt!
vrijdag 24 januari 2020 12:52
Deel die pijn met een vriendin van je.vlinderbij schreef: ↑24-01-2020 09:05Ik weet dat ik het zakelijk moet houden, hij weet dat ook perfect te doen.
Maar het doet mij zo ontzettend veel pijn!! Zo frustrerend dat hij nu zo een patser is en zo koud en hard is naar mij.
Ik vroeg hem bijvoorbeeld ook: Lat je de kinderen haar mama noemen wanneer ze bij je zijn? “Vraag maar aan mama”.
En toen zei hij “dat laat ik aan de kinderen over als zij haar mama willen noemen, doen ze dat ”
Dat geeft een voorbeeld hoe hij doet tegen mij. Terwijl ik alleen maar probeer om hem wat aardiger / liever te krijgen richting de moeder van zijn kinderen. Dat is zij niet!
We zijn nu 10 weken uit elkaar
Niet meer met hem.
Je kunt niet bepalen (of wilt het zelfs liever niet weten) hoe zij de dingen daar doen.
Helaas.
Maar ik zou me wat harder op gaan stellen.
Sterkte, ik snap het heel goed hoor, maar je komt gewoon van een koude kermis thuis.
Als ie lief was geweest had hij dit alles immers sowieso al niet gedaan!!!
justagirly wijzigde dit bericht op 24-01-2020 21:16
0.28% gewijzigd
vrijdag 24 januari 2020 21:08
Dikke knuffel
Ik weet hoe jij je voelt.
Toen mijn dochtertje 2 weken oud was in mijn relatie ook beëindigd door hem.
Terwijl ik eigenlijk de relatie al eerder niet meer zag zitten deed me dit toch enorm veel pijn. Ik wilde vechten om mijn dochtertje een eerlijke kans te geven om op te groeien in een gezin. Maar hij vergiftigde mij alleen maar en heeft me slecht behandeld.
10 weken is echt heel erg kort en je moet je zelf echt tijd gunnen om dingen te verwerken.
Ik ben nu 8 maanden verder en heb nog steeds verdriet. Geen liefdes verdriet meer maar verdriet hoe hij mij heeft behandeld en hoe alles verlopen is. Dat mijn dochtertje geen eerlijke kans heeft gekregen. Of ik mijn dochtertje te kort doe en of ik wel de juiste keuzes maak. Veel schuldgevoel naar haar toe.
Maar ik kan je vertellen ik ben nu opgelucht dat de relatie echt voorbij is . En dat ik weer gewoon mezelf kan zijn en mijn eigen keuzes mag maken.
Een tip : ga hem niet appen of contact zoeken. Zo min mogelijk contact. Alleen wat echt noodzakelijk is. Hou het "zakelijk". Hoe verdrietig je ook bent uit het niet naar hem maar bel iemand uit je omgeving op om over je gevoel te praten.
Het verdriet word echt minder maar dan moet je hem los laten.
Ik weet hoe jij je voelt.
Toen mijn dochtertje 2 weken oud was in mijn relatie ook beëindigd door hem.
Terwijl ik eigenlijk de relatie al eerder niet meer zag zitten deed me dit toch enorm veel pijn. Ik wilde vechten om mijn dochtertje een eerlijke kans te geven om op te groeien in een gezin. Maar hij vergiftigde mij alleen maar en heeft me slecht behandeld.
10 weken is echt heel erg kort en je moet je zelf echt tijd gunnen om dingen te verwerken.
Ik ben nu 8 maanden verder en heb nog steeds verdriet. Geen liefdes verdriet meer maar verdriet hoe hij mij heeft behandeld en hoe alles verlopen is. Dat mijn dochtertje geen eerlijke kans heeft gekregen. Of ik mijn dochtertje te kort doe en of ik wel de juiste keuzes maak. Veel schuldgevoel naar haar toe.
Maar ik kan je vertellen ik ben nu opgelucht dat de relatie echt voorbij is . En dat ik weer gewoon mezelf kan zijn en mijn eigen keuzes mag maken.
Een tip : ga hem niet appen of contact zoeken. Zo min mogelijk contact. Alleen wat echt noodzakelijk is. Hou het "zakelijk". Hoe verdrietig je ook bent uit het niet naar hem maar bel iemand uit je omgeving op om over je gevoel te praten.
Het verdriet word echt minder maar dan moet je hem los laten.
Blijf in jezelf geloven !
vrijdag 24 januari 2020 23:03
Dank je wel.05-2019 schreef: ↑24-01-2020 21:08Dikke knuffel
Ik weet hoe jij je voelt.
Toen mijn dochtertje 2 weken oud was in mijn relatie ook beëindigd door hem.
Terwijl ik eigenlijk de relatie al eerder niet meer zag zitten deed me dit toch enorm veel pijn. Ik wilde vechten om mijn dochtertje een eerlijke kans te geven om op te groeien in een gezin. Maar hij vergiftigde mij alleen maar en heeft me slecht behandeld.
10 weken is echt heel erg kort en je moet je zelf echt tijd gunnen om dingen te verwerken.
Ik ben nu 8 maanden verder en heb nog steeds verdriet. Geen liefdes verdriet meer maar verdriet hoe hij mij heeft behandeld en hoe alles verlopen is. Dat mijn dochtertje geen eerlijke kans heeft gekregen. Of ik mijn dochtertje te kort doe en of ik wel de juiste keuzes maak. Veel schuldgevoel naar haar toe.
Maar ik kan je vertellen ik ben nu opgelucht dat de relatie echt voorbij is . En dat ik weer gewoon mezelf kan zijn en mijn eigen keuzes mag maken.
Een tip : ga hem niet appen of contact zoeken. Zo min mogelijk contact. Alleen wat echt noodzakelijk is. Hou het "zakelijk". Hoe verdrietig je ook bent uit het niet naar hem maar bel iemand uit je omgeving op om over je gevoel te praten.
Het verdriet word echt minder maar dan moet je hem los laten.
Dat los laten is wel een dingetje inderdaad. Dat lukt mij totaal nog niet, omdat alles ook zo abrupt is beeindigd uiteindelijk.
Helen lukt ook totaal nog niet. Hij eist telkens de kinderen op (ik haal ze zaterdag op, en ze blijven slapen.. ik breng ze zondagavond weer terug) Dan springen bij mij de haren echt overeind en kook ik van woede. Ook omdat hij dit deed op de verjaardag van onze oudste.
Ik ga er ook altijd tegenin, en laat het ook niet toe, maar dan zegt hij: "De kinderen gaan zich van mij vervreemden, en dat is jouw schuld" Dus nu haalt hij onze oudste op zondag en de kleinste (van 7 maanden blijft bij mij) waarop hij dan zegt "je haalt de broertjes uit elkaar" . Hij speelt dus echt in op mijn gevoel, omdat hij dondersgoed weet dat hij mij daarmee raakt.
Ondanks de omgangsregeling die wij samen opgesteld hadden, eist hij nu via zijn advocaat veel langer en meerdere dagen op.
Uiteraard ben ik via de advocaat ook bezig, maar ik weet heel goed, wanneer de rechter uitspraak moet doen krijgt mijn ex wat hij wil. En ben ik ze misschien nog langer kwijt. Hij heeft mij flink onder de duim, en ik voel gewoon dat hij hiervan geniet.
Maar ondertussen constant blijven roepen, dat ik in het belang van de kinderen moet denken en de harmonie moet bewaren.
Alsof het mijn schuld is dat hij zijn zin verlaten heeft en dat het mijn schuld is dat hij zo nodig zijn p*k achterna moest lopen.
vrijdag 24 januari 2020 23:09
Hoe ga jij nu met je ex om dan? Ziet hij jullie dochter ook?05-2019 schreef: ↑24-01-2020 21:08Dikke knuffel
Ik weet hoe jij je voelt.
Toen mijn dochtertje 2 weken oud was in mijn relatie ook beëindigd door hem.
Terwijl ik eigenlijk de relatie al eerder niet meer zag zitten deed me dit toch enorm veel pijn. Ik wilde vechten om mijn dochtertje een eerlijke kans te geven om op te groeien in een gezin. Maar hij vergiftigde mij alleen maar en heeft me slecht behandeld.
10 weken is echt heel erg kort en je moet je zelf echt tijd gunnen om dingen te verwerken.
Ik ben nu 8 maanden verder en heb nog steeds verdriet. Geen liefdes verdriet meer maar verdriet hoe hij mij heeft behandeld en hoe alles verlopen is. Dat mijn dochtertje geen eerlijke kans heeft gekregen. Of ik mijn dochtertje te kort doe en of ik wel de juiste keuzes maak. Veel schuldgevoel naar haar toe.
Maar ik kan je vertellen ik ben nu opgelucht dat de relatie echt voorbij is . En dat ik weer gewoon mezelf kan zijn en mijn eigen keuzes mag maken.
Een tip : ga hem niet appen of contact zoeken. Zo min mogelijk contact. Alleen wat echt noodzakelijk is. Hou het "zakelijk". Hoe verdrietig je ook bent uit het niet naar hem maar bel iemand uit je omgeving op om over je gevoel te praten.
Het verdriet word echt minder maar dan moet je hem los laten.
Ik heb altijd zo een diepe respect voor vrouwen als jij, die dan zeggen dat ze eroverheen zijn (over de relatie / man)
Net als TO, weet ik echt niet of ik wel op dat punt ga komen. Ik ben zo ontzettend boos, gefrustreerd en verdrietig dat zij totaal geen begrip en of gevoel hebben voor mijn emotie, terwijl hij 10 weken geleden nog in mijn armen lag en deed alsof er niets aan de hand was.
Want echt, hij deed echt alsof er niets aan de hand was. Ik snap er helemaal niets van!
Durf letterlijk mijn huis niet meer uit. Ben zo bang dat ik ze tegen kom.
Ben vorige week even met beide kinderen door het bos gaan lopen. Was na een uur alweer thuis. Barste in tranen uit, en kon alleen maar spugen. Ben inmiddels al 11 kilo kwijt.
Ik was veel te onrustig dat ik ze misschien kon tegen komen.
Naar de winkel ga ik ook niet, of ik doe het online.
Vriendinnen heb ik ook niet echt, althans niet tastbaar haha, allemaal via social media heb ik mijn vriendinnen.
Ik ben inmiddels TO haar topic wel aan het besmetten, sorry daarvoor!!
zaterdag 25 januari 2020 00:20
Ik stuur je wel een prive bericht. Dan hoeven we er niet verder in het topic over te hebben.vlinderbij schreef: ↑24-01-2020 23:09Hoe ga jij nu met je ex om dan? Ziet hij jullie dochter ook?
Ik heb altijd zo een diepe respect voor vrouwen als jij, die dan zeggen dat ze eroverheen zijn (over de relatie / man)
Net als TO, weet ik echt niet of ik wel op dat punt ga komen. Ik ben zo ontzettend boos, gefrustreerd en verdrietig dat zij totaal geen begrip en of gevoel hebben voor mijn emotie, terwijl hij 10 weken geleden nog in mijn armen lag en deed alsof er niets aan de hand was.
Want echt, hij deed echt alsof er niets aan de hand was. Ik snap er helemaal niets van!
Durf letterlijk mijn huis niet meer uit. Ben zo bang dat ik ze tegen kom.
Ben vorige week even met beide kinderen door het bos gaan lopen. Was na een uur alweer thuis. Barste in tranen uit, en kon alleen maar spugen. Ben inmiddels al 11 kilo kwijt.
Ik was veel te onrustig dat ik ze misschien kon tegen komen.
Naar de winkel ga ik ook niet, of ik doe het online.
Vriendinnen heb ik ook niet echt, althans niet tastbaar haha, allemaal via social media heb ik mijn vriendinnen.
Ik ben inmiddels TO haar topic wel aan het besmetten, sorry daarvoor!!
Blijf in jezelf geloven !
