Happy ending & gebonden man ???

Rottijd achter de rug. Toen kwam ik (single) toevallig "hem" tegen en het klikte. Geen bijgedachten, tot ik een zoen kreeg nadat ik hem verteld had wat voor ellende ik had gehad. Toen dacht ik "dan is hij vast vrij", maar hij zei er nooit iets over terwijl hij wel verteld had dat hij volwassen kids had en ik vroeg het niet. Toen ik het hem op een gegeven moment pats boem vroeg antwoordde hij meteen bevestigend (dik 30 jaar getrouwd), hij had niet geweten hoe het mij te vertellen.



Toen ik hem voor het eerst ontmoette zag ik hem totaal niet als het tiep vreemdganger. Iemand die altijd in dezelfde plaats gewoond heeft, geen wilde hobbies behalve de natuur, nooit op vakantie, het tiep dat je tegenkomt op zo'n ouderwetse boerderij. Maar we hadden zoveel lol samen en we kunnen zo goed praten en hij kan zo fantastisch zoenen... Uiterlijk totaal niet mijn tiep maar van lieverlee toch veel meer gaan voelen, helemaal nadat we in mijn vakantie elke dag zowat een uur belden (hij belde mij). Een vriendin van mij zei "misschien is hij wel even de pleister op de wonde" en zo bekeek ik het eerst ook, maar na van de week...



Ik begon er zomaar over, over "de situatie". En wat hij zei dat deed me echt wat. Hij had me een zoen gegeven omdat hij het zo sneu vond dat ik zo'n klotetijd had gehad. En hij vond mij heel erg leuk, maar hij had dit nooit gepland. Hij hield zichzelf voor dat hij verkeerd bezig was, maar ik zat in zijn hart zei hij en tegelijkertijd legde hij zijn vuist op zijn hart. En weet je wat het erge is, ik weet dat hij het meent. Hij hangt net zo aan mij als ik aan hem, hij is soms jaloers (in mijn vakantie) en dat was ik van de week ook door een misverstand. En het initiatief komt vaak (ik denk vaker dan bij mij) bij hem vandaan.



En het is echt de sex niet ofzo, wij vinden beiden knuffelen en zoenen en dan het liefst heel lang superheerlijk. Hij is gewoon mijn pleister maar ik ben ook verliefd op hem, ben het liefst de hele dag in zijn armen tegen zijn borstkas aan.



Over de toekomst praten we niet. Heb hem wel goed duidelijk gemaakt dat hij gevaarlijk bezig is en dat hij een hoop heibel kan krijgen als het uitkomt, en het komt vaak uit. En dan kijkt hij mij heel hopeloos aan want dat weet hij ook wel, maar ik zit in zijn hart. En IK wil de beslissing niet nemen om te stoppen, ik vind dat dat ZIJN verantwoordelijkheid is, hoewel ik het sneu vind voor zijn vrouw, die denkt dat haar huwelijk goed is. Hij vindt zijn huwelijk ook goed, maar ik zit in zijn hart...



Wat ik hier zoek is geen zedepreken, want ik weet wel dat het niet slim is wat we doen. Ik zoek ook geen bevestiging of zoiets. Wat ik zoek is gewoon ervaringen van lotgenoten, niets meer, niets minder, misschien kan ik daar wat steun aan ontlenen. Want ik weet hoe k.t alles kan worden, omdat ik 1x eerder zoiets bij de hand heb gehad. Alleen wist ik het toen niet maar had ik ineens zijn vrouw aan de telefoon. Nou toen was het gauw over voor mij. Nu wist ik het wel, maar ik had niet verwacht dat het zover zou gaan gevoelsmatig, dat wij er beide zo diep in zouden komen te zitten.

quote:return_of_kreng schreef op 28 april 2009 @ 19:20:

Omdat bij een GM-relatie de relatie vooral bestaat uit sex. Met je huweijkspartner deel je je leven, met de minnares het bed. De nadruk ligt op sex omdat er kennelijk buiten die sex om voor de minnares geen plaats is in het leven van de Gm. Dat deelt ie namelijk met iemand anders. Waardoor voor de minnares alleen gestolen momentjes overblijven. Want ookl beweert GM dat minnares i zijn hart zit, zijn vrouw staat naast hem op alle belangrijke momenten in zijn leven, zij neemt de belangrijkste plaats in, zij is d nummer 1, en de minnares slechts de nummer 2. Anders verliet Gm zijn vrouw wel.



Kijk en daar zit je dus fout, mijn relatie met een GM bestaat niet alleen maar uit seks. Wij praten heel veel over echt van alles elke dag (face to face), bellen, smsen, zoenen bijna elke dag en sex? Als het een beetje mee zit 1x per week. En dan verwent hij mij nog (en dat doet hij GOEOEOED), want het werkt bij hem dus ff niet omdat hij een bepaalde kwaal heeft. En dat is al zo sinds het begin van onze relatie.

Dat zijn vrouw nummer 1 is, is logisch want hij is meer dan 30 jaar met haar getrouwd. Nummer 2 ben ik niet, misschien 1a, want hij is er altijd voor mij als ik hem echt nodig heb.

quote:daffyduck2 schreef op 28 april 2009 @ 20:39:

lieve TO



ik herken het...helemaal..ik heb zo 5 jaar gezeten helaas...hij wilde bij mij zijn....hij hield van mij...maar ZIJ had zijn kinderen........

het kostte me 5jaar (!!!) om met hem te breken,is nu 3 en halfjaar geleden en denk nog ELKE dag aan hem..............



Lieve Daffy Duck, ik voelde vanaf het begin dat hij bij zijn vrouw zou blijven. Vind ik ook niet erg. Zowel hij als ik snappen nog steeds niet waarom wij als magneten tot elkaar aangetrokken voelen maar het is zo en we zien het beiden allemaal wel. Hij wil zowel thuis als ook zoveel mogelijk samen zijn en zoals het nu gaat, gaat het prima. Geen wederzijdse beloftes, niets, we zien het wel, genieten van het moment. Om redenen die ik niet kan uitleggen (te herkenbaar) weet ik dat het wel verdriet zal doen als het ooit uit gaat, maar dat ik hem wel zal kunnen loslaten. En geloof me, ik weet waar ik het over heb. Kan het alleen niet beschrijven omwille van de herkenbaarheid.





dus......

quote:Graaggedaan schreef op 29 april 2009 @ 00:58:

[...]



Soms bekruipt me het idee dat ik niet tevreden mag zijn met de situatie. Ik moet fout of zielig zijn. Een paar maanden geleden was ik nog gevoelig voor dit soort discussie maar nu niet meer, ik schrijf hier om de andere kant van de medaille te laten zien, dat het niet allemaal kommer en kwel hoeft te zijn.



Iemand heeft het over overlijden en begrafenis. Mocht het zover komen, dan vertrouw ik erop dat zijn vrouw me inlicht en mocht dat mislopen, dan neem ik wel op mijn eigen manier afscheid. Ik heb daar diep over nagedacht en kan ermee leven een bijrol of helemaal geen rol te spelen op zijn begrafenis. Het is tenslotte maar een ritueel. Belangrijker vind ik het om herinneringen te kunnen ophalen en voorzover ik zijn vrouw uit de verhalen ken, zou ze daar zeker toe bereid zijn. Een ander agendapunt is trouwens haar op korte of middellange termijn persoonlijk te leren kennen, zij wil dat ook, maar het heeft van beide kanten geen haast. En ding, wat begrafenissen betreft enzo, het maakt geen barst uit of je een vrije vent hebt of niet. Het kan je ook overkomen dat je 3 jaar een relatie hebt en plotseling compleet buitenspel staat als hij je niet meer kan verdedigen omdat hij niet meer aanspreekbaar. Dan kan het dus gebeuren dat je niet eens ingelicht als hij op sterven ligt, dat je een mailtje vindt met het bericht dat hij overleden is... Dat je toevallig weet waar ze hem heen verplaatst hadden (zonder zijn vriendin van 3 jaren in te lichten) waardoor je toch nog alleen afscheid hebt kunnen nemen toen hij nog niet "weggehaald" was. Breek me de bek niet open...

quote:eleonora schreef op 29 april 2009 @ 07:48:

[...]





Jij hebt dan ook geen twijfels. Jij ligt niet wakker van je minnaresschap. Prima, werkt voor jou.

Joenohoe geeft aan wel vragen en twijfels te hebben en te stellen het de relatie met de gebonden man NU voor haar werkt maar ze is niet 100% blij, tevreden, overtuigd van het goede van de situatie waar ze nu in zit. Dat is heel iets anders dan wanneer je het minnares zijn omarmt en er gewoon uit haalt wat er in zit en niet bezig bent met als en dan en hoe en wanneer.



Bij jou zit het anders dan bij Joenohoe, omdat jij er zelf anders in staat. Voor Joenohoe moet deze relatie niet gepaard blíjven gaan met twijfels en zorgen, dan is het zonde van de tijd in plaats van een (tijdelijke) zegen.



Vandaar mijn opmerking over de tijd die voorbij gaat. Voor haar geldt dat waarschijnlijk meer dan voor jou.Klopt helemaal. Zodra het negatieve de overhand gaat krijgen is het foute boel en dan is het kappen en loslaten. Maar hij laat duidelijk blijken dat hij mij net zo graag wil zien als ik hem, ik hoef hem niet achterna te lopen hij komt wel naar mij, het initiatief komt net zo vaak bij hem weg. En zelfs vaker, hij is bezorgd als ik kort terug sms en dan belt ie meteen, nou ja dat soort dingen. Gewoon het gevoel dat hij aan je voeten ligt... en dat blijft hij mij geven, hij blijft moeite doen.

quote:wereldmeid schreef op 29 april 2009 @ 10:03:

Joenohoe, je vroeg naar ervaringen van anderen die net zoiets hebben meegemaakt. Ik heb een paar jaar geleden ook een verhouding gehad met een getrouwde vent. Ik had ook een rottijd achter de rug en was vatbaar voor de aandacht en steun van de verkeerde. In mijn geval was het een collega die tig jaar ouder was dan ik en ook al tig jaar getrouwd.

Ik heb maandenlang geworsteld met tegenstrijdige gedachten en gevoelens en de afhankelijkheid. Het was ellendig om met zo'n geheim rond te lopen. Hij kon er nooit echt voor me zijn als ik hem nodig had, alles moest stiekem. Dat deed afbreuk aan mijn eigenwaarde. (en dat kan niet de bedoeling zijn van een relatie)

Hij heeft mij nooit beloftes gedaan voor de toekomst.

Ik heb er zelf een punt achter gezet toen ik het niet meer trok. We hebben daarna nog een jaar samengewerkt (ik wilde hem eigenlijk niet meer zien maar ik had niet zo snel een andere baan) totdat ik een nieuwe baan had gevonden. Het is gelukkig nooit uitgekomen.

Ik ben niet over lijken gegaan, zoals op dit forum wordt geschreven. Ik wilde helemaal niet dat hij zou gaan scheiden want het zou toch niet werken tussen ons. Aan de andere kant wilde ik wel bij hem zijn. Dit was dus een van de vele tegenstrijdigheden in deze ongezonde situatie.

Ik heb me lange tijd kapot geschaamd dat me dit is gebeurd maar uiteindelijk heb ik er wel van geleerd.



Zolang je genoegen neemt met de rol van tweede viool, kan het lang goed gaan. Zodra jij het niet meer trekt komen de problemen. Hij kan het wrsch nog heel lang volhouden, zolang zijn huwelijk maar niet in gevaar komt. Dat is zijn veilige haven.

Jij bent alleen voor 'erbij', voor het extra plezier. De vraag is of jij je hier voor wilt lenen. Het hangt van oneerlijkheid en bedrog aan elkaar.

Ga niet hopen of wachten tot hij bij zijn vrouw weggaat.

Je komt van een koude kermis thuis!Wereldmeid, zodra ik het niet meer trek is het over. Vanaf het begin ben ik heel realistisch over zijn vrouw, hij gaat niet weg en ik weet niet eens of ik uberhaupt wel zou willen dat hij weggaat. Voorlopig is het zo goed, de tegenstrijdige gevoelens zijn weg op dit moment en ik hoop dat dit zo blijft. Ik hoop alleen niet dat het ooit uitkomt, net als bij jou. Niet voor mezelf, maar voor zijn vrouw, hoe onwaarschijnlijk dat sommigen hier ook in de oren klinkt.

quote:return_of_kreng schreef op 29 april 2009 @ 12:13:

Als je een echte relatie wilt, iemand om samen mee wakker te worden, kerstmis te vieren en toekomstplannen te maken, gaat een relatie met iemand die dat allemaal met een ander heeft een grote teleurstelling worden.



Als je dat niet wilt, of nu nog niet wilt, zal het minnaresschap je best kunnen geven wat je wel zoekt.

Kan ik heel kort over zijn, op dit moment wil ik dat NIET. Mijn overleden vriend zit nog veel te veel in mijn hoofd en vooral in mijn huis en mijn leven, dat ik heel eerlijk moet zeggen dat ik op dit moment niet moet denken aan iemand die hier voortdurend is en die mijn overleden vriend zijn plaats in zou nemen. Daarom is mijn huidige relatie heel veilig en prettig.

quote:eleonora schreef op 29 april 2009 @ 12:38:

[...]





Ik heb het gevoel (en dat is slechts een gevoel ik baseer het puur op wat ik gelezen heb van Joenohoe) dat het bij haar ook zo is. Dat ze nú op dit moment tevreden is met de man die niet helemaal van haar is. Ze twijfelt in mijn ogen te veel aan de toekomst om er echt volop van te genieten. En dit is uiteindelijk, volgens mij, ook niet wat ze wil voor zichzelf.



Mijn uitspraak over de tijd kwam misschien belerend en truttig over. Zo was 'ie zeker niet bedoeld. Het is gewoon een feit dat (te lang) blijven hangen in een bepaalde situatie je niet actiever maakt in het zoeken naar andere mogelijkheden. Je went er aan en hebt niet meer zo de drang om verder te kijken dan je neus lang is. Dat was eigenlijk mijn boodschap.Je slaat de spijker op zijn kop. Zodra de negativiteit de overhand neemt (de twijfel enzovoorts) is het einde verhaal, al zal dat nog niet zo makkelijk zijn als ik het opschrijf.

quote:meds schreef op 29 april 2009 @ 16:09:

Natuurlijk krijgt de minnares dan ook die warmte en aandacht. Ze zit toch in zijn hart en is zijn soulmate enzo. De verhouding draait toch niet alleen om sex. Dus uiteraard komt minnaar ook langs met kopje kippensoep en de boodschappen als het met minnares even iets minder gaat. Of stuurt ie op zijn minst een hele liefdevolle warme sms vanaf het toilet thuis, waar je vooral niet op mag reageren omdat zijn vrouw anders vragen gaat stellen.



Ja GM zal midden in de nacht komen als minnares ijlend van de koorts aan het bed gekluisterd ligt. Hij zal terugkomen van vakantie met zijn gezinnetje en hij zal haar verjaardagen altijd vrijhouden ook al vallen die samen met de verjaardagen van zijn schoonmoeder....

Arme GM die moet zo twee levens leven. Volgens mij is het voor vele GMmetjes niet de bedoeling dat de minnares hun leven compliceert. Zij is er juist om het voor hem aangenamer te maken.



Of anders;

als je als minnares achter deze vorm van relatie staat, dan voel je je onaantrekkelijk en ongemakkelijk en wil je je Gm helemaal niet om je heen hebben als je ziek bent. Voor je minnaar moet je immers altijd je leuke aantrekkelijke geile kant laten zien, en dus als je ziek en zielig bent heb je ook helemaal geen behoefte an zijn gezelschap als kersje op de taart omdat er geen taart is.

Ladies, wat vreselijk negatief... Ik ben nog niet heel erg ziek geweest, maar wel een beetje... Voelde me een dweil, zag er ook zo uit. En ja, toen kwam ie me opkikkeren Zou op vakantie, vertrek 6 uur in de ochtend. Toen stond ie om 5 uur voor de deur om afscheid te nemen. Was ik vreselijk verdrietig (dip i.v.m. mijn overleden vriend), nam ie me in mijn armen... Als hij kan komt hij. Als het niet kan om thuis dan belt hij, maar hij laat me nooit zwemmen...

quote:Brown_Eyes schreef op 29 april 2009 @ 20:05:

Waar heb je hem eigenlijk ontmoet?Via het werk. We belden vaak (workwise) en ik wilde wel eens weten, ook i.v.m. mijn eigen werk, hoe hij zijn werk deed. En het klikte op persoonlijk vlak supergoed, we hadden vreselijk veel lol. En dan wordt je wat vertrouwelijker en vertelt over je overleden vriend en je krijgt een kus van hem omdat hij met je mee leeft. En ik was zo alleen en had zo'n behoefte aan warmte... En ik dacht op dat moment dat hij vrij was. Tsja, zo begint het dus.

quote:Stoeptegel schreef op 29 april 2009 @ 20:15:

Ik lees het al, jij bent verloren....



btw : ik geloof niet zo in toevalligheden....en ook niet in zelf invullen voor een man of hij wel of niet getrouwd is, zonder dat te vragen. En dan oeps plotseling ontdekken dat hij wel getrouwd is. En dat hij daar helemaal niet het type voor is. En ook niet dat hij niet wist hoe te beginnen , vanwege het feit dat hij getrouwd was.

Na hoelang had je dan uiteindelijk toch die vraag gesteld? Kijk en daarom zie ik jou als een makkelijk slachtoffer. Iemand die nl niet de 2e viool wil spelen en in een gecompliceerde verhouding terecht wil komen omdat zij nou eenmaal zelfrespect en vertrouwen heeft weet meestal na de 1e ontmoeting wel of iemand getrouwd is of niet. En ook al is er dan een aantrekkingskracht dan nog.

Maar zoals ik al zei, je bent verloren nu ik zo je laatste stukjes lees. Je hebt de afgelopen dagen niet nagedacht, je hebt jezelf ingeprent dat het heus niet zo schadelijk voor je zelf ( en zijn vrouw) zal zijn als jij hiermee doorgaat. Omdat je simpelweg niet zonder hem kan.Op dit moment kan ik inderdaad nog niet zonder hem, omdat ik dat nog niet wil. Maar verloren ben ik niet, want realistisch blijf ik wel.

quote:Brown_Eyes schreef op 29 april 2009 @ 20:19:

Er zijn toch echt mannen die hun vrouw verlaten en voor een ander kiezen.

Weliswaar zelden, maar het gebeurt wel.

Al is de kans hier niet groot, denk ik.Dat denk ik zelf ook niet, maar dat wil ik ook niet. Het zou gewoon naast elkaar moeten kunnen bestaan, zoals bij Graaggedaan. Ik wacht af en geniet van het nu, zolang ik daar blij van wordt. En als hij voor mij kiest, wil ik dat ? Geen idee, we zien wel wat de toekomst brengt.

quote:Brown_Eyes schreef op 29 april 2009 @ 20:37:

Wanneer is hij overleden dan?Het duurt niet lang en het is een jaar geleden. Wij hadden 3 jaar een relatie en waren huisjes aan het kijken, toen hij ziek werd. We hadden verder niets geregeld dus toen hij niet meer aanspreekbaar was, was ik niet meer welkom... Juridisch kon dat, want wij hadden niets geregeld. Maar gelukkig hebben de mensen van het verpleeghuis waar hij gestorven was mij afscheid laten nemen, want zij vonden het een belachelijke situatie. En het zag er niet mooi uit (een oog open, mond dichtgehouden met handdoekrol), maar ik heb wel afscheid kunnen nemen. In zijn kamer was alles wat aan mij herinnerde weg... Dat kan jaloezie doen. En daar ben ik nog niet overheen, moet er niet aan denken dat iemand hier zou zijn zoals hij was. Maar wel heb ik behoefte aan knuffelen en warmte en aandacht en mijn GM is daar dol op, en dol op mij... ik hoef nergens om te vragen, ik krijg het gewoon van hem en dat doet mij zo goed... En ja, veilig is het ook, dat snap je wel, want hij kan nooit zo in mijn leven zijn als mijn overleden vriend.

De eerste zin van mijn laste posting klopt niet, het eerste stukje, sorry.quote:Brown_Eyes schreef op 29 april 2009 @ 20:58:

Dat vermoedde had ik, hij is waarschijnlijk ook een stuk ouder?

Is het niet een middel om het overlijden van je vriend te onderdrukken, aangezien je toch geen toekomst met hem wilt?

Vandaar ook mijn vraag of dat recent gebeurd is.



Dat het voor de sex is, klopt niet.

Zijn staafmixer roert nergens in, dus ook niet in die van zijn vrouw.Of ik een toekomst met hem wil weet ik niet. Op dit moment zie ik geen toekomst om zijn vrouw maar hij is lief genoeg, dus dat is het niet, ik moet alleen realistisch blijven. En inderdaad, zijn staafmixer roert nergens in, want die is out of order.

En ja, hij is een flink stuk ouder.

Om kort te gaan: ik ga zo nog even door. Volgende week het eerste gesprek met psycholoog want ik heb gewoon hulp nodig van een buitenstaander. Wat de toekomst verder brengen gaat weet ik niet, dus we zien het wel.