Relaties
alle pijlers
Graag wat feedback / heeft ouderschapsbemiddeling zin?
vrijdag 22 september 2017 23:23
Hai,
Ik heb wat behoefte aan feedback ivm mijn scheiding. Ik weet namelijk niet wat wijsheid is. Ivm herkenbaarheid wil ik niet over alles heel gedetailleerd uitweiden, maar misschien zijn er toch mensen die met mij mee willen denken.
Mijn ex en ik zijn inmiddels al meer dan een jaar geleden heel abrupt uit elkaar gegaan en zijn sindsdien verwikkeld in een vechtscheiding. Dat had van mij niet gehoeven, maar het is helaas toch gebeurd. Waar ik nu mee zit is het volgende:
Onze breuk is eigenlijk heel plotseling geweest. Wat er gebeurde was dat ik bij toeval ontdekte dat mijn ex over hele grote en ernstige dingen gelogen had. Als we geen kinderen gehad hadden, was ik stante pede vertrokken, maar omdat we die wel hebben heb ik eerst geprobeerd hulpverlening in te schakelen. Aanvankelijk wilde mijn ex daaraan meewerken, maar toen ik wéér een leugen ontdekte en we vlak erna onze eerste gezamenlijke sessie bij de peut zouden hebben, is hij op een avond de deur uitgelopen, een paar dagen weggebleven zonder dat ik wist waar hij was, om vervolgens weer doodleuk binnen te wandelen. Toen ik hem vroeg hoe nu verder wist hij het allemaal niet en wilde hij eerst een goed gesprek met zijn ouders hebben. Ik was het toen al redelijk zat en heb het ultimatum gesteld dat hij met mij een goed gesprek moest hebben of anders wat mij betreft weg kon blijven. Hij koos het laatste en uiteindelijk ben ik door zijn ouders gebeld die me vertelden dat we uit elkaar gingen (.... ja, echt... )
Sinds we uit elkaar zijn heb ik ontdekt dat de leugens die ik toen ontdekt had pas het topje van de ijsberg waren. Omdat ik dus al hulp had ingeschakeld hebben we diverse instanties over de vloer gehad, maar tot een echt gesprek is het eigenlijk nooit gekomen, mijn ex heeft dat gesprek altijd vakkundig weten te ontwijken. Eerst door zich te beroepen op dat ik "oude koeien uit de sloot wilde halen", later door gewoon alle communicatie te verbreken, weer later door de tegenaanval in te zetten en allerlei juridische procedures te starten waarin hij beweert dat juist ik degene ben die altijd liegt. Daarnaast heeft hij ook nog allerlei rotstreken uitgehaald, maar dat is voor mijn vraag allemaal niet zo relevant.
Waar ik tegenaan loop is het volgende: in een van de juridische procedures die we hebben gehad, hebben we de opdracht gekregen om ouderschapsbemiddeling te gaan volgen. Ik heb me daarvoor aangemeld, mijn ex liet het echter afweten. Dat is dus nooit van de grond gekomen. Echter, binnenkort moeten we weer naar de rechter en nu die datum weer in zicht komt, heeft ex ineens bedacht dat hij nu wel ouderschapsbemiddeling wil. Ik heb daar echter geen behoefte meer aan. Mijn ex grijpt dat nu echter aan om wederom de indruk te wekken dat ik bewust de omgang tussen hem en mij, en daarmee dus ook tussen hem en de kinderen, saboteer. Voor de goede orde: we hebben gewoon een omgangsregeling, die kom ik ook gewoon na, maar ik heb verder geen behoefte aan ander contact. Bovendien, en dat is de kern van mijn vraag eigenlijk, liep ik in alle andere zinloze hulptrajecten die we al doorlopen hebben steeds aan tegen het feit dat al dat soort hulpverleners steeds zeggen dat ze niet aan waarheidsvinding doen en ons grootste probleem ligt in het feit dat mijn ex dus heel veel liegt.
Mijn vraag is dus eigenlijk: heeft ouderschapsbemiddeling dan überhaupt zin? En zie ik iets over het hoofd? Is er iets wat ik nog zou kunnen doen om de situatie voor de kinderen te verbeteren? ik heb zelf namelijk het idee dat er geen verbetering mogelijk is en ook zelf eigenlijk geen enkele behoefte aan contact, maar dat wordt dus steeds door mijn ex en zijn advocaat uitgelegd alsof ik dwarslig.
Hoe denken jullie daarover? Lig ik dwars als ik zeg dat ik geen behoefte meer heb aan ouderschapsbemiddeling of eigenlijk überhaupt aan contact buiten de overdracht om?
Ik heb wat behoefte aan feedback ivm mijn scheiding. Ik weet namelijk niet wat wijsheid is. Ivm herkenbaarheid wil ik niet over alles heel gedetailleerd uitweiden, maar misschien zijn er toch mensen die met mij mee willen denken.
Mijn ex en ik zijn inmiddels al meer dan een jaar geleden heel abrupt uit elkaar gegaan en zijn sindsdien verwikkeld in een vechtscheiding. Dat had van mij niet gehoeven, maar het is helaas toch gebeurd. Waar ik nu mee zit is het volgende:
Onze breuk is eigenlijk heel plotseling geweest. Wat er gebeurde was dat ik bij toeval ontdekte dat mijn ex over hele grote en ernstige dingen gelogen had. Als we geen kinderen gehad hadden, was ik stante pede vertrokken, maar omdat we die wel hebben heb ik eerst geprobeerd hulpverlening in te schakelen. Aanvankelijk wilde mijn ex daaraan meewerken, maar toen ik wéér een leugen ontdekte en we vlak erna onze eerste gezamenlijke sessie bij de peut zouden hebben, is hij op een avond de deur uitgelopen, een paar dagen weggebleven zonder dat ik wist waar hij was, om vervolgens weer doodleuk binnen te wandelen. Toen ik hem vroeg hoe nu verder wist hij het allemaal niet en wilde hij eerst een goed gesprek met zijn ouders hebben. Ik was het toen al redelijk zat en heb het ultimatum gesteld dat hij met mij een goed gesprek moest hebben of anders wat mij betreft weg kon blijven. Hij koos het laatste en uiteindelijk ben ik door zijn ouders gebeld die me vertelden dat we uit elkaar gingen (.... ja, echt... )
Sinds we uit elkaar zijn heb ik ontdekt dat de leugens die ik toen ontdekt had pas het topje van de ijsberg waren. Omdat ik dus al hulp had ingeschakeld hebben we diverse instanties over de vloer gehad, maar tot een echt gesprek is het eigenlijk nooit gekomen, mijn ex heeft dat gesprek altijd vakkundig weten te ontwijken. Eerst door zich te beroepen op dat ik "oude koeien uit de sloot wilde halen", later door gewoon alle communicatie te verbreken, weer later door de tegenaanval in te zetten en allerlei juridische procedures te starten waarin hij beweert dat juist ik degene ben die altijd liegt. Daarnaast heeft hij ook nog allerlei rotstreken uitgehaald, maar dat is voor mijn vraag allemaal niet zo relevant.
Waar ik tegenaan loop is het volgende: in een van de juridische procedures die we hebben gehad, hebben we de opdracht gekregen om ouderschapsbemiddeling te gaan volgen. Ik heb me daarvoor aangemeld, mijn ex liet het echter afweten. Dat is dus nooit van de grond gekomen. Echter, binnenkort moeten we weer naar de rechter en nu die datum weer in zicht komt, heeft ex ineens bedacht dat hij nu wel ouderschapsbemiddeling wil. Ik heb daar echter geen behoefte meer aan. Mijn ex grijpt dat nu echter aan om wederom de indruk te wekken dat ik bewust de omgang tussen hem en mij, en daarmee dus ook tussen hem en de kinderen, saboteer. Voor de goede orde: we hebben gewoon een omgangsregeling, die kom ik ook gewoon na, maar ik heb verder geen behoefte aan ander contact. Bovendien, en dat is de kern van mijn vraag eigenlijk, liep ik in alle andere zinloze hulptrajecten die we al doorlopen hebben steeds aan tegen het feit dat al dat soort hulpverleners steeds zeggen dat ze niet aan waarheidsvinding doen en ons grootste probleem ligt in het feit dat mijn ex dus heel veel liegt.
Mijn vraag is dus eigenlijk: heeft ouderschapsbemiddeling dan überhaupt zin? En zie ik iets over het hoofd? Is er iets wat ik nog zou kunnen doen om de situatie voor de kinderen te verbeteren? ik heb zelf namelijk het idee dat er geen verbetering mogelijk is en ook zelf eigenlijk geen enkele behoefte aan contact, maar dat wordt dus steeds door mijn ex en zijn advocaat uitgelegd alsof ik dwarslig.
Hoe denken jullie daarover? Lig ik dwars als ik zeg dat ik geen behoefte meer heb aan ouderschapsbemiddeling of eigenlijk überhaupt aan contact buiten de overdracht om?
Am Yisrael Chai!
zaterdag 23 september 2017 10:55
Dit helpt wel. Enerzijds omdat het helpt om te lezen dat andere vrouwen hier ook mee te maken hebben, anderzijds omdat het me sterkt om toch maar te blijven doen wat ik al doe.-Red- schreef: ↑23-09-2017 10:29Ik heb ook zo'n soort ex, die ging ineens toch maar meewerken met een bemiddelingstraject (dat heeft anderhalf jaar geduurd voordat hij akkoord ging daarmee, onder druk van een derde partij). Daar stelde hij zich zo volslagen rigide op dat een blinde nog zag dat hij alles deed om te etteren. Alleen, dat zal geen bemiddelaar in zijn rapportage zo letterlijk noemen. Die gaan op zoek naar wat is het beste voor de kinderen.
Wat mij enorm geholpen heeft is accepteren dat rechtvaardigheid in deze volledig de benen genomen heeft, dat ik daar niks aan kan veranderen en daar dus ook mijn energie niet in moet stoppen. Ik leg alles vast, dat wel, en daarna is het klaar. Gaat hij weer lopen dreigen, zeiken en zuigen, reageer ik totaal niet. Dat trekt hij niet, dan flipt hij nog meer en dat staat allemaal zwart op wit.
Ik doe geen enkele poging meer om zijn gelieg en gedraai te weerleggen. Hij flikkert vanzelf door de mand. Mijn zesjarige is er nu al achter wat ze aan hem heeft: leuk voor een pretpark maar laat hem niks zorgen of regelen.
Doe wel die bemiddeling, anders ben jij straks de partij die niet meewerkt. Dikke kans dat hij het laat afweten. Vermeld een keer terloops dat je weet dat ze niet aan waarheidsbevinding doen en dat je dat erg jammer vindt, maar dat je er zit om tot een werkbare omgang voor de kinderen te komen ongeacht wat de andere partij beweert.
Als je ex niet zou meewerken, zou jij hem daarmee om de oren slaan bij de rechter. Dat gaat hij bij jou dus ook doen als jij niet meewerkt.
Am Yisrael Chai!
zaterdag 23 september 2017 11:12
Je hebt een rapport liggen waarin duidelijk staat de veiligheid van de kinderen bij jou absoluut niet in het geding is. Mooi. Daar hoeft het gesprek dus niet meer over te gaan, dat hoofdstuk is afgesloten. Zo zou ik dat ook echt neerleggen, iedere keer weer als hij er over begint. Afkappen. Doodlopende weg. En nu weer terug naar hem.
zaterdag 23 september 2017 11:14
Maar goed, even concreet. Ik lees dat sommige van jullie ervaring hebben met ouderschapsbemiddeling. Hoe werkt dat? Ik zou namelijk niet weten wat ik daar eigenlijk moet gaan doen.
We hebben een omgangsregeling en die loopt goed. Ik zie ook dat onze dochter het daar leuk heeft, en dat is voor haar alleen maar goed. Voor de rest heb ik zowel met mijn werk als met de crèche concrete afspraken gemaakt die ervoor zorgen dat als mijn ex het laat afweten, ik binnen vijf minuten iets anders heb geregeld en mijn kind dan extra naar de opvang kan. Dus die garantie heb ik voor mezelf al ingebouwd.
De alimentatie is nog niet vastgesteld maar die procedure loopt en ook daarin heb ik het aan mijn kant dusdanig geregeld dat ik ook als hij daarmee ettert ik niet in de problemen kom.
Voor de rest heb ik aan mijn kant gewoon dingen ingebouwd als dat ik 's avonds niet meer opneem, de overdracht op neutraal terrein doe, niet met hem in discussie ga, niet reageer op treiterijen en als ik wel moet reageren ik dat via mijn advocaat en/of schriftelijk doe.
De rechter zei dat de ouderschapsbemiddeling het vertrouwen tussen ons zou moeten herstellen, maar ook daarvoor geldt: ik heb geaccepteerd dat hij niet te vertrouwen is, ik heb geaccepteerd dat ik nooit zal weten waarom en wat en hoe en ik ben gelukkig op het punt dat ik daar vrede mee heb.
Dus wat valt er dan nog eigenlijk te bemiddelen? En hoe werkt dat? Ik begreep dat je je hulpvraag dan los van elkaar moet gaan formuleren, maar ik heb oprecht geen hulpvraag. Ik ben alleen bang dat ook dat weer gezien zal worden als dwarsliggerij? Kunnen de mensen die ervaring hebben me vertellen hoe zo'n traject werkt?
We hebben een omgangsregeling en die loopt goed. Ik zie ook dat onze dochter het daar leuk heeft, en dat is voor haar alleen maar goed. Voor de rest heb ik zowel met mijn werk als met de crèche concrete afspraken gemaakt die ervoor zorgen dat als mijn ex het laat afweten, ik binnen vijf minuten iets anders heb geregeld en mijn kind dan extra naar de opvang kan. Dus die garantie heb ik voor mezelf al ingebouwd.
De alimentatie is nog niet vastgesteld maar die procedure loopt en ook daarin heb ik het aan mijn kant dusdanig geregeld dat ik ook als hij daarmee ettert ik niet in de problemen kom.
Voor de rest heb ik aan mijn kant gewoon dingen ingebouwd als dat ik 's avonds niet meer opneem, de overdracht op neutraal terrein doe, niet met hem in discussie ga, niet reageer op treiterijen en als ik wel moet reageren ik dat via mijn advocaat en/of schriftelijk doe.
De rechter zei dat de ouderschapsbemiddeling het vertrouwen tussen ons zou moeten herstellen, maar ook daarvoor geldt: ik heb geaccepteerd dat hij niet te vertrouwen is, ik heb geaccepteerd dat ik nooit zal weten waarom en wat en hoe en ik ben gelukkig op het punt dat ik daar vrede mee heb.
Dus wat valt er dan nog eigenlijk te bemiddelen? En hoe werkt dat? Ik begreep dat je je hulpvraag dan los van elkaar moet gaan formuleren, maar ik heb oprecht geen hulpvraag. Ik ben alleen bang dat ook dat weer gezien zal worden als dwarsliggerij? Kunnen de mensen die ervaring hebben me vertellen hoe zo'n traject werkt?
Am Yisrael Chai!
zaterdag 23 september 2017 11:16
Oh wat een herkenning in jouw relaas.. leugens, dubbelleven, nóg meer leugens. En na de breuk begon pas echt de ellende. Zoals hier al werd gezegd.. probeer je emoties zoveel mogelijk uit te schakelen in contact met hem, de zgn. 'Greyrock-methode'. Geef hem de indruk dat zijn spel jou niet raakt, dat het je koud laat als een steen. Jullie blijven elkaar anders voeden in deze strijd. Leg de focus puur bij je kinderen, handel en reageer alleen nog vanuit hun belang en reageer niet op persoonlijke aanvallen en manipulaties van zijn kant. Voed hem niet meer! Heel veel sterkte, uiteindelijk zal de rust wederkeren.
zaterdag 23 september 2017 11:43
Herstellen van vertrouwen in elkaar is natuurlijk twintig bruggen te ver. Dat lukt in lala-land, niet in het echte leven.fashionvictim schreef: ↑23-09-2017 11:14Maar goed, even concreet. Ik lees dat sommige van jullie ervaring hebben met ouderschapsbemiddeling. Hoe werkt dat? Ik zou namelijk niet weten wat ik daar eigenlijk moet gaan doen.
We hebben een omgangsregeling en die loopt goed. Ik zie ook dat onze dochter het daar leuk heeft, en dat is voor haar alleen maar goed. Voor de rest heb ik zowel met mijn werk als met de crèche concrete afspraken gemaakt die ervoor zorgen dat als mijn ex het laat afweten, ik binnen vijf minuten iets anders heb geregeld en mijn kind dan extra naar de opvang kan. Dus die garantie heb ik voor mezelf al ingebouwd.
De alimentatie is nog niet vastgesteld maar die procedure loopt en ook daarin heb ik het aan mijn kant dusdanig geregeld dat ik ook als hij daarmee ettert ik niet in de problemen kom.
Voor de rest heb ik aan mijn kant gewoon dingen ingebouwd als dat ik 's avonds niet meer opneem, de overdracht op neutraal terrein doe, niet met hem in discussie ga, niet reageer op treiterijen en als ik wel moet reageren ik dat via mijn advocaat en/of schriftelijk doe.
De rechter zei dat de ouderschapsbemiddeling het vertrouwen tussen ons zou moeten herstellen, maar ook daarvoor geldt: ik heb geaccepteerd dat hij niet te vertrouwen is, ik heb geaccepteerd dat ik nooit zal weten waarom en wat en hoe en ik ben gelukkig op het punt dat ik daar vrede mee heb.
Dus wat valt er dan nog eigenlijk te bemiddelen? En hoe werkt dat? Ik begreep dat je je hulpvraag dan los van elkaar moet gaan formuleren, maar ik heb oprecht geen hulpvraag. Ik ben alleen bang dat ook dat weer gezien zal worden als dwarsliggerij? Kunnen de mensen die ervaring hebben me vertellen hoe zo'n traject werkt?
Hier waren er eerst individuele gesprekken en daarna gezamenlijk. Ik heb als hulpvraag neergelegd dat ik wilde dat de communicatie rondom kind beter ging verlopen omdat ik problemen voorzie in de toekomst voor kind. Loyaliteitsconflict met name. En, hoe kan ik zorgen dat ik geen last heb (en daarmee kind ook niet) van zijn gedragingen?
Vlak voor hij toch besloot mee te doen is er een flink conflict geweest (kan ik hier niet vertellen, te specifiek), en nav daarvan heeft een derde partij hem gezegd dit wel te gaan doen.
De gesprekken lopen nu een half jaar. Moeizaam, energieslurpend, maar voordeel is dat er veel concretere afspraken aan het komen zijn waar hij zich niet uit kan draaien zonder dat het bekend is.
Vertrouwen? Hell no, nooit weer. Voorzichtige staat van wapenstilstand is het hoogst haalbare.
zaterdag 23 september 2017 11:45
Ik herken veel elementen die je vertelt over je ex. Alcohol, de agressie 's avonds laat, liegen. Onvoorspelbaar vooral.fashionvictim schreef: ↑23-09-2017 11:14Maar goed, even concreet. Ik lees dat sommige van jullie ervaring hebben met ouderschapsbemiddeling. Hoe werkt dat? Ik zou namelijk niet weten wat ik daar eigenlijk moet gaan doen.
We hebben een omgangsregeling en die loopt goed. Ik zie ook dat onze dochter het daar leuk heeft, en dat is voor haar alleen maar goed. Voor de rest heb ik zowel met mijn werk als met de crèche concrete afspraken gemaakt die ervoor zorgen dat als mijn ex het laat afweten, ik binnen vijf minuten iets anders heb geregeld en mijn kind dan extra naar de opvang kan. Dus die garantie heb ik voor mezelf al ingebouwd.
De alimentatie is nog niet vastgesteld maar die procedure loopt en ook daarin heb ik het aan mijn kant dusdanig geregeld dat ik ook als hij daarmee ettert ik niet in de problemen kom.
Voor de rest heb ik aan mijn kant gewoon dingen ingebouwd als dat ik 's avonds niet meer opneem, de overdracht op neutraal terrein doe, niet met hem in discussie ga, niet reageer op treiterijen en als ik wel moet reageren ik dat via mijn advocaat en/of schriftelijk doe.
De rechter zei dat de ouderschapsbemiddeling het vertrouwen tussen ons zou moeten herstellen, maar ook daarvoor geldt: ik heb geaccepteerd dat hij niet te vertrouwen is, ik heb geaccepteerd dat ik nooit zal weten waarom en wat en hoe en ik ben gelukkig op het punt dat ik daar vrede mee heb.
Dus wat valt er dan nog eigenlijk te bemiddelen? En hoe werkt dat? Ik begreep dat je je hulpvraag dan los van elkaar moet gaan formuleren, maar ik heb oprecht geen hulpvraag. Ik ben alleen bang dat ook dat weer gezien zal worden als dwarsliggerij? Kunnen de mensen die ervaring hebben me vertellen hoe zo'n traject werkt?
Ouderschapsbemiddeling ken ik niet. Wel hebben we relatietherapie geprobeerd in de periode rond de scheiding. In zijn optiek om de relatie te herstellen, voor mij om zo rustig/ veilig mogelijk af te ronden. Het hielp wat mij betreft vooral om wat zaken uit te kunnen spreken in een veilige omgeving, uit te kunnen praten zonder dat er een agressieve reactie kwam. En duidelijk te maken dat het echt over was. Hij was er snel klaar mee want de therapeute 'was niet onpartijdig en gaf mij gelijk'. Om diezelfde reden wilde hij ook geen mediation want ik praatte toch iedereen om. Tja... zelfs zijn advocaat werd het zat.
Goed dat je zelf wat veiligheden hebt ingebouwd en voor je kinderen geregeld voor als hij afhaakt. Werkt beter en geeft meer rust dan hem steeds weer aan te spreken en proberen te dwingen. Gebeurt het in de praktijk vaak dat hij dat soort afspraken niet nakomt?
Jouw vertrouwen in hem zal vast niet terugkomen, zeker niet op een wat dieper niveau. Misschien is jouw hulpvraag wel iets van: hoe kan ik met hem afspraken maken/ samenwerken in de opvoeding op een constructieve manier (niet omdat ik denk dat jij daar zelf niet toe in staat zou zijn). Uiteindelijk zou je denk ik ook werkelijk willen dat dat lukt.
Dat geeft in elk geval het beeld dat jij er positief in staat en open staat voor oplossingen. Dat beeld kan helpen in volgende stappen.
En als het daadwerkelijk verbetering oplevert is dat alleen maar mooi.
zaterdag 23 september 2017 11:50
Herkenbaar. Ik had de makelaar in mijn zak, de psych, de school, de opvang... wie niet eigenlijk. Ik was me er niet van bewust zo'n immense invloed te hebben
zaterdag 23 september 2017 12:21
Nee ouderschapsbemiddeling heeft in jouw geval geen enkele zin want je ex gaat echt niet veranderen en anders tegen zaken aankijken.
Maar je moet hoe dan ook mee werken. Zoals je al hebt gemerkt doen hulpinstanties niet aan waarheidsbevinding en doet je ex zijn best de boel te manipuleren. Zoals je zelf al gemerkt wordt jij dan neergezet als de rancuneuze ex en is hij het zielige slachtoffer omdat zijn kinderen bij hem worden weggehouden. Dat hij zelf zijn afspraken niet nakomt wordt niet erkent want ze doen niet aan waarheidsbevindingen. .
Als je nu weigert krijg je dat bij de rechter absoluut terug op je bord.
Dan krijgt ex absoluut dat co-0uderschap en zou het mij niet verbazen als hij zelfs de kinderen door de week krijgt toegewezen en jij wordt afgescheept met een weekendregeling.
Je hebt geen andere keus dan mee te werken.
Maar je moet hoe dan ook mee werken. Zoals je al hebt gemerkt doen hulpinstanties niet aan waarheidsbevinding en doet je ex zijn best de boel te manipuleren. Zoals je zelf al gemerkt wordt jij dan neergezet als de rancuneuze ex en is hij het zielige slachtoffer omdat zijn kinderen bij hem worden weggehouden. Dat hij zelf zijn afspraken niet nakomt wordt niet erkent want ze doen niet aan waarheidsbevindingen. .
Als je nu weigert krijg je dat bij de rechter absoluut terug op je bord.
Dan krijgt ex absoluut dat co-0uderschap en zou het mij niet verbazen als hij zelfs de kinderen door de week krijgt toegewezen en jij wordt afgescheept met een weekendregeling.
Je hebt geen andere keus dan mee te werken.
zaterdag 23 september 2017 12:44
Het heeft zin om ouderschapsbemiddeling te doen, omdat een rechter het zwaar opvat als je niet wil meewerken. Dat is waarschijnlijk de reden dat ex nu opeens het licht heeft gezien.
Tijdens de bemiddelingssessies zal hij waarschijnlijk tegen de lamp lopen, omdat hij eigenlijk helemaal niet wil onderhandelen of de communicatie verbeteren.
Dus ga erheen, sta open voor onderhandeling, spreek altijd in het belang van de kinderen.
Ik heb hetzelfde aan de hand. Bemiddeling om de communicatie te verbeteren had ik opgestart, ex is 2x komen opdagen, heeft zich 2x inflexibel opgesteld, 2x mij uitgescholden, en daarna hebben we nooit meer iets van hem vernomen voor een planning van de 3e afspraak.
Nu wil ik de omgangsregeling wijzigen, en wil de rechter ook dat er eerst bemiddeling wordt geprobeerd. Tijdens een 1e kennismaking heeft hij al zijn eigen glazen ingegooid. Dus ik maak mij geen zorgen tijdens de daadwerkelijke sessies, en de eventuele rechtszitting als bemiddeling geen resultaat levert.
Tijdens de bemiddelingssessies zal hij waarschijnlijk tegen de lamp lopen, omdat hij eigenlijk helemaal niet wil onderhandelen of de communicatie verbeteren.
Dus ga erheen, sta open voor onderhandeling, spreek altijd in het belang van de kinderen.
Ik heb hetzelfde aan de hand. Bemiddeling om de communicatie te verbeteren had ik opgestart, ex is 2x komen opdagen, heeft zich 2x inflexibel opgesteld, 2x mij uitgescholden, en daarna hebben we nooit meer iets van hem vernomen voor een planning van de 3e afspraak.
Nu wil ik de omgangsregeling wijzigen, en wil de rechter ook dat er eerst bemiddeling wordt geprobeerd. Tijdens een 1e kennismaking heeft hij al zijn eigen glazen ingegooid. Dus ik maak mij geen zorgen tijdens de daadwerkelijke sessies, en de eventuele rechtszitting als bemiddeling geen resultaat levert.
zaterdag 23 september 2017 12:47
Ja, je hebt ook gelijk. Ik ga het dus ook maar doen. Verstand op nul, blik op oneindig, en gaan met die zinloze poppenkast. Pff, kan mijn tijd wel beter besteden maar het moet maar weer.sugarmiss schreef: ↑23-09-2017 12:21Nee ouderschapsbemiddeling heeft in jouw geval geen enkele zin want je ex gaat echt niet veranderen en anders tegen zaken aankijken.
Maar je moet hoe dan ook mee werken. Zoals je al hebt gemerkt doen hulpinstanties niet aan waarheidsbevinding en doet je ex zijn best de boel te manipuleren. Zoals je zelf al gemerkt wordt jij dan neergezet als de rancuneuze ex en is hij het zielige slachtoffer omdat zijn kinderen bij hem worden weggehouden. Dat hij zelf zijn afspraken niet nakomt wordt niet erkent want ze doen niet aan waarheidsbevindingen. .
Als je nu weigert krijg je dat bij de rechter absoluut terug op je bord.
Dan krijgt ex absoluut dat co-0uderschap en zou het mij niet verbazen als hij zelfs de kinderen door de week krijgt toegewezen en jij wordt afgescheept met een weekendregeling.
Je hebt geen andere keus dan mee te werken.
Am Yisrael Chai!
zaterdag 23 september 2017 12:48
Inhoudelijk heb je natuurlijk volkomen gelijk hierin. Wat een vreselijke situatie Fash! Ik vind het heel erg naar voor je en krijg er zelf ook een beetje angstige gevoelens van.fashionvictim schreef: ↑23-09-2017 11:14Maar goed, even concreet. Ik lees dat sommige van jullie ervaring hebben met ouderschapsbemiddeling. Hoe werkt dat? Ik zou namelijk niet weten wat ik daar eigenlijk moet gaan doen.
We hebben een omgangsregeling en die loopt goed. Ik zie ook dat onze dochter het daar leuk heeft, en dat is voor haar alleen maar goed. Voor de rest heb ik zowel met mijn werk als met de crèche concrete afspraken gemaakt die ervoor zorgen dat als mijn ex het laat afweten, ik binnen vijf minuten iets anders heb geregeld en mijn kind dan extra naar de opvang kan. Dus die garantie heb ik voor mezelf al ingebouwd.
De alimentatie is nog niet vastgesteld maar die procedure loopt en ook daarin heb ik het aan mijn kant dusdanig geregeld dat ik ook als hij daarmee ettert ik niet in de problemen kom.
Voor de rest heb ik aan mijn kant gewoon dingen ingebouwd als dat ik 's avonds niet meer opneem, de overdracht op neutraal terrein doe, niet met hem in discussie ga, niet reageer op treiterijen en als ik wel moet reageren ik dat via mijn advocaat en/of schriftelijk doe.
De rechter zei dat de ouderschapsbemiddeling het vertrouwen tussen ons zou moeten herstellen, maar ook daarvoor geldt: ik heb geaccepteerd dat hij niet te vertrouwen is, ik heb geaccepteerd dat ik nooit zal weten waarom en wat en hoe en ik ben gelukkig op het punt dat ik daar vrede mee heb.
Dus wat valt er dan nog eigenlijk te bemiddelen? En hoe werkt dat? Ik begreep dat je je hulpvraag dan los van elkaar moet gaan formuleren, maar ik heb oprecht geen hulpvraag. Ik ben alleen bang dat ook dat weer gezien zal worden als dwarsliggerij? Kunnen de mensen die ervaring hebben me vertellen hoe zo'n traject werkt?
Punt is dat je niet naar die ouderbemiddeling gaat omdat dat nuttig is, maar om zijn grip op jou te verminderen. Het enige wat je namelijk nog kunt doen tegen hem is zo blijmoedig mogelijk met al zijn grillen meeveren. Niet omdat dat redelijk of eerlijk is, maar omdat dat het enige is wat hem laat zien dat hij geen macht heeft over jou.
Ouderschapsbemiddeling? Wat een goed idee! Dochter vaker zien? Zeg maar wanneer ze kan komen. En dan na elke keer dat hij de afspraken niet nakomt mailen en zeggen hoe jammer je het vindt dat hij er niet was.
Heb je iemand voor jezelf om mee te praten? Niet omdat er iets mis is met jou, maar om je te steunen in dit soort dingen en een strategie mee te bedenken. Volgens mij heb jij vooral behoefte aan iemand die aan jouw kant staat en met je meedenkt.
Hoe is het nu met je oudste? Ik vind dit echt zo vreselijk voor hem en hij is best gevoelig, toch?
Het is zoals het is
zaterdag 23 september 2017 12:53
Dubiootje was hier altijd super goed in. Meeveren en grenzen bewaken had zij na heel wat problemen goed geleerd en ze kon er ook goed over vertellen. Volgens mij schrijft ze hier niet meer maar ik denk zelfs dat je aan oude topics nog wel iets zou hebben qua haar opstelling naar haar ex (ook alcoholist).
Het is zoals het is
zaterdag 23 september 2017 13:13
Youk79 schreef: ↑23-09-2017 12:48Inhoudelijk heb je natuurlijk volkomen gelijk hierin. Wat een vreselijke situatie Fash! Ik vind het heel erg naar voor je en krijg er zelf ook een beetje angstige gevoelens van.
Punt is dat je niet naar die ouderbemiddeling gaat omdat dat nuttig is, maar om zijn grip op jou te verminderen. Het enige wat je namelijk nog kunt doen tegen hem is zo blijmoedig mogelijk met al zijn grillen meeveren. Niet omdat dat redelijk of eerlijk is, maar omdat dat het enige is wat hem laat zien dat hij geen macht heeft over jou.
Ouderschapsbemiddeling? Wat een goed idee! Dochter vaker zien? Zeg maar wanneer ze kan komen. En dan na elke keer dat hij de afspraken niet nakomt mailen en zeggen hoe jammer je het vindt dat hij er niet was.
Heb je iemand voor jezelf om mee te praten? Niet omdat er iets mis is met jou, maar om je te steunen in dit soort dingen en een strategie mee te bedenken. Volgens mij heb jij vooral behoefte aan iemand die aan jouw kant staat en met je meedenkt.
Hoe is het nu met je oudste? Ik vind dit echt zo vreselijk voor hem en hij is best gevoelig, toch?
Hee, dank je wel voor je lieve reactie. Ik probeer inderdaad die modus te hebben maar dat lukt niet altijd even goed. Soms komt mijn innerlijke warrior dan toch weer boven en dan vind ik het zo oneerlijk allemaal, en zo waardeloos, dat ik dan toch weer probeer terug te vechten of mijn autonomie probeer te bewaren. Niet goed, want dan heeft hij me precies weer waar hij me hebben wil.
Ik had eerst wel iemand om mee te praten maar het vervelende is dat al dit soort gedoe zoveel tijd kost dat het er steeds bij inschiet. Alle vrije tijd die ik heb wordt opgeslokt door alle rompslomp die dit soort dingen met zich meebrengen, door het begeleiden van mijn oudste met wie het een tijd lang echt heel erg slecht ging maar gelukkig nu dankzij therapie weer langzaamaan opkrabbelt en door alle administratie die er ook nog eens bij komt kijken. Alleen daarom zit ik er echt niet op te wachten om weeeeer een verplichting aan te moeten gaan, mijn ex heeft het goed bekeken. Hij zorgt niet noemenswaardig mee, heeft geen huishouden want woont als een puber weer gewoon bij pappie en mammie, en ondertussen heb ik een full time baan, een huishouden, de kinderen, al het regelgedoe, alle begeleiding en dus ook nog eens een fulltime baan aan zijn gezeik. Kan me nu alweer verheugen (en piekeren over) hoe ik nu weer georganiseerd krijg dat ik straks ook weer bij zo'n heerlijke flexibele (not) organisatie mag komen opdraven op tijden die me nooit goed uitkomen.
Dus helaas, mijn eigen peut heb ik maar weer op de lange baan geschoven en inmiddels wil ik ook mijn vriendinnen er niet meer mee belasten. De situatie blijft immers maar zo hangen, ik word zelf inmiddels ook moe van steeds hetzelfde verhaal.
Am Yisrael Chai!
zaterdag 23 september 2017 14:36
Dan schrijf je er hier over.
Zet een blijmoedig masker op en doorsta de bemiddeling. Ook mij zou het niets verbazen als je ex al snel door de mand valt bij de sessies. Daar heb jij baat bij. Als hij niet door de mand valt, heb jij er ook baat bij, want dat zou nog weleens kunnen betekenen dat er afspraken met hem te maken zijn. Dat het allemaal niet goed uitkomt nu, begrijp ik en dat is heel vervelend voor jou, maar daar heeft de rechter geen boodschap aan.
Zet een blijmoedig masker op en doorsta de bemiddeling. Ook mij zou het niets verbazen als je ex al snel door de mand valt bij de sessies. Daar heb jij baat bij. Als hij niet door de mand valt, heb jij er ook baat bij, want dat zou nog weleens kunnen betekenen dat er afspraken met hem te maken zijn. Dat het allemaal niet goed uitkomt nu, begrijp ik en dat is heel vervelend voor jou, maar daar heeft de rechter geen boodschap aan.
zaterdag 23 september 2017 15:03
Dit is, los van de ouderschapsbemiddeling, wat ik mij ook afvroeg. Als ik mij niet vergis zijn onze zonen ongeveer even oud en in de puberteit. Je zegt dat hij getraumatiseerd is door dit alles, je ex is relatief kort zijn stiefvader geweest, waarom moet er tussen hen dan nog een omgangsregeling zijn ipv rust voor je oudste?roosje11 schreef: ↑23-09-2017 10:37Ik dacht dat je nog niet zo lang getrouwd was,met deze man een baby had gekregen en de oudste van een andere vader was. Als dat zo is, hoeft je oudste toch niet mee te gaan in de omgangsregeling. Hou alles bij wat hij heeft gedaan, vraag aan degene met wie je toen een afspraak had of hij/zij op papier kan zetten dat jij wel wilde maar hij niet.
Voor jullie kind samen, snap ik dat het allemaal niet zo simpel is.
Interviewer: And you see an equivalence between the idea of god and the idea of a fairy or a Leprechaun??? Dawkins: The evidence of both is equally poor! 
zaterdag 23 september 2017 16:28
Uit mijn ervaring weet ik helaas dat ouderschapsbemiddeling alleen zin heeft als beiden meewerken. Jij wilde eerst wel ,maar hij toen niet. En nu wil hij opeens wel, en jij (begrijpelijk) niet. Naar mijn idee grijpt hij dit aan, om een stok te hebben om jou mee te slaan. Zo van kijk eens "ik wil wel, maar zij wil niet". Heb jij ergens zwart op wit of het bewijs van jouw advocaat dat jij eerst wel wilde meewerken, maar dat hij de boel saboteerde?
Ik snap dat jij er nu geen zin meer in hebt, maar het belang van de kinderen staat voorop, echter dit gaat alleen werken als hij ook daadwerkelijk zich houdt aan het plan wat opgesteld is/wordt. Jij kunt het beste bepalen hoe hij daarin gaat handelen.
Mijn ex speelt ook van dit soort spelletjes. Mij betichten van bepaalde dingen die hij eigenlijk zelf doet. Spiegeling noemen ze dit in de psychologie. Hij spiegelt jouw gedrag, om dat later tegen je kunnen te gebruiken. Ik weet natuurlijk niet of dat bij jouw ex ook zo dat geval is, maar als je allerlei leugens bij hem ontdekt, zou het me niets verbazen dat hij dat ook doet. Ik bedoel dus dat hij bepaalde dingen doet (of juist niet doet) en dat jou in de schoenen schuift. Dus de zaak omdraait. Zijn "tekortkomingen" op jou projecteert.
Hij is immers slim genoeg om de leugens lang verborgen weten te houden. Dus deze "slimheid" zou hij misschien ook toepassen.
Maar nogmaals ik ken hem niet, dus kan niet over hem oordelen, ik spreek puur uit mijn eigen ervaring.
Maar laat in ieder geval het belang van je kinderen voorop staan, welk belang dat dan in jouw geval ook moge zijn. Laat je goed door je advocaat adviseren.
Rechters laten zich in dit soort gevallen niet zo makkelijk om de tuin leiden. In mijn geval had de rechter mijn ex zo door. Maar nogmaals laat je adviseren door je advocaat.
Heel veel succes en wijsheid gewenst.
Ik snap dat jij er nu geen zin meer in hebt, maar het belang van de kinderen staat voorop, echter dit gaat alleen werken als hij ook daadwerkelijk zich houdt aan het plan wat opgesteld is/wordt. Jij kunt het beste bepalen hoe hij daarin gaat handelen.
Mijn ex speelt ook van dit soort spelletjes. Mij betichten van bepaalde dingen die hij eigenlijk zelf doet. Spiegeling noemen ze dit in de psychologie. Hij spiegelt jouw gedrag, om dat later tegen je kunnen te gebruiken. Ik weet natuurlijk niet of dat bij jouw ex ook zo dat geval is, maar als je allerlei leugens bij hem ontdekt, zou het me niets verbazen dat hij dat ook doet. Ik bedoel dus dat hij bepaalde dingen doet (of juist niet doet) en dat jou in de schoenen schuift. Dus de zaak omdraait. Zijn "tekortkomingen" op jou projecteert.
Hij is immers slim genoeg om de leugens lang verborgen weten te houden. Dus deze "slimheid" zou hij misschien ook toepassen.
Maar nogmaals ik ken hem niet, dus kan niet over hem oordelen, ik spreek puur uit mijn eigen ervaring.
Maar laat in ieder geval het belang van je kinderen voorop staan, welk belang dat dan in jouw geval ook moge zijn. Laat je goed door je advocaat adviseren.
Rechters laten zich in dit soort gevallen niet zo makkelijk om de tuin leiden. In mijn geval had de rechter mijn ex zo door. Maar nogmaals laat je adviseren door je advocaat.
Heel veel succes en wijsheid gewenst.
zaterdag 23 september 2017 16:34
fashionvictim schreef: ↑23-09-2017 13:13Hee, dank je wel voor je lieve reactie. Ik probeer inderdaad die modus te hebben maar dat lukt niet altijd even goed. Soms komt mijn innerlijke warrior dan toch weer boven en dan vind ik het zo oneerlijk allemaal, en zo waardeloos, dat ik dan toch weer probeer terug te vechten of mijn autonomie probeer te bewaren. Niet goed, want dan heeft hij me precies weer waar hij me hebben wil.
Ik had eerst wel iemand om mee te praten maar het vervelende is dat al dit soort gedoe zoveel tijd kost dat het er steeds bij inschiet. Alle vrije tijd die ik heb wordt opgeslokt door alle rompslomp die dit soort dingen met zich meebrengen, door het begeleiden van mijn oudste met wie het een tijd lang echt heel erg slecht ging maar gelukkig nu dankzij therapie weer langzaamaan opkrabbelt en door alle administratie die er ook nog eens bij komt kijken. Alleen daarom zit ik er echt niet op te wachten om weeeeer een verplichting aan te moeten gaan, mijn ex heeft het goed bekeken. Hij zorgt niet noemenswaardig mee, heeft geen huishouden want woont als een puber weer gewoon bij pappie en mammie, en ondertussen heb ik een full time baan, een huishouden, de kinderen, al het regelgedoe, alle begeleiding en dus ook nog eens een fulltime baan aan zijn gezeik. Kan me nu alweer verheugen (en piekeren over) hoe ik nu weer georganiseerd krijg dat ik straks ook weer bij zo'n heerlijke flexibele (not) organisatie mag komen opdraven op tijden die me nooit goed uitkomen. (zeer herkenbaar, behalve het feit dat mijn ex niet bij zn ouders woont, maar wel alles doet en klaat waar hij zin in heeft))
Dus helaas, mijn eigen peut heb ik maar weer op de lange baan geschoven en inmiddels wil ik ook mijn vriendinnen er niet meer mee belasten. De situatie blijft immers maar zo hangen, ik word zelf inmiddels ook moe van steeds hetzelfde verhaal.
zaterdag 23 september 2017 18:51
Zo te lezen ga je met deze man weinig bereiken maar inderdaad wat je al zegt het moet maar.
Voor jullie dochtertje snap ik dat maar wat betreft je oudste niet.
Hij is toch helemaal de vader van die jongen niet dus waarom zou hij nog iets met die man moeten terwijl hij zulke nare ervaringen met die man heeft?
Of ben je zo 'dom' geweest om hem je zoon te laten erkennen zodat hij nu recht op omgang met je zoon heeft?
Voor jullie dochtertje snap ik dat maar wat betreft je oudste niet.
Hij is toch helemaal de vader van die jongen niet dus waarom zou hij nog iets met die man moeten terwijl hij zulke nare ervaringen met die man heeft?
Of ben je zo 'dom' geweest om hem je zoon te laten erkennen zodat hij nu recht op omgang met je zoon heeft?
Ik had jou op negeer maar door de quotes las ik het. Op aktueel ben jij simpelweg een full blown racist. Doe niet alsof wij hier gek zijn.
zaterdag 23 september 2017 20:12
Het is ook oneerlijk Fash. Daar mag je best af en toe over zeuren. Maar ik snap wat je zegt over geen tijd voor psych. Ik vind het in een normale situatie al moeilijk om daar tijd voor te maken. Ik denk dat je je vriendinnen niet moet onderschatten. Jij geeft hen ook veel verwacht ik, je mag best op ze leunen nu.fashionvictim schreef: ↑23-09-2017 13:13Hee, dank je wel voor je lieve reactie. Ik probeer inderdaad die modus te hebben maar dat lukt niet altijd even goed. Soms komt mijn innerlijke warrior dan toch weer boven en dan vind ik het zo oneerlijk allemaal, en zo waardeloos, dat ik dan toch weer probeer terug te vechten of mijn autonomie probeer te bewaren. Niet goed, want dan heeft hij me precies weer waar hij me hebben wil.
Ik had eerst wel iemand om mee te praten maar het vervelende is dat al dit soort gedoe zoveel tijd kost dat het er steeds bij inschiet. Alle vrije tijd die ik heb wordt opgeslokt door alle rompslomp die dit soort dingen met zich meebrengen, door het begeleiden van mijn oudste met wie het een tijd lang echt heel erg slecht ging maar gelukkig nu dankzij therapie weer langzaamaan opkrabbelt en door alle administratie die er ook nog eens bij komt kijken. Alleen daarom zit ik er echt niet op te wachten om weeeeer een verplichting aan te moeten gaan, mijn ex heeft het goed bekeken. Hij zorgt niet noemenswaardig mee, heeft geen huishouden want woont als een puber weer gewoon bij pappie en mammie, en ondertussen heb ik een full time baan, een huishouden, de kinderen, al het regelgedoe, alle begeleiding en dus ook nog eens een fulltime baan aan zijn gezeik. Kan me nu alweer verheugen (en piekeren over) hoe ik nu weer georganiseerd krijg dat ik straks ook weer bij zo'n heerlijke flexibele (not) organisatie mag komen opdraven op tijden die me nooit goed uitkomen.
Dus helaas, mijn eigen peut heb ik maar weer op de lange baan geschoven en inmiddels wil ik ook mijn vriendinnen er niet meer mee belasten. De situatie blijft immers maar zo hangen, ik word zelf inmiddels ook moe van steeds hetzelfde verhaal.
Misschien sla ik de plank mis, maar ik denk dat jij bij de hulpverleners, net als hier op het forum vaak, zo sterk, stoer en helder overkomt dat het moeilijk is om te geloven dat je je soort van beet laat nemen door zo'n vent. Snap je wat ik bedoel? Het moet dan bijna wel jouw fout zijn. Ik las in een van je eerdere post dat je er zelf ook over nadenkt hoe je toch bij deze man terecht gekomen bent en niet gezien hebt hoe hij was. Die tegenstelling in jou is ook voor anderen soms lastig te doorzien en zet ze oo het verkeerde been.
Niet dat ik direct weet wat je daaraan moet doen. Soms helpt het inzicht al een beetje.
Heel veel sterkte de komende tijd. Je kunt het!!!!
Het is zoals het is
zaterdag 23 september 2017 20:38
Ja, dat is zeker waar wat jij zegt, dat is irl nog veel erger want ook pratend ben ik verbaal heel sterk. En bovendien ben ik niet zo goed in "zwak" overkomen dus ik kan van binnen echt volledig in puin liggen en dan van buiten heel rustig en beheerst en ook nog eens genuanceerd uit de doeken doen wat er volgens mij aan de hand is. En tja, dan gelooft niemand dat je volledig in puin ligt.Youk79 schreef: ↑23-09-2017 20:12Het is ook oneerlijk Fash. Daar mag je best af en toe over zeuren. Maar ik snap wat je zegt over geen tijd voor psych. Ik vind het in een normale situatie al moeilijk om daar tijd voor te maken. Ik denk dat je je vriendinnen niet moet onderschatten. Jij geeft hen ook veel verwacht ik, je mag best op ze leunen nu.
Misschien sla ik de plank mis, maar ik denk dat jij bij de hulpverleners, net als hier op het forum vaak, zo sterk, stoer en helder overkomt dat het moeilijk is om te geloven dat je je soort van beet laat nemen door zo'n vent. Snap je wat ik bedoel? Het moet dan bijna wel jouw fout zijn. Ik las in een van je eerdere post dat je er zelf ook over nadenkt hoe je toch bij deze man terecht gekomen bent en niet gezien hebt hoe hij was. Die tegenstelling in jou is ook voor anderen soms lastig te doorzien en zet ze oo het verkeerde been.
Niet dat ik direct weet wat je daaraan moet doen. Soms helpt het inzicht al een beetje.
Heel veel sterkte de komende tijd. Je kunt het!!!!
Het gemene is natuurlijk ook dat hij me door en door kent. Ik bedoel, ik hield van die man, heb een kind met hem gemaakt, ik zat er wel gewoon als mezelf in, natuurlijk. Dus hij weet letterlijk álles van me. En hij is zo'n rat dat hij altijd dicht genoeg bij de waarheid blijft dat het ook heel plausibel klinkt allemaal. Ik bedoel, hij gebruikte zelfs de dood van mijn moeder als argument, de hufter.
Maar goed, de andere kant van die uiterlijke beheerstheid is ook wel weer dat ik ook vrij snel dus alles weer op de rit had, dat ik ook wel weer genoeg mezelf bij elkaar hou om mezelf af te stoffen en weer doorgaan...
Anyway, ik weet ook dat ik het kan en dat ook nu geldt dat this too shall pass. Ik had mezelf alleen eigenlijk dit keer wel een leukere uitkomst gegund. Ik vind het knap waardeloos allemaal, op heel veel levels.
Am Yisrael Chai!
zaterdag 23 september 2017 20:41
Ja! Dit doet mijn ex inderdaad! Dat maakt ook dat je zo aan jezelf gaat twijfelen, echt een mindfuck is dat. Hoe vaak ik niet heb gedacht dat ik echt gek aan het worden was.namita schreef: ↑23-09-2017 16:28
Mijn ex speelt ook van dit soort spelletjes. Mij betichten van bepaalde dingen die hij eigenlijk zelf doet. Spiegeling noemen ze dit in de psychologie. Hij spiegelt jouw gedrag, om dat later tegen je kunnen te gebruiken. Ik weet natuurlijk niet of dat bij jouw ex ook zo dat geval is, maar als je allerlei leugens bij hem ontdekt, zou het me niets verbazen dat hij dat ook doet. Ik bedoel dus dat hij bepaalde dingen doet (of juist niet doet) en dat jou in de schoenen schuift. Dus de zaak omdraait. Zijn "tekortkomingen" op jou projecteert.
Hij is immers slim genoeg om de leugens lang verborgen weten te houden. Dus deze "slimheid" zou hij misschien ook toepassen.
Maar nogmaals ik ken hem niet, dus kan niet over hem oordelen, ik spreek puur uit mijn eigen ervaring.
Am Yisrael Chai!
zaterdag 23 september 2017 20:48
Als jij een rotvent uitzoekt dan is het ook wel echt een mega rotvent zeg! Je openheid en zwakke punten nu tegen je gebruiken is echt laag.
Ik had jou (en je kinderen) ook een veel leukere uitkomst gegund dan dit. Hoe oud is je dochter nu? Haar heb je dan toch maar mooi, al is de hele rest van de relatie slecht, je hebt er wel een klein super meisje aan overgehouden.
Ik had jou (en je kinderen) ook een veel leukere uitkomst gegund dan dit. Hoe oud is je dochter nu? Haar heb je dan toch maar mooi, al is de hele rest van de relatie slecht, je hebt er wel een klein super meisje aan overgehouden.
Het is zoals het is
